Van jongs af aan heb ik gedroomd om een eigen baas te mogen zijn. Niet dat ik een hekel heb aan autoriteit, maar ik heb van mezelf gemerkt dat ik graag de vrijheid wil hebben om de (gekke) ideeën uit te voeren die soms in mijn hoofd opkomen. Omdat een baas in een organisatie vaak verschillende (tegenstrijdige) belangen moet zien te kanaliseren, moet je dan genoegen nemen met je plek.

 

Helaas wordt er vanuit huis uit niet ondernomen. Mijn ouders komen uit een omgeving waar ze hunkerden naar zekerheid. En, ondernemen is het drielingbroertje van risico en onzekerheid. Dus, ik ben vroeg begonnen om m’n eigen wereldje te leren kennen.

 

Naar mate ik opgroeide (ben nu 24) kreeg ik uit de wereld om mee heen verschillende impulsen met ‘Ondernemen doe je eventjes!’, ‘Ondernemen in 3 stappen, begin nu en profiteer van blabla’ (damn het lijkt wel Tell Sell). In de Quote500 blinken de namen van mensen die als ondernemer from scratch begonnen en zo multimultimulti zijn geworden. Ik waande mezelf al in de marina ergens in de Middellandse Zee.

 

Ben toen in mijn studententijd een eenmansdetacherings/adviesbureautje begonnen op het gebied van bestuur/beleid op het gebied van mobiliteit en infrastructuur. Erg leuk allemaal maar ook verdomd leerzaam. Ik kwam mezelf een beetje tegen (voornamelijk op het gebied van administratie).

 

En toen kwam ik op HL. Hier werd mij de realiteit gepresenteerd. Dat echt ondernemen best wel afzien is. Hier op HL las ik de verhalen van verschillende ondernemers en hun strijd. Niet hun strijd om miljonair te worden, maar hun strijd om financieel voor hun gezin te zorgen, zichzelf te ontwikkelen en nog plezier te hebben in hetgeen wat je onderneemt. Op HL kwam ik achter dat ondernemen niet eventjes rondsurfen op de website van KvK is, je in te schrijven, je ondernemingsplan (als je die al tenminste hebt) in Word laten controleren op spelfouten. Ondernemen is bikkelen ouwe, zoals we dat op z’n Amsterdams zeggen.

 

Echter, HL heeft niet me ook iets moois gegeven. Als je echt wilt ondernemen, begint het met een idee. En daar stopt het niet. Je gaat verder, je gaat je idee onderzoeken, dmv met mensen praten. Ja, gewoon met mensen praten en ideeën uit te wisselen. Ondernemen is dan gelijk aan onderzoeken. Lezen, vragen, verwerken, analyseren. En dan doen. En dat is wat ze je leren hier op HL, get your ass of the chair en ga heen! Ik ben nu rustig aan het nadenken wat ik graag wil doen, dat ik als ondernemen als middel wil gebruiken en niet zozeer als doel. Heb twee dingen in mijn hoofd, wat ik rustig laten karameliseren.

 

Bij dezen, mijn diepe respect voor de ondernemers (vrouw en man!) die bezig zijn met echt ondernemen. Moge jullie het voorbeeld zijn voor de toekomst.

 

<>

 

Dank je, ouwe! ;-)

 

Dit vind ik nou leuk. Geen vraag, geen propbleem, maar gewoon iemand die moeite stopt in het schrijven van een stukje tekst om een blijk van waardering af te geven. Spontaan begint in mijn kantoor het zonnetje te schijnen. (Ja, echt! Net was het nog bewolkt....).

 

Ik ben blij dat je nu vooraf al je realitycheck hebt gehad, en niet dat je een aantal maanden na je droomstart er achter moet komen dat het inderdaad nog harder bikkelen is dan toen je nog lekker bij je baas zat. Goed om te lezen dat je er ook al achter bent gekomen dat ondernemen vooral "doen" is. Dat je inderdaad met je toges van die stoel af moet. Dat je de barricaden op moet om jouw evangelie te gehoord te krijgen...

 

Eén dingetje wil ik nog even aanscherpen: Ondernemen begint niet met een idee. Ideeën zijn er zat. Ondernemen begint met de krankzinnige wil om iets op te lossen. Ondernemen begint met passie. Ondernemen is een heilig vuur dat je in je sodemieter moet voelen branden. Dan, en alleen dan, kun je boven alles en iedereen uitstijgen. Voor middelmatigheid is geen plaats. Als je iets wil doen wat al bestaat moet je het sneller, beter en/of goedkoper kunnen doen. Ondernemen is de ultieme vorm van vooruitgang. Als ondernemen "doen" is, dan is niet ondernemen "laten doen". Laten doen is bij uitstek een non-activiteit, en stilstand is achteruitgang.

 

Je hoeft niet rustig na te denken, als je maar goed nadenkt. Maar besef wel dat de keuze die je straks gaat maken geen keuze is over wat je met de rest van je leven gaat doen. De meeste ondernemers hebben hun eerste onderneming nodig gehad om er achter te komen wat hun werkelijk drijft, en zijn daarna heeeeeeeel iets anders gaan opzetten.

 

Succes met je eerste bedrijf!

 

Ruben

 

Ik kan het gewoon niet laten, met zo'n titel.... ;D

 

 

En verder sluit ik me helemaal bij Ruben aan. Leuk bericht!

Mooie tekst! Als starter dacht ik ook ooit wel eerst hard werken en daarna geld laten binnen stromen hoor. ;) Maar na 'n tijdje besef je wel dat er altijd dingen zijn die beter kunnen, die je ook uit wil proberen, wat je anders wil gaan doen, etc etc. Je blijft dan overal achteraan rennen, maar het is fijn om ook weer iedere keer voldoening uit je eigen zaak te kunnen halen, trots en blij als je een droom weer waar heb kunnen maken. :) Als je eenmaal klaar bent en niets meer hoeft te doen zou het ook saai zijn hoor....de voldoening geeft soms meer geluk dan als je weer geld heb kunnen uitgeven voor jezelf. ;)

Mooi verhaal. Voor mij is ondernemen bikkelen maar ik zie het niet als werk! Het is iets waar mijn passie en plezier ligt en daarom veel uren in steek.

 

Zoek daarom iets waar je passie ligt en de vele uren worden veel makkelijker gemaakt.

 

Eén dingetje wil ik nog even aanscherpen: Ondernemen begint niet met een idee. Ideeën zijn er zat. Ondernemen begint met de krankzinnige wil om iets op te lossen. Ondernemen begint met passie. Ondernemen is een heilig vuur dat je in je sodemieter moet voelen branden. Dan, en alleen dan, kun je boven alles en iedereen uitstijgen. Voor middelmatigheid is geen plaats. Als je iets wil doen wat al bestaat moet je het sneller, beter en/of goedkoper kunnen doen. Ondernemen is de ultieme vorm van vooruitgang. Als ondernemen "doen" is, dan is niet ondernemen "laten doen". Laten doen is bij uitstek een non-activiteit, en stilstand is achteruitgang.

 

Ruben

 

 

Hele mooie aanscherping, mijn beste Ruben, waar ik me helemaal in kan vinden. Uiteindelijk zal je eeuwige vlam ook moeten branden op momenten dat het moeizaam gaat. Passie, brandstof van een ondernemer.

 

 

Verder @ allen. Hartstikke bedankt voor de fijne reacties! De reusjes zijn echt leuk, ik schaam me er een beetje voor dat ik nu ineens meer reuzen heb dan berichten.

 

Ik zal zeker verder willen blijven motiveren, in eerste mezelf en daarom alle anderen.

De meeste ondernemers hebben hun eerste onderneming nodig gehad om er achter te komen wat hun werkelijk drijft, en zijn daarna heeeeeeeel iets anders gaan opzetten.

Klopt helemaal voor mij. Toen ik nog geen ondernemer was, leek mij het mooiste wat er was om een bedrijf te hebben. Het maakte niet zoveel uit in wat. Dat was na zeven jaar ondernemen niet meer vol te houden. En dat terwijl ik nota bene het product wat ik verkocht wel mijn interesse had. Maar niet mijn passie. En ik heb ontdekt dat een bedrijf hebben waar je geen passie (meer) voor voelt, eigenlijk gewoon aanvoelt als het hebben van een baan.

 

Ook een reusje van mij en succes met je eerste schreden. Dit draadje zou verplichte kost moeten zijn voor iedereen die ondernemer wil worden 'maar niet zo goed weet waarmee of waarin'.

 

Hm. Walk the talk! Ik lees over dromen en denken, over karameliseren. Maar ik mis de daadkracht een beetje. Met mooie woorden verdien je veel reusjes, maar volgens mij kan een klein duwtje ook geen kwaad. Wat ik zie bij ondernemers, is dat ze soms heel jong al zien wat andere mensen niet zien, namelijk dat dingen gewoon beter geregeld kunnen worden. Dat ze heel jong al aanpakken, om met vallen en opstaan te leren.

 

En die Quote 500 invalshoek, dat vind ik maar een zielig verhaal. Alsof het alleen maar over zeilboten, snelle auto's en grote huizen gaat. Terug naar af dus, en eerst maar eens simpele problemen dicht bij huis gaan oplossen. Groei je vanzelf naar dat grote idee toe.

Ik denk dat we hier op HigherLevel weinig betere testimonals kunnen krijgen! Hopelijk vind je je draai hier!

 

Hm. Walk the talk! Ik lees over dromen en denken, over karameliseren. Maar ik mis de daadkracht een beetje. Met mooie woorden verdien je veel reusjes, maar volgens mij kan een klein duwtje ook geen kwaad. Wat ik zie bij ondernemers, is dat ze soms heel jong al zien wat andere mensen niet zien, namelijk dat dingen gewoon beter geregeld kunnen worden. Dat ze heel jong al aanpakken, om met vallen en opstaan te leren.

 

En die Quote 500 invalshoek, dat vind ik maar een zielig verhaal. Alsof het alleen maar over zeilboten, snelle auto's en grote huizen gaat. Terug naar af dus, en eerst maar eens simpele problemen dicht bij huis gaan oplossen. Groei je vanzelf naar dat grote idee toe.

 

Persoonlijk weet ik niet of je gelijk 'de ondernemer' mag klassificeren als iemand die vanaf z'n/haar vijfde jaar de kansen en mogelijkheden ziet. Elke persoon maakt een bepaalde ontwikkeling mee waarin eigenschappen ondersneeuwen of tot bloei kunnen komen. Maar ik deel wel dat een ondernemer an sich wel een neus voor onontdekte werelden dient te hebben. En op welke leeftijd dat komt, maakt weinig uit.

 

En over de Quote. Het was slechts een spiegel voorhouden bij mezelf, helemaal niet om de Quote500 onder te doen.

Het is inderdaad een fabeltje dat ondernemen wel even gebeurt. Zeker in tijden als deze. Nog steeds is het meer regel dan uitzondering dat ik tot middernacht aan het werk ben om zaken op orde te krijgen. Zelf meedraaien met het personeel en zelf beveiligingssystemen installeren om te besparen op personeelskosten, zo een order voor een lagere prijs binnen te slepen en maar doorgaan.

 

Ik ben dan ook zo blij dat mijn vriendin me voor de vole 100% steunt en meehelpt zodat we het hoofd boven water kunnen houden. Er zijn er op dit moment genoeg die het, ondanks alle inspanning, nèt niet redden. Het is best pittig de laatste tijd.

 

Toch heb ik nog geen seconde spijt gehad van mijn keuze. Ik ben trots op wat ik bereikt heb, met een beetje hulp van mijn omgeving.

Ook ik ben nieuw hier en ga aan dit bericht mijn eerste berichtje wagen. Mooie woorden, ik kon me er vooral in vinden door de opmerking van Walter Brand. 'Dit draadje zou verplichte kost moeten zijn voor iedereen die ondernemer wil worden 'maar niet zo goed weet waarmee of waarin''.

Dit is de perfecte omschrijving van mijn persoon namelijk. Zou heel graag iets voor mezelf willen beginnen, want loop dagen te denken waarmee of waarin, maar kom niet tot een goed idee.

Heb respect voor alle ondernemers die het allemaal wel voor elkaar hebben. Waarschijnlijk hebben jullie als ondernemers, als het goed is, een perfecte baan. Je doet iets wat je leuk vind, waar je energie uithaalt en je krijgt er nog wat voor terug ook...

Persoonlijk ben ik liever 100 uur per week voor mijn eigen onderneming bezig, dan dat ik 40 uur per week in loondienst werk. Ondernemen zie ik niet als werk. Ik kijk -in tegenstelling tot bij al mijn functies in loondienst- nooit op mijn horloge of het al tijd is om te gaan lunchen of naar huis te gaan. Doe je het als ondernemer goed, dan word je daarvoor meestal direct beloond. Doe je het in loondienst goed, dan is het nog maar zeer de vraag of je wel naar behoren beloond wordt. Doe je het als ondernemer slecht en loop je de kantjes er vanaf, dan wordt dat ook onmiddelijk bestraft. Ik houd wel van dat principe: loon naar werken.

 

En inderdaad, laat die Quote500 maar voor wat ie is. Het grote deel daarvan wordt bevolkt door patsers en patjepeeërs waar ik met de beste wil van de wereld nou niet bepaald jaloers op kan worden. Geld alleen is niet zaligmakend.

Leuke beschrijving!

...Ik kijk -in tegenstelling tot bij al mijn functies in loondienst- nooit op mijn horloge of het al tijd is om te gaan lunchen of naar huis te gaan. ...

;D vaak lunch ik pas om 2 a 3 uur omdat dat ook nog ff snel moet, met gevolg dat ik 's avonds als mijn vriend wil gaan eten nog geen honger heb....Gelukkig ligt er wel vaak een tijdschrift zoals sprout of twinkle wat ik dan ondertussen kan lezen. :)

Ondernemen zie ik niet als werk. Ik kijk -in tegenstelling tot bij al mijn functies in loondienst- nooit op mijn horloge of het al tijd is om te gaan lunchen of naar huis te gaan. Doe je het als ondernemer goed, dan word je daarvoor meestal direct beloond. Doe je het in loondienst goed, dan is het nog maar zeer de vraag of je wel naar behoren beloond wordt.

 

Ik wil niet al te zweverig worden, maar ik merk dat ondernemen een onderdeel van je 'zijn' dient te...zijn. Dat het naast je persoonlijk leven (familie, gezin, levenspartner, vrienden) ook een onderdeel is van je ik. Als je de onderneming slechts ziet als een moneymaking-machine of een onderdeel van je dag om maar niet bij je vrouw te zijn, dan is het geen onderdeel van je emotionele onderbewustzijn.

 

Oke, ik word zweverig.