TwaBla

Er is op dit forum voldoende geschreven over dubieuze debiteuren en particulieren/kleine zaakjes die de betaling van rekeningen uitstellen. Volgens mij is dat gedrag inmiddels ook gemeengoed bij beursgenoteerde ondernemingen en grote instellingen. Daar worden sinds de kredietcrisis allerlei trucs gebruikt om tijdige betaling op te rekken. Welke trucs? * Je mag pas factureren nadat een projectnummer is verstrekt. De opdrachtgever bij de grote onderneming geeft dat projectnummer pas lang nadat het werk is afgerond. * Je mag niet meer factureren. Het betalingstraject wordt pas ingezet nadat de interne opdrachtgever daartoe opdracht heeft gegeven. Oh, en de tarieven worden centraal vastgesteld... * De betalingstermijn wordt opgerekt. Van vier weken, via zes weken naar acht weken, * De buikriem wordt aangehaald. Ook kleine leveranciers moeten 10/20% omlaag in prijs. Ik hoorde laatst van een systeembouwer dat hij een kwart aangeboden kreeg van zijn oorspronkelijke uurtarief. Dat overigens riant was, zeker omdat de projecten waar hij aan werkt doorgaan veel tijd in beslag nemen. De laatste observatie valt een beetje buiten dit kader. Maar ik merk dus dat ook hele grote ondernemingen ontzettend op de kleintjes letten. En ik snap wel waarom. Als ze al hun betalingen twee weken kunnen vertragen, zit er eind van het jaar ineens meer in kas. Volgens mij maakt het per saldo niks uit, omdat ook hun korte termijn-verplichtingen toenemen. Maar misschien gebruiken ze het verschil om hun eigen verplichtingen een beetje te verlichten.\ Een bijpassend verschijnsel is het antidateren. Ik zie dat banken dat nu massaal doen, maar eigenlijk doen alle grote instellingen dat. Betalingsherinneringen, waarschuwingen van de bank (u staat rood) worden standaard voorzien van een datum die al dagen in het verschiet ligt. Tenzij de post een speciale trage levering heeft voor betalingsherinneringen... Ik doe dat nu ook. Een factuur gaat standaard de deur uit met een datum die vijf tot zeven dagen teruggetikt is. Het is kinderachtige flauwekul, maar 'sij sijn begonnen'. :P Het wordt trouwens ineens een stuk leuker om te werken met opdrachtgevers die gewoon op tijd betalen.

Je hebt geen tekstschrijver nodig, maar een freelance redacteur met budget voor freelance auteurs. Ga maar uit van 500 euro per pagina. En als je het goed en zuinig aanpakt, kan het voor de helft. Ervaring met de sector is belangrijker dan opleiding.

Geloof dat die oppervlakkige beschrijving meer van de Telegraaf was...

Zet het op als een service. Met een eigen buitendienst van getrainde receilers/plafonders ipv behanger!

Ik doel op de situatie dat een importeur andere importeurs de pas afsnijdt door het merk te registereren. Ik ken wel voorbeelden waar dat gebeurt met medeweten en medewerking van de originele merkhouder (die blijkbaar zijn distributie wil concentreren), maar niet op initiatief van de importeur.

In tegenstelling tot wat de scriptieschrijver suggereert is er al heel veel bekend van bedrijven die anticyclisch adverteren en marketen. Hij komt oa met de suggestie dat Mars goedkope impulsproducten kan aanbieden en tien repen in één multipack kan stoppen. Dat bestaat al sinds ik 10 was.

Nou raak ik geïntrigeerd. Ik kan me niet voorstellen dat een zinnige rechter het gebruik van een merk zou ontzeggen op omdat een concurrerende invoerder zo slim was het merk te deponeren. Maar het merkrecht is soms een monster. De cow-brand case wordt inderdaad steeds opgevoertd als maatgevend en beperkend ten aanzien van zulk merkgebruik. Dan is het een depot ter kwader trouw of een onrechtmatige daad, zie ook Gielen. Maar nu herhaal ik Van Nijnatten. 8) Blijf benieuwd naar voorbeelden van importeurs die op grond van het merkrecht concurrenten de pas afsnijden...

Waar staat 'zonder toestemming'? De topicstarter importeert vanuit China, dus ik ga ervan uit dat zulks met instemming van de producent en oorspronkelijk merkhouder gebeurt. Dat die zijn merkrecht niet in Nederland geregistreerd heeft, betekent niet automatisch dat de importeur nu toestemming nodig heeft van wie dan ook dat merk registreert. We hebben eerder iets vergelijkbaars gehad met Segway. Het kan overigens best zo zijn dat de topicstarter maar het halve verhaal vertelt en bv via-via allerlei tussenschakels importeert. Nou begin ik benieuwd te worden naar vergelijkbare gevallen... ;)

Vergelijkbare zaken zijn tot bij het Europese Hof uitgevochten en daar geldt dat het merkrecht uitgeput raakt wanneer een wederverkoper binnen de EU actief is en het product op een legale manier verkregen is. Het kan uiteraard voorkomen dat één agent een exclusief contract wil, maar dat heeft op zich niet zoveel met het merkrecht te maken. Er zou een gaatje kunnen zitten in de jurisprudentie waar het import uit China betreft, maar het lijkt me sterk dat een groothandel de mededinging kan beperken met het merkrecht alleen. Als je voorbeelden hebt van zulke praktijken (met en zonder merkrecht) houd ik me aanbevolen. Er zijn immers hele grote zaken al uitgevochten over dit vraagstuk, met oa Kruidvat en Tesco aan de handelskant.

Heb je hier verstand van of fantaseer je maar wat? Je mag als wederverkoper gewoon de merknaam gebruiken, afbeeldingen en alles wat je nodig hebt om de verkoop te bevorderen. Zie verwijzing naar jurisprudentie elders op dit forum.

Maar niet het merkrecht. Dat zit bij de merkhouder. Vandaar dat hun distributor nu aanklopt. Wat niet betekent dat jij het domein zonder meer moet overdragen. Er is behoorlijk veel jurisprudentie over de positie van merkhouders, distributors en authorized dealers en het gebruik van merken, ook in domeinnamen. Heb je al op domjur.nl gekeken?

U-V.nl is nog gewoon beschikbaar...

Zie merknamen, handelsnamen en domeinnamen.

De werkwijze van Jacqueline Gold's Ann Summers heb je al uitgebreid bestudeerd? En je weet wat er fout ging met Senzuals van Kruidvat?

Deze freesheets groeien voorspoedig, maar ze leveren niet zoveel op. Sp¡ts bestaat dankzij kruisbestuiving vanuit De Telegraaf en Metro International is al jaaaaaaaaren verliesgevend. De grap van deze gratis kranten is dat ze het gratis internetmodel op papier zetten. Het meeste nieuws is wat panklaar aangedragen wordt of goedkoop ingekocht kan worden bij persbureaus, en dan nog een enkele columnist voor commentaar. Nieuwsgraaien in plaats van nieuwsgaren levert een lager kostenniveau op, dat nog steeds niet gecompenseerd wordt door voldoende inkomsten. Als businessmodel dus geen alternatief. Er bestaat nog geen werkend businessmodel voor massamedia op internet. Wel voor professionele niches, wel voor amusement en licht nieuws, wel voor talloze service- en sales-sites, niet voor het maatschappelijk debat. We sukkelen langzaam in de richting van een medialandschap waarin niemand het zich nog kan veroorloven om iets goed uit te laten zoeken. Oh, eentje dan: Peter R. de Vries! En de publieke omroep uiteraard. Vandaar de verschillende suggesties om zoiets als een publieke pers op te zetten, waarbij met name onderzoeksjournalistiek uit publieke middelen betaald wordt. Niet de druk- en distributiefaciliteiten van de kranten! Hoeveel betalen we trouwens jaarlijks om theaters, muziekgezelschappen en musea in stand te houden? En waar komt dat vandaan? Het ziet er naar uit dat we een aantal mediafuncties als cultuurgoed moeten gaan behandelen, en niet meer aan de markt kunnen overlaten....

Kijk eens in de spiegel en spreek jezelf streng toe! Jij bent oprichter, voorzitter en financier van de stichting en als zodanig eindverantwoordelijk. Gebruik het stichtingsbudget om een jurist in te schakelen, vraag de statuten op bij de notaris of desnoods de KvK, eis dat de boekhouding overgedragen wordt en laat die controleren door een accountant, en bouw een dossier op over de activiteiten van je ex. Je bent eindverantwoordelijk en daardoor tot op zekere hoogte zelfs medeplichtig aan eventueel misbruik van fondsen, zeker als je nalaat om actie te ondernemen die past bij je rol als bestuurder. De slachtofferrol moet je zo snel mogelijk afschudden, want op die manier laat je je onderwater trekken door iemand die blijkbaar geen enkele scrupule heeft. Overigens kan jij ook zelf (met hulp van je advocaat) andere bestuursleden aanstellen. Dat is waarschijnlijk een goeie uitweg: zoek hulp van een saneerder die het doel van de stichting onderschrijft en hard durft op te treden tegen iedereen die deze constructie misbruikt.

Marktonderzoek is ontzettend veel meer dan de typische consumentenenquete. Je kan expert-interviews houden, gedragsgegevens verzamelen over verwante producten, een testmarkt opzoeken, met een panel aan de slag gaan. Er zijn natuurlijk verschillende variabelen die een rol kunnen spelen. Je product in al zijn dimensies, de verpakking, de plek op het schap/in de winkel, de naam, de reclame en eventuele promoties. Het beste onderzoek is volgens mij dat wat de realiteit benadert. Een stand op een regionale beurs om je signing te testen en te zien hoe consumenten reageren op je product in een verpakking, een lokale test met een retailer, een paar freebees voor toekomstige gebruikers in ruil voor hun ervaringen en observaties. En in deze fase vooral niet teveel weifelkonten in je projectteam!

Toen ik nog in Utrecht studeerde, heb ik even een abonnement op het Utrechts Nieuwsblad genomen. Zoals de meeste dagbladen was die gevuld met gangbaar nieuws (dat je overal kunt vinden), veel Volkskrantachtige rapportages en een heel klein beetje regionaal nieuws. Dat was dus geldverspilling. Ik ben de eerste die instemt met de stelling dat de dagbladen hun bestaansrecht op het spel gezet hebben door vooral standaardnieuws te brengen (lekker makkelijk over te tikken door een bureauredacteur) en journalisten die allemaal achter hetzelfde verhaal aanrennen. Zie ze zitten op persconferenties: elk lokaal sufferdje zijn eigen vertegenwoordiger. En inderdaad: de meeste buitenlandse correspondenten volgen het nieuws via de lokale televisie. Dat mag allemaal vergratiseren wat mij betreft. Maar met het badwater moeten we niet die journalistiek weggooien die serieus op zoek gaat naar achtergronden, die ingewikkelde kwesties uitvlooit, die met originele interviews komt of oorspronkelijke rapportages. Daar heb je uiteraard helemaal geen kranten voor nodig. Dat kan prima via internet of (voor de liefhebbers) in een tijdschrift. Ik geloof ook dat een sanering heilzaam is, dat de commodisering en vergratisering van nieuws een goede zaak is en dat user-generated content een deel van de oude nieuwsvoorziening kan overnemen en zelfs verbeteren. Maar voor duiding en achtergronden heb je goeie professionals nodig. Idiote opinies zijn op internet zat te vinden, maar de meeste deskundigen houden zich verre van de openbare fora en de blogs. Ik zie nu al dat de kennis op diverse terreinen zich terugtrekt achter besloten muren. Daar kom je alleen in als je lid bent van de incrowd, of bereid bent hoge tarieven te betalen. Met als gevolg dat er een tweedeling begint te ontstaan in de information society. Amusement voor de massa en insights voor de priviliged. In muziek is die ontwikkeling al verder. Downloaden kan voor nix, maar wil je life muziek horen dan betaal je je scheel.

Paar tegengeluiden. We betalen al heffingen op dragers zoals video-tapes, cassettes (heeft iemand die dingen nog?) en cd-r's. Als ik het me goed herinner, zit er zelfs een heffing op printers en kopieerapparaten. Daar valt ook wat op af te dingen, maar het principe dat nieuwe media bijdragen aan het voortbestaan van oude media is niet nieuw. Het nieuws dat op internet verschijnt, is doorgaans afgenomen uit een infrastructuur die is opgezet en nog steeds wordt gefinancierd door de oude media. Nu.nl koopt zijn nieuws van instellingen zoals het ANP, dat nog steeds afhankelijk is van inkomsten van de oude media. Nou begint die oude infrastructuur te verbrokkelen. Als die bezwijkt, dan blijft er alleen een veel dunnere inkomensstroom over uit advertenties op nieuwssites. Denk dat eens door. Te voorspellen is dat media als Nu.nl voldoende inkomsten kunnen genereren uit banners om een basic nieuwsvoorziening voort te zetten (paar bureauredacteuren die persberichten verwerken), maar de nieuwsgaring verarmt. Wat overblijft is entertainment en lui nieuws. Wanneer je de vrije pers als een bouwsteen van onze samenleving ziet, is het interessant om na te denken over een manier waarop we als samenleving de functie van die pers om onderzoek te doen mogelijk blijven maken. Of zelfs verbeteren. We hebben jarenlang een enorme constructie als publieke omroep overeind gehouden (via omroepbijdragen en inmiddels publieke fondsen), dus misschien is het tijd om dat bouwwerk te renoveren en een publieke financiering van de pers op te zetten. Net zoals we het onderwijs financieren en de gezondheidszorg. Dan krijg je zoiets als de Nieuwszorg. Publieke omroep is in dit tijdperk van een eindeloos aanbod aan kanalen ook niet echt te rechtvaardigen. Maar er valt wat voor te zeggen om een deel van de publieke middelen in te zetten om essentiële onderdelen van de nieuwsgaring overeind te houden. Wellicht kan het oude systeem van de omroepverenigingen omgezet worden in civil communities / burggemeenschappen. Iedere internetgebruiker betaalt een heffing voor toegang tot het netwerk en kan de aanwending van dat budget beïnvloeden door deelname aan communities die gerichte nieuwsgaring bevorderen. Dat laatste kan op allerlei manieren: user generated content, forums, onderzoek, benchmarks en inderdaad ook onderzoeksjournalistiek. Zelfs HL zou aan zo'n opzet kunnen meedoen... Als de middelen maar niet aan die idiote uitgevers (of omroepbazen) gegeven wordt. Want daar zit het probleem. UItgevers hebben jarenlang enorme concerns gebouwd (VNU, PCM, Elsevier, etc) en buitenlandse overnames gedaan, ten koste van de media aan de basis van de organisatie. Daar is niet in geïnvesteerd en onvoldoende mee geïnnoveerd.

Ha, forumvalkuil. Ik meende dat het een actuele vraag was. Blog is precies wat ik suggereerde. Volgende keer als er weer een grote recall is, heb jij al kennis bij mekaar gesprokkeld. Vroeger of later pikken de media dat op. Zitten interessante aanknopingspunten in en er is materie. De EU verlang van alle leveranciers (fabrikanten, groothandel en detailhandel) dat ze kunnen traceren welke grondstoffen verwerkt zijn - zie REACH. Complex, maar in die rijstebrijberg zitten allerlei aanknopingspunten voor ouders die hun kinderen niet met rotzooi willen confronteren.

Ha, dat doe je al! ;D

Het valt te betwijfelen dat de lancering van jouw website zo belangrijk is dat de nieuwsmedia er meteen aandacht aan besteden. Bovendien zijn voor jouw doelgroep week- en maandbladen net zo interessant. Dat maakt de dag van lancering eigenlijk irrelevant. Tenzij je Tuschinski gaat vullen met bekende Nederlanders, is het voor de meeste media een non-event. En die dag is ook helemaal niet het nieuws dat je onder de aandacht wil brengen. Misschien kun je je opwerpen als deskundige op het gebied van veilig en kindvriendelijk speelgoed, bijvoorbeeld door een blog te beginnen waarin je aandacht besteed aan actuele speelgoedontwikkelingen zoals de recall van Chinees speelgoed, de veiligheid van verf en kleurpotloden, het voordeel van hout boven plastic, enzovoort. Een truc die in Amerika wel wordt toegepast, is celebrities een doos producten sturen. Die reageren dan met een bedankbrief, die je weer op je website kan plaatsen.

Als jij de benodigde miljoenen kan inbrengen, wil ik wel een stichting voor je opzetten. ;D

Elk keurmerk zal zijn eigen regels hebben. Heb je al geinformeerd bij de instanties die keurmerken toekennen?

Niet teveel naar de grote buitenwereld kijken; mik op je eigen buurt en je school. Begin een t-shirt shop bij Spreadshirt, kom met een alternatief voor (dure) klassenfoto's, begin een handeltje op een romelmarkt, bedenk iets origineels voor koninginnedag. Gewoon een tafel opzetten en verkopen. Ik heb mijn zoontje van 10 gesuggereerd vuilnisbakken in de straat schoon te maken als bijverdienste. Helaas heeft-ie het te druk. :P