R.I.P. - Benm

Voor mij wel - wellicht een goede gelegendheid voor een borreltje in het griftpark?

Ik zou normaliter ook niet vooraan staan om ze te verlinken, maar als het een complete branche verziekt en er daardoor 'legaal' amper meer iets te verdienen valt moet je toch iets. Overigens is niet gezegd dat particulieren per se iets verkeerd doen als ze bijvoorbeeld zaken verhandelen op marktplaats. Zonder BTW inkopen kunnen ze niet (binnen de EU), dus tegen ex-btw tarief verkopen lijkt me ook lastig. En ze kunnen het best als inkomsten uit overige bezigheden opvoeren als ze het naast iets in loondienst oid doen.

Ik denk niet dat je ervoor in aanmerking komt, gezien het urencriterium dat vereist is om ondernemer te zijn voor de inkomstenbelasting. Dat vereist dat je minimaal 1225 uur per jaar aan je bedrijf bezig bent. Nu zou dat wel zo kunnen zijn, maar als je ernaast een voltijdstudie doet is de kans gering dat de belastingdienst dat zal geloven, tenzij je het hard aan kunt tonen met urendeclaraties oid.

Dat geloof ik direcht, en het is ook een bijzonder nare situatie. Probleem is dat om schade te verhalen je hier een bewijsbaar prijskaartje, in euro's, aan moet kunnen hangen. Vooralsnog lijkt van een boete geen sprake te zijn, dus dan blijft er niet zo gek veel over dat je concreet kunt aantonen. Overigens kan ik me goed vinden in je woede rond de apatische houding van de accountant, en me goed voorstellen dat je met deze partij in de toekomst niet meer wilt werken. Uiteraard kunnen fouten overal gemaakt worden, maar hun opstelling lijkt star - een portie welgemeende excuses en een korting op de factuur voor hun (niet geheel correct uitgevoerde) werkzaamheden zou een net gebaar zijn. Vermoeddelijk hebben ze wel door dat het vertrouwen geschaad is en je binnen korte tijd als klant zal vertrekken.

Dat hangt er natuurlijk vanaf. Als iemand langs die weg concurreert zonder btw af te dragen en dergelijke, dan zou je kunnen overwegen de belastingdienst daarvan op de hoogte te stellen.

Dat lijkt me inderdaad de crux. Als ik het verhaal correct begrijp moet er, terecht, alsnog worden betaald, maar is er geen boete opgelegd. Waarschijnlijk zal men wel rente willen, maar dat is ook niet onredelijk, je hebt zelf (mogelijk) ook rente genoten over het vermogen dat je eigenlijk al eerder moest afdragen. In die zin denk ik dat de vraag eerst is: "wat is nou eigenlijk de schade". Uiteraard is het allemaal heel vervelend als zo'n bedrag plotseling betaald moet worden, maar dat maakt het nog niet tot schade (in de zin der wet). Als de conclusie is dat de feitelijke schade nihil is (daar klinkt het wel naar) doet het er ook niet zoveel toe of de accountant daar aansprakelijk voor is.

Dat zal per aard van goederen verschillen. Mogelijk wil je bijv de kwaliteit beoordelen alvorens de aankoop uberhaupt te doen. In zo'n geval is het geen heel idioot plan om even op en neer te vliegen en de goederen als baggage mee te nemen. Het is zoiets als van Utrecht naar Groningen rijden om een lading goederen te verkrijgen, en dat gebeurd vaak genoeg.

Dat is het nadeel van telefoongesprekken, vermoeddelijk is niet meer te bewijzen wat precies gezegd/overeengekomen is. Je klant kan argumenteren dat ze je de helft van de offerte hebben betaald, zelf nog wat teksten hebben aangevuld, en het daarna hebben gebruikt. Zeker gezien ze nog wat hebben aanvuld kunnen ze redelijk argumenteren dat jouw werk 'beneden de verwachting' was, en daarom slechts de helft betaald is, en er nog aanpassingen nodig waren voor het gebruikt kon worden. Ik kan me voorstellen dat ze je telefonisch de indruk hebben gekregen de helft te betalen voor je moeite, maar de teksten niet goed genoeg vonden om uberhaupt te gebruiken. Wat er telefonisch besproken is valt echter nauwelijks te bewijzen. Dan komt de vraag wat je precies hebt gefactureerd voor je werkzaamheden: heb je daarin gespecificeerd of je wel of niet het gebruiksrecht over de geleverde prestatie verleent aan dat bedrijf? Als je niets gespecificeerd hebt vrees ik dat min of meer impliciet is dat je het gebruiksrecht gegeven hebt voor het betaalde bedrag, ook al was dat een stuk lager dan je offerte.

Daar kun je je lelijk in vergissen. Als je aankomt op schiphol met koffers nagelnieuwe kleding en de douane checked toevallig jouw baggage dan heb je toch echt iets uit te leggen. Let wel dat de UK GEEN Schengenland is, al is het wel een EU land. Voor de import maakt dat in theorie niets uit, maar het probleem is dat je de schengenzone in gaat op het moment dat je van londen naar schiphol vliegt, en het mogelijk is dat londen slechts een overstap was uit een verre bestemming. Kom je dan met een lading kleding binnen moet je goed kunnen documenteren dat je die in engeland gekocht hebt, en niet in bijvoorbeeld hongkong of singapore en domweg bent overgestapt op heathrow zoals zovelen.

Dat kan altijd gebeuren natuurlijk, er zit een redelijke vrijblijvendheid aan zoiets en dat vereist wederzijds vertrouwen. Met een partij waar je nog niet eerder zaken mee hebt gedaan ontbreekt dat mogelijk, en dan kun je beter gewoon de prestaties op papier zetten, eventueel in offertes voor een gelijk bedrag. Je kunt dan voor de formaliteit een factuur sturen en daarin meteen de ontvangen diensten crediteren zodat het totaalbedrag op 0 uit komt.

Als enige argument zou ik dat niet zo snel gebruiken. Reflexwerking blijft een hellend vlak, men zou kunnen argumenteren dat je als ondernemer per definitie beter bekend met handelspraktijken en het ontstaan van overeenkomsten dan een particuliler. Anderzijds is het uiteindelijk de rechter die dat argument zal wegen, en ik heb een vermoeden dat ze niet bepaald behoefte te hebben aan procederen en de mogelijk verder schadelijke jurisprudentie. Eerlijkgezegd vraag ik me af of allebedrijvenin nog een rechtzaak aan durft, gezien hun nogal schimmige verleden. Mochten ze het daadwerkelijk laten voorkomen dan biedt dit forum ongetwijfeld opties: Er zijn zoveel mensen over de jaren geen 'genaaid' door deze toko dat het nauwelijks een probleem moet zijn een aantal getuigen te laten opdraven die vertellen hoe men daar zoal omgaat met het aangaan van overeenkomsten, en het onmogelijk maken van het beindigen daarvan. An sich is dat natuurlijk geen direct bewijs, maar anderzijds zijn rechters ook mensen die wel eens gevoelig kunnen zijn voor de verhalen van een handvol lotgenoten die tegen heug en meug met de "dienstverlening" van dit bedrijf zijn geconfronteerd.

Als je er zeker van bent dat die aanbieder op zoek is naar jouw diensten kan het natuurlijk. Eigenlijk kan het sowieso - gewoon een offerte vragen en dan aanbieden om het eventueel met gesloten beurs af te handelen in ruil voor een wederdienst. Als de aanbieder daarin geen interesse is alsnog gewoon afnemen gezien je dat toch al van plan was. Overigens is het an sich helemaal niet gek zo met -bestaande- relaties om te gaan. Het gebeurd van genoeg dat ik iets kosteloos voor iemand doe en vice versa, zolang dat in een gezonde balans blijft is er niets mis mee.

De meest logische aanpak lijkt me om domweg de transacties van elkaar te scheiden. Stel je wilt zakelijk een auto kopen die eigenlijk 30.000 euro kost, maar ruilt een waardeloze rammelbak in voor een korting van 3000 euro, waarmee de verkoopprijs op 27000 euro uitkomt. Je kunt dan beter apart je rammelbak voor 3000 euro aan de dealer verkopen (prive), en vervolgens de zakelijke wagen voor de hoofdprijs aanschaffen. Voor de dealer zal het weinig uitmaken (die 3000 euro zijn gewoon verlies, waar elders 3000 euro meer winst tegenover staat). Voor jou maakt het wel uit gezien je de zakelijke auto tegen zijn volle prijs als kosten kunt opvoeren, terwijl je de 3000 euro "inruilwaarde" feitelijk in je zak kunt steken*. * tenzij je de auto ooit voor minder dan dat bedrag gekocht hebt, dan is het natuurlijk wel inkomen uit overige activiteiten.

Sec doet dat er niet zoveel toe. Je bent een overeenkomst aangegaan om ding X te leveren voor bedrag Y. Als je jouw deel van die overeenkomst voltooid hebt dan valt je niets te verwijten, ook al is de klant niet helemaal blij met het eindresultaat. Uiteraard is het praktisch om voordurend te overleggen met je klant, bijv door een mock up van het uiterlijk van een site te sturen waarop de klant kan reageren met een 'dit wil ik zeker niet' of een 'proceed'. Uit het verhaal maak ik echter een beetje op dat zoiets wel gebeurd is, maar de maat voor revisie-rondes op een gegeven moment vol was. Helaas komen dat soort situaties een enkele keer wel voor, en dan moet je het op een gegeven moment gooien op 'voldoende geleverde inspanning' - je kunt niet tot in de eeuwigheid der tijd bezig blijven van een dergelijke klant. Als diegene alsnog verwacht niet te hoeven betalen dat kan dat een gevecht voor het kantongerecht worden. In dit geval ben je wel in het voordeel: de klant wil zn aanbetaling terug, dus de bewijslast ligt bij de klant. Dat maakt procederen feitelijk veel gemakklijker aangezien je niet aan hoeft te tonen meer geleverd te hebben dan hetgene is aanbetaald.

Heb je continu 1000 watt nodig, of slechts incidenteel? Wat eventuele accus betreft maakt dat nogal een verschil: Iets als 50-100 watt aan baseload voor lampen en dergelijke plus zo nu en dan even 1 kW vermogen voor je apparaten is uit accu's wel te doen, maar 6 uur lang constant 1 kW leveren is een ander verhaal. Reken erop dat 1 kWh opslag ongeveer 4 auto-accu's groot zal zijn. Een standaard auto accu levert volgens wat erop staat wel 480 Wh, maar daarna is zo'n accu wel onherstelbaar beschadigd. Je kunt beter kijken naar de (semi-tractie) accus zoals die gebruikt worden in elektrische heftrucks en dergelijke. Daarin kun je prima 12 kWh bruikbaar vermogen opslaan, maar reken er wel op dat je een heftruck nodig hebt om die van de grond te krijgen ;)

Er zal vast nog wel iemand een nokia 1100 oid gebruiken hoor :) Eerlijkgezegd vraag ik me af of mensen dat accepteren. Dat iets verouderd is logisch, maar dat het een redelijke tijd blijft werken ook. Een telefoon zal je wellicht na 2 jaar vervangen voor een nieuw exemplaar (doe ik ook), maar ik verwacht wel dat mn oude telefoon dan nog blijft werken en bijv als reservetoestel te gebruiken is, of in het buitenland met mn nederlandse simkaart toch evt gesprekken kan voeren. Het toestel dat ik daarvoor gebruik is zeker 5 jaar oud. En iets als een TV die maar 5 jaar mee gaat? Dat lijkt me als consument helemaal niet acceptabel. Bovendien is de vraag of je die over 5 jaar wel wilt vervangen: als je nu een 50 inch koopt dan denk ik niet dat je over 5 jaar meteen een 70 inch nodig hebt - tenzij je woonkamer mee groeit :D

Dat is goed advies voor de volgende keer natuurlijk, maar wat te doen met een bestaand geval? Een ondernemer die iets voor 1000 euro incl mwst in duitsland zakelijk aankoopt zal die mwst toch ergens moeten kunnen reclameren - wellicht bij de duitse belastingdienst? Dat er geen BTW bedrag op staat, maar wel 'inclusief btw' impliceert natuurlijk dat er wel is afgedragen in duitsland, en dan kan de leverancier er niet alsnog een ICL van maken zo lijkt me.

Het is in dit soort zaken vaak lastig om vast te stellen waar het gelijk ligt. Iets als een website is uiteindelijk een product waarvan de kwaliteit nogal subcjectief is: Het zal werken zoals je beschreven hebt in de offerte, maar of de klant het "mooi" vindt is een andere kwestie. Er is, m.i., geen manier om consequent te toetsen of een website "mooi genoeg" is. Blijft de vraag natuurlijk of het leveren van een website die welliswaar werkt, maar volgens de klant "niet mooi genoeg is" meteen kan worden gezien als wanprestatie. Ik denk dat daarvan hier geen sprake is, zeker gezien je het nog hebt aangepast en dergelijke. Let echter wel even op wat je hierover in je voorwaarden opneemt: Iets als een website bouwen levert natuurlijk een verplichting op, maar dat kan een inspanningsverplichting zijn. Dat betekent dat je het werk naar je beste vermogen moet doen, maar dat het resultaat niet te garanderen is. Uiteraard kun je dan nog steeds flexibel zijn, desnoods aanpassingen doen zonder daarvoor kosten in rekening te brengen, maar als het uiteindelijk niet op te lossen blijkt kun je in ieder geval aantonen dat je de overeengekomen inspanning (ruimschoots) hebt verricht en daardoor niet in gebreke bent, en recht hebt op volledige betaling voor je werk.

Dat zou inderdaad wel moeten. Het idee met verplaatsbare blokjes is leuk voor een video, maar dat werkt in de praktijk natuurlijk nooit. Op 1 printplaat moet je er nu al rekening mee houden dat alle verbindingen tussen 2 chips ongeveer even lang zijn (als het paralelle data is), laat staat tussen modulaire blokken die kunnen verplaatsen, en niet met gesoldeerde verbindingen aan elkaar vast zitten. Om het daadwerkelijk te bouwen zou er inderdaad een optisch backbone in moeten zitten, met daarnaast stroomdistributie. Probleem is dat dat voor ieder pietluttig onderdeel zal gelden - ook speakers of een headphone jack moeten dan via optica + voeding worden aangesloten, niet echt gunstig voor het stroomverbruik. Of dit er ooit gaat komen betwijfel ik - uitwisselbare hardware en compactheid zijn nogal tegengestelde doelstellingen. Zelfs basale onderdelen als flash- en ram- geheugen zijn in smartphones niet te upgraden omdat ze gewoon op het board gesoldeerd zitten vanwege betrouwbaarheid, kosten en compactheid.

Inderdaad! En als je er niets meer van hoort dat zegt dat ook nog niet zoveel: niet dat het op een debacle is uitgelopen, misschien bestaat het nog steeds op een laag pitje, misschien bleek het toch niet zo'n redabel plan en is men ermee gestopt zonder grote financiele schade. Misschien geldt dit wel voor 9 van de 10 van dergelijk gevallen, maar als daar 1 op 10 (of 20) tegenover staat die uitgroeit tot een forse toko dan is dat ook geen slecht nieuws... het zijn een beetje de kansen waar investeerders in startups mee rekenen ;)

Wellicht is het verstandig om de focus te leggen op producten die voornamelijk door zakelijke klanten worden aangeschaft. Er zijn natuurlijk heel veel dingen die zowel particulieren als ondernemers aanschaffen, dingen als laptops, auto's, fotocameras en dergelijke. Daarvoor zijn de bestaande vergelijkingssites prima in orde, en voor ict-achtige zaken zit je ook met pakweg de pricewatch van tweakers. Maar iets als een kassa-systeem, grote multifunction kopie/printer, teleconference apparatuur en dergelijke lijkt me wel geschikt. Schrappen zal je ongetwijfeld eerst traffic kosten, maar dat is waarschijnlijk voor traffic van particulieren die via een zoekmachine bij je producten uitkomen.

Dat is inderdaad een probleem, niet alleen bij bulkgoederen, maar eigenlijk bij alle lading die niet muurvast zit. Neem bijvoorbeeld een lading betonnen rioobuizen, die vastgehouden worden door spanbanden etc. Die banden voorkomen prima dat ze eraf rollen bij normaal rijden, maar houden ze echt niet tegen als die vrachtwagen frontaal tegen een bergwand oid rijdt. Maar trucks die net zo hard mogen rijden als auto's onveilig? Dat valt volgens mij wel mee. Hier zijn gewend dat vrachtwagens maar 80 km/h mogen, maar in de meeste amerikaanse staten mogen ze net zo hard rijden als autos. Per staat verschilt de maximumsnelheid wel, maar het is 65, 70 of 75 mph. Goed, auto's mogen dus iets minder hard dan hier, alhoewel we hier onderhand meer 100 en 80 snelwegen hebben dan 130. Maar even terug on topic: WELKE ondernemers zijn tegen zo'n inhaalverbod? Zouden ze het toevallig specifiek aan transportondernemers gevraagd hebben, maar dat voor het gemak even uit de headline hebben weggelaten? ;)

Sterker nog, als zo'n bon de indruk geeft dat je hebt getekend voor wat erop staat is het toevoegen van zaken na het onderteken frauduleus. Wat die garantie betreft kunnen ze overigens wel eens gelijk hebben. Als de eerste reparatie/plaatsing gedaan is in opdracht van, en voor rekening van, de interieurleverancier is het standpunt dat dat louter een overeenkomst tussen de interieurleverancier en het servicebedrijf best te verdedigen. Normaliter zouden ze dan met de interieurleverancier moeten soebatten over garantie, maar gezien die falliet is gaat dat natuurlijk niet gebeuren. Ik vrees echter dat ze wel een punt hebben, zij worden als servicebedrijf natuurlijk niet meer betaald door de interieurleverancier, en zullen ook niet gratis aan de slag gaan om garantie te verlenen aan mensen met wie ze, formeel, geen overeenkomst hebben.

Dat is altijd een lastige. Kan hij zich in finland niet inschrijven bij de kvk, of ben jij de enige waarvoor hij betaald teksten schrijft of soortgelijk werk doet, en loont het daarom de moeite niet?

Hier heb ik serieus al eens over na zitten denken.. En dan met name om als dienst voor lokale bedrijven met pakketten bestemt voor de duitse markt de grens over te rijden en die bij dhl te droppen. Zou dit mogen? Persoonlijk zie ik niet in waarom niet. Ik zie het probleem ook niet in, dat 'smokkelaar' was ongetwijfeld grappig bedoeld en niet als smokkel in de zin van verboden goederen de grens over helpen. An sich denk ik dat het gewoon mag, de vraag is hoogstens hoe je het rendabel kunt krijgen. Wil je er wat aan verdienen moet je toch flinke volumes maken, en die 1 voor 1 verwerken is nogal arbeidsintensief. Feitelijk zou je een soort dubbel adreslabel moeten gebruiken: bovenop het nederlandse drop adres, en eronder het uiteindelijke adres in duitsland of belgie. Dan hoef je slechts het bovenste label te verwijderen en het te frankeren voor duitsland of belgie. Een andere mogelijkheid zou een soort online inchecken zijn waarbij iemand een barcode op de zending plakt, en de hele bups dan naar het het drop adres stuurt. Op basis van die barcode kun je vervolgens een buitenlands label printen (incl frankeren), dat lijkt me een proces dat best te automatiseren is. Dit kan feitelijk plaatsvinden met bestaande systemen voor verzending van grote aantallen post, het vergt slechts wat slimme software. Het nederlandse drop adres kan een antwoordnummer zijn, facturatie kan online, waardoor de klant het gewoon in een brievenbus kan gooien zonder postzegels te hoeven kopen oid.