ronaldinho

Die boete voor de omzetbelasting kan best wel eens meevallen. In de aangifte zijn wel onjuiste bedragen ingevuld, maar dat leidt door toepassing van de KOR niet tot een te lage belastingafdracht. T.a.v. de omzetbelasting kent de AWR 2 smaken: - een boete wegens het niet (tijdig) indienen van de aangifte; - een boete wegens het (gedeeltelijk) niet of te laat betalen van de omzetbelasting. De aangifte was dan wellicht onjuist, maar wel tijdig ingediend en als je niets hoeft te betalen, kun je ook niet te weinig of te laat betalen. Je mag de KOR ook gedurende het jaar al toepassen, dus als je dat juist op het formulier had verwerkt, had het resultaat hetzelfde geweest.

Nou ja, zeker, het blijft de mening van de staatssecretaris, maar in dit besluit wordt de praktische regeling toch aardig uitgelegd, dacht ik zo.

Heb je ook al uitgezocht of er in de relatie met de oude intermediair nog problemen kunnen ontstaan (vaak zijn er bepalingen overeengekomen over het (niet) binnen een bepaalde tijd rechtstreeks of via een andere intermediair mogen werken voor een opdrachtgever)?

Geen werkzaamheden = geen loon. Daar zijn wel wat uitzonderingen op - je hebt een dienstbetrekking dus als je ziek bent, is er in beginsel ook 2 jaar doorbetalingsverplichting. Maar als je echt een sabbatical opneemt en daarvoor net als een gewone werknemer zou doen, onbetaald verlof opneemt, dan blijft die periode dus ook dat: onbetaald. Ik weet niet welk gebruikelijk loon je nu geniet, maar als dat is afgestemd met de Belastingdienst, ligt het in de lijn der verwachting dat de fiscus ook akkoord zal gaan met 4/12 van dat salaris (het aantal maanden dat je wel werkt). Al kan het zijn dat men nog wel een correctie van 25% wil zien, in verband met de wettelijke regeling. Om nog even de wettelijke regeling toe te lichten: De wet kijkt echter niet naar parttime dienstverbanden, maar is heel simpel: werk je voor je bv, dan is je salaris in dat kalenderjaar ten minste het hoogste van de volgende bedragen: - 75% van het loon uit de meest vergelijkbare dienstbetrekking; - het hoogste loon van de overige werknemers; - € 44.000 Wil je onder de €44.000 uitkomen, dan moet je aannemelijk maken dat 100% van het loon uit de meest vergelijkbare dienstbetrekking lager is dan dat bedrag. Je hebt dan dus niet die 25%-marge die je wel hebt bij een loon hoger dan €44.000. Daarbij geldt dat tot €44.000 jij (of eigenlijk: je bv, want die is de inhoudingsplichtige) aannemelijk moet maken dat het loon lager moet zijn. Daarboven is het de inspecteur die dat aannemelijk moet maken. Die zzp-ers zijn wel een aandachtspuntje. Als je zelf zijdens je sabbatical die zzp-ers aan het werk blijft houden en daardoor toch (heel beperkt) werkzaamheden verricht, dan heb je dus geen volledige sabbatical en zul je daar in de arbeidsbeloning ook rekening mee moeten houden. Maar dat is dus een feitelijke invulling.

Bij resultaat uit overige werkzaamheden gelden in beginsel dezelfde regels als voor winst uit onderneming. Dat geldt ook voor de vermogensetikettering*. De kans dat je een woning echter zodanig ten behoeve van een werkzaamheid gebruikt dat sprake is van keuzevermogen, is niet zo groot. Veelal zal de werkzaamheid dan inmiddels zijn uitgegroeid tot onderneming. * Nadrukkelijk met uitzondering van de terbeschikkingstellingsregeling. Daarvoor bestaat geen keuzevermogen, maar slechts verplicht TBS-vermogen (c.q. privévermogen).

Alternatief is een deel schenking en een deel lening, waarbij dan volgend jaar die lening kan worden kwijtgescholden (=schenking). Dan heb je nu het geld ineens. Overigens, een lening die je gebruikt voor je onderneming behoort tot je ondernemingsvermogen. Dat maakt dat de rente aftrekbaar is. Bij je moeder is in beginsel sprake van box 3-vermogen (tenzij de lening als ongebruikelijke terbeschikkingstelling wordt aangemerkt, wat je misschien juist wel wil). Dat betekent dat er per definitie sprake is van belastingarbitrage. Hou daar rekening mee bij het bepalen van wanneer welk bedrag geschonken zal worden en het vaststellen van het rentepercentage en de overige leningvoorwaarden. Daar valt namelijk zowel voordeel als nadeel te behalen (al zal dat met dit soort bedragen niet enorm oplopen).

Ik heb als Hollander onlangs ook weer even in Drenthe mogen vertoeven en soms waan je je dan toch echt in het buitenland. Iedereen doet zijn best om je te verstaan en ik kon ook steeds op een vriendelijk antwoord rekenen, zelfs als ik vroeg naar de bekende weg. Ik kom er niet zo vaak, dus voor mij is die ook niet zo bekend. Ik denk dat ik alle antwoorden goed begrepen heb, al moest ik soms wel even doorvragen. Bloedspetters ben ik niet tegengekomen, het valt daar namelijk best mee, in Drenthe. Als liefhebber van vaktechniek en fervent puzzelaar heb ik mij ook verdiept in het gebruik van verschillende fiscale databanken en bijbehorende (of juist losstaande) zoekmachines. En ik roep het maar al te graag onder collega-fiscalisten: "Het belang van de juiste zoekvraag". En ik heb er onderzoek naar gedaan. Geen wetenschappelijk, maar wel empirisch, met als doel: "Welke databank sluit het beste aan bij de behoefte van onze fiscalisten". Als ik dan zie hoe erbarmelijk het dan soms gesteld is met de zoekkwaliteiten van sommigen, inclusief "veel ervaring, maar wel opgegroeid in het googletijdperk", dan zou ik maar snel een flinke stapel stenen laten aanrukken. Ik verbaas mij dan ook zeker niet over de vragen die hier soms gesteld worden. Na wat ervaring met fiscale aangelegenheden te hebben opgedaan, kan ik je verzekeren: domme fiscale vragen bestaan niet. Maar als je niet weet waar je nu precies naar op zoek bent, dan is de kans groot dat je de verkeerde zoektermen gebruikt en/of op de verkeerde plek zoekt. En zo is het vaak ook op andere gebieden. En als je dan 10 x gezocht hebt en het dan uiteindelijk toch hebt moeten vragen, dan is de verleiding groot om de 11e keer maar direct die vraag te stellen. Alleen jammer dat dat dan net tijdens je eerste bezoek aan de HL-kroeg is, waar in kleine lettertjes ergens halverwege op het briefje met huisregels dat achter de garderobejuf hangt, staat vermeld dat je in deze kroeg alleen verteld wordt waar de glazen staan, waar de tap is en waar je kunt afwassen. Want HL is een ondernemerskroeg en ondernemers hebben altijd genoeg te doen, zodat ze niet andere ondernemers willen lastig vallen met iets dat ze ook zelf hadden kunnen doen. En een biertje tappen, dat kan iedereen, toch? Off topic / praktische noot: Misschien moeten die huisregels af en toe wat praktischer onder de aandacht worden gebracht. Bijvoorbeeld door in het berichtvak bij een nieuw topic standaard alvast drie (verwijderbare) regels tekst op te nemen: 1. situatie 2. vraag 3. wat heb ik al gedaan om het antwoord te vinden. Dan begrijpen die Hollanders dat Drentse dialect wellicht wat beter. Want je verdiepen in de plaatselijke cultuur is met de digitalisering toch een beetje weggezakt en kan op deze manier wellicht op subtiele wijze wat worden aangespoord.

Het forfaitaire rendement is vanaf 2017 gebaseerd op een vermogensmix waarvan niet alleen spaargeld deel uitmaakt. De kans dat het gemiddelde rendement in die vermogensmix over een periode van 5 jaar negatief is, is een stuk kleiner dan de kans dat een (nominale) negatieve rente wordt vergoed op een spaarrekening. Voor de rest: het blijft raar dat men alleen naar nominaal rendement kijkt. In reële termen is de spaarrente al tijden negatief en zelfs veel negatiever geweest dan nu. Sparen is vanuit dat oogpunt niet bijzonder economisch. Maar ook nominaal is het rendement op spaargeld boven het heffingvrij vermogen - na belasting - negatief. Voor de rijken zijn daarvoor allerlei trucjes uit te halen (een FGR met VBI-status is al vrij snel interessant). Met een klein beetje spaargeld valt er echter weinig te doen - waarbij de belastingdruk in box 3 dan echter vrij beperkt is. Ervan uitgaande dat iedereen zich netjes aan zijn verplichtingen houdt, is opbergen in je matras daarvoor geen oplossing :)

Klopt, maar daar gaat wel een hele fiscale onderbouwing achter schuil: Voor een schenking moet namelijk sprake zijn van een verarming van de schenker, een verrijking van de begunstigde en een bevoordelingsbedoeling. Van dat laatste is in strikt zakelijke verhoudingen geen sprake. Het voorkomen van een groter nadeel voor jezelf (namelijk bijvoorbeeld dat de vordering geheel of gedeeltelijk niet wordt voldaan, dat de verhaalskosten groter zijn dan de gemiste rente of dat het voortbestaan van de zakelijke relatie en daarmee toekomstige inkomsten op het spel worden gezet) staat in de weg aan de bevoordelingsbedoeling. Dus intuïtief heb je daar de juiste fiscale afweging gemaakt, Hans. Mijn werk bestaat echter voor een deel uit het herstellen van de gevolgen van intuïtieve fiscale overwegingen in situaties waarvoor de wetgever een contra-intuïtieve oplossing heeft bedacht. ;D Voor TS: niet te moeilijk maken, maar wel even netjes op papier zetten. Het (rente)voordeel is wel niet zo groot, maar als het mis gaat met die 10.000, is het nog maar de vraag of jullie nog steeds zulke goede vrienden zijn. En voor je eigen administratie is het natuurlijk ook wel prettig, mocht je er over een jaar of 5 nog eens vragen over krijgen...

Ik had tijdens het typen van mijn antwoord even wat tussendoor te doen, dus er zit wat overlap in mijn antwoord met dat van Cosara, maar met wat aanvullingen. Wellicht is tussen jullie beiden niet helemaal duidelijk wat nu in juridische zin is afgesproken en wat de fiscale consequenties daarvan zijn. Ik kan in ieder geval beide berekeningen niet volgen. Er bestaat een aantal opties in deze situatie, waaronder medegerechtigdheid tot de winst, royalty-vergoeding of rentebetaling. In alle gevallen zou de belastingheffing over jouw deel bij jou plaats moeten vinden. Hetzij wordt door winstverdeling het bij je partner in aanmerking te nemen winst lager, hetzij wordt de betaling aan jou als kosten aangemerkt en wordt daardoor zijn winst lager. Er kan verschil in belastingdruk tussen jullie beiden ontstaan, maar doorgaans wordt daarmee geen rekening gehouden bij de verdeling van de inkomsten. Belastingheffing is immers een persoonlijke aangelegenheid, die beïnvloedbaar is door persoonlijke omstandigheden. Die 42% zal effectief overigens ook geen 42% zijn, bijvoorbeeld door toepassing van de MKB-winstvrijstelling (mits daadwerkelijk sprake is van een onderneming voor de inkomstenbelasting. Daar komt bij dat de belastingheffing over de stakingswinst berekend wordt en die is mede afhankelijk van wat er aan activa op de balans staat (werkelijke waarde -/- boekwaarde). Dat is nu niet zichtbaar. Maar goed, het is maar net wat jullie hebben afgesproken, natuurlijk. Verder heb je het erover dat je recht hebt op de helft van de waarde van de merknaam, maar claim je de helft van de verkoopopbrengst van de totale onderneming. Doorgaans zit daar toch een verschil tussen. Overigens kan ook nog worden beargumenteerd dat 7 jaar na het ontstaan van het idee, de waarde van dat idee inmiddels wel is uitgewerkt en de huidige waarde is toe te rekenen aan de activiteiten van de (mede)ondernemer. Dat maakt de afspraken dus ook wat bijzonder. Het lijkt mij nuttig om eens met elkaar in overleg te gaan, uit te zoeken wat de fiscale gevolgen zijn zoals die voortvloeien uit de werkelijke situatie, en dan te onderhandelen over een voor beide partijen acceptabele oplossing. Bij vage, mondelinge afspraken is dat doorgaans een betere oplossing dan het alternatief van een juridische procedure. Dat kost uiteindelijk namelijk alleen maar geld.

Dat kan, "indien dat gedeelte zelfstandig rendabel is te maken en vast staat dat het door de belastingplichtige uitsluitend ter voorziening in zijn woonbehoefte zal worden gebruikt en dat het niet op enigerlei wijze dienstbaar zal zijn aan de onderneming." Je zal dan dus aannemelijk moeten maken dat het privégedeelte op geen enkele wijze voor de onderneming wordt gebruikt.

Dat ben ik niet met je eens. De goedkeuring van de staatssecretaris behelst dat tot 450 euro per definitie sprake is van voorwerpen van geringe waarde en is gedaan ter voorkoming van discussie tussen (kleine) ondernemers en de fiscus 449 euro voor die ondernemer toevallig best een forse uitgave is. Dat zegt dus alleen dat je boven 450 euro die discussie wel kunt krijgen. Ik zie in de praktijk ook regelmatig 1000 euro als grens gehanteerd worden - al dan niet in overleg met de fiscus. Nog steeds is die 450 voor de KIA een harde grens. Het zachte zit in het vaststellen van het investeringsbedrag (in samenhang of los). Maar wellicht verliezen we ons nu iets te veel in de techniek, hoe leuk dat ook is.

Welke onbalans? De activa en passiva zijn tegen de werkelijke waarde op de balans van de holding gekomen en daarna ingebracht in de dochter tegen uitreiking van aandelen, neem ik aan. Anders wordt die stakingslijfrente namelijk wat lastig. Waar komt die R-C van vandaan? In een sterk vereenvoudigd voorbeeld: Stel boekwaarde bij vof 100, werkelijke waarde 1000, er zijn geen passiva - inbreng in holding: activa 1000, aandelenkapitaal 100, stamrecht 900 - uitzak naar dochter: - holding: deelneming 1000, aandelenkapitaal 100, stamrecht 900 - dochter: activa 1000, aandelenkapitaal 1000

Die 450 is geen harde grens voor de bepaling of sprake is van een "voorwerp van geringe waarde, waarvan de aanschaffings- of voortbrengingskosten gewoonlijk tot de lopende uitgaven van een onderneming worden gerekend", maar is ontstaan vanuit praktische overwegingen: het is de (wel harde) grens voor de kleinschaligheidsinvesteringsaftrek. Door die grens ook voor voorwerpen van geringe waarde te hanteren, ontstaat een administratieve lastenverlichting.

Veel van de aangegeven aandachtspunten zijn niet afhankelijk van de (indien überhaupt mogelijk) keuze voor verhuur vanuit de onderneming of verhuur vanuit prive. Appartementen voor langere tijd verhuren klinkt als verplicht vrijgesteld voor de btw (dus geen optie belaste verhuur). Dan kun je dus ook niet de verbouwings-btw terugvragen. Bestemmingsplan is ook niet afhankelijk van of je bedrijfsmatig verhuurd of privé, maar waarvoor het pand gebruikt wordt. Er moet dan dus een (gedeeltelijke) woonbestemming op zitten. De fiscale kwalificatie heeft op zich ook geen invloed op de lening van de bank - ook daar geldt dat in de voorwaarden iets moet staan over waarvoor je het feitelijk gaat gebruiken, zodat aanpassing wellicht niet nodig is.

Nou ja, wat Cosara al zegt, er is wel degelijk een wijziging. Immers, art. 6a Wet LB 1964 is geschrapt en daarin stond dat de opdrachtgever een afschrift van een identiteitsbewijs moest bewaren. Op grond van die bepaling waren opdrachtgevers dus gerechtigd om een afschrift te maken en te bewaren. Nu deze regel is geschrapt, wordt de grondslag om een kopie te mogen maken een stuk dunner, maar blijft imho wel bestaan: Zo lang er een (niet te verwaarlozen) kans bestaat dat sprake is van een dienstbetrekking, bestaat de kans dat de opdrachtgever (eigenlijk werkgever) verplicht is een kopie paspoort in zijn administratie te bewaren. Dat is wellicht voldoende grondslag om in voorkomende gevallen toch een kopie te (blijven) eisen.

Man, daar zijn geen woorden voor. Heel veel sterkte voor iedereen die hem nu moet missen.

Met andere woorden: dit klopt dus niet. En omdat je al inkomsten uit dienstbetrekking hebt (en hoogstwaarschijnlijk niet aan het urencriterium voldoet), zul je over iedere euro winst belasting moeten betalen.

Of het nou een lening is (wat naar mijn mening niet kan) of een storting op de kapitaalrekening, die 40k is en blijft van de medevennoot. Dat betekent echter niet dat hij die 40k ook mee kan nemen. (Een deel van) die 40k is namelijk inmiddels verdwenen en een deel daarvan komt voor rekening van de medevennoot. Hoeveel, is afhankelijk van de feiten en omstandigheden, zoals wat is het resultaat en hoe werkt de afgesproken winstverdeling. Pijn zit met name in de (ontbrekende duidelijkheid over de) afspraken over de winstverdeling. Er zijn afspraken: in ieder geval over de overwinst, namelijk 50-50. Maar ook over de arbeidsbeloning (mails en daadwerkelijke opnames, ik heb ook niet gelezen dat daar discussie over is). En wellicht over de stand op de kapitaalrekening. Vraag is wel wat is afgesproken over de voorwinstverdeling in het geval van onvoldoende winst. Je hebt twee opties: toch toepassen (en dus een (nog) negatieve(re) overwinst, die 50-50 wordt verdeeld, of de voorwinstverdeling beperken tot maximaal de winst. Een cijfervoorbeeld bij een resultaat van -20k (er is dus nog 20 van de 40 over), waarbij ik ook de nodige aannames heb gedaan over de hoogte van de voorwinstverdeling. Ik heb gekozen voor de variant waarbij de voorwinstverdeling ongeacht het resultaat volledig wordt toegepast. Zo zou het er dus bijvoorbeeld uit kunnen zien, waarbij ik geen rekening heb gehouden met 'aflossingen' (privéopnames in welke vorm dan ook). Die verlagen de stand op de kapitaalrekening van de betreffende vennoot (nog verder). Onderaan zie je wat jij in dit voorbeeld nog moet aanzuiveren en waar je medevennoot nog recht op heeft. jij partner startkapitaal 0 40 arbeidsbeloning 8 1,3 'rente' 0 2,7 Overwinst -16 -16 Eindstand-8 28

De vof kan geen juridisch eigenaar zijn, maar de aandelen kunnen wel tot het vennootschappelijke vermogen gerekend worden, net als ieder ander vermogensbestanddeel dat bij de vof in gebruik is. Vraag is echter of je dat wil, want daarmee ga je aanmerkelijkbelangaandelen tot je ondernemingsvermogen rekenen, terwijl je die aandelen doorgaans liever in box 2 wilt hebben. Dan is (afhankelijk van jullie wensen) wellicht een cooperatie een geschiktere oplossing.

Dat is (deels) de bedoeling, ja. Alleen werkt dat niet altijd even goed, zeker niet als je een standaard een deel van het jaar in Spanje woont en een deel van het jaar in Nederland. Ook hier ontbreekt het aan afstemming: Nederland en Spanje bepalen ieder op basis van de eigen, nationale wetgeving of je in het betreffende land inwoner bent. En met een vage term als "op basis van de feiten en omstandigheden" kan het dan zomaar gebeuren dat beide landen vinden dat je daar inwoner bent en je dus een dubbele woonplaats hebt. Bijvoorbeeld omdat er een bepaling in de wet staat dat als je binnen 12 maanden terugkeert, je (voor fiscale doeleinden) geacht wordt Nederland nooit verlaten te hebben. De nationale wet kent geen "helft van het jaar + 1 dag"-regel. Voor die gevallen hebben we dan nog een belastingverdrag dat uitkomst moet bieden, maar dat leidt wel eens tot problemen. Als het laatste redmiddel moet worden ingezet en een onderlinge overlegprocedure moet worden opgestart tussen beide landen, dan kun je, eufemistisch gezegd, rustig alvast wat extra uitstel voor het indienen van je aangifte aanvragen. Overigens beïnvloedt het verdrag niet de nationaalrechtelijke kwalificatie: Als je volgens de Nederlandse wet in Nederland woont, maar op grond van het verdrag in Spanje, dan moet je in Nederland nog steeds aangifte doen als binnenlands belastingplichtige, dus je volledige wereldinkomen. Daar waar het verdrag echter de heffing toewijst aan Spanje, moet Nederland alsnog voorkoming verlenen, maar je mist bepaalde uitsluitingen die een buitenlands belastingplichtige wel heeft. Als fiscaal techneut is het erg leuk om daarmee te stoeien, maar voor de doorsnee belastingplichtige is het vaak minder grappig.

Grappig is wel dat de voorbeeldovereenkomst voor een coordinerend stralingsdeskundige met geen woord wordt gerept over veiligheidsmaatregelen en gezag op de werkvloer, etc. "Dit moet je regelen en zoveel krijg je betaald". Terwijl iedereen begrijpt dat als je met dergelijke materialen werkt, je aan bepaalde veiligheidsmaatregelen moet voldoen, waaronder dat je aanwijzingen van het bevoegd gezag (de opdrachtgever) opvolgt. En waar bij een bakker die een bakker inhuurt en aanwijzingen geeft al snel sprake is van een dienstbetrekking (dan moet die bakker maar gewoon vragen om "300 croissantjes, maakt niet uit hoe"), staan dergelijke aanwijzingen bij een stralingsdeskundige niet in de weg aan zelfstandigheid. Moraal van het verhaal: Die mooie open fiscale normen maken het wel leuk om een theoretische discussie te voeren over een regeling in de volle breedte, maar dat maakt meteen dat praktisch gezien niemand er iets aan heeft. Voor een (eind)antwoord waar je wat mee kunt, moet je dus juist een zeer specifieke vraag stellen. Wel kun je uit het antwoord dan weer een wat algemenere regel trekken: Aanwijzingen die voor iedereen (medewerkers, zelfstandigen, bezoekers en iedereen die er verder nog komt) gelden, tellen in beginsel niet mee voor de vraag of er sprake is van een dienstbetrekking.

De Belastingdienst gaat lang niet altijd op bezoek. Vaak genoeg vindt onderzoek gewoon schriftelijk plaats, al dan niet aangevuld met een paar telefoontjes of een bezoekje aan het belastingkantoor. Overigens wordt er wel degelijk ook nu al gehandhaafd. De hele Wet DBA houdt niet méér in dan slechts het schrappen van een paar wetsartikelen. In de quote vind je de belangrijkste onderdelen van de wet: Aan het hele begrip 'dienstbetrekking' verandert geen milimeter. Als in het verleden geen sprake was van een dienstbetrekking, is dat nu nog steeds niet. En als er wel sprake is van een dienstbetrekking, dan was dat in het verleden ook zo en wordt er nog steeds gecorrigeerd. Alleen niet bij de opdrachtgever, want die kan vertrouwen ontlenen aan de uitlatingen dat niet zal worden gehandhaafd. Wel bij de opdrachtnemer, want die kon voorheen worden aangepakt en nu nog steeds.

Je draait een deel van de dividenduitkering terug. Dat verwerk je ook zo in de administratie. In de aangifte zie je er niets van terugkomen, het betreft immers een transactie binnen fiscale eenheid.

Hoeveel kun je er maken en wat doe je als die retailers en meer willen?