TwaBla

Hier in Engeland is het heel gewoon dat een klant per telefoon betaalt door al zijn creditcard en debitcard-gegevens door te geven. Inclusief de code van de achterzijde. Ik stond eens in een pizzeria waar het personeel al die gegevens hardop herhaalde terwijl ze het systeem ingingen. Ik kreeg er letterlijk koude rillingen van.

Wanneer je al studeert, is de belangrijkste ervaring die je daarmee kan combineren niet een extra vak op school maar wat praktijkervaring. Maakt niet uit wat: organiseer filmavonden, doe parties, verkoop blikjes fris op Koninginnedag. Als het maar organisatie vergt en afgerekend wordt door klanten die betalen voor een product of dienst. Daar leer je plannen van, organiseren, improviseren, kijken en luisteren, telefoneren, onderhandelen, rekenen, problemen oplossen. Als ondernemer denken! Een vak is vooral veel theorie.

Het zou interessant zijn om die kosten eens te vergelijken. Er is in de VS een enorme discussie gaande over de hoge Multilateral Interchange Fees (MIFs) van de creditcardmaatschappijen en banken, en ook Europa heeft zo z'n issues. Al die betalingsbemiddelaars romen 1% van de omzet af: in de VS goed voor 50 miljard dollar en hier 25 miljard euro. Er ontstaan daarom nieuwe betaalvormen (lees over de lobby om een Basic Payment te introduceren in Europa) en volgens mij zijn er in de VS nu ook grote partijen bezig om de Visa en Mastercard te omzeilen.

Dat is op plannen. Ideeën. Eventueel kennis van zaken. As je al wat goodwill hebt en een reputatie in een kring van (vul maar in) pastabakkers, modelvliegtuigbouwers of luchtballonvouwers kan het best zijn dat daar interesse ontstaat in een idee. Binnen die interessegroep is er wellicht mogelijk zelfs belangstelling voor je nieuwe logo. Maar een logo op zich is absoluut niet nieuwswaardig. Doet het overigens gerust. Bewijs je gelijk.

Dat is dus bere-interessant. "We had 50 computers over, so we had to start thinking of marketing." Eerst bouwen, dan pas verkopen.

Nee hoor. Het gaat om een logo op een auto en een 'under development' webpagina. Dat is voor de die-hard fans, niet voor de pers. Probleem is dat mensen pas kruisvaarder worden nadat dat kruis een betekenis heeft gekregen. Apple is in staat om anticipatie te creëren doordat ze vaak (lang niet altijd) met opzienbarende innovaties komen. Die reputatie is in 36 jaar opgebouwd. Een belangrijke stelregel in marketing is under-promiss, over-deliver. Een naam of logo wordt een belofte zodra mensen die koppelen aan een bepaalde verwachting, gebaseerd op hun ervaring en observaties. Associeer maar mee: Liga, Carnival Cruise, Hanibal the Canibal. Je zal dat logo dus benen moeten geven met iets concreets, iets tastbaars.

Yep, ziet er kek uit. Misschien geen feestje, maar je kan een champroeverij organiseren voor prospects in je buurt. Je kan wellicht een adreslijst kopen bij de uitgever van PA.nl. Of stuur een klein proefmonster... ... kurken hebben lage portkosten!

Nou ik ben alvast helemaal vol anticipation. Ooit weleens de historie van Apple bestudeerd?

Als merk X in Europa geregistreerd is geldt de Europese merkbescherming. Voor de merkhouder, het Amerikaanse bedrijf. De Nederlandse importeur kan op zichzelf niet opttreden tegen merkinbreuk. Dat ze een exclusief vertegenwoordiging hebben is een zaak tussen hen en de merkhouder. Die Britse naam is slechts degene die de feitelijke inschrijving gedaan heeft. Als het merk met instemming van de merkhouder in de EER op de markt is gebracht (in Polen) mag jij daar inkopen en kan de Nederlandse agent daar niet zoveel tegenin brengen. Het is geen namaak en geen parallelimport in de EER. Het exclusieve karakter wordt ondergraven door de distributiepraktijk in de VS en blijkbaar ook andere Europese landen. Dat argument dient slechts om de mededinging te beperken en de prijs te reguleren. Dat maak ik op uit jouw reacties. Je hoeft slechts in de VS te checken of die Poolse distributor daar erkend wordt als verkoper van het merk in Europa. Succes. ;)

Grote bedrijven beginnen daar veel eerder mee. Zie ook PromZ. Maar in het MKB zijn er zat last-minute klanten. Je doelgroep is de management-assistent die voor de beslisser even snel wat relatiegeschenken moet scoren. Volgend jaar op zoek naar originele verpakkingen, want wat je nou beschrijft is tamelijk standaard.

Altan heeft wel gelijk dat er gediscrimineerd wordt in de autohandel. Pool of Turk of Limburger dat maakt niet uit. Maar zeikerds komen niet aan de bak. Typisch is: die herkennen ze gelijk.

Ja, dat kan als Merk X zijn zaakjes op orde heeft en zijn distributors goed controleert. Dat is op basis van overeenkomsten onderling, niet op basis van de wet. Topicstarter heeft een distributor gevonden die wil verkopen, dus die overeenkomsten gaan hem niet aan. Niet direct althans. Dat de merkeigenaar daarna welicht gaat reageren, is mogelijk. Maar op de thuismarkt is ook geen sprake van exclusieve distributie, dus je kan de reactie niet voorspellen.

Bijna goed. Als het met toestemming van de merkhouder ergens in de EER verkocht wordt, mag het overal verkocht worden. Merkrecht uitgeput. De beperkingen die ikv selectieve distributie opgelegd worden, zijn vaak tegen het mededingingsrecht.

Afgaande op je reacties kun je beter iets anders gaan doen. Eén brief van een advocaat en het gaat meteen fout. Nou mag iemand anders vragen beantwoorden.

We zijn er bijna. Op naam van de groothandel of op naam van de producent in de VS? In de VS is er blijkbaar geen noodzaak om het product te laten verkopen door deskundige nail-stylisten. Dat versterkt jouw positie, want selectieve distributie om de markt te reguleren en de prijs hoog te houden is niet toegestaan. Dat die Poolse groothandel het product uit Amerika importeert maakt niks uit. Dat lijkt me nogal wiedes als het in de VS gemaakt wordt. Wat telt is of hij het met toestemming van de merkhouder binnen de EU op de markt brengt.

Sinds de opkomst van de browser wemelt het van de mensen die zichzelf in een achternamiddag hebben aangeleerd om websites te bouwen en die noemen zich vaak webdesigner. Daar zitten best een paar goeie tussen. Maar een grafisch ontwerper is doorgaans iemand die wat langer doorgeleerd heeft om te kunnen spatiëren. Om het maar wat cru te zeggen. D'r zitten hier een paar grafisch ontwerpers die het vast beter kunnen uitleggen.

Gewoon boerenverstand gebruiken. Het kan absoluut niemand wat schelen dat je over anderhalf jaar een nieuw product gaat lanceren, laat staan dat je daar al een merkconcept voor hebt. Discreet of luidkeels: het is allemaal verspilde moeite. Baar pas rucht als je wat te vertellen hebt.

In plaats van te zoeken naar een webdesigner die iets afweet van grafisch ontwerp kan je ook op zoek naar een grafisch ontwerper die iets afweet van webdesign. Er zijn zat freelancers die helemaal niet zo duur zijn.

Heb zo de indruk dat ze door bluf de prijs proberen te halveren. Je kan suggereren het geval voor te leggen aan De Rijdende Rechter omdat het een interessant conflict is op het randje van wel-of-niet verplicht om te betalen en wanprestatie. Ik vermoed dat de heren hun zaak allerminst openlijk besproken willen zien. En als ze daar niet op ingaan, kan je gewoon doen wat gesuggereerd wordt. Is leuke televisie!

Kan me het type inmiddels wel voorstellen. Jaarclubje bij een studentencorps, allemaal dezelfde outfit, quasi-juridisch gebral, de aanloop voor een managementspositie bij een multinational. Misschien kan iemand je een goed incasso-tip geven, met alle extra kosten voor de wanbetaler.

Dat verandert de zaak. Klinkt alsof iemand iets snel nodig had voor een groep en dan achteraf de kosten probeert te halveren. En dat terwijl jullie juist je best gedaan hebben om hem snel van dienst te zijn. Soms moet je soepel zijn en soms principeel. Vijftien kledingstukken op maat voor duizend euro, dat is 66 euro per stuk. Extra snel geleverd. Als het afwijkt van de verwachting, wijken ze alle 15 consistent af. Nou neig ik weer naar de principiële kant.

En nog wat anders. Als de verkoper beweert dat het merkrecht uitgeput is omdat producten in Europa op de markt gebracht zijn met toestemming van de merkhouder, dan moet de verkoper daarvoor met bewijs komen, tenzij aangetoond kan worden dat de merkhouder probeert zijn nationale markten te beschermen. Zie deze zaak. De bewijslast ligt in dit geval dus (waarschijnlijk) bij de Nederlandse distributeur!

Klinkt als een goede klant. Het is lastig om te beoordelen of hier sprake is van onderhandeling achteraf of een mogelijk te begrijpen en eventueel zelfs gerechtvaardigde klacht. Is er niks te doen aan dat doorschijnen? De voering vervangen of een tussenlaag aanbrengen? Als de keuze is: een conflict aangaan over geld, de helft accepteren en verder niks doen of proberen de klacht te verhelpen door wat extra kosten te maken (leergeld), dan lijkt me dit per saldo niet zo'n moeilijke keuze.

Oh, nog wat. Als de Nederlandse importeur geen merkhouder is (zoek dat even uit bij het merkenregister) kunnen ze alleen optreden in samenwerking met de werkelijke merkhouder. Op zich hebben ze dan geen poot om op te staan. Dat geblaf op hun website dient vooral om eigen wederverkopers te weerhouden van verkoop online. Het heeft geen derdenwerking. Net zomin als hun overeenkomst tot exclusieve vertegenwoordiging dat heeft.

Wordt het alleen bij nagelstudios verkocht of ook in winkels en webshops? Polen zit al een tijdje in de EU dus die groothandel weet waarschijnlijk wel hoe de wind waait. Als jij beschuldigd wordt van parallelimport van buiten de EU (of verkoop van namaak) moet je zonodig in de rechtbank kunnen aantonen dat je een product ingekocht hebt bij een groothandel die het product met instemming van de merkhouder in Europa op de markt brengt. De rechter moet kunnen constateren dat dat klopt, niet de vertegenwoordiger in Nederland. Je ziet soms notariële verklaringen als wederverkopers hun bron willen beschermen tegen boze collega groothandels. De merkhouder kan het soms niks schelen. Die verkoopt immers meer.