Jan Sloot - Geniale Datacompressie of Oplichter?

[Salvador]

Jan Sloot -een Nederlandse uitvinder- claimde dat hij een uitvinding had gedaan om digitale data te reduceren tot ongeveer 1 kilobyte per videofilm van 60 minuten. Een revolutionaire claim!

 

Roel Pieper heeft het Philips bestuur verlaten en is samen met Sloot een bedrijf begonnen: FifthForce om de uitvinding van Sloot te commercialiseren.

 

Het zou het grootste bedrijf van de wereld moeten worden. Vlak voordat de contracten getekend waren is Jan Sloot overleden. De broncode van zijn uitvinding is nooit gevonden en niemand van FofthForce was in staat om de demonstratiemodellen (hardware en software) te ontrafelen en de vinding verder te commercialiseren.

 

De grote vraag is nu: had Jan Sloot écht een uitvinding gedaan en die zelfs voor de mensen in zijn eigen bedrijf goed geheim gehouden, of had Jan Sloot een geniaal demontratiemodel gemaakt, die geen echte uitvinding in zich had... deed hij maar alsof?

 

Graag jullie mening.

[Cor van Prooyen]

Ezel

Paard

Fiets

Auto

Trein

Vliegtuig

Sneller dan het geluid ( auto.vliegtuig )

 

Nou heb ik totaal geen verstand van bits en bijters maar als je het bovenstaande rijtje bekijkt..en er niemand geweest zijn die ff ánders dacht.... zouden WIJ nog op een ezel rijden.. ;D

 

In Grunn staat de op 1 na snelste computer van Europa..( totaal ongeveer inhoud van 6 koelkastjes ) in april gaan draaien begreep ik.. maarr werd er gezegd als we NU zouden gaan bouwen kon er wel weer 1 kastje af.. :o

 

Beredeneren kan ik het totaal niet.. maar zéker is dat we nog niet bij de laatste "uitvinding " zijn uitgekomen.

[Henny van der Pluijm]

Er was wel een werkend kastje hoor.

 

Met jouw goedvinden zal ik gewoon even het hele artikel posten.

________________________________

 

Op het spoor van de Broncode

 

 

Een bedrijf van het formaat van Cisco. Dat viel volgens Roel Pieper te smeden uit de coderingstechniek van Jan Sloot. Maar na de plotselinge dood van Sloot was de broncode van de vinding verdwenen. Maar was die broncode eigenlijk wel nodig om de geheimen van deze technologie te ontrafelen?

 

 

Een film van 2 uur op een chipcard met een capaciteit van 128 kilobyte samenpersen. Dat kan niet. Maar ene Jan Sloot, een maffe uitvinder uit Nieuwegein, demonstreerde herhaaldelijk dat het kon. Niet alleen aan leken, maar ook aan sceptische technici, aan kritische wetenschappers en aan zakenlui die hoopten dat de vinding hen schatrijk zou maken. Hoe vaak de uitvinding ook werd getest, hoeveel vragen er ook werden gesteld, niemand kon er een gat in schieten. De technologie vermarkten was echter een ander verhaal. Nadat Sloot enkele financiers versleten had, komt uiteindelijk Roel Pieper in beeld, die, gevierd tot in Silicon Valley tenslotte, een poging doet het bedrijf te financieren met serieus venture capital. Hij wil er wel binnen een jaar mee naar de beurs en het bedrijf even groot maken als Cisco. Pieper zelf zal dan een paar miljard opstrijken en toetreden tot de Hall of Fame van de IT-wereld. Waarom niet? Het gaat tenslotte om technologie van wereldklasse. Na een reis naar Silicon Valley lijkt alles in kannen en kruiken. Maar dan sterft Jan Sloot plotseling aan een hartaanval en is zijn mysterieuze kastje, inclusief de broncode, spoorloos verdwenen. Een raadsel, maar jammer, over en sluiten. Of toch niet?

 

Het verhaal van Jan Sloot werd beschreven in het uitstekende boek "De Broncode" van onderzoeksjournalist Eric Smit, dat al in 2004 verscheen, maar misschien opnieuw actueel kan worden. "De Broncode" is meesterlijk geschreven, logisch opgebouwd en kent een dragende spanning. Het is ook uitstekend onderbouwd en gedocumenteerd (de auteur heeft er jaren aan gewerkt) en geeft een aardig inkijkje in de belevingswereld van maffe uitvinders, vrijgevige investeerders, wereldverbeteraars en professionele deal makers. Interessante bijvangsten zijn het onthutsende gemak waarmee het PR-bureau van Pieper (MCS) het Nederlandse journaille tot en met Nova inpakte en de ontdekking dat geen enkele Nederlandse venture capitalist in 1994 in het idee van Rene Bickels voor een internet service provider wilde investeren. Uiteindelijk ging Nina Brink met dat idee aan de haal. De hoofdlijn van "De Broncode" is echter zo aangrijpend dat de merkwaardige verdwijning van het kastje en daarmee de fantastische technologie de geïnteresseerde lezer onmogelijk onberoerd kan laten. Na herhaald herlezen valt op dat het boek een paar aanknopingspunten bevat die ons mogelijk toch dichter bij de waarheid rond het geheim van de vinding van Sloot kunnen brengen.

 

Het eerste aanknopingspunt is eigenlijk een omissie in het boek. Wat is er met de zogenoemde cardwriter gebeurd? Op pag. 42 wordt het proces van het aanmaken en afspelen van films via de technologie van Sloot in zijn volledigheid beschreven. Met de cardwriter wordt een film op een chipcard gezet en met een cardreader wordt deze uitgelezen en via een laptop afgespeeld. Maar na de dood van Sloot gaat het alleen nog maar over de cardreader. Alle betrokkenen vragen zich wanhopig af waar de cardreader, het kastje dat steeds naar demonstraties werd meegenomen, plotseling is gebleven. Uiteindelijk vindt men een exemplaar dat volgens de analyse van Marius Abel, de technische assistent van Pieper, "niet het getoonde systeem bevat". Maar om te begrijpen hoe de codering van Sloot werkte, is de cardwriter als beginpunt net zo bruikbaar. Een los einde in het verhaal.

 

Een ander en veel belangrijker aanknopingspunt, is dat de auteur en de meeste betrokkenen kennelijk de indruk hebben dat om de werking van het systeem te achterhalen de broncode noodzakelijk was. Dat is niet het geval. De werking van een computerprogramma kan in principe worden afgeleid uit de uitvoerbare versie. Elk programma, zoals Word of Excel, bestaat uit gecompileerde (naar de machine vertaalde) broncode. Dat betekent dat een werkend programma door een gespecialiseerde hacker kan worden geanalyseerd om te ontdekken hoe de broncode er oospronkelijk heeft uitgezien. Het vereist een aantal analytische stappen, maar het kan.

 

Deze techniek heet decompileren en bestaat al zolang computers bestaan. Hoewel decompileren onder de meeste omstandigheden illegaal is, wordt het toch hier en daar toegepast. Er zijn zelfs programma's in omloop die op geautomatiseerde wijze een programma kunnen terugleiden tot de broncode. Het boek meldt deze mogelijkheid niet en ook in de levendige discussies die op internet en in de media hebben plaatsgevonden over de vinding van Sloot wordt deze mogelijkheid niet genoemd. Hoe zou decompileren bij de vinding van Jan Sloot in zijn werk kunnen gaan? Als we ons beperken tot de cardreader, zat het uitvoerbare programma op een aantal programmeerbare chips. Het betreft hier zogenoemde "embedded chips", waarvan de inhoud gewoon kan worden uitgelezen, net als bij elk ander type chips.

 

Het boek meldt dat Marius Abel inderdaad een poging hiertoe deed, maar niets vond wat op enige structuur duidde. Dat is vreemd, want er had wel degelijk structuur moeten zijn. Jan Sloot had, om zijn vinding te laten werken, heel wat hulpapparatuur moeten ontwikkelen. Een cardreader en cardwriter, maar ook een video-driver, een database-driver en zelfs een eigen besturingssysteem, volgens Sloot omdat Windows 95 alleen met binaire technologie kon werken. Een groot deel van de technologie waarop de vinding was gebaseerd, kan dus als vrij origineel en moeilijk te kopiëren worden gekenmerkt.

 

Maar nergens meldt het boek dat Sloot ook een geheel eigen type programma had ontwikkeld. Alleen als hij dat gedaan had, zou zijn programma door experts niet te ontcijferen zijn geweest. Het is ook vrij onwaarschijnlijk dat Sloot bijvoorbeeld een eigen programmeertaal ontwikkeld had. Sloot gebruikte voor zijn vinding in de handel verkrijgbare chips, die hij onder meer uit Taiwan liet importeren. Programmeerbare chips, van welk type ook, worden geprogrammeerd met in de handel bekende ontwikkelomgevingen. Veel embedded chips worden bijvoorbeeld geprogrammeerd met behulp van de programmeertaal C, terwijl er op de markt commerciële ontwikkelomgevingen zoals Proton bestaan waarbinnen de programmeur met zo'n taal aan de slag kan. De ontwikkelomgeving, die meestal vanaf een gewone personal computer werkt, vertaalt voor de programmeur de broncode naar uitvoerbare machinecode. Deze machinecode stuurt de instructieset van de chip aan, volgens logische en ontleedbare stappen.

 

Aangezien het boek geen melding maakt van de ontwikkelomgeving die Sloot gebruikte, terwijl veel andere technische details wel zorgvuldig worden genoemd, mag worden aangenomen dat de auteur, maar ook de meeste andere betrokkenen die zijn geïnterviewd, dit aspect over het hoofd hebben gezien. Zodoende wordt aan de mogelijkheid voorbij gegaan dat degenen die over een exemplaar van het werkende kastje beschikken, de broncode kunnen afleiden uit de inhoud van de chips.

 

Niemand kan dit de betrokkenen overigens kwalijk nemen, want de techniek van decompileren is alleen bij technisch ingewijden bekend. Het gevolg is echter dat de kans groter is geworden dat de technologie van Jan Sloot de markt zal bereiken. Daarvoor is de broncode niet noodzakelijk. Of deze technologie dan inderdaad de ontwrichtende uitwerking op sectoren als de media, film en IT zal hebben waar de betrokkenen op hoopten, valt echter nog te bezien. Want de mogelijkheid bestaat wel degelijk dat Jan Sloot zijn financiers en de geïnteresseerde wetenschappers in elk geval voor een deel om de tuin heeft geleid. Meer daarover in een volgende aflevering over het raadsel van Sloot.

 

 

 

 

 

 

 

[Henny van der Pluijm]

Er was wel een werkend kastje hoor.

De truc van de heer Sloot is al heel oud. Mensen zijn geneigd om te denken in termen van invoer en uitvoer. Hij stopte een film in het kastje en er kwam geheel volgens plan een gecomprimeerde film uit. Daarna zijn mensen verkeerde conclusies gaan trekken. Sloot toonde aan dat zijn kastje kon comprimeren; niet dat zijn kastje kon comprimeren in 128 KB. Dat laatste is alleen maar door hem gezegd en later door de aanwezigen versterkt.

 

Het kastje was een zogenaamde blackbox. Net als een computer. Niemand weet wat er verder nog allemaal in heeft gezeten. Voor de hand ligt dat er in het kastje stiekem een groter opslagmechanisme aanwezig was waarop de film werd gekopieerd. Vervolgens schrijft het systeem een klein bestandje weg wat waardeloos is. Omgekeerd werkt het ook. Dat kleine bestandje invoeren en vervolgens de originele film vanaf een ander verborgen medium weer wegschrijven. Iedere computer met een kaartlezer en een extra harde schijf kan dat.

 

Dus ja, er was een werkend kastje. Alleen deed het net even iets anders dan u gelooft.

 

Heb je mijn artikel gelezen?

 

"Want de mogelijkheid bestaat wel degelijk dat Jan Sloot zijn financiers en de geïnteresseerde wetenschappers in elk geval voor een deel om de tuin heeft geleid. Meer daarover in een volgende aflevering over het raadsel van Sloot. "

 

 

 

[Merkava]

Naar mijn bescheiden mening wordt de mythe van Sloot in stand gehouden om de reputatie van mensen als Pieper te beschermen.

Die zal er wat blij mee zijn dat mensen blijven geloven in het bestaan van het zwarte kastje met card reader.

 

Wat mij opvalt in de berichtgeving is dat er indertijd sprake was van 16 bioscoop films op een 64 kb kaartje. Volgens dit artikel is het ineens een 128 kb kastje met twee uur film.

32 keer de toen toegepaste opslagcapaciteit, dat zou nog steeds een enorme prestatie zijn maar niet wat er is gebruikt volgens vele bronnen.

 

Ik blijf bij mijn mening dat 8kb (er wordt ook gesproken over 8 films en 64kb) voor een film, zelfs als het een clip zou zijn van enkele minuten grote onzin is. Er staan immers al meer verschillende fimpjes op YouTube dan er combinaties mogelijk zijn met 8kb.

 

En zelfs al zou het mogelijk zijn dan vraag ik mij af "wat zou er gebeuren als je de data in het geheugenkaartje een beetje verandert?"

Het zou dan best kunnen zijn dat je ineens naar een film kijkt die nog niet eens geproduceerd is. ::)

 

Als deze ballon eindelijk doorgeprikt wordt, dan zal dat de reputatie van een man als Pieper aardig ondergraven. Zeker van een man met een achtergrond in de automatisering zou je toch verwachten dat hij zelf met wat gezond verstand het idee van meneer Sloot naar het rijk der fabelen had kunnen sturen.

 

Je hoeft niet intelligent te zijn om domme dingen te doen, het maakt het alleen acceptabeler.

[Christine]

Waar ik me over verbaas is hoeveel mensen zich zo makkelijk een oordeel aanmeten over deze complexe zaak. Lees alleen de laatste twee regels van mijn artikel even door en je ziet dat deze sneer ongepast is.

 

Ik had de alinea's gelezen. Het is als volgt gegaan.

 

Sloot wist zeker dat hij zijn kastje zou kunnen maken, als hij genoeg tijd en geld had. Pieper wilde een demo-kastje, maar Sloot was nog niet klaar. Sloot maakte dus een demo-kastje, met een heleboel extra geheugen om de te demonstreren film op te zetten. De kaart bevatte geen film. Sloot had Pieper en Abel strict verboden het kastje open te schroeven. Sloot bleef er van uit gaan dat als Pieper succes had met de demo, hij (Sloot) inmiddels het echte product af zou hebben. Echter, dat lukte niet, maar Sloot kon niet meer terug want dan zou hij moeten bekennen dat het demo kastje fake was. Iedereen kent de situatie waarin de klant de demo ziet en dan denkt dat het echt is en dat je dan een woord teveel zegt en je in de nesten werkt. Dan moet je onmiddellijk de klant duidelijk maken wat het verschil is tussen een demo en een werkend systeem. Sloot heeft dat niet gedurfd. Op het moment supreme moest hij met de billen bloot, maar de avond eraan voorafgaand is hij aan een hartaanval bezweken. Ik zie oorzaak en gevolg in de billen bloot en de hartaanval.

 

Je kunt wiskundig bewijzen dat het aantal parameters in een gemiddelde film groter is dan wat er op een chip van 128k past. Het feit dat Al Pacino een rode das omheeft is minimaal 1 bit informatie. Als hij die das de volgende scene wel/niet om heeft, is dat ook een bit. Tel de bits bij elkaar voor alle attributen en omgevingen in de film, en je komt op meer dan 128000. Je kunt wiskundig bewijzen dat een film niet op 128k past.

 

Ik heb Sloot niet gekend maar ik ken wel Pieper, Abel en van der Pluijm. Ik blijf me verbazen.....

 

[Christine]

Christine, goed van je dat je serieus op de materie ingaat. Maar voor we verder gaan, heb je het boek van Eric Smit gelezen?

 

Henny, ik vind het prima dat je probeert je punt te maken, maar ik denk dat ik als fysica genoeg kennis van wiskunde heb om niet te hoeven twijfelen aan mijn reeds uiteengezet standpunt.

 

[Nils de Witte]

Hebzucht kan de kracht hebben van een kleine nucleare bom, combineer dat met macht en ego en er gebeuren dingen die de wereld voor altijd veranderen. Niet noodzakelijker wijze ten positieve. Vaak is de hebzuchtige tevens het slachtoffer van die hebzucht. Neem nou die projectontwikkelaar die 2 mln aanbetaald op de Ritz aan een wekeloze vrachtwagenchauffeur...

 

Anyway, Pieper heeft (of had) macht heeft ook een ego en is zeker hebzuchtig. Maar echt vallen doet hij niet.

 

[Hans v N]

Heb begrepen dat het niet om compressie gaat of in ieder geval niet alleen maar ik ben verre van deskundig en heb eerder een wiskunde deuk dan een knobbel.

 

Als ik met iemand (of iedereen) afspreek dat de een specifieke pagina tekst A is en ik stuur iemand een email met de boodschap A dan is de boodschap niet gecomprimeerd maar wel volledig duidelijk voor de ontvanger.

 

Zo kan je dat ook met plaatjes doen of delen ervan. In Adobe PDF is zoiets aan de hand met fonts. De ontvanger maakt zelf het juiste font aan op basis van een korte instructie.

 

Christine, zit ik er nu helemaal naast?

[Merkava]

Er is altijd sprake geweest van 8 tot 16 films op 64 kb.

Neem even 8kb per film, en dan echt elke film.

 

Op youtube staan nu al meer films dan er combinatiemogelijkheden zijn met 8kb.

 

Verder is digitale techniek niks meer dan een reeks enen en nullen die bepalen wat er vervolgens wordt geschakeld.

In een cd speler gebeurt hetzelfde, daar worden enen en nullen omgezet in een analoog signaal.

Een tv signaal bestaat ook uit een analoog signaal, een draagolf waarin de informatie in sinusvormen is verwerkt.

 

Zou de broncode bestaan dan heb je ook altijd nog deze D/A convertor nodig. Een convertor die het digitale signaal omzet naar analoog.

In theorie kun je elke film misschien helemaal ontleden in een fenomenale reeks aan sinusgolven. Stel je vind hier een constante in dan zou je die contante kunnen gebruiken om films te coderen/omzetten naar een code die aangeeft welke basissinusgolven aangesturrd moeten worden om de film te reproduceren.

 

Achter dit hele verhaal zit nog een ander addertje wat voor veel mensen blijkbaar moeilijk te bevatten is.

Als je de code die in de cardreader zit voor een specifieke film random aan gaat passen dan zou het in principe mogelijk zijn dat je een film "reproducerd" die nog niet uitgebracht is.

 

Antwoord op vraag 1 Als je het eindresultaat hebt en de code op de cardreader, dan kun je in principe de werking van het kastje reversed engineren precies zoals in het eerder door mij gegeven voorbeeld van de Enigma code.

 

2 Een chipkaart is niks meer dan een stukje silicium.

Daarop zijn elementen geëtst bestaande uit halfgeleiders vergelijkbaar met een transistor.

Het ontwerp is zo gemaakt dat een elementje in staat is een bepaalde stand vast te houden aan de hand van een aangeboden signaal aan de ingang. Er zijn twee standen mogelijk, namelijk hoog en laag, waarbij hoog staat voor een spanning dichtbij de gebruikte voedingsspanning, en laag staat voor een spanning dichtbij de 0 volt.

Biniar is een tweetallig stelsel, dit houdt in dat er per digit twee standen mogelijk zijn, in dit geval 0 en 1.

Wij gebruiken in ons dagelijks leven het tientallig stelsel, dat heeft tien mogelijkheden, namelijk 0 t/m 9.

Een ander getallen stelsel is het hexadecimale stelsel dat in de computerwereld ook veel gebruikt wordt. Dit is het zogenaamde 16 tallig stelsel en telt van 0 t/m 9 en dan verder met a, b, c, d, e, en f

 

Patronen kun je soms zichtbaar maken door getallen in verschillende talstelsels uit te tellen, de patronen verschijnen dan vanzelf.

Er zijn nog veel meer wiskundige trucjes om dat "zichtbaar" te maken, dat is meer Christine haar specialiteit.

 

[Henk]

Misschien ging het richting Fuzzy Logic :)

 

Fuzzy logic (soms vage logica of wollige logica genoemd) is een stroming binnen de logica. Zij kan gezien worden als een uitbreiding van booleaanse (boolean) logica. Het principe uit de booleaanse logica dat iets of waar of onwaar is, wordt losgelaten; het is dus een vorm van meerwaardige logica. In plaats daarvan worden er waarheidswaarden gebruikt tussen 0 (onwaar) en 1 (waar) in. Het discrete karakter van de traditionele logica wordt hiermee ook losgelaten, iets kan bijvoorbeeld voor 1/3 waar zijn. Of 'een beetje' waar. Het Engelse woord fuzzy betekent wazig, wollig.

 

 

 

 

[martijn_brinkers]

Nee helaas, er zijn echt maar twee standen mogelijk.

Meer combinaties uit een dergelijke chip zouden op zich al vele miljarden waard zijn als vinding.

 

Is niet helemaal waar. ISD produceert chips met meervoudige encoding die oa gebruikt worden voor opslag van spraak (gebruikt in oa memorecorders toen geheugenopslag nog schaars was). Zie bijv. http://findarticles.com/p/articles/mi_m0EIN/is_1997_August_25/ai_19695914

 

Echter blijft 128Kb 128Kb ongeacht of je het codeert met een binaire encoding of een meervoudige encoding. De hoeveelheid data blijft gelijk.

[Acrobat Reader]

(en Hans mag ik het woord redundant ruilen voor serendipiteit ... )

Hans heeft het volgens moi over de redundantie van deze discussie op HL (lees in dit geval:" herhaling"), niet over het tjaject van uitvinden. Daarop is inderdaad (soms) de term serendipiteit van toepassing

[Hans v N]

(en Hans mag ik het woord redundant ruilen voor serendipiteit ... )

Hans heeft het volgens moi over de redundantie van deze discussie op HL (lees in dit geval:" herhaling"), niet over het tjaject van uitvinden. Daarop is inderdaad (soms) de term serendipiteit van toepassing

 

Volgens moi wil Ard een mooi woord ruilen tegen een ander mooi woord. Ik wil wel ruilen met altruisme. ;D

[Hans van den Bergh]

Hmmm... De HL-variant op de wet van Godwin slaat weer toe. ::)

'Naarmate een discussie op Higherlevel langer duurt, nadert de waarschijnlijkheid dat ... ... een moderator er vervolgens een slot op doet ...' kan er haast niet meer op wachten!!!

 

Succès en groet,

 

Hans

[Frans Sijtsma]

Deze discussie gaat in herhaling vallen en heeft inmiddels weinig meer met ondernemen te maken.

 

Zolang we tevens niet weten of er daadwerkelijk sprake was van een vernieuwend concept, én degene die dat wel weet het niet meer kan vertellen valt er ook op het gebied van innovatie bar weinig lering uit te trekken.

 

Of een onderwerp interessant is, is geen maatstaf voor Higherlevel. Bovenstaande 2 overwegingen wel.

 

Topic gaat dus op slot. De vrijmibo is ook reeds lang voorbij.

 

Frans

[R.I.P. - Benm]

Dit verhaal heb ik wel eens eerder gehoord. Ik wil niet zeggen dat de man een oplichter was, er wordt tenslotte voordurend ontwikkeld en uitgevonden op dit gebied.

 

Een uur video in 1 kb stouwen lijkt me echter onmogelijk. Dat heeft niet zozeer met technische beperkingen als wel met informatietheorie te maken. Bij maximale compressie houdt je eigenlijk alleen de data over die het brein verwerkt bij het bekijken van de video. Alles wat je verder zou comprimeren is definitief verloren. Hoeveel informatie dat precies is is vooralsnog onbekend, maar ik durf toch wel met zekerheid te zeggen dat het meer dan 1 kb/uur is :) Dit soort theorie zegt trouwens alleen wat je -kunt- niet doen, niks over of en hoe het uitgevoerd kan worden.

[Anders Floor]

Loopt ook een felle discussie over op Gathering of Tweakers:

 

http://gathering.tweakers.net/forum/list_messages/953988

 

Afgezien van de techniek die op zichzelf al ongeloofwaardig is (maar dat waren wel meer uitvindingen, bv vliegen, telefoneren etc), zitten me wat te veel onwaarschijnlijkheden in. Bij een megapresentatie struikelt meneer over een drempeltje en laat ie het kastje uit zijn handen flikkeren? Yeah right. Na zijn dood is er geen spoor van te vinden? Sure. Er is geen, maar dan ook geen enkel videomateriaal van een presentatie? Uh-huh.

 

Als je het mij vraagt heeft een detectivebureau na de dood van Sloot (daar zit een slogan in) ontdekt dat alle betrokkenen gigantisch zijn genept, en heeft men vervolgens besloten het geheimzinnige verhaal maar in stand gehouden om niet te hoeven toegeven dat ze er in zijn getuind. Dus vertelt Pieper gisteravond rustig op Radio 1 dat het kastje ergens opgeslagen ligt totdat de tijd rijp is, en dus deden alle betrokken braaf mee aan het Netwerk verhaaltje naar aanleiding van een "journalist" die er een spannend boekje op Peter Siebelt-niveau over heeft geschreven. Die schrijver houdt er van alle betrokkenen vermoedelijk nog het meest aan over denk ik.

[juul.s]

Volgens mij zijn er twee oplossingen

 

1) Wat ik uit het octrooi haal is dat hij indexeert zeg maar, dus net als het LZW algoritme. Hij maakt een bibliotheek aan met alle mogelijke waarden en wijst naar de waarde die hij nodig heeft. Maar dat kan alleen als die waarden niet volledig random zijn. Bijv. in de Nederlandse taal komt de letter e vaak voor en de letter q weinig. Met een los filmbeeld gaat dat m.i. minder goed, tenzij je bereid bent de kwaliteit aan te tasten.

 

2) Is dat je een fractal gebruikt. In principe bestaat er een nummer dat als zaadje dient voor bijv. een willekeurig beeld uit willekeurig welke film. Je kunt het filmbeeld met relatief weinig informatie hiermee redelijk goed benaderen. Ware het niet dat het praktisch niet mogelijk is om het zaadje te vinden. Fractal compressie werkt met een benadering van dit principe. En alhoewel deze benadering relatef simpel is, kost het maanden (ff uit mijn hoofd) om met die techniek en een normale PC een film te coderen. En de compressiefactor is dan ongeveer gelijk aan die van MPEG.

 

Dus volgens mij kan het wel een beetje, maar een compressiefactor van meer dan een miljoen is veel en persoonlijk geloof ik ook niet dat de betreffende man de sleutel gevonden heeft. Van de andere kant als je kijkt naar de Eindhovense student dan zijn de wonderen klaarblijkelijk de wereld nog niet uit.

 

[XYZdotCLUB]

Wie weet had hij inderdaad wel een geniale ingeving. Jammer dat we het niet meer van hem zullen horen.

 

Hij heeft zich doodgerekend, voordat hij zich rijk kon rekenen.

[old account]

Dit doet me sterk denken aan het mysterie Wardenier.

Een man uit Wolvega die rond 1934 de brandstofloze moter zou hebben uitgevonden. Philips haalde hem zelfs uit het Duits gevangennenkamp om van zijn uitvinding gebruik te maken. Hij is om onverklaarbare redenen opgenomen in een psychiatrische inrichting. Mensen die na zijn dood over hem of zijn machine praten werd verteld dat ze maar stil moesten zijn...

 

Ook zoiets raars, en nog veel eerder in de geschiedenis dus.

 

Jelmer.

[Salvador]

Spannende vraag is natuurlijk altijd: als iemand beweert iets uitgevonden te hebben, maar hij heeft de exacte technische werking (nog) niet heeft aangetoond... is hij dan een oplichter?

 

Ik denk het niet!

 

Problematisch wordt het wel als er -terwijl duidelijk technisch bewijs ontbreekt- alvast een bedrijf wordt opgestart waarin vele miljoenen worden gestoken en miljarden belangen (lijken) te zijn gemoeid.

 

Misschien was Sloot wel een perfecte demo-bouwer en was Pieper gewoon te dom (?) om dit technisch goed te doorgronden. Pieper is als technisch natuurkundige op de TUDelft cum laude afgestudeerd en heeft jarenlang als programmeur oa. bij grote internationale bedrijven gewerkt... dus Pieper had beter moeten weten!

[R.I.P. - Benm]

Er zijn best veel verhalen van mensen die een revolutionaire uitvinding zouden hebben gedaan, en vervolgens op mysterieuze en/of nare wijze verdwijnen.

 

Zo staat me iets bij van een japanner die kwam met een wasmachine-zonder-wasmiddel (voor consumenten). De details weet ik niet meer, maar hij is in ieder geval om zeep geholpen voordat dat apparaat op de markt was. Soortgelijke apparaten bestaan trouwens wel voor laboratorium- en specialistenwerk, maar niet met een cosumenten-prijskaartje.

[XYZdotCLUB]

Er zijn best veel verhalen van mensen die een revolutionaire uitvinding zouden hebben gedaan, en vervolgens op mysterieuze en/of nare wijze verdwijnen.

 

"Of er veel geld voor hebben gevangen."

 

Zoals het verhaal van de motor op water(stof). Iets waar de olielobby niet zo blij mee was.

[Gast Verwijderd account]

Ik kan me nog eens herrineren dat er een klein mannetje van zo'n 12 jaar een nieuwe starter had uitgevonden voor TL buizen waardoor ze 2x langer meegingen. 3x raden wie nu het patent heeft op die ballast en die dat patent diep in een kluis heeft gestopt....juist ja Philips, sense and simplicity ;D

 

Maar jan Sloot zou best wel eens geniaal kunnen zijn, van de meeste uitvindingen/ontdekkingen wordt in eerste instantie gedacht dat het niet kan. De aarde rond? Nee dat kan niet!!

 

Maar van de andere kant, de beste man zal toch wel enige aantekingen hebben gemaakt? Lijkt me sterk dat hij alles uit zijn bol deed.

 

 

[Ilja van Roon]

Is de aarde rond dan?!