prinsrachid

Heb je al eens door het Geldboek voor ondernemers gebladerd?

Ik weet niet helemaal waar deze diametraal tegenovergesteld conclusie vandaan komt. Zowel mijn antwoord als de link geven daar namelijk geen aanleiding toe.

Dat lijkt me voorlopig nog de juiste manier om dat te doen.

Rijksdienst voor Ondernemend Nederland? Ik gok overigens dat je bij alleen importeren meer met de gewone Nederlandse regels te maken hebt. Bijvoorbeeld in gedaante van de Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit.

Ja.

LMFGTFY (1e 3 links)

Binnen de EU heb je niet echt meer zoiets als 'importeren' of 'invoerbelasting'. Er zijn voor de omzetbelasting geen grenzen meer. Maar op zich komt het wel neer op wat je zei. De Duitse leverancier mag de btw verleggen (geen btw op de factuur). Vervolgens geef je in je eerst volgende btw-aangifte aan dat je een "verwerving binnen de EU" hebt gedaan en moet je daar inderdaad 21% btw over afdragen. Echter, onderaan de aangifte mag je die btw meteen weer als voorheffing aftrekken. Per saldo draag je dan alsnog niets af.

Ja, alleen het tarief. En kosten van vordering. kosten zijn ineens te betalen. Heeft de ondernemer al zijn klanten al een aanvullende factuur gestuurd? Hoewel een fout van de ondernemer, zal iedere losse klant eigenlijk nog het verschil in btw moeten bij betalen aan de ondernemer. De ondernemer draagt dat vervolgens weer af (in dit geval via een naheffing).

Ik zeg voorzichtig nee. Maar wat dacht je zelf dat het antwoord op je vraag was? En wat waren daarbij je overwegingen om dat te vinden? En wat is precies de achtergrond van je vraag?

Begrijp ik goed dat deze eenmanszaak dan in die drie jaar een kwart miljoen euro omzet heeft gedraaid? En waar bestaat die naheffing uit? En is al vastgesteld of dat terecht was? In welke hoedanigheid stel je overigens deze vraag? Ben jij de ondernemer?

Waarom zoek je überhaupt een administratiekantoor als je de boel inmiddels zelf administreert? Wat is eigenlijk de omvang van je administratie? En wat voor ondernemingsvorm heb je? Als ik je namelijk zo hoor, dan zou het wel eens kunnen zijn dat je gewoon toe kunt met wat je nu al hebt. Als je een relatief kleine eenmanszaak hebt en de cijfers gewoon uit je Excel-sheet kunt halen, dan is vervolgens zelf de (ondernemers)aangifte natuurlijk ook mogelijk. Het voelt alleen aanvankelijk wellicht als zwemmen zonder zwembandjes. Maar goed, of dat echt tot de mogelijkheden behoort ligt natuurlijk aan meer vaardigheden en factoren dan we hier te lezen krijgen.

Ik denk eigenlijk dat hier ook iets evolutionairs mee speelt, zowel vóór als na de miskleun. Allereerst zijn mensen in het algemeen ontzettend slecht in het inschatten in kansen. Je dacht misschien: oh, die kans moet ik grijpen, dat kan toch niet heel erg mis gaan? Dat gecombineerd met wel hebzucht. Omdat het mis is gegaan, twijfel je nu misschien aan je inschattingsvermogen voor de toekomst. Maar het had net zo goed wel goed kunnen gaan. Had je jezelf dan op de borst geslagen? Misschien wel, maar dat was dan ook onterecht geweest. Maar vervolgens hoe je er achteraf mee omgaat, heeft misschien met de omvang ervan te maken. En daarbij moet je je ook nog realiseren dat er een assymetrie is in hoe wij mensen positieve en negatieve dingen ervaren. Positieve ervaringen worden veel minder intens beleefd dan negatieve ervaringen van dezelfde omvang. Het verdienen van 100 euro is leuk, het verliezen van 100 euro is veel vervelender. Net zoals we hier elkaar groene 'reuzen' uitdelen als we iets goed vinden (oh, leuk!), maar één enkele rode kneus wordt ervaren als een "kras op de ziel", zoals Norbert zei. Maar goed, live and learn. Je weet eigenlijk exact waarom het mis ging, oftewel: je weet precies op welke aspect je iets voorzichter moet zijn. Geen reden om dan maar de handdoek volledig in de ring te gooien, zeker niet als de zaken voor de rest gewoon redelijk doorhobbelen. Wie heeft er baat bij als je als een kniesoor de handdoek in de ring gooit? Helemaal niemand. Juist als je niets met deze les zou doen in je ondernemerschap, dát zou pas zonde zijn.

Het voordeel is dat jij gewoon een belastingvrij reiskosten 'uit de zaak' kunt halen, zonder dat het invloed heeft op de winstgevendheid van de VoF als geheel. Als je de reiskosten namelijk binnen de VoF af zou trekken, dan zou de andere vennoot deels opdraaien voor jouw (hogere) woonwerkverkeer.

Ik snap het punt (en de frustratie) van Paul wel. Van een concullega heb ik wel eens gehoord dat bedrijven erg creatief kunnen zijn met betaaltermijn, ongeacht wat je hebt afgesproken. In dit geval had hij standaard 14 dagen in de verkoopvoorwaarden staan. Bij het onderhandelen met een klant was hier 30 dagen van gemaakt in het uiteindelijke contract. Na een paar maanden kreeg hij een mailtje dat die klant had besloten om iedereen pas na 45 dagen te gaan betalen. Waarbij het in de praktijk uiteindelijk soms 60 dagen werd... Het gevolg is dus dat je dénkt dat je iets hebt afgesproken, maar vervolgens geconfronteerd wordt met mogelijk schier onoverkomelijke liquiditeitsproblemen. Als leverancier ga je waarschijnlijk minder snel zeuren naarmate je afhankelijker bent van daadwerkelijke, maar veel latere, betaling.

Volgens mij hoeft een groot verschil in reiskosten tussen de vennoten geen probleem te zijn, als ik een recent van bericht van ons aller Joost goed begrijp. Je kunt namelijk ieder in je aangifte de eigen reiskosten buiten de VoF om ("buitenvennootschappelijke kosten") tegen 19 ct/km aftrekken. Je zou dit natuurlijk voor 2014 alsnog kunnen doen via een aanvulling/correctie of - misschien minder netjes - alsnog in 2015 kunnen doen.

Die komen bovenop de vakantiedagen. Meestal hebben werknemers 20 tot 25 vakantiedagen. Daar bovenop komen dus ook nog 6 tot 8 feestdagen (afhankelijk van het jaar). Als je als werkgever een werknemer vrij geeft op een feestdag, dan moet je op die dag gewoon doorbetalen alsof die wel gewerkt heeft. Als je ze trouwens geen vrij geeft (en dus laat werken), moet je ze uiteraard ook gewoon betalen. :) Dit is uiteraard niet zo als de werknemer op die (feest)dag sowieso niet zou hebben gewerkt. Er kunnen trouwens ook afwijkende regels gelden voor mensen die op verschillende dagen in de week werken. Als iemand namelijk wisselen op verschillende werkdagen werkt, wat doe je dan met die vrij vrijdag? Een vrij gangbaar uitgangspunt is dat je dan het gemiddelde aantal werkuren op die werkdag over de afgelopen 13 weken neemt. Er zijn ook CAO's die aanvullende voorwaarden stellen voor doorbetaling op een feestdag, bijvoorbeeld dat er minimaal 7 van de afgelopen 13 weken op die dag ook daadwerkelijk gewerkt moet zijn. Of welke dagen je iedereen verplicht vrij moet geven. Dan heb je wellicht ook nog werknemers die helemaal niet op werkdagen werken, maar alleen op zater- en/of zondagen. In principe zou dat volgens het bovenstaande betekenen dat deze werknemers (vooral parttimers, jongeren, etc) nooit doorbetaalde feestdagen zouden ontvangen. Ik meen dat het College voor de Rechten van de Mens al eens heeft geoordeeld dat dit een verboden type van onderscheid is (= discriminatie). Eigenlijk zouden alle werknemers naar rato doorbetaalde feestdagen moeten ontvangen. Hun oordeel is alleen niet bindend. Persoonlijk maak ik het mezelf makkelijk bij gebrek aan een CAO. Ik geef gewoon iedereen naar rato 30 verlofdagen (13%), die zowel voor vakantiedag, feestdag, snipperdag, wachtdag, etc. gebruikt mogen worden. Op die manier heeft iedereen elk jaar exact dezelfde hoeveelheid verlof, ongeacht wanneer iemand gewoonlijk in de week werkt of hoeveel feestdagen er in het jaar vallen. In dat geval kan iemand die alleen op werkdagen werkt toch kiezen om een 2e Kerstdag op zaterdag uit te laten betalen. Maar ook kan iemand dan Suikerfeest doorbetaald vieren, terwijl dat normaal geen officiële feestdag is.

Wat ik tot nu toe heb gemist in de discussie is of je deze 'bonnen' vooraf daadwerkelijk had betaald, oftewel voorgeschoten. Als dat zo is, lijkt me het dat je het sowieso buiten de boeken moet houden. Je hebt dan in feite andermans kosten zitten betalen. Bovendien heb je de bewijsstukken van die kosten al afgegeven aan degene die ze uiteindelijk heeft betaald. Ik neem aan dat die partij er een zakelijk belang bij had om die kosten te betalen, dus verwerkt hij de btw en trekt hij die kosten af in zíjn onderneming. Het lijkt me dat de betaling van die kosten door jou dus niet meer waren dan óf als privéonttrekking óf een voorschot. Op het moment dat je het geld terug hebt ontvangen, zou je dat dan boeken als privéstorting of terugbetaling voorschot.

Het lijkt er op dat dit standpunt uitsluitend een standpunt van de fiscus zelf is, maar niet volgt uit de wet. De belastingdienst houdt de verhuur'ondernemer' misschien een beetje de hand boven het hoofd uit eigenbelang. Als je namelijk iedereen die zijn eigen huisje verhuurt ondernemer voor de omzetbelasting maakt, dan zal vervolgens blijken dat waarschijnlijk meer dan 90% van die nieuwbakken 'ondernemers' onder de KOR valt. Je moet namelijk nogal wat verhuren en tegen een behoorlijke prijs om daar bovenuit te komen (140 dagen x 160 euro per dag zonder kosten). Daar komt bij dat het verhuren waarschijnlijk in veel gevallen zelfs verlieslatend is (voor de inkomstenbelasting), vanwege de stakosten, verzekeringskosten, vaste lasten, etc. Het is best wel een opgave om uit de kosten te komen. Dus zitten ze waarschijnlijk ook niet te wachten op verhuurondernemers voor de inkomstenbelasting. Wat me ook opviel aan de nieuwe aangifte Inkomstenbelastingen (via Mijn Belastingdienst) op dit punt is dat de fiscus je ontzettend snel naar Box 3 nudget. Ze vragen naar je 'vastgoedbezittingen', waar je dan in één adem achtereenvolgens je eigen huis en je eigen vakantiehuisje kunt invullen. De eerste komt uiteraard in Box 1 en de tweede plempen zonder aanvullende vragen automatisch in Box 3. Ik gok dat de belastingdienst het wel best vindt zo (en veel pseudo-verhuurondernemers ook).

Ik vind dat je hier wel heul creatief omgaat met de antwoorden die gegeven werden. Een afschrijving op de omvormer in 10 jaar is alleszins verdedigbaar op basis van technische levensduur, maar dat geldt voor de zonnepanelen uiteraard niet (zie ook het antwoord van @ward). De prijs van een omvormer drukt verder niet zo heel erg op het geheel. Die dingen kosten grofweg 225 euro plus 12 cent/kWp (boven de 600 kWp) ex btw. Afhankelijk van de omvang van je systeem, zou je die dus bij losse aanschaf zelfs meteen in de kosten kunnen laten vallen ('afschrijven' in één jaar), vanwege de lage, losse aanschafprijs. Als je de afschrijvingsduur over het gehele systeem zou berekenen naar rato van aanschafkosten (dus 20 jaar panelen én 1 jaar omvormer), dan kom ik nog steeds niet lager uit dan 15 jaar. Wat dacht je van het argument dat zowel de technische als economische levensduur van een PC tegenwoordig makkelijk 5 jaar is? Het is geen 1999 meer. Alle PC's die ik de laatste 10 jaar zakelijk heb aangeschaft, hebben die 5 jaar met gemak gehaald. Vorig jaar heb ik na 6 jaar de main PC vervangen door een nieuwe. Die PC is overigens niet in de prullenbak verdwenen, maar draait nu nog steeds elders binnen het bedrijf als websitebackup. Een zakelijke laptop uit 2007 (!) heb ik pas dit jaar vervangen. Die was overigens nog steeds zó goed dat die zonder mankementen tweedehands verkocht is. Vorig jaar was ik overigens ook nog bij een bedrijf dat na 5 jaar nog steeds dezelfde laptops gebruikte voor al het personeel, die destijds al tweedehands waren. Bij familie moest ik vorig jaar een PC met XP uit 2003 vervangen. Die draaide ook nog steeds met alle oorspronkelijke toebehoren. Die was weliswaar retetraag, maar werd nog dagelijks gebruikt. Verder wil ik nog wel toevoegen dat je je PC ook in 3 jaar mag afschrijven, als je er daadwerkelijk maar 3 jaar mee doet. Dat moet dan alleen (fiscaal) wel met respectievelijk 20%, 20% en 60%. Hier speelt natuurlijk de economische levensduur en niet de technische levensduur. Vooral bij leasewagens geldt dat men die na 4 of 5 jaar weer van plan is om in te ruilen voor een nieuwere, stoerdere, lagerebijtellingsversie. Als dat overigens géén overweging is, zul je die auto nog steeds over een langere periode moeten afschrijven. Als iemand bijvoorbeeld een auto koopt op basis van financial lease en de aflossingen gebeuren over een periode van 7 jaar, dan zou ik me kunnen voorstellen dat je ook de afschrijvingen over 7 jaar verdeelt. Maar goed, het ligt er aan hoe voorzichtig je zelf bent of hoe nauwkeurig je de 'echte' waarde van je activa op de balans wilt hebben staan. Je kunt inderdaad ook gewoon 20% per jaar afschrijven op alle investeringen en afwachten of de fiscus een keer komt controleren of anderszins aan de bel trekt.

De economische levensduur is natuurlijk inderdaad wel een stukje langer dan 5 jaar. De zonnepanelen blijven namelijk na 5 jaar gewoon op dat dak liggen en blijven stroom genereren. Je gaat ze daarna immers niet vervangen door mooiere, nieuwere panelen (zoals bij een auto of een computer). Ik denk dat een termijn van 15 tot 20 jaar eerder in de buurt komt. De meeste pagina's die worden 'verzorgd' door zonnepaneelboeren spreken vaak over afschrijven in 5 jaar (Hans noemde er al één, maar er zijn er meer, meer, meer), maar volgens mij gaan ze daarmee echt veel te scherp door de bocht. De meeste documentatie die ik heb gelezen geven aan dat er geen harde afschrijvingsduur vastligt, maar over het algemeen lijkt 20 jaar een standaarduitgangspunt van de wetgever te zijn (zie 34002 80 Brief van de staatssecretaris van financiën). Een afschrijvingsduur van 15 jaar wordt hier en daar als minimum aangehaald (zie website en rekentool ESJ). Een document van de Gemeente Utrecht uit 2011 over het zakelijk investeren in zonnepanelen noemt ook expliciet een afschrijvingstermijn van tussen de 15 tot 20 jaar. Je zou overigens ook een degressieve afschrijvingsmethode kunnen overwegen in plaats van de gebruikelijke lineaire. Daarbij schrijf je bijvoorbeeld maandelijks steeds 1,84% af op de dán resterende boekwaarde in plaats van 5% per jaar op de oorspronkelijke aanschafwaarde. Als je die 1,84% per maand op de boekwaarde afschrijft (afronden op hele euro's, maar minimaal 7,50 tot 18 euro per maand), dan heb je het eerste jaar toch de (maximale) 20% afschrijving, maar tegelijkertijd ook een afschrijvingsduur van tussen de 15 en 20 jaar. Omdat de boekwaarde elke maand daalt, daalt ook de maandelijkse afschrijving. Je trekt daarmee iets meer afschrijving naar voren en je hebt vervolgens iets minder afschrijving in de toekomst. Verder komt de boekwaarde dan misschien ook wel iets meer in de buurt van wat je een redelijke waarde vindt na 60 maanden.

Als je nou toch van plan bent om een schenking te doen om de zaak van je zoon te ondersteunen, waarom dat zo omslachtig? Stort dan gewoon die 5.000 euro op zijn zakelijke rekening en laat hem daar een opslag-unit van huren. Of zorg dat hij een opslag-unit huurt op naam van zijn zaak en betaal die (jaar)nota voor hem. Hij kan die huur dan gewoon als kosten van zijn winst aftrekken en die schenking boeken als privéstorting. Je moet je alleen wel één ding goed bedenken. Het is leuk dat zijn zaak groeit, maar als het accomoderen van die groei alleen kan door kosten te maken die de toko vervolgens feitelijk verlieslatend maakt (waardoor jij een schenking moet doen), dan heeft de zaak wellicht een structureel exploitatieprobleem door uit te breiden. Overigens kan dit ruimteprobleem natuurlijk ook weer snel zijn opgelost, zodra hij het huis uitgaat en zelf een woning betrekt met bijvoorbeeld een extra schuur/kamer/kelder.

En voor IB kan het zijn dat het verplicht privé of zakelijk is. En voor zover er wel een keuze is, moet dat bij aanvang van aanschaf of onderneming gebeuren en kun je niet tussentijds switchen. Maar hebben we het hier nu eigenlijk over een daadwerkelijke casus of is dit een vraag om de eigen hersenspieren te trainen?

Heb je Loon al eens bekeken? Persoonlijk vond ik dit een verrassend handig programma om zowel loonstroken als aangiftes mee te doen. Het programma is wel enorm uitgebreid, maar kost mijns inziens eigenlijk geen drol. Als je er net mee begint, dan gaat het aanvankelijke even duizelen. Maar zodra je er een beetje handig in bent geworden, is het ideaal. Je kunt het ook gewoon gratis aanvragen en er vervolgens naar believen mee proefdraaien. Je zou het even naast je huidige payrolling kunnen laten lopen, zodat je precies weet hoe je dezelfde uitkomsten krijgt qua loonstroken. Zodra je dat onder de knie hebt, kun je het personeel zelf gaan verlonen. Er zitten ook rapportagefuncties in, waarmee je direct grootboeknummers kunt laten genereren. Dan heb je ook als je loonkosten meteen goed in je boekhouding.

Ik zie dat veel mensen denken dat die 20% afdracht een 'gift' zou zijn, omdat ze het woord kerk zien. Een gift kun je echter uitsluitend om niet doen (dus gratis en zonder tegenprestatie en/of voorwaarden). Daar lijkt me hier helemaal geen sprake van, aangezien je zegt dat de kerk die afdracht juist als voorwaarde stelt voor die standplaats. Dat klinkt weinig vrijblijvend of vrijwillig. De kerk 'verhuurt' dus gewoon die plek en die 'huur' zijn voor jou dan gewoon kosten en voor de kerk omzet. Verder proef ik uit je bericht dat je eigenlijk wilt weten hoeveel je aan winstopslag moet doorberekenen om break-even te draaien na die kerkafdracht. De berekening daarvan is niet heel intuïtief, maar komt uit op 31,9%. Als je iets voor 10 euro inkoopt, moet je het dus voor ruim 13 euro ex. en bijna 16 euro incl. btw verkopen om er geen verlies op te draaien, volgens de volgende formule: 1 = (1 + x) - (0.2 x (1.21 x (1 + x))) x = 31,9% Inkoopprijs ex. btw10,00 Winstopslag (31,9%)3,19+/+ Break-even verkoopprijs ex. btw13,19=/= BTW (21%)2,77+/+ Break-even verkoopprijs in. btw15,96=/= Kosten afdracht standplaats ex. btw (20% x 15,96)3,19-/- Omzet10,00=/= Winst (inkoop minus omzet)0,00=/=

Ik kan aan je vraag maar een weinig concrete probleemstelling ontwaren. Hebben we het echt over iets wat je daadwerkelijk raakt? Zo ja, wat verkoop je precies? En door welke concurrentie ondervindt je deze 'oneerlijke' concurrentie? Uit je reacties maak ik op dat je min of meer zelf je eigen probleem creëert, omdat je geen zin hebt om naar de gegevens van je klanten te vragen. Waarom wordt er van dit forum verwacht dat ze creatief meedenken met een 'ondernemer' die niet de meest basale gegevens wil administreren? Ik kan me voorstellen dat de Belastingdienst gewoon met 21% rekent, als jij niet aannemelijk kan maken dat je klanten uit het buitenland komen. En bied je nu diensten aan of bied je producten aan? Dat kan nogal een verschil maken. Als je producten aanbiedt, zie ik al minder snel een concurrentieprobleem. Als jij verkoopt aan het buitenland (buiten EU) mag je de btw verleggen. Geen btw dus. Wat wil je nog omzeilen dan? En als je verkoopt aan buitenlandse ondernemers en even de moeite neemt om een btw-nummer vraagt, dan mag je zelfs binnen de EU je btw verleggen. Weer geen btw. Weer niets te omzeilen dus. En als je concurrenten uit het buitenland vreest, dan lijkt me dat deels ook een beetje ongegrond. Als een Nederlander iets koopt uit het buitenland kan het zomaar zijn dat er een acceptgiro van de Douane zit bijgevoegd voor de 21% btw (en eventueel douanerechten).