4711

Het wel/niet voldoen aan het urencriterium is niet relevant bij de vraag of een ondernemer wel/niet een zgn. winstaangifte moet doen. Ondernemers voor de IB moeten winstaangiften doen. Niet-ondernemers (voor de IB) hoeven dat niet te doen maar kunnen aangifte als “particulier” doen. De wet stelt dat de iedereen een juiste aangifte moet doen, dus als belastingplichtige meent dat hij ondernemer is dan zou hij eigenlijk een winstaangifte moeten doen. Wat de belastingdienst verder vindt is, zoals eerder gezegd, eigenlijk vers twee. Overigens is het wel zo dat ook niet-ondernemers (voor de IB) een winstaangifte moeten doen als de BD zo een aangifte klaarzet. Tot slot heb je het geval van TS: Hij wil graag een winstaangifte doen, maar de BD heeft deze niet klaargezet. Volgens de wet zou hij (want hij vindt dat hij ondernemer is voor de IB) dan toch een winstaangifte moeten doen. Maar doet hij dat niet, dan zal de controlerende instantie (de BD) daar waarschijnlijk geen punt van maken want zij denken op dit moment dat hij een niet-ondernemer voor de IB is. Zoals ook eerder gezegd kan TS via een fiscaal intermediair (belastingconsulent, boekhouder, accountant, fiscalist etc) een winstaangifte laten doen, ongeacht wat de BD voor hem klaargezet heeft.

Je kan ook je gegevens aan een fiscaal intermediair aanleveren die de winstaangifte (de elektronische aangifte voor ondernemers) via zijn programma’s voor je verstuurt. Het is namelijk je wettelijke plicht om een juiste aangifte te doen. Als jij meent dat je als ondernemer een winstaangifte moet doen, dan zegt de wet dat je dat ook moet (laten) doen. Of de BD wel/niet een ondernemersaangifte voor je klaargezet heeft is niet het primaire hier. De kosten vallen ook wel mee (een paar honderd euro), als je zelf je cijfers en zaken op orde hebt.

Zo werkt het inderdaad ook in mijn aangifteprogramma. Je hebt gewoon een tweede (of derde, of wat dan ook) set jaarstukken die je koppelt aan de bewuste aangifte.

@Roel: Tja, maar dan is het meer een soort hobby dan een onderneming. Hobbyactiviteiten kan je natuurlijk niet inschrijven, ondernemingen wel.

Sterker nog: ik heb altijd begrepen dat je ingeschreven moet zijn, als je naar buiten treedt als onderneming. Of je nou omzet maakt of niet, je neemt wel deel uit van ‘het economisch verkeer’ en andere ondernemers moeten het handelsregister kunnen raadplegen om te zien met wie zij (straks) zaken zullen doen (als zij dan zaken willen doen en jou dus omzet laten realiseren).

Maar je luistert toch ook niet. Dennis heeft het heel helder geschreven: Jullie “VOF” wordt dan kennelijk herhaaldelijk ontbonden en weer opgestart, want er treden steeds vennoten “aan en af”. Dat kan helemaal niet. Er klopt iets niet in dit verhaal. Raadpleeg je accountant, zou ik zeggen. Hier op HL zal je niet wijzer worden naar mijn mening.

Je bedoelt een winstaangifte (een elektronische IB aangifte voor ondernemers met geïntegreerde jaarstukken dus)? Die zijn niet zo voorhanden. Daar moet je meestal voor betalen. Of de BD moet er eentje voor je klaar zetten op je eigen (ondernemers) internetpagina. En zij zijn ook nog niet beschikbaar (althans van Elsevier nog niet). Dat duurt wel enkele weken.

Waarom maak je dan niet een afspraak met de accountant? Hij/zij kan je hier verder mee helpen en de kosten zullen dan wel meevallen. Het is namelijk een beetje lastig om kort te antwoorden op dingen als “Waar neem ik deze buitenvennootschappelijke kosten in de IB aangifte op” en dergelijke.

Ik krijg uit je woorden de indruk dat je niet helemaal helder hebt dat de bijtelling 35% van de marktwaarde is voor “youngtimers”. Dus niet 35% van de aanschafwaarde minus (de fiscale) afschrijvingen. Als je dus de auto voor 20.000,- koopt en je meent dat je deze tot 0,- kan afschrijven over 5 jaar (wat niet waarschijnlijk is want een auto heeft normaal gesproken wel een restwaarde), dan is het niet zo dat de bijtelling na vijf jaar 35% van 0,- is maar 35% van de marktwaarde. En de marktwaarde kan dan aanzienlijk hoger zijn, bijvoorbeeld 10.000,- om maar wat te noemen.

Heb je dat wel goed begrepen? Dit is een uitspraak die de BD nooit zal doen namelijk (natuurlijk kan een medewerker wel iets op persoonlijk titel roepen, maar dat zou een beetje belastingambtenaar toch proberen te vermijden). Daar gaan zij niet over.

Wat denk je zelf, als ondernemer: Wanneer je opdrachtgever een bepaald papiertje, diploma, vergunning etc eist en je hebt dit niet… Denk je dan dat je de opdracht krijgt?

Kwartiertje?

Ieder zijn eigen mening natuurlijk, maar persoonlijk ken ik geen ouder die het spaargeld van zijn kind in zijn (kennelijk niet al te goedlopende) onderneming stopt met alle gevolgen van dien. Ook zou het kind (7 jaar!) hier “roerend mee eens” zijn. Dat kan aan mijn belevingswereld (= kennissenkring) liggen, maar daar houd ik het dan ook graag bij.

Voor de BTW gaat dit pas een jaar later in (eigenlijk pas per 1 februari 2014). Tot dan toe kan je nog steeds een KPN Bapi-certificaat of Bapi-PIN gebruiken. (Overigens vervalt Bapi-PIN wel op 1 juli 2013 voor de loonheffingen/loonaangiften en daarna moet je tot nader orde een KPN Bapi-certificaat gebruiken – Digipoort schijnt dan nog niet te werken voor de LH)

Ja, dat klopt. Vanaf de verjaardag van de auto geldt er een andere bijtelling die je in je bedrijfsadministratie verwerkt (en mocht je een BV hebben dan verwerkt je deze nieuwe bijtelling in het loon vanaf dat moment).

Wat heb je gekocht voor nummer 1? Ga je dus 1000,- euro aan nummer 2 overmaken voor iets dat hij/zij voor 1500,- voor zichzelf gekocht heeft?

Zo te lezen heeft het kennelijk circa 3000,- gekost, want hij moet nog zijn deel betalen en jij hebt circa 3500,- ingelegd waarvan nu nog 500,- over is. Ik zou zeggen dat je de 500,- moet terughalen en vragen of hij alsnog zijn 50% van 3000,- wil storten. Dat doet hij misschien/waarschijnlijk niet, maar dan kan je de boel wel afsluiten lijkt mij (als er verder geen verplichtingen zijn en dat proef ik hier niet uit). Lijkt mij niet dat je dit groter moet maken dan het is.

Je bent volgens de wet vrij om “te boeken” zoals je wil. Het enige in deze is dat je bij je elektronische winstaangifte (voor de IB) de boekwinst moet aangeven als “Buitengewone resultaten: Boekwinst op activa”. En dat je eventuele verschuldigde BTW natuurlijk adequaat moet verantwoorden. (En natuurlijk: het activum niet op je balans hebben, na de verkoop)

Ik heb deze situatie eigenlijk nooit bestudeerd moet ik zeggen, maar mijn gevoel zegt mij dat je als ondernemer niet kan “kopen” van je echtgenote (ook heb je huwelijkse voorwaarden). Naar mijn smaak is het een kapitaalstorting (inbreng dus, geen koop). Daarnaast speelt ook wel de vraag of dit niet eigenlijk een schijntransactie is (lijkt mij van wel, eerlijk gezegd). Maar goed, stel dat het wel zou kunnen. Dan is de auto dus: - Of privébezit (tot het moment van de “koop”) en dan kan je natuurlijk zakelijke kilometers (x 19 cent) van de winst aftrekken (maar de auto is dan niet van jou eigenlijk, maar van je vrouw… aha… hmmm…). - Of de auto is zakelijk bezit en dan moet je uiteraard ‘bijtelling’ verantwoorden (‘gewone bijtelling’ tot het moment dat de auto 15 jaar wordt, daarna 35% van de marktwaarde). Ik denk dat dit niet door de kritische belastingmangel komt, maar je kan natuurlijk bij de BD navragen hoe zij daar tegenover staan.

Nee, dat zie je verkeerd. Ten eerste hoeft B helemaal niet te factureren (zijn diensten zijn vrijgesteld van BTW en de afnemer is een particulier). Ten tweede is het feit dat TS het geld incasseert (vooraf, op naam en voor rekening van B) voor hem geen aanleiding om een factuur te maken. Hij kan/mag/moet wel een betalingsbewijs (kwitantie) verstrekken natuurlijk, maar dat is iets heel anders. Er is nog helemaal geen prestatie verricht en er is geen sprake van verschuldigde BTW op dat moment. Althans: zolang TS zelf de dienst niet aan A gaat verrichten (maar slechts een bemiddelaar is). Vandaar, dus.

Dit heb je toch niet goed begrepen, in mijn ogen: Je gaat toch helemaal zelf geen diensten aanbieden? Je bemiddelt toch gewoon, via je platvorm. Dus ben je (zoals ik al gezegd heb) gewoon BTW over je bemiddelingsdiensten aan B verschuldigd en “that’s it”. Ik zie persoonlijk niet helemaal in hoe je garanties kan geven over de diensten van B naar A. Want je maakt daar zelf helemaal geen deel van uit. Maar misschien kan je een soort ‘screening’ van B hanteren. In principe factureert dus B (diensverlener) rechtstreek aan A (afnemer). Ook als jij daar tussenzit voor het ontvangen en doorsluizen van het geld. Maar jij mag natuurlijk ook (wel met goedkeuren van B!) de facturering als dienst voor hem doen. Je doet dat dan wel (ook dat heb ik al gezegd) op naam en voor rekening van B. Als alternatief kan je natuurlijk zelf ook (als bureau) de diensten aan A kunnen leveren en deze bij B inkopen. Maar dan wordt het een hoop gedoe en dan zou je ook misschien met de vraagstuk van “verkapt dienstverband” te maken kunnen krijgen. Dit zou ik dus zo ook niet doen, als ik jou was (maar dat was volgens mij ook helemaal niet je bedoeling, dus vergeet dat maar zou ik zeggen).

Ja, dat klopt op zich wel. Maar als de opdrachtgever een VAR eist (VOF of geen VOF), dan kan TS drie dingen doen: 1. Een VAR overhandigen. 2. Een andere opdrachtgever zoeken. 3. Proberen om de opdrachtgever te overtuigen dat een VAR overbodig is (bijvoorbeeld met de argumenten van “is toch een VOF” of “bestaat toch geen gezagsverhouding” etc) en dat zal niet altijd eenvoudig zijn.

Als B alleen voor de BTW vrijgestelde prestaties levert dan heeft hij niet zo veel administratieve verplichtingen. Jij moet wel jouw diensten (bemiddeling) met BTW facturen aan B, dus jij hebt wel alle verplichtingen die daaruit voortvloeien. EDIT: En je moet A helemaal niet factureren, want je levert geen prestatie aan A. Je ontvangt slechts zijn/haar geld op naam en voor rekening van B.

Ik neem aan dat je dochter meerderjarig is. Als zij dan gek genoeg is om jou geld tegen 1% te lenen, dan moet zij dat zelf weten lijkt mij (als daar verder geen ‘rare dingen’ mee gemoeid zijn). En als jij gek genoeg bent om haar hier 20% voor te betalen, dan moet jij dat zelf weten lijkt mij (als het verder een zakelijke lening is natuurlijk). Want als je een bank kan vinden die alleen 1% hoeft te hebben, dan mag dat natuurlijk ook. En als je in zo’n ‘slechte staat’ bent dat zij 20% willen hebben dan mag jij daar natuurlijk op ingaan. Er is misschien wel ergens (ik ben geen jurist, dus dit is een beetje raden van mijn kant) een bepaling tegen woekerrentes, dus misschien is het wel een delict om zo’n hoge rente te vragen overigens. Verder moet het wel een lening zijn met zakelijke condities (dus geen verschuiving van successierechten of inkomen/vermogen bijvoorbeeld). Over de looptijd moeten jullie natuurlijk afspraken maken. Als de lening een looptijd van langer dan een jaar heeft, dan is het inderdaad een langlopende lening. En dan wil je de lening preferent maken? Dat lijkt mij niet mogelijk, maar dat is slechts mijn indruk.

De opdrachtgever bepaalt of hij/zij een VAR van je eist, niemand anders.