4711

Maar wat nou als Bob aantoonbaar alle rekeningen m.b.t. deze auto betaald (verzekering, wegenbelasting, onderhoud en brandstof)? Als Bob deze kosten draagt denk ik dat hij als vergoeding € 0,19 per kilometer in mindering van zijn V&W kan brengen. Indien hij deze kosten NIET draagt, kan er m.i. geen sprake zijn van genoemde vergoeding. Ja, dat is dan een andere situatie.

Je hoeft natuurlijk geen kopieën te bewaren, als je originelen hebt. Tenminste als niet op de kopieën bijvoorbeeld handtekeningen of iets ander staat dat niet op het origineel terug te vinden is. Maar je gaat toch geen originelen wegdoen en de kopieën bewaren hoop ik.

Dan krijgt de ondernemer met een privé-auto dus 12% korting op de brandstofkosten en het onderhoud van Den Haag. Tenminste als hij er maar voor zorgt dat hij één zakelijk ritje maakt in het jaar (zodat hij geen fraude pleegt) en als hij er ook voor zorgt dat hij vooral geen administratie voor de auto heeft. Want als hij voor 119,- euro tankt, dan kan hij 14,25 euro aan BTW terugvragen (75% van 19,-). Komt in mijn ogen wel in de buurt van een kadootje…

Ik weet van een geval waar de kilometers niet geaccepteerd werden door de belastingdienst, omdat de kosten van de auto niet op de ondernemer drukte. De auto was namelijk van iemand anders (in dit geval van de werkgever waarvoor hij ook parttime werkte). Die auto was dus ook juridisch eigendom van iemand anders dan de ondernemer.

Als uitgaven een sterk persoonlijk karakter hebben en dus niets te maken hebben met het feit dat je ondernemer bent, dan zijn dat privé-uitgaven. Denk bijvoorbeeld aan ‘gewoon’ eten (dat doet iedereen) en slapen (doet ook iedereen). Je kan dus niet zeggen: “Om te kunnen ondernemen moet ik goed kunnen slapen en daarom koop ik een nieuw bed op kosten van de zaak”. Iedereen moet namelijk kunnen slapen. Voor sommige andere dingen, bijvoorbeeld een gewoon rijbewijs, is ook uitgesproken dat dit niet zakelijk kan zijn. Voor andere zaken, zoals bijvoorbeeld de door jou genoemde ‘gemengde kosten’ (dat zijn kosten die genoemd zijn in de wet en ook een gedeeltelijk privé-karakter hebben), gelden weer speciale regels. Zij kunnen dus wel als zakelijk beschouwd worden, maar je moet volgens bepaalde formules rekening houden met het privé-gebruik. In principe bepaal je zelf of dit zakelijke kosten zijn, maar je moet natuurlijk ook aannemelijk kunnen maken dat het ook daadwerkelijk zo is.

Vraagje: En hoe zit dat dan wanneer de ondernemer meerdere auto’s in privé bezit? En/of wanneer hij wekelijks een paar keer heen en weer naar Groningen rijdt (voor zijn familie bijvoorbeeld)? Ook gewoon 75% van de BTW op alle brandstof-/onderhoudskosten terugvragen? Als er verder geen voorwaarden zijn, lijkt hier toch een kado voor vele ondernemers klaar te liggen. Dat zie je niet vaak.

Gelukkig ben je terug Louis! Zodat TS en andere lezers precies weten hoe het wel zit, bedoel ik. Ik heb ik mijn (vrij lange) loopbaan wel gemerkt dat het vaak niet zo heel kraakhelder is hoe de standpunt van de BD is. Overigens ben ik niet zo geïnteresseerd om over mijn 'standpunt' (het is trouwens meer mijn visie op een mogelijke discussiepunt tussen de BD en TS) te ruzien. Iedereen mag zelf kiezen, het is een vrij land. Veel succes, Peter

Maar hier zit nou precies (volgens mij dan) het denkfoutje: Ik denk dat ‘zij’ (BD) zullen vinden dat dit WEL uit de administratie blijkt. Als er geen zakelijke km’s in het resultaat verwerkt zijn: dus geen zakelijk gebruik. Als er wel zakelijke km’s verwerkt zijn: dan is dat het zakelijk gebruik. En: Voor X euro getankt, verbruik voor deze auto is Y, dus Z aantal kilometers gereden in totaal. Dus de verhouding zakelijk/privé is dan bijvoorbeeld 13%. En dat op basis van de administratie (waaruit dit dus wel blijkt). Dan moet je volgens mij je best doen om alsnog 75% van de BTW terug te krijgen... Anders was er geen HL...

Nou, wat is bewijslast in deze. Als je zakelijke kilometers wil gaan ‘opvoeren’, dan zal je deze toch ook moeten kunnen onderbouwen. Stel nou dat de door mij geschetste situatie werkelijk aan de hand is (m.a.w. 30.000 km gereden – dit is makkelijk voor de BD om te achterhalen – en 2.000,- euro aan BTW betaald voor benzine+onderhoud). A. Stel dat je helemaal geen zakelijke km’s in het resultaat verwerkt, maar wel 1.500,- euro voorbelasting ‘claimt’. Een rare zaak, dat zullen de belastingambtenaren ook vinden. B. Stel dat je 3.000 zakelijke km’s claimt (x 19 cent) en ook de door jouw voorgestelde 75% van de BTW terugvraagt. Ook een rare zaak: Een krappe 600,- euro aan autokosten, maar wel 1.500,- euro aan voorbelasting… C. Stel dat je inderdaad ruim 20.000 zakelijke km’s zou maken en ook 75% van de BTW terug zou vragen. Dat is dan wel een beter verhaal (bijna 4.000,- euro aan autokosten, dat staat wel in verhouding tot de 1.500,- aan voorbelasting). Maar dan zal je ook wel de 20.000 zakelijk gereden kilometers een beetje moeten bijhouden. Anders gaat er een streep door, lijkt mij.

Dit is al een paar keer eerder aan bod gekomen. Meningen zijn verdeeld, maar ik ben er van overtuigd dat je weinig kans maakt op een 'voordeeltje' als bijvoorbeeld blijkt: - dat je zeg maar 30.000 km gereden hebt in een jaar (makkelijk te achterhalen voor de bel.dienst), - je bijvoorbeeld 2.000,- euro aan BTW betaald hebt voor onderhoud+benzine in dat jaar, - dus in theorie dan 1.500,- euro aan BTW terug zou kunnen vragen als voorbelasting, - maar je hebt geen kilometers bijgehouden. Want als 'zij' dan jouw zakelijke kilometers op (zeg maar) 3.000 kunnen stellen (het is niet zo moeilijk om aan de hand van agenda en facturen/inkopen/etc dit redelijk in te schatten voor de BD), dan is er volgens mij geen serieuze belastingambtenaar die jouw meer dan 200,- aan aftrek van voorbelasting zal gunnen. Maar zoals ik al zei: meningen zijn verdeeld...

Nou, zo werkt het natuurlijk niet helemaal. Stel je dit voor: Een ondernemer uit China (niet-EU ondernemer) levert een dienst aan jou (EU-ondernemer), laten we zeggen dat je een advertentie op zijn Chinese website plaatst. Je stelt hier dat de Chinees ‘VAT shifted’ op zijn factuur MOET vermelden… Voor wie moet hij/zij dat dan doen volgens jou? Voor de Chinese overheid waar hij onder valt? Of voor de NL fiscus (die verder geen moer over China te zeggen heeft)? Of voor jou, de klant? En denk je nou echt dat de Chinees werkelijk weet wat ‘VAT shifted’ is? Ik vraag mij af of hij überhaupt weet wat VAT is, eerlijk gezegd. De situatie die je hier schets geldt alleen binnen de EU. Maar over het warrige vervolg van de vraag ben ik het wel met je eens.

Ha die Dennis, Ook van partij (ja, natuurlijk!)... Nee, je hoeft mijns inziens geen tweetalige kreten op facturen te zetten. De ondernemer kan de factuur in een andere taal opstellen. En dan hoeft hij niet 'BTW verlegd' in het NL's erbij te vermelden (volgens mij). Dat staat internationaal gezien ook wel heel knullig: NL kreten die alleen verwarring brengen op je (internationale) factuur zetten... Ik zou het niet doen (en ik doe het dus ook niet). Maar moet je niet gaan BBQ'en in Scheveningen? Peter

Met de kanttekening dat het niet "onbekend BTW nummer" moet zijn, maar "geen BTW nummer". Hier begon het ook mee. Je moet dus vragen of de klant wel/geen BTW nummer heeft (niet alleen zeggen "weet ik veel..."). Ik heb in eerdere topics gezegd dat dit mij een prima methode lijkt (jouw methode dus). Maar of je dit zo stellig over de 'omgekeerde bewijslast' kan zeggen zou ik niet durven te zeggen. Als je dat zeker zou willen weten, dan moet je volgens mij ook een verzoek indienen bij de inspecteur om dit zo te mogen doen. Ik gebruik zelf overigens ook 'VAT shifted' als aanduiding. Volgens mij is daar niet een keiharde regel voor in NL hoe je dit precies moet omschrijven. In Belgie (maar dat is natuurlijk niet relevant hier eigenlijk) heb ik gezien dat zij (meestal) een halve wettekst op de facturen vermelden. Waarschijnlijk om dat een voorschrift daar is, dat heb ik althans altijd gedacht. En je hebt gelijk: "We" zijn er uit.

Dan hoop ik voor ze (de Duitsers dus) dat zij niet in de B2B zitten met hun webshop, maar in de B2C (consumentenhandel in volksmond). Want dan zitten zij goed. Voor Rob, die een soort Gouden Gids dienst verleent (niet bepaald B2C) ligt dat natuurlijk anders. Groetjes en een prettige HL avond! Peter

Ja natuurlijk! Helemaal mee eens. Maar de discussie begon met het feit dat men vond dat deze vraag overbodig was en dat klopt niet.

Maar nu begrijp je mij verkeerd, Joost. Als je de vraag "Bent u ondernemer?" stelt en de klant zegt "Nee", dan heb je je best gedaan. Maar je mag in de B2B niet zomaar aannemen (en dus de vraag feitelijk overslaan) dat al je klanten niet-ondernemers zijn en BTW berekenen. Daar ben je toch wel met me eens? Peter

groet Joost Hoi Joost, Maar dat is toch precies wat ik gezegd heb en wat de inspecteur ook n.a.v. mijn (afgewezen) aanvraag om hiervan te mogen afwijken heeft bevestigd. Maar het punt is dat je niet zomaar kan zeggen "ik meen dat mijn klant geen belastingplichtige is" en dan 19% BTW in rekening mag brengen. Je (de ondernemer) zal dat moeten onderzoeken en ook kunnen laten zien dat hij dat heeft onderzocht. Peter

Waar heb je het over? Zie je het verschil niet tussen Rob en jouw 'ondernemers die onderweg zijn naar Schiphol'? Het gaat hier (op dit moment) om ondernemers die diensten aan andere ondernemers in een ander EU land factureren. Heb je dit draadje wel goed doorgelezen? Want dan zie je wat de inspecteur hiervan vindt. Maar jij mag natuurlijk iets anders adviseren aan jouw klanten (mij een worst).

Ah...! Had ik gemist (was voor mijn post bedoeld..?). Zoals jij moet weten gelden er voor tankstations (levering van brandstof) speciale regels hiervoor. Er zijn overigens meer speciale regels, maar die zijn voor Rob niet van toepassing.

Niet vreemd, wel star. Quote ‘Standpunt inspecteur’: “Op grond van artikel (…) is de plaats van de dienst bij B2B diensten daar waar de afnemer ondernemer woont of is gevestigd. Dat betekent voor de diensten van X aan afnemers ondernemers binnen de EU dat zonder omzetbelasting gefactureerd dient te worden aan de afnemers. Op de factuur vermeldt X het BTW-identificatienummer van haar afnemer en de opmerking heffing verlegd. Er mag niet met BTW worden gefactureerd. (....) Ik kan dan ook niet akkoord gaan met uw voorstel alle diensten aan afnemers binnen de EU met nederlandse omzetbelasting te belasten.” Maar iedereen mag natuurlijk zijn eigen verzoek indienen (of gewoon zijn gang gaan...).

De fiscus zal vinden dat, als de klant een BTW nummer heeft, dit nummer op de factuur van Rob vermeld moet worden en de BTW naar deze klant verlegd wordt. Dit als de klant in de EU gevestigd is (buiten NL). Dus niet alleen "weet ik veel of ie een nummer heeft of niet", maar hij (Rob) moet daar achteraan gaan. Dit weet ik, want ik heb namelijk zelf het verzoek een keer ingediend om alle klanten binnen de EU te mogen behandelen als NL klanten. En dus gewoon 19% BTW te berekenen, alsof zij geen BTW nummer hebben. Dat verzoek is afgewezen. Want de afspraken binnen de EU zijn dat de BTW verlegd wordt, als de klant een BTW nummer heeft en in een ander EU land gevestigd is. Dit geldt bij B2B diensten. 'Het probleem' ligt bij de ondernemer. Hij/zij moet er voor zorgen dat hij zich hieraan houdt.

Dat is juist. Jouw business is B2B en je verleent diensten. Je moet kunnen laten zien wie van je klanten in NL zitten (BTW verschuldigd), wie in de EU (buiten NL) zitten (want daar MOET je de BTW naar verleggen) en wie buiten de EU zit (want daar hoef je dan geen BTW voor af te dragen). Dat doe je door een factuur naar desbetreffende klant in desbetreffend land te sturen. Dit zal ook het antwoord van de inspecteur zijn overigens (heb er zelf een hier liggen).

Dat heb je heel goed begrepen. Maakt niet uit of je 1190,- voor je diensten vraagt (dus 190,- aan BTW afdraagt) of dat je 1000,- voor je diensten en 190,- voor je bijkomende portokosten en gereden kilometers: Je moet toch 190,- aan BTW afdragen (mits je BTW plichtig bent natuurlijk).

Dat klopt. Onderhanden werk is overigens het bedrag excl. BTW. De BTW zelf op je factuur (voor de vooruitbetaling) ben je gewoon aan de staat verschuldigd.

Je denkt nu in mijn ogen behoorlijk krom: Als je een dienst aan een ondernemer levert, dan moet je een factuur uitreiken (en uiteraard bewaar je ook een kopie voor je eigen administratie!). Op de factuur moet o.a. naam+adres van de afnemer vermeldt worden. Dus vraag je aan de klant: "Wat is uw naam en adresgegevens?" en vervolgens maak je een factuur voor deze klant op dat adres in dat land. Je hoeft niet bij de KvK in China proberen te achterhalen of inderdaad daar een firma X ingeschreven staat. In theorie is het dus zoals eerder hier gezegd mogelijk dat de fiscus in bijvoorbeeld China zou vinden dat je daar een of andere belasting zou moeten afdragen. In de praktijk lijkt het mij dat je dit kan verwaarlozen, althans als je niet reuzenbedragen voor diensten in rekening brengt.