R.I.P. - Benm

Wie zegt dat webwinkels binnen 1 dag moeten leveren? Persoonlijk heb ik soms geen enkel probleem met een langere levertijd in ruil voor een lagere prijs. Uiteraard is het wel prettig als op de site (over)duidelijk is dat levering bijvoorbeeld 3 werkdagen of een week op zich zal laten wachten - zolang dat het geval is, is het m.i. eerlijke handel en concurrentie.

Dat maakt het toch des te opmerkelijker? De enige die feiten heeft aangevoerd in die zaak is de eiser, al heeft die wel vergeten aan te tonen dat er daadwerkelijk iets geleverd is. Maar dat lijkt niet eens de belangrijkste grond te zijn waarop het is afgewezen. Als ik het zo nog eens overlees krijg ik toch de indruk dat zo'n voicelog alleen niet gezien werd als bewijs van een overeenkomst. Zoiets zou interessant zijn, vooral als het door een hogere rechter bevestigd zou worden. Ik neem echter aan dat Matrix hier de optie van hoger beroep heeft laten varen...

Misschien zit het wel veel simpeler in elkaar: Essent had een deal met STER waarbij bij winst filmpje A werd uitgezonden, en bij verlies filmpje B. Het zou maar zo kunnen dt ster dit letterlijk heeft uitgevoerd, en dus zoals overeengekomen B heeft uitgezonden... uiteraard bedoeld voor een scenario waarin de man gewoon te traag zou schaatsen, niet voor een diskwalificatie. Wellicht zijn ze gewoon vergeten de commercial te cancellen? ... overigens komt het met geautomatiseerde systemen al helemaal vaak voor. Een kranten bericht als "20 doden door instorting pand" met google ads als "aannemer nodig?" ernaast is eerder regel dan uitzondering ;)

Als je 80 uur per week werkt hoef je nog maar € 30,77 per uur te rekenen ;) Tja... maar kom maar eens aan zoveel declarabele uren. Ik denk dat in de praktijk tegenover ieder declarabel uur ook wel een niet-declarabel uur zal staan. Dat kan zijn aan acquisitie, onderzoek, etc. Uiteraard hoeft dat niet het geval te zijn, als je in een bijna-loondienst verband gegarandeerd 20 uur per week van een of andere opdrachtgever krijgt kun je je uurtarieven daar best op aanpassen.

Het is natuurlijk een lastige zaak. Ergens vind ik principieel dat leveranciers/importeurs vrijheid van contract moeten hebben, en daarmee zelf kunnen bepalen aan wie ze wel of niet leveren. Of een fysieke winkel zon criterium moet zijn zal per geval verschillen, maar principieel zie ik niet direct in wat er mis mee is. Uiteraard wordt het wel netelig als producenten hun leveranciers gaan instrueren met wie zij zaken mogen doen, maar daar staat tegenover dat een producent er feitelijk wel voor mag kiezen wel of geen zaken te doen met een bepaalde leverancier. Overigens ben ik met Karen eens dat het praktisch niet zoveel verschil zal maken. Daarnaast heeft de regeling alleen toepassing binnen de EU, en blijft de weg voor consumenten over om hun goederen van buiten de eu alsnog online te bestellen. Amazon zou bijvoorbeeld via haar amerikaanse filiaal kunnen leveren, maar ook voor kleinere spelers zijn er vast wel loopholes (dropshipping en dergelijke).

Het is alleen jammer dat de banners met de ondersteunende banken erin allemaal animated gifs zijn - op zich al een reden om het zelf maar statisch in elkaar te zetten als je die banken ook in beeld wilt krijgen ;)

Uit het vonnis: ... FAIL! Neemt overigens niet weg dat andere aspecten van de uitspraak wel van belang zijn, met name de passage over een vereist schriftelijk akkoord dat na het gespek moet worden aangemaakt en door beide partijen ondertekend. Ik hoop dat dit een aanwijzing is voor toekomstige gevallen: in legitieme overeenkomsten zal het geen probleem zijn die nogmaals op papier te bevestigen, terwijl hij bij dubieuze acquisitie absoluut roet in het eten gooit.

Tarieven in de orde van 70 euro per uur zijn marktconform, zelfs aan de lage kant - vermits je goed bent in wat je doet en het op markconform tempo voor elkaar krijgt natuurlijk. Eerlijkgezegd zou ik bij een tarief van 17 of 21 euro per uur als klant direct mn twijfels hebben. Het is zonneklaar dat iemand in nederland daarvan niet kan leven, en dan ga je je toch afvragen wie dat werk doet. Uiteraard kan het een student met de beste intenties zijn, maar het blijft een too-good-to-be-true gehalte hebben. Misschien is het veel reeeler om je als prijsvechter neer te zetten voor pakweg 50 euro per uur. Komende vanaf 17 euro maakt het niets uit als je daardoor 75% van je werk verliest, de resterende 25% levert je alsnog meer op in totaal. Dit is uiteraard wel aagenomen dat je marktconform presteert, als je ergens 3x langer over doet dan gemiddeld is het niet vreemd als je uurloon 3x lager uitvalt ;)

De kracht van vouchers en dergelijke zit hem er vooral in dat het mensen het idee kan geven dat ze 'geld weggooien' wanneer ze hun volgende bestelling bij een concurrent zouden doen. Uiteraard werkt het lang niet altijd. De verzendkosten-truc kan ook heel goed werken, en is met name afhankelijk als je feitelijke verzendkosten lager zijn dan wat je doorberekend. Bijvoorbeeld waarbij je verzendkosten gemiddeld genomen 88 cent zijn, en je bijv 1.95 euro vraagt voor bestellingen tot 20 euro. Iemand die bijv voor 15 a 19 euro in zijn winkelwagen heeft zitten zal geneigd zijn om nog wat extra te komen om zo over de limiet te komen. Dit mechanisme is er vaak wel, maar werkt het beste als je een paar tamelijk goedkope producten met zeer ruimte marges hebt. Een ideale situatie is daarbij wanneer je gangbare producten een prijs hebben net onder de verzendkosten limit (19,95), en het vuller-product een inkoopsprijs heeft van een paar kwartjes, en voor 2.95/3.95 aangeboden wordt. Op klanten die hun order vullen verdien je extra omdat je inkoopprijs kleineris dan je feitelijke verzendkosten, en klanten die 2 stuks bestellen zijn helemaal mooi meegenomen. Maar geen enkele strategie is hier universeel succesvol in: je hebt klanten die denken te profiteren terwijl dan niet echt het geval is, maar ook klanten die zoiets meteen doorzien en afhaken. oe die verhoudingen liggen is heel afhankelijk van doelgroep en product.

Dan is er inderdaad wel ruimte voor een 'nog iets anders'. Bijvoorbeeld bij aankoop van 12 stuks een voucher waarmee je er een paar gratis krijgt bij een -volgende- bestelling. Dat zou kunnen zorgen dat het niet aantrekkelijk is over te stappen naar de concurrent als die de prijs een beetje verlaagt of een soortgelijke korting geeft, en het is natuurlijk maar hopen dat ze ook nog iets anders kopen bij die volgende bestelling ;)

Ik vermoed dat Manon bedoelt: 2 gratis van die 12. Immers, alle voorbeelden die Manon noemt zijn varianten van dezelfde deal. On topic: mijn persoonlijke voorkeur, op niets wetenschappelijks gestoeld en alleen geschikt voor bulkproducten: 12 halen, 10 betalen! (16% korting klinkt als relatief weinig korting, evals 12 euro korting, dat klinkt gevoelsmatig niet fors genoeg) Eerlijkgezegd las ik het ook als 14 voor de prijs van 12, de correcte propositie zou zijn 'bij aankoop van 10 stuks 2 gratis'. Meestal is dat compleet helder te stellen bij iets als '3e gratis', maar '11e en 12e gratis' is natuurlijk geen gezicht. Persoonlijk zou ik gaan voor '12 voor de prijs van 10', met als 2e keuze '1 voor 5.95, 12 voor 59.50'. Een variant die er niet tussen staat is: Bij aankoop van 12 stuks 4.96 per stuk Zeker als je richt aan wederverkopers/grootverbruikers is dat een goede methode, omdat die zo direct de relatie tussen stukprijs inkoop, verkoopprijs en marge kunnen doorzien. Voor verkoop voor eigen gebruik lijkt het me minder geschikt.

Ondernemers klagen volgens mij wel constructiever... of staan in ieder geval meer open voor het oplossen van de situatie dan loondieners. Wat ik persoonlijk vaak zie is dat loondieners zich niet machtig zien iets te veranderen, terwijl ondernemers vaker in discussie gaan over een mogelijke fix. Uiteraard lukt dat lang niet altijd, maar soms ook wel, bijvoorbeeld het handelsregister 24x7 ontsluiten via openkvk.nl. Uiteraard had de kvk dat beter zelf kunnen oppakken, maar als dat niet gebeurd dan zijn er vaak nog wel mensen te vinden die zich genoeg irriteren om er domweg wat aan te doen :)

De grappigste verzoeken vind ik toch wel die waarbij iemand vraagt om een foto te bewerken: Of je even persoon-x die met zn achterhoofd naar de camera staat wilt 'omdraaien' zodat we zn gezicht zien. Soms vraag je je af of mensen zulke vragen stellen om hun grafische leveranciers te neten ;)

Volgens mij klagen ondernemers niet meer dan loondieners, al zou ik niet weten hoe dat hard te maken. Overigens, samen klagen kan ook wel weer een band scheppen natuurlijk, geen onbelangrijk fenomeen. Soms is het best even lekker om samen te foeteren op de gemeente, belastingdienst, sena, regering, of wie er op dat moment ook lastig is.

Tja, het vereist toch weer een actie. Recentelijk heb ik het voor een site opgelost door automatisch een (random) wachtwoord te genereren en dit met de orderbevestiging mee te sturen aan de klant. Uiteraard wordt deze gang van zaken op de betreffende website ook beschreven. Het e-mail adres is meteen de gebruikersnaam - dat scheelt ook weer iets om te verzinnen.

In de praktijk komt het daar vaak wel op neer. Oscommerce doet het ook zo, zoals reeds genoemd. Het verschil zal hem vooral in de beleving van de klant zitten, die denkt wellicht geen 'blijvende relatie' met de leverancier aan te gaan door te bestellen zonder account. Uiteraard is het verder ook vrij onzinnig: Bij een webshop order moet je toch (vrijwel) alle gegevens administreren, in ieder geval NAW gegevens, en daarnaast is een mailadres voor evt vedere communicatie, verzendbevestiging en dergelijke wel zo praktisch. Deze gegevens na afronden van de order weggooien is uberhaupt geen optie - je zult ze toch op zn allerminst in je administratie moeten opnemen, alleen al omdat de belastingdienst dat vereist.

Dat kan natuurlijk ook, maar kan ook wel weer verwarrend zijn: Klanten van een webshop zullen denk ik niet altijd doorhebben wat nou het ordernummer en het factuurnummer is, wat weer verwarring kan geven bij correspondentie. Bovendien kan het voor zakelijke klanten wel eens vervelend zijn: ik heb bijvoorbeeld wel eens iets besteld, betaald ovv van het ordernummer, en vervolgens ook het artikel netjes ontvangen - alleen zonder factuur. Heeft me nog 3x bellen en een maand tijd gekost uiteindelijk een geldige factuur te krijgen. Uiteraard incorrect van de leverancier, maarja, ondertussen zit je er wel mee.

Over dranken valt wat dat betreft genoeg te kletsen natuurlijk - 'lekker' is sowieso een subjectief begrip, en er zal zeker niet 1 champagne(achtige) zijn die iedereen lekker vindt. De beste aanpak schijnt te zijn om een klantenbestand te verdelen in een paar groepen, en voor elk van die groepen iets aan te bieden. Ik moest erbij denken aan een aardig praatje:

Ik ken de problematiek wel van webwinkels, waarbij bij bestelling meteen een order cq factuurnummer wordt aangemaakt, maar de betaling soms uitblijft (overboeken via de bank dat niet gebeurd, ideal fail, etc). Voor zover ik weet hebben de ondernemers in kwestie daardoor niet direct een probleem met de belastingdienst, zolang ze maar bijhouden welke bestellingen geannuleerd of nooit betaald zijn. Dat geeft een goed excuus voor een niet-continue reeks factuurnummers in de omzetcijfers, en is achteraf controleerbaar door de complete database incl geannuleerde orders te overleggen. Of dit 100% volgens het boekje is durf ik niet te zeggen, maar wel dat het in de praktijk veelvuldig gebeurd.

Die cremant bourgogne van de C1000 is inderdaad lekker. Ik vermoed dat er sowieso best een aantal cremants, cava's en dergelijke zijn die in de supermarktschappen liggen met een prima prijs/kwaliteitsverhouding. Het lastige lijkt me alleen om daar aan te komen, gezien die batches vaak in zn geheel door zo'n supermarktketen worden afgenomen, inclusief botteling met een label waar zelfs nog wel eens op staat dat het specifiek voor de keten in de fles gemikt is. Door hun grote volumes hebben supermarkten natuurlijk een goede onderhandelingspositie hierin. Als kleine speler denk ik niet dat je kunt rekenen op dergelijke gouden deals, en zal het toch zoeken worden naar goede producten van producenten die aan meerdere afnemers leveren.

Proberen telt niet mee. Kom eens met voorbeelden van echte zaken. ... Ik bedoel er ook niet mee te zeggen dat ze veel kans maken, maar meer dat het wel mogelijk is dat je ze daadwerkelijk dagvaarden en je dan toch bij de kantonrechter moet verschijnen - is ook een hoop gedoe, ook als je wint... en ik neem aan dat je verliest als je niet komt opdagen ;)

Misschien zijn e-zines, nieuwsbrieven en dergelijke inmiddels een beetje uit de tijd. Bij zulke dingen heb ik vooral het idee dat ik me inschrijf voor een lading spam, die vervolgens wel weer goeddeels in de filters blijft plakken. Ik denk dat een call to action vooral moet gaan over daadwerkelijk contact zoeken. Niet in de zin van inschrijven voor een of andere nieuwsbrief, maar meer in het direct opvragen van concrete informatie en pakweg een offerte. Ergens moet een prospect na het zien van je site gewoon weten of het iets voor hem is, of niet. 1 contact met serieuze interesse is waardevoller dan 100 man die je nieuwsverhaal wel willen zien, maar feitelijk geen intentie hebben om concreet zaken te doen.

Eerlijkgezegd denk ik dat het probleem is dat je je helemaal niet hoef aan te sluiten bij het een of ander, laat staan enige opleiding te hebben afgerond. Wat dat betreft is het wellicht vegelijkbaar met de situatie van alternatieve genezers en dergelijke, je kunt domweg dat vak als een bordje aan je deur spijkeren, en aan de slag, al dan niet gehinderd door enige kennis of inzicht. Hoewel dit algemeen bekend zou moeten zijn vrees ik dat veel consumenten toch geloven in omschrijvingen die verder geen enkele garantie bieden. Zakelijk kan je daar uiteraard je voordeel mee doen, maar ethisch zag ik zoiets liever behouden voor artsen... met een dikke 'ik heb echt geen idee wat ik doe!' disclaimer verplicht voor iedere niet-arts die zich eraan waagt.

Tja, wat heet bluf. Het zou best kunnen dat ze daadwerkelijk proberen te procederen, het is vaker gebeurd. Mochten ze daartoe besluiten denk ik dat het wel fair is als andere gedupeerden op HL bijspringen en willen getuigen over de handelspraktijken van allebedrijven - gezien de lengte van dit topic zijn er denk ik genoeg mensen te vinden die een steentje kunnen bijdragen in het verhelderen van de werkwijze van deze toko.

Feitelijk wel - alleen dan aangedreven door verbranding in de primaire vergasser zelf, zonder warmte-toevoer. De kunst is feitelijk het maken van een acceptabele hoeveelheid syngas uit een bulk biomassa. Dat syngas kun je vervolgens rustig verbranden alsof het gas uit de stadsleiding was. Uiteraard bevat het een boel koolmonoxide, maar dat is een brandbaar gas dat niet eens zoveel onder doet voor aardgas. Het lastige is dat het nuttige deel van dat gas onzichtbaar is. De hoeveelheid zichtbare rook die uit de primaire verbrander komt is absoluut geen maat voor de stookwaarde van dat gas. Het enige dat je ziet is feitelijk onwenselijke rotzooi, nuttige zaken als waterstof, koolmonoxide en methaan zijn onzichtbare gassen die je alleen zou kunnen vaststellen met daarvoor bedoelde sensoren, die overigens wel weer verkrijgbaar zijn. Wat bijzonder handig zou zijn in deze experimenten is een deep-IR camera. Daarmee kun je tenminste warmte en gasstromen in beeld krijgen die je met het blote oog onmogelijk kunt zien. Misschien is zoiets wel ergens te lenen, ze worden in de industriele chemie veel gebruikt om lekken op te sporen, maar ook in de electronica om problematisch warm lopende delen van schakelingen te vinden.