r.i.p. Ruben van den Oord

Zeg ondernemer, mag ik je wat vragen? Het is best wel een serieus onderwerp namelijk. Niet echt een vraag die je zomaar terloops tijdens een borrel in de groep gooit. Dan valt het hele zooitje stil, en kijken ze je allemaal aan met een blik van: “Wat heb jij gedronken/geslikt/gesnoven?” Kijk, het zit zo. Sommige mensen denken dat er leven na de dood is, een hiernamaals. Anderen vinden weer van niet. De volgende denkt weer dat ‘ie terug komt als kameel of hangbuikzwijntje. En weer een ander is van mening dat je helemaal nooit zou hoeven sterven. Maar je moet er wel in geloven, anders werkt het niet. Omdat ze allemaal wel heel erg van hun eigen gelijk overtuigd zijn, worden ze boos op elkaar. En daar krijg je weer allemaal narigheid van. Dan gaan ze stenen gooien, in een groen pak door andermans straten lopen of hotels opblazen. En als ze uiteindelijk boos genoeg zijn, dan vallen er slachtoffers aan beide kanten. Kunnen ze met eigen ogen kunnen zien wie gelijk heeft gehad. Het blijft jammer dat ze ons, stervelingen, dan niet even netjes komen vertellen hoe de vork in de steel zit. Moet toch een kleine moeite zijn. Maar nu mijn vraag. Ik hoop dat je stevig op je stoel zit. Wat denk jij, als ondernemer, van het concept “leven na de dood”? Geloof jij daar in? En dan heb ik het niet over de Mieke Telkamp versie, maar over de “is er nog wat te verdienen na de crisis” – variant. Ik krijg namelijk een beetje het gevoel dat ondernemers er niet meer zo heel erg hard in geloven. En dat terwijl er genoeg ondernemers uit het economisch hiernamaals zijn teruggekeerd om ons te vertellen dat er wel degelijk wat te verdienen valt na een crisis. We hebben in de afgelopen 100 jaar wel een paar klappen te verwerken gehad, maar toch staan we er met z’n allen beter voor dan 100 jaar gelden. We hadden WO-I, de Grote Depressie in de jaren ’30, WO-II, de oliecrisis in de jaren 70, de beurskrach in de jaren 80, de dot-com-bubble in de nineties en dan nu de kredietcrisis. Maar steeds bleek toch weer opnieuw dat er echt wel weer handel was die goed geld opbracht. Maar ja, je moet er wel in geloven, anders werkt het niet. Ik geloof er wel in. Heilig zelfs. Ik ben er helemaal klaar voor. En met mij vele anderen. Banken bijvoorbeeld. Die zijn er ook klaar voor. De slechte leningen zijn afgeschreven, de boel is gereorganiseerd en iedereen heeft een nieuw schrijfblok en een pen met het banklogo gekregen. Hele afdelingen staan in de startblokken om het Evangelie van de Ondernemer te helpen verkondigen. Er is helaas één maar. Het lijkt wel alsof er geen echte evangelisten meer zijn die de wereld willen bekeren. Ja, hier en daar een orthodox gereformeerde die zijn eigen parochie wat nieuw leven in wil blazen, maar daar worden de banken ook niet echt gelukkig van. Waar zijn de hervormers? Waar blijven de hemelbestormers? De Maarten Luthers die met veel vertoon de regels van het spel willen veranderen? De protestanten die vinden dat alles anders moet? Kom met je plannen! Met welke tien geboden ga jij jouw volgelingen naar het Beloofde Land leiden? Waar blijven jouw 95 stellingen waarmee naar de macht grijpt? Er zijn momenteel mogelijkheden te over om weer kathedralen en kastelen te bouwen, om jouw overtuiging te verkondigen. Waar is de ambitie, de opwaartse druk gebleven die ondernemers als over water doen lopen? Kom uit die stoel en ga op missie. Hervind in jezelf de kracht waarmee je tot vorig jaar complete zeeën uit elkaar kon trekken! Maar vooral: Geloof er in. Anders werkt het niet.

Voor €500,- zou ik blind gaan voor een Volvo 440. Niet kapot te krijgen. Er zijn er zat van rond 1994 met nog geen 150.000 km op de teller. Die kunnen met gemak nog 2 x het klokje rond. Probeer er wel één te vinden met zo min mogelijk roest op de flank achter het achterwiel. Dat is een probleempje waar ze allemaal mee te maken hebben. Als je dat zo snel mogelijk herstelt (APK puntje) kun je zelfs voor € 350,- nog jaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaren plezier hebben (waarvan akte).

Ik trek me er toch niets van aan... :P ;D Een horecaconcept is in het geheel niet schaalbaar. Wil je groeien, dan horen daar meer locaties bij. Drie extra locaties betekent gewoon driedubbele inventaris, driedubbel zoveel personeel, driedubbel alles. De schade bij een faillissement is dan ook drie keer zo groot. Of de kans op een faillissement dan ook drie keer zo groot is, is sterk afhankelijk van de eigen vermogenspositie (= de waarde van de bezittingen plus het banksaldo min de schulden en afschrijvingen) van de ondernemer in kwestie. Als er meer dan 50% gefinancierd moet worden, is de gedachte dat je een tegenslag wel overleeft niet erg reëel. De ondernemer heeft blijkbaar laten zien dat hij patat kan bakken en het verschil weet tussen een kroket en een frikadel (neem vooral even contact op met Hans van Nijnatten... http://bit.ly/11HDWO ;D) . Maar kan hij ook de plek achter de counter verlaten en manager worden van een bedrijf met 16 personeelsleden? Geen idee, ik ken de beste ABCDEF niet. Dat kan ik niet beoordelen. Of topicstarter voldoende ondernemerskwaliteiten heeft kan ik ook niet met zekerheid zeggen, maar ik vrees van niet. Als je al een paar jaar je eigen bedrijf runt, zou je eigenlijk wel moeten weten dat je als eenmanszaak best meerdere filialen kunt hebben. Wat blijkbaar wel een bron van zorg zou moeten zijn, is zijn inzicht in de financiële kant van de zaak. Hij vraagt om een reactie zonder al te veel moeilijke woorden en niet te veel vaktermen. Ik ga er maar van uit dat hij de vaktermen van de frituurbranche wel kent. Dus blijven termen als solvabiliteit, liquiditeit, rentedekking, cash flow, omloopsnelheid, rentabiliteit en hefboomwerking over. Dat neem ik topicstarter helemaal niet kwalijk, want dat geld voor de meerderheid van de MKB ondernemers. Maar laten dit nou net wel de begrippen zijn die bepalen of je als ondernemer koppie onder gaat of blijft drijven. Ik zeg niet dat het plan gedoemd is te mislukken, maar: a) Ik kan me niet voorstellen dat je met één frituurzaak voldoende vermogen opbouwt om er in één klap drie nieuwe mee te kunnen financieren; b) Er zit een heel groot gat tussen zelf achter de counter staan en het bestieren een keten fastfood restaurants. Dat vraagt om hele andere ondernemerskwaliteiten; c) Grote plannen vragen om groot geld. En groot geld vraagt om financiële kennis; d) In één klap 400% willen groeien verraadt noch voldoende ondernemerskwaliteiten, noch voldoende financiële kennis; e) Als blijkt dat het managen van 16 personeelsleden toch wat tegenvalt, en er door het personeel op het gebeid van kwaliteit, gastvrijheid en hygiëne punten worden verloren, dan kan dat een belangrijke katalysator zijn van wat uiteindelijk tot een voortijdig einde van de onderneming leidt. Op dat wat ik lees, denk ik dat het risico zeker wel minimaal 4x zo groot is. Dus een BV (en een goede accountant!!!! )is een absolute must. Een BV richt je op voor een bedrag tussen de € 850,- en € 1.250,-. Op het totaal te investeren bedrag is dat slechts een druppel op een gloeiende (bak)plaat. Misschien zie ik het wel allemaal wat somber in, maar ik heb er inmiddels te veel koppie onder zien gaan om de overeenkomsten met dit verhaal nog te kunnen negeren.

Oei.... mag ik het hier even heel erg met je oneens zijn, beste Fred? Voor een frietkot zijn 3 dingen belangrijk: 1. Locatie 2. Locatie 3. Locatie En een beetje locatie kost goed geld. Per vierkante meter snel € 125,-. Je hebt per locatie ongeveer 100m2 nodig (inclusief keuken, vriezers etc.). Dat is 12.500,- per locatie, en dat maal een huurovereenkomst van 5 jaar maal drie locaties = € 187.500,- aan huur. Als blijkt dat je het na 2 jaar toch allemaal iets te rooskleurig hebt ingeschat, zit je met een huurvordering op privé van 3/5 x 187.500 = € 112.800,- ! Komt nog bij 3x verbouwing, ovens, frituur, koelvitrines en vriezers... geen idee... zeg € 25.000,- elk? Is toch weer 75 ruggen! Personeel: 3x 3,5 FTE... Dus... om nou te zeggen dat je niet veel risico loopt...

Ach ja... Tijden veranderen... en onze kinderen die zullen op hun beurt weer tegen hun kinderen uitvaren dat zij het zo makkelijk hebben... Vroegah.... dat waren nog eens tijden! Vroeger was het zeker niet per se beter, hooguit anders. Maar het is wel leuk om op deze manier weer even in gedachten naar je basisschooltijd (Van der Heijdenschool te Waalwijk) terug te keren. Meester Jaap, de musical "Tovenaar van Alkmaar", hoofdmeester Bos die met hele grote stappen en zijn handen op de rug het schoolplein doorkruiste tijdens de pauze. Michael's vader had een patatzaak, Daniël speelde accordeon, Maurice had altijd 5 sleutelbossen aan zijn broekriem, alle jongens van de klas waren verliefd op Sandra of Maureen en Bob was altijd de kleinste van de klas, maar daar had hij geen last van. Hij was stoer omdat zijn moeder een tabakzaak had. Wat ik wel heel erg merk is dat Nederland als cultuur heel erg veranderd is. Fluitsma & Van Tijn's "15 miljoen mensen" ( en dat is nog niet eens zo heel erg oud ) herken ik niet meer terug in het Nederland van nu. Jammer.... (1970)

Je kon nog op de seizoenen rekenen. In de winter lag er sneeuw, en in de zomer scheen de zon. Punt. In de winter gooiden we ijsballen sneeuwballen op het schoolplein, die je 's-ochtends al had geprepareerd en achter de bosjes had verstopt. Jongens waren jongens en meisjes waren stom. In de zomer jatten we appels uit de boomgaard van de mijnheer de dokter, en maïskolven van het erf van boer Baaijens. Als je gepakt werd, kreeg je een klap voor je kop van de knecht van boer Baaijens, en 's-avonds nog één van je vader. Iedere woensdagmiddag fietsend naar De Efteling, 15 kilometer verderop, om te zwemmen. Iedere zaterdag voetballen op het grasveld tegenover Piet Klercks. Iedereen was er gewoon, op de fiets, zonder af te spreken. Als het erg mooi weer was zwommen we ook wel in de poel in het bos. Er werden toen nog geen zwemwaterfolders uitgegeven door de gemeente, en van botulisme hadden we nog nooit gehoord. Boomhutten bouwden we in het bos. Zo eentje met bomen. Veel bomen. Heel veel bomen. Soms kwam de boswachter nog wat touw voor ons brengen. Als je vriendjes vroegen hoe laat het was, wist je dat het in ieder geval nog geen zes uur was. Want om zes uur moest je thuis zijn, en dat was je nog niet. Geen Amber-Alert om kwart over zes. Als je door het al lopend de plompen tussen de landerijen af te vissen verdwaald was, kon je achterop een trekker meerijden. Je fiets stond er nog. Wie met zijn fiets het langste remspoor op de Lange Stoep kon slippen, was de held van de buurt. Er stonden geen bordjes dat het niet mocht. Als je bal over het tuinhek ging, ging je 'm gewoon halen. Behalve als 'ie bij buurman De Bondt in de tuin belandde. Dan kreeg je 'm lek terug. Als je 'm al terug kreeg. Eigen schuld, volgens je moeder. Als je iets wilde hebben, moest je er wat voor doen. Auto's wassen, honden uitlaten, bij boer Baaijens ( jawel! ) de knechten helpen. Toen heette het nog geen kinderarbeid. En de Arbodienst moest nog worden uitgevonden. Je moest gewoon uit je doppen kijken. Leuk om weer eens terug te kijken....

Als jij iets hebt wat een serieus verschil kan uitmaken, wil ik daar graag over met je sparren. Laat het me maar weten. Forum, mail, PM. Maakt mij niet uit.

Ieder initiatief om het aantal faillissementen terug te brengen is een goed idee. Maar de meeste goede bedoelingen zijn onuitvoerbaar. Hoeveel geld moet er dan in dat fonds zitten om enig verschil uit te kunnen maken? De economische schade ten gevolge van faillissementen bedraagt vijf miljard euro. Dat is een vijf met negen nullen. € 5.000.000.000,- Wie een beetje heeft meegerekend in mijn vorige post weet dat een degelijke insolventie interventie (en dan bedoel ik niet de pleisters die uitgedeeld worden door NvvK schuldsaneerders ! ) snel € 40.000,- kost, tegen een gematigd uurtarief ! Als de volle mep gerekend zou moeten worden kom je snel uit op € 65.000,- tot € 75.000. De ondernemers die ik in de afgelopen anderhalf jaar heb gesproken gingen voor gemiddeld € 225.000,- met hun tanden op de keien. Als je een crediteurenakkoord wat ook in de rechtszaal een gerede kans van slagen heeft wilt aanbieden, heb je nog eens € 55.000,- nodig. Alles bij elkaar is dat € 120.000,- Acht-en-half-duizend faillissementen per jaar. Als je tien procent van deze gevallen zou willen helpen, hebben we het over 850 reddingspogingen. Rekent u even mee? 850 x € 120.000,- = € 102.000.000,- HONDERDTWEE MILJOEN EURO. Wie dat bij elkaar weet te krijgen krijgt van mij hoogst persoonlijk een voordracht bij de koningin voor een lintje. 850 is een beetje te veel van het goede? Laten we er dan eens 24 per jaar doen. Door vrijwilligers. 24 x 400 uur = 9600 uur per jaar. Iedere vrijwilliger steekt maximaal 10 uur per week in deze goede zaak (en verliest daarmee meteen een kwart van zijn inkomen !!! Wil iedereen die een kwart van zijn inkomen wil afstaan ten behoeve van slecht ondernemerschap NU opstaan? ). 52 weken x 10 uur per week = 520 uur per vrijwilliger per jaar. 9600 uur inzet : 520 uur/vrijwilliger = 19 vrijwilligers. Zoveel insolventiespecialisten kent Higherlevel niet eens in haar ledenbestand.... Zie hierboven de financiële paragraaf van het Businessplan van de Stichting tot Behoud van Slecht Ondernemerschap. Wie nu nog durft te zeggen dat het 'best haalbaar' moet zijn, mag wat mij betreft meteen zijn KvK inschrijving inleveren. Begrijp me goed, ik ben de laatste die goede initiatieven die het aantal faillissementen naar beneden brengen neersabelt. Heb je een goed plan, dan krijg je van mij de handen op elkaar. Ik heb de afgelopen anderhalf jaar besteedt aan gesprekken met insolventieadvocaten, curatoren, rechter commissarissen, ondernemers die het gered hebben, ondernemers die het niet gered hebben, crediteuren die hun vorderingen zagen verdampen, banken, kredietverzekeraars, schuldsaneerders, bewindvoerders... En ik ben tot de conclusie gekomen dat dit in ieder geval niet de oplossing is. Het onderwerp "hoe redden we ondernemers" is meermalen besproken op het forum, de afgelopen jaren. Ook achter de schermen op het admin-board. Er is uitgebreid gesproken over de oprichting van het "O-team", hoe we tot die naam zijn gekomen weet volgens mij niemand meer, zo lang heeft dit onderwerp al de aandacht van de Administrators. Maar het baart me zorgen dat iedere keer als er iemand dit onderwerp ter sprake brengt, niemand, maar dan ook niemand even op een kladje een berekening heeft gemaakt wat dat moet kosten, en hoe je die munten bij elkaar brengt. En daar heb ik dan slapeloze nachten van (bij wijze van spreken dan he... het is meer dat ik er over nadenk als ik toch al wakker ben.... :) ) Want dat is nou precies de kern van het probleem. We zijn enthousiast, we springen er in, zonder nou eens na te denken of het financieel haalbaar is. Schieten, richten, klaar. Dat werk. De basis van slecht ondernemerschap* dus. En daarmee is het kringetje weer rond... Zoek de oplossing bij de basis. Bij goed ondernemerschap. Voorlichting, opleiding, het vak leren. Geef de ondernemer het juiste gereedschap om het vak 'ondernemen' onder de knie te krijgen. Begeleidt, monitor, mentor. Zorg dat ondernemers niet in de problemen komen. In mijn visie is dat de enige remedie. *) Waarmee ik niet wil beweren dat iedereen die met alle goede bedoelingen iets aan dit maatschappelijk-economisch probleem wil doen, en enthousiast een topic start, een slecht ondernemer is. Maar ik krijg wel jeuk van een opmerking als "Mooi, de stichting hebben we al, nu nog een website voor nop...". Als je iets ziet wat ik over het hoofd zie, laat me het dan weten. Dan krijg je van mij alle steun. Zo niet.... ga je schamen...

Op persoonlijke titel, dit is geen gezamenlijk MOD-standpunt... ;) In eerste instantie liet ik dit topic even voor wat het was, maar ik kan het toch niet laten.... ;D Ondernemers komen niet in de problemen omdat de bank van de ene op de andere dag de kraan dicht draait. Dat doen banken namelijk niet. Banken draaien alleen de kraan dicht omdat je een overstand op je rekening courant hebt die je maanden lang niet inloopt. Ook niet na verschillende herinneringen van de bank. Banken monitoren de bedrijven namelijk niet waar ze geld aan lenen. De banken krijgen alleen een waarschuwing van hun systeem als er een overstand is, dan wel dat maandelijkse aflossingen ophouden. De ondernemer komst niet in de problemen omdat de bank de geldkraan dicht draait, de bank trekt de kredietruimte in omdat de ondernemer in de problemen is gekomen. Niet de boel omdraaien a.u.b.. Ondernemers zijn alleen te koppig om te erkennen dat ze een structureel probleem hebben ("als deze offerte door gaat zijn we uit de zorgen"). Het moet ook anders. Alles staat of valt met het ego van de ondernemer. Wie tijdig inziet dat er een probleem aan zal komen, nog voordat het probleem zich ook daadwerkelijk heeft gemanifesteerd en daar ook op tijd hulp bij inroept maakt nog een kans. Wie pas begint te roepen om hulp op het moment dat het faillissementsrekest door de deurwaarder wordt betekend, mag alleen maar hopen dat de klappen die hij op zijn ondernemersziel zal gaan oplopen geen blijvend litteken achterlaten. Maar verder is die roep een kansloze exercitie. Het wordt tijd dat ondernemers zich gaan gedragen als ondernemers en niet als zelfstandige beroepsuitoefenaars. Ik maak er met dit soort uitspraken geen vrienden mee, maar ondernemen is een vak. ik spreek talloze ondernemers die het verschil niet weten tussen debet en credit, of openstaande posten hebben van meer dan twee jaar oud (áls er überhaupt al tijdig gefactureerd wordt). Ondernemers raken in de problemen omdat ze niet weten hoe je dat nu eigenlijk doet, ondernemen. Nergens anders door. ... ik moet meer het NRC gaan lezen denk ik ... :-[ Zie bovenstaande. Even dit bijzondere jaar 2009 buiten beschouwing gelaten: Per jaar gaan er 8.500 bedrijven failliet. Een goede (!) insolventie interventie kost zo maar 400 uren inzet van coaches, advocaten, accountants en andere professionals die dagelijks met insolventies te maken hebben. Zet dat eens weg tegen een bijzonder gematigd tarief van €100,- per uur (advocaat kost al snel het dubbele, een register-accountant doet het vaak ook niet voor minder dan € 150,-...) en je hebt een goede leidraad te pakken over de orde van grootte van een enkel projectje.... Wederom slap geschwanz. Een ondernemer die een zaak met gezonde groei- en rendementscijfers heeft, komt in de eerste plaats niet in de problemen. Waar komt toch dat idee vandaan dat een bank de stekker uit een bedrijf trekt wat een positieve cashflow heeft en netjes de aflossingen afstort? Bij een faillissement komt de curator als eerste, en de magere opbrengst van een faillissementsveiling gaat dan ook zeker niet naar de bank toe. Als de bank een krediet intrekt, dan doet ze dat om te redden wat er te redden valt - voor de bank. Je schiet toch geen klant af die zijn geld oplevert? Je zegt toch niet tegen een klant: "Hey, we verdienen lekker aan je, maar laat maar... we willen je geld liever niet. We trekken de stekker er uit, schrijven een ton of wat af in de boeken en we zoeken wel een manier om met onze rentemarge van 2% die ton weer terug te verdienen. Dat we dus € 5.000.000,- per afgeboekte ton opnieuw moeten uitlenen ( en weer terugkrijgen !!! ) is slechts een bijkomstigheid." Ik ben bang dat je dat iets te rooskleurig voorstelt. Higherlevel kent 600 actieve leden, en 6000 regelmatige bezoekers. Er zijn 1 miljoen MKB bedrijven in Nederland. De meeste ondernemers (primaire doelgroep) kennen Higherlevel niet eens. Er zijn maar verdomd weinig accountmanagers bij banken die Higherlevel kennen (totaal geen doelgroep). Er lopen wat enthousiaste beleidsmakers bij de Rabobank rond die dit forum hebben geïmplementeerd in hun portal, maar de gemiddelde accountmanager die als nee-verkoper aan de poorten de kansloze figuren buiten moet houden kent Higherlevel niet. Ik zou het graag anders zien, Higherlevel is in de loop der tijd ook echt mijn oogappel geworden. Maar bankmanagers worden niet eens warm bij een positieve beoordeling van Ondernemersklankbord, wat een grotere naamsbekendheid geniet onder de bankmanagers. De overheid is niet verantwoordelijk voor het in stand houden van slechte ondernemers. De regelingen zijn zoals ze zijn, ook al zou ik dat zelf ook anders uitgevoerd willen zien. Maar een ondernemer die zijn zaakjes goed op orde heeft, en daar dus ook tijdig op anticipeert, heeft geen enkel probleem met de 13 weken die de overheid neemt om zaken te regelen. Natuurlijk zou ik willen dat de overheid sneller reageert. Graag zelfs. Een antwoord op een BBZ aanvraag binnen 4 weken? Ik juich het toe. Maar het is niet anders. Deal with it. Anticipeer. Regeren is vooruitzien. ... met dit soort populistische stemmingmakerij kun je beter een politieke partij oprichten ... Je denkt in de goede richting, maar dit is niet de oplossing. P.S.: Ik heb gereageerd op jouw bijdrage, maar had dat net zo goed op één van de andere kunnen doen. Neem het niet te persoonlijk op...

Je geeft zelf het antwoord al.... De verkoop-je-bv-voor-een-euro-en-je-bent-van-alle-geziek-af-constructie is een hoax. Niet doen. Het komt er uiteindelijk op neer dat je gerede kans loop om voor een economisch delict veroordeeld te worden... Dat is het niet waard.

Jij maakt actief gebruik van muziek bij de uitoefening van je vak. Dit is net zo'n zakelijk gebruik van muziek als zeg, een kroeg. Je moet dus aangifte bij SENA doen. Dat je niet full-time gebruik maakt van de ruimte doet daar niets aan af. Je kunt wel bij je aangifte jouw situatie uitleggen. Het is dan aan SENA te bepalen of je dan ook maar gedeeltelijk hoeft te betalen voor muziekrechten.

"Meneer van den Oord is zo bij u. Wilt u met een kopje koffie even wachten in de lounge?" Lijkt me wel wat... Mooie doelstelling voor 2011...

Oproep: Zijn er nog pakketten die niet genoemd zijn? Die graag dan per PM naar topicstarter. Dit verzandt in een discussie tussen serverbeheerders, en ik zie de relevantie met ondernemen eerlijk gezegd niet meer. Deze gaat op slot, wie mij van het tegendeel wil overtuigen stuurt me een PM.

Axitaxi, Ondernemerschap is een mooi iets. Duizenden ideeën knallen per jaar ook door mijn hoofd. Zelfs brekend-nieuws ideeën. Maar voordat je ieder idee meteen op het forum plaatst, wil ik je toch vragen zelf eerst wat meer uit te werken. Maak voor jezelf de afweging of het levensvatbaar is, en doe dan nog meer onderzoek. Kom je dan op onderdelen er niet uit, kun je altijd vragen stellen op Higherlevel. Dit forum is geen proefbalonnetjeslanceerplatform. Dus: Eerst je huiswerk maken (niet grappig bedoeld) en dan vragen stellen. Ondernemen = zelf doen. Je hebt meer dan voldoende suggesties gekregen die passen bij het ambitieniveau van een 13-jarige. Doe daar eerst eens wat mee. Maar op dit draadje gaat verder een slotje.

Ik zou wel een Growl-notificatie willen krijgen als er een post wordt geplaatst waar ik het draadje van volg of een nieuw PM bericht heb. Liever dan een mailtje. Die moet ik weer verwijderen enzo... lastig...

Laten we eens gek doen, we doen een spelletje: Jij bent Minister van Financiën, en ik, jouw collega van Economische Zaken, heb een goed idee: "Als we nou eens garant staan voor de kredieten van ondernemers die geen of onvoldoende zekerheden kunnen bieden. Dan komt er veel meer geld in omloop, er wordt weer ondernomen, en dan gaat het met de economie weer de goede kant op. Als jij dat ook een goed idee vind, gaan we vandaag nog de banken bellen om te zeggen dat we alle bedrijfskredieten garanderen." Ik ben benieuwd naar jouw antwoord.

De oorspronkelijke vraag is inmiddels drie jaar oud. Ik zie dat men elkaars antwoord gaat verbeteren en dus in een onmogelijke discussie komt omdat de wetgeving en/of tarieven veranderd zijn. Dit is ongewenst. Nu er op dit draadje reacties blijven binnenkomen, zal het in ieder geval niet vanzelf naar beneden zakken. Zullen we afspreken dat ik dit draadje op slot zet, en dat als er iemand is met een prangende BTW vraag aangaande verzendkosten, dat deze dan zelf even een nieuw topic opent? Mooi !... Klik !.....

Bas, Google eens op "Bootstrapping" en haal daar een berg inspiratie uit. Er is veel gratis te verkrijgen. Je dient een goede zaak, dus kijk eens of er een bedrijf dat momenteel zijn personeelsbestand inkrimpt bereid is om bijvoorbeeld een paar oude laptops in bruikleen te geven. In de meeste gevallen kun je prima uit de voeten met een Intel Mobile 500Mz computer. Met XP kom je toch al een heel eind? Een bedrijf dat inkrimpt heeft misschien ook wel voor een paar man een ingericht kantoor beschikbaar. Krijgen zij een mooie naamsvermelding als sponsor ( goed signaal naar de buitenwereld ! ), en jij kan weer 6 - 12 maanden verder. Als je eerste klanten via een sponsor-deal tegen weinig of geen out-of-pocket kosten waarde tovoegen aan hun product of dienst, dan snijdt het mes toch aan twee kanten? Pas er voor op om bij een negatieve cashflow nieuwe verplichtingen aan te gaan. Je maakt het probleem er alleen maar groter door. En wat die investeerders betreft: VC-geld is duur geld. Subsidie is gratis geld. Maar als al je opties verbruikt zijn, is "duur" vaak nog altijd beter dan "niet te koop". Succes met je zoektocht!

Dit topic gaat inmiddels niet meer over de effecten van een concurrentiebeding op het starten van een onderneming. Dit gaat over een concurrentiebeding an sich. Ik verzoek je een nieuw topic te starten met ondernemerschap als hoofdonderwerp, en het concurentiebeding verder achterwege te laten. Om te voorkomen dat Higherlevel de komende tijd een tsunami aan arbeidsrechtelijke vragen van werknemers te verwerken krijgt, gaat dit draadje op slot en zal uiterlijk morgen verwijderd worden.

Je krijgt dit ook te zien als je in dat board een topic wilt plaatsen. Wist ik niet, maar zeker goed idee! Is dat iets om voor andere boards ook te ontwikkelen???

[ mod-modus uit ] Even heel erg op persoonlijke titel: Ik begin onderhand een beetje de kriebels te krijgen van dit draadje. Sinds oktober vraag je om raad, advies en hulp. Acht maanden krijg je waar je om vraagt. En dan niet in de vorm van een enkele reactie van iemand die het heel erg voor je vind en je het allerbeste wenst, maar tientallen reacties van Higherlevel leden die weten waar ze over spreken, voor wie het dagelijkse kost is om mensen in situaties zoals jij uit de brand te helpen. En wat zien we terug? Dat je er geen r**t mee doet. Dit draadje is voor jou je persoonlijke klaagmuur geworden, waarin je non-stop je ex zaken toedicht die op z'n zachtst gezegd lasterlijk zijn. En dan ben ik mild. Ik ken je niet, noch weet ik wie je ex is. Maar ik denk dat het goed is om te stoppen met deze systematische karaktermoord tegen iemand die niet de gelegenheid krijgt zijn kant van het verhaal te doen. Higherlevel is geen journalistiek medium, dus hoor en wederhoor wordt hier niet altijd toegepast. Maar het is niet meer dan een kwestie van goed forum-fatsoen dat je: a) Niet blijft doorzaniken over kwesties die allang aan de orde zijn geweest; b) Wat doet met de tips en adviezen die je gratis verstrekt worden; c) Je niet iemand blijft aftuigen die zich niet kan verdedigen; d) Je met een positief bericht afsluit nadat je de tips ter harte hebt genomen die je via Higherlevel hebt gekregen. Vervolgens stuur je de leden die je via het forum van zoveel tips hebben voorzien ook nog eens hele lappen tekst via PM met nog meer van hetzelfde gezever. Maar een afspraak maken om tot een oplossing te komen van je problemen... ho maar. Er zitten hier op het forum bijzonder kundige advocaten en juristen, die je in no-time uit de shit kunnen trekken. Maar wat doe je? Je gaat met je hele verhaal naar een wetswinkel om daar verder te klagen, te zaniken, en te zeiken. Je hebt nu naar vier advocatenkantoren verwezen, dus je kunt je hele verhaal (inclusief je favoriete spelletje ex-bashing) nog vier keer kwijt. Ik stel voor dat jouw verhaal op Higherlevel hier ophoudt. Tenzij je nu werkelijk wat aan je problemen gaat doen en netjes terugkoppelt wat de uitkomst is. Deze post zal voldoende aanleiding zijn voor de moderators om dit topic achter de schermen te bespreken, en niet alle moderators zullen het met me eens zijn. Ik zal me buiten deze discussie houden, mijn mening zal nu genoegzaam bekend zijn. [ mod-modus aan ] Ik ga koffie drinken.

I'm in a slotjes state of mind.... :-\

René, je hebt helemaal gelijk. Dan doen we dat toch gewoon... Klik, klak ....

Tja... ook hier geldt: Alle begin is moeilijk. Een netwerk opbouwen kost letterlijk jaren. Je kunt het ook niet forceren, zoiets ontstaat... of niet. Alles hangt samen met jouw bereidheid om te geven, om te delen. Pas na verloop van tijd zullen anderen met jou gaan delen. Wat algemene netwerk-tips: Zorg dat je je aanmeldt bij lokale businessclubs. Daar leer je ondernemers kennen. Op netwerkbijeenkomsten zorg je dat je (jawel) voldoende visitekaartjes bij je hebt. Maar maak niet de fout door je kaartjes uit te delen. Maak kennis met anderen, knoop een gesprek aan en luister, vraag, toon oprechte (!) belangstelling in een ander. Pas na het gesprek vraag je om een kaartje van de ander en biedt je je eigen kaartje aan. Zorg dat je een pen bij je hebt en schrijf aan het einde van de avond wat kernwoorden op de achterkant van de kaartjes van je gesprekspartner. "Bedrijfsverhuizing medio oktober '09". Vanaf dat moment is het eigenlijk niet zo moeilijk meer. Onderhoudt je netwerk zoals je ook je privérelaties onderhoudt. Je stuurt een felicitatie bij de opening van het nieuwe bedrijfspand, je belt eens naar aanleiding van een gesprek wat je hebt gehad. Vermijdt de afspraken om eens "de koppen bij elkaar te steken om te zien wat we voor elkaar kunnen betekenen". Gedoemd om te mislukken. Op dat moment zitten er gewoon twee verkopers tegenover elkaar. Twee man die praten, niemand die luistert. Als jij een interessante gesprekspartner bent, komen anderen vanzelf naar je toe. Probeer anderen in je netwerk aan elkaar te koppelen. Dat is het leukste wat er is. Je hoort dat iemand problemen heeft met zijn drukker? Dan geef je hem/haar het nummer van de drukker die jouw drukwerk zo goed heeft verzorgd. Dit koppel je natuurlijk ook meteen terug aan jouw drukker, met het telefoonnummer van je gesprekspartner. Zorg dat je deze match volgt. Bel beide partijen na een week om te vragen of het contact is gelegd, en of het tot samenwerking heeft geleidt. Val niet in de "voor wat hoort wat" valkuil. Je bent geen vertegenwoordiger van het andere bedrijf, en zij niet van jouw bedrijf. Als je een match kunt maken is het leuk, zo niet is er geen man over boord. Hiermee zorg je namelijk dat anderen over jou gaan praten. Jouw gesprekspartner en de drukker zullen aan het begin van hun kennismaking het absoluut over jou hebben. Jij bent tenslotte de gemeenschappelijke factor. Dus zullen ze het ook hebben over wat je doet, of je het spelletje "ondernemen" een beetje snapt. De kwaliteit van het drukwerk in het bovenstaande voorbeeld zal ook op jou afstralen. Als de ondernemer een compliment krijgt van een klant of prospect over het drukwerk, is de kans erg groot dat de ondernemer jou zal noemen als bron van de nieuwe drukwerkleverancier. "Geven" of "zaaien" kun je ook op andere manieren doen. Schrijf eens een opiniestuk in de lokale krant, in het clubblad van je businessclub, als column op Higherlevel, of als reactie op topics op ditzelfde Higherlevel. Deel je kennis. Deel je netwerk. Laat zien dat je je vak verstaat. Wees niet te trots om je ongelijk toe te geven en herstel fouten onmiddellijk, ongeacht de kosten. Wees authentiek, oprecht, integer. Als je de mogelijkheden hebt een ondernemer uit de brand te helpen, laat dat dan niet na. Probeer een beetje in de gaten te houden wie met wie zaken doet, onenigheid heeft, vriendjes van elkaar zijn. Tegenwoordig is dat al iets makkelijker met de komst van social networks op het internet. "In the old days", toen Windows 3.1 een revolutie genoemd werd, we nog met Wordperfect 5.1 onze offertes maakten, de fax nog geen gemeengoed was en de eerste sjouwbare Motorola DynaTac ATF3 mobiele telefoons voor ca. 3.800 Dollar (toen ruim 8.000 GULDEN) te koop waren, hield ik een compleet boekwerk bij over wie 'het' met wie deed (qua zaken doen dan). Nu, 21 jaar later, heb ik daar nog steeds profijt van. (djeezzzz.... ik wordt oud... opa vertelt...) Het heeft helemaal niets met boomknuffelen te maken, maar je positieve daden worden uiteindelijk (!) beloond. Je weet alleen niet wanneer, waar of hoe. Maar als je jarenlang op deze manier aan je netwerk hebt gewerkt ontstaat er uiteindelijk een basis waarop je kunt terugvallen. Doe het op je eigen manier. Vergeet alle tips op welke manier je je kaartje moet overhandigen, welk been je steunbeen is tijdens het handjes schudden en andere flauwekul. Intermenselijke relaties gaan over authenticiteit. Jij bent wie je bent, en daar horen bepaalde klanten bij. Tot slot nog een voorbeeld hoe het volgens mij niet moet: Eén relatie weet me iedere keer weer te vinden.... als hij een nieuwe baan heeft. Dit soort mensen zijn in mijn optiek erg vermoeiend. Dat heeft er mee te maken dat het contact iedere keer ontstaat op een moment dat het mij niet uitkomt. Ik ben met hele andere zaken bezig dan zijn nieuwe baan. In marketing termen noemt men dat "umfelt", het geheel aan indrukken die ervoor zorgen dat ik wel of niet ontvankelijk ben voor een bepaalde boodschap. Midden in de waan van de dag binnen mijn eigen bedrijf is een telefoontje dat X een nieuwe baan heeft en hoe geweldig dat bedrijf wel niet is, absoluut hekkensluiter op mijn aandachtsladder. Had hij echter oprechte belangstelling in mij gehad, dan had hij geweten dat ik net het personeelsbestand had ingekompen / verhuisd was naar een nieuw pand / een joint venture was aangegaan / een nieuw product had geïntroduceerd (doorhalen wat niet van toepassing is). Zou hij met dat contactmoment daarop ingegaan zijn, was ik veel meer bereid zijn om echt te luisteren naar zijn verhaal. Kortom: Ondernemers zijn net mensen. Geef ze de aandacht waarvan jij vind dat ze die verdienen. Dat vinden ze leuk. Heus. Uiteindelijk, als er maar genoeg anderen zijn die jou best een toffe peer vinden, zullen ze jou opnemen in hun netwerk. Want dat is nog steeds een wijdverbreid misverstand: Dat iemand in jouw netwerk zit, wil dat zeker nog niet zeggen dat jij in hun netwerk een prominente plaats inneemt. Geef, deel en koppel relaties zonder daarvoor iets terug te verwachten. Uiteindelijk komt het allemaal goed. Zo... absoluut tijd voor koffie...

Lique, Voor jou een dikke reus omdat je bijna 3 jaar na dato, toch nog feedback geeft op het ooit door jou gestarte topic. Maar je roept nu alleen dat je een nieuwe site hebt. Het lijkt me dat er wel meer is gebeurd dan alleen een nieuwe site. Hoe is het verder gegaan in de afgelopen 2 jaar en 8 maanden? Wanneer is de nieuwe site gelanceerd? Hoe is het afgelopen met de bank? Dat zijn wel zaken die ondernemers willen weten!