prinsrachid

Ik denk dat juridisch en fiscaal weer door elkaar wordt gehaald. Er werd gevraagd of een werkgever kan stoppen met het vergoeden van de reiskosten, omdat het slechts een secundaire arbeidsvoorwaarde is. Ik interpreteerde de vraag daarmee als een arbeidsrechtelijke vraag, niet als fiscale vraag. Ik interpreteerde het dus zodanig dat de vragensteller wilde stoppen met betalen, terwijl de werknemers wel gewoon naar hun werk blijven komen, maar op zich maakt dat volgens mij niet eens uit. Juridisch en fiscaal moet ook niet verward worden. Je kunt natuurlijk gewoon afspreken om reiskosten te ontvangen, of die nou gemaakt worden of niet. Dat is iets tussen werkgever en werknemer. En die vergoeding mag zo hoog of zo laag zijn als zij willen. Fiscaal wordt dat alleen simpelweg niet onbeperkt gefaciliteerd. Stel dat de werkgever altijd 210 km á 25 cent / km uitbetaalt en er is afgesproken dat die altijd wordt uitbetaald, dan is gewoonlijk 19 cent / km niet onderworpen aan loon- en inkomstenbelasting. Maar zodra de werknemer niet meer aan de fiscale voorwaarden voldoet (bijvoorbeeld ziekte), dan wordt zo'n onvoorwaardelijke vergoeding niets anders dan belast loon. Het is dus niet zo dat je automatisch kunt stoppen met betalen van de (juridisch) afgesproken reiskostenvergoeding, omdat het toevallig (fiscaal) niet meer belastingvrij is voor de loon- en inkomstenbelasting. De uitbetaling is afhankelijk van de voorwaarden van je onderlinge afspraken. De belastbaarheid daarvan hangt simpelweg af van of er aan de fiscale voorwaarden wordt voldaan. Maar misschien dat de vragensteller even aan kan geven wat hij precies bedoelde.

Lastig. Als je het namelijk altijd hebt gegeven en je hebt vooraf geen voorbehoud gemaakt, dan kan er sprake zijn van een verworven recht. Het ligt er ook nog aan of je het aan iedereen hebt gegeven of aan slechts een paar mensen. Als je het hebt over 'altijd', over hoe lang hebben we het dan?

Volg je een CAO? Zo niet, is het dan afgesproken in het arbeidscontract? Zo niet, hoe lang ontvangt het personeel al de reiskostenvergoeding dan al?

Ik probeer het een beetje bij de vraag van de vragensteller te houden. En die was: moet de BV het loon 2 jaar doorbetalen bij ziekte? In beginsel is het antwoord gewoon ja. En wil je daar vanaf wijken zul je toch echt zaken moeten regelen (juridisch: afspraken vastleggen) en van goede huize moeten komen (fiscaal: aannemelijkheid aantonen). Ik probeer me vrij strict aan de wet te houden bij het geven van het antwoord aan vragensteller, zonder te vervallen in het aanraden van 'slimmigheden'. Iets dat ik iets te vaak ben tegengekomen bij bedrijven die ook financieel adviseurs hadden die wel allerlei 'slimmigheden' wisten...totdat het mis ging. En dan was het puin ruimen geblazen. Een klein jurisprudentieel muizengaatje veralgemeniseren, en het dan doen voorkomen alsof iedere DGA deze gouden tip zo maar kan toepassen en de wet maar lekker kan overtreden, want "wat of wie let ze?" of "De fiscus kan je toch niet dwingen". Ik weet dat zulke dingen het altijd goed doen op een verjaardag na drie biertjes, maar ik wil de discussie gewoon zuiver houden en mensen niet op een spoor zetten waarbij de kans bestaat dat ze nét de verkeerde belastinginspecteur treffen. Maar waar ik eigenlijk helemaal op aansloeg was de aangehaalde quote, waarin een ongefundeerde conclusie werd geaccentueerd. Er werd weliswaar (juist) gesteld dat de DGA niet kan worden ontslagen en daarom niet verplicht verzekerd voor de werknemersverzekeringen (dat is ook juist) en dat loondoorbetaling bij ziekte dan "dus" niet van toepassing is. Maar die conclusie slaat gewoon nergens op, maar kan er wel voor zorgen dat DGA's kunnen gaan denken dat ze weg kunnen komen met het dan maar lekker stoppen met loon betalen, of in ieder geval dat BV's denken weg te kunnen komen met het niet meer doen van loonheffingsafdrachten. En dat is in mijn ogen gewoon niet zo, overigens op basis van dezelfde zaak die je zelf aanhaalde. Er is een arbeidsovereenkomst en dus is doorbetaling aan de orde. Zoals ik al eerder zei: het al dan niet werknemer zijn voor de sociale-verzekeringswetten staat los van de plicht van de BV tot doorbetalen van het loon bij ziekte van de DGA. Maar wat je docent zei is ook waar. Omdat je tegelijk werkgever en werknemer bent, is het lastig naar de rechter gaan om daadwerkelijke uitbetaling af te dwingen. Overigens was dat ook wat ik al in mijn eerste antwoord aangaf. "Je kunt natuurlijk als BV besluiten om niet te betalen en daar als DGA geen punt van te maken...". De rest van de zin "...maar in ieder geval de fiscus zal daar weinig boodschap aan hebben" heeft betrekking op het feit dat je geheel los van het bovenstaande gewoon te maken hebt met artikel 12a LB. Er moeten wel gewoon afdrachten loonheffingen worden gedaan op basis van het gebruikelijk loon. Als iemand ziek is, is het gebruikelijk dat er gewoon geheel of gedeeltelijk doorbetaald wordt. Als dat bedrag binnen de grenzen van artikel 12a blijven, dan zal de fiscus dat meestal gewoon accepteren. Als het uitbetalen van 70% van het loon onder de 46.000 euro zakt, kan ik me voorstellen dat het vrij makkelijk aannemelijk is te maken dat je minder dan dat bedrag gaat betalen tijdens de ziekte van de DGA. In de zaak die je aanhaalde verwachtte de fiscus dat de DGA gewoon het minimale gebruikelijk loon werd doorbetaald, nota bene bij iemand die 100% was afgekeurd. De uitspraak van de rechter was eigenlijk een omslachtige manier om een lager gebruikelijk loon goed te keuren. Normaal zou je dat dus vooraf aanvragen, iets wat je zelf ook al aangaf. Maar helemaal geen loon betalen of ontvangen tijdens ziekte lijkt me gewoon niet aan de orde, want niet gebruikelijk. Er spelen daarbij ook nog twee andere wetartikelen (7:627 en 7:628 BW), die het alleen maar lastiger maken om niet door te betalen. Of in ieder geval die het nog ongebruikelijker maken om niets door te betalen. Het oude wetsartikel 7:627 BW was het befaamde 'geen arbeid, geen loon'-artikel, maar die is per 1 januari komen te vervallen. Dat is dus geen hoofdregel meer. Sterker nog, de nieuwe hoofdregel staat nu in 7:628 BW en behelst eigenlijk 'geen arbeid, toch loon'. Lid 2 van dat artikel lijkt aan te geven dat het loon verminderd mag worden met een uitkering. Ik kan me zo voorstellen dat een DGA bijvoorbeeld een AOV heeft die na 1 jaar gaat uitkeren. Volgens dit lid zou de doorbetaling van het loon bij ziekte verminderd kunnen worden met een eventuele uitkering. Dat er op zich geen rekening wordt gehouden met het loon van de DGA bij verkopen of staken van een BV vind ik op zich niet zo raar eigenlijk, al weet ik daar eerlijk gezegd te weinig van. Je zou kunnen stellen dat er eigenlijk sprake is van een vorm van vrijwillig ontslag nemen, als je besluit de toko te verkopen. Een normale werknemer staat het ook vrij om vrijwillig ontslag te nemen tijdens de doorbetalingsperiode. Nu is het wel zo dat een normale werknemer het recht op ZW of WW verliest. Een DGA had dat recht sowieso al niet, dus is er feitelijk geen extra sanctie. Maar goed, zoals ik in mijn eerste antwoord al aangaf, is het wellicht mogelijk om je arbeidsrechtelijk niet aan de wet te houden, maar geef ik je vervolgens fiscaal weinig kans om onder loonheffingenafdracht uit te komen. Het is dus niet zo dat de fiscus je tot daadwerkelijke betaling van loon kan dwingen, maar die zelf gecreëerde werkelijkheid is volgens mij geen basis voor de loonheffingen. De loonheffingen vinden namelijk plaats op basis van wat gebruikelijk is, niet wat je daadwerkelijk doet (als dat ongebruikelijk is). Het staat je als BV en DGA dus vrij om het afgesproken loon te verhogen, te verlagen, er (volledig) afstand van te doen, al dan niet tijdens de doorbetalingsperiode, maar de loonheffingsafdrachten blijven volgens mij gewoon onverminderd plaats moeten vinden op basis van het gebruikelijk loon. En het gebruikelijk loon is in mijn ogen nagenoeg nooit nihil.

De BV moet gewoon doorbetalen op basis van Artikel 629 BW. Die doorbetalingsplicht bij ziekte volgt simpelweg uit het bestaan van een arbeidsovereenkomst. Dit staat dus los van het al dan niet werknemer zijn voor de sociale verzekeringswetten van de DGA. De DGA kan immers worden geacht geen werknemer te zijn voor de sociale verzekeringswetten, maar bij de doorbetalingsplicht bij ziekte is dat niet relevant. De vraag of er een gezagsverhouding is speelt dus niet bij de doorbetalingsplicht bij ziekte, maar alleen bij de bepaling van werknemerschap voor de sociale-verzekeringswetten. Dit is overigens ook in lijn met de zienswijze van het UWV en de Rijksoverheid. En ongeveer elke andere website die ik kon vinden over dit onderwerp (bijvoorbeeld deze, deze, deze, deze of deze) Ik krijg de indruk dat hier een autoriteitsargument wordt gebruikt om pertinent onjuiste informatie te verspreiden. Ik vind dat gevaarlijk. De zin die je dik had gedrukt lijkt simpelweg door de heer Doorneweer te zijn toegevoegd, zonder dat daar verder enige onderbouwing voor werd gegeven. Het lijkt een conclusie te zijn op basis van feiten die daar geen aanleiding toe geven.

Ja, de BV moet gewoon doorbetalen, omdat je als werknemer werkt op basis van een arbeidsovereenkomst. Je bent als DGA dan misschien niet verzekerd voor sociale verzekeringen (ziekte, werkloosheid), maar de werkgever is toch verplicht om de eerste 2 jaar van ziekte door te betalen (of in ieder geval 70%). Dit komt eigenlijk omdat de oude Ziektewet eigenlijk niet meer aan de orde is, behalve als ultiem vangnet. Let overigens ook op lid 7 van Artikel 629 "De werkgever kan geen beroep meer doen op enige grond het loon geheel of gedeeltelijk niet te betalen of de betaling daarvan op te schorten, indien hij de werknemer daarvan geen kennis heeft gegeven onverwijld nadat bij hem het vermoeden van het bestaan daarvan is gerezen of redelijkerwijs had behoren te rijzen." Je kunt natuurlijk als BV besluiten om niet te betalen en daar als DGA geen punt van te maken, maar in ieder geval de fiscus zal daar weinig boodschap aan hebben. De BV zal namelijk gewoon loonheffingen moet afdragen op basis van je wettelijke loondoorbetalingsverplichting, ook als je je arbeidsrechtelijk niet aan de wet houdt.

Allereerst wat betreft het keuzemoment van het activeren. Daarin heb je best veel vrijheid. Je geeft die keuze in feite pas aan op het moment dat je je aangifte instuurt. Dus als je een auto in mei van 2020 hebt aangeschaft, dan kun je de boel eigenlijk nog aankijken tot eind april 2021 (uiterlijke moment van insturen van je aangifte). Op die manier hoef je dus niet snel een 'verkeerde' keuze te maken. Zelfs als je aanvankelijk alles privé hebt gehouden, mag je bij de aangifte alsnog besluiten om het zakelijk te maken. Let er trouwens wel op dat je voor zowel de inkomstenbelasting als de omzetbelasting een aparte keuze mag maken, al is het waarschijnlijk handiger om voor beide belastingen dezelfde keuze te maken. Oftewel: óf zakelijk voor beide belastingen óf privé voor beide belastingen. Stel dat je alles zakelijk maakt, let dan ook op dat je bij de omzetbelasting ook alle eventueel betaalde btw op je kosten nog mag aftrekken, maar dat je ook in je allerlaatste aangifte een correctie voor privégebruik moet maken. Dat is 1,5% van de cataloguswaarde. Voor een old- of youngtimer kan dat een behoorlijk bedrag zijn, al is je privécorrectie in de omzetbelasting nooit meer dan de daadwerkelijk betaalde btw. Voor de inkomstenbelasting heb je uiteraard iets soortgelijks. Je mag de kosten en afschrijving als kosten opvoeren, maar je hebt wel bijtelling voor het privégebruik. Voor een youngtimer is dat 35% over de waarde in het economisch verkeer. Ook daar geldt dat de bijtelling nooit meer is dan de daadwerkelijke kosten. Voor het afschrijven zelf, zou ik even dit draadje op het forum volgen. Het gaat voornamelijk over de manieren waarop je fiscaal kan en mag afschrijven. Maar om heel eerlijk te zijn, denk ik dat het zo zou kunnen zijn dat de privécorrectie in de omzetbelasting en privébijtelling in de inkomstenbelasting zó hoog kan uitpakken, dat het zo is dat je elk jaar er bijna geen voordeel uit kan behalen. Als de auto ongeveer gelijk blijft in waarde, is het zo dat je in 3 jaar tijd net zoveel aan privébijtelling hebt gehad dan de waarde van de auto zelf (= 3 x 35%). Als je alles in privé houdt kun je weliswaar geen btw terugvragen en kosten aftrekken, maar het scheelt je dan ook een behoorlijke bijtelling en bovendien een enorme hoeveelheid administratie. Als de auto privé is, mag je uiteraard nog steeds 19 cent voor iedere zakelijke (inclusief woonwerk) kilometer aftrekken van de winst voor de inkomstenbelasting. Dan kan uiteindelijk interessanter en makkelijker zijn. Maar de keus is uiteraard aan jezelf...en je hebt nog even om er over na te denken. :)

Ik zie een paar obstakels, maar dat heeft meer met de fiscale en juridische behandeling van een eenmanszaak ten opzichte van een BV. Als je het verhuurt aan een BV, dan is die BV een aparte juridische en fiscale entiteit. De prijs die je dan vraagt is wat de marktwaarde is (of omgekeerd). Echter, als je een eenmanszaak bent, dan lijkt het me dat je enkel nog een deel van de daadwerkelijke huurkosten kunt toerekenen aan die eenmanszaak en heb je niets te maken met wat je er in de markt voor kunt krijgen. Even simpel gezegd: de eenmanszaak is geen juridische entiteit, dat ben je namelijk gewoon zelf. De huur voor je huis en schuur komen dan volledig voor rekening van jezelf. Zodra je een eenmanszaak opzet en deze een (fiscaal toegestane) werkruimte laat gebruiken, moet je gewoon naar verhouding je daadwerkelijke huurlasten aan de eenmanszaak toerekenen. Stel dat je huis 300 m2 meter is en je werkruimte is 100 m2, dan reken je dus simpelweg 1/3e van de huurkosten toe aan de eenmanszaak. Je mag het ook op basis van inhoud in plaats van oppervlakte doen, als dat handig of zinnig is. Maar het bedrag is dan gewoon wat het is. Dat bedrag komt ten laste van de winst. Die zul je waarschijnlijk tegenboeken met een privéstorting. Oftewel: eenmanszaak maakt het bedrag over naar privé en boekt dat bedrag als kosten. Of de eenmanszaak leent het van de BV, betaalt het bedrag aan privé, boekt het als kosten in de onderneming. Of de zaak boekt het simpelweg wel als kosten via een boekhoudkundige privéstorting. Persoonlijk zou ik ook niet de BV de kosten laten betalen voor die huur, om de boel niet onnodig ingewikkeld te maken. Ik zou de kosten en verantwoordelijkheden daar laten waar ze horen. De eenmanszaak is verantwoordelijk voor de huur, laat de eenmanszaak dan ook de huur betalen aan privé. En als de eenmanszaak geen geld genoeg heeft, laat de eenmanszaak dan simpelweg het geld eerst ontvangen. Dit kan met eigen vermogen (simpelweg van privé overmaken naar de zaak en daarmee de huur betalen aan privé) of met vreemd vermogen (lenen van de BV en daarmee de huur betalen aan privé). Het kan zijn dat dat iets ingewikkelder lijkt, maar in de uitwerking is het wat zuiverder. In dat laatste geval (lenen van de BV) moet je wel zorgen voor een zakelijke overeenkomst. De eenmanszaak heeft dan hogere financieringslasten in verband met de rente die moet wordt betaald, maar de BV heeft dan extra inkomsten. Je moet dan overigens ook zorgen dat je afspreekt hoe en wanneer en hoe vaak de eenmanszaak gaat aflossen, wat het eventueel onderpand is of (bij gebrek daaraan) wat de opslag op de rente is. Hoeveel rente zou een onafhankelijke derde financieringspartij rekenen aan een eenmanszaak die in de eerste 2 jaar zo'n 25.000 euro huurlasten heeft en nog geen winst maakt? En hoe snel zou zo'n partij willen dat je je lening afbetaalt?

De 17.500 euro geldt niet voor leningen, maar alleen voor 'kleine' bedragen over en weer tussen bijvoorbeeld DGA en holding. Dat zijn bedragen die je in principe voor het einde van het jaar weer in zou kunnen lopen. Maar je kunt inderdaad het geld in je holding krijgen zoals je wilt. Dat kan dus eigen vermogen zijn (aandelen) of vreemd vermogen (leningen). De verdeling mag en kun je zelf bepalen. Zowel leningen als aandelen zijn onbelast. Het enige verschil is dat bij financiering met vreemd vermogen (dus leningen) de holding rentelasten heeft die juist aftrekbaar zijn voor de vennootschapsbelasting. Ook als je 20k zou storten op je aandelen, en je zou privé 20k moeten lenen om dat te betalen, dan mag je de rentelasten daarvan aftrekken in box 2 bij je aangifte inkomstenbelasting. Terugbetalingen op leningen en het terugbetalen van aandelenkapitaal of agio (moet volgens mij wel notarieel) zijn niet belast. Het is immers geen omzet, maar een terugbetaling / omzetting van vermogen.

Ik heb het idee dat je volstorten gewoon verplicht is (tenzij je expliciet iets anders bent overeengekomen). Je holding stort dus gewoon 80k en daarvoor krijgt die 17% van de aandelen in de werkmaatschappij. Klaar is Kees. Die 80k wordt blijkbaar betaald met enerzijds 60k aan leningen en 20k afkomstig van aandelenkapitaal in de holding. De holding moet in de tussentijd rente en aflossing betalen aan iedereen van wie de holding geldt heeft geleend. Dat zal dus over 60k zijn. De andere 20k wordt betaald van het aandelenkapitaal van de holding. Het lijkt me dat dat laatste bedrag overigens belastingvrij uit de werkmaatschappij weer komt (als die niet failliet gaat) of er in ieder geval mee verrekend kan worden. Hetzelfde voor als je holding zou opheffen. Let op dat de renteinkomsten over die 20k in privé waarschijnlijk belast zijn in box 1 als ter beschikking stelling (tbs). Zorg bij alle leningen voor zakelijke voorwaarden. Dus contract, zakelijke rente, aflossingschema, leningduur, onderpand, etc. De andere 20k die je op de aandelen stort zitten in box 2. Daarbij is alleen winst belast (bij uitgekeerd dividend).

Maar kom op, zeg. Dit gaat om freaking 4 uur in de week. Die neem je toch gewoon in dienst, desnoods via payroll. Ja, daar betaal je extra voor, maar anders moet je er zelf voor reserveren (en heb je extra rompslomp). En als je een zzp'er neemt, betaal je die opslag (als het goed is) aan de zzp'er, omdat je immers het risico en de sociale lasten dan naar de zzp'er verschuift. In alle gevallen zouden je kosten niet echt wezenlijk moeten verschillen. Dus wat is hier echt aan de hand? Welke kosten probeer je te voorkomen, en wie laat je voor die kostenbesparing opdraaien?

Het is inderdaad wat verwarrend, maar de Belastingdienst kijkt voor elke belastingsoort apart naar de auto. Je moet dan met name inkomstenbelasting, omzetbelasting en motorrijtuigenbelasting. De ondernemersregeling in de motorrijtuigenbelasting wordt automatisch toegepast, zodat de auto voor die specifieke belasting zakelijk wordt geëtiketteerd. Echter, voor de inkomstenbelasting en de omzetbelasting kun je het voertuig nog gewoon privé etiketteren. Let er trouwens wel op dat je gewoon 19 cent voor de inkomstenbelasting mag aftrekken voor iedere kilometer die je aan zakelijk en woonwerkverkeer maakt met je privévoortuig.

Ja, joh. Vooral nog meer subsidie tegen ondernemers aangooien. Voor een groep mensen die graag vrijheid nastreeft en graag de vruchten plukt van het ondernemerschap, vind ik eigenlijk dat die tegelijkertijd opvallend veel geholpen wil worden door nog meer uit de staatsruif op te soeperen. Zullen we ondernemers gewoon eens belasting laten betalen in plaats van letterlijk vergoeding op voordeel op korting op faciliteit op aftrek te stapelen?

Gaat het hier om een Vof? Op wiens naam staan de voertuigen? Zijn beide voertuigen buitenvennootschappelijk voor de inkomstenbelasting? Geldt voor beide bijtelling?

Ja, precies. Het was dus een ondernemer die dacht slim te zijn door zijn zelfstandigenaftrek niet te claimen, hoewel hij wel aan de voorwaarden voldeed. En de fiscus was het blijkens de rechtzaak niet eens met een optionele toepassing van de zelfstandigenaftrek. Toepassing zou automatisch volgen uit de wet. En dat betekent dus ook dat de startersaftrek en alle andere fiscale faciliteiten automatisch van toepassing zijn. De fiscus ging dus niet akkoord met het optioneel toepassen van de zelfstandigenaftrek om te voorkomen dat de ondernemer op die manier tevens zijn automatische recht op startersaftrek en willekeurige aftrek steeds verder in de toekomst kon schuiven. Vervelende van de zaak is dat de Belastingdienst heeft gewonnen, maar niet op inhoudelijke gronden. Klopt. Ik wilde aandacht vestigen op het tweede punt, maar de editor van deze website meende de nummering te moeten aanpassen bij het quoten.

Uiteraard. Het lijkt erop dat de fiscus die mening niet is toegedaan, mede om te voorkomen dat ondernemers hun zelfstandigenaftrek niet claimen om zo ook niet (verplicht) hun startersaftrek te moeten toepassen.

Fiscaal maakt het niet echt uit, als het maar op 31 december van het jaar klopt. Dus de manier waarop je in gedachten had, is fiscaal gewoon in orde. Boekhoudkundig wordt het vaak op maandniveau bijgehouden.

Yep, zo belachelijk is het inderdaad. Maar wees gerust, het wordt langzaam afgeschaft. De startersaftrek is overigens niet optioneel. Als je ondernemer voor de inkomstenbelasting bent, dan heb je automatisch recht op de zelfstandigenaftrek. En die wordt vervolgens automatisch verhoogd met de startersaftrek, als je aan de voorwaarden voldoet. Je kunt die niet kiezen op de startersaftrek niet toe te passen, als dat toevallig fiscaal niet helemaal optimaal zou zijn.

Het was mij ook wel duidelijk waar het percentage vandaan kwam, maar probeerde op die manier de vragensteller wat te prikkelen om na te denken over het document waarin dat zou zijn vastgelegd. Ik heb het overigens ook één keer aan de hand gehad, in 2014, maar het is inderdaad echt priegelwerk. Het voordeel is wel dat je tegenwoordig volgens mij geen 20% revisierente meer hoeft af te tikken. Het was eigenlijk eenzelfde soort situaties, omdat de accountant met hetzelfde sop was overgoten als die van vragensteller. Geen documenten, gewoon een beetje oprenten en nergens te bekennen toen het mis ging. In mijn geval was er mijn of meer met een vaste rente van 4% oogerent en de persoon kon in eerste instantie ook geen document meer vinden. Wat ik destijds heb gedaan is een (her)berekening gemaakt hoe de oprenting had moeten gaan. In uw geval zou dat bijvoorbeeld inderdaad op basis van het daadwerkelijke U-rendement kunnen zijn, zoals Norbert vermoed. Vervolgens heb ik een brief opgesteld aan de belastinginspecteur met alle benodigde berekeningen en documenten (je zult dus nog steeds die overeenkomst moeten kunnen overleggen), waarin toestemming wordt gevraagd om de stamrecht af te kopen voor het bedrag dat uit de berekening komt op basis van de overeenkomst. Als je die toestemming hebt, heb je een basis om af te kopen en tegen welk bedrag. Vervolgens kun je de stamrechtverplichting wegboeken. Let daarbij nog even op hoe je dat uitkeert. Aangezien je waarschijnlijk al DGA bent, heb je al een loonheffingennummer, maar de stamrechtuitkering moet je onder de juiste noemer verlonen (ik meen dat er dan bij eenmalige uitkering geen Zvw-premie hoeft te afgedragen). De loonheffing moet de bv sowieso afdragen. De netto uitkering zelf kan in geval van nood nog via de rekening courant worden geboekt, als tijdelijk oplossing.

Het is niet onbelast. De opdrachtgever trekt die 19 cent per kilometer af als kosten en worden dus zo betrokken in zijn belastingheffing. Overigens, als jij geen auto op de zaak zou hebben staan, zou die 19 cent per kilometer ook gewoon onderdeel van je winst uitmaken. Bij de bepaling van de te betalen belasting heb je alleen een vrijstelling van 19 cent per kilometer die je zakelijk hebt gereden met een privévoertuig. In dat geval hoeft de vergoeding van de opdrachtgever en jouw vrijstelling niet eens gelijk te lopen. Het kan immers zijn dat de opdrachtgever de vergoeding gewoon geeft, terwijl jij lopend naar de opdracht gaat. In dat geval is het effectief dus volledig belast.

Als er geen stemrecht overeenkomst is, op basis waarvan wordt dan die 4,17% rente toegevoegd?

Wat is je ondernemingsvorm? Eenmanszaak, BV, VOF, etc?

Vandaar dat ik de vraag hier stel. Bij "opbrengsten van banktegoeden" moet je dan sowieso niets invullen (want geen positief rendement en geen mogelijkheid om een negatieve opbrengst in te vullen). De rente op banktegoeden moet dan (lijkt me) ingevuld worden bij "Kosten van schulden, rentelasten en soortelijke kosten". Maar dan komt in feite mij punt weer naar voren: als je de rente op tegoeden daar óók moet invullen, zou de renteaftrekbeperking juist ook in beeld komen bij bedrijven met uitsluitend spaartegoeden en geen schulden.

In een ander topic noemde Roel de generieke renteaftrekbeperking (artikel 15b Wet Vpb lid 1) en dat herinnerde me aan een vraag waar ik al een tijdje mee liep. Inmiddels hebben de meeste banken wel een negatief rentepercentage vanaf een bepaald bedrag. Ten minste een half procent rente betalen vanaf 100k of meer is niet heel uitzonderlijk meer. Ik zie steeds meer (holding) BV's waarbij elke maand redelijke bedragen negatieve rente worden afgeschreven. Zeker bij spaar-bv's of pensioenholdings met aardig wat liquide middelen kan het in de papieren lopen. Nu is de generieke renteaftrekbeperking in principe een in mijn ogen sympatieke maatregel om de fiscale behandeling van eigen en vreemd vermogen ietwat gelijk te trekken (of in ieder geval om het bevoordelen van vreemd vermogen bij erg grote schuldposities in te dammen). Nu viel me echter op aan de formulering van de relevante wet dat voor de bepaling van de renteaftrekbeperking wordt gekeken naar het saldo aan renten, en dat is "het bedrag aan rentelasten ter zake van geldleningen verminderd met het bedrag aan rentebaten ter zake van geldleningen" (artikel 15b Wet Vpb lid 2). Klopt mijn vermoeden dat de oorspronkelijke doelstelling van de wet (vreemd vermogen minder bevoordelen) mogelijk juist wordt ondermeind door de negatieve spaarrente? Als de rente op spaargeld namelijk moet worden afgetrokken van de rente op leningen wordt er namelijk een bedrag BIJgeteld. Dat zou betekenen dat de generieke renteaftrekbeperking zelfs juist in beeld kan komen, zelfs als een onderneming VOLLEDIG met eigen vermogen is gefinancierd. Zie ik dat juist of mis ik iets?

Over welke specifieke vraag gaat dit? (nummer van de vraag) Wat staat er bij de vraag in het hulpboekje en over welke periode gaat de vraag?