ronaldinho

De eerste vraag is om wat voor ruimte het gaat en wat de huidige fiscale status daarvan is bij de gulle gever (ondernemingsvermogen, box 3, eigen woning). Vraag twee is in welke hoedanigheid hij besluit om dit aanbod te doen: als ondernemer of als vriend? Vraag drie is wat de exacte voorwaarden zijn waaronder de terbeschikkingstelling plaatsvindt. Vraag vier is of je het verstandig vindt om dit aanbod te aanvaarden en daar niets van op papier te zetten - wat ga je doen als jullie het ooit niet meer zo goed met elkaar kunnen vinden?

Nee. De auto dient dan geen enkel zakelijk belang en kan dus niet tot het ondernemingsvermogen worden gerekend. Zou dat wel het geval zijn, dan is eerder sprake van voorraad dan van een bedrijfsmiddel en kan dus ook niet worden afgeschreven. Maar de eerste vraag is of je überhaupt wel met een desinvesteringsbijtelling te maken krijgt. Die bereken je namelijk niet over de waardevermindering, maar over het bedrag dat je bij desinvestering als tegenprestatie ontvangt. In geval van total loss zal dat wellicht niet bijzonder veel zijn. De schade zelf is overigens geen vervreemding voor de desinvesteringsbijtelling, de eventuele verzekeringsuitkering is ook geen tegenprestatie die in aanmerking moet worden genomen. Die tegenprestatie is slechts de prijs die je nog voor de wagen in die staat krijgt (die kan wel in de verzekeringsuitkering zijn opgenomen, als de verzekeringsmaatschappij de auto overneemt).

Je bent al bij de notaris geweest om de oprichtingsakte van de bv te tekenen? Je zal de bv dan moeten ontbinden en vereffenen, jaarcijfers opstellen, aangifte vennootschapsbelasting doen. Vergeet ook niet de eventuele aangifte dividendbelasting en in de IB-aangifte het resultaat uit aanmerkelijk belang. Er bestaat een geruisloze terugkeerregeling, maar daar zul je vermoedelijk weinig aan hebben. Een bankrekening meenemen zal doorgaans niet gaan, maar zal ook weinig toegevoegde waarde bieden.

Als dat "al enige tijd" 25 jaar of langer inhoudt, dan kan dat. Althans, effectief kan het al vanaf meer dan 17 jaar buiten Nederland. De maximale looptijd van deze regeling is namelijk 8 jaar minus de tijd die je in de voorafgaande 25 jaar in Nederland hebt gewerkt of bent verbleven. En dus alleen voor werknemers, maar daaronder kan ook de DGA vallen.

Voor de duidelijkheid: het staat je (inmiddels) volledig vrij om af te wijken van de 75/70-toezegging. Het is een goedkeuring, geen verplichting. Dat geldt andersom alleen zolang de inspecteur geen contact heeft opgenomen om over de afspraak te praten en mits de feiten en omstandigheden gelijk blijven. Als je afwijkt van de regel, kan dat aanleiding zijn om het loon nader te beoordelen (ik kan me zo voorstellen dat een algoritme wordt geprogrammeerd dat de aangifte 'uitspuugt' als het loon afwijkt, dan kom je op een grote stapel waarvan een groot deel uiteindelijk alsnog automatisch wordt afgedaan en een klein deel daadwerkelijk nader wordt beoordeeld). Omdat de 75/70-regel niet (meer) verplicht is, blijft de bewijslast bij de belastingdienst: als de inspecteur vindt dat je een hoger loon moet genieten dan (nu) €44.000, dan moet hij daar argumenten voor aandragen. "Ja maar het is geen 75/70" volstaat niet, hij moet volledig los van het eerder loon en eerdere (namens hem door de staatssecretaris opgezegde) afspraken beargumenteren waarom het gebruikelijk loon hoger moet worden vastgesteld, met inachtneming van de nieuwe regels. Dat de wetgever ervan uitgaat dat iedere DGA een zo laag mogelijk loon wil genieten, is ook geen argument. Overigens, als je wel een zo laag mogelijk gebruikelijk loon geniet, dan valt het te overwegen om na te gaan of dat wel optimaal is. Niet voor niets geeft Joost aan dat in de praktijk veel DGA-salarissen hoger liggen.

Wellicht toch weer de stak van stal halen? De stak wordt juridisch eigenaar van de aandelen van C t/m G, die zelf certificaten van die aandelen krijgen en ieder zitting nemen in het bestuur. De stak is dan de stemgerechtigde en het is aan de bestuurders om daar onderling uit te komen.

Bij een salaris van 44k hoeft inderdaad in beginsel geen verhoging plaats te vinden (tenzij die 44k aan het eind van dit jaar nog verhoogd wordt in het kader van de indexeringsregels). Zit je daarboven, dan geldt een iets andere regeling dan door Joost is verwoord, omdat het (verplichte) overgangsrecht via de 2e nota van wijziging is geschrapt. Wel geldt de volgende toezegging uit de nota nav verslag. Let vooral ook op de jaartalwijziging: niet meer 75/70 van 2013, maar 75/70 van 2014. Voor afspraken die worden opgezegd mag de inhoudingsplichtige deze afspraak blijven toepassen mits het afgesproken loon wordt verhoogd tot 75/70e van het loon in 2014 en de feiten en omstandigheden gelijk blijven. Een nieuwe afspraak is pas nodig wanneer de inspecteur of de inhoudingsplichtige contact opneemt voor het maken van een nieuwe afspraak of wanneer de geldigheidsduur van de oorspronkelijke afspraak verlopen is. Als een inhoudingsplichtige de 75/70-fictie toepast gedurende de looptijd van de opgezegde afspraak, zolang de inspecteur geen contact heeft opgenomen en mits de feiten en omstandigheden gelijk blijven, zal de inspecteur het loon niet corrigeren. Bij de overgangsregeling zou dit wel hebben gekund. Deze tegemoetkoming geeft dus meer zekerheid aan de inhoudingsplichtigen met een afspraak dan de overgangsregeling. Bovendien is op deze manier geen sprake meer van een verzwaring van de bewijslast als een DGA het loon bij toepassing van de 75/70-fictie uit de overgangsregeling te hoog vindt. De inhoudingsplichtige is immers niet verplicht om de 75/70-fictie van de tegemoetkoming toe te passen. Inhoudingsplichtigen zonder afspraak en inhoudingsplichtigen die geen gebruik willen maken van de 75/70-fictie moeten zelf de nieuwe gebruikelijkloonregeling toepassen. Onder de nieuwe gebruikelijkloonregeling zal het in veel gevallen voor de hand liggen dat voor bedragen boven € 44.000 een verhoging tot 75/70e plaatsvindt, omdat de doelmatigheidsmarge volledig is toegepast. Voor inhoudingsplichtigen zonder afspraak of inhoudingsplichtigen met opgezegde afspraken die ervoor kiezen de 75/70-fictie niet toe te passen, zijn de reguliere mogelijkheden voor de inspecteur met betrekking tot het corrigeren van de hoogte van het in aanmerking te nemen loon van toepassing. Het kan een signaal zijn voor de Belastingdienst als geen verhoging plaatsvindt.

Ik voorzie wel wat problemen. Zo is de kleinschaligheidsinvesteringsaftrek niet van toepassing op bedrijfsmiddelen die aan derden ter beschikking worden gesteld. Daarbij is geen uitzondering gemaakt voor verbonden vennootschappen, in de parlementaire geschiedenis staat daaronder moet worden verstaan "ieder ander dan de belastingplichtige", waarbij alleen voor transparante samenwerkingsverbanden een (beperkte) uitzondering is gemaakt. Juist ook met het oog op het spreiden van investeringen over verschillende vennootschappen binnen een concern, kun je verwachten dat dit ook zo uitwerkt. Als het dan al zou kunnen, zou je bij de interne overdracht vervolgens bij de een aanlopen tegen een desinvesteringsbijtelling en bij de ander niet alsnog investeringsaftrek kunnen krijgen, omdat de kleinschaligheidsinvesteringsaftrek niet geldt voor verplichtingen die zijn aangegaan met verbonden vennootschappen. Voor de overdrachtsbelasting geldt dat de 36-maandstermijn vanaf 1 januari weer beperkt wordt tot de oorspronkelijke 6-maandstermijn. Dat vormt overigens op zich geen belemmering, omdat je in beginsel wel gebruik kunt maken van de concernvrijstelling. Wellicht is het een optie om het ene pand dit jaar te kopen en het andere pand vlak na de jaarwisseling?

Met welk doel wil je de TBS-regeling voorkomen?

Waarom zou die eigenaar geen btw-ondernemer zijn? Het lijkt mij nuttig om alle fiscale aspecten van het hele bedrijfsmodel eens onder de loep te laten leggen. Dat kan een hoop geld schelen.

Is het de bedoeling om deze werkzaamheden vanuit de bv te verrichten en de inkomsten ook in die bv te genieten, of is het juist de bedoeling om deze werkzaamheden vanuit privé te verrichten en de inkomsten ook (direct) daar te genieten?

A heeft te maken met de gebruikelijkloonregeling als hij werkzaamheden verricht voor zijn bv (wat hij ook doet als hij voor de vof werkt). Dat is wel iets om rekening mee te houden. De hoogte van het gebruikelijk loon is afhankelijk van wat A doet. Onder de €44.000 is het aan A om het lagere salaris aannemelijk te maken. Als hij aannemelijk kan maken dat het gebruikelijk loon minder dan €5.000 zou moeten zijn, dan hoeft hij geen salaris te genieten. Het kan helpen om bij de winstverdeling van de vof rekening te houden met ieders arbeidsinbreng (en een vergoeding voor het kapitaal). Dan heb je alvast een basis voor de discussie over het gebruikelijk loon.

Zoals u het heeft verwoord, zie ik geen noodzaak om het woningdeel naar privé te halen. Ten eerste was gesplitste aankoop niet mogelijk en ten tweede was de oorspronkelijke bedoeling om het hele pand zakelijk te gebruiken. Dat maakt naar de huidige stand van de jurisprudentie in ieder geval de etikettering als zakelijk in 2012 terecht. Het bestemmingsplan staat daar volledig los van. Met name dat eerste leidt ertoe dat niet iedere wijziging direct ertoe leidt dat de etikettering anders moet. Het verhuren op zich kan prima een ondernemingsactiviteit zijn, als dat voortvloeit uit de 'gedwongen' aankoop. Het ligt dus wat genuanceerder dan het handboek suggereert, maar dat zou de leesbaarheid van dat handboek niet bepaald ten goede komen. Het standpunt van verplichte heretikettering zou wel ingenomen kunnen worden bij de splitsing, daarom gaf ik aan dat in feite ieder standpunt verdedigd kan worden. Het lijkt me dan nuttiger om eerst te bepalen wat het meest voordelig is en dat standpunt dan expliciet aan de fiscus voor te leggen, dan om de fiscus te vragen wat die er zelf van vindt - dan krijg je namelijk eerder een antwoord waar je niet op zit te wachten. De vraag die u het administratiekantoor zou moeten stellen, is wat de gevolgen zijn van zakelijk vs. prive. Box 1 is bijvoorbeeld voor ondernemers geen 52%, omdat de MKB-winstvrijstelling ook nog van toepassing is. Daarnaast neemt ook in box 3 de belastingheffing langzaam toe, omdat ook daar geldt dat de hypotheek langzaam minder wordt. Een ander verschil is dat box 1 uitgaat van de werkelijke resultaten en box 3 van een forfaitair rendement. Bovendien worden in box 3 eventuele waardestijgingen direct meegenomen, terwijl in box 1 de heffing wordt uitgesteld tot realisatie (of mogelijk nog later door de stakingsfaciliteiten). Dat zijn allemaal aspecten die meegerekend moeten worden.

Dijsselbloem: Indammen zzp-ers geen doel kabinet

Een alternatief is dat (eerst) alleen A zijn IB-onderneming (bestaande uit zijn VOF-aandeel) inbrengt in een bv en B nog niet. Er komt dan een vof tussen B en de bv van A. Vanwege de fiscale inbrengfaciliteiten is het niet bezwaarlijk om de onderneming pas in te brengen als deze veel waard is. Die winst kan namelijk worden doorgeschoven. Salaris (of manangement fee) kan afhankelijk zijn van aantal uren. Dat is vrij gebruikelijk in werkgever-werknemerverhoudingen. Dat kun je ook nu in de vof al regelen via de winstverdeling: eerst een vergoeding op basis van aantal uren en/of geïnvesteerd vermogen en pas aan het einde een verdeling van de overwinst op (bv) 50-50 basis. Het verschil tussen een bv en een vof is dat bij een vof de vergoeding voor arbeid en kapitaal in beginsel alleen plaatsvindt voor zover er ook winst aanwezig is (maar ook daar vallen afspraken over te maken, net zoals het verstandig is om afspraken te maken over hoe eventuele verliezen worden verdeeld). Bij een bv is dat wat anders, omdat je het dan bij salaris/managementfee niet over winstverdeling, maar over kosten hebt. Ik weet niet welke leenconstructie A voor ogen heeft, maar doorgaans is de bedoeling dat de bv geld uitleent aan de aandeelhouder in plaats van dat de bank dat doet. Dat geld moet er dan wel eerst zijn. Latere winst is daarvoor niet zo relevant (al kan er natuurlijk een liquiditeitsprobleem ontstaan). Tip: laat A dit lekker in zijn eigen (holding) bv regelen en niet in de werkmij (ook niet ingeval van een vof tussen B en de bv van A). Het brengt alleen maar onnodige risico's voor B en een potentieel grote discussie met zich mee.

De BGL zal een aantal stellingen bevatten die betrekking hebben op de opdracht zelf. Die stellingen moet je als opdrachtgever controleren. Als het goed is (de invulling is nog niet bekend), staat daar niets op over het aantal opdrachtgevers, etc. Voor dat stuk ben je als opdrachtgever dus niet verantwoordelijk. Wat er wel op komt zijn zaken als zelfstandigheid, etc. Die moet je controleren en naleven, waarbij de grote vraag is hoe concreet dit op de BGL wordt weergegeven. Tot naar verwachting medio 2015 kun je overigens ook gewoon de VAR blijven hanteren.

Op zich is de wijze van financieren of van welke rekening de rente en aflossing wordt betaald niet relevant voor de vermogensetikettering. Het is juist andersom: de etikettering van het pand bepaalt de etikettering van de bijbehorende financiering. Echter, in de overeenkomst met de bank kunnen natuurlijk bepalingen zijn opgenomen op grond waarvan je het hele pand in je onderneming moet gebruiken, bijvoorbeeld op straffe van directe opeisbaarheid van de lening. De vraag is dan van welk begrip 'onderneming' moet worden uitgegaan. Voor de btw is bijvoorbeeld de verhuur van vastgoed een ondernemingsactiviteit, zij het doorgaans vrijgesteld. Dat je voor de inkomstenbelasting (soms) mag kiezen of het pand als zakelijk of privé gebruikt, hoeft voor de bank dan ook niet doorslaggevend te zijn. Bedrijfseconomisch gelden weer andere voorwaarden dan fiscaal. Daarover valt zo niet zoveel te zeggen. Vanuit fiscaal oogpunt is het wel een interessante discussie. Bij de aankoop was het hele pand bestemd voor gebruik binnen de onderneming - dus verplicht ondernemingsvermogen. Op enig moment is besloten om een deel anders aan te wenden. De vraag is of dat voldoende is om een overgang van verplicht zakelijk naar keuzevermogen te bewerkstelligen en of deze wijziging voldoende is om tot heretikettering over te gaan. Of bijvoorbeeld dat de conclusie moet worden getrokken dat nu sprake is van een splitsing van het pand in een verplicht zakelijk en een verplicht privedeel, dat zou ook nog kunnen. Waarbij een overgang naar box 3 dan wellicht niet verplicht is, omdat je het (zakelijk bestemde) pand nu eenmaal niet zonder die bovenverdieping kon krijgen en je dus een zakelijke reden had om (ook) die bovenverdieping te kopen. Daar raak je dan een van de belangrijkste discussies op het gebied van vermogensetikettering van de laatste jaren. Praktisch gezien betekent dat dat er voor ieder standpunt wel wat te zeggen valt en je dus zelf de keuze kunt maken. Die keuze moet je wel heel bewust maken en heel duidelijk (en tijdig) vastleggen, inclusief onderbouwing. De overgang van een gedeelte naar box 3 betekent overigens wel een afrekening over de eventuele stille reserves in dat deel, opgekomen door de realisatie van het appartement. Daarnaast is het de vraag wat voordeliger is: in box 1 heb je kosten- en renteaftrek en betaal je dus alleen over de werkelijke winst, verminderd met de MKB-winstvrijstelling. In box 3 betaal je over de waarde van het (betreffende deel van het) pand, verminderd met het deel van de schulden dat daarmee correspondeert. De rente op die schulden kun je dan dus niet meer aftrekken en ook als je even geen huurder hebt, moet je toch box-3-heffing betalen. Dat is een kwestie van rekenen en inschatten. Een recht-toe-recht-aan-antwoord valt helaas niet te geven.

Deze casus kun je ook terugvinden in alle studieboeken over de vennootschapsbelasting. Het antwoord is dat de wetgever diverse maatregelen heeft getroffen om in deze situatie verliesverrekening te voorkomen. Het is niet onmogelijk om daar onderuit te komen, maar het vergt wel de nodige planning.

Wat zijn jullie ermee van plan? Als het meer gezien kan worden als normaal vermogensbeheer, blijf je in box 3 hangen. Pas als het meer is dan dat, kom je in box 1 terecht, eerst als resultaat uit overige werkzaamheden en uiteindelijk bij winst uit onderneming. Winst is doorgaans voordeliger dan resultaat, ook als je niet aan het urencriterium voldoet. Ook in dat geval kun je namelijk gebruik maken van de MKB-winstvrijstelling. Daarnaast kunnen de voorwaarden van de arbeidsongeschiktheidsuitkering nog een rol spelen.

De voorgestelde structuur lijkt mij goed werkbaar en eenvoudig op te zetten. De vier holdings richten samen een nieuwe tussenholding op en brengen de gezamenlijke werkmij'en in (storting op aandelen, verkoop, o.i.d.). De oorspronkelijke werkmij draagt 'haar' bv's ook over aan deze tussenholding (dividend, verkoop, o.i.d.). Op die manier blijven alle ondernemingen en activa gewoon op hun huidige plek en wordt er alleen met aandelen geschoven. Voor de vennootschapsbelasting zal de deelnemingsvrijstelling van toepassing zijn (wel opletten in geval van een fiscale eenheid), btw is niet van toepassing, overdrachtsbelasting zou wel van toepassing kunnen zijn als sprake is van een zogenaamde onroerendezaaklichaam, maar ook dat is op te lossen. Fiscale begeleiding is wel nuttig, maar niet van rocket-science-niveau. Daarnaast kunnen er overwegingen zijn om juist wel bepaalde (andere) verhoudingen te laten bestaan of te creëren, het is altijd goed om daarover na te denken (en beter in een keer goed dan later alsnog weer wijzigen).

Voor mensen die voor het (veel) waard worden van de (al wel bestaande) intellectuele eigendom bedacht hebben dat dit wel eens veel waard zou kunnen worden en de rechten toen al hebben verkocht aan hun eigen, schimmige, ergens op een zeer laag belast eiland gevestigde vennootschap. En dan is het nog maar de vraag of het lukt.

Kadastraal gesplitst en zelfstandig te gebruiken en te verkopen - ik kan me wel iets voorstellen bij het standpunt van de inspecteur. Het bedrijfspand wordt niet bewoond (het is niet eens een woning), dus kan er ook geen sprake zijn van waardedrukkende zelfbewoning. Het pand is gewoon vrij beschikbaar. Je zal zelf met feiten en omstandigheden moeten komen waarom jij vindt dat de waarde lager moet zijn dan de waarde waar jullie nu kennelijk vanuit gaan. Hoe is deze waarde tot stand gekomen? Is dat in overleg met de inspecteur, op basis van een of meerdere taxaties, of op nog een andere manier? Ik zou me kunnen voorstellen dat er bijvoorbeeld beperkingen aan het gebruik kunnen zijn op basis van de omgeving (woonwijk?), beperkte bereikbaarheid, etc. Maar een 'standaardkorting' zie ik niet zo snel gebeuren.

1. Wat is er precies gebeurd (op welke manier)? Hebben beide holdings hun 50%-belang in de werkmij verkocht aan een van de aandeelhouders, of is dat op een andere manier gegaan? Wat is daarbij afgesproken over de RC's? Die verhuizen namelijk niet 'zomaar' naar een andere vennootschap. Hoe zijn de holdings opgeheven? Bij ontbinding van een vennootschap hoort een vereffening, waarin die RC ook wordt meegenomen. 2. Wat is in de RC-overeenkomsten over rente afgesproken? Meest zuivere is een berekening van dag tot dag. Maar dat moet dan wel te herleiden zijn, dus er moet wel iets van een administratie zijn of worden opgesteld. 3. Geen idee, de fiscale consequenties zijn afhankelijk van hoe een en ander feitelijk is vormgegeven. Bij voorkeur bedenk je vooraf wat de gevolgen zijn, anders kun je voor nare verrassingen komen te staan. 4. Rente waarover? 5. Het geplaatste kapitaal is bij liquidatie meestal niet zo relevant. Er volgt een eindafrekening in box 2 op basis van de eventuele liquidatieuitkeringen verrekend met de verkrijgingsprijs van de aandelen. Die laatste kan gelijk zijn aan het geplaatste kapitaal, veelal als de aandeelhouder ook de oprichter is geweest, maar dat hoeft zeker niet. 6. Wat voor facturen? Voor diensten of zaken die door de werkmij zijn overgenomen? Of heeft de werkmij daar verder niets mee te maken? Je ziet, het is op basis van de zeer beperkte informatie niet makkelijk om een antwoord te geven waar je iets mee kunt.

Fiscaal leidt dat tot loon. Je krijgt immers aandelen als beloning voor (toekomstige) werkzaamheden. Wie gaat de lasten en heffingen daarvan voor zijn rekening nemen? Wordt de waarde gebruteerd verloond, of draai je daar zelf voor op? Aandelen kun je doorgaans niet mee afrekenen bij de buurtsuper, dus dat is wel iets om rekening mee te houden. Ook iets om rekening mee te houden is de gebruikelijkloonregeling. Dat gaat niet zo goed samen met een laag loon. Je kunt natuurlijk betogen dat dat vooraf al is gecompenseerd door het aandelenpakket, maar feit is dat de gebruikelijkloonregeling per jaar wordt bezien. Hebben jullie overigens ook nagedacht over de periode waarin het loon lager zal zijn en wat daarna het loon zal zijn? Alternatief is om de aandelen te kopen met een lening van de werkgever en de rente en aflossing vervolgens te verrekenen met het nettoloon of de managementfee.

Als die consulting niet daadwerkelijk plaatsvindt, is dat niet op het randje, maar pure fraude. Als de consulting wel plaatsvindt, dan zijn er twee mogelijkheden: - de werkzaamheden liggen in het verlengde van wat je in loondienst doet: er is geen reden voor je werkgever om hier een derde in te schakelen, want zijn personeel kan het zelf ook. Dus toch loon. - het gaat om iets heel anders dan je als werknemer doet: de opzet kan door de beugel. Let wel: dat houdt nog niet in dat het bedrag dan onbelast blijft. Het vormt immers omzet voor de bv waar vervolgens jouw salaris bij de bv tegenoverstaat (dus toch (deels) loonheffing) en het restant is winst waarover vennootschapsbelasting is verschuldigd en later nog 25% IB. Dat levert een timingvoordeel op en mogelijk een tariefsvoordeel, maar onbelast blijft het niet. Overigens, een werkgever die je geld wil geven om je eigen bedrijf tot een succes te maken, doet dat veelal niet zonder eigenbelang. Bijvoorbeeld: je wordt er een betere (completere) werknemer van, tevredener, of je werkgever ziet voordelen van je nieuwe activiteiten voor zijn eigen onderneming in een zakelijke relatie. Ook dat kan een rol spelen in de beoordeling, in het laatste geval is bijvoorbeeld minder sprake van een beloningselement.