Kun je overdracht domeinnaam voor "redelijke prijs" afdwingen?

[Acrobat Reader]

Beste Leden van Higherlevel,

 

Graag vraag ik jullie een keer om wijze raad: ik heb enige tijd geleden voor een dienst een hele pakkende merknaam bedacht en geregistreerd en gebruik dit merk ook al enige tijd op sociale media. Ik zie nu kans om dit verder uit te bouwen tot een serieus bedrijf, en wil daarom ook een site opzetten.

 

Nu is dit merk eerder actief geweest maar dat bedrijf is in 2006 failliet gegaan. Sindsdien is de .nl domeinnaam in het bezit van hun oude sitebouwer.

 

Ik heb deze partij benaderd voor overdracht, en die vraagt daarvoor een echt belachelijk hoog bedrag, met als motivatie dat het inderdaad een sterke naam is, en hij het dus ook aan anderen kan verkopen.

 

Uiteraard kan hij dat, maar die anderen mogen de site niet commercieel exploiteren in mijn merk-klasses (en de naam is zo specifiek dat het alleen een sterk merk is voor die klasses).

Vraag is nu wat mijn opties zijn? Moet ik knarsentandend accepteren dat het een verkopersmarkt is en dit soort domeinkapers kunnen vragen wat ze willen, of zijn er nog andere opties?

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

[Jonny Doe]

Is hier al ter sprake geweest in het verleden. Gebruik dus even de zoekfunctie. Volgens mij komt het er op neer dat je een domeinnaam kan opeisen (voor een redelijke prijs, wat dat ook mag zijn) als er sprake is een domeinnaamhouder die geen kennelijk belang heeft bij het bezit en dat voor jou wel geldt. Dat gaat dan in eerste instantie via mediation en later via een geschillenbeslechter.

zie hier.

 

[Acrobat Reader]

Dank! Ik zal nogmaals zoeken op Higherlevel zelf.

 

Heb jij - of iemand anders - enig idee wat de ordegrootte van zo'n "redelijke prijs" is voor een domeinnaam die bestaat uit een niet alledaagse samenvoeging van 2 woorden - in totaal 10 letters - en een daarop aan te bieden dienst die de eerste jaren echt geen tonnen omzet - laat staan winst! - gaat opleveren.

 

En wat is de extra bijdrage die een .nl domeinnaam daar aan kan leveren: ik bezit al een paar andere top level domains zoals .nu en .info

 

Kortom: kan iemand mij een idee geven wat een realistische prijs is, zodat ik kan beoordelen of ik het huidige bod van een paar duizend euro moet accepteren, ik beter een arbitrageprocedure kan gaan starten of dat ik schaterlachend weg moet lopen...

 

[robvoorn]

Ik begrijp alleen niet dat als iets niet van jou is, je de ander wilt dwingen het te verkopen of de prijs wilt bepalen.

[Jonny Doe]

Onder druk wordt alles vloeibaar. Volgens mij kan er in de mediation fase nog sprake zijn van overdracht voor een redelijke prijs maar bij de geschillenbeslechter kan die beslissen dat er gewoon zonder prijs moet worden overgedragen.

Het feit dat TS een merknaam heeft geregistreerd is een heel sterk argument om het domein op te eisen. Tenzij de huidige domeinnaamhouder er een merk op vestigt uit een andere merkenklasse. Dan wordt de kans uiteraard (veel) kleiner. Maar dat gaat hem geld en moeite kosten en hij wil juist zijn winst maximaliseren. Bovendien kan je dan "te kwader trouw" aanvoeren.

 

Dreigen met een arbitrage procedure en een redelijk bod op tafel leggen zou wel eens heel effectief kunnen zijn.

 

[Maxn]

Kortom: kan iemand mij een idee geven wat een realistische prijs is, zodat ik kan beoordelen of ik het huidige bod van een paar duizend euro moet accepteren, ik beter een arbitrageprocedure kan gaan starten of dat ik schaterlachend weg moet lopen...

 

Een arbitrageprocedure kost je 1500 EUR + je eigen tijd/die van een jurist.

Kosten die je -ook als je zou winnen- niet terug krijgt.

 

Om daar voor te kiezen, als de verkoper slechts een paar duizend euro wil hebben, zou een emotionele beslissing (het hem niet gunnen) i.p.v. een rationele zijn.

 

[Acrobat Reader]

Dank allen voor de input! Heel bruikbaar!

 

Ik lees alleen in deze geschillen regeling het volgende:

 

De procedure voor .nl-domeinnamen is neergelegd in de zogenaamde “Geschillenregeling voor .nl-domeinnamen” (hierna: “de Geschillenregeling”). De Geschillenregeling bevat een aantal voorwaarden om met succes overdracht van een domeinnaam te kunnen vorderen. Het moet gaan om:

 

a. een domeinnaam die identiek is aan of zodanig overeenstemt dat er verwarring kan ontstaan met een:

 

naar Nederlands recht beschermd merk of handelsnaam waarvan eiser rechthebbende is; dan wel

een in een Nederlandse gemeentelijke basisadministratie geregistreerde persoonsnaam, dan wel een naam van een Nederlandse publiekrechtelijke rechtspersoon of een naam van een in Nederland gevestigde vereniging of stichting waaronder eiser duurzaam aan het maatschappelijke verkeer deelneemt;

en

b. de domeinnaamhouder geen recht heeft op of legitiem belang heeft bij de domeinnaam; en

c. de domeinnaam te kwader trouw is geregistreerd of wordt gebruikt.

 

a. en b. zijn inkoppertjes, maar c. niet : de naam is niet te kwader trouw geregistreerd en wordt helemaal niet gebruikt, of is een te hoge prijs vragen ook al een vorm van te kwader trouw gebruik?

[kuifje]

Een paar opmerkingen:

1) ik vind het wat lullig dat je de ander als 'domeinkaper' betitelt. Hij had de domeinnaam al lang voordat jij begon met je merk, dus hij heeft helemaal niets gekaapt. Misschien had, en heeft, hij er al jarenlang goede bedoelingen mee, en wil hij hem zelf gaan gebruiken. Dat 'te kwader trouw' verhaal van jandoedel, daar geloof ik niet zo in, dat kan hij gemakkelijk ontkrachten.

 

2) Zelfs al had hij er geen bedoelingen mee, dan heeft hij nu een gelukje. Hij heeft een domeinnaam die iemand graag wil. Dat hij daar een mooie prijs voor vraagt is natuurlijk logisch. Hoe zou je zelf zijn? Ik zie echt niet in dat die persoon iets doet wat niet eerlijk of niet netjes is. Maar ik ben het wel met jandoedel eens: een aardig bod doen, en een beetje dreigen, zou zomaar eens tot een bevredigend resultaat kunnen leiden.

 

3) Als een ander, nu failliet, bedrijf de merknaam al had, is het misschien de moeite om in het register van het BOIP eens te kijken wat daarmee gebeurd is.

 

Misschien is de merknaam zelf wel verkocht door de curator. Het zou ook zomaar kunnen dat het merk niet in de failliete boedel zat, maar onder licentie gebruikt werd. Dan zou er zomaar nog steeds een originele eigenaar van het merk kunnen zijn. De kans is niet heel groot, maar de consequenties kunnen wel heel groot zijn, dus toch maar eens checken.

 

4) Misschien wat laat, maar waarom heb je een paar jaar terug wel honderden Euro's betaald om je merknaam te registreren, maar toen niet geprobeerd hebt om voor een paar Euro de .nl domeinnaam te krijgen?

 

[Hermes Ratgers]

maar c. niet : de naam is niet te kwader trouw geregistreerd en wordt helemaal niet gebruikt, of is een te hoge prijs vragen ook al een vorm van te kwader trouw gebruik?

 

Ik wilde net een verhaal typen en zie deze reactie waar het juist betrekking op heeft.

 

Mijns inziens is dit namelijk wel het geval.

Als een websitebouwer een domeinnaam registreert HOORT hij het op naam van zijn client te registreren. Als hij dat niet doet, is er mijns inziens zelfs sprake van diefstal (van ideeen).

 

Dat het gebeurd en goed wordt gepraat, wil niet zeggen dat het namelijk goed / rechtsgeldig is.

 

Moet je voorstellen dat ik voor mijn client een merknaam registreer en dat op mijn naam doe (en niet van mijn klant). Dat kan toch niet! Waarom dan wel voor een domeinnaam.

 

Wel als hij de domeinnaam op zijn naam heeft gezet NADAT zijn klant failliet is gegaan, maar als hij dat heeft gedaan voordat zijn klant failliet is gegaan dan is het wat mij betreft 100% te kwade trouw / diefstal.

 

[Jonny Doe]

Dat te kwader trouw bedoelde ik als de websitebouwer nu de merknaam registreert in een andere merkklasse met als enig doel TS dwars te zitten. Strikt gezien mag dat maar bij een arbitrage gaat dat de websitebouwer/domeinnaamhouder niet helpen.

 

[DaMedia]

Stel dat de sitebouwer de domeinnaam heeft overgenomen na het faissement dan is de domeinnaam gewoon van hem en kan hij vragen wat hij wil. Of hij het krijgt is aan de potentiële koper.

Ik heb ook tientallen domeinnamen waarvan een aantal ook weg mogen bij een goed bod. Met andere heb ik al jaren plannen, kom er alleen niet aan toe. Verkoop ik ze dan? Alleen bij een belachelijk hoog bod.

[Acrobat Reader]

Als een websitebouwer een domeinnaam registreert HOORT hij het op naam van zijn client te registreren. Als hij dat niet doet, is er mijns inziens zelfs sprake van diefstal (van ideeen).

Dat het gebeurd en goed wordt gepraat, wil niet zeggen dat het namelijk goed / rechtsgeldig is.

 

Moet je voorstellen dat ik voor mijn client een merknaam registreer en dat op mijn naam doe (en niet van mijn klant). Dat kan toch niet! Waarom dan wel voor een domeinnaam.

 

Interessant dit! De registratiedatum van het domein is 2001, en het faillissement van bedrijf en merkhouder dateert van 2008. Wellicht dus dat het domein nooit formeel in bezit is gekomen of had moeten zijn van de huidige registrant?

[Jonny Doe]

Stel dat de sitebouwer de domeinnaam heeft overgenomen na het faissement dan is de domeinnaam gewoon van hem en kan hij vragen wat hij wil. Of hij het krijgt is aan de potentiële koper.

Ik heb ook tientallen domeinnamen waarvan een aantal ook weg mogen bij een goed bod. Met andere heb ik al jaren plannen, kom er alleen niet aan toe. Verkoop ik ze dan? Alleen bij een belachelijk hoog bod.

 

Zo simpel is het jammer genoeg niet. Als jij een domein hebt en iemand registreert de domeinnaam als merk en stopt daar ook de nodige marketing in dan kan je worden gedwongen jouw domein af te staan.

 

Als je dus een goede domeinnaam hebt loont het de moeite om daar op zijn minst een website op te bouwen en zo handelsnaamrechten opbouwen. Dan kan je jezelf beter verweren tegen een merkaanvraag of een arbitrage. Een website bouwen en hosten kost tegenwoordig amper iets. Nog beter is het uiteraard om ook het als merk te registreren, als dat tenminste mogelijk is gezien de vereisten aan een merk.

 

[kuifje]

Dat te kwader trouw bedoelde ik als de websitebouwer nu de merknaam registreert in een andere merkklasse met als enig doel TS dwars te zitten. Strikt gezien mag dat maar bij een arbitrage gaat dat de websitebouwer/domeinnaamhouder niet helpen.

 

Ja, dat had ik wel begrepen. Ik denk alleen dat dat zo'n vaart niet zal lopen. Hij kan namelijk best aannemelijk maken dat hij er plannen mee had, maar dat die nog niet tot uitvoering zijn gekomen, of dat hij de plannen heeft opgeborgen maar de domeinnaam is vergeten op te zeggen.

 

Kwader trouw vereist een bewuste inspanning om de ander te schaden. Passiviteit, zelfs irrationaliteit, is geen kwader trouw.

 

[Jonny Doe]

Als een websitebouwer een domeinnaam registreert HOORT hij het op naam van zijn client te registreren. Als hij dat niet doet, is er mijns inziens zelfs sprake van diefstal (van ideeen).

Dat het gebeurd en goed wordt gepraat, wil niet zeggen dat het namelijk goed / rechtsgeldig is.

 

Moet je voorstellen dat ik voor mijn client een merknaam registreer en dat op mijn naam doe (en niet van mijn klant). Dat kan toch niet! Waarom dan wel voor een domeinnaam.

 

Interessant dit! De registratiedatum van het domein is 2001, en het faillissement van bedrijf en merkhouder dateert van 2008. Wellicht dus dat het domein nooit formeel in bezit is gekomen of had moeten zijn van de huidige registrant?

 

Volgens mij is het niet ongebruikelijk dat de domeinnaam door een websitebouwer wordt beheert en die de naam formeel in eigendom heeft. Dat is geen probleem als je daar goede afspraken over maakt. Slim is het uiteraard niet om het zo te regelen maar het mag m.i. best.

[Acrobat Reader]

1) ik vind het wat lullig dat je de ander als 'domeinkaper' betitelt.

Terecht punt, onnodige frustratie.

 

Hij had de domeinnaam al lang voordat jij begon met je merk, dus hij heeft helemaal niets gekaapt.

Zie mijn vorige reactie: hij had de domeinnaam al, maar namens/ten behoeve van een klant van hem. Ik vraag me daarom nu af of hij wel de rechtmatige eigenaar is, of dat dit domein toebehoort aan de curator

 

Misschien had, en heeft, hij er al jarenlang goede bedoelingen mee, en wil hij hem zelf gaan gebruiken.

Nee, dat heb ik zwart op wit. Hij heeft er sinds 2008 (faillissement van de merkhouder) niets mee gedaan en was dat ook niet van plan.

 

Dat 'te kwader trouw' verhaal van jandoedel, daar geloof ik niet zo in, dat kan hij gemakkelijk ontkrachten.

De reactie van Hermes heeft me nu weer aan het twijfelen gebracht...ik ga dat toch verder onderzoeken

 

2) Zelfs al had hij er geen bedoelingen mee, dan heeft hij nu een gelukje. Hij heeft een domeinnaam die iemand graag wil. Dat hij daar een mooie prijs voor vraagt is natuurlijk logisch. Hoe zou je zelf zijn? Ik zie echt niet in dat die persoon iets doet wat niet eerlijk of niet netjes is.

Mijn frustratie komt vooral omdat ik al 5 maanden beweeg en mijn bod steeds hoger wordt, maar er van hem uit tot nu toe nul (0) water bij de wijn is gedaan. Ik ga nu niet verder meer, eerst kijken wat de andere opties zijn zoals wat dreigementen of dwang

 

Maar ik ben het wel met jandoedel eens: een aardig bod doen, en een beetje dreigen, zou zomaar eens tot een bevredigend resultaat kunnen leiden.

In combinatie met de post van Hermes zie ik wel mogelijkheden ja

 

Als een ander, nu failliet, bedrijf de merknaam al had, is het misschien de moeite om in het register van het BOIP eens te kijken wat daarmee gebeurd is. Misschien is de merknaam zelf wel verkocht door de curator. Het zou ook zomaar kunnen dat het merk niet in de failliete boedel zat, maar onder licentie gebruikt werd. Dan zou er zomaar nog steeds een originele eigenaar van het merk kunnen zijn. De kans is niet heel groot, maar de consequenties kunnen wel heel groot zijn, dus toch maar eens checken.

Zowel bij BOIP als curator onderzocht; ik ben de enige en rechtmatige merkhouder

 

Misschien wat laat, maar waarom heb je een paar jaar terug wel honderden Euro's betaald om je merknaam te registreren

Merknaam is sinds maart 2017 geregistreerd (nadat de coulancehalve termijn voor verlening was verstreken), sindsdien ben ik ook bezig met het domein, wat nog best lastig was: want zowel de gegevens van de registrar als de registrar van de registrar bleken achterhaald en inactief. Uiteindelijk via SIDN en TransIP de domeinnaamhouder achterhaald, die in eerste instantie niet wist dat ie de houder was!

 

k begrijp alleen niet dat als iets niet van jou is, je de ander wilt dwingen het te verkopen of de prijs wilt bepalen.

Het merk is van mij; ik ben de rechtmatige eigenaar. Een domeinnaam is alleen een uiting van een merk.

Ik wil hem dwingen te verkopen omdat hij geen enkel belang heeft bij die domeinnaam en ik wel en ik wil hem dwingen daarvoor geen woekerprijs te rekenen. Hij mag er uiteraard aan verdienen, maar wel in alle redelijkheid. Het is aan hem om nu een redelijk bod neer te leggen. Doet hij dat niet, dan laat ik dat aan een geschillen regeling over.

 

[TwaBla]

Als een websitebouwer een domeinnaam registreert HOORT hij het op naam van zijn client te registreren. Als hij dat niet doet, is er mijns inziens zelfs sprake van diefstal (van ideeen). Dat het gebeurd en goed wordt gepraat, wil niet zeggen dat het namelijk goed / rechtsgeldig is.

Nou zou het wel aardig zijn als je zo'n idee hebt dat je het ook eens toetst.

 

Kom je in praktijk allerlei gevallen tegen waar dit wel gebeurt. Reclamebureau bedenkt een naam (of slagzin) en legt die vast. Lokaal distributeur legt lokaal merkrecht vast. Detaillist registreert domeinnamen.

 

Dat een site-bouwer een domeinnaam registreert is niet ongebruikelijk. In hoeverre dat een apart recht oplevert tov de handelsnaam-gebruiker die samenwerkt met dezelfde site-bouwer, zal vast al wel eens uitgevochten zijn. Maar dat geeft derden niet perse een ingang om het recht op die domeinnaam te betwisten.

 

Registratie ter kwader trouw krijgt een wanklank als dat argument gebruikt wordt door iemand die een merk heeft vastgelegd dat door een ander voorheen als handelsnaam gebruikt werd. En 'gebruik op social media' klinkt ook niet echt overtuigend. Daar is die geschillenregeling niet voor bedoeld. Er is geen geschil, hoogstens een zwakke claim.

 

[Acrobat Reader]

door iemand die een merk heeft vastgelegd dat door een ander voorheen als handelsnaam gebruikt werd.

Nee, alleen als domeinnaam, zie onder.

 

En 'gebruik op social media' klinkt ook niet echt overtuigend.

Dat is niet het enige

 

Laat ik dat iets verduidelijken:

 

[*]de term is als merk - maar niet als handelsnaam - van 2006 tot 2016 geregistreerd geweest op naam van een bedrijf dat in 2008 (dus niet 2006) failliet is gegaan .

[*]Dit bedrijf - of enig ander iemand - heeft de term nooit als merk in het economisch verkeer gebruikt; het was alleen in gebruik als (afgekorte) domeinnaam

[*]Ik heb de naam sinds augustus 2011 in gebruik als handelsnaam en gebruikt in het economisch verkeer en ook (maar dus niet uitsluitend) op social media in gebruik.

[*]KvK heeft de inschrijving van de handelsnaam destijds onderzocht: ik kon me alleen onder die naam inschrijven als ik schriftelijk verklaarde dat ik wist dat de naam als als merk geregistreerd stond en ik KvK vrijwaarde voor eventuele gevolgen. Omdat dat merk nog niet in het economisch verkeer en nog niet als handelsnaam werd gebruikt stond KvK deze inschrijving toe.

[*]Sinds 2017 ben ik merkhouder geworden nadat de inschrijving van het failliete bedrijf is vervallen.

 

[robvoorn]

http://www.acrobatreader.nl/ is eventueel ook nog te koop..:-)

[Richard Theuws]

als ik google op 'domeinnaam advocaat' komen er best wel wat reacties bovendrijven, misschien eens contact met 1 van hen opnemen en je kwestie voorleggen?

 

Nog beter is natuurlijk om te proberen er uit te komen met de houder en hem een naar jouw idee redelijke vergoeding te bieden (of nog net iets minder, zodat ie nog wat kan handelen).

 

Ik ben overigens wel benieuwd naar het bedrag wat ie vraagt, uit persoonlijke interesse :)

[Acrobat Reader]

Ik ben overigens wel benieuwd naar het bedrag wat ie vraagt, uit persoonlijke interesse :)

 

Zie:

Heb jij - of iemand anders - enig idee wat de ordegrootte van zo'n "redelijke prijs" is voor een domeinnaam die bestaat uit een niet alledaagse samenvoeging van 2 woorden - in totaal 10 letters - en een daarop aan te bieden dienst die de eerste jaren echt geen tonnen omzet - laat staan winst! - gaat opleveren.

 

En wat is de extra bijdrage die een .nl domeinnaam daar aan kan leveren: ik bezit al een paar andere top level domains zoals .nu en .info

 

Kortom: kan iemand mij een idee geven wat een realistische prijs is, zodat ik kan beoordelen of ik het huidige bod van een paar duizend euro moet accepteren, ik beter een arbitrageprocedure kan gaan starten of dat ik schaterlachend weg moet lopen...

 

[Hermes Ratgers]

Als een websitebouwer een domeinnaam registreert HOORT hij het op naam van zijn client te registreren. Als hij dat niet doet, is er mijns inziens zelfs sprake van diefstal (van ideeen). Dat het gebeurd en goed wordt gepraat, wil niet zeggen dat het namelijk goed / rechtsgeldig is.

Nou zou het wel aardig zijn als je zo'n idee hebt dat je het ook eens toetst.

 

Kom je in praktijk allerlei gevallen tegen waar dit wel gebeurt. Reclamebureau bedenkt een naam (of slagzin) en legt die vast. Lokaal distributeur legt lokaal merkrecht vast. Detaillist registreert domeinnamen.

 

Dat een site-bouwer een domeinnaam registreert is niet ongebruikelijk.

 

Hoezo heb ik dat niet onderzocht?

Ik heb zelf ook meerdere domeinnamen onder mijn beheer en weet dat het heel simpel is om de houder van de domeinnaam vergeten te veranderen. Beetje lui.

Maar het is ook heel simpel om de houder van de domeinnaam wel goed te doen.

 

Zoals ik al eerder heb gezegd wordt het vaak toegepast. Meestal om te waarborgen dat de webbouwer zijn geld krijgt. Maar zoals ik al aangaf: als ik een octrooi wil aanvragen geschiedt dat door een tussenpersoon, die tussenpersoon kan heel simpel de octrooi op zijn naam zetten. Dat is dan toch diefstal. Hetzelfde is dat veel dienstverleners de digid krijgen van hun klanten, het is dan heel simpel om de bankrekening aan te passen. Dat is toch diefstal. Zo is het registreren van een domeinnaam tbv haar klanten op de websitebouwers naam ook.

 

Op internet is het een en ander vrij lastig te vinden, maar de SIDN heeft wel degelijk regels en mogelijkheden mbt het houderschap van een domeinnaam.

 

Probleem is alleen dat veel ondernemingen niet weten hoe het een en ander werkt en niet of nauwelijks controleert op wiens naam de website staat. Ik zou zeggen, check het snel.

 

[TwaBla]

[*]de term is als merk - maar niet als handelsnaam - van 2006 tot 2016 geregistreerd geweest op naam van een bedrijf dat in 2008 failliet is gegaan.

Fascinerend toch elke keer weer. Het merk zat blijkbaar in de boedel, maar kon door de curator niet verzilverd worden. Dan leidt het sinds 2008 een slapend (en beschermd) bestaan in de merkregisters tot het recht afloopt.

 

 

Een doornroosje-merk. ;)

 

Jij treedt in de voetsporen van de failiete voorganger door het merk in gebruik te nemen in 2011, want er is blijkbaar niemand anders die een kans ruikt. Kun je dan nog contact zoeken met een curator? Iemand die belang heeft bij de boedel? Eigenlijk acteer je als merkkraker.

 

In 2016 vindt de tast-toe plaats. Het merk staat nu officieel op jouw naam. Die domeinnaamhouder was je echter al eerder tegen gekomen. Toen had je geen titel om iets te claimen; nu wel.

 

Wat redelijk is, valt echter te betwisten. Alternatief is je huidige positie te versterken. Naam actiever gebruiken en verwante domeinen vastleggen. Huidig bezitter uitroken. Die heeft immers niks misdaan, behalve dat hij zich op een stoel heeft genesteld die jij in een later stadium wilde bezitten.

 

[TwaBla]

Dat is toch diefstal.

Probeer maar eens aangifte te doen. Lukt niet.

 

Jij vindt er wat van; dat is een morele zaak. Maar wat is jouw rechtspositie? Wat ga jij waar claimen en wat kan jouw tegenstrever beweren?

 

[Acrobat Reader]

Alternatief is je huidige positie te versterken. Naam actiever gebruiken en verwante domeinen vastleggen. Huidig bezitter uitroken.

Dat is precies wat er nu gebeurt bij gebrek aan een alternatief

 

Die heeft echter niks misdaan, behalve dat hij zich op een stoel heeft genesteld die jij in een later stadium wilde bezitten.

Het enige dat hij misdaan heeft is een absurd hoge prijs vragen die van begin af aan niet onderhandelbaar was.

 

Maar de opmerkingen van Hermes hebben mij wel aan het denken gezet: wellicht is nader onderzoek naar de rechtmatigheid van het bezit van dit domein door de huidige aanbieder toch een goed pressiemiddel. Ik ben al bezig info te verzamelen via waybackmachine, SIDN en TransIP.

 

[Hermes Ratgers]

Dat is toch diefstal.

Probeer maar eens aangifte te doen. Lukt niet.

 

Jij vindt er wat van; dat is een morele zaak. Maar wat is jouw rechtspositie? Wat ga jij waar claimen en wat kan jouw tegenstrever beweren?

 

Check dit maar eens dan.