Hans v N

Zie ook niet dat er relevante rechten zouden liggen bij Konrad, een biermerk uit Tsjechië. Zie geen merkenregistratie en ook van een Nederlands handelsnaamrecht is beperkt of geen sprake omdat de firma die het bier verkoopt niet onder de naam "Konrad" bekend is. Er is in theorie wel een handelsnaamrecht van de Tsjechische firma. Maar belangrijker is de constatering dat er wel sprake is van enige overeenstemming met Kornuit en Kordaat maar veel minder dan tussen Kornuit en Kordaat zelf. Zo is de eerste lettergreep al anders Kon versus Kor (auditief) en (visueel) de laatste letter d ipv t. Ook begripsmatig is er verschil waar Kornuit en Kordaat beide met "stoer" kunnen worden geassocieerd is Konrad geen bestaand woord in de Nederlandse taal. Voordeel voor Konrad is natuurlijk dat het zelf ook niet hoeft te vrezen voor Grolsch. Zal inderdaad wel een voorlopige uitspraak worden die verder uitgevochten moet worden in een bodemprocedure. Een in kort geding zal dan een verkoopverbod worden gevraagd. Wel eens dat de gescheiden distributie een complicerende factor is. Voor de eventuele schade: Als ik inderdaad naar Lidl was gegaan voor Kornuit en met Kordaat thuis gekomen is de schade voor Grolsch dus 1 kratje Kornuit.

Conserveermiddelen in voedingsuplementen zijn vaak inderdaad biociden en dus (streng) gereguleerd. Maar ik doelde op een biocide als supplement, dus niet een een product om de houdbaarheid te beïnvloeden. Het laten drinken van colloïdaal zilver is al tijden verboden in Europa maar blijft hardnekkig rondspoken op het Internet. De wetgeving in Amerika is op sommige punten inderdaad veel liberaler (hormonen in vlees, gen gewassen, chloorkip enz) maar vaak slaan ze door bij het waarschuwen vanwege de angst voor claims. Extreem is wel de waarschuwing op koffie in Californië.

De nVWA helpt soms bij het bepalen of iets wel of niet kan maar zal bij enige twijfel doorverwijzen naar wetgeving en zelfredzaamheid. Het is niet zo heel moeilijk (20 seconden voor mij) om te vinden of de stof of combinatie van stoffen mag worden verkocht in Europa. (zie bijlage) Of het ook verstandig is om zonder enige ervaring uit China te gaan importeren en hier iets op de markt te zetten als het om een product gaat wat hier nog niet wordt verkocht waag ik te betwijfelen. De suplementenmarkt is behoorlijk ontwikkeld en als iets er nog niet is dan zal daar een reden voor zijn. In Amerika mag heel veel zolang je maar heel duidelijk waarschuwt voor eventuele bijwerkingen en effecten bij overdosering. Wat ik ook opmerkelijk vind is de link die TS maakt met biociden. Hierbij moet ik denken aan Zilver wat zeker niet toegestaan is als voedingssuplement. CELEX_32002L0046_NL_TXT.pdf

Het staat er inderdaad. Maar er zit wel een maximum aan. Hier dus: Over de eventuele rest moet dus belasting betaalt worden neem ik aan.

Tonino bedoelt wellicht dat het melden van "eigen import" directe import (uit Amerika) zou zijn. Dat zou wel een probleem kunnen zijn als originele merkhouder contractueel overeenkomen is met zijn (Nederlandse) licentiehouder dat deze mag optreden tegen merkinbreuk. Kans daarop is niet zo groot omdat doorgaans de merkhouder zelf die rechten wil houden, zeker als er een lappendeken aan dealers is in Europa. Ik heb het al eerder aangegeven. TS zou moeten vragen op basis waarvan de Nederlandse distributeur TS wil verbieden de betreffende merken te verkopen nu deze rechten volgens TS (en ons) zijn uitgeput, tenzij er sprake is van een groepsvrijstelling maar ook daar is (nog) niets van gebleken. Kans is groot dat het betreffende merk een selectie heeft gemaakt van dealers in Europa en als die goed presteren geen nieuwe rechtstreekse importeurs toestaan. Dat is nog wat anders dan gegarandeerde exclusiviteit in een selectief distributiestelsel.

Opmerkelijke uitspraak die bij nadere bestudering vooral technisch van aard is. Het lijkt erop dat McDonald's te licht gedacht heeft over de bewijsvoering die "normaal gebruik" , en dan speciaal de intensiteit van gebruik zou moeten aantonen. Ze hebben wel posters en presentaties met de merknaam BIG MAC overlegd maar hebben verzuimd te bewijzen dat die ook aan de relevante doelgroep zijn getoond. Hetgeen eenvoudig gedaan had kunnen worden met het tonen van o.a. posters en ander reclamemateriaal in combinatie met bezoekersstatistieken. In hoger beroep zal, zo is de verwachting van meerdere insiders, de zaak weer "eenvoudig" recht gezet worden. Nogal slordig voor de juristen (en dat zijn er best een paar) van een wereldconcern. Daar zal wel met de nodige deuren zijn gegooid of erger. Het volledige verhaal is wat uitgebreider dan het Nu.nl stukje. Bijvoorbeeld hier.

Helemaal mee eens. Wat ik alleen aan wilde geven is dat de kans heel groot is dat de "verwijderaar" zichzelf rechten heeft toegemeten die men eigenlijk niet heeft. Bij TS is of was twijfel wie daarvoor verantwoordelijk is/was. Neem aan dat Marktplaats "bewijs van recht" wil zien anders kan iedereen van iedereen advertenties laten verwijderen. Een document waaruit blijkt dat de verwijderaar exclusief distributeur is voor Nederland lijkt dan voor Marktplaats voldoende, immers anders mogen en zullen ze geen advertenties verwijderen. Maar dat is uiteraard niet het geval. Maar, nogmaals, een gesprek met de Nederlandse distributeurs zal veel verheldering kunnen brengen. Die zijn eerst bezig met plagen omdat ze hun prijzen niet willen verlagen maar als ze inzien dat ze geen poot hebben om op te staan wellicht wel bereid dat te doen. Beter een half ei dan een lege dop.

Die kan je zoeken in het merkenregister. Bij het grootste merk is er sprake van een registratie voor Europa namens de Amerikaanse fabrikant. Zie overigens dat de zoekfunctie voor Europa "er uit ligt". Het kan in theorie zo zijn dat de betreffende distributeur toestemming heeft om op te treden namens de Amerikaanse fabrikant maar dat maakt weinig uit op het moment dat er sprake is van uitputting. Dat zou je dus ook kunnen vragen: Waarom zou er volgens jullie geen sprake zijn van uitputting?

Was mijn post nog aan het aanpassen. Je hebt gelijk dat er een mogelijkheid is dat die persoon niet achter het verwijderen zit. Maar als je logisch nadenkt is die kans minimaal. Je zou het dus ook gewoon in de vorm van een vraag kunnen doen. Wat is dan wel een oplossing?

Als dat blijft duren zou je ook een telefoontje de andere kant op kunnen doen (opnemen!) dat men de mededinging beperkt en daar hoge boetes op staan. En dat je de volgende keer dat het gebeurd contact opneemt met de mededingingsautoriteit. Je leidt daar ook schade door en ook dat zou ik ze voorhouden. Als het dan nog niet ophoudt een jurist of advocaat in de arm nemen. Uiteraard is het altijd beter voor alle partijen om eea niet te laten escaleren, dus eerst vriendelijk doch dringend verzoeken om het niet te doen. Ontkennen heeft weinig zin want Marktplaats zal bewijs vragen dat men de "officiele" distributeur van het betreffende merk is.

Als je inderdaad alleen een telefoontje hebt gehad dan zou ik me nog geen zorgen maken. Vrij eenvoudig te vinden dat het grootste merk uit Amerika door de grootste dealer wordt verkocht en geïmporteerd maar dat de merkrechten in Amerika liggen. Kans is groot dat ze (merk met en G) in een klein land als Nederland aan 1 distributeur genoeg hebben die vooral de consumentenmarkt en enkele dealers bedient. Als zoiets serieus is dan komt er minimaal een mail of een brief op poten door een advocaat. Waar je wel voor op moet passen is mogelijke powerplay richting je huidige leverancier, al zal die kans klein zijn als je het betreffende merk met respect en tegen gangbare prijzen verhandelt. Beetje concurrentie werkt marktverruimend dus is in het belang van de Amerikaanse merkhouder.

Naast dat het onrechtmatig kan zijn om te profiteren van de inspanning van anderen en daarmee die anderen schade toe te brengen zoals RT aangeeft naar ik begrijp, heeft de merkhouder ook een zaak als er iets is gebeurd met "de toestand van de waar". Als het gaat om exclusieve cosmetica moet die voldoen aan de Nederlandse wet en kan ik me voorstellen dat er een her-etikettering heeft plaatsgevonden waardoor het imago schade oploopt als dat niet geheel netjes is of als dat is nagelaten een merkproduct met een vreemde taal (bijvoorbeeld Pools) waardoor eventuele waarschuwingen onleesbaar zijn ook een verslechtering zijn van "de waar" waartegen een merkhouder (of zijn vertegenwoordiger) kan optreden. Ben benieuwd om wat voor product het gaat en wat de motivatie is van de importeur.

Er zijn blijkbaar redenen om het niet te willen openbaren. De vraag is natuurlijk waarom men niet overgaat tot publicatie? Soms wil je als leverancier inzage in de margepositie van een klant om de "rek" in de prijs te kunnen bepalen, een bedrijf kan dan overwegen wat voordeliger is: publiceren of de boete (als die al komt) accepteren. Anderen zijn bang voor de georganiseerde misdaad als het vermogen op straat ligt. Wat ik begrijp is dat de rechtspersoon achter de jaarrekening een strafblad kan oplopen, een bv of holding met een strafblad?

Volgens mij kan je jezelf hier niet verbergen achter de informatie die je hebt gekregen van de aan jou verkopende partij. Als professional zou je verwachten dat je vraagt naar het olieverbruik of zelf vaststelt of de motor extreem veel verbruikt. Dat er sprake is van olieverbruik zou ook uit de aankoopprijs kunnen blijken. Neem bovendien aan dat de prof dat kan zien aan de rook uit de uitlaat of de aanwezigheid van een lekkage als de auto op een plaats staat of een "natte" motor (of juist een die schoongemaakt is). Veel zal afhangen van de informatie die je verstrekt hebt aan de koper. Als er gewezen is op het extra olieverbruik dan heeft de kopende partij geen zaak en als daar niet op is gewezen mogelijk wel. Verder moet je natuurlijk rekening houden met je reputatie en de relatie met de collega. Wellicht is het goedkoopst de lekkage te laten verhelpen op jouw kosten. Mogelijk kan je de kosten delen met de collega zodat jullie beide nog wat verdienen en de consument een goede auto heeft. Mogelijk wil de laatste ook nog wat bijleggen omdat er 3 jaar garantie gegeven wordt op de reparatie.

Wat ik begreep is dat bij het transport een verbinding los is gaan zitten en dat aangeboden is om die te herstellen. Op dat moment is het product dus conform de afspraak. Bovendien is de aard van het product ook zo dat het niet heel vreemd is dat het wat gevoeliger is voor transport. Het gaat om een vintage meubel. Uiteraard kan het onredelijk zijn om een klant te laten opdraaien voor de kosten van retour als het om een defect product gaat. Ook zal de klant bij aankoop geïnformeerd moeten worden dat de eventuele retourskosten, en als die aanzienlijk zijn inclusief een bedrag, voor rekening van de klant komen, de zogenaamde informatieplicht. Neem aan dat dit is gedaan. Maar hier heeft de klant alles uitgepakt, het verpakkingsmateriaal weggegooid, en ziet na 3 dagen dat er een verbinding los zit en wenst zijn geld terug en dat de leverancier voor het weer verpakken en retour zenden opdraait. Begrijpelijk dat TS hiervan in de verweermodus schiet.

Ik las dat de voorwaarden van het platform (is tussenpersoon) identiek zijn aan de wettelijke voorwaarden. En als je dan uitgaat van het ergste geval (consumentenbescherming) dan mag de koper het meubel retour sturen maar moet dat wel degelijk doen en tegen eigen kosten. Als het gaat om een transactie tussen bedrijven zullen eventueel andere voorwaarden kunnen gelden maar daar is (nog) niets van gebleken. Persoonlijk zou ik nogmaals benadrukken dat de bank uit coulance teruggenomen wordt en dat uit extra coulance de retourskosten voor rekening komen van het platform. Wil de klant eerder terugsturen dan mag dat (nog steeds uit coulance) maar dan wel voor eigen kosten en inspanning. Er zijn voldoende koeriers die dat in enkele dagen kunnen regelen. Heb even gekeken (cheapcargo.com) en diverse koeriers kunnen morgen ophalen en daarna afleveren in Nederland voor 200-300 euro. Heb gekeken voor transport van Nl naar GB overigens en ga uit dat omgekeerd ongeveer even duur is. Voor de klant een te overzien bedrag lijkt me. Alternatief is zoals Roel opmerkt gewoon zelf regelen en betalen en doorgaan met zakendoen. Alles overziend en uitgaand van de kosten 200-300 euro zou ik inderdaad meteen zelf retour regelen. Eventueel kan je de kosten delen met het platform. Er is nu al voldoende negatieve energie in gegaan.

Wat je volgens mij goed in de gaten hebt is dat voorkomen van problemen beter is dan het verzekeren ervan. Je kan heel veel inschatten door gezond verstand. Als je opladers of (elektronisch) speelgoed importeert en verkoopt loop je (veel) meer risico dan bijvoorbeeld boeken. Je assortimentskeuze is dus heel belangrijk. Je kan ook veel hebben aan reviews op sites zoals Banggood.com. Lees ook de diverse blogs over jouw soort producten. Verder moet je zorgen dat de juiste wettelijke informatie voorhanden is waar het gaat om een goede gebruiksaanwijzing en het wijzen op mogelijke gevaren. Bij dropshippen kan je dan denken aan het mailen van (vertaalde) documenten in het Nederlands, of anders als je ook buiten Nederland verkoopt. Door zo veel mogelijk zelf te doen om problemen te voorkomen zal een verzekering eerder mogelijk en betaalbaar worden. Een zeker restrisico zal altijd blijven bestaan. Gelukkig hebben we geen echte claim cultuur zoals in Amerika. Aansprakelijkheid is beperkt of afwezig, zo lees ik, als je zelf geen idee kon hebben dat er wat mis was met het product. Doe dus alles om dit te kunnen bewijzen. Leg bijvoorbeeld een file aan van elk product met informatie die voorhanden is en zaken die je zelf hebt getest of laten testen. Door zo'n file kan je ook eerder gefundeerd beslissen om te stoppen met een bepaald product.

Inderdaad, zie het nu ook met "click and collect" wordt inderdaad meestal "buy and pick-up" bedoeld. Gaat uiteraard om het idee niet om de exacte Engelse term. Click & Visit zou dan wellicht een betere term zijn of "Klik en Kom langs". Ook ideaal om Email adressen en andere data te verzamelen natuurlijk.

Vrijwel het zelfde en op het zelfde moment als Bazzio maar ik laat het toch maar staan. Eens dat een "klassieke" webshop als aanvulling op een speciale winkel niet voor de hand ligt. Maar naast de winkel, een goede website en een sterke aanwezigheid op sociale media zou ik toch opteren voor een verfijnde commerciële online ingang met het beste van beide. Dus wel een soort van webshop waar je wel kan bestellen/klikken maar niet kopen. In jargon heet zoiets "click and collect". Een klant kan dan rustig het assortiment bekijken, klikt op een paar schoenen en komt die passen, eventueel na een afspraak. De klant weet dan dat zijn/haar maat aanwezig is. Uiteraard moet duidelijk gemaakt worden dat de definitieve koopbeslissing pas in de winkel gemaakt wordt. Uiteraard is een bezoek een ideaal moment om niet één maar meerdere paren te verkopen en de schoenen voorzien van cross selling items. Wat bij mij heel goed werkt is wat gratis samen met iets betaald. Dus bijvoorbeeld "we hebben een actie waarbij je bij een potje X een paar extra veters krijgt". Al zal dit laatste het zelfde zijn als de visboer uitleggen hoe hij haring moet schoonmaken.

Bij handelsnaamconflicten is het zo ingewikkeld dat ik best durf te beweren dat ook een jurist/advocaat niet meer kan doen dan een inschatting maken. Hoe stel je bijvoorbeeld nauwkeurig vast hoe bekend een handelsnaam is en hoe of en in welke mate er sprake is van verwarring in een bepaalde doelgroep en mogelijk ook nog in een bepaald gebied? En dan is er ook nog de tijdslijn, vaak wordt de inschrijving KvK genomen maar dat hoeft helemaal niet relevant te zijn. Mijn advocaat had ooit een mooie constatering. "Hans, we hebben volgens mij een perfecte zaak maar de eerlijkheid gebied me te vertellen dat de tegenpartij daar mogelijk precies zo over denkt." Uiteindelijk beslist de rechter en de jurisprudentie rond handelsnamen is verre van eenduidig. Met Twabla eens dat je dit soort conflicten ten eerste uit de weg moet gaan, daarna moet proberen te schikken en als je gedwongen worden de juridische kant te kiezen, aannemende dat je die investering (want dat is het) waarschijnlijk gaat terugverdienen. Feit is ook dat als je naar een advocaat stapt de kans dat zaken escaleren behoorlijk toenemen. Ga maar na, als je een brief van een advocaat krijgt voel je jezelf bijna verplicht om er ook een in te schakelen.

Dus als ik het goed begrijp, ben je als BTW ondernemer, ook al koop je de panelen privé, verplicht om de BTW als voorbelasting af te trekken (of dom en het niet doen) en voortaan BTW af te dragen over de geleverde stroom aan zowel jezelf als het energiebedrijf? De informatie door een landelijk opererend Accountantskantoor (zie hier onder) klopt dus in het geheel niet? Of mis ik weer wat? Hierboven lijkt het alsof ik als ondernemer een keuze heb en gewoon gebruik kan maken van de forfaitregeling. Dat ik even doordram lijkt me belangrijk voor de uitkomst in dit topic.

Dit staat in het voorbeeld van de Belastingdiens voor de BTW regeling als je niet het forfait toepast. Naast BTW moet je ook inkomstenbelasting betalen over de winst die je maakt met de panelen. Maar winst bepaal je door je omzet minus je kosten en die kosten zijn er privé. Geef toe dat het niet heel duidelijk is allemaal, zeker voor mij als leek, maar als ik zou moeten kiezen dan zou ik gewoon het BTW forfait in het 4e kwartaal invullen.

Ik zie nog niet waarom TS geen forfait mag toepassen nu zijn panelen privévermogen zijn. Het is me duidelijk dat tegenover een BTW aftrek ook een afdracht moet gelden. Maar TS is voor de zonnepanelen geen IB ondernemer maar particulier en die mogen het forfait toepassen. Waar ik nog wel mee zit is de vraag waarom TS uberhaupt BTW heeft teruggevorderd. Als je uitgaat van de levensduur van de panelen van 25-30 jaar en je moet al die jaren BTW afdragen dan komen die kosten hoger uit dan de initiële teruggaaf. Mijn (leken) advies zou dan ook zijn om de BTW aangifte te corrigeren en de panelen geheel privé te houden.

Kanjerhoed is volgens mijn onderscheidend genoeg als je daar ook de nodige bekendheid mee hebt gekregen. Dat geldt mogelijk ook voor Supergroenteboer overigens. Als je maar bekend genoeg bent onder die naam dan mag iemand anders die naam niet zomaar gebruiken. Het niet beschrijvende deel "kanjer" en (in mindere mate) "Super" is dan bepalend voor de beschermingsomvang. Denk hierbij ook aan de handelsnaam en geregistreerd merk "Keurslager". Dus als je niet beschrijvende deel onderscheidend en bekend genoeg bij de overlappende doelgroep kan je de ander verzoeken met het gebruik te stoppen. Het meervoud vastleggen bij de KvK is niet nodig.

Ben zeker geen expert maar ik zie niet waarom TS niet gewoon kan doorgaan met het toepassen van het forfait dat in gebruik is genomen omdat het voor de meeste mensen (dus ook BTW ondernemers) niet mogelijk is om vast te stellen hoeveel men zelf heeft gebruikt ten opzichte van de hoeveelheid teruggeleverde energie. Volgens mij wordt het pas verplicht als de zonnepanelen tot het bedrijfsvermogen behoren. De vraag aan TS is dus of dat het geval is?