Jan Sloot - Geniale Datacompressie of Oplichter?

[Salvador]

Jan Sloot -een Nederlandse uitvinder- claimde dat hij een uitvinding had gedaan om digitale data te reduceren tot ongeveer 1 kilobyte per videofilm van 60 minuten. Een revolutionaire claim!

 

Roel Pieper heeft het Philips bestuur verlaten en is samen met Sloot een bedrijf begonnen: FifthForce om de uitvinding van Sloot te commercialiseren.

 

Het zou het grootste bedrijf van de wereld moeten worden. Vlak voordat de contracten getekend waren is Jan Sloot overleden. De broncode van zijn uitvinding is nooit gevonden en niemand van FofthForce was in staat om de demonstratiemodellen (hardware en software) te ontrafelen en de vinding verder te commercialiseren.

 

De grote vraag is nu: had Jan Sloot écht een uitvinding gedaan en die zelfs voor de mensen in zijn eigen bedrijf goed geheim gehouden, of had Jan Sloot een geniaal demontratiemodel gemaakt, die geen echte uitvinding in zich had... deed hij maar alsof?

 

Graag jullie mening.

[R.I.P. | Peter Bonjernoor]

Waar ik me over verbaas is hoeveel mensen zich zo makkelijk een oordeel aanmeten over deze complexe zaak.

 

Waar ik me over verbaas is dat iemand zo zijn eigen artikel blijft pluggen...

 

Get over it.

[Henny van der Pluijm]

Waar ik me over verbaas is hoeveel mensen zich zo makkelijk een oordeel aanmeten over deze complexe zaak.

 

Waar ik me over verbaas is dat iemand zo zijn eigen artikel blijft pluggen...

 

Get over it.

 

Er loopt hier een draad over dit onderwerp.

Daarnaast meen ik dat het toegestaan is me te verdedigen tegen kritiek.

 

 

 

 

[R.I.P. | Peter Bonjernoor]

Daarnaast meen ik dat het toegestaan is me te verdedigen tegen kritiek.

 

Je hebt een artikel geschreven wat je zelf helemaal geweldig vind, en je baalt er van dat de ontvangst van je bevindingen hier...koeltjes ontvangen wordt.

 

Dan kun je twee dingen doen:

1. je schouders ophalen en het laten voor wat het is

2. je gelijk proberen te halen

 

Ik had persoonlijk optie 1 gekozen.

 

Ik had de alinea's gelezen. Het is als volgt gegaan.

 

Flauw hoor - nu weten we allemaal waarom de kans dat Pieper met zo'n kastje gaat komen nul,nul is... ;)

 

[Gast Verwijderd account]

Ik zie het "kastje" regelmatig. Verschillende op YouTube lijkende websites gebruiken een klein .swf bestandje dat een videoplayer laadt die vervolgens weer een veel groter flashbestand laadt waar de film in zit. Vervolgens zijn er mensen die het kleine bestand van amper 40 KB mailen met de vraag of dat overgezet kan worden naar een DVD. Probeer ze dat maar eens uit te leggen. Op hun eigen computer hebben ze de film immers kunnen zien.

[Henny van der Pluijm]

Waar ik me over verbaas is hoeveel mensen zich zo makkelijk een oordeel aanmeten over deze complexe zaak. Lees alleen de laatste twee regels van mijn artikel even door en je ziet dat deze sneer ongepast is.

 

Ik had de alinea's gelezen. Het is als volgt gegaan.

 

Sloot wist zeker dat hij zijn kastje zou kunnen maken, als hij genoeg tijd en geld had. Pieper wilde een demo-kastje, maar Sloot was nog niet klaar. Sloot maakte dus een demo-kastje, met een heleboel extra geheugen om de te demonstreren film op te zetten. De kaart bevatte geen film. Sloot had Pieper en Abel strict verboden het kastje open te schroeven. Sloot bleef er van uit gaan dat als Pieper succes had met de demo, hij (Sloot) inmiddels het echte product af zou hebben. Echter, dat lukte niet, maar Sloot kon niet meer terug want dan zou hij moeten bekennen dat het demo kastje fake was. Iedereen kent de situatie waarin de klant de demo ziet en dan denkt dat het echt is en dat je dan een woord teveel zegt en je in de nesten werkt. Dan moet je onmiddellijk de klant duidelijk maken wat het verschil is tussen een demo en een werkend systeem. Sloot heeft dat niet gedurfd. Op het moment supreme moest hij met de billen bloot, maar de avond eraan voorafgaand is hij aan een hartaanval bezweken. Ik zie oorzaak en gevolg in de billen bloot en de hartaanval.

 

Je kunt wiskundig bewijzen dat het aantal parameters in een gemiddelde film groter is dan wat er op een chip van 128k past. Het feit dat Al Pacino een rode das omheeft is minimaal 1 bit informatie. Als hij die das de volgende scene wel/niet om heeft, is dat ook een bit. Tel de bits bij elkaar voor alle attributen en omgevingen in de film, en je komt op meer dan 128000. Je kunt wiskundig bewijzen dat een film niet op 128k past.

 

Ik heb Sloot niet gekend maar ik ken wel Pieper, Abel en van der Pluijm. Ik blijf me verbazen.....

 

 

Christine, goed van je dat je serieus op de materie ingaat. Maar voor we verder gaan, heb je het boek van Eric Smit gelezen?

 

[Henny van der Pluijm]

Christine, goed van je dat je serieus op de materie ingaat. Maar voor we verder gaan, heb je het boek van Eric Smit gelezen?

 

Henny, ik vind het prima dat je probeert je punt te maken, maar ik denk dat ik als fysica genoeg kennis van wiskunde heb om niet te hoeven twijfelen aan mijn reeds uiteengezet standpunt.

 

 

Christine, ik twijfel niet aan je verstand van wiskunde of fysica. Juist omdat ik waarde hecht aan je oordeel wil ik graag de discussie voortzetten.

 

Maar als beginpunt stel ik alleen de vraag of je het boek van Smit hebt gelezen.

[Merkava]

Christine, goed van je dat je serieus op de materie ingaat. Maar voor we verder gaan, heb je het boek van Eric Smit gelezen?

 

 

Misschien is het handig als jij je ook even verdiept in Christine's achtergrond. Christine heeft nogal wat wiskundige kennis op het gebied van encryptie. Het idee zoals Sloot het heeft verkocht is gebasseerd op niets anders dan encryptie.

 

Christine en ik bekijken het vanuit diverse invalshoeken.

Het verhaal dat je het kastje niet nodig hebt om het resultaat te ontcijferen heet in vakjargon reversed enginering.

Daarbij ontmantel je een eindproduct om te zien hoe het ontworpen is.

 

Om de vermeende code van Sloot te kraken heb je het resultaat nodig en de code die bij het betreffende resultaat behoort.

Het omzettingsproces, waarvoor de broncode nodig is als decoderingssleutel, heb je dan niet nodig. In het vermeende kastje zit de verwerkingseenheid die filmcode omzet naar beeld.

 

Op vergelijkbare wijze wisten de Engelsen de Duitse Enigma code te kraken. Men wist de hand te leggen op een gecodeerd bericht en het resultaat na decodering. Door input en uitkomst met elkaar te vergelijken kun je de formule opstellen.

 

Ik kan me vinden in het door Christine geschetste beeld dat er eerst een mock-up was en dat men het idee had dat de uitwerking slechts een kwestie van tijd was. Zelf geloof ik dat Jan Sloot ervan overtuigd was dat het hem zou lukken, ook het Nederlandse patent geeft wat inzichten in hoe het systeem zou moeten werken.

Het probleem is echter dat er hier en daar een paar grove rekenfouten worden gemaakt als het gaat om de hoeveelheid data die benodigd is om zoiets op deze manier voor elkaar te boksen.

Ook als je naar de stand van de techniek kijkt begin jaren 90 dan zou er behoorlijk wat rekenkracht nodig zijn om het rekenwerk te verrichten.

Ik herinner mij een uitzending van toen waarin een demostratie werd getoond (volgens mij bij Philips in het bijzijn van oa Jan Sloot) van een beeldscherm met daarop 8 (of 16) venstertjes waarin de films real time werden vertoond.

Ter demonstratie van de kracht van de broncode werd er even snel heen en weer geschoven met de tijdbalk en zag je een film snel voorwaarts of terug spelen.

Als zoiets realtime zou gebeuren (in plaats van een volledig gedecodeerde film in een geheugen proppen) dan heb je zelfs met de huidige snelle grafische kaarten uit game computers nog niet genoeg om zoiets te kunnen doen.

Een super kaart kan een game renderen, 16 games tegelijk kun je vergeten, daarvoor heb je simpelweg mee rekenkracht nodig.

Iets wat Pieper best had kunnen (laten) uitzoeken gezien zijn functie van als CEO bij Tandem computers.

 

Het lijkt er op dat het grote geld (lees hebzucht) de mensen helemaal verblind heeft, misschien wel niet toerekeningsvatbaar gemaakt waardoor de realiteitsvervalsing buitenproportionele vormen aannam.

Volgens een voorzichtige berekening zou de broncode goed zijn voor een minimale opbrengts van 100 miljard Dollar (toen 250 miljard gulden) over 4 jaar.

 

 

Eigenlijk ben ik wel benieuwd waar Henny zijn {vak}kennis vandaan haalt. Als je mensen die thuis zijn in de wereld van encryptie de les wilt lezen dan moet je van wetenschappelijke huize komen.

Trendwatchen is één ding, trends aankondigen is een ander ding.

 

Voor de goede orde, persoonlijk heb ik niets tegen meneer Pieper of een van de andere betrokkenen.

Maar met de soort van sterrenstatus die Pieper heeft kun je van hem niet verwachten dat deze man toe gaat geven dat hij de plank misgeslagen heeft. Dat zou net zo'n schok teweeg brengen als wanneer Balkenende zou opbiechten dat hij tarrot kaarten gebruikt om beslissingen te nemen.

 

Pieper studeerde in 1980 cum laude af in de informatica, faculteit der wiskunde aan de toenmalige Technische Hogeschool Delft

 

:o ??? :-X :-\

[Christine]

Christine, zit ik er nu helemaal naast?

 

Nee, dat zit je niet. Je kunt een film beschrijven met de namen van de acteurs en de bewegingen die ze maken en de attributen en kleren die ze hebben, en van de gebouwen waarin ze zijn etc. Het minimum aantal parameters is zo groot dat het eenduidig een bepaalde film definieert. Al Pacino ziet er in elk shot ongeveer hetzelfde uit, dus kun je volstaan met bits die hem beschrijven en vervolgens heel weinig bits die zeggen hoe hij beweegt. Als je Pacino als font beschouwt dan zou een beschrijving van hem al in het kastje moeten zitten, en ik ga er niet van uit dat Sloot de gedetailleerde beschrijvingen van alle acteurs die er zijn, geweest zijn en nog zullen zijn, in zijn kastje had, zoals je met b.v. fonts wel kan doen.

 

 

[Christine]

Misschien is het handig als jij je ook even verdiept in Christine's achtergrond. Christine heeft nogal wat wiskundige kennis op het gebied van encryptie.

 

Henny en ik kennen elkaar wel hoor :-)

Mijn wiskunde kennis heb ik opgedaan doordat ik als doctoraal bijvak wiskunde heb gedaan, naast natuurkunde en sterrenkunde.

[Henny van der Pluijm]

Christine, zullen we even op de reset-knop drukken en overnieuw beginnen?

 

1.   Overlijden

 

Je zegt: “Op het moment supreme moest hij met de billen bloot, maar de avond eraan voorafgaand is hij aan een hartaanval bezweken. Ik zie oorzaak en gevolg in de billen bloot en de hartaanval.”

 

Jammer dat je het boek niet gelezen hebt. Sloot was al tientallen malen met de billen bloot gegaan, had zijn miljoenen al binnen en een nieuw huis gekocht.

 

2.   Sommetjes

 

Je zegt ook: “ik denk dat ik als fysica genoeg kennis van wiskunde heb om niet te hoeven twijfelen aan mijn reeds uiteengezet standpunt. “

 

Tja, Christine, als ik me goed herinner kreeg ik het binaire stelsel voor het eerst van mijn oudere broer uitgelegd toen ik 11 jaar was, dat is nu 34 jaar geleden. Daar hoef ik geen wiskundige of fysicus voor te zijn. Het is simpel een kwestie van sommetjes maken en dat kunnen andere mensen ook. In het boek van Smit komen verschillende mensen langs, waaronder Pieper zelf die summa cum laude in wiskunde is afgestudeerd, die die sommetjes natuurlijk ook kunnen maken en dat ook deden. Allemaal dachten ze aanvankelijk dat wat Sloot beweerde, niet kon. En toch liet hij het zien.

 

Ze maakten allemaal een aanname, die vergelijkbaar is met deze:

 

“Je kunt wiskundig bewijzen dat het aantal parameters in een gemiddelde film groter is dan wat er op een chip van 128k past. Het feit dat Al Pacino een rode das omheeft is minimaal 1 bit informatie. Als hij die das de volgende scene wel/niet om heeft, is dat ook een bit. Tel de bits bij elkaar voor alle attributen en omgevingen in de film, en je komt op meer dan 128000. Je kunt wiskundig bewijzen dat een film niet op 128k past.”

 

Dit is het hele punt. Je gaat uit van binaire technologie. Sloot heeft een paar honderd keer gezegd dat hij geen gebruik maakte van binaire technologie. Sloot was een man van de oude stempel die dacht in analoge oplossingen. Digitale techniek vond hij hopeloos beperkend. Je moet leren out-of-the-box te denken, Christine! ;D

 

Daarom was de vraag van belang of je het boek hebt gelezen. Het staat daar allemaal in. Overigens, het waren trouwens ook natuurkundigen die zeker wisten dat objecten zwaarder dan lucht niet konden vliegen, maar dat terzijde. ;D

 

3. Hoax of niet, het was geniaal

 

Nu even goed opletten. Hoewel ik dus weet dat het “Sloot-verhaal” anders in elkaar zit dan “een film past niet op een chipcard vanwege binair blabla”, wil dat nog niet zeggen dat ik de conclusie heb getrokken dat zijn vinding werkte zoals Sloot beweerde.

 

Ik vind het wel degelijk veel waarschijnlijker dat er een element hoax in zat. Want zelfs al zou Sloot gebruik hebben gemaakt van een niet-binair systeem, dan vind ik de verkleiningsfactor nog altijd ongelooflijk. Dus toch – deels – een hoax. Maar hoe dat hoax-element in elkaar zat, kan ik nu niet onderbouwen. Wat ik wel zeker weet, en daarvoor moet je het boek ook weer gelezen hebben, is dat als er een onderdeel hoax in zat, dit technisch op geniale manier in elkaar zat en alleen al om die reden is de werking van de Sloot-technologie zo interessant.

 

Nu ben ik geïnteresseerd in 2 dingen, en daarbij richt ik me niet alleen op Christine.

 

1. De eerste conclusie die ik uit het Sloot-verhaal heb getrokken is dat het werkende kastje – waarvan er nog minstens 1 bestaat – voldoende is om de broncode uit af te leiden. Ik ga daarbij uit van de aanname dat de werkende machinecode plus de instructieset van de microprocessor (deze was in de handel verkrijgbaar) bij elkaar voldoende zijn om de broncode uit af te leiden.

 

Vraag: Is dit zo of maak ik hier een denkfout?

 

2. Is er iemand die verstand heeft van de fysieke structuur van een chipcard? Ik ben met name geïnteresseerd in de mogelijkheden die er zijn om op een chipcard data te schrijven volgens een niet-binair systeem.

 

Reageren hoeft niet per se op dit forum. Email of telefoon heeft eigenlijk mijn voorkeur, omdat het naar mijn indruk efficiënter werkt. Mijn emailadres zit in mijn Profiel.

 

Groetjes.

 

 

[Gast Verwijderd account]

Henry, ik krijg nou niet bepaald de indruk dat u weet waar u over praat. Ten eerste werd met "de billen bloot" bedoeld dat hij ontmaskerd werd en schoorvoetend zou moeten toegeven de boel te hebben belazerd. Dat is nogal iets anders dan iets presteren wat wel lukt.

 

Ten tweede is al vaker betoogd dat iets laten zien niet betekent dat het ook tot stand is gekomen op de manier zoals beweerd is. Hierboven heb ik al een voorbeeld gegeven van een .swf bestand van 40 KB dat toch een volledige film kan tonen.

 

Ten derde hadden alle analoge middelen van oudsher een beperktere opslag van gegevens dan de digitale varianten.

 

Ten vierde is een hoax niet geniaal; het is een goochelaarsillusie die waardeloos is. Met alle respect, maar een hoax heeft er niet voor gezorgd dat we tegenwoordig kunnen genieten van al het moois dat film ons te bieden heeft. Dat hebben we toch echt wel aan wetenschappers te danken die wel weten waar ze over praten.

[Henny van der Pluijm]

Henry, ik krijg nou niet bepaald de indruk dat u weet waar u over praat.

 

 

Beste Misdefinitie, ik ken dit verhaal van haver tot gort. Ik denk ook dat ik daar onderhand meer dan genoeg van heb laten zien, maar het probleem is meer zo te zien dat maar erg weinig mensen dit verhaal goed kennen, maar er ondertussen makkelijk een oordeel over hebben. In feite is het makkelijker er een oordeel over te hebben naarmate je er minder van weet.

 

Zo is je uitspraak dat analoge technologie minder capaciteit heeft dan digitale in het algemeen wel waar, maar voor het verhaal niet van belang. Het hele punt is dat Sloot binaire technologie te beperkend vond. Binair is aan en uit, een en nul. Sloot werkte met technologie die meerdere statussen van een "bit" mogelijk maakte.

 

Maar ik kan nog 20 berichten het boek van Smit voorkauwen, maar dat heeft geen zin. Mensen moeten het maar gaan lezen en voor degenen die een oordeel willen hebben over deze zaak een "must".

 

Ik heb hier een bevinding voorgelegd over het decompileren van de machinecode, die vooralsnog niet weerlegd is, maar als hij klopt wel de eerste doorbraak in dit verhaal is sinds 4 jaar.

 

Doe me een plezier en richt je daar op in plaats van er elementen uit te pikken waarmee we alle kanten op kunnen. Is die machinecode te herleiden tot broncode, ja of nee?

 

Wordt deze stelling weerlegd, dan prima, want dan heb ik iets geleerd. Dat is het enige waar het mij om gaat.

 

Vooralsnog blijf ik optimistisch en ga ervan uit dat er misschien enkelen zijn die een inhoudelijk antwoord kunnen geven op mijn 2 vragen, zoals hierboven gesteld. Dan komen we misschien verder.

 

Liefst per email of telefoon.

 

 

[Henny van der Pluijm]

Er is altijd sprake geweest van 8 tot 16 films op 64 kb.

Neem even 8kb per film, en dan echt elke film.

 

Op youtube staan nu al meer films dan er combinatiemogelijkheden zijn met 8kb.

 

Verder is digitale techniek niks meer dan een reeks enen en nullen die bepalen wat er vervolgens wordt geschakeld.

In een cd speler gebeurt hetzelfde, daar worden enen en nullen omgezet in een analoog signaal.

Een tv signaal bestaat ook uit een analoog signaal, een draagolf waarin de informatie in sinusvormen is verwerkt.

 

Zou de broncode bestaan dan heb je ook altijd nog deze D/A convertor nodig. Een convertor die het digitale signaal omzet naar analoog.

In theorie kun je elke film misschien helemaal ontleden in een fenomenale reeks aan sinusgolven. Stel je vind hier een constante in dan zou je die contante kunnen gebruiken om films te coderen/omzetten naar een code die aangeeft welke basissinusgolven aangesturrd moeten worden om de film te reproduceren.

 

 

Ok, Merkava, hier kan ik wat mee. Even herhalen. Sloot kwam uit het analoge tijdperk, dat betekent niet dat zijn oplossing analoog was. Het betekent alleen dat hij die enen en nullen maar bizar vond en daarom een systeem bedacht met meer dan 2 standen per schakeling. Dat zei hij tenminste.

 

Maar hij had inderdaad een "omzetter" nodig om de zaak van het ene stelsel naar het andere te krijgen. Hij had daarvoor zelfs een eigen besturingssysteem geschreven en het bouwen daarvan had meer werk gekost dan het kastje zelf.

 

 

Antwoord op vraag 1 Als je het eindresultaat hebt en de code op de cardreader, dan kun je in principe de werking van het kastje reversed engineren precies zoals in het eerder door mij gegeven voorbeeld van de E

Enigma code.

 

Ja precies, dat dacht ik ook. Ik ken dat mechanisme uit de Intel-processor-wereld, maar het kastje van Sloot werkte op andere processoren en had geen harde schijf, maar een ROM-geheugen. Toch kan ik me geen reden bedenken waarom de hele handel niet kan worden uitgelezen om de machinecode terug te vertalen naar pseudocode.

 

 

2 Een chipkaart is niks meer dan een stukje silicium.

Daarop zijn elementen geëtst bestaande uit halfgeleiders vergelijkbaar met een transistor.

Het ontwerp is zo gemaakt dat een elementje in staat is een bepaalde stand vast te houden aan de hand van een aangeboden signaal aan de ingang. Er zijn twee standen mogelijk, namelijk hoog en laag, waarbij hoog staat voor een spanning dichtbij de gebruikte voedingsspanning, en laag staat voor een spanning dichtbij de 0 volt.

Biniar is een tweetallig stelsel, dit houdt in dat er per digit twee standen mogelijk zijn, in dit geval 0 en 1.

Wij gebruiken in ons dagelijks leven het tientallig stelsel, dat heeft tien mogelijkheden, namelijk 0 t/m 9.

Een ander getallen stelsel is het hexadecimale stelsel dat in de computerwereld ook veel gebruikt wordt. Dit is het zogenaamde 16 tallig stelsel en telt van 0 t/m 9 en dan verder met a, b, c, d, e, en f

 

Ja ja, bekend. Maar mijn vraag gaat over het chipje. Kun je daar ook informatie op opslaan in bijvoorbeeld een drietallig stelsel? Ik noem maar iets: een stand voor de voedingsspanning, een stand voor uit en een stand voor de negatieve voedingsspanning?

 

Of is het mogelijk per element te kiezen uit een bepaalde spanningswaarde, zoals 0,5 V, 1 V, 1,5 V, 2,0 V, enz. Bijvoorbeeld kiezen uit tien verschillende waarden?

 

Mijn dank alvast.

 

 

[Merkava]

Ja ja, bekend. Maar mijn vraag gaat over het chipje. Kun je daar ook informatie op opslaan in bijvoorbeeld een drietallig stelsel? Ik noem maar iets: een stand voor de voedingsspanning, een stand voor uit en een stand voor de negatieve voedingsspanning?

 

Of is het mogelijk per element te kiezen uit een bepaalde spanningswaarde, zoals 0,5 V, 1 V, 1,5 V, 2,0 V, enz. Bijvoorbeeld kiezen uit tien verschillende waarden?

 

Mijn dank alvast.

 

Nee helaas, er zijn echt maar twee standen mogelijk.

Meer combinaties uit een dergelijke chip zouden op zich al vele miljarden waard zijn als vinding.

Omdat er in een schakeling zelf en op een circuitboard nogal wat elektrische velden elkaar beinvloeden kun je de 0 of 1 stand niet te dicht bij elkaar hebben, er moet een duidelijk potentiaal verschil zijn voor een 1 of een 0. Dat is mede gedaan om het aantal fouten tegen te gaan.

 

In de digitale techniek noem je de kleine schakeling trouwens een flip-flop.

 

[Henny van der Pluijm]

Misschien ging het richting Fuzzy Logic :)

 

Fuzzy logic (soms vage logica of wollige logica genoemd) is een stroming binnen de logica. Zij kan gezien worden als een uitbreiding van booleaanse (boolean) logica. Het principe uit de booleaanse logica dat iets of waar of onwaar is, wordt losgelaten; het is dus een vorm van meerwaardige logica. In plaats daarvan worden er waarheidswaarden gebruikt tussen 0 (onwaar) en 1 (waar) in. Het discrete karakter van de traditionele logica wordt hiermee ook losgelaten, iets kan bijvoorbeeld voor 1/3 waar zijn. Of 'een beetje' waar. Het Engelse woord fuzzy betekent wazig, wollig.

 

 

Nee. Sloot was geen academicus en had nog nooit van fuzzy logic gehoord.

 

Zijn vinding was een coderingsmechanisme dat gebaseerd was op het opslaan van beeldelementen: een pixel, een lijn, een blok lijnen.

 

Volgende beeldelementen worden dan weergegeven als een functie van de eerdere elementen. Daarbij verschuiven alleen een of meer variabelen ten opzichte van het eerdere element.

 

Als ik het goed heb begrepen, werden zijn basis-beeldelementen ook niet in een universele database opgeslagen voor later hergebruik. De bibliotheek/database werd gemaakt per film.

[Nils de Witte]

Kunnen we weer opnieuw beginnen ;D

 

PERSBERICHT VAN TECHNOLOGIETIJDSCHRIFT DE INGENIEUR

 

 

 

Dinsdag 12 augustus 2008

 

 

 

 

 

Compressiemethode van Jan Sloot ontrafeld

 

 

 

De nieuwe uitgave van technologietijdschrift De Ingenieur ontrafelt de voor altijd verloren gewaande compressiemethode van Jan Sloot, waarmee hij zestien speelfilms in een kleine geheugenchip zou kunnen opslaan. Volgens ICT-journalist Henny van der Pluim maakte Sloot gebruik van een database van beeldblokken, die op krachtige geheugenchips in het afspeelkastje waren opgeslagen. Voor het weergeven van een speelfilm zijn dan alleen verwijscodes nodig, die aanzienlijk minder geheugenruimte vereisen dan bestaande compressiemethodes.

 

 

 

De code van Sloot kreeg in 2004 grote publicitaire aandacht met het verschijnen van de thriller De Broncode van Eric Smit. Hij onthulde hoe Sloot met zijn vinding in contact kwam met investeerders als Roel Pieper. Juist toen aan de eerste commerciële toepassing zou worden begonnen, stierf Sloot aan een hartaanval. Sindsdien is aangenomen dat Sloot alle essentiële gegevens van de techniek in zijn graf meenam. Later werd Sloot afgedaan als een oplichter en een fantast, die Pieper voor zijn karretje had weten te spannen.

 

 

 

Na het nauwkeurig bestuderen van documenten van Sloot zelf komt Van der Pluijm tot een andere conclusie: de compressiemethode is wel te reconstrueren. Cruciaal daarin is de database van beeldblokken, bijvoorbeeld een stukje blauwe lucht. Bij het comprimeren van elke film met blauwe lucht volstaat een verwijzing naar het betreffende beeldblok. Sloot was dus geen oplichter, maar bedacht een logische methode. Naar verluid wordt momenteel onder leiding van Pieper gewerkt aan een nieuwe werkende versie van de compressiemethode.

 

 

 

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

Noot voor de redactie:

 

Een pdf van het volledige artikel is op te vragen bij de redactie van De Ingenieur,

 

telefoon 020 - 531 0918, e-mail redactie@ingenieur.nl.

 

Voor contact met de auteur kunt u terecht bij

 

Henny van der Pluijm, telefoon 071 - 589 4000, e-mail h.vanderpluijm@planet.nl

[Michiel van Vlaardingen]

Ah, goed om aan te denken als ie binnenkort in de bus valt :) Dat je op deze manier kunt comprimeren ligt op zich voor de hand natuurlijk, maar de grote vraag is of het beter zal presteren dan wat gangbaar is. Gevoelsmatig (en gestuurd door wel enige uit onderwijs verkregen kennis over compressie) denk ik niet dat het (beter) werkt.

[Jorrit_J]

An sich is het helemaal niet anders dan vele bestaande compressie methoden (globaal gezien, in de details natuurlijk wel). De database is hier in feite gewoon de dictionary. Deze dictionary is in dit geval echter extern (volgens de quote) in een chip opgeslagen. Het enige waar dit uiteindelijk op neer komt, is dat de grootte van het video-bestand op geen enkele wijze een accurate weergave is van de totale opslagruimte gebruikt voor de video stream.

 

Het valt op een bepaalde ook te vergelijken met zowel MIDI/wavetable als MOD audioformaten, voor zij die hiermee bekend zijn. Je hebt audiosamples en een stroom aan controle information die bepalen hoe zo'n sample afgespeeld moet worden, en in welke combinatie. Een MIDI bestand was bijvoorbeeld 10kb, maar ondertussen had je geluidskaart wel 20mb aan samples aan boord. De totale grootte is dan wel +-20mb, niet 10kb, ook al is de transmissiegrootte 10kb (alleen had je die 20mb al eerder gekregen).

 

Deze zelfde methode inzetten met video beelden als gesuggereerd door het gequote artikel lijkt me totaal onwaarschijnlijk om significant hogere compressieniveaus te halen dan op dit moment bestaande algorithmes voor hoge resolute video van hoge kwaliteit. De datastroom benodigd voor correctie van de 'databasebeelden' tot het uiteindelijk 'goede' beeld zal in dit geval zo hoog zijn dat de voordelen zo goed als teniet gedaan zullen worden. Vergelijkbare methoden zijn al vaak geprobeerd op verschillende vlakken en zelden werkt het goed, tenzij de uiteindelijke beelden vanuit de databank samengesteld worden (zoals in computergegenereerde beelden). Het terugrekenen van 'echte' beelden tot zulke basisbeelden is een ontzettend ingewikkeld iets, wat een zeer grote hoeveelheid rekenkracht vereist.

 

Sorry, maar: broodje aap verhaal. Theoretisch gezien mogelijk, maar we zijn pas net op het niveau dat dit met audio min of meer kan (AAC, bijvoorbeeld), dit gaat met video echt niet lukken.

 

 

[R.I.P. | Peter Bonjernoor]

Cruciaal daarin is de database van beeldblokken, bijvoorbeeld een stukje blauwe lucht. Bij het comprimeren van elke film met blauwe lucht volstaat een verwijzing naar het betreffende beeldblok.

 

En als je een film hebt waarin honderden verschillende tinten blauwe lucht voorkomen? Of een zonsondergang die in de achtergrond plaatsvindt met alle veranderingen in klerunuances?

 

En dan hebben we het nog niet eens over moeilijk te comprimeren beeldfragmenten, namelijk die fragmenten die niet een vlak van 1 kleur zijn - het grootste deel van het beeld dus eigenlijk.

 

Sloot was dus geen oplichter, maar bedacht een logische methode.

 

Een logische methode die niet met cijfers te onderbouwen was - ja, zo kan ik ook een geniale uitvinding doen. Misschien was het geen oplichter, maar hij l*lde wel bewust uit zijn nek, en een hoop mensen zijn er in getuind.

[Joost Schravendeel]

En als je al die tinten blauw, lucht, kleding allemaal opslaat op een x / xx of xxx gig grote harde schijf in de video speler. Is het dan nog mogelijk om met heel weinig KB's alleen aan te geven wanneer hoe en wat in de meeste minimale vorm en dat de video-speler alsnog weet wat er afgespeeld moet worden. Dat zou de kosten per datadrager wel enorm drukken, dus is die xx miljard winst nog niet eens zo gek.

[Michiel van Vlaardingen]

Maar voor een blok met één kleur is jpeg bijvoorbeeld ook al heel efficient. ( In principe kun je jpeg ongeveer zien als een hele beperkte set voorbeeldplaatjes waarvan ieder blok een gewogen combinatie daarvan is) eventuele winst zou juist te behalen zijn dan in blokken die wel meer dan gemiddeld voorkomen, maar toch erg veel informatie bevatten. (en daarmee relatief duur zijn om met jpeg te beschrijven) Stel dat je bijvoorbeeld basisblokken zou kunnen hebben voor een aantal gezichten, dan hoef je voortaan alleen nog maar de verschillen met die basisgezichten op te slaan.

 

Als je wilt vergelijken met MIDI komt je denk ik uit op de huidige 3D spellen en videokaarten, de opgeslagen informatie is veel minder dan wat je nodig zou hebben om het weergegeven beeld als video op te slaan. Dat bewijst al dat het zeker mogelijk is om bepaalde soorten beelden veel efficienter op te slaan. (de praktische realisatie van de weg terug laat ik even buiten beschouwing) Waar mensen vooral over vallen is dat van de Jan-Sloot methode altijd is beweerd dat het elke film binnen een beperkte ruimte zou kunnen opslaan zonder informatie weg te laten. (Edit: dit wordt overigens in het voorgaande van dit lange topic ook al uitvoerig besproken)

[Michiel van Vlaardingen]

Ik heb het artikel inmiddels gelezen en vind het een zeer plausibel scenario. Of je nou moet zeggen dat het ontrafeld is... tja... daarvoor blijft er toch te veel onduidelijk denk ik. Het lijkt me heel aannemelijk dat er gewoon aan alle kanten wat overdreven en opgeblazen is, zoals met wel meer dingen in de bubble periode. De vraag blijft natuurlijk of het gereconstrueerde algoritme nog steeds winst zal behalen ten opzichte van andere technieken. Want ook die hebben niet stil gestaan in de afgelopen jaren.

[Christine]

Betekent dat dat alle blauwe luchten in alle films die je zou willen afspelen allemaal precies hetzelfde blauw zijn? En dat alle acteurs precies dezelfde acteur zijn? Daar worden films wel saai van denk ik.

[R.I.P. - Benm]

En dat alle acteurs precies dezelfde acteur zijn?

 

Attack of the killer clones? ;)

 

Compressie gebaseerd op verwijzing naar externe bibliotheken heeft natuurlijk ook zo zijn beperkingen. Een mogelijkheid om bijv de foto op mijn desktop te comprimeren is de instructie:

 

"vlieg naar cairo, neem een taxi naar giza, ga daar-en-daar staan, richt op de grote pyramide met je digicam en druk af!"

 

Dan heb je een 10 megapixel foto gecomprimeerd tot 200 bytes, die vervolgens wel een dag werk en $1000 kosten om te decompressen. En dan nog werkt het alleen als ze van die pyramide afblijven.

[Hans v N]

Heb even een plaatje opgeblazen in photoshop. Als je groen als "A" voorprogrameert en licht groen XA en lichter groen XXA enz kom je al een heel eind. Groen kan dus ook in veel nuances opslaan.

Dat lichter en donkerder kan je voor alle kleuren identiek maken dus XXB is lichter blauw.

 

http://www.kemdirect.nl/pictures/jansloot.gif

 

Bovendien heeft een film een veel lagere resolutie dan een foto dus dat helpt ook mee.