R.I.P. - Benm

Ik vrees dat je het beste af bent als je er toch maar van af ziet. Wellicht kun je die tegels nog afbestellen zonder kosten, gezien ze pas over 2 weken geleverd zouden kunnen worden? Het is ontiegelijk irritant dat met name particulieren op deze manier handelen, maar je doet er weinig aan: Stel dat je zou kunnen bewijzen dat er akkoord is (wat ik betwijfel), wat wil je dan? Alsnog de opdracht uitvoeren en betaald krijgen? Veel anders kun je niet eisen denk ik: je hebt geen (bewijs dat) algemene voorwaarden overlegd waarin bijvoorbeeld een boetebedrag voor annuleren staat. En stel dat je wel bewijst dat er een overeenkomst is, je het werk uitvoert, en de klant vervolgens je nogmaals de vinger geeft en niet betaalt... kun je weer naar de kantonrechter - da's onderhand meer tijd aan procederen dan aan tegelen!

Prima toch? Als zij telefonische ondersteuning willen bieden aan ondernemers moeten ze dat vooral doen, hopelijk met een redelijke kwaliteit van dienstverlening. Als ze de meest gestelde vragen vervolgens ook ergens online gooien lijkt me dat ook geen punt: Voor HL heeft het weinig zin om continu in te blijven gaan op vragen als 'hoe doe ik mijn btw aangifte?' terwijl er geen sprake is van een bijzondere situatie. Ik denk niet dat dit een serieuze poging tot revival van 'hallo' is, maar eerder een FAQ met vragen waarover ze niet meer gebeld willen worden :D

Ik vraag me af of je dat zomaar kunt afdekken. Stel dat een aquarium door een constructiefout zou barsten en er een kuub water over de antieke eiken vloer van de klant loopt dan denk ik niet dat een regeltje in je algemene voorwaarden dat afdekt. Je kunt het bedrag soms wel maximeren, bijvoorbeeld tot het totale orderbedrag - zoiets moet je overleggen met een verzekeraar. Maar wat die negatieve reviewer betreft: Iedereen kan een random online calculator gebruiken met willekeurige veiligheidsmarges, of er domweg zelf eentje (laten) bouwen die aantoont dat jouw constructie onvoldoende is. Ik neem aan dat er richtlijnen zijn voor de sterkte/dikte van materialen onder een gegeven belasting die algemener geaccepteerd zijn, is er geen branche-organisatie of iets dergelijks die daarin opheldering kan geven?

Dat hangt er gewoon vanaf wat je gaat doen: je mag niet pretenderen een universiteit of hogeschool te zijn als je dat niet bent. Anderzijds hebben we ook gewoon 'cafe de beurs' dat niet echt te verwarren is met een effectenhandel, dus is het geen probleem. Ik denk dat een kroeg die 'de bieruniversiteit' heet ook niet direct een probleem zou zijn zolang direct duidelijk is dat het om een horecagelegenheid gaat en niet om een opleidingsinstituut tot bierbrouwer of iets dergelijks.

Dat lijkt me ook, iedereen kan een hoorcollege geven, daar is geen enkele academische achtergrond voor nodig. Zolang het geen verwarring oplevert lijkt het me geen probleem. Als je in het handelsregister kijkt zie je genoeg bedrijven met 'college' in de naam, waaronder ook de nodige eenmanszaken.

Goh, de software was niet in de aanbieding deze maand? :D

Wat moet ik me er uberhaupt bij voorstellen? Een onthoofd nederlands elftal met een oranje shirt met daarop een plaatje van een leeuw? Copyright-technisch gezien lijkt me dat een kleiner probleem dan de aantrekkelijkheid van die afbeelding ;)

Dat lijkt me veruit het verstandigste advies. Een 'oranje leeuw' mag je in de meeste gevallen gewoon gebruiken (ik zou er geen bank mee beginnen oid), maar neem dan niet exact de leeuw zoals die al door een ander getekend is. Als je shirts etc wilt laten drukken met een oranje leeuw daarop dan zou ik niet het bestaande ontwerp nemen, ook niet uit 1994, gezien auteursrecht van toepassing blijft tot 70 jaar nadat de maker ervan is overleden, en ik zou niet eens weten of de maker nog leeft (zou best kunnen). Huur je echter een grafisch ontwerper in om een "oranje leeuw" te tekenen die niet sprekend lijkt op de bestaande ontwerpen die de KNVB gebruikt(e) of het logo van de ING zit je een stuk veiliger. Gezien je tamelijk goed weet wat je wilt denk ik dat een goed grafisch ontwerper daar hoogstens een halve dag mee druk zal zijn. Pluspunt is dat het dan ook 'jouw leeuw' is en concurrenten geen schaamteloze kopieën mogen gebruiken.

Dat is het nadeel van het werken met platforms, die leggen vaak de regels uit ten gunste van de consument, ook als dat wettelijk niet noodzakelijk is. In jouw overeenkomst met het platform zal ongetwijfeld zijn opgenomen dat ze dat recht hebben, en jij vervolgens geen recht hebt op vergoeding door het platform... ook al was het platform wettelijk helemaal niet verplicht tot terugbetalen aan de consument. Ik begrijp de frustratie echt wel. Het probleem met die platforms is dat je heel erg diepe zakken hebben, en ze zelden voor schromen te verkoper te naaien. Voor het platform ben jij als verkoper helemaal niet relevant: de klant wil een positieve ervaring met amazon, bol, whatever, en krijgt die, ongeacht hoe hard jij daarbij in schiet. Uiteraard -hoef- je niet met die platforms te werken, maar als je ervoor kiest deze te gebruiken om klandizie te krijgen dan zul je ook met de negatieve aspecten moeten leven.

In nederland wellicht wel, maar pas wel op aan welke landen je gaat leveren. Je hebt kans dat toegang tot het recht in andere landen veel goedkoper is dan in nederland, en wellicht ook nog de kans dat een rechter ter plekke bepaalt dat er in het betreffende land geprocedeert mag worden (dwz je bepaling om het in nederland, onder nederlands recht te doen nietig verklaart). Aangezien je via platforms verkoopt is dat overigens geen heel vreemde gedachte: Als ik iets via pakweg bol.com koop dan ga ik er van uit dat ik rechten heb als een nederlandse consument, ongeacht van waar het product uiteindelijk verzonden wordt (voor zover ik dat uberhaupt zou kunnen weten). Nu is het wel dat de gang naar de rechter in nederland best een forse drempel is voor een geschil over een consumentenkoop: In het VK heb je bijvoorbeeld 'small claims courts' waarbij je voor een geschil tot 300 pond slechts 25 pond hoeft te betalen om het onder de rechter te krijgen. Als iemand iets van je koop via een .uk verkoopkanaal zou het maar zou kunnen dat er sprake is van Brits recht op zie zaak.

Voor betaalde advertenties en zoekresultaten ben ik het daar wel mee eens - bedrijven als google en facebook zouden snel actie moeten ondernemen als er overduidelijk sprake is van advertenties voor oplichting, illegale producten, en dergelijke. Voor organische resultaten ligt dat denk ik lastiger: als ik pakweg google 'waar kan ik een gram cocaine kopen in utrecht' dan zou ik een organisch resultaat kunnen krijgen met informatie van een daadwerkelijke verkoper. Dat is momenteel niet echt het geval, maar het zou wel kunnen gebeuren. In een dergelijk geval denk ik dat google nog een redelijk argument heeft door te stellen dat dit 100% gevolg is van algoritmes, maar als het een betaald resultaat is en iemand maakt daar melding van moet het vliegensvlug offline te halen zijn door google.

Je hebt hier natuurlijk twee groepen slachtoffers: de celebs, en de mensen die erin tuinen. Die celebs hebben vast wel de mogelijkheden er juridisch actie tegen te ondernemen. De mensen die erin tuinen waarschijnlijk niet (meer). Daar maakt het toch wel een enorm verschil of iemand een overpriced potje onwerkzame pillen koopt of tienduizenden euro's spaargeld kwijtraakt. Facebook heeft hier wetens (en wellicht ook willends) een miljoenfraude gefaciliteerd: Dat die advertenties er in eerste instantie doorheen kwamen kan je aan de automatisering toedichten, maar dat het na melding weken of maanden duurt voordat men de adverteerder van het platform weert is een veel kwalijker zaak.

Het lastige is dat er vaak helemaal geen doorvoer van een beschermd product is. Men verscheept onbedrukte shirts gemaakt in bangladesh naar bijvoorbeeld cambodia (of thailand, indonesie etc) en in het land van bestemming printen ze het auteursrechtelijk beschermde erop, waarna het linea recta naar de toeristenwinkels gaat. Omkoping komt in dergelijke landen veelvuldig voor, maar ook al zou je beslag leggen op de voorraad van 1 van die winkeltjes, wat doe je tegen de 99 andere, en de volgende uitbater van hetzelfde pandje die vrolijk verder gaat met verkopen van nepproducten?

Als dat zo is spreekt het natuurlijk ook boekdelen. Als in een incassobedrijf inschakel om een vordering te verhalen en het komt tot een rechtszaak tegen de debiteur zou ik als klant willen weten waar en wanneer deze plaats zal vinden, en er wellicht bij aanwezig willen zijn. Als de debiteur de vordering betwist lijkt me dat zelfs essentieel gezien je de twistpunten over en weer moet kunnen toelichten. Als de vordering niet betwist is zou ik er misschien alsnog wel bij aanwezig willen zijn als publiek, rechtsspraak is tenslotte openbaar, en ook al heb ik een vordering uit handen gegeven en ben ik daardoor geen partij meer in het geschil is het mijn goed recht om de zaak bij te wonen. Dat geldt eigenlijk voor vrijwel iedere zaak, ook al heb je geen enkel belang. Wat dat betreft kan het nog wel een aardige zijn om als gedupeerde van IVB als publiek aanwezig te zijn bij de behandeling van een zaak tussen IVB en een andere eiser en debiteur. Voor zover ik weet is het niet gemakkelijk om online te vinden wanneer welke civiele zaak door een kantonrechter behandeld gaat worden. Voor strafrecht staat deze informatie wel openlijk online, maar voor zover ik begrijp moet je contact opnemen over civiele zaken... nogal lastig als je geen benul hebt wanneer een zaak ongeveer plaats zal gaan vinden.

Absoluut, en zeker als iets internationaal bekend is. Loop een rondje door een toeristisch gebied in het verre oosten, en de namaak nike/adidas/billabong/whatever t-shirts en dergelijke hangen gewoon publiek zichtbaar in de rekken. De verkopers geven indien gevraagd door een klant gewoon toe dat het 'reproductie' of 'imitatie' is, en die handel gaat al decennia zo. Het is nauwelijks te handhaven: de productie van die dingen is soms tamelijk kleinschalig lastig vindbaar. Talloze bedrijfjes (die soms niet eens in het locale handelsregister register staan) drukken intellectueel eigendom van anderen kleding, en ze naaien er desgewenst nog een merklabel in ook. Dit is een soort handel waar je mee moet leven: Namaak in nederland is nog wel aan te pakken, maar als ze in pakweg cambodja shirts met jouw ontwerpen namaken en in een stalletje in snookyville verkopen kun je daar verdomd weinig tegen doen - er is geen handhaving.

Dat is toch iets van een heel ander kaliber: Bij die BN-er bitcoin scam maken de personen daarachter zeer forse bedragen per gedupeerde buit. Bedragen van tienduizend(en) euro's komen voor en volgens de volkskrant is er al voor 1.7 miljoen schade gemeld, en dat is vast niet alles gezien veel mensen uit schaamte geen aangifte gaan doen of het met anderen delen. Uiteraard is het misbruiken van een bekend persoon voor het verkopen van afslankpillen ook niet toegestaan. Verondersteld dat die pillen verder legaal zijn en daadwerkelijk verzonden worden is het niet echt fraude. Ik gok dat het vrij dure pillen zijn die amper werken. Er is nu wel strengere regelgeving rond het maken van gezondheidsclaims voor dat soort producten. Het screenshot is te klein om te kunnen lezen, maar als ze dergelijke claims maken moet de nvwa die gaan handhaven. Het misbruik van de afbeelding van de bekende persoon lijkt me een civielrechtelijke kwestie. Mensen oplichten door zogenaamd bitcoins te verkopen maar die vervolgens niet te leveren is oplichting en waarschijnlijk ook iets voor het strafrecht. Probleem is denk ik vooral dat facebook weinig motivatie heeft om dergelijke advertenties te weren: ze leveren hen tenslotte geld op, en waarschijnlijk meer per view/click/conversie dan de meeste andere advertenties. Een interessante vraag is of facebook medeplichtig is aan die bitcoin-oplichterij: Ze moeten ervan geweten hebben want er zijn mensen die die advertenties gemeld hebben (waaronder ik), maar hebben niet binnen redelijke termijn actie genomen om ze te weren.

Op het moment dat google of facebook weet heeft van dergelijke praktijken moeten ze inderdaad ingrijpen. Wat de boodschap is weten ze vooraf niet, maar als gebruikers melding maken van een poging tot oplichting of iets dergelijks dient men wel in te grijpen. Daarnaast zouden ze de gegevens van de oplichter in kwestie moeten doorgeven, of in ieder geval wie voor de advertenties betaald heeft. Dat laatste lijkt me informatie waar wel over -moeten- beschikken.

Wat heeft de rechter precies beslist in deze zaak? Ik neem aan dat 'in het voordeel' betekent dat je gelijk hebt gekregen over de hoofdsom, maar is de schuldenaar ook veroordeeld voor het vergoeden van de exorbitante kosten van het IVB? Je hebt natuurlijk de mogelijkheid dat de rechter je debiteur veroordeeld tot het betalen van de hoofdsom + wettelijk redelijke incassokosten en rente, maar niet tot het betalen van 1000+ euro voor de "juridische inspanningen" van IVB. Als de debiteur vervolgens besluit zich naar dat vonnis te schikken en de 300 euro plus wettelijke incassokosten te betalen aan een derdengeldenrekening van IVB (hebben ze die uberhaupt?) heb je nog steeds kans dat IVB kun "kosten", minus wat de debiteur betaald heeft op jou probeert te verhalen. Niet betalen is hier wel een optie: IVB heeft een slechte prestatie geleverd door (meteen) een dure procedure te voeren tegen jouw debiteur, terwijl die wellicht ook best betaald zou hebben als het een beschaafde brief met slechts hoofdsom, incassokosten en wettelijke rente als geiste vergoeding was geweest. Heeft je debiteur inhoudelijk verweer gevoerd voor de rechter?

Dat is altijd een lastige: wat is de juridische positie van facebook in frankrijk? En is er enige reden aan te nemen dat de plaatser van deze nep-advertenties enige binding met frankrijk heeft of daar veroordeeld zou kunnen worden? Ik denk dat facebook zich hier in enige mate wel kan beroepen op haar functie als doorgeefluik, en vervolgens de gegevens van de adverteerder overdraagt aan de benadeelde partij - de bekende nederlander of iemand die is opgelicht hier zijn bitcoins oid te deponeren. Probleem is dat deze praktijken wellicht helemaal niet strafbaar zijn in het land waarin de adverteerder gevestigd is. Stel dat ze werken vanuit pakweg Lybie: dan weet je niet eens welk van de twee regeringen je moet benaderen voor een opsporingsverzoek oid. Misschien komt het wel uit een land als pakistan waarbij het op zich wel verboden is mensen op te lichten, maar waarbij de kennis van de nederlandse taal compleet ontbreekt en de opsporing van cybercriminaliteit marginaal tot nul is.

Waarschijnlijk niet, maar mogelijk wel iemand die voor een juridisch bedrijf werkt en dit soort dreigende mails stuurt naar potentiele inbreukmakers op het intellectueel eigendom van hun klanten. Wat het slechte engels betreft: het zou kunnen dat dit door een nederlander is geschreven gezien men "so long" gebruikt ipv "as long", maar een heel sterke aantoning lijkt me dat niet. "so long" impliceert namelijk niet per se een tijdspanne, maar heeft ook in het engels de betekenis van "zolang als" wat kan duiden op de toekomst: "zolang als het product niet echt lijkt op het onze hebben we er lak aan". Maar dan de nogal warrige zin: "As of today I will considered this case resolved should the matter be retained in its current state". De grove fout in consistent gebruikt van tijd van de werkwoorden lijkt te duiden op iemand die zeker geen native speaker is. Dat zegt natuurlijk lang niet alles, het zou pakweg een amerikaanse advocaat kunnen zijn met een recente migratieachtergrond.

Dat klopt inderdaad, en het aanleveren en opmaken van de advertenties is mogelijk ook geautomatiseerd aan de kant van de adverteerder. Dat er bij andere media meestal wel mensen tussen zitten heeft puur met de aard te maken. Kranten worden meestal door mensen opgemaakt, en nog proefgedrukt en dergelijke, dus dan kan het iemand opvallen. TV reclame idem: iemand bekijkt de spot waarschijnlijk voordat deze wordt uitgezonden: niet per se om scams te filteren, maar ook om te zien of het technisch in orde is etc. Het 'omgekeerde systeem' lijkt me nauwelijks te vermijden, maar wat hier opvallend was is hoe lang die scam advertenties bleven komen terwijl mensen ze echt wel rapporteerden aan facebook. In zo'n geval zou facebook eigenlijk per direct alle advertenties van die klant moeten stoppen als een melding terecht blijkt. Lijkt me technisch dan weer niet zo moeilijk ;)

Een design in de zin van een tekening, foto of tekst dat je zelf gemaakt heb hoef je in principe niet te registreren om het te kunnen beschermen, het valt onder auteursrecht. Een merk eventueel wel, als je bijvoorbeeld wilt voorkomen dat een ander bedrijf dezelfde naam gaat gebruiken, maar wel met een ander logo en wellicht ook in de andere sector. Als iemand je auteursrechten schendt kun je in eerste instantie eisen dat ze daar acuut mee ophouden. Vervolgens kun je mogelijk een vergoeding voor het gebruik van jouw ontwerp eisen. Om het voor elkaar te krijgen heb je denk ik wel een jurist met kennis van intellectueel eigendom nodig, en zo'n procedure is ook niet gratis. Anderzijds kun je je afvragen hoe groot de kans is dat iemand jouw ontwerpen pikt en die ook op t-shirts gaat drukken, volgens mij is het geen erg lucratieve markt. Namaak is meestal imitatie van bekende merken, niet van grafisch materiaal van onbekende merken (tenzij het heel goed is natuurlijk).

Als ze het weten inderdaad wel, maar dat is vaak nog best een probleem: Stel ik run een website die ik host bij een betrouwbare nederlandse provider zich aan de wet wil houden, hoe kan deze dan zeker zijn er op mijn site onrechtmatige/bedrieglijke/etc advertenties staan? Als ik die advertentieruimte verkoop aan domweg google weet ik zelf ook niet welke advertenties getoond zullen worden, want deze zijn gepersonaliseerd. Het kan dus zelfs zo zijn dat je als exploitant van een website per abuis deze ellende adverteert zonder daar erg in te hebben; denk bijvoorbeeld aan de indiase helpdesk spams die vaak vrij specifiek targetten op mensen met beperkte kennis van computers. Het netwerk zal mij waarschijnlijk niet als 'digibeet' typeren, maar een bezoeker mogelijk wel, en daar heb je dan als exploitant van een website helemaal geen inzicht meer in.

Je zou het wel verwachten natuurlijk. Zeker gezien de blijkbaar wel de techniek hebben om gezichten in foto's te herkennen. Wellicht leveren dit soort scam-advertenties dusdanig veel geld op dat men ze niet echt -wil- weren, maar dat is 100% speculatief.

Dat hangt er maar vanaf of de eigenaar van dat andere merk er een probleem mee heeft of niet. Ik zag regelmatig allerlei producten van het merk 'euroshopper' in AH's. Uiteraard was dat hun huismerk en eigendom, en daarom geen probleem. Maar dat neemt niet weg dat verschillende bedrijven een product mogen verkopen onder een identieke naam, zolang de anderen daar geen probleem mee hebben. Puur praktisch voorbeeld: Air Asia. Dit merk wordt gevoerd door pakweg 7 verschillende luchtvaartmaatschappijen in gevestigd in evenzoveel verschillende landen. Feitelijk zijn dit allemaal losstaande bedrijven die de merknaam gebruiken om een groter bereik te realiseren. Als consument weet je amper welk van die bedrijven je vlucht uitvoert, tenzij je naar de vluchtcode kijkt... en dan kan het nog een codeshare zijn, dus als je van pakweg maleisie naar indonesie wilt vliegen kun je amper vaststellen of je in een toestel van 'air asia berhad (maleisie)' of 'PT indoesia airasia ' gaat krijgen. Nu hebben vliegtuigen registratienummers waardoor je het wel -kan- vaststellen, maar dat is eerder een toevallige bijkomstigheid dan een 'regel' die stelt dat meerdere BV's niet mogen opereren onder 1 naam zolang ze dat maar met elkaar eens zijn.