Branko Collin

Je kunt toch je gage voor een verboden evenement opeisen, zegt de Kunstenbond, zelfs al heb je een wurgcontract getekend waarin de organisator kosteloze annulering heeft bedongen. De redenering die zij daarbij volgen, is dat die organisator van het rijk een vergoeding kan krijgen. "In een mailwisseling met de Kunstenbond werd bevestigd dat zelfs wanneer er sprake is van zo'n 'wurg'bepaling, de factuur wat het ministerie van OCW betreft binnen de gemaakte kosten valt die door de garantieregeling vergoed worden." Volgens mij ontbreken daar nog wat stappen, maar de Kunstenbond geeft verder een handleiding van hoe je het volgens hen zou moeten aanpakken. Helaas is een deel daarvan alleen voor leden.

Maar als zij jou aanklagen, zal dat in NL zijn, dus dan is denk ik het omgekeerde ook mogelijk. Check bij je advocaat. En omgekeerd dus: als jij wint, kunnen zij daartoe worden veroordeeld. (Let erop dat je advocaat hier ook expliciet om vraagt. Ik had er ooit een die dat hele artikel niet kende, al was dat al weer enige tijd terug.) Probeer in elk geval iets te bepalen. Het is makkelijker onderhandelen als er ook eisen van jou tegen de zijne zijn weg te strepen. Goed bezig. Ik hoop dat je die link hebt gevolgd, daar stonden wel meer handige tips in (inclusief verwijzingen naar de relevante jurisprudentie).

1) Je kunt zelf een zaak starten om dit soort dreigementen te stoppen. Volgens mij kan dat gewoon in Nederland; jij hebt toch ook in NL met die partij te maken? 2) Denk aan artikel 1019rv. Kan je blij maken, kan je droevig maken. Zit tegenwoordig niet meer zoveel bite in als enkele jaren geleden (zie hier, punt 6). Je advocaat weet ervan. 3) Een remedie waar je wellicht ook naar kunt kijken is de dwangsom: als de tegenpartij telkens met dezelfde klacht komt en ogenschijnlijk alleen maar om jou te pesten, dan kan een rechter van tevoren een boete zetten op de eerstvolgende herhaling. Ik ben geen advocaat, maar voor mijn gevoel is dat een lastige. 4) Schade moet je in het algemeen bewijzen, anders wordt hij niet toegekend. Het kan zijn dat je bewijs niet blijft plakken, maar zorg dat je in elk geval bewijzen in je dagvaarding of verweer zet, want dan moet de tegenpartij reageren en op zijn minst heb je zo wat wisselgeld voor in de onderhandeling.

Mevrouw heeft een bepaald type pasteitje besteld en dat niet geleverd gekregen, als ik het verhaal goed begrijp (zie de 'edit').

Een privé persoon mag geen btw in rekening brengen. Een privé persoon mag echter best jou een document voor in je IB-administratie uitreiken met het woord "factuur" daar op. Of dat überhaupt nodig is, is een andere vraag.

Dat betekent dat je alleen stuurt op kwantitatieve informatie. En die is duidelijk: geen interesse. Dialogen leveren echter ook kwalitatieve informatie op: waarom is men niet geïnteresseerd? Waarin is men wel geïnteresseerd? Welke problemen heeft de klant en hoe ga jij die oplossen? Kom jij ook op de plekken waar je klanten zitten? Zijn er beurzen voor kappers? Zijn er Facebookgroepen voor fysiotherapeuten?

Terzijde: een handelsnaam kan sec niet worden verkocht. Als de vorige eigenaar de handelsnaam niet meer gebruikt en de nieuwe wel, ontstaat door dat nieuwe gebruik de handelsnaam opnieuw. Wel zie je dat rechters het verkopen van een handelsnaam als onderdeel van een grotere deal toestaan (als, zeg maar, de hele zaak wordt verkocht). De vraagsteller loopt trouwens het risico dat klanten hem via die socialmediaaccounts proberen te bereiken, ik zou als ik hem was wel enige haast maken.

Dat zou nu wel een goed idee zijn.

Ik moet denken aan recente discussies op dit forum over de markt in speelkaarten/ruilkaarten, onder andere deze. De fabrikant van die kaarten verkoopt ze in batches met een gemiddeld gelijke waarde, maar de waarde van individuele kaarten kan sterk uiteenlopen. (Slimme handelaren hebben daarbij ontdekt dat als ze veel meer geld kunnen verdienen door alle pakjes uit zo'n batch open te maken en de kaarten los te verkopen. De oplichters onder hen verkopen die kaarten dan weer in pakjes door, daarbij de suggestie wekkend dat de consument kans heeft op een dure kaart. Daar gaan die discussies meestal over.) Ik snap hoe het voor de fabrikant geen kansspel is, want die verkoopt alleen batches van pakjes, waarbij elke batch een gelijke waarde heeft. Maar hoe komt de winkelier daarmee weg? De individuele pakjes (ervan uitgaande dat die niet als een ei zijn leeggezogen) verschillen namelijk onderling sterk van waarde en aan de buitenkant kun je het verschil niet zien.

Zal het er niet ook aan liggen waar die scholen staan? Ik meen me te herinneren dat Jamie Oliver ooit met pek en veren de arme wijken uit werd gejaagd, omdat hij het had gewaagd daar gezonde schooldiners te introduceren. Gezond is toch vaak een upperclassdingetje. Een interessant artikel van een paar jaar terug over verkoopautomaten in de VS (met veel cijfers). Wat opvalt is dat voor gezond de marges het hoogst zijn.

Btw volgt de factuurdatum. IB volgt de ingebruikname. Als je een investering pas later wil aftrekken, zul je hem dus later moeten doen.

Mijn kapper is half kapsalon, half koffiebar: https://www.deknipbar.nl. (Ik zeg 'mijn kapper', maar ik ben er slechts een keer geweest.)

Jij bent de domeinexpert (sic), dus jou zou eventueel ook nog verweten kunnen worden dat je de klant, een leek, niet hebt uitgelegd wat quarantaine en zo betekenen. De schadelijder moet inderdaad schade beperken, maar in dit geval had het zo kunnen zijn dat de klant a) niet wist wat de schade zou zijn en b) niet wist hoe de schade te beperken. De vraag is dan niet alleen of, maar ook voor hoeveel daarvan jij aansprakelijk kan worden gesteld. Is die derde nog steeds eigenaar van het domein? Gebruikt hij het actief of probeert hij het te verkopen? Als hij het actief gebruikt, is dat om te concurreren met je klant? Weet jij of de klant van tevoren al wist hoeveel het domein waard was?

In mijn ervaring worden eerder gedane aangiftes omzetbelasting niet gebruikt als invoer voor de IB. Wel kan ik me voorstellen dat die gegevens worden gebruikt voor een automatische controle.

Zorg in dat geval ook dat e.e.a. op papier staat, m.a.w. dat het niet slechts een mondelinge toestemming is, en dat het voortzettingsbeding correct is geformuleerd, m.a.w. betrek er een advocaat of notaris bij.

Het lijkt me niet relevant. Je handelen valt onder de journalistieke exceptie.

Misschien heb je iets aan deze discussie:

Er zijn niet zo heel veel banken, dus misschien kun je het zelf eens googelen? In mijn ervaring staat er vaak wel iets vermeld in de trant van "wij accepteren wel/niet BV's" en "het duurt X weken om de aanvraag van een zakelijke rekening voor een BV te verwerken".

En deze vermeende epidemie van beweringen is een probleem hoe?

Overeenkomsten mogen door derden worden voldaan, maar de factuur moet zijn gericht aan de afnemer. Het kan natuurlijk wel zijn dat niet duidelijk is, wie de afnemer is. Ik heb vaak genoeg meegemaakt dat ik een opdracht kreeg van bedrijf X, maar dat me gevraagd werd de factuur te sturen naar bedrijf Y (binnen hetzelfde concern), omdat die het potje voor de facturen had.

Is het een eenmanszaak of een BV?

@svenh zit in de watersporthoek, misschien dat hij je een bepaalde kant op wijzen? Je kunt ook een vraag posten in het Vraag/Aanbod-subforum.

Ik denk niet dat de fiscus er van wakker ligt als jij bepaalde inkoopfacturen niet in je administratie opneemt, want daar heb je in theorie alleen jezelf mee. Er zijn wel andere situaties te bedenken waar het een probleem kan opleveren, bijvoorbeeld als de klant garantie op het ingekochte product wil inroepen en de leverancier zegt: "bewijs jij maar eens dat je dit bij ons hebt gekocht."

Op Facebook had je nog ZZP-ers moeten beschermd worden tegen acquisitiefraude, maar daar zie ik ook al jaren geen activiteit meer (hun laatste twee berichten uit 2018 en 2019 zijn op basis van tips van mij).

Ik zou niet een forum je strategie laten bepalen. Heb je geen reclamebureau of strateeg om mee te babbelen?