Ward van der Put

Voor de kwaliteitsbewaking en kwaliteitsverbetering van software werkt het ook heel goed. In test-driven development (TDD) kennen we het vergelijkbare mantra: red, green, refactor. Je legt de requirements van software eerst vast in unittests die aanvankelijk allemaal een rode fail hebben (red). Daarna ga je ontwerpen en programmeren totdat alle fouten verdwenen zijn (green). Voor nieuwe features en requirements refactor je de bestaande code voor een update door nieuwe unittests tot te voegen aan de tests die je al had. En dan ben je weer aan het begin van de cyclus bij red. In stappen: 1. Add a test. 2. Run all tests and see if the new test fails. 3. Write the code. 4. Run tests. 5. Refactor code. Vooral in de open-source beweging wordt daarover stevig gedebatteerd. Volgens het ene kamp zijn tests de heilige graal, volgens het andere kamp zitten ze enorm in de weg en beide kampen hebben op hun manier natuurlijk helemaal gelijk. Als ik aan het einde van de dag nog een rode F in PHPUnit heb, dan slaap ik slecht. ;D

Sockpuppet?

5W1H (Dan is de methodiek makkelijker te onthouden.)

Het lijkt mij veel aannemelijker dat een leasemaatschappij weet wat het verschil tussen huur, huurkoop en operational lease is.

Met een gevalideerd SSL-certificaat kun je e-mail via S/MIME voorzien van een zogeheten gekwalificeerde elektronische handtekening. Elke fatsoenlijke e-mailclient ondersteunt het, alleen is het inderdaad bijna onbegonnen werk om de gemiddelde e-mailgebruiker uit te leggen in welk elektronische sleutelgat hij jouw public key moet steken. De enige die ik het de afgelopen decennia ooit heb zien gebruiken, is de leverancier van mijn SSL-certificaat. ;D Misschien is Idensys en het eID Stelsel, de "opvolger" van DigiD die ook bedoeld is voor ondernemingen, een betere oplossing.

Met, zonder overdrijven, grote regelmaat zie ik dat ondernemers vastlopen met hun website omdat het het handige neefje geen tijd meer voor ze heeft. Die is dan gaan studeren... Zo misplaatst is de opmerking helaas niet. Als je zelf een app wilt bouwen, denk ik dat je om te beginnen vooral heel goed naar je uren moet kijken en dat eens moet vergelijken met wat een webbureau rekent voor een professioneel gebouwde native app of webapp.

Niet met de DigiD van de klant maar met een machtiging, zou ik dan als verzekeraar eigenlijk wel een beetje verwachten… Hoe werkt het bruggetje in algemene voorwaarden dan eigenlijk? Als algemene voorwaarden de hoogte van de schade beperken tot wat de verzekeraar uitkeert en die niet uitkeert, dan is de uitkomst toch hetzelfde?

Kleine toevoeging: het voorzichtigheidsbeginsel wordt niet genoemd in het Handboek Ondernemen. Om wat voor kosten gaat het precies? Bijvoorbeeld de aanschafkosten van bedrijfsmiddelen, zoals een nieuwe pc, kun je namelijk wel uitsmeren over meerdere jaren door ze te activeren (op de balans te zetten als vaste activa) en er vervolgens jaarlijks maximaal 20% op af te schrijven.

Veel webwinkels hebben een keurmerk van de Grote Drie en hanteren daarom de algemene voorwaarden die zijn voorgeschreven door het keurmerk (bij Thuiswinkel Waarborg en Webshop Keurmerk in overleg met de Consumentenbond) of die worden aanbevolen door het keurmerk (bij WebwinkelKeur). • https://www.thuiswinkel.org/bedrijven/lid-worden/voorwaarden/algemene-voorwaarden-thuiswinkel • https://www.keurmerk.info/Home/KeurmerkCode • https://www.webwinkelkeur.nl/webwinkel/voorbeeld-algemene-voorwaarden-webwinkel/ Daarin is consument al zó gedefinieerd dat je voor zakelijke klanten kunt afwijken van de algemene voorwaarden, dus je kunt overeenkomen wat jullie goeddunkt. Precies. Als ik vermoed dat bescherming van het consumentenrecht mij wel goed kan uitkomen, bijvoorbeeld omdat ik wil kunnen retourneren of minimaal 2 jaar garantie wil, dan bestel ik zakelijke aankopen gewoon onder mijn eigennaam. Wat mij bij mijn leveranciers wel eens overkomt, is dat zij zelf een bestelling deels of geheel annuleren. Irritant, maar daarover zou ik dan toch ook wat opnemen in de voorwaarden.

Als anderen je factureren zonder daarbij best practices te volgen, moet je zelf GIGO voorkomen. Een best practice is ook zoveel mogelijk van dit soort praktijkvoorbeelden in unittests verzamelen en dan doorontwikkelen tot je geen rode Fail-vlaggetjes meer over hebt: red/green/refactor. 8)

Bij ontvangen facturen is de logica in factuurnummers en bestandsnamen echter zoek. Dan krijg je juweeltjes zoals jaarfactuur_2016.pdf met factuurkenmerk FK-16868-22308393 naast creditnota foobar_67890_ideal_4831649.pdf met factuurnummer 4831649 (twee concrete voorbeelden uit mijn administratie). Daarom zou ik die logica een niveau hoger aanbrengen: in de mapnaam in plaats van de bestandsnaam. Alles van mei 2016 sla ik daarom op in de map /2016/05/, alles van juni 2016 in /2016/06/ enzovoort. In combinatie met datumfuncties in een spreadsheet kom je dan uiteraard een heel eind. Kun je iets dan nog niet terugvinden, dan biedt Google Drive nog een oplossing: Google is erg goed* in zoeken. * Goed maar niet perfect: Gmail zoekt wel in PDF-bijlagen maar niet in CSV-bestanden.

Vreselijk. Alsof je de afgelopen (bijna) 5 jaar in gratis Bootstrap-omgevingen hebt geleefd en dat *dus* de norm is geworden. Dus niet. Wat valt jezelf zoal op als je dit experiment vergelijkt met professionele ticketing- en supportsystemen?

Een consument kijkt vooral naar het totaalplaatje. Nauwelijks naar het totaalbedrag exclusief btw. En al helemaal niet naar de inclusief-en-exclusief-btw-opbouw van afzonderlijke factuurregels. Daarom is de psychologische prijsstelling die @prinsrachid zijdelings aanstipt een interessant fenomeen: € 9,99 lijkt een bedrag van een andere orde dan € 10,01. Meer in het algemeen doet het er niet toe. Als je consumenten belooft dat het "alles bij elkaar" € 9,99 is, dan is het dus niet € 10,01.

Je moet afstappen van de idee dat afrondingsverschillen niet kloppen; die kloppen juist wél, want daarom zijn het verschillen. Het enige dat je kunt doen, en dat redelijkerwijs van je verlangd kan worden, is dat je de verschillen zo klein mogelijk houdt. Dat doe je door zo min mogelijk af te ronden en door zo lang mogelijk met zo lang mogelijke getallen te rekenen. (Dat de weergave van een getal afwijkt van het getal waarmee je rekent, hoef ik iemand die zelf software bouwt niet uit te leggen, gok ik.) En als je alles op de cent nauwkeurig kloppend hebt, moet je nog fijn even een ander afrondingsverschil wegwerken: je doet aangifte in hele euro's, waarbij je in je voordeel mag afronden. Maar gelukkig zit het anderzijds daarom soms mee en verdwijnen je eigen afrondingsverschillen als sneeuw voor de zon. Het verleggen van btw zou ik trouwens nog eens even nalezen. Je maakt mogelijk een beginnersfout die ik beginners wel vaker zie maken: je kunt niet automatisch alle btw verleggen naar klanten met een btw-nummer.

Ja precies, inclusief e-mail met virussen in de bijlagen dus. ;D (Hoewel je erover kunt discussiëren in hoeverre dat correspondentie is.)

Misschien een idee om onder je doelgroep te polsen wie Google Drive en wie Microsoft OneDrive gebruikt? In 7 of 8 stappen de URI van een bronbestand handmatig naar een spreadsheet kopiëren is geen aanlokkelijk idee. Laat het file system gewoon doen waar het goed in is.

Je kunt het kasstelsel niet vergelijken met het factuurstelsel. Aan een factuur worden nu eenmaal uitgebreidere eisen gesteld dan aan een kassabon — waaronder de verplichting om de stuksprijs exclusief btw te vermelden. Ik zou omwille van de klant beginnen bij het einde. De klant verwacht namelijk 12 × € 1,99 incl. btw = € 23,88 incl. btw te moeten betalen. (€ 23,88 incl. btw ÷ 1,21) – € 23,88 = € 4,144462809917355371900826446281 btw ≈ € 4,14 btw € 23,88 incl. btw – € 4,14 btw = € 19,74 excl. btw € 19,74 excl. btw ÷ 12 stuks = € 1,645 per stuk excl. btw Als je rekent met floats, krijg je altijd afrondingsverschillen. Bij een 64-bits processor minder snel dan bij een 32-bits architectuur, maar dat is technisch een voldongen feit.

Met numerologie kun je inderdaad ook alle conflicten verklaren...

Ik maak altijd een kopie en niet daaraan de bon. Een A4 is namelijk meteen veel gemakkelijker te perforeren en op te bergen in een ordner of ringband. Mijn anti-virusprogramma heeft een keer een zip-bestand met een back-up opgevreten. Daarin zat namelijk ook een complete back-up van alle e-mail, inclusief de map met geblokkeerde e-mail met gevaarlijke attachments. Een volledige back-up van alles maken is soms geen goed idee. On topic: ik zou nooit de lokale Documents-directory van één Windows-account gebruiken. Dan kan namelijk alleen die ene gebruiker van die ene pc erbij. Ik gebruik een hiërarchische directorystructuur met /jaar/maand/-indeling die met Google Drive is gesynchroniseerd: dan kan ik er overal en altijd bij, ook op tablet en telefoon. Google Drive download: https://www.google.nl/intl/nl/drive/download/

Voor bepaalde maandabonnementen willen wij circa € 200 per maand rekenen. De abonnementen kunnen ook vooraf betaald worden voor 1 jaar. In dat geval betaalt de klant niet 12 × € 200 = € 2.400, maar krijgt de klant korting. Hoe kan ik de netto contante waarde van de maandelijkse betalingen bepalen? En dan met name: wat is een reëel discontopercentage?

Als je propositie beperkt blijft tot aardigheid en leuke dingen doen voor de mensen, heb je wel een probleem. Zakelijk althans, niet persoonlijk.

Niet per definitie "altijd", dan ken je mij niet of slecht, maar een gebruikersinterface moet foolproof zijn. En daarbij: A fool with a tool is still a fool. Als ik zie dat je een spreadsheet bouwt met Help-instructies voor hoe gebruikers buiten jouw oplossing om de documenten-boel op orde kunnen houden, dan denk ik dat je wel een probleem of twee à drie of vier hebt. Om te beginnen: je lost het probleem niet op…

Iets dergelijks lijkt nu te gebeuren. Niet meer één EU, want het was toch al niet een eenheid met al die uitzonderingen, maar allerlei unie-vormvarianten met opt-ins en opt-outs. Dat volgt ook mooi de Zeitgeist-beleving voor het draagvlak: klik hier, stel zelf je EU-bundel of EER-pakket samen. Uiteraard hebben we daarvoor niet minder maar méér politici en méér ambtenaren met méér budget nodig. Wie wil zichzelf nou vrijwillig overbodig maken?

In het algemeen klopt dat inderdaad wel: tweedehands spullen zijn goedkoper dan nieuwe. € 649 inclusief btw is overigens € 536,36 exclusief 21% btw.