R.I.P. - Benm

Daarin zul je zeker niet de enige zijn, ik kijk zelf ook eerst naar de negatieve reacties om te zien of er wat aan de hand is. Bovendien werkt dit systeem twee kanten op: ontevreden mensen schrijven eerder reacties dan tevreden klanten. Als ik nu een paar schoenen koop en ze worden (over)morgen netjes geleverd en zijn volgens bechrijving, is dat dan een nieuwswaardig feit? Of gewoon wat je ervan kunt verwachten, zoals dat er helder water uit de kraan komt en geen modder? Overigens ziet je review-profiel bij thrustpilot er nogal kunstmatig uit - zelfs een klant die beweerd opgelicht te zijn en toch nog een 2 ipv een 1 als cijfer geeft, lijkt me raar. Anderzijds ook wel erg veel 10 scores. Vaak geven mensen toch niet de maximale score ook al was alles in orde, bijvoorbeeld omdat het een dagje later kwam dan verwacht.

Even heel cynisch: Dat is zo'n beetje het gewicht en formaat van een stuk troittoirband, en zegt niets over wat er daadwerkelijk in heeft gezeten. Maar hoe het ook zit, als je je spullen of geld terug wilt moet hiermee naar de rechter, de kosten daarvoor zijn aanzienlijk, en de kans dat je volledig gelijk krijgt en die kosten op de klant kunt verhalen acht ik niet enorm groot.

Dat lijkt me inderdaad het beste, dat pakket is gewoon 'kwijt'. Zelfs al had de ontvanger ervoor getekend dan had je nog geen enkel recht: als particulieren een zending ontvangen waar ze niet om gevraagd hebben mogen ze die domweg houden zonder ervoor te hoeven betalen. Dit is zo geregeld omdat in het verleden vaak producten werden verzonden om vervolgens een factuur te sturen als er niet voor betaald werd. Dat je nu de dupe bent van die wetgeving, en je toevallig net een eikel treft die het onder goede voorwenselen verstuurde pakket gewoon houdt, is naar maar juridisch correct.

Het is een lastige kwestie omdat het hier een tussenpersoon oid betreft, maar je contact hebt met de eindklanten. Ik neem aan dat je normaliter de tussenpersoon facturen stuurt, en die vervolgens weer factureert aan de eindklant. Werkzaamheden opschorten omdat betaling uitblijft kan natuurlijk prima, maar het is de eindklant die daar last van heeft, niet de tussenpersoon. En als je direct contact hebt met de eindklant gaat die natuurlijk vragen waarom je het werk opschort, een heel redelijke vraag. Het enige eerlijke antwoord daarop is 'omdat er niet betaald wordt', wat voor de eindklant meteen duidelijk maakt dat er iets loos is met de tussenpersoon (verondersteld dat de eindklant zelf wel gewoon zijn rekeningen betaalt). Geen antwoord geven is nogal onfatsoenlijk, en iets als 'de reden kan ik niet vertellen, maar ik doe voorlopig niets meer voor je' ook niet al te acceptabel.

Als je meer tijd dan geld hebt is dat wellicht wel een mogelijkheid. Een andere optie zou zijn om het als maatwerk te laten bouwen, het klinkt niet enorm complex, en je kunt het dan bouwen met een naadloze integratie in je bestaande website.

Het is natuurlijk wel not-done om een tussenpartij zomaar uit te schakelen en vervolgens direct voor de eindklanten te gaan werken. In dit geval lijkt me een ultimatum echter wel aan de orde: de tussenpartij betaalt zijn verplichtingen aan jou per omgaande, of je gaat de eindklanten informeren over de situatie en ze een aanbod doen om direct met elkaar te gaan werken. Zeker als je regelmatig direct contact met de eindklanten hebt lijkt het me verstandig ze te informeren of de situatie, al is het maar om te voorkomen dat ze denken dat je werkzaamheden opschort doordat zij iets verkeerd hebben gedaan (zoals niet betalen). Als je zonder opgaaf van reden werkzaamheden naar hen toe opschort is er een gerede kans dat ze jou, en niet de tussenpartij, als onbetrouwbaar ervaren. Voordeel is ook dat indien die tussenpartij ten onder gaat aan liquiditeitsproblemen oid de eindklanten weten dat ze wel bij jou kunnen aankloppen voor verdere werkzaamheden, ook al gaat de facturatie dan direct. Uiteraard hoeft het niet je intentie te zijn deze tussenpersoon in moeilijke tijden onder de bus te duwen, maar ik kan me voorstellen dat continuiteit van dienstverlening naar de eindklant hier prevaleert. Van 'klanten pikken' lijkt me niet direct sprake als je het verhaal eerlijk vertelt. Mogelijk schendt dat je overeenkomst met de tussenpersoon, maar die is begonnen met schenden van de overeenkomst door niet (tijdig) te betalen.

Tja, ik eet er ook geen ei minder om... niet dat ik zoveel eieren eet, maar genoeg producten waarin ze verwerkt zijn. Het enige dat ik er van kan denken is dat de reacties overdreven en onhandig waren. Uiteraard is het wel een probleem dat opgelost moet worden, maar een recall was hier waarschijnlijk compleet onzinnig: ik vermoed dat het 0 doden heeft gescheeld, en zelfs 0 gevallen van vergiftiging waarbij medische zorg nodig was. Probleem is dat mensen nogal gemakkelijk paniekeren over een voedselprobleem, en acuut dozen eieren weg gaan gooien die ze gewoon hadden kunnen eten zonder er ooit iets van te merken. Wat dat betreft blijf ik bij het idee van code-kleuren: geel voor een ongevaarlijke normoverschreiding, maar ook rood (of zelfs zwart) voor iets waarvan je echt ziek gaat worden als je het consumeert, zelfs als je verder in goede gezondheid bent etc.

Het is wel een soort halve maatregel: Als een product het schap wel gehaald heeft en wellicht ook verkocht is lijkt het wat 'oneerlijk' om de rest van de schapvoorraad alsnog uit de handel te halen. Anderzijds is het risico dat de klant er ziek van wodt nihil dus ook wel weer begrijpelijk. Een stille recall waarbij iets wordt teruggehaald uit de distributieketen voor een klant het kan kopen lijkt me geen probleem, maar als er reeds klanten zijn die het gekocht hebben lijkt me dat ze op zijn minst mogen weten wat ze in huis hebben gehaald, en dan zelf kunnen kiezen om het terug te brengen of gewoon het risico voor lief te nemen. Maar wat mogelijk problematischer is: Dit is geen infectie van 1 dag, die speelt al maanden. Die eieren zijn in de hele voedselketen verwerkt, en alles terughalen waar ze in zitten is ondoenlijk, en goeddeels onmogelijk gezien het al geconsumeerd is.

Volaitiliteit met bitcoin is inderdaad een probleem, ook met hoe je moet omgaan met retouren en dergelijke. Als ik iets in jouw winkel koop voor vandaag 1 btc onder gebruikelijke consumentenrecht dan heb ik een week of 2 om het zonder verdere toelichting te retourneren. Stel dat de koers van de bitcoin in die twee weken opeens verdubbeld, mag ik het dan retourneren en krijg ik dan mijn oorspronkelijke bitcoins terug, die inmiddels in euro's een stuk waardevoller zijn geworden? Als je het op die manier doet loop je het risico enorme verliezen te lopen door klanten die het puur kopen uit speculatie: ik kan met gemak bijv 1000 euro aan artikelen bestellen en afrekenen met btc. Stijgt de btc dan retourneer ik mn aankoop en krijg ik mn btc terug met een forse winst in waarde. Daalt de btc dan kan ik de goederen alsnog houden, of verkopen via marktplaats oid om vrijwel de volledige waarde in euro's alsnog terug te krijgen. Vooral tamelijke waardevaste producten lenen zich voor zo'n constructie - een splinternieuwe iphone nog in de doos is niet heel veel minder waard op marktplaats dan in een winkel.

Als dat daadwerkelijk het geval is is dat mogelijk wel weer gunstige voor de nederlandse producenten gezien het sigma op -nederlandse- eieren dan verdwijnt. Het zou natuurlijk maar zo kunnen dat het in meerdere landen gebeurt, het heeft hier ook nogal lang geduurt voor het aan het licht kwam. Tja en polen... misschien hebben ze een bestrijder uit oekraine ingezet? Ik heb geen idee of het daar uberhaupt verboden is en of er toezicht op is (weinig vertrouwen in landen die niet eens toezicht weten te houden op rebellen met luchtafweergeschut). Van oekraine naar de producent die mogelijk in roemenie zit is het ook niet zo gek ver.

Onderscheid maken op barcode is wel de gebruikelijke manier, maar hebt dan wel enige ruimte nodig voor een installatie die pakjes van de band in een rolco, bin oid kan mikken. Bij 3 is dat niet zo heel groot, twee bins waar ze van de band worden getikt, en de rest valt aan het einde in de 3e bin. Als je scan niet 100% betrouwbaar is heb je nog wel een 4e bin nodig voor handmatig nasorteren oid, geen idee hoe je installatie eruit verder: als er maar 1 barcode op zit en die ligt soms net onderaan is het lastig, of je moet ze door een tumbler halen, maar de ruimte was al krap begreep ik zo. Overigens kan je het ook helemaal andersom doen: gewoon de orders picken in volgorde van de verzendmethode, dus bijv eerst same day, dan bezorger 2 en dan bezorger 3. Of dat handig is hangt nogal af van hoe je magazijn is ingedeeld, hoe samengesteld je orders zijn en dergelijke. Pluspunt is dat je fout 100% kwijt bent.

Tja, mayonaisemakers... Het aparte is dat er wel een recall gedaan is van de losse eieren, maar niet van de producten waarin ze mogelijk maandenlang zijn verwerkt. Nu wil het dat er in enorm veel, soms ook lang houdbare, producten eieren worden verwerkt. In feite zou die hele lading voedsel dus 'besmet' moeten zijn, al is de vraag in welke mate (als ergens 1% ei in zit verdunt dat natuurlijk prima). Gezien het minimale gezondheidsrisico is het logisch dat men hier geen recall gaat doen, voor zover het praktisch uberhaupt mogelijk zou zijn te bepalen welke batches van welke producten mogelijk besmet zijn. Anderzijds geeft dat wel aan dat het gevaar blijkbaar niet zo groot is dat dit nodig zou zijn. Anderzijds betekent het dat we er in nog geen jaren vanaf zijn. Eireren gaan bijvoorbeeld ook in pasta die droog jaren goed blijft. Feitelijk zou iemand dus nog in 2020 oid fibronil kunnen binnenkrijgen uit een pak pasta dat vorige maand gekocht is.

Als je echt geen ruimte hebt om het te automatiseren dan is een kleurcode of eventueel een duidelijk zichtbaar figuurtje (als je labels monochroom zijn) natuurlijk wel iets dat kan helpen. Maar hoe krap is de ruimte eigenlijk? een systeem om automatisch pakjes over 3 bins te verdelen op basis van barcodes neemt niet zoveel ruimte in - mogelijk zelfs minder dan de ruimte voor een persoon om dit klusje te klaren.

Prima verhaal van die man, iets wat je mag verwachten van een (dieren)arts of wetenschapper. Je zit met de rare situatie dat fibronil verboden is in de veeteelt, maar je het gewoon kunt kopen als vlooienbandje voor je hond of kat, en als je het beest aait en dan met je hand langs je mond gaat mogelijk een pak meer binnenkrijgt dan wanneer je zo'n ei eet. En dit is echt niet uniek: er zijn legio bestrijdingsmiddelen en dergelijke die verboden zijn in de landbouw, maar gewoon verkocht worden aan particulieren ter bescherming van hun tuin, kamerplanten, of irritante muggen die door de slaapkamer zoemen.

Tja, das weer een heel andere kwestie. DDT is niet zo gezond, maar malaria is toch weer een stuk gevaarlijker, wat dat betreft hadden ze de klus in indoneside kunnen klaren met uiteindelijk minder slachtoffers ;)

Nouja, ik vind de berichtgeving over het algemeen wel wat overdreven. Er is niemand ziek geworden of dood gegaan. Middelen kunnen worden verboden omdat ze humaan toxisch, carcinogeen etc zijn. Het kan echter ook omdat ze voor mensen compleet ongevaarlijk zijn, maar dodelijk voor vissen. Dat soort middelen worden dan ook verboden voor de landbouw, al zou het gebruik geen enkel probleem opleveren voor degene die het gewas eet. Ik vermoed dan men hier gedacht heeft dat het verbod om ecologische redenen was en mogelijk niet heeft ingezien dat het ook in de eieren terecht zou komen in doses boven de (extreem lage) norm. Het blijft een economisch delict, maar sommige berichtgeving doet het haast lijken of men doelbewust de volksgezondheid in gevaar heeft gebracht.

Dat lijkt me dan weer niet zo relevant in een kippenschuur... je mag het niet gebruiken op akkers, maar dat is natuurlijk een heel ander verhaal. Of die 'gifmengers' daarwerkelijk wisten dat het gevaarlijk is voor de volksgezondheid is natuurlijk lastig aan te tonen, maar de kans is reeel van niet. Het middel is verboden, maar de vraag is om welke reden. Als puur ecologische redenen bekend zijn en humane toxiciteit niet dan is het een stuk minder verwerpelijk.

Persoonlijk faillissement zit er denk ik wel in dan - en dat wordt dan 3 jaar flink balen (althans, als het in belgie ook zo werkt). Maar goed, er is natuurlijk ook nog risico op strafrechtelijke vervolging in dit geval, ik begriijp dat ze inmiddels zijn aangehouden. Ik weet eigenlijk niet of je de WSNP kan doorlopen terwijl je een deel van die drie jaar in de gevangenis zit (ik neem aan dat het geen hogere celstraf dan dat gaat worden). Eerlijkgezegd verbaast het me dat ze niet gevlucht zijn.

Tja, die streepjes hebben soms wel hun nut. Als je bijv dagelijks een mooie foto online wilt zetten kun je photooftheday.com registeren, of photo-of-the-day.com. Ik denk dat het geen verschil gaat maken. Soms voorkomt het verwarring, het maakt bijv nogal uit waar je een spatie cq streepje zet in 'massagetherapist' (er staat ergens een voorbeeld waarbij dat door slechte kerning en niet helemaal lekker uithangbord opleverd). Nadeel van streepjes is dat ze soms lastig in te voeren zijn op smartphones. Met SEO heeft dat weinig te maken, maar wel lasig voor mensen die je adres al weten ;)

Dat er van de NVWA niet zoveel over is gebleven heeft uiteraard gevolgen. Daadwerkelijke inspecties en analyses leveren echte resultaten op, als ze alleen naar de paper trails gaan kijken is het natuurlijk wel heel gemakkelijk om iets verborgen te houden. Nu is er hier niet zoveel loos, maar het gevaar bestaat natuurlijk wel dat men daadwerkelijk gevaarlijke situaties mist.

Die consensus gaat er niet komen, de belangen zijn te verschillend tussen de landen om ze voor alles te bereiken. Voor veel eisen en regulaties is consensus mogelijk, meestal voor goederen die uberhaupt niet in de EU gemaakt worden. Voor voedsel is het lastiger, gezien de omstandigheden sterk verschillen tussen de landen, en de benodigde bestrijdingsmiddelen ook verschillen per klimaat en dergelijke. Wat dat betreft is het inderdaad geen totaal vrij verkeer - je zit met een situatie waarbij iets feitelijk aan de laagste norm van een willekeurig land moet voldoen om vrij verhandeld te worden, maar je hebt wel weer buurlanden met dezelfde normen etc. Feitelijk moet je producten gaan labelen voor welke landen ze wel zijn toegestaan - en bijbehorende idiote situaties dat je producten krijgt die 'export-only' zijn omdat ze niet aan de lokale norm voldoen maar wel aan die van handelspartners.

Die grote afwijkingen krijg je door veiligheidsmarge en methoden in toxicologie. Nederland gaat er bij de norm van uit dat je je hele leven lang besmette eieren eet, iedere dag, en dan nog met een factor 100 marge voor het eerste merkbare effect (dus niet het punt waarop je eraan dood zou gaan oid). Andere landen nemen aan dat eieren incidenteel besmet zijn en meestal onder de norm liggen, hebben kleinere veiligheidsmarges, of andere definities van merkbaar effect. Verschillende methodiek kan extreem verschillende normen opleveren. Als je wilt weten hoe absurd streng de normen zijn: er zijn traditionele middelen die ervan uitgezonderd zijn, bijvoorbeeld keukenzout. Maar als je het toch uitrekent krijg je zoiets: De merkbare effecten beginnen bij 0.1g/kg, 1g/kg is een dosis waaraan je kunt overlijden zonder directe medische zorg. Even aangenomen dat we een zeer lichte volwasse van 50 kg als wordt-case geval nemen: 5 gram per dag heeft meetbare negatieve effecten, 50 gram is acuut gevaarlijk (ja, je sterft als je een ons zout eet en dat binnen weet te houden). Naar nederlandse maatstaven zou je 1/100e van 5 gram mogen eten, 50 milligram. Praktische situatie is dat de gemiddelde nederland een gram of 9 per dag eet, daar soms ook wel gezondheidseffecten van heeft (hoge bloeddruk etc), maar men laat dit op zijn beloop, want het is een traditioneel voedingsmiddel. Die uitzondering voor tradionele voedingsmiddelen is er omdat anders vrijwel -alles- verboden zou zijn, ook vrij gezonde dingen als fruit waar zoveel suiker in zit dat je bij 100x de normale hoeveelheid zou overlijden aan obesitas, diabetes, of een gescheurde maag (probeer eens 100 appels te eten!).

Doelbewust wel de optie geel, oranje en rood, waarbij 'groen' de standaard is als er niets aan de hand is (dwz geen waarschuwing). Ik zou het ongeveer zo zien: geel: normoverschijding zonder noemenswaardig gevaar (zoals deze eieren) oranje: normoverschreiding of besmetting die voor gezonde mensen en normale hoeveelheden ongevaarlijk is, maar wel problemen kan geven voor risicogroepen rood: zodanig gevaarlijk dat je het gewoon niet moet consumeren Overigens kan zoiets voor meerdere zaken gehanteerd worden, niet alleen voor voedsel. Denk bijvoorbeeld aan electrische apparaten oid die onder bijzondere omstandigheden (ingebouwd in een kast oid) kunnen oververhitten maar vrijstaand ongevaarlijk zijn.

Het zal er ook nogal vanaf hangen wat je erop zet. Je mag bijvoorbeeld het logo niet gebruiken (zowel van het specifieke jaar als de ringen etc). Overigens is het wel tamelijk riskant: Die blafbrief gaat er zeker komen, en ze zullen mogelijk ook procederen als ze niet eens zoveel kans hebben - met de hoop dat je geen zin hebt in het proces en de site alsnog offline haalt. Gezien de kosten lijkt me dat van hun kant een heel redelijke aanname ;)

Dat is duidelijk een symbolische stuk wetgeving. Die 3% is geloof ik nog 3% van de -huishoudens- ook, niet van het totale verbruik incl industrie. Commercieel waren gloeilampen al niet zo populair, als je een fabriekshal, winkelcentrum of luchthaven wilt verlichten is de stroomrekening dusdanig dat wel wat anders kiest. Maar als het op volksgezondheid aan komt is het belangrijk om een goed beeld te krijgen hoe gevaarlijk iets daadwerkelijk is. Dat fibronil zit boven de norm maar enorm ver onder de laagste dosis die schadelijk is. Misschien is het een idee om een soort geel-oranje-rood systeem in te voeren bij dit soort issues, waarbij de kleuren slaan op resultaten van daadwerkelijke risico-analyse en kostencaculatie van de gevolgen, niet op enige politieke willekeurig criterium. Probleem is nl dat mensen die waarschuwingen niet meer serieus nemen. Een recall cq vernietigingsadvies voor iets dat geen enkel gevaar oplevert, ik eet gerust een ei in deze situatie. Maar wat ga je doen als er iets -echt- gevaarlijks in zit, bijvoorbeeld een enorme hoveelheid MRSA waar mensen daadwerkelijk aan dood gaan? Veel meer dan zo'n recall kun je niet doen, en gezien er deze keer niets loos is vrees ik dat mensen dat de volgende keer ook zullen denken.