Kees de Kruiff - In Memoriam

Beste Sjoerd, Dit is correct. Op dat moment is het mogelijk je eigen ontslag te blokkeren en ben je DGA. Overigens moet dit wel in de statuten zijn geregeld en niet (alleen) in de aandeelhoudersovereenkomsten. Groet Kees

Bij wederzijdse vrijheid is de kans aanzienlijk dat de werkgever vaker met lege handen blijft staan dan de werknemer. Althans, voor mijn doelgroep: de witte boorden freelancer ook wel interim professional genoemd. PS: ben niet zo van de zen ... meer van de zino ... ehh ... vino :)

Met beide opmerkingen ben ik het eens :) Ondanks dat ze elkaar in zekere zin tegen spreken ....

Het is bijna utopisch in een land waar vakbonden en werknemers het doorgaans voor het zeggen hebben, maar in nagenoeg alle arbeidscontracten staat een rechtsgeldige bepaling die de werkgever beschermt. Startende freelancers lopen hier regelmatig tegenaan: het concurrentie- of relatiebeding. De gedachte achter deze passage: de werkgever heeft tijd en energie gestoken in het binnenhalen van een klant en het opleiden van de freelancer-in-spe. Daar zal de starter (en de klant) niet zomaar zonder vergoeding van profiteren. Voor menig startende freelancer is dit een harde hobbel op de weg naar het ondernemerschap. Natuurlijk wil je klant je niet kwijt en een vliegende start is dan het resultaat. Het beding kent vele versies, variërend van het redelijke ’Gij zult niet werken voor een klant waarvoor gij hebt gewerkt gedurende een periode van zes maanden voorafgaande aan uitdiensttreding’ tot het absurde ’Gij zult vele jaren niet werken voor een organisatie waar werkgever ooit voor heeft gewerkt of een offerte aan heeft uitgebracht’. Het laatste voorbeeld is typisch een ’brug te ver’ en dus niet rechtsgeldig. Dat wil helaas niet zeggen dat een rechter het hele beding dan de prullenbak in mikt; was het maar zo’n feest. Het wordt gematigd, wat wil zeggen dat het beding naar ’redelijke’ proporties wordt teruggebracht. Over wat redelijk is, bevat het ondernemersforum Higherlevel.nl een schat aan informatie die garant staat voor een (regenachtige) zondag leesplezier. Loop je tegen een concurrentie- of relatiebeding aan dan zijn er verschillende strategieën denkbaar. De meest voor de hand liggende is het goede gesprek: maak een financiële afspraak met je werkgever om deze commissie te betalen over een bepaalde periode die je voor de klant werkt. Bijkomend voordeel: de rela-tie blijft goed. Is je werkgever echter van het rancuneuze soort, dan kan de klant een handje helpen. Denk hierbij aan een zinsnede in de trant van: ’Wij willen met X blijven samenwerken; doen jullie moeilijk, dan wordt onze algehele relatie nog eens geëvalueerd.’ Succes is dan gegarandeerd! Maar mocht de klant dit spel niet willen of kunnen meespelen, dan wordt het tijd voor de juridische hulptroepen. Helaas kost het veel tijd (en geld!) zodra de gang naar de rechter wordt gemaakt. En of je klant op de uitkomst wil wachten, dat is zeer de vraag. Deze column is ook gepubliceerd in De Telegraaf op 19 september 2008

Soms dicht het niet maar vult het wel 8)

Altijd bereid tot het delen van kennis op HL, al wil ik soms de plank wel eens mis slaan. Maar daar zijn onze collega's weer alert op. :) Iedere bank die in Nederland actief is, moet een vergunning hebben van De Nederlandse Bank. Inherent aan die vergunning is dat die bank ook onder het garantiestelsel valt. Icesafe dus ook, Hierbij ligt het iets anders, omdat de eerste 20.000 in Ijsland moet worden gehaald en de Nederlandse staat het meerdere tot een ton garandeert. DNB heeft al laten weten Nederlandse spaarders te gaan helpen hun garantie in Ijsland te gaan halen. Heemskerk ageerde tegen Icesafe omdat die tarieven kon bieden waar Nederlandse banken niet tegen op konden. Feitelijk noemde hij ze "free riders" waarbij de Nederlandse staat zou gaan opdraaien voor eventuele problemen. Hij had dus een punt, naar nu blijkt.

De laatste weken hebben aanzienlijk veel klanten me gemaild met de vraag hoe het met hun zakelijke tegoeden gaat indien de bank in de problemen komt. Uiteraard hebben we dat uitgezocht en misschien dat er ondernemers op dit forum zijn die het antwoord graag lezen :) Ook de tegoeden van ondernemingen die een verkorte balans mogen publiceren, vallen onder het garantiestelsel van De Nederlandse Bank. Maw: tegoeden tot 100.000 euro per bank zijn gedekt. Je mag een verkorte balans publiceren indien je omzet maximaal 7.3 mln euro is en je maximaal 50 personen in dienst hebt. Voor meer informatie: www.dnb.nl

Dat hoeft op zich geen probleem te zijn mits tegen markconforme voorwaarden. Dan maakt de Staat er nog winst op. Indien ze met Fortis / ABN Amro een dividend afspreken dat net zo hoog is als de rente die op de lening wordt betaald, dan is het in totaal een redelijk budget neutrale operatie.

Gaan we de Code Tabaksblat vervangen door de Higherlevel Code? :)

Ben ondertussen toch wel benieuwd naar de reacties van Paul N. op de discussie nav zijn column ...

TS: hoe is het contact met de klant vandaag gelopen en welke acties zijn er ondernomen? Groet Kees

@ benm ... en mijn eerste vraag?

En welke weg is dat? In Belgie is het beter geregeld (denk ik dan) :) Dus roken in coffeeshops ook maar verbieden? :)

Op het moment dat je één adviseur hebt die je vertrouwt, kan je hem/haar om referenties vragen. Mijn advies zou zijn: begin bij je accountant / belastingadviseur. Met die persoon moet je toch het langste samenwerken. Hij/zij is er dan ook niet bij gebaat je naar de verkeerde partijen te sturen.

Wellicht is het raadzaam om ook met het volgende rekening te houden: Indien een BV binnen een jaar na oprichting wordt verkocht en/of er komt een andere statutair directeur dan bij oprichting is vastgelegd, eist het Ministerie van Justitie dat voor zowel de nieuwe aandeelhouder als de nieuwe directeur een verklaring van geen bezwaar wordt aangevraagd. Dit kan een drukkend effect op de opbrengstwaarde hebben. Wellicht is het daarom beter te wachten met verkoop totdat de BV ouder dan een jaar is.

De maatschappelijke kosten zijn hoog: - Inzet van politie en justitie (mn in de grensgebieden in het zuiden) - Suf gerookte groepen jongeren - De productie is illegaal en werkt criminaliteit dus in de hand en zo kan ik nog wel even doorgaan. Voorts: in een joint zitten ongeveer 7x zoveel schadelijke stoffen als in een normale sigaret. Dus ik vraag me af: moeten de medewerkers van al die coffeeshops niet worden beschermd? :)

Afgezien van hoe eea formeel juridisch ligt, is mijn advies om eerst je klant gerust te stellen en samen met haar naar een oplossing te komen. De bruidsjurk is doorgaans een zeer emotioneel beladen onderwerp en niemand is er bij gebaat dat door een communicatiestorenis tussen jou en je leverancier een mooie dag (voor de bruid) wordt verknald. Probeer daarom eerst de emoties te temperen en in goede banen te leiden. En zorg voor een jurk waar de klant zich in kan vinden. Dat er fouten worden gemaakt, is menselijk. Het is echter mijn ervaring dat klanten pas echt "over de rooie" gaan, wanneer daar in hun ogen niet goed mee wordt omgegaan. Ter illustratie: "Sorry ik kan er niets aan doen, is een fout van de leverancier", werkt in zo'n geval als een rode lap op een stier. Ook juridisch kom je daar doorgaans niet ver mee. De klant is met jou een overeenkomst aan gegaan. Natuurlijk kan je je op "overmacht" beroepen, maar de vraag is of het stand houdt. Mocht deze zaak uiteindelijk voor een rechter komen, dan zijn uiteindelijk alleen de advocaten er beter van geworden. PS: Wat is de verkoopwaarde van de jurk?

Niet alleen gewone burgers hebben problemen met het rookverbod ... Uit de Telegraaf van vandaag:

;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D

Neem ik terecht aan dat deze vraag aan mij wordt gesteld? Om een antwoord te geven: ik woon en werk in centrum Rotterdam. Op zich heb ik er niet zoveel last van. Dit geldt echter niet voor Nederland in het algemeen. - Vraag maar na bij de burgemeesters van de grensstreken; met name Leers van Maastricht - Drugrunners veroorzaken ellende op de snelwegen en zo kan ik nog wel even doorgaan. Maar dit is m.i., relatief gesproken, bijzaak. Waar het mij om gaat is het volgende: Feitelijk is de productie van Nederwiet en soortgelijke zaken verboden. Onder druk van het gedoogbeleid is de verkoop gelegaliseerd. Dit tot grote woede van een aantal andere Europese landen. Maar om dit aan te pakken, is een grote (financiele) inspanning nodig. In zoverre men al bereid is het uberhaupt aan te pakken. Coffeeshop eigenaren lachen zich ondertussen rot. Het rookverbod geldt voor tabak en Nederwiet is geen tabak. Dus in die tenten wordt volop gerookt. En de controleurs gaan daar echt niet naar binnen om te controleren of er toevallig geen "echte' peuk tussen zit. Nee, dan verhoogt deze regering liever de financiele en administratieve lasten van burgers die zich wel aan de wet houden. Door de eigenaar van een zaak te straffen als een klant een ciggie opsteekt. En niet alleen een klant. De eigenaar van een van m'n favoriete restaurants vertelde me dat hij, na een avond lang en hard werken in de keuken, in z'n eigen zaak niet eens een sigaret mag opsteken nadat iedereen naar huis is en hij nog een borrel pakt. De VWA heeft, zo vertelde hij, een apparaatje waarmee ze kunnen meten of er gerookt is. Dat schijnt nog enkele uren meetbaar te zijn. Registreert het apparaat een peuk dan volgt een boete. Veel gekker moet het niet worden.

Sorry ... goed lezen is ook een vak :)

Hebben we het over een BV, VOF, eenmanszaak (!) of ??

Een mooi verhaal, in theorie althans. Want er zijn legio voorbeelden waar ondernemers wel willen, maar niet kunnen of mogen. Voorbeeld 1: Er mogen rookruimtes zijn. Maar het is in Nederland niet meer mogelijk een rokerskamer te boeken in een hotel. Dit is uitzonderlijk. Voorbeeld 2: In o.a. Amsterdam zijn er tal van aanvullende regels: ondernemers die geen asbak mogen plaatsen aan de gevel en/of een verbod om met een glas buiten te staan als er geen terrasvergunning is en/of niet voor een kroeg mogen roken als er geen terrasvergunning of terras aanwezig is. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Kroegen die daarmee worden geconfronteerd, zien hun omzet schrikbarend dalen. Voorbeeld 3: Het rookverbod is ingesteld om de werknemers te beschermen. Er zijn tal van horecagelegenheden die geen werknemers hebben. Daar mag, om concurrentievervalsing tegen te gaan, ook niet worden gerookt. Dit argument wordt echter niet gehanteerd wanneer het gaat om kroegen die domweg te klein zijn om een rookruimte in te richten. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Samenvattend concludeer ik dat deze regering het roken gewoon wil uitbannen. En de gezondheid van de werknemer daarvoor als excuus gebruikt. Begrijp me niet verkeerd, ik ben niet tegen een rookverbod. Als roker kan ik me goed voorstellen dat er plekken zijn waar het ronduit lastig is. In restaurants bijvoorbeeld. Als de regering de gezondheid van de medewerkers en andere burgers echt zo hoog in het vaandel heeft staan, laat ze dan eerst het gebruik van Nederwiet ed aanpakken. De overlast die dat veroorzaakt is vele malen hoger dan "gewoon roken". Maar nee, daar is een gedoogbeleid voor. Voor "normale" (rokende) burgers is dat moeilijk te begrijpen.

En ik bedoelde dat jouw memoires en eventueel andere boeken een stuk spannender zullen worden dan die van haar :)

Daar had ik het niet over maar bedankt voor de info :)