Dennis_van_Dijk

Ik ben het helemaal met Barbara eens. Met de kanttekening dat het urencriterium 1.225 uren per jaar bedraagt. Als ik dat afzet tegen 45 werkbare weken hebben we het over een ruim 27-urige werkweek - dat is toch wel parttime ondernemen. Het is inderdaad heel vreemd dat als een ondernemer gemiddeld 24 uur in zijn zaak steekt (drie dagen van acht uur) het recht geheel komt te vervallen. Er zijn partijen (GroenLinks) die voorstellen om het urencriterium los te laten en in plaats daarvan te kijken naar de winstafhankelijkheid van het subject. Dus indien het inkomen voor 100% uit winst bestaat heb je 100% recht op zelfstandigenaftrek. En een parttime ondernemer die 60% van zijn inkomen uit winst haalt heeft recht op 60% van de zelfstandigenaftrek. Dat lijkt mij een stuk rechtvaardiger dan de huidige situatie. Maar goed, met de huidige ontwikkelingen is dit onderwerp binnenkort waarschijnlijk helemaal geen issue meer en verdwijnt deze faciliteit gewoon :-\

Wat mij betreft kan ik mij geheel vinden in de analyse van Joost. En deze info komt niet van de Belastingdienst af maar van een fiscalist die uitstekend in de materie thuis is ::) Er internet helemaal niemand op kosten van de belasting. Alle uitgaven die jij doet, kosten of investeringen, betaal je als ondernemer helemaal zelf. De Belasting betaalt helemaal niets. Het enige verschil is dat kosten jouw winst drukken en daar door het belastbaar bedrag voor de inkomstenbelasting afneemt en je dus minder belasting betaalt. Maar uiteindelijk draait de ondernemer altijd zelf op voor zijn zakelijke kosten. Website en hosting: gewoon zakelijk, in welke situatie dan ook. Internet (= provider): in ieder geval zakelijk bij een bedrijf buitenshuis, onder voorwaarden zakelijk vanuit huis. Daar heeft hij helemaal gelijk in Bij een kantoor aan huis deel ik deze mening niet, ervan uitgaande dat de woning niet zakelijk is dan wel er niet gewerkt wordt vanuit een afgescheiden deel van de woning. Dan zal de belastingdienst gewoon stellen dat het abonnement privé is. De enige mogelijkheid is een zakelijk abonnement af te sluiten en een privé abonnement, maar ja dat is veel duurder dan de kosten gewoon niet aftrekken. Bij een kantoor vanuit een zakelijk pand zijn de kosten gewoon zakelijk en dus geheel aftrekbaar. Onder voorwaarden, zie mijn reacties hierboven. Bij kantoren buitenshuis heb je in ieder geval gelijk, bij werken vanuit huis ligt het allemaal veel genuanceerder.

Even de knuppel in het hoenderhok gooien: [*]Het bedrijf heeft tarieven vastgesteld voor bepaalde diensten, het tarief voor de dienst die Edo af wil nemen bedraagt € 99,95 per maand; [*]Het bedrijf wil graag meer klanten, de werving van klanten kost geld. Het bedrijf is bereid een premie te betalen van € 20,00 per maand (voor een bepaalde periode) per nieuwe klant; [*]Edo is al klant en hoeft dus niet geworven te worden, waarom zou het klant de premie (nog een keer) moeten betalen? Als de situatie al bovenstaand is dan begrijp ik het standpunt van het bedrijf. Het gaat dan niet om slechter behandelen van bestaande klanten maar om een investering in een bepaalde klant die niet vanuit een groeistrategie te verantwoorden is. Als nieuwe klanten gewoon onbeperkt (dus niet enkel het eerste jaar of zo) het tarief betalen dat € 20,00 lager ligt - wat ik overigens bij bijvoorbeeld telefoonproviders nog nooit ben tegengekomen, die geven altijd kortingen voor een bepaalde periode - dan kan ik mij de woede van Edo heel goed voorstellen. Dus dan kom ik tot dezelfde vraag als John: het € 20,00 lagere tarief voor nieuwe klanten, hoe lang kunnen deze nieuwe klanten daarvan profiteren?

Als ik het goed lees is de enige reden waarom TS weg wil de vermeende onzekerheid bij verkoop. Die onzekerheid is er dus vooralsnog niet, dus wellicht is daarmee de reden voor vertrek ook verdwenen. De hoofdregel (koopt breekt geen huur) is hier vooralsnog gewoon van toepassing. Vanzelfsprekend ben ik met je eens dat opzegging er redelijk eenvoudig uit ziet. Maar het kan natuurlijk zijn dat de twee huurders die nu opgezegd hebben rechtmatig opgezegd hebben conform de huurovereenkomst. Het kan natuurlijk heel goed zo zijn dat dit voor de huurder van de ruimte waarin TS onderhuurt helemaal niet van toepassing is.

Voor zover ik het lees staat er: [*]Het pand is deels verhuurd en staat deels leeg; [*]Twee huurders hebben de huur opgezegd per 01-10-2013 en 01-12-2013. Het kan dus best zijn dat er meer dan twee huurders zijn op dit moment. Gezien het feit dat johnver niet aangegeven heeft dat hij de huur heeft opgezegd vermoed ik dat zijn ruimte onder de deels verhuurde ruimtes valt waarvan de huurder nog niet hebben opgezegd. Maar het ging er primair om of TS zijn huurovereenkomst in deze situatie op mag zeggen. Ik zie nog steeds geen grond daar voor. Mocht zijn verhuurder de huurovereenkomst met de eigenaar hebben opgezegd komt deze zijn verplichtingen jegens zijn onderhuurder niet na en kan er zelfs een schadeloosstelling door TS geëist worden.

Ik zie daar werkelijk geen enkele reden voor. Het artikel dat jij aanhaalt heeft betrekking op het recht van de hypotheekhouder om onder voorwaarden het in onderpand gegeven pand executoriaal te koop aan te bieden door middel van een notaris. Het artikel heeft niets van doen met huurovereenkomsten of onderhuurovereenkomsten, die gaan gewoon mee naar de nieuwe eigenaar. De enige wijze waarop dat kan gebeuren is door het inroepen van een huurbeding. Als in de hypotheekovereenkomst is opgenomen dat het pand niet verhuurd mag worden en het pand wordt toch (deels) verhuurd zonder dat de hypotheeknemer daar toestemming voor gegeven heeft dan kan de rechter verzocht worden om op basis van dit huurbeding de huurovereenkomst op te zeggen. De rechter stelt dan een redelijke termijn vast waarbinnen de ruimte leeg moet worden opgeleverd, en die termijn kan best twee maanden zijn. Dit huurbeding zie je veelal bij woningen, die zonder huurder meer waard zijn dan met huurder. Een woning in verhuurde staat verkopen zou voor de hypotheeknemer minder opleveren dan verkoop zonder huurder. Omdat zonder toestemming verhuren niet mag, en de verhuurder dit op had kunnen zoeken in de akte, kan dit huurbeding aangehaald worden en kan de rechter dus tot de bovengenoemde stappen over gaan. Het bovenstaande is meestal anders bij bedrijfspanden, waar je als koper niet zozeer bakstenen als wel huurpenningen koopt. In deze markt een huurder vinden is vaak veel moeilijker dan een oude huurder overnemen. Dus tenzij het pand gekocht wordt door een bedrijf dat het zelf wil gaan gebruiken is het voor beleggers veel aantrekkelijker om een verhuurd pand aan te schaffen dan een leeg pand.

Het probleem is dat als deze klant inderdaad een tijdelijk liquiditeitstekort moet overbruggen met zijn creditcard het dus niet mogelijk is om een bankbetaling te doen. In dat geval ben je dus een klant kwijt die best bereid is om te betalen maar dat nu gewoon niet kan. Een alternatief zou kunnen zijn het accepteren van contant geld. Met de meeste creditcards is het mogelijk om een cash advance te krijgen. Dit voorschot is niet terug te draaien (hij neemt het op zijn eigen naam op) maar hij is wel in staat om jouw rekening te betalen. Zo behoud je dus de omzet en een klant.

Nee, dat is niet redelijk. Daarom is er in een verzuimprotocol een tijdsslot aangegeven waarbinnen de verzuimende werknemer aanwezig moet zijn op het verpleegadres, bijvoorbeeld van 10u tot 12u en/of van 14u tot 16u. Dat is de tegenprestatie die geleverd moet worden voor het recht op loondoorbetaling bij ziekte en dat lijkt mij niet meer dan redelijk.

Helder. Zijn de jaacijfers vastgesteld in de Algemene Vergadering van Aandeelhouders en heb jij met deze cijfers ingestemd?

Beste Tararene, Om te beginnen: van harte welkom op Higher Level. Wat een verhaal zeg. Wat moet je allemaal wel niet meemaken... Maar heel concreet: op wat voor een manier kunnen wij je helpen, wat is jouw concrete vraag voor ons forum? Modgroet, Dennis

Je bedoelt neem ik aan de Invorderingsweg 1990? De Invorderingswet 1990 is door de Gemeentewet (artikel 231) omgeschaald naar lokaal niveau en dus ook van toepassing voor gemeentelijke belastingen (dus niet alleen voor rijksbelastingen). En inderdaad, de overheid hanteert haar eigen regels - vanzelfsprekend altijd op basis van wetgeving die democratisch vastgesteld is.

Maar de regels ken je nu (zie mijn eerste antwoord). Als je je onderneming staakt is er geen enkele wijze om te voorkomen dat je niet naar privé gaat boeken. Het enige wat zou kunnen is dat je hem aan een derde verkoopt, maar dat wil je ook niet. Wat jij wil kan niet, of in ieder geval niet met een laptop van een paar maanden oud.

En wel je onderneming staken? Die manier is er en heet frauduleus handelen. Daar wil je je vingers niet aan branden.

Dat gaat hem niet worden, tenzij je willekeurig mag afschrijven. Standaard afschrijftermijn is vijf jaren. Je bedoelt: wat gebeurt er als je fiscaal gezien je onderneming staakt (wat dus niet hetzelfde is als uitschrijving uit het handelsregister). In dat geval gaat de laptop naar privé en dat in principe tegen de waarde in het economisch verkeer. Het verschil tussen de boekwaarde en de werkelijke waarde is dan boekwinst of boekverlies.

Even los van alle morele issues die hierboven terecht worden aangehaald. Waar het natuurlijk om gaat is de eerste alinea van de column van Nicoline. En dan meer specifiek deze zin: In een verzuimprotocol, waarin vastgelegd staat hoe werkgever en werknemer zich tot elkaar verhouden in geval van arbeidsongeschiktheid, staat meestal aangegeven dat de werknemer in een bepaald tijdslot op een doorgegeven adres bereikbaar moet zijn. Bij een adreswijziging (bijvoorbeeld verpleegd worden bij de ouders) dient dit doorgegeven te worden. Als de werknemer dus handelt conform het verzuimprotocol is er dus niets aan de hand en kan controle gewoon plaats vinden. Als de werknemer afwijkt van dit protocol creëert deze dus de basis voor mogelijke misverstanden zoals Nicoline schetst. Ik zeg niet dat daarmee alle voorkomende situaties afgedekt zijn, maar een heel groot deel van de misverstanden zou dan niet meer voorkomen. Let wel, een arbeidsovereenkomst geeft rechten en plichten. Een van de rechten is dat het loon doorbetaald wordt bij ziekte. Een van de plichten is dat de werknemer, binnen het redelijke en billijke, zich houdt aan het verzuimprotocol. Lijkt mij toch een kleine tegenprestatie van de werknemer om zich dan aan dit protocol te houden. Probleem is natuurlijk, en dat heeft Nicoline al eerder aangegeven, dat veel werkgevers geen verzuimprotocol hebben opgesteld. Het wordt dan wel heel lastig om werknemers aan dergelijke voorschriften te houden. Dus lees vooral ook de eerder column van Nicoline over dit onderwerp.

Welkom op Higher Level! Ik ben zo vrij geweest om het topic af te splitsen (zelfstandig te maken) en de titel te wijzigen. Zo houden we de draden gescheiden en inzichtelijk voor de leden. Ik begrijp dat je allemaal vragen hebt over inkopen, betalingen etc. maar ik werd echt even gealarmeerd door het onderstaande. Hoe bedoel je dat, verdwijnen? Ik neem aan dat deze mensen gewoon een arbeidsovereenkomst hebben. Loopt die overeenkomst af, gaan ze met pensioen of is er iets anders aan de hand. Voor jouw beeld, personeel verdwijnt over het algemeen niet zomaar. En waar is dit bedrag op gebaseerd? En waarom verkoopt jouw vriend de helft van zijn bedrijf aan jou voor dit bedrag? Het kan best zijn dat dit een heel redelijk bedrag is, daar kunnen we op basis van omzet niets zinnigs over zeggen, maar het moet ergens op gestaafd zijn.

En, wellicht ten overvloede, jouw collega moet natuurlijk ook ondernemer voor de BTW zijn om jou een factuur te kunnen sturen die voldoet aan de BTW-vereisten.

Het gaat er niet om dat het nu niet kan, het gaat er om dat hoe we er voor kunnen zorgen dat dit in de toekomst wel kan. Daarvoor is het noodzakelijk dat je weet wat de stellingen zijn die andersdenkenden zullen betrekken en hoe je die toch over kunt halen. Helaas ga je daar helemaal niet op in en betrek je alleen je eigen stelling - zo ga je er nooit komen. In jouw voorbeeld, € 500,00 meer per maand in ruil voor een eventueel onmiddellijk ontslag, kan niet omdat het UWV dan ook gaat steigeren. Die zal stellen dat met het opgeven van de rechtsbescherming die een werknemer geniet ook het recht op WW opgegeven is. En daar hebben ze een punt, want van die € 500,00 meer ziet de samenleving niets maar velen zullen het risico voor lief nemen omdat er toch een vangnet is. Dan betalen we dus met zijn allen voor de door jou zo gewenste flexibiliteit.

De gezagsverhouding alleen al impliceert dat er een boven- en onderliggende partij is. Je kunt inderdaad prima stellen dat aan de bovenkant van de arbeidsmarkt bescherming van de werknemer absoluut niet noodzakelijk is. Jouw werknemers kunnen heel goed voor zichzelf zorgen en zijn uitstekend in staat om hun arbeidsvoorwaarden goed uit te onderhandelen. En als deze werknemers gaan lopen ben jij gewoon het slachtoffer van de situatie. Echter, we hebben ook een onderkant van de arbeidsmarkt. Mensen die niet anders kunnen dan voor het minimumloon arbeid verrichten, die uitwisselbare arbeid verrichten en niet mondig genoeg zijn om goede arbeidsvoorwaarden te bewerkstelligen. Voor deze mensen, waar willekeur van de werkgever constant op de loer ligt (voor jou 10 anderen dus wat nou zeuren over pijn in je lies), daar heeft de samenleving er voor gekozen om de werknemer te beschermen. De vraag is nu hoe je werknemers aan de onderkant van de arbeidsmarkt, werknemers die ook hard werken maar als individu minder noodzakelijk zijn, beschermt tegen willekeur en voorkomt dat deze mensen regelmatig werkloos zijn en tegelijkertijd werkgever en werknemers aan de bovenkant van de arbeidsmarkt niet betuttelt zoals de wetgeving dat op dit moment doet.

Als het gaat om het functioneren van een softwarepakket is de snelste weg nooit via een forum als HigherLevel (welkom trouwens!) maar altijd bij de leverancier van het product. Daar is de kennis, kunde en ervaring aanwezig om het antwoord te krijgen op de vraag waarom het pakket niet in staat is om correct te vermenigvuldigen. Dat de vraag niet bij Kleisteen terecht komt, of dat van Kleisteen geen antwoord komt, kan heel veel redenen hebben. Dat is iets tussen jou en Kleisteen, en daar denken wij op HigherLevel indien nodig graag over mee. Maar het kan niet zo zijn dat wij hier op HL de problemen van Kleisteen gaan oplossen. Dat is dan ook de reden dat je met betrekking tot deze specifieke vraag (op buitengewoon vriendelijke wijze overigens) bent doorverwezen naar de supportafdeling van Kleisteen. Modgroet, Dennis

Twee gedachten: [*]Is het niet mogelijk om via de gemeente die € 2.000,00 te lenen? [*]Indien bovenstaande niet mogelijk is gewoon via microfinanciering het bedrag lenen en de rente voor lief nemen - deze rente drukt ook nog eens je netto winst en wordt dus feitelijk door de gemeente betaald.

Volgens mij zou een systeem als employment at will helemaal niet slechter hoeven zijn voor werknemers (en dus ook niet voor arbeiders). Ook mensen die nu moeilijk aan het werk komen, om wat voor reden dan ook, zouden veel sneller een kans krijgen binnen dat systeem. Een employment at will-systeem zou vooral anders worden - en daar lijkt mij helemaal niets mis mee. Het gaat niet om het behoud van systemen, het gaat om behoud van normen en waarden die onze samenleving vorm geven. En de samenleving en de systemen moeten veranderen om ook in een veranderende tijd de normen en waarden te kunnen behouden. Daar moet over nagedacht worden, maar dat gebeurt niet.

Uiteindelijk werkt iedere vorm van prijsregulering marktverstorend. Ook de vergoeding van arbeid wordt gevormd door vraag en aanbod op de arbeidsmarkt. Verschijnselen als minimum loon, CAO loongebouwen en vaste uurvergoedingen belemmeren de prijsvorming waardoor er een geforceerde prijs ontstaat die niet overeenkomt met een reële marktwaarde. Vanuit dat oogpunt is het vaststellen van een minimumloon ridicuul. Net zo als dat het ridicuul is dat de hoogte van de arbeidsvergoeding gedurende het dienstverband niet mag fluctueren met de marktwaarde van de werknemer (dus bij een krappe arbeidsmarkt verdient een werknemer meer dan bij een ruimte arbeidsmarkt). Anders gezegd: als een werkgever onredelijk weinig vergoeding geeft voor de geleverde arbeid dan zoekt de werknemer een andere werkgever die wel een redelijke vergoeding betaalt. Maar ja, bovenstaande is in een utopische samenleving met een perfecte (arbeids)markt. Wij leven niet in die maatschappij, overigens mede dank zij de marktverstorende overheidswerking, dus worden er bepaalde vangnetten ingebouwd. Met minimumloon is daar een mooi voorbeeld van. Iedereen met een fulltime baan zou in staat moeten zijn zijn eigen broek op te houden en het minimumloon garandeert dat door een inkomen te bieden dat ruim boven het bestaansminimum ligt. Dat is een kwestie van fatsoen die wij als samenleving moeten willen. Dus, in antwoord op jouw vraag: vanuit economisch oogpunt vind ik het minimumloon onwenselijk en onnodig, vanuit menselijke en sociaal oogpunt (en dat geeft de doorslag) ben ik een groot voorstander van het minimumloon. Tot dat we de perfecte marktwerking hebben natuurlijk ;)

Dan ga je uit van volledige gelijkwaardigheid tussen werkgever en werknemer. Die gelijkwaardigheid is er niet omdat de werknemer in een afhankelijkheidssituatie en een onderliggende gezagsverhouding zit ten opzichte van de werkgever. De werknemer is dus de onderliggende partij en de wetgever heeft, op basis van ervaringen uit het verleden, geregeld dat er een goede rechtsbescherming is voor de werknemer waarbij de werkgever de onderliggende partij is. Maar je maakt een goed punt, een waar ik ook vaker naar gerefereerd heb. Wil je echt gaan herzien ga dan opnieuw bouwen aan een stelsel en begin niet op de fundamenten van wat er nu ligt een nieuwe toren te bouwen. Anders gezegd: hoe zou je het systeem van het arbeidsrecht vorm geven als je helemaal opnieuw zou kunnen beginnen? In de verenigde staten heb je de zogenaamde employment at will, het systeem wat overeenkomt met jouw idee (verbaast mij niets ;)). Ik vind het prima om dit systeem ook in Nederland in te voeren, ik vind het prima om wat voor systeem dan ook in te voeren, als het maar gebeurt vanuit een visie en niet vanuit behoudzucht. Wat er nu gebeurt is dat er allerlei juridische obstakels worden opgetrokken om de groep flexibele werknemers te beschermen, terwijl veel van deze werknemers daar helemaal niet om vragen. En ik denk dat de huidige plannen zelfs zullen leiden tot een ongewenste arbeidsmobiliteit: werknemers veranderen van werkgever en niet omdat een van beide dat wil maar omdat de werkgever niet het risico van een vast dienstverband kan of wil lopen. Dat moment ligt nu na maximaal drie jaar, maar dat komt dus steeds vroeger te liggen. Dit effect ontstaat vanuit behoudzucht (de verlammende werking van de polder) en niet vanuit visie. Ze hebben er werkelijk geen benul van wat ze aan het aanrichten zijn :-\

Dus enkel vast voor de werkgever?