Ward van der Put

Daar draait het juist om hoor: het (gerechts)hof is een hogere rechter dan de rechtbank. Het hof vond (anders dan de rechtbank) dat je naar de feitelijke omstandigheden moet kijken, niet naar formaliteiten zoals de inschrijving in de GBA of het bezit van een auto met Nederlands kenteken. Dat is dus alvast mooi meegenomen: je kunt verschillende zaken in Nederland regelen zonder dat dit betekent dat je dan ook direct belasting in Nederland moet betalen.

Voor de onderneming ja, maar dat zegt niet automatisch iets over de fiscale woonplaats van de wereldburger-ondernemer. Er is bijvoorbeeld een klein kikkerlandje ergens op het noordelijk halfrond dat een mild vennootschapsbelastingregime weet te combineren met vrij forse inkomstenbelasting. Je moet ook dáárom naar het totaalplaatje (laten) kijken. Als ik die uitspraak van het Hof goed lees, is de materiële werkelijkheid belangrijker dan formaliteiten (zoals Nederlands staatsburgerschap en het bezit van een Nederlands paspoort). Een vriend van me heeft twintig jaar geleefd als backpacker, maar ontwikkelde na verloop van tijd toch zijn favoriete stek. Heb jij zelf zo'n materiële werkelijkheid, een plekje op de wereld waar je het vaakst bent en het liefst definitief je hangmat zou ophangen?

Dat is waar, maar persoonlijke omstandigheden nu óf straks lijken me wel iets om mee te nemen in een advies over het totaalplaatje.

Zonder verplichtingen geen rechten. Op welk sociaal vangnet wil je terugvallen als je daaraan nooit iets hebt bijgedragen in de vorm van belastingen en sociale premies?

Om welk product/dienst en welke branche gaat het?

Van mijn huidige uitgever, de grootste van de wereld, ontvang ik ook royalties en twee keer per jaar een keurig verzorgd royalty statement, want zo werkt hun centrale software. Het gebruik van de juiste vaktermen is juist een deel van de misleiding, want het gaat op alle andere vlakken fout. Om er drie uit te lichten: Het Engelse taalgebied is véél groter dan alleen de V.S. In mijn vakgebied heb je het goed gedaan als je in het Nederlands 3.000 exemplaren verkoopt; vergelijkbaar Engelstalig werk gaat eerder richting 40.000 tot 50.000 exemplaren. Dan hebben we het echter over een internationale editie, niet een "Amerikaanse". Als een uitgever uitsluitend Amerika noemt, gaat er bij mij een alarmbel af; kan er inderdaad mee te maken hebben dat ze alleen naar Amerikaans recht met het opzetje kunnen wegkomen. 50% auteurshonorarium is onwaarschijnlijk hoog. Die ligt bij gedrukte boeken op 10% tot hooguit 15%. Bij digitale boeken kan dat oplopen tot hooguit 40% en dat is dan vaak nog in de long tail: alle gedrukte oplagen zijn uitverkocht, er komt geen herdruk meer, er wordt geen reclame meer voor gemaakt en de PDF van het werk krijgt een tweede leven als digitale download. Dat uitzonderlijk veel hogere honorariumpercentage ontvang je bovendien nog ter compensatie, want digitale boeken zijn vele malen goedkoper. Boeken in kleine oplagen en de eerder aangehaalde genres worden vaak helemaal niet meer gedrukt. Uitgevers werken met printing on demand: nadat er een exemplaar is besteld, rolt dat uit de digitale printer. De kwaliteit daarvan evenaart offsetdruk (wij gebruiken het zelf voor onze uitgeverij van educatieve boeken en managementliteratuur), maar uitgevers hoeven dus helemaal niet meer te investeren in drukwerk: een uitgever die het tegendeel suggereert met een "wij moeten investeren in voorraden" of iets van gelijke strekking, zou ik ook niet geloven. Mijn professionele opinie, als auteur van een slordige vijftig boeken én als gediplomeerd uitgever: hol héél hard de andere kant op!

Dat ze niet meteen een Duitse advocaat een brief op hoge poten laten sturen maar het gesprek willen aangaan, is een positief teken. Ga dat gesprek echter niet aan zonder juridische bijstand. Je beaamt zelf dat de kopie wel erg geslaagd is en dat is vermoedelijk inderdaad slaafse nabootsing. Als het dan ook nog maar één exemplaar is, zou ik de verkoop direct staken en het ding offline halen.

Bij veel lemmata is de Engelstalige versie op Wikipedia uitgebreider, beter onderbouwd en informatiever: Many Microsoft EULAs include a clause requiring users to agree to audits by software companies. De BSA is gerechtigd dergelijke audits uit te voeren namens (veel) grote softwareconcerns. Dat doet zij met schriftelijke en telefonische steekproeven. Ik ben zelf wel eens gebeld nadat ik als bètatester in 2 maanden tijd 8 keer een bekend en toen nog erg duur fotobewerkingsprogramma had geïnstalleerd; alleen het softwareconcern zelf kan dat zien, dus die geven ongebruikelijke activiteiten klaarblijkelijk ter controle door aan de BSA. Wat de juridische consequenties van niet meewerken aan een audit kunnen zijn, weet ik niet, maar ik kan mij zo voorstellen dat de BSA gerechtigd is om dan als vertegenwoordigingsbevoegde namens een van de aangesloten softwareproducenten een bedrijfsbezoek af te leggen voor een uitgebreidere controle. Als het goed is, weet de beheerder wél per device (pc, laptop, tablet en telefoon) welke software daarop is geïnstalleerd en heeft hij daarvan de serienummers, licentiecodesleutels, accounts voor automatische updates enzovoort centraal geregistreerd. Dat is het theoretische ideaal, want in de praktijk krijgen werknemers toch nogal eens een administrator-account en installeren ze daarmee illegale software op een computer van de werkgever. Vraag de beheerder — voordat je welke verklaring dan ook tekent — of hij wel een goed overzicht heeft.

Met één vaste klant heb ik een prijsindexatie op basis van de consumentenprijsindex van het Centraal Bureau voor de Statistiek afgesproken. (Je hebt ook specifiekere prijsindexcijfers voor huurlasten en dergelijke.) Dat moest toen wel, want ik zat op een gegeven moment te werken voor prijzen die vijf jaar eerder waren afgesproken, maar bij inflatie stijgen je lasten elk jaar; de klant vond die CBS-indexatie redelijk.

Kijk er ook bedrijfseconomisch eens kritisch naar. In het neutrale scenario bedraagt de winst € 5.000 per jaar en de winst uit onderneming € 2.500 per persoon per jaar oftewel € 208 per persoon per maand. Als je vindt dat je minstens een bruto minimumloon van € 69,59 per dag zou moeten verdienen (omdat je anders beter ergens voor het minimumloon kunt gaan werken), dan kun je per persoon 3 dagen per maand werken aan de spellen en alles wat er verder bij komt kijken. Zet dat af tegen een schuld van 2 keer € 10.000 plus rente, een eventuele verlaging van de uitkering van je partner plus alle financiële en juridische risico's, en dan denk ik dat je jezelf de vraag moet stellen: wordt dit geen erg dure hobby? (Niet dat er iets mis is met zo'n hobby, zolang je er maar weloverwogen voor kiest en je vriendin het ook ziet zitten.)

Ausgezeichnet.org Avis-Verifies Bazaarvoice Bizrate eKomi ● E-Komerco ECナビ The Feedback Company ● Feefo FIA-NET Hardware.info ● KiyOh ● Klantenvertellen ● Poulpeo PriceGrabber ResellerRatings Reviews.co.uk Reevoo Shopper Approved ShopVote.de ShopAuskunft StellaService Trusted Shops ● TrustPilot ● Viewpoints.com Yopi.de Yotpo お財布.com クチコミの王様 Zoorate Met de stip ● heb ik de belangrijkste voor Nederland gemarkeerd.

Om te beginnen zou ik met die vrijwaringsverklaring onder de arm eens naar een goede advocaat gaan. De uitgetreden vennoot heeft hier een aanknopingspunt om als schuldeiser aan te sturen op een faillissement — of daarmee te dreigen, zodat hetzij de huur alsnog wordt betaald, hetzij er definitief een streep onder de huurovereenkomst komt. Daarmee verdwijnt de huurschuld weliswaar niet, maar je mag aannemen dat het als eenmanszaak voortgezette restaurant meer schuldeisers heeft en die "zitten in de weg" als dat betekent dat zij wél worden betaald, maar de verhuurder niet. Er is dus kennelijk nóg een schuldeiser: de vorige eigenaar moet nog betaald worden voor activa en goodwill. Met die vorige eigenaar is kennelijk ook afgesproken dat hij in geval van het uitblijven van betaling de huur weer zou overnemen, maar wat is daarover dan met de verhuurder overeengekomen? Op naar een advocaat!

Drechtsteden Hypotheken & Verzekeringen; vraag naar Klaas van den Herik.

Wat hebben jullie hierover afgesproken in de vennootschapsakte van de VoF? Ik denk dat je het er met name van af moet laten hangen of je collega incidenteel of langdurig ziek is. Het mes snijdt namelijk aan twee kanten: als jij onverhoopt een keer zes weken met een gebroken been thuis zit, zal je collega dat moeten opvangen.

Dat was inderdaad een weerzinwekkend drama. Ik hoop in stilte dat het tegenwoordig beter is, want slechter advies geven is gewoon onmogelijk. Hypotheekadviseur nummer één leerde ons uiteindelijk alleen dat je goed op je hoede moet zijn. We wilden ons laten adviseren over hypotheekvormen, maar na een uur (!) non-informatie omkleed met tig berekeningen aanhoren kwam de aap uit zijn mouw: "Wij doen alleen spaarhypotheken." Bij adviseur nummer vijf waren we er wel klaar mee. Nadat zijn programmaatje had opgehoest dat we tot negen ton konden "gaan", was hij maar niet meer van dat bedrag af te brengen. (Het verbaast mij niet dat er zo veel huizen onder water staan.) Uiteindelijk hebben we gelukkig wel een goede hypotheekadviseur gevonden, mede omdat we hem vóóraf duidelijk hebben gemaakt dat we alleen voor zijn advies zouden betalen, maar de hypotheek elders zouden afsluiten. Met zijn advies op zak hebben we tot slot de klus laten klaren door twee tussenpersonen: degene die de meeste procentpunten had afgekletst van de hypotheek die we op het oog hadden, kreeg de opdracht.

Kinderopvang in een loods is inderdaad vragen om problemen. ;D

Eens hoor Richard, als Bedrijfskundige durf ik zulke bonen wel zelf te doppen, maar ik ben me ervan bewust dat niet iedereen even goed beslagen ten ijs komt. Het ging me slechts om de suggestie: wellicht neemt de bank, net zoals bij mij destijds, genoegen met wat kopietjes van je laatste aanslagen. Je moet immers maar net weten dat dit soms volstaat.

Mijn hypotheekmaatschappij had kennelijk ook meer vertrouwen in de inhoud van mijn blauwe enveloppen dan mijn blauwe ogen (wat niet onlogisch is omdat die groen zijn). De maatschappij vroeg alleen om de aanslagen IB van de laatste drie jaar, maar niet om jaarrekeningen, een accountantsverklaring of iets dergelijks. Dus ja, dat denk ik echt. De ervaring van Bas en mij bevestigt dat dit een gangbare praktijk is bij banken en hypotheekmaatschappijen; ik heb andere ondernemers bovendien wel eens iets soortgelijks horen vertellen. Is dat het beste advies? Nee, het beste advies zou zijn: schakel een onafhankelijk hypotheekadviseur in. Maar dat is een ander advies dan: we kunnen de gevraagde jaarrekeningen wel even voor je opstellen. Persoonlijk zou ik het overigens ook omkeren: eerst nagaan of je een woning wel gefinancierd krijgt (en hoe) en daarna pas gaan kopen, met een bod onder voorbehoud van financiering, voor de extra zekerheid. Een verstandige koper komt er niet pas na de koop achter dat hij geen financiering krijgt.

Kweetniet hoor, maar ik vind het in dit soort situaties wel cool als assurantietussenpersonen, fiscalisten en accountants belangeloos op een forum zouden durven suggereren dat zonder hun tussenkomst de hypotheekmaatschappij al een heel eind komt met de aangiften inkomstenbelasting en de voorlopige/definitieve aanslagen inkomstenbelasting.

Je hebt gelijk Norbert: pluim voor de correctie op de rekenfout! Volgens mij kan de berekening ook in een ander essentieel opzicht scherper. Naast projecten die slagen of falen is er een belangrijke derde categorie: projecten die niet doorgaan. Volgens een ouder onderzoek gaat (uit mijn hoofd) meer dan 90% van het crowdfunding-kapitaal naar minder dan 10% van de projecten. Er is een vrij grote groep projecten die niet doorgaan (en waarvan je daarna logischerwijs weinig meer hoort), maar de crowd in de regel wél de inleg terugkrijgt of niet aan de toezegging wordt gehouden. Zowel de prijsvorming door het "bieden" op projecten als de kansrekening rondom het wel/niet doorgaan van een project zijn uniek voor crowdfunding. Daarnaast zijn er incidentele projecten die veel meer ophalen dan ze zeggen nodig te hebben. Als we daarbij optellen dat crowdfunders vaak een sociaal-maatschappelijk of een persoonlijk doel steunen, dan vind ik de "gebakken lucht" schromelijk overdreven. De ROI van de lokale bank die de plaatselijke hockeyvereniging sponsort, zal ook lang niet altijd in de plus staan, maar dat betekent nog niet dat die bijdrage niet positief is.

Volgens mij heb je gelijk Rob. De verwachtingswaarde is namelijk: .93 (kans) × 7,5% (effect) = 6,975% rendement

Bedenk dat je aandelen in een BV niet kunt vergelijken met vrij verhandelbare aandelen of opties van een al of niet beursgenoteerde NV. Veel succesvolle startups maken ondanks snel groeiende omzet toch verlies of de winst wordt geherinvesteerd om de groei te kunnen financieren: in beide gevallen is je dividendrendement nul en maak je effectief verlies als je die aandelen financiert met geleend geld. Je moet overwegen of je een voldoende lange adem hebt om de hele rit uit te zitten: er is een redelijke kans dat je de belegging pas kunt verzilveren bij een overname of beursgang.

Een CDN en bijvoorbeeld ook de Google-webfonts hebben naar mijn smaak toch iets van een paard van Troje. Ze gedragen zich namelijk op een wijze die technisch niet voor de hand ligt en toch nadelig voor de privacy kan zijn. [*] Ze zetten vaak tracking cookies, hoewel je die voor JavaScript, een plaatje of een font niet nodig hebt. [*] Ze hebben een relatief korte freshness, hoewel je voor maximale performance een Expires tot in lengte der dagen zou verwachten. Ergo: de client maakt een meetbaar uitstapje naar een server dat nergens anders toe lijkt te dienen dan de hit op de server meten. [*] Het zou fijn zijn als ze inderdaad dicht bij de gebruiker zitten, hier in de EU, maar de meestgebruikte CDN's zitten in de VS. Hoewel er bijvoorbeeld "maar" een lettertype wordt opgevraagd, gaat daarmee toch weer informatie over de gebruiker, het gebruiksmoment en de gebruikscontext over the wire naar de Verenigde Staten. Dat Google Analytics zichtbaar meet, inclusief zwaar dichtgetimmerde gebruiksvoorwaarden met een vrijwaringsverklaring voor Google, is misschien minder een probleem dan wat er allemaal onzichtbaar via de achterdeur lekt.

Ik vraag mij ondertussen af of de TS, die nu juist van developer-beslommeringen af wil, wel geholpen is met technische bespiegelingen over de werking en syntaxis van templates, template engines en well formed HTML — hoe goed bedoeld die ook mogen zijn. De huidige opzet voldoet niet voor de TS en daarin zal een ander Joomla-template of een overstap naar WordPress vermoedelijk onvoldoende verbetering brengen. De TS vraagt om een kant-en-klare oplossing en, hoewel je bij zulke oplossingen ook kwalitatieve vraagtekens kunt zetten, vallen zowel Joomla als WordPress dan zeker af. Daar moeten namelijk vroeg of laat toch weer een webdeveloper en een webdesigner aan te pas komen. Los daarvan lijkt HL me niet de plek voor zo'n vakinhoudelijke discussie. Zou die over de werking van raketmotoren gaan, dan had er al een slotje aan gehangen, maar gaat het over template engines, dan kabbelt de welles-nietesdiscussie maar voort.

Inderdaad. En wat te denken van Google Analytics of Google AdSense voor publishers? Of van de vele toestemmingen die je moet geven om een beetje fatsoenlijke app voor iOS of Android te kunnen gebruiken? Of meer technisch: van een CDN voor jQuery, Bootstrap of een Google-webfont?