R.I.P. - Benm

Bij dat soort bedragen is er inderdaad geen sprake van 'witwassen' in de vorm die we ons daar doorgaans bij voorstellen. Uiteraard gebeurd het in bepaalde sectoren bijzonder veel, vooral waar particuliere klanten diensten afnemen van kleine leveranciers (aannemers, garages, schoonmakers etc). In die zin is er een groot verschil tussen zwart geld dat direct consumptief gebruikt gaat worden en zwart geld dat bedoeld is voor vermogensopbouw. Dat laatste moet op een of andere manier in de legale economie worden gebracht. Waarschijnlijk zullen daarvoor ook nieuwe middelen worden gebruikt, bijvoorbeeld claimen dat het geld is verkregen door te speculeren in bitcoins. An sich is het heel lastig te bewijzen dat zoiets niet het geval is - iemand maakt bijv het equivalent van 50 BTC van een nederlandse rekening over naar een exchange, maar ook 500 BTC vanuit een zwart-spaar-land. Een jaar later cash je het equivalent 550 BTC naar je nederlandse rekening, en het is lastig te bewijzen dat je dat geld niet verdiend hebt door te speculeren met de oorspronkelijke 50. Uiteraard werkt zoiets in zekere mate ook met gok/poker sites, zolang die maar ergens gevestigd zijn waar men geen informartie aan de nederlandse belastingdienst hoeft te geven.

Ik denk niet dat er vaak last is van concurrentie door witwassende bedrijven: Die bedrijven zijn er amper bij gebaat hun daadwerkelijke functie uit te voeren of om legitieme omzet te maken. Uiteraard kunnen ze zich het wel veroorloven om langdurig verlies te draaien (als je de witwas-omzet niet meetelt), maar ik zie weinig reden waarom ze dat zouden doen: Structureel onmogelijk lage prijzen hanteren trekt alleen maar aandacht - iets waar ieder bedrijf op zit te wachten, behalve de geldwasserette ;)

Dat zal er zeker mee te maken hebben, met daarnaast de schandalen rond afluisterpraktijken door NSA en dergelijke. Men lijkt zich er gewoon wat bewuster van te zijn geworden dat alles wel ergens opgeslagen wordt. Bij een systeem als airmiles kies je er zelf voor je gegevens af te staan in ruil voor spaarpunten, en als je een transactie niet in beeld wilt hebben toon je dan gewoon de kaart niet (korting krijg je er niet mee, dus als je vindt dat je gall&gall aankopen hun zaak niet zijn is dat jouw keuze). Iets soortgelijks geldt voor bonuskaarten, al werken die ook prima als je helemaal geen gegevens invult. Maar bij bankpassen ligt dat lastiger: we zijn allemaal gewend geraakt aan overal pinnen, maar als dat syteem opeens een informatieverzamelaar wordt kom je er tamelijk lastig onderuit. Je kunt natuurlijk wel gewoon zo nu en dan een flink bedrag cash uit de muur halen, maar erg praktisch of veilig is dat niet.

Dat is denk ik waar de meeste mensen bang voor zijn. Als het om persoonlijk herleidbare gegevens gaat (zoals facebook etc) dan is het een zeer kwalijke zaak, want je banktransacties zeggen nogal veel over je priveleven. Gevolg zou kunnen zijn dan men domweg alles cash gaat betalen om onder de spionage van de bank uit te komen, niet echt een wenselijke ontwikkeling. Anderzijds zal het waarschijnlijk gaan om aggregate data, zoals creditcardmaatschappijen ook doen. Je kan dan denken aan gegevens als hoe vaak men uit eten gaat per leeftijdsgroep, postcode, en dergelijke. In principe is dat niet zo gevaarlijk zolang het maar correct gebeurd. En wat ING betreft zou het een opt-in systeem worden, dus als je er niet voor kiest dan worden je gegevens niet gebruikt (en krijg je ook geen aanbiedingen, of welk voordeel er ook aan zou zitten). Uiteraard is het een kwestie van vertrouwen dat de bank dat die keuze daadwerkelijk respecteert, maar je vertrouwt een bank ook tigduizend euro toe zonder echt te kunnen zien of ze het nooit kwijt zullen maken.

Een gedekt geldsysteem zou mooi zijn, maar wie moet dat gaan beheren? Uiteraard is het mogelijk een valuta te maken die geheel gedekt is met edelmetaal, maar dan moet de degene die systeem beheert wel extreem betrouwbaar zijn. Een overheid lijkt de aangewezen partij, maar die zijn er allemaal al lang vanaf gestapt. Bij bitcoins is er geen sprake van dekking, maar wel van gedecentraliseerd "toezicht" (door alle gebruikers). Bovendien kunnen ze niet zomaar worden 'bijgedrukt', het merendeel van alle coins is al gemined dus veel komt daar niet meer bij. Wat je voor de VS aangeeft is een duidelijk voorbeeld waarom fiat-currency geen goede oplossing zijn. Voor de VS gaat het zelfs zo ver dat het land nooit failliet kan gaan omdat het zijn staatsschuld in de eigen valuta heeft uitstaan, en domweg dollarbiljetten kan drukken om het af te betalen. Gevolg is natuurlijk dat alle dollars minder waard worden, maar zo los je met inflatie een gigantische schuld op, waarbij de schuldeisers met waardeloze dollars achterblijven. In die zin zijn 'normale' valuta ook niet al te zeker. De waarde van 1000 dollars kan zakken tot 1 eurocent, de waarde van 1000 bitcoins naar 0 eurocent - er is niet echt een goede reden om dankzij die minimale dekking veel vertrouwen te hebben in gangbare valuta... of je moet erop vertrouwen dat de uitgevende overheid het niet zo ver laat komen, maar op zeer lange termijn is dat een riskante aanname. Voor hyperinflatie hoef je niet ver in het verleden te zoeken. Afgezien van landen die er chronisch last van hebben zijn er ook situaties van relatief stabiele valuatie die over een periode van 10-15 jaar een factor 1000 of meer inleveren, bijvoorbeeld mexicaanse peso's rond de jaren 80.

Zonder specifieke details van je onderneming te weten is het lastig er veel specifieks over te zeggen. In algemene zin zal een offerte-aanvraag wel betekenen dat men interesse heeft in je diensten of producten, maar waarom het vervolgens geen order wordt kan grofweg 2 oorzaken hebben: - een concurrent doet een beter aanbod en wordt gekozen - het hele project gaat niet door (duurder dan verwacht over de hele linie) Het is wel belangrijk om te weten of je je klanten misloopt door de eerste of de tweede oorzaak. In geval van de eerste zou je eens kunnen kijken waarom je concurrentiepositie niet optimaal is, dat lijkt me vrij duidelijk. Wat je echter vaak ziet is dat het tweede scenario zich volktrekt (afh van welke markt je in zit): Iemand vraagt een offerte voor nieuwe apparatuur, een renovatie, nieuwe website, bedrijfswagen of iets dergelijks aan, en besluit dat het toch nog wel even kan met het bestaande. Hier doe je helaas weinig tegen: scherpere prijzen werken waarschijnlijk niet, tenzij het precies op/onder een soort 'magische grens' komt waarbij men er net-niet van afziet. Misschien kun je echter toch nog wel wat hebben aan deze leads, bijvoorbeeld door een deel van een project te leveren... zeg maar het meest noodzakelijke oplossen tegen een lagere totaalprijs.

De vraag stellen is legitiem, maar het antwoord kan verkeren. Ondernemen is soms delegeren: het kan zijn dat de accountant je vraag bekijkt, en vervolgens oordeelt dat een medewerker capabel is die te beantwoorden, en daarom de vraag delegeert. Was de vraag moeilijker geweest dan had ie hem wellicht wel zelf afgehandeld, en zal dat in de toekomst ook doen als je vragen te complex zijn om aan die medewerker te delegeren. Wat iemand met de tarieven doet staat redelijk vrij. Het kan zijn dat ze een vast uurtarief hanteren ongeacht complexiteit. In zo'n geval zou het ook kunnen dat de accountant bij zeer lastige vraagstukken een duurdere adviseur dan hijzelf moet inschakelen om het op te lossen. Zoiets kan uitmiddelen, en als klant is dat niet altijd ongunstig: je weet in ieder geval wat je gaat betalen. Uiteraard moet je de accontant dan wel vertrouwen om voor iedere kwestie iemand met voldoende capaciteiten in te zetten, maar als ik het zo lees heb je geen probleem met de kwaliteit van de prestatie.

Goed om te zien dat je iets gehad hebt aan de tips in je vorige topic! Ik zou echter die '35 euro' laten vallen: Dat geeft nl een soort richtprijs, en als iemand heel blij met je is betaalt ie misschien 2x de richtprijs (100% fooi erop!), terwijl een logo elders (vrijwel overal) aanzienlijk meer kan kosten dan 70 euro. Voor 35 euro per definitief logo kun je niet werken, dan kun je beter 5 mensen hebben die een tientje oid geven en 1 afnemer die een beetje een marktconform tarief achterlaat.

Bitcoins hebben bepaalde eigenschappen die wel wat weg hebben van edelmetaal, maar ook eigenschappen die wat weg hebben van giraal geld. Maar er zijn zeker belangrijke verschillen. An sich is de totale hoeveelheid bicoins beperkt (net als goud), maar hebben ze geen intrinsieke waarde (waar goud nog wel industrieel nut heeft). Een nadeel van fysiek goud is dat je er lastig mee kunt betalen, en online al helemaal niet (tenzij je het op de post gooit). Bij giraal geld heb je het probleem dat je saldo 2x ongedekt is - er is niet genoeg chartaal geld om het girale te dekken, en dat chartale geld is op zich zelf ook niet gedekt door (voldoende) edelmetaal of iets anders van intrinsieke waarde. In die zin kun je de waarde van bitcoins arbitrair, geinflateerd of speculatief vinden, maar dat geldt in alle eerlijkheid dan ook voor je banksaldo en zelfs het geld in je portmonee. De ECB heeft slechts 500 ton goud (nu ca 15 miljard waard) als dekking voor alle euro's in circulatie. Alleen alle papieren euro's samen vertegenwoordigen echter al 900 miljard, en girale euro's nog een veelvoud.

An sich is de wervingsmethode natuurlijk wel toegestaan: een overeenkomst met een proefperiode waarbinnen je gratis kunt opzeggen. Frapant is alleen de combinatie van zeer dure diensten die relatief weinig kosten om te leveren (en ook niet zoveel opbrengen) in combinatie met het onmogelijk maken van opzeggen. Zou men dit bij consumenten doen dan denk ik dat er al een boete met een flink aantal nullen in de bus had gelegen, maar ondernemers zijn wat dat betreft helaas bijna vogelvrij.

Met daar naar vragen is helemaal niets mis, maar als het antwoord van de klant steevast "ZIE SCREENSHOT" is, dan kom je ook niet zoveel verder natuurlijk, ook niet als je het voor de tiende keer vraagd. Uiteraard gaat het hier om een bedrag waarbij je kan denken "laat maar zitten, ik doen er gewoon nooit meer zaken mee". Praktisch gezien is dat misschien wel de beste oplossing, maar er zit natuurlijk wel een stukje principe achter. Dat jij 100 euro oid misloopt is an sich geen ramp, maar het geeft je wel de indruk dat die "klant" dat bij meerdere leveranciers flinkt, en ergens weet je nooit hoeveel andere leveranciers met hetzelfde kluitje het riet zijn ingestuurd. Zoiets voor de kantonrechter brengen vergt een hoop tijd en moeite, als je het uitrekent werk je dan voor minder dan minimumloon en loop je nog een minimaal risico de zaak te verliezen ook. Anderzijds is het een mogelijkheid iemand even grondig een lesje te leren - de 'klant' zal in zo'n geval ook opdraaien voor incasso en gerechtelijke kosten, wettelijke rente daarover en dergelijke. Maar waarschijnlijk ligt het gevoeliger zn verhaal opeens te moeten verkopen aan een kantonrechter die meestal ook niet achterlijk zijn en het wel doorzien.

Verstandig, eerst maar zien of je je geld krijgt als je al betaald hebt. Maar in gevallen waarbij je nog niet betaald hebt werkt hiet niet zo gemakkelijk natuurlijk, dan kunnen ze altijd weer om hun geld komen zeuren als je alsnog een negatieve uitlating en plein publique doet. Anderzijds kun je op zo'n moment natuurlijk gewoon alle correspondentie openbare, inclusief hun 'verzoek' op je oplossing niet te openbaren EN ANDERS! Overigens vind ik het wel stuitend dat in dit geval geen enkele instantie in lijkt te grijpen, terwijl het al jaren gaande is en er nog steeds nieuwe gevallen opduiken. Zelfs op de 'zwarte lijst' van het steunpunt acquisitiefraude wordt ABIN nog steeds niet genoemd, lijkt me de hoogste tijd!

Nouja, dat is precies het probleem. Case closed voor jou, wat uiteraard een goede zaak is. Maar het probleem is dat dit soort gevallen blijkbaar alleen opgelost worden als ze hier (of op andere fora etc) aan de kaak gesteld worden.

De bewijslast ligt denk ik toch bij de klant in dit geval: Die moet kunnen aantonen dat hij zijn deel van de overeenkomst (betalen) is nagekomen. Zou je dit tot een rechtzaak laten komen dan denk ik niet dat een kantonrechter onder de indruk zal zijn van een screenshot. Misschien wel van een papieren afschrift, maar als eiser kun je ook je afschriften overleggen waarbij duidelijk te zien is dat er nooit iets is bijgeschreven. Wellicht zou je dat in een "verhelderend gesprek" kunnen uitleggen ;)

Het zijn niet altijd oplichters, bonafine betalers kunnen ook best een screenshot sturen om te laten zien dat ze betaald hebben - maar het is zeldzaam dat zo'n betaling mislukt. Het vervalsen van een screenshot, of zelfs zeer echt ogend papieren afschrift, is zeer eenvoudig, zeker voor degene die daar een gewoonte van maken. Een foutief rekeningnummer zou kunnen (ING controleert alleen op matchende naam bij transacties binnen de ING, niet naar andere banken toe), maar dat zou uit een screenshot direct blijken. Maar als de klant blijft verwijzen naar het screenshot en verder niet van zins is te betalen zit er niets anders op dan dit te behandelen als gewone wanbetaling. Je hebt al herinneringen gestuurd en dergelijke, blijkbaar maakt dat weinig indruk. Je kunt ze in gebreke stellen met een redelijk termijn alsnog te betalen (14 dagen oid). Doen ze dat niet, dan resteert in principe alleen nog de gang naar de kantonrechter. Een incassoburo kan feitelijk helemaal niets dat je zelf niet kunt doen: als de klant zich bij het standpunt houdt dat wel degelijk betaald is zal men dat naar een incassoburo ook doen en daarmee de vordering betwisten, waarna het incassoburo meteen kan ophouden.

Tja, ze zouden het gewoon aan elkaar kunnen factureren ipv 2 facturen vragen... maarja, dat is voor hen weer meer moeite misschien (?). Op zich is het niet heel ongebruikelijk dat je verschillende delen naar aparte bv's moet factureren, maar normaliter zegt men dan er wel vooraf bij. Ik heb dit wel een paar keer gedaan en, knock on wood, tot dusver zonder noemenswaardige problemen.

Eerlijkgezegd ben ik het hier wel mee eens. Er worden veel suggesties gedaan voor wordpress, maar dat is en blijft primair software voor een blog en een website met een cms. Uiteraard zijn er plugins waarmee je er een webwinkel kan maken, maar ergens is dat de onlogische weg. Qua webshopsoftware zou ik geneigd zijn opencart als basis aan te raden. Oscommerce zit een beetje in een tussenfase: het is wel een goed platform, maar ook oud. Aan versie 3 wordt nog steeds gewerkt, en als die echt af is, is het mogelijk een aanrader, maar daar heb je nu direct niet zoveel aan.

Welkom aan boord :) Belt iemand Jeroen vast, just in case? :D

Anderzijds is het helemaal niet gezegd dat men niet van plan is te betalen. Als ze die 6 uur op een andere BV gefactureerd willen hebben dan die 14 uur is dat best mogelijk. Maakt in principe ook niets uit, zolang ze maar betalen. Heb je die voorgestelde constructie per email oid ontvangen, zodat je aan kunt tonen dat men gekozen heeft voor deze manier van facturatie? Het vervelende is dat niets doen niet echt een optie is. Dan zullen ze de hele factuur van 20 uur vermoeddelijk niet betalen en moet je je recht maar gaan halen. Doe je wat ze vragen betalen ze in ieder geval die 6 uur (neem ik aan), en wordt het soebatten over die 14. Mochten ze die niet betalen dan kun je daar natuurlijk ook met rechtsmiddelen achteraan, en heb je in ieder geval die 6 uur al veiliggesteld.

Waar is die leverancier gevestigd?

Het verschilt nogal per product. Afgezien van privacy gevoelige producten moet je ook kijken naar de diefstalgevoeligheid. Een mooie verpakking is voor de consument leuk, maar als het uitstraalt dat er iets duurs in zit loop je ook een hoger risico dat postbezorgers en dergelijke je zendingen gaan stelen. Wat je IN de verpakking stopt is een ander verhaal natuurlijk, daarbij kan iets dat zorgt voor positieve reviews of vervolgende verkopen best een goed idee zijn.

Dit is iets dat de belastingdienst moet oplossen. VIES is een een systeem waarmee je de geldigheid van een europees BTW nummer kunt verifieren, maar ze zijn daarvoor wel afhankelijk van correcte aanlevering van gegevens door de (belastingdiensten van) de lidstaten. Een verzoek tot aanpassing zullen ze waarschijnlijk niet honoreren, bedenk dat dit een systeem is met tientallen miljoenen ingeschreven partijen.

Dat is wel een vreemd verhaal - eerst 1000 euro aanbetalen en er dan opeens achter komen dat hiet misschien niet mag en van de koop afzien. Of het toegestaan is de producten in jouw winkel te verkopen in nederland is lastig te zeggen, ook als het geen namaak is en niet sterk lijkt om andere telefoons kan er alsnog een probleem zitten in patenten op de technologie erin. Zaak is echter dat je hem geen chinese telefoon verkocht hebt, maar een webwinkel. Als daar verder niets mis mee is (werkt, verkocht incl grafisch ontwerp, programmatuur, evt klantgegevens etc) dan valt je denk ik weinig te verwijten en zie ik zo snel ook geen redenen waarom de koper de koop zou mogen ontbinden. Dat er 1000 euro is aanbetaald sterkt jouw kant van de zaak in de zin van het bewijs dat er een overeenkomst is. Afgezien van het email verkeer is zo'n aanbetaling een duidelijk teken dat de koper duidelijk van zins was de webshop te kopen, je maakt tenslotte niet zomaar 1000 euro over naar iemand. Blijft de vraag wat nu te doen. Heb je al iets geleverd? In de zin van toegangscodes, overdracht van een domeinnaam of iets dergelijks? En heb je iets afgesproken over dat je die na de aanbetling zou overdragen om daarna het restant te ontvangen?

De nota voor een vijfjarig abonnement op HL gaat vandaag op de post. ;D Ohja, hoeveel was dat ook weer? 995 euro per 14 dagen toch? Opzeggen kan per aangetekende brief mits verzonden minimaal 4 jaar voor het aangaan van de overeenkomst, en is slechts geldig is als een handelsbevoegd lid heeft getekend voor ontvangst :D

Gewoon continu in gesprek blijven met je crediteuren. Vaak hebben ze alle begrip voor je situatie. Maak duidelijke en haalbare afspraken en zorg dat je die wel nakomt. Vooral dat - ga het gesprek aan ipv domweg niet te betalen omdat je geen geld hebt. Als je niet kunt betalen bij gebrek aan liquide middelen en daarom een rekening onbetaald laat ziet de eiser alleen maar dat er geen betaling binnen komt, maar niets over waarom dat zo is. Na een herinnering en nog geen betaling is de kans behoorlijk zat zo'n vordering uit handen wordt gegeven aan een incassobureau met bijkomende kosten van dien. Die bijkomende kosten komen je schuldeiser niet ten goede, en jou ook niet. De situatie uitleggen kan hieraan helpen, omdat de schuldeiser dan weet dat je wel wilt betalen, maar het (tijdelijk) niet kunt, zodat je een regeling kunt treffen... zonder bijkomende kosten voor incassobureaus, rechtbanken en deurwaarders. Veel van je schuldeisers zullen zelf ook ondernemers zijn die begrip hebben voor de situatie en voor zover ze kunnen best mee willen werken. Uiteraard is het wel zaak dat je ze uiteindelijk netjes betaald, desnoods middels een langer lopende betalingsregeling. Verder zijn dit vooralsnog geen bedragen waarbij je aan failissement moet gaan denken, en zorg er ook voor dat je schuldeisers niet de indruk krijgen dat je failliet zou kunnen gaan. Als die indruk onstaat gaan mensen nl haast maken met het innen van hun vorderingen zodat ze niet 'te laat' zijn en het met de kruimels van een curator moeten doen.