Hans van den Bergh

Je vraagt het op een ondernemersforum,dus krijg je een antwoord alsof je ondernemer bent: Als je de handelsnaam van een ander bedrijf gebruikt, sta je niet in je recht, dat staat verder los van regelingen voor Twitter of andere social media. Als er gevaar is voor verwarring bij het publiek, is het simpelweg niet toegestaan. Succès en groet, Hans

Welkom hier, Kort en goed: Je zult eerst bij je gemeente te rade moeten gaan. Succès en groet, Hans

Beste Roel, Je raakt mijns inziens de kern op meerdere punten. Nogmaals benadruk ik dat er 'nooit kok is gevonden, die lekker koken kon voor alle monden.' En dat de discussie juist daarom ook over de vorm gaat, vind ik dan ook essentieel. Want het is - net als bij de column - toch wel bepalend wat je kiest om uiteindelijk de juiste (meest gedragen) vorm bij de propositie te vinden. Neem ik een totaal ander voorbeeld (of weer niet?): Ooit had je een succesvolle cup-a-soup reclame met een softe coach die om vier uur tijdens zijn 'cup-a- soup moment' 'Nu even niet!' gestoord wilde worden en zich daarna kwetsbaar opstelt en vergeving zoekt. Kijk ik nu naar de reclame van de koffie cups die ook in een Nespressomachine kunnen, dan zie ik een groot ambassadeur van de hedendaagse Evangelie-belijdenis, Arie Boomsma, weggepiept de suggestie wekken dat hij een enorm godslastering de lucht in slingert om na de kalmering van de juiste espresso bijna hetzelfde als die coach van Cup-a-soup met een soort messias-achtig gebaar zich schuldbewust opstellen en vergeving zoeken. Zijn die spots effectief qua vorm? In het geval van cup-a-soup want ik weet die vorm naadloos aan de propositie van cup-a-soup te verbinden. Bij de koffie en Arie Boomsma heb ik dat ook, maar tegelijkertijd moet ik aan die koffie reclame denken in termen van: Enerzijds herhaling van hetzelfde cup-a-soup trucje, zelfs met de tegenstelling tussen de softe coach die ook een agressive kant heeft en de overbekende geloofsovertuiging van Arie i.c.m. de overduidelijke godslastering die hij in mijn ogen in deze commercial pleegt. Die vrijheid heeft hij, wat mij betreft maar ik vind de reclame door de kopie kwalitatief minder geloofwaardig en ik kan Arie ook niet echt meer als gelovig Christen zien. Dus anderzijds weet ik mij wel die koffiecups te herinneren en is het bij mij een redelijk effectieve reclameboodschap, maar wel met meer neveneffecten, nl. de kopie van cup-a-soup en de godslasterlijke Arie. Een zoektocht naar de juiste vorm gebeurt dus met name door er maar actief mee te experimenteren, in de wetenschap dat je 'nooit lekker zult kunnen koken voor alle monden.' Streef dan wel naar de meeste 'monden'. Succès en groet, Hans Edit: Linda, blijkbaar twee zielen, één gedachte!

Misschien wel relevant in dit verband: momenteel op National Geographic een herhaling van het programma over hoe betrouwbaar ons geheugen is. Laat o.a. zien hoe zelfs op heel korte termijn volledig foute getuigenissen van gebeurtenissen worden afgelegd en waardoor dat komt. Wat zegt dat over de waarheidsgetrouwheid na zo'n 2.000 jaar? Succès en groet, Hans

Hallo John, 'Aanval op de vorm' is misschien te zwaar aangezet, maar je stelt het ter discussie en terecht: de vorm is vaak de drager van de inhoud. Het grappige is echter dat je - in mijn ogen - exact dezelfde vorm en stijl van redeneren kiest. En het zou weleens een deel van de sleutel kunnen zijn van het antwoord op mijn vraagstelling, een paar voorbeelden: Ook jij gebruikt hier en daar indringend het woord 'is', dit komt inderdaad als stellig over. Het is overigens medisch wetenschappelijk nimmer bewezen dat een maagd onbevrucht zwanger kon worden. Als je tegenwerpt dat Maria dan weleens zwanger kon zijn gemaakt door Jozef, dan haal je daarmee een essentieel deel uit het Kerstverhaal, wat wellicht ook weerstandgevoelens kan oproepen. Over de koppeling dat het verhaal van gelovigen op 'gelovigen' is overgebracht, ben ik het niet met je eens. De gelovigen die door de eeuwen heen het Evangelie (wees eerlijk: hier en daar ook 'te vuur en te zwaard') verspreidden, hebben bewust koppelingen met plaatselijke gebruiken en overtuigingen gemaakt en met mythische figuren die daar de dragers van waren. Sterker nog; er zijn theorieën dat Sint Nicolaas van Myra bewust is aangedragen door de Rooms Katholieke kerk als de verpersoonlijking van Wodan, een god waar destijds in deze contreien ook van generatie op generatie heilig in werd geloofd. Waarom zulke koppelingen zoeken en maken als een middel om te overtuigen, zodanig dat o.a. ik er nu juist grond in zie om beargumenteerd te betwijfelen of de oorsprong wel als enige waarheid te zien is? Ik vermoed dan (nog steeds) andere motieven met daarbij de behoorlijk effectieve inzet van technieken die we nu 'marketing' zouden kunnen noemen. Succès en groet, Hans

Inderdaad, dank je Hans, zo zit ik er ook in. Bij tijd en wijle word je door een ander inzicht geprikkeld en maakt die prikkeling blijkbaar iets los: je voelt de behoefte om het te negeren, te accepteren, te bestrijden of er wellicht eens dieper over na te denken. De keus ligt bij jezelf, maar ik denk ook dat het laatste in veel gevallen de beste keus is; als het je prikkelt, onderzoek het dan eens. Hoe kan het dat bepaalde zekerheden (zoals Marjan aangaf) die je koesterde in je bestaan, door een ietwat andere blik ineens niet meer zo zeker lijken te zijn? In plaats van met alleen maar weerstand vanwege de vorm o.i.d. zou je zelfs met een sterkere overtuiging uit je twijfel kunnen komen. Succès en groet, Hans

Beste John, Dank voor je reactie op de vorm. Inderdaad heb ik deze bewust gekozen, met het doel om de beschreven situatie zoveel mogelijk te ontdoen van de mythen eromheen. 'Er is nog nooit een kok gevonden, die lekker koken kan voor alle monden', zo heb ik het gegeven te accepteren dat er mensen zijn die moeite hebben met de gekozen vorm, maar ik zie nog steeds voldoende grond om vast te houden aan de parallellen die ik zie tussen de processen die leidden tot een verhaal wat voor velen een levensovertuiging is gaan vormen. Dat er door de eeuwen heen mythische figuren als Sint Nicolaas en Santa Claus gekoppeld zijn geraakt aan het religieuze Kerstverhaal is in mijn ogen een keihard gegeven en vraag ik mij in de column o.a. dus af waarom dat is gebeurd. Wie ben ik dan om dat - in mijn ogen - essentiële gegeven dan los te laten? Succès en groet, Hans

De relatie Bin Laden en Bush is inderdaad ook al eens onder de aandacht gebracht door Michael Moore. Wat ik interessant aan jouw inbreng vind, is dat je aangeeft huiverig te zijn in bepaalde, hardnekkige theoriën te geloven. Er zijn dus blijkbaar ook processen mogelijk die een geloof kunnen tegenhouden c.q. verminderen? Interessant, toch? Succès en groet, Hans

What's in a name, maar ik lees de vraag toch meer alsof het gaat over 'co-design', wat tussen ondernemers d.m.v. samenwerking etc. plaatsvindt. Dan valt er wat te zeggen over ieders inbreng en de bescherming van IE. 'Co-creatie' vindt mijns inziens plaats in samenwerking met de klant om daar de maximale fullfilment te bereiken. Succès en groet, Hans

Ik mis hier even de achtergrond, heb je wat meer toelichting, zodat ik het kan begrijpen? Succès en groet, Hans

@ Twabla: Idd beetje zijspoortje, maar in sommige gevallen ook niet: De Efteling is het grootste merk - en een dito bekende experience - van ons land. Op de keper beschouwd, betaal je daar echter een forse prijs voor het feit dat je van je totale bezoekduur misschien wel 80% in een rij staat. Dat je daar ook succesvol een andere beleving aan kunt geven, wordt misschien wel bewezen door het feit dat je lang in de rij moet staan (en dat ook nog doet!) Uw oordeel dat ik zo 'n oordeel zou vellen, is onterecht en aantoonbaar onjuist geïnterpreteerd, leest u e.e.a. nog eens rustig terug: ik stel vragen over processen, die in mijn ogen verdacht veel op elkaar lijken. Dat laatste vind ik inmiddels wat lastig om van u aan te nemen; op het gevaar af in herhaling te vallen en misschien zelfs in de verdediging te gaan: een frisdrankmerk (het grootste merk ter wereld) bedenkt in 1936 een zeer succesvolle marketingcampagne die gekoppeld is aan de Kerstviering, daarvan heb ik een doorredenering gemaakt tot aan de oorsprong van dat Kerstverhaal en hoe dit vervolgens aan allerlei lokale gebruiken is gekoppeld. Hierbij interesseer ik mij vanuit een marketingvisie hoe zulke koppelingen kunnen leiden tot een bepaalde manier van overtuigd raken en geloven. Volharden in uw volstrekt andere interpretatie, maar ondergetekende met evenveel volharding daarop aanspreken, zou ik dan weer kunnen opvatten als een gebrek aan respect. Ik kan mij zelfs voorstellen dat ik vanuit uw volharding in de eigen interpretatie uw respect wellicht niet eens verdien, maar ik beschik over voldoende zelfrespect om te beseffen dat ik het bedoeld heb zoals ik het heb beschreven en zelfs - inmiddels uitputtend - nader heb toegelicht. U hebt de vrijheid en het recht er anders over te denken, maar dat doet u dan wel over uw verhaal en niet over het mijne. Zonder 'gehinderd' te worden door een geloof in een oppermachtige, vind ook ik veel handige tips terug in diverse wereldreligies en geloofsovertuigingen, bijvoorbeeld: de meeste van de 10 geboden vind ik handige richtlijnen, de 7 (fysieke en geestelijke) werken van barmhartigheid idem dito. Succès en groet, Hans

@Patrick: Inderdaad is beleving een belangrijk gegeven wat mensen doet besluiten om ergens al dan niet hun geld aan uit te geven. Pine & Gilmore hebben hier het boek 'De Beleveniseconomie' over geschreven, dat is zo'n beetje mijn 'bijbel' geworden. Succès en groet, Hans

De bron van een persbericht? Dat lijkt me het lijdend voorwerp van het persbericht :) De bron (bijv. website) waar jij het persbericht vanaf hebt gehaald. Succès en groet, Hans

Werk een plan uit, dan kom je alles tegen wat je moet onderzoeken om je idee op haalbaarheid te toetsen. Om jouw ondernemersplan voor te bereiden, heb ik de volgende tip voor je: Neem 5 A4-tjes: Op het eerste A4-tje schrijf je 'Wie ben ik?', op de tweede 'Wat kan ik?', op de derde 'Wat wil ik bereiken?', op de vierde 'Hoe is dat te bereiken?' en op de laatste 'Wat is ervoor nodig om het te bereiken?' Ga gedurende een aantal weken gedisciplineerd elke dag een uur ervoor zitten om deze vragen in willekeurige volgorde te onderzoeken en te beantwoorden. Je zult merken dat deze vragen de hele dag door je hoofd gaan spoken, maak meteen notities van die gedachten en vul die op de betreffende A4-tjes in. Na een tijd kun je de A4-tjes in bovenvermelde volgorde leggen en heb je in een logisch lopend verhaal de basis voor jouw persoonlijke ambities en je ondernemingsplan. Succès en groet, Hans

Ik zou haast zeggen: "Juist daarom!" De processen die leiden tot een geloofsovertuiging lijken identiek te zijn aan processen die leiden tot de overtuiging dat er een kerstman bestaat. En waarom zou het één een 'mijnenveld' moeten zijn en het andere weer niet? Als die processen niet identiek zijn, zou ik graag willen weten waar ze verschillen. Overigens heb ik zelfs een fout gemaakt in mijn column, dat ik bij dezen graag herstel, want Jezus is in de zomer geboren. Hoe rijmt dat met het feit dat we Zijn geboorte nu twee dagen in de winter vieren en pas een krappe week later de jaarwisseling, terwijl met Zijn geboorte onze jaartelling begon? Ook dit bevestigt mijns inziens eens temeer, zoals ik ook in de column beschrijf, dat het geloof in Jezus bij bepaalde culturen op één of andere manier 'erin gemasseerd' moet zijn geweest door plaatselijke tradities en rituelen eraan te koppelen; als je dat kunstje maar goed genoeg verstaat, kun je dat als frisdrankfabrikant blijkbaar ook met een roodwitte goedzak uithalen. Een groene kabouter werd ooit verbonden aan de Kersttraditie en de Kerstraditie werd weer verbonden aan een nieuwe, roodwitte variant, en ook daar wordt weer in geloofd! Daar houdt de vergelijking in mijn ogen ook niet op: "Als je zondigt, brand je eeuwig in de hel en als je je goed gedraagt, kom je in een paradijselijk hiernamaals." of "Wie zoet is, krijgt lekkers, wie stout is, de roe." Waar mensen zich in dit geval beledigd om voelen, daar kan en zal ik mij niet voor excuseren. Door er een betekenis aan te geven waarvan ik onderbouwd kan aangeven dat ik dat juist heel anders bedoel, beledigt degene in feite zichzelf. Om een paar voorbeelden te geven van de betekenis die op geen enkele manier door mij eraan gegeven is: op geen enkele manier heb ik profeten in mijn column als hoerenzonen afgeschilderd, Sinterklaas met God vergeleken of Maria als fornicator betiteld. Dat noem ik dus woorden in de mond leggen, en dat zou ik dan weer als belediging kunnen opvatten. (doe ik niet, hoor) De vergelijking gaat over de beïnvloedingsprocessen en als voorbeeld neem ik de beste marketingtruc ooit van het sterkste merk op Aarde, dat in 1936 toevallig de keus heeft gemaakt om het kerstverhaal in die truc te betrekken, net zoals er lokale tradities in het kerstverhaal werden betrokken. Mijn vraagstelling en vergelijking is erop gericht die truc als het ware af te pellen, zoals je een ui kunt afpellen tot je bij de kern komt. Het zou toch ook mooi zijn als iemand er zo misschien achter komt hoe en waarom hij / zij tot een bepaalde geloofsovertuiging is gekomen? Lijkt me - naast de marktingbenadering die ik koos - juist heel gezond om af en toe eens bij jezelf te rade te gaan waarom je in het leven staat zoals je erin staat... Succès en groet, Hans

Met de prijsrange die jij aangeeft voor jouw product, is een goed rekenmiddel te hanteren: Een goede salesfreelancer benadert telefonisch 100 suspects en zal hieruit ca. 25 suspects halen met meer interesse, die 25 krijgen meer informatie toegestuurd en worden nagebeld, dit zal bij elkaar gemiddeld ca. 10 uur werk zijn. Uit het nabellen van de 25 prospects zullen er ca. 4 op afspraak bezocht moeten worden, indien de salesfreelancer dit ook doet, zal dit ca. 8 uur werk zijn. Uit die 4 zal er gemiddeld 1 betaalde opdracht voortkomen. Je zou dus kunnen rekenen met een afgesproken target van gemiddeld 1 binnengehaalde opdracht per 18 gewerkte uren plus telefoon- en reiskosten en daar je beloning op toe kunnen passen. Een echte sales-tiger zou niet schrikken van deze rekensom en een verdeling van 20% als vaste vergoeding voor onkosten en de resterende 80% als prestatiecommissie zeer acceptabel vinden. Een redelijke commissie ligt vaak tussen 10 en 15% van een binnengehaalde opdracht. Bij een opdracht van 6.500 á 7.000 en een totale commissie van 15%, is zijn gemiddelde uurtarief dus €55 (€1000/18uur). Succès en groet, Hans

Wees wel zo attent de bron te vermelden. Succès en groet, Hans

Laat ik het niet merken! Om maar eens wat te noemen... Succès en groet, Hans

@Starterscoach: Uit jouw voorbeeld maak ik op dat er sprake is van belediging als vooropgezet doel, waarbij je de colportagepraktijken gebruikt om Yehova's getuigen te beledigen. Nu heb je altijd de vrijheid dat te doen. Pas indien een Yehova's getuige dit ook als beledigend ervaart, kan degene trachten via rechtsmiddelen jou die vrijheid te laten ontnemen, dus de vrijheid om zoiets te kunnen doen, geeft je nog niet het recht. Net als bij het pikken van een brood: je kunt het doen, die beslissingsvrijheid heb je, maar het recht heb je niet. En ook hier geldt mijns inziens: 'Misschien is niets helemaal waar, en zelfs dat niet!', want er is weleens een predikant geweest die het van een hongerige dakloze wel kon goedkeuren, terwijl dit ontegenzeglijk een zonde is tegen het bijbelse achtste gebod, maar de dakloze paste op zichzelf wel weer het eerste werk van barmhartigheid, zoals in Matteüs 25 : 31 – 40 staat, toe. Vast moet komen te staan dat jij het doel had te beledigen en dat de ander dit dan ook terecht zo heeft ervaren, het recht op beledigen bestaat inderdaad niet. Ik zal altijd te goeder trouw met mijn vrijheden omgaan, maar ook mijn rechten beschermen. Zo ook mijn mening in de column, waarbij ik een klinische beschrijving van situaties hanteer om over een beïnvloedingsproces vragen te stellen. Want het is door de beïnvloeding dat men de situatie is gaan inkleuren. De reacties hierop die wellicht als 'beledigd' te betitelen zijn, kwamen mijns inziens voort uit een zeer eigengemaakte interpretatie van de tekst die mij vervolgens in de mond werd gelegd om zich vervolgens (ten onrechte door mij) beledigd te kunnen voelen. Die vrijheid heeft men, evenals het recht dat te vermelden. Omgekeerd heb ik echter het recht te verduidelijken dat hier van beledigen geen sprake is, tenzij men er een eigen interpretatie aan geeft die ik - aantoonbaar - niet heb gebezigd. En als je dat dan doet, kun je dus op een pad terechtkomen waar @Marjan volgens mij ook op doelt, dat je een aantal vanzelfsprekendheden, maar die een ander blijkbaar wel koestert, uitsluit, waardoor je opnieuw naar een kwestie kunt kijken. Maar je kunt van tevoren niet bevroeden dat dit als beledigend kan worden ervaren. Het is een beetje zoals in de 'De nieuwe kleren van de keizer'. Ontdoe het van de hardnekkige aannames en overtuigingen die er over bestonden, kijk er dan ongehinderd door de ogen van een kind naar en het bleek dan toch maar dat de keizer naakt op de praalwagen rondreed. Voor de keizer niet leuk en voor degenen die plots de ogen geopend werden, soms ook niet. Succès en groet, Hans

'Misschien is niets geheel waar... en zelfs dat niet!' (Multatulli). Hiermee geef ik meteen maar mijn levensovertuiging, nl. anarchisme en vrijdenken, prijs. Vanuit deze levensovertuiging, maar met nu eenmaal een culturele achtergrond, opvoeding en scholing gebaseerd op de Christelijke waarden en normen, las ik ook de bijbelverhalen, maar wel door een andere bril. Net als de vele interpretaties die er op de wereld zijn (en er ooit nog veel meer waren) van het al dan niet aanwezig zijn van een oppermachtige, kan en mag ik een verhaal over Jozef en Maria dus ook op mijn manier interpreteren. Vanuit mijn levensovertuiging gun ik de mensen hun emotie, die zij vanuit hun geloof in een oppermachtige vrijuit naar mij toe mogen tonen, maar dat dan graag zonder mij soortgelijke vrijheden te ontzeggen. Ik probeerde het bijbelse verhaal eerst te ontdoen van alle verklaringen die er door geloof en overlevering aan gegeven zijn, en lees dan terug dat Maria feitelijk zwanger was van een ander toen zij in het huwelijk trad met Jozef. Dat men er behoefte aan had dit te verklaren, begrijp ik. (Maar verplaats je zelf maar eens in die situatie: je aanstaande vertelt je dat ze heel graag met je wil trouwen, maar dat ze ondertussen zwanger is van een ander. Ik zou me eerlijk gezegd ietwat in het ootje genomen voelen :'(, en de bruiloft op z'n minst eventjes uitstellen: understatement...) Dat diepgeworteld geloof tot de algemeen bekende verklaring leidde, kan ik ook weer begrijpen. Zo heb ik ook Santa Claus proberen te ontdoen van alle verklaringen en ook daar het ontstaan van een hardnekkig geloof van miljoenen AngelSaksische kinderen verklaard en ook die is glashelder: dat is iets wat wij nu uitgekiende marketing zouden noemen! En nogmaals: ik vraag me dan (in de titel van de column) dan ook af: kan daar 2000 jaar geleden ook al sprake van zijn geweest? Waar zouden we terechtkomen als vragen stellen verboden werd? Misschien zijn er meer voorbeelden te noemen van het fenomeen dat marketingtechnieken tot hardnekkig geloven leidden? Succès en groet, Hans

De religieuze kant is volgens mij nu wel afdoende besproken tot op het niveau dat ik Jezus en Mohammed in ieder geval moet bewonderen voor de volharding die zij aan de dag hebben moeten leggen om hun destijds onmiskenbaar vernieuwende denkbeelden en inzichten te verkondigen, ondanks de hevige weerstanden die zij hierbij moesten ondervinden. Des te vreemder vind ik het en nogal paradoxaal dat juist veel volgelingen en bewonderaars van historische vernieuwers zich voor verdere, mogelijk vernieuwende inzichten hermetisch lijken af te sluiten, deze soms zelfs afdoen als respectloos e.d. Vernieuwende inzichten zijn toch niet 16 (i.g.v. Islam) tot 20 (i.g.v. Christendom) eeuwen geleden tot stilstand gekomen? Maar goed, dat is mijn bescheiden mening, zo vernieuwend vond ik mijn verhaaltje zeker niet, en al helemaal niet van enig (anti-)religieuze betekenis. Hopelijk kan de discussie weer terug naar het vraagstuk van de column? Namelijk de processen die ertoe leiden (prikkelen) dat je ergens zo van overtuigd kan raken dat je er daadwerkelijk in gaat geloven. Succès en groet, Hans

En ik voel me er prima bij. Succès en groet, Hans

Ook u kan ik uw gevoelens (van plaatsvervangende schaamte) niet ontzeggen. Een geheel eigen, wezenlijk andere interpretatie eraan geven, is ook uw goed recht. Echter, dat is dan uw interpretatie, waar ik bij dezen grote afstand van neem. Ook van de verbanden die u legt, aangezien ik de door u gebezigde termen niet heb gebruikt, er zelfs niet naar heb verwezen en in mijn latere toelichtingen - gebruikmakend van mijn vrije recht op meningsuiting - nog eens heb benadrukt c.q. genuanceerd dat ik onderzoekend het proces beschrijf van beïnvloeding. Met andere woorden: het verhaal dat u ervan maakt, heb ik niet geschreven, dat kunt u mij dus ook niet in de mond leggen. Uw levensovertuiging is Moslim, de mijne is een andere (zelfs geen Christelijke meer), beiden zijn wij echter op een bepaalde manier beïnvloed om tot die overtuiging te komen. Wederzijds respect zou dan nog wel de grondslag van de discussie moeten zijn, temeer daar vrijheid van levensovertuiging een grondrecht is. Succès en groet, Hans

Waarvan akte en respect voor jouw gevoelens hierover, die ik je niet kan - en niet wil - ontzeggen. Echter het beïnvloedingsproces om iemand tot geloof (in Allah, in God of in diens vermeende, aardse nakomeling) te brengen is blijkbaar vaak hetzelfde als bij de Sint of Santa (dan laat ik gemakshalve het gewelddadige afdwingen in naam van een Oppermachtige maar even achterwege, evenals de bangmakerij dat je als kind misschien in een zak naar Spanje kon worden ontvoerd...) Er bestaan mijns inziens technieken om rotsvast geloof te bewerkstelligen, blijkbaar toont hersenonderzoek dat inmiddels ook aan. Door mijn verhaal - overigens zonder God met Sinterklaas te vergelijken - loopt de rode draad dat dit soort beïnvloeding vaak al in ons aller kindertijd begint. Naar mijn vrije mening kan dit dus ook in de kindertijd van Jezus hebben plaatsgevonden. Achter de columntitel staat ook zeer bewust een vraagteken, omdat mijn mening allerminst zaligmakend is. Succès en groet, Hans

MIjn reactie is kort en duidelijk: Ik ben (als kind) Christelijk opgevoed en niet Islamitisch of anderszins, dat - naast mijn achtergrond qua opleiding en (werk)ervaring - is dus mijn referentiekader. Was ik in een Islamitische cultuur opgegroeid met verder dezelfde achtergrond qua opleiding en (werk)ervaring, had ik dit stuk met andere namen opgetekend. Verder verwijs ik naar mijn eerdere reactie. Succès en groet, Hans