Motieven om ondernemer te worden

[OlafJ]

Er zijn veel gelegenheden waarbij je gevraagd wordt om je keuze voor het ondernemerschap te motiveren. Het ondernemingsplan is er een, maar ook de verjaardagsborrels waarbij je vertelt wat je doet.

 

Ik ben benieuwd hoe jullie op deze vraag reageren.

 

(Ik geef later wel mijn motivering. Moet nu weg...)

 

Dus, aan iedereen: Waarom ben je ondernemer geworden?

[Annedien Hoen]

Hallo Olaf,

 

Voor mij was het al vanaf mijn 21e een idee in mijn achterhoofd om (voor mijn 30e) een eigen bedrijf te beginnen. Na mijn studie zag ik het helemaal niet zitten om les te geven (zag ik tijdens mijn studie ook al niet zitten trouwens ;)) en voor een baas werken was een optie, maar ik had erg sterk het idee dat ik mezelf op een manier de kans wilde geven zoals ik dat voorheen niet had gedaan. Ruimte geven aan creativiteit, talenten én een 'DTO'. Drang Tot Ondernemen. Ik en 'het systeem' hadden altijd al een beetje gewrongen, en ik zag ondernemen als een goede manier om --weliswaar binnen bepaalde randvoorwaarden-- in grote mate over mijn eigen carriere te beschikken.

Aldus geschiedde...ik schreef een ondernemingsplan en ging in mei 2001 van start.

The rest is history ;)

 

Ben ook benieuwd naar de anderen!

 

Annedien

 

[Johnvdk]

Leuke vraag Olaf.

Eerlijk gezegd, a.h.v. je vraag is dit de eerste keer dat ik er over nadenk.? Ik denk dat het bij mij in een kronkel in de genen geweest is.

Mijn beide ouders hadden elk een eigen onderneming. Er was bij de ouders dus weinig tijd voor de kids. Ik verdiende op 8 jarige leeftijd mijn eigen zakgeld door bij vriendjes speelgoed te kopen en dat op school weer te verkopen. Naast de eigenlijke studie haalde ik mijn ondernemers diploma, en op 19 jarige leeftijd starte ik mijn eerste bedrijfje. Ben inmiddels 46 jaar, div. bedrijven verder en financieel onafhankelijk maar ondanks dat toch weer opnieuw een bedrijf begonnen. Weliswaar heeft heeft het nieuwe bedrijf geen echt winstoogmerk meer, maar "ondernemen" is bij mij "vanzelf sprekend" en is geen bewuste keuze geweest.

Ik heb nooit anders geweten dan op eigen conto mijn boterham te verdienen.

m.vr.gr.

John

www.indumatic.nl

 

[OlafJ]

Kun je misschien dat 'in de genen' vergelijken met de DTO waar Annedien het over heeft?

 

Voor mij geldt hetzelfde. Al op de lagere school droomde ik van een eigen 'toko', maar dan wel met een indrukwekkende omvang. Eerst met pa begonnen. Die startte in '92 (in de IT) en ik deed naast mijn studie (rechten) mee. Gevolg: 7 jaar studie in plaats van 4. Maar toen ik klaar was, met titel en al, was ik in de IT-sector meer dan welkom en juristen reageerden meer in de trant van ' wakommiedoen?' Nou had ik al een even hoge pet op van hun als zij van mij, dus dat paste goed. Dan maar de IT in... Na een jaar van projecten en bazen ben ik met pa verder gegaan. Maar ja, die wilde een 'eigen zaak' en ik denk in termen van holding, multinational, raad van commissarissen enzo. Dus heb ik weer een baas gezocht -en gevonden- om eens te kunnen nadenken over wat ik zelf wilde. Na twee bazen in 2,5 jaar had ik het wel weer gehad. Ik heb er wel veel van geleerd en dingen waarvan ik vroeger vond dat beter konden heb ik in die tijd wat extra aandacht gegeven (m.n. administratief en organisatorisch) Nu heb ik echt zoiets van 'Nooit meer een baas'.

 

Het ondernemerschap geeft een bepaalde voldoening. De uitdagingen en verantwoordelijkheden zijn van een bijzondere aard en de behoefte aan die bijzondere manier van werken en leven kan misschien het beste worden omschreven met de term DTO.

[Persoon]

Leuke vraag. Me ouders zijn ook ondernemer, wat dat betreft ben ik ermee opgegroeid. Op de scholen handelde ik altijd in alles wat los en vast zat. Al van jongsaf aan las ik boeken over de ondernemer en de aanverwante zaken. Eerlijk gezegd heb ik er nooit over gedacht om voor een baas te gaan werken (ja, voor een bijbaantje).

 

Op het HBO heb ik de hele studie omgezet naar mijn eigen idee. Opdrachten en lessen voerde ik uit met echte opdrachten voor de toekomst (Meneer, geeft u nu zomaar een marktonderzoek over product x als marketingopdracht? Dat is leuk, maar ik doe liever een marktonderzoek voor product y, want dat wil ik in de toekomst gaan verkopen). Zo zijn er zelfs vakken geschrapt binnen mijn opleiding op mijn verzoek, want ik wilde liever een ander vak (want dat is de toekomst). Op speciaal verzoek kon ik die in de meeste gevallen volgen i.p.v. het saaie geplande vak.

 

Eigenlijk zit het er gewoon in. Als ik ergens ben, dan zie ik hele scenario's voor me over een eventuele business op de plaats. Ben ik bij een bedrijf, dan bekijk ik hoe ze het doen en waar het beter kan. Je groeit ermee op en het beheerst je leven... mooi uitdaging toch?

 

Persoon

[QUILIX]

Ik wou ook een lang verhaal opschrijven maar Persoon heeft het voor mij gedaan. Persoon ik herken me heel erg in jou.

Je beschrijft mij gewoon :D

 

[Wilbert Philippo]

Ik kom al helemaal niet uit een ondernemersgeslacht. :-\ Mijn pa was rijksambtenaar en was heel gelukkig met de zekerheid die dat bood. Nog steeds snappen mijn ouders niet echt waarom ik zelfstandig wil zijn. Knappe leaseauto inruilen voor een oude tweedehans, onzekere toekomst....

 

Ik ben redelijk succesvol geweest bij een een aantal grote bedrijven als productmanager. Lag echter soms aardig overhoop met het hoger management omdat ik me overal mee wilde bemoeien :o en vond altijd dat er dingen beter moesten en konden, ook buiten 'mijn' gebied. ;D

 

Ik las een aantal jaren geleden een artikel in de krant over de man achter hansbrinkers.com. Hij verkocht klompen via internet aan m.n. oud-Nederlanders in de VS. Alles was geautomatiseerd en volgens zijn eigen zeggen was het enige dat hij nu hoefde doen 's avonds 'op de knop te drukken' om te zien hoeveel hij verkocht en verdient had. (hij had daarnaast nog gewoon een baan in de IT) M.n. het feit dat alles te automatiseren was sprak mij enorm aan en ik ben toen naar een vergelijkend iets gaan rondkijken. Zo ben ik op het idee van LeaseTrader gekomen. Ik zag forse kansen waar niemand iets mee deed. Wat daar voor nodig was meende ik wel aan kwaliteiten en kennis te bezitten en ben toen maar aan de slag gegaan..... Nog geen dag spijt gehad..... ;D

[paulmatthijs]

main reason: ik ben te eigenwijs :)

2nd: ik haat non-efficiency.

 

overal waar ik gewerkt heb struikelde ik op een gegeven moment over de gang van zaken, slechte bedrijfsvoering qua processen enzo. de werkgevers waar ik de afgelopen jaren heb rondgelopen vonden het bepaald niet prettig dat ik daar kritiek op had, en zeker niet als ik met oplossingen kwam. frustrerend. dus toen ik eenmaal genoeg basis had om het allemaal lekker zelf te doen was de keus vrij snel gemaakt...

 

(nu moet ik zeggen dat niet elke werkgever zo is, ik trof het gewoon niet zo)

 

huidige redenen:

 

- eigen werktijden bepalen rockt. ik ben een nachtmens, dat vinden ze in loondienst niet zo vaak prettig :)

 

- verantwoordelijkheid aan jezelf ipv aan een baas. werkt bij mij veel beter. in essentie ben ook ik erg lui, dus als het om je eigen brood gaat loop je er wat minder makkelijk de kantjes van af.

 

- heel belangrijk: kunnen zeggen dat je ondernemer bent en je eigen centjes verdiend ;D

[Celletje1974]

Er knaagt al jaaaaren een klein beestje boven in die hersenpan... ik heb al heel wat ondernemingen opgezet op papier... dit is de eerste die ook enigszins van de grond komt (hoewel het meeste nog moet gebeuren).

 

De reden voor mij om naast mijn voltijd baan een onderneming te beginnen is dat mijn interesse en kennis een breder gebied beslaat dan mijn voltijd baan. Het stukje ei dat ik in mijn baan niet kwijt kan, probeer ik in mijn eigen bedrijf te leggen...

[Ronald Kleverlaan]

Externe gegevens:

 

1. Het nemen van eigen beslissingen.

2. Beloning naar inzet en prestaties

3. Veelzijdig bezig zijn.

4. Dingen doen die je leuk vindt.

5. Aanzien als directeur.

6. Bepaal zelf werktijden en inzet.

7. Kan delegeren zoveel ik wil.

8. Nieuwe ideekn verwezenlijken.

9. Directe invloed op de onderneming.

10. Erin gerold (vaak familiebedrijven).

 

De oudedagsvoorziening ofwel het verkopen van de onderneming staat pas op de 16ste plaats. (Bron: MVOnline)

[zrski]

Ik ben eigenwijs, drammerig, kan niet goed met autoriteiten omgaan, heb een plaat voor mijn kop, wil dingen bouwen, wil dingen verbeteren, wil veel geld verdienen, mis het "corporate taktisch handelen", ga vaak op mijn bek en sta graag weer op, had ik al gezegd dat ik drammerig ben? Ik zie altijd overal oppertunity, barst van de ideeën, kan niet echt stil zitten (maar heb ook een luie kant waarin ik niet vooruit te branden ben), heb maar een paar goede punten, sta graag in het midden, probeer het altijd anders, kick op risico, hyperactief en kan behoorlijk drammen ;)

 

Met higherlevel.nl heb ik de ondernemers bug weer enorm te pakken gekregen (die was eventjes weg na mijn faillisement). Nu zet ik weer alles op alles om van mijn nieuwe bedrijfje een succes te maken en ik geniet er met volle teugen van :)

[Edward]

Goede vraag. Ik herken veel in de voorgaande berichten. Zelf heb ik diverse werkgevers gehad. Één Ministerie, een rechtsbijstandverzekeraar, twee advocatenkantoren, twee consultancybedrijven met tal van opdrachtgevers verder heb ik een aantal dingen geleerd: Na maximaal 2 jaar knaagt het en moet ik wat anders doen om uitdaging te houden, werkgevers bieden mij daarvoor onvoldoende ruimte; ik haat onconstructief overleg (helaas staat het bedrijfsleven daar bol van); heb een hekel aan verplichte gezelligheid (helemaal als deze sektarische proporties aanneemt!); heb geen 9 tot 5 mentaliteit; wil vrijheid en zo kan ik nog wel even doorgaan. Belangrijkste reden is wel dat ik zelf de vruchten wil plukken van mijn ideëen. De ervaring heeft geleerd dat in de markt van de juridische dienstverlening een groot gapend gat zit. Daar speel ik zelf op in en laat een werkgever hierin uiteraard niet meegenieten.

 

 

[HorecaRendement]

..... Na twee bazen in 2,5 jaar had ik het wel weer gehad. Ik heb er wel veel van geleerd en dingen waarvan ik vroeger vond dat beter konden heb ik in die tijd wat extra aandacht gegeven (m.n. administratief en organisatorisch) Nu heb ik echt zoiets van 'Nooit meer een baas'.

 

Ik herken dit bij veel startende horeca-ondernemers die ik spreek.

De prikkel zit vaak in de gedachte aan "het vrije ondernmerschap".

 

Helaas blijkt de laatste jaren dat de regelzucht van de overheid ertoe heeft geleid dat ondernemers steeds meer tijd kwijt zijn aan administratieve verplichtingen. Dit gaat ten koste van de vakinhoudelijke uitdagingen.

 

In de bovenstaande reactie lees ik gelukkig dat de ondernemers op dit forum de noodzakelijke managementskwaliteiten niet onderschatten.

 

In mijn werk als horeca-onderzoeker/-adviseur zie ik nog teveel plannen in de trant van "ik kan koken, dus ik kan wel een restaurant beginnen"

Aan vakmanschap schort het vaak niet, maar het ondernemerschap laat dan te wensen over (geen gevoel voor financiele sturing kengetallen enzo).

 

[WelleKe]

Grappig om te zien dat veel mensen toch een zelfde antwoord geven. Veelal heeft eigengereidheid er veel mee te maken, nou dat is bij mij zeker ook het geval.

 

Ben altijd al bezig geweest met uitvindingen (gewoon stomme dingetjes die er al lang bleken te zijn) en het de "droom" van het verwerven van een eigen plekje in de markt. Na mijn studie heb ik gewoon de sprong gewaagd en het bevalt me goed. Het zou me nog beter bevallen als ik er financieel gezien ook helemaal mee uit kwam, maar het gaat volgens planning dus daar denken we dan maar aan ;)

 

Helaas blijkt de laatste jaren dat de regelzucht van de overheid ertoe heeft geleid dat ondernemers steeds meer tijd kwijt zijn aan administratieve verplichtingen. Dit gaat ten koste van de vakinhoudelijke uitdagingen.

Ik moet zeggen dat ik niet zoveel last van die regels heb. Met 1 medewerker en geen gevaarlijke stoffen, productiemethoden, etc, geen consumenten (!) denk ik ook dat het allemaal wel meevalt met de regelgeving. Maar het kan natuurlijk ook zo zijn dat ik me er gewoon niet aanhoud omdat ik van het bestaan niet afweet :P

[OlafJ]

Nou Welleke, diezelfde reactie komt bij mij ook steeds naar boven wanneer ik lees over de administratieve druk die de overheid op ondernemers legt. Laten we het maar houden op de administratie-vriendelijke aard van het bedrijf en niet op onwetendheid. Overigens weet de overheid ons echt wel te vinden wanneer een of andere puntenslijper van een ambtenaar weer eens een punt aan een potlood heeft geslepen en ons verblijdt met een nieuw administratief taakje ;D

 

Edward, je haalt me de woorden uit de mond, maar dat sektarische wat ik met name bij advocatenkantoren en in ons pleitdispuut tegenkwam heb ik nog nergens anders in dergelijke proporties teruggevonden. Misschien ben ik daarom maar geen beroepsjurist geworden. Jammer eigenlijk, want het vak zelf vond ik enorm spannend en veelzijdig. :-X