TwaBla

Dat is best complex. De adverteerder is namelijk een affiliate, een publisher die zich heeft toegelegd op deze scams. Die publisher zet nep-nieuwssites op die volstaan met nep-nieuwsberichten. De banner op Facebook (of in het Google Banner Network) dient als lokker, als clickbait. Ik weet niet welke algoritmes beschikbaar worden gesteld aan zulke adverteerders, maar Google en Facebook spelen daarbij een rol door info ter beschikking te stellen en te helpen bij de selectie van sukkels (vertaling van suckers, zoals klanten in dit wereldje genoemd worden) die wellicht te porren zijn voor zo'n investering. Dat Roel, Norbert en moi-bla zulke banners te zien krijgen, is zorgwekkend. Misschien waren we wel te nieuwsgierig en hebben we ooit eens geklikt.

Mooi afstudeerproject: hoe werkt dat bij gecloakte banners?

Maar het is een illusie om te denken dat er ergens een bestand is met precies die mensen die jij als doelgroep gedefinieerd hebt. Doelgroepbepalingen en marktomvang zijn doorgaans schattingen. Dat is bij consumentenproducten wat makkelijker: mannen tussen 22 en 44 bijvoorbeeld. Het scheelt ook als het om vervangingsvraag gaat: fietsen bijvoorbeeld. Maar dan gebeurt er weer wat in de markt waardoor alles verandert. Daarom zijn ook de meeste businessplannen gebaseerd op natte vingerwerk. Ik zie liever wat echte market intelligence dan quasi-data. Dat begint met intelligente vooronderstellingen. In welke sectoren zie je ondernemers oostwaarts keren? Boeren, recreatie-ondernemers.... uuh. Waarom gaan die oostwaarts? Waar zoeken ze naar? Waar zitten ze dus waarschijnlijk? Hoe komen ze daar uiteindelijk > via gespecialiseerde verhuisbedrijven bijvoorbeeld?

Als een doelgroep niet exact te vinden is, kun je dan geen plannen maken? Is dat niet wat al teveel boekenwijsheid?

Gratis bestaat niet. Iemand betaalt dat. Bol wentelt het af op personeel in het pakhuis, bezorgers, handelaars die verkopen, producenten en aandeelhouders van Ahold. Platforms als Bol.com en Amazon ondermijnen onze economie. We vergratiseren onzelf kapot.

Als deze nep-aanbevelingen nu ook doorgedrongen zijn tot De Speld zie je hoe diep de banner-rot al zit. Uitgevers besteden de verkoop van reclameruimte uit aan derden zoals Google Display Network. Daarmee geven talloze 'onafhankelijke' titels de controle over een aanzienlijk deel van hun commerciële content uit handen: Telegraaf, Nu.nl en zelfs De Speld. Uitgevers wijzen dus naar Google als verantwoordelijke. Google maakt programmatic buying mogelijk: geautomatiseerde verkoop van bereiksbrokken via veilingen. Daar komt geen mens meer aan te pas. Iedereen kan last minute een x-hoeveelheid bannerplekken inkopen. Vervolgens staat de plaatsingstechniek cloaking toe, het onder dekmantel van toegelaten content plaatsen van nep-aanbevelingen in de vorm van nep-nieuwsberichten. Google wijst naar de techniek als boosdoener oftewel beperkende factor. Gevolg: niemand heeft nog greep op advertising. Er gaat dit jaar circa 129 miljard dollar aan programmatic buying om, dat is ruim tweederde van alle reclame-uitgaven aan display advertising (banners) online. Bij de BN Fraude is sprake van dubieuze affiliates die nep-aanbevelingen in nep-nieuwsberichten plaatsen voor diensten van bijna onherkenbare aanbieders (bitcoin-banken). Bij bitcoin is onnavolgbaarheid ingebakken. Gaat het echter om schoonheids- en gezondheidsproducten dat staat er een herkenbare adverteerder aan de basis. Die kan aangesproken worden, omdat de adverteerder via zijn vergoedingssysteem moet kunnen nagaan welke publisher de nep-banners plaatst. Uitgevers zijn ondertussen wat ongemakkelijk met de macht die ze uit handen gegeven hebben door Google als middleman te accepteren.

Op het AD (Persgroep) gaat via Google Ad network. Al die uitgevers hebben de verkoop van reclame uitbesteed aan Google en die werkt op zijn beurt met automated buying, dus dat is qua aansprakelijkheid best een aardig vraagstuk. Ze hebben eigenlijk allemaal de greep op die content-stroom losgelaten. Dat is ook een thema, want nu hebben ze ook geen data over adverteerders meer - noch contacten met. Bij De Speld kan het een grap zijn.

Volg de regels van inbound marketing en die ondernemers vinden jou! Ze gaan natuurlijk allemaal op zoek naar verse informatie. Als jij die in hapklare brokken ter beschikking stelt, ben je al snel een bestemming die ook door de zoekmachines erkend wordt. Ik neem aan dat je primair op Nederlandstalige ondernemers mikt, maar wellicht is met steun van een gelijkgestemde (maar niet gelijkgetaalde) ondernemer een Duitse en een Britse variant op te zetten. Geef info over (maar je had zelf al een lijstje gemaakt) vestigingseisen, papieren, banken, huisvesting, regionale verschillen en verdiep dat met kennis van sectoren. Maak een eerste gratis buitenlaag toegankelijk voor de zoekmachines (nieuws en verstrooing), een tweede gratis buitenlaag als stroop om de mieren te vangen (registreer belangstellenden door pdf-gidsjes aan te bieden) en voeg daar verdiepende kennis en eventueel persoonlijke begeleiding aan toe. Dat is de klassieke get-rich-quick aanpak, al vrees ik erbij dat er niets quicks aan is en dat rich ook wel even duurt. Vragen beantwoorden op openbare fora draagt ook bij aan bekendheid.

Nee, het is een internationaal fenomeen. Waarschijnlijk een affiliate-techniek. Maak een nepnieuwsbericht in de stijl van een bekend kanaal waarin een bekendheid getuige doet van een positieve ervaring met product X. Zolang je dat binnen je eigen achterban doet, kom je een end voordat je problemen krijgt. Maar dat is uit de hand gelopen. Een bonafide producent zal zijn affiliates niet belonen voor misleidende reclame, maar voor een dubieuze leverancier is het wel een manier om de verkoop te bevorderen. Zo worden Facebook en Google betrokken in een chain-of-evil waar iedereen zich verstopt. Dat zou een selectiecriterium voor adverteerders kunnen zijn. Iemand is aanspreekbaar en dus aansprakelijk.

Maar als het op voorraad ligt als bedrijfsvoorraad is het geen bedrijfsmiddel?

Maar niet iedere rode streep in een witte achtergrond is beschermd.

De klant bestelt een product bij de vraagsteller, dat is een wezenlijk verschil met affiliate marketing. Een affiliate geleidt door en de overeenkomst is met de verkoper. Gezien het aantal rollen in de handel zou het me niets verbazen als daar eens een duidelijker definiëring voor gaat ontstaan. Denk bijvoorbeeld aan dropshiptraders die via platforms verkopen. Norbert heeft gelijk dat dit in de promo-business eigenlijk al heel lang bestaat. Bestel je op een beurs of uit een catalogus tienduizend pennen, komen die twee maanden later vers uit China.

Wat is desgevraagd? Wat zijn officiële voetbalshirts? Wat bedoel je met standaard bedrukking? Grote clubs komen regelmatig met een nieuwe look, dus het is best ingewikkeld met rechten. Als je elk jaar een ander design kiest, is dat nog wel te beschermen? De rooie streep is dat waarschijnlijk wel.

De kans dat je een antwoord krijgt van iemand met ervaring in deze tak van sport wordt een stuk groter als je je kopregel concreet en specifiek maakt. Bijvoorbeeld Thuis Likeur Maken en Verkopen of zoiets. Er zitten deskundigen op dit forum, maar die zien je vraag nu niet in het voorbijgaan. Bedrijf Beginnen is veel te algemeen. Welkom op HL.

De Australische mededingingsautoriteit ACCC houdt de melddienst Scamwatch bij en ook in die contreien is vastgesteld dat de fake endorsement scams de pan uitrijzen. Nepnieuwsberichten worden op grote schaal verspreid via Facebook en Google Ads, vandaar dat de ACCC nu van Google en Facebook verwacht dat ze harder gaan optreden tegen het misbruik van hun banner-netwerken. Die BN-fraude is dus een internationaal fenomeen en autoriteiten uit verschillende landen richten hun aandacht nu ook op de reclamenetwerken die onvoldoende in staat blijken frauduleuze reclame tegen te gaan.

In de VS heeft Clint Eastwood drie cannabisbedrijven aangeklaagd omdat ze misbruik maken van zijn naam en beeld om de suggestie te wekken dat hij hun producten aanbeveelt. Verschil met de bitcoin-case is dat de adverteerders bekend zijn. Eerder hebben de actrice Sandra Bullock en de comedienne Ellen DeGeneres een zaak aangespannen tegen beauty companies die suggereerden dat beiden hun good looks te danken hadden aan producten van deze firma's. Hier bleken de afzenders zich te verstoppen achter een breiwerk van firma's. Overeenkomst is dat in alle voorbeelden nepnieuws-artikels werden gebruikt om de claims kracht bij te zetten. LA Times voeg toe over zulke fake endorsements (die we dus ook in Nederland zien opduiken)...

Stoere praat in de race naar de bodem. Het model van Amazon (en copycat Bol.com) leidt ertoe dat handelaars met verlies werken, dat leveranciers met verlies werken, dat bezorgers met verlies werken, dat werknemers onderbetaald worden en dat concurrenten failliet gaan. De enige die verdient is de belegger, zo lang de gekte duurt.

BouwenVerbouw is een initiatief van Sitecompany in Alkmaar, het zusterbedrijf van de oude bekende MediaTrend Publicaties in Alkmaar. MediaTrend past deze verkooptruc al jaren toe, ik zou bijna zeggen generaties. Aanvankelijk voor Bedrijvenpagina.nl - zie topic. Als ik de naam van de directeur of marketingmanager nou even noem, liggen er binnen enkele dagen weer mailtjes in mijn mailbox: "Laat mij erbuiten svp." Sitecompany beheert talloze online gidsen die gevuld worden met informatie van ondernemers die 'gestrikt' worden door de callcenters van deze groep. Uit die callcenters is ook Streya (MijnDienstverlener - zie topic) ooit ontstaan, dat in een tijdsbestek van anderhalf jaar meer dan duizend ondernemers dupeerde. Toen Streya failliet ging werden alle vorderingen overgenomen door een onzichtbare financier. Bezwaar maken op grond van dwaling (verwijzend naar het misleidend voorafgaand verkoopgesprek), niet betalen en veel kabaal maken is het advies. Zie ook Klacht.nl waar veel ondernemers vergelijkbare ervaringen melden. Een telefonisch verkoper bijvoorbeeld die de indruk wekt nauw samen te werken met de KvK (daar hebben we geluidsopnames van) en registratie afspiegelt als een vanzelfsprekende zaak. Zeer misleidend.

Dat aansluitend bevestigingsgesprek vindt meteen plaats na het verkoopgesprek (opgenomen). Wat in het verkoopgesprek (niet opgenomen) gezegd en beloofd is, heeft gering belang in vergelijking met wat in het bevestigingsgesprek 'overeen gekomen' is. Het is de klassieke truc die we hier al jaren in verschillende gedaantes zien terug komen om onachtzame ondernemers te strikken in een overeenkomst die ze eigenlijk niet willen. Wat Rik schetst is allemaal al gebeurd. Die 14 dagen bedenktijd zijn wellicht genoemd in het voorafgaand verkoopgesprek, maar dat kan niemand bewijzen. In het bevestigingsgesprek waarschijnlijk niet, ook niet door Van Ettekoven. Die kan een geluidsopname opvragen. Ik vermoed dat Bouwenverbouw.nl een oude bekende van dit forum is. Zoeken we uit....

Samenwerking heeft vooral zin als je samen in staat bent om meer omzet te maken en meer winst te genereren dan je nu doet. Dan doet delen ook geen pijn. Als hij komt mee-eten van jouw inkomsten is het wat minder geslaagd. Je kan prima over en weer factureren en daarmee doorgaan tot het zo natuurlijk voelt dat een samenwerking vanzelfsprekend wordt. Ook omdat jullie beiden een rol hebben in het bedrijf en naar de klanten toe. Zo ver ben je zo te zien nog niet.

De beheerder is dat zo'n club die eigenlijk niets anders doet dan antikraak-huurders vinden voor leegstaande panden? Je zou nog kunnen proberen om te achterhalen wie de eigenlijke eigenaar is en daar de vraag voorleggen of er een probleem ontstaat. Ik neem aan dat je foto's hebt gemaakt van de situatie voor en na. Dat moet een verhuurder trouwens ook doen, want zonder kan niet vastgesteld worden welke aanpassingen eventueel plaatsgevonden hebben.

Die weet vaak van niets. Er vindt nu een snelle wildgroei plaats van dropship-opzetjes waarbij student-ondernemers hopen binnen te lopen op de verkoop van ongeregeld goed uit China zonder enige fysieke bemoeienis. Die rechtszaken gaan dit najaar heus wel komen, gezien de diverse dropshipscams waarbij verkopers bedrog plegen in campagnes via Google Adwords en niets doen aan service of retouren. De opzet waarbij de dropship-bestelling via een Nederlandse tussenpartij verloopt is ook eigenaardig, tenzij die Nederlandse tussenpartij een toegevoegde waarde heeft bv in de vorm van service-afhandeling, retourverwerking en garanties. Daarvan kan ik me iets voorstellen, bv bij de verkoop van professionele apparaten of zoiets als boten.

Met een aantal Bol-traders kun je dus een retour-overzicht maken voor verschillende productgroepen op Bol.com. Dat retourpercentages verschillen per moment is ook best interessant. Niemand die die data centraal verzamelt - behalve Bol.com zelf? Iemand zou platformdata moeten verzamelen en stats genereren!

Je betaalt BTW over inkopen en je brengt BTW in rekening over geleverde diensten (en producten) als totaal. Het verschil draag je over aan het rijk. Dat is dus al verdisconteert, tenzij je restproducten verkoopt naar prive. Eventuele fysieke overschotten kun je laten vernietigen, doneren aan de voedselbank of zelf opeten. Als dat laatste op kleine schaal gebeurt, kraait daar geen haan naar. Wat doen restaurants met mee-etend personeel? Is er verschil tussen een papieren realiteit en de praktijk?

Als antikraak-huurder van bedrijfsruimte ben je niet geheel rechtenloos en als verhuurder niet geheel plichtenvrij. Die ruimte wordt beschikbaar gesteld als verkoopruimte en zal toch aan bepaalde minimumeisen moeten voldoen.