TwaBla

Net als jij waarschijnlijk al gedaan hebt, keek ik even op Google naar werkgeversauteursrecht en daaruit maak ik op dat dienstverband alleen niet voldoende is. Er moet ook een verband zijn met de taken. Dat is er zo te zien niet. Grootste risico lijkt me conflict over nevenwerkzaanheden in baas tijd. Zal het verders aan de juristen overlaten. ;)

Is er iets waaruit blijkt dat er overeenstemming is dat je dat doet? Dus meer dan 'bekend' alleen. Ik wissel wel eens ideeën met mensen die in dienst zijn, en sugereer altijd een prive mailadres te gebruiken. Om te voorkomen dat de werkgever een claim krijgt op wat voor idee dan ook.

Maak je studie af, doe er wat naast om alvast vakkennis te vergaren, maak je nog niet teveel zorgen over een baan - je hele cv telt. Werk een paar jaar in het vak (al die disciplines zijn best nuttig in combinatie) en overweeg dan ondernemer te worden. Topic gaat dicht - want inderdaad: dit is een forum over ondernemen. Succes (komt wel goed). ;)

Wat een ontzettende knurft.

Hoe is dit nou afgelopen?

Adverteerders worden met valse smoesjes binnengelokt. Dat weet zelfs een zeventienjarige scholiere uit Groningen.

Dat intrigeert me mateloos. Er zijn dus mensen die op zo'n callcenter werken en de hele dag ondernemers derin luizen onder het motto: dan had je maar beter moeten luisteren. Wedden dat er afgerekend wordt op resultaat. Ik zou er persoonijk niet goed van worden om zo mijn geld te verdienen, maar anderen zitten daar blijkbaar niet mee.

Doen ze alleen aan CPM? Volgens mij is het veel traffic maar ook veel vluchtige traffic, als ik naar m'n eigen klikgedrag kijk. Maar dat geldt waarschijnlijk voor elke site.

Omzet is niet verdienste. :P

Onderhands 50.000 lenen, 1 miljoen factureren en een jaar later omvallen. Ik doe iets fout.. ...of juist niet.

Drinken op de fiets, Tut tut.

In de Brand-by-Fonq shops wordt soms ook verwezen naar samenwerking met de merkhouder. Maar niet altijd. Fonq kent vast het probleem wel dat ze producten van merk X willen verkopen, dat ze producten van merk X kunnen verkopen, maar dat de merkhouder niet meewerkt. Ik heb het aan Patrick gevraagd....

Elders is een topic gestart over betaling maandabonnementen. Ik heb een vergelijkbare vraag. Hoe worden internetdiensten afgerekend door overheden? Stel ik verkoop een abonnement op een dienst aan afdeling X van Gemeente Y. Die hebben geen creditcards en geen paypall. Gaat dat gewoon via factuur? Hoe stel je dan vast of degene die online een overeenkomst afsluit ook gemachtigd is om zo'n verplichting aan te gaan. En hoe kan je de dienst snel activeren, als je met een facturerings- en betalingsproces zit dat maanden kan duren? Dat geldt waarschijnlijk ook voor grote ondernemingen. Hoe kopen die in online?

Om als merkhouder rechten te kunnen doen gelden, is deze krachtens de merkenwet gehouden het merk in het economisch verkeer te voeren en wel binnen vijf jaar na registratie in het merkregister. Ik doelde op concurrente onder afnemers. Grote merkhouders hebben de neiging om hun afnemers voor te schrijven hoe ze zaken mogen doen. En dat belemmert concurrentie in de detailhandel.

Het is al net met merknamen in Adwords. Het ene half jaar mag dat wel (van het Europese Hof) en het volgende half jaar gaan lokale rechters dat weer terug-interpreteren zodat het niet mag. Ik vrees dat veel lokale rechters toch geneigd zijn de merkhouder te steunen wanneer er iets met of rond dat merk gebeurt wat die merkhouder niet wil. Je ziet dat ook in reacties op het forum: wie betaalt bepaalt. Er zijn echter goede redenen om te stellen dat het merkrecht uitgeput is als een product legaal verkocht is. Bijvoorbeeld dat je een heel luie middenstand krijgt als de merkhouder toegestaan wordt concurrentie uit te sluiten. Voor je het weet staan zulke middenstanders voor elk wissewasje bij de burgemeester. Oeps, dat was een andere discussie. ;D

Zullen we daar deze gedachtenwisseling mee eindigen? Alles is wel gezegd. Er is vast wel een forum voor spaarders. ;D

Als je op de snelweg verkeerd ingehaald wordt door een grote truck, is het niet aan te raden om die vervolgens even te gaan afsnijden. Ik heb sympathie voor je hardnekkigheid en twijfel aan recente uitspraken, maar juist omdat de jurisprudentie zwabbert kan het even beter zijn om de voorrangsregels door de truckers te laten uitvechten voordat je je met je bestelwagentje in de spits begeeft. Al ben ik wel voor business wiv balls Misschien blijft het bij blaffen van de merkeigenaar. 20.000 D*ll laptops, das handel trouwens....

Het is wel typisch middenstandsgemopper. Dat de gemeente een voorkeur heeft voor één feest is een politieke keuze. Dat de burgemeester twee vergunningen geeft, is een zaak voor de lokale politiek. Dat een derde partij zonder vergunning toch een feest organiseert, is iets voor de lokale handhaving. Ik zie niet waarom jullie gecompenseerd moeten worden door de gemeente, tenzij je een duidelijke toezegging hebt dat jullie als enige een feest mogen organiseren. Volgens mij kun je beter wat kabaal maken in de dorpspolitiek. Wat een geknoei. ;)

Sterkte. ;D Ben benieuwd hoe het afloopt...

De discussie zwabbert nou alle kanten op. Wanneer je een merkproduct legaal inkoopt binnen de EU mag je het doorverkopen, gebruik makend van de merknaam: da's gewoon klassieke uitputting van het merkrecht. Ook bij domeinnaamdisputen werd die lijn tot voor kort gevolgd, maar de laatste tijd lijken rechters ineens meer gevoelig voor bezwaren van merkhouders. Je moet die jurisprudentie een beetje volgen. Het gaat niet aan om te zeggen: deze specifieke merkhouder is nog niet naar de rechter gestapt. Een ander heeft dat wel gedaan, met als gevolg dat de domeinnaamhouder 6000 euro kon dokken aan juridische kosten. Ik vind die uitspraak slecht, maar mijn mening is niet relevant. Ik zie ook niet veel gemopper bij merkjuristen, die zwabberen met alle winden mee.

Kijk bij Fonq en je ziet dat merknamen op twee manieren gebruikt worden. Neem bv de Jamie-Oliver-Shop, die is opgezet in samenwerking met de merkhouder. Daarnaast heb je nog de zgn by-Fonq varianten waarin niet verwezen wordt naar een samenwerking: zie Alessi by Fonq. Ik vermoed dat daar iets vergelijkbaar gebeurt: Fonq koopt legaal in bij een groothandel en verkoopt legaal door, maar weet niet zeker wat toegestaan is met merk- en domeinnamen. Vraag het Patrick Kerssemakers eens...

Tut tut. Parmantig. Wandel eens door steden als Londen, Barcelona en Antwerpen, en zie wat daar in de zijstraatjes van de grote promenades gebeurt. Nieuwe merken ontstaan in opkomende buurten, niet op A-lokaties. Je koopt geen reputatie, die bouw je op. Geen Porsche dus, maar een Fiat Panda. Tweedehands. Train je inventiviteit!

Ik begrijp het wel. Was twintig jaar geleden betrokken bij een campagne met als thema "Wie Autoriseert Wie?" voor een inkoopcombinatie van pc-dealers die het beu waren dat de grote merken allemaal regeltjes stelden aan hun resellers. Topicstarter verkoopt merk X en wil dus ook gewoon kunnen zeggen dat zijn webshop daar helemaal op toegespitst is. Dat is niet meeliften en zeker geen kielzogvaren. Het merkrecht is uitgeput. Al zou ik met die zwabberende jurisprudentie niet voorop willen lopen in een nieuw conflict. Maar ondernemerts zijn eigenwijs.

Rechters zijn rare jongens. Het bezwaar hier was dat Grohekranenshop zo op Grohe Kranen gericht was, dat er verwarring dreigde te ontstaan. Zie echter een voetnoot over de webshop Yonexbadminton.nl die ondanks bezwaar van de merkhouder wèl werd toegestaan, omdat de domeinnaam naar een pagina leidde op de website van wederverkoper Belgro. Dat mag dus wel. De rechter verwijt de eigenaar van Grohekranenshop bovendien kielzogvaren zoals in de zaak L'Oreal versus Bellure. Dat is een idiote vergelijking, want Bellure maakte gebruik van bekende merknamen om de verkoop van namaakparfums te bevorderen. Deze zaak toont wel aan dat je niet zonder goeie advocaat voor een bekend merk moet gaan kruisen. ;D

Altijd lastig om op andermans quest te reageren. Er is een droom, en zo te zien is dat een behoorlijk grandioze droom. Mijn indruk is dat je helemaal niet mondiaal op grote schaal hoeft te beginnen als je een grand brand wil zijn. Al die celebrity brands zijn grotendeels gebakken lucht van slimme licentie-verkopers. Er zijn ook prachtige voorbeelden van kleinschalige ontwerpers en artisans die met een kleine selectieve klantenkring geleidelijk groeien. Welke schaal het beste is, is een spel van nummers. Inkoop ingrediënten, blending, afvullen, verpakking, verkoop. De hele industriële ontwikkeling van de laatste jaren is erg gericht op kleinere batches, dus als het al een industrieel product is dan kan je alsnog kleinschalig beginnen. Maar waarschijnlijk is een parfum beter te positioneren als artisanaal. Volges mij moet je eens kritisch kijken naar de afstemming van aanbod op vraag. Een goeie parfumklant is een fan. Die koopt herhaaldelijk. Als je verkoopt via depositairs en winkels enz, moet je elke keer marge delen met iemand die eigenlijk helemaal niks hoeft te doen voor de verkoop. Veel marge. Dus waarom zou je geen businessmodel opzetten met selectieve distributie, een groot aanbod aan kleine flacons en vervolgens slimme verpakkingen voor navulling voor abonnees. Thuisbezorgd op bestelling. Wellicht zelfs in een stazak. ;D