realist

het is wel mijn ervaring dat wanneer je op je factuur kosten zet, het uurtarief minder snel te hoog lijkt. dan ziet men eerder, dat jij ook gewoon kosten maakt.

zo hoeft het ook niet te werken. Partijen kiezen hun standpunten soms vanuit een ideologie, maar soms ook omdat ze gewoon weten daarmee behoorlijk wat electoraat binnen te krijgen. Er hoeft maar één partij te zijn die eens wat meer gaat vastleggen dat zij (ook) de zelfstandige gaat omarmen. Ik vind nog altijd dat het wijzen op het economisch belang voldoende o zulks te rechtvaardigen.

over dat laatste (onder drempel bijverdienen) weet ik het niet, maar buiten dat zou ik dit toch wel een dienstverband vinden. Hoeft natuurlijk niet in de zin van zelfstandigheid, gezagsrelatie etc, maar dan toch wel op het feit dat je maar een klant hebt

In hoeverre is de IB47 dan niet nu ook achterhaald door de nieuwe ontwikkelingen op (voorheen)VAR-gebied? Want je kunt toch nu de relatie met studenten op papier zetten, een contractje dus, wat ook het ontbreken van de gezagsrelatie aangeeft, en je daarmee vrijwaarden voor aanslagen achteraf.

Maar ik heb het toch van meerdere kanten gehoord, waaronder laatst iemand van de BD (die ik persoonlijk ken hoor, niet zakeljk), en het was et name zo dat men niet handhaven kón. De VAR werd aangevraagd door de (kleinere) ondernemer, maar juist de (vaak wat grotere) opdrachtgever werd hierdoor gevrijwaard. De nieuwe contracten zijn a) nieuw, maar b) ook legt men nu verantwoordelijkheid bij de opdrachtgever. Het is met name punt b waarom de hele zaak is gewijzigd.

...en dat is nou precies de reden van deze hele exercitie. De BD kon de grote jongens niet aanpakken, want die bleven met de VAR in de hand gevrijwaard van alle aansprakelijkheid. De kleine ondernemer vroeg die Var aan, de grote jongens waren er altijd erg tuk op dat je die moest tonen, en daarmee was voor hen de kous af. Dáár moest dus een eind aan komen, en vandaar dus de gestandaardiseerde contracten. reden ook waarom ik daar voor ben. Ik vind overigens wel dat er nog iets op de schop moet: de drie opdrachtgevers per jaar. Belangrijker voor met name de zp'ers in de bovenkant van de markt, die veelal wat langer bij een project werkzaam zijn, is dat ze na dat project toch weer verkassen. Mi moet je dan niet in één jaar kijken, maar naar twee of drie. Is ook beter voor de beginnende Zp'er, die natuurlijk altijd met één opdrachtgever begint, hoe pak je dat aan als BD.

Klopt Lex, een toevoeging die ik ook hier nogal eens mis. Het denken in termen van belastingverlaging is wel eens dogmatisch aan het worden. Bij investeringen zou het er dan zelfs om kunnen gaan, meer zaken ook als investering aan te kopen in plaats van om ze beneden de 450 te houden. Er is natuurlijk maar een kleine ruimte om dit type producten te verschuiven, maar toch. Onder de € 450 zijn het kosten, wat te beschouwen als een aankoop die je in één jaar af mag schrijven. Daar boven mag het een investering worden, waar je dus ook nog nul af mag schrijven in een eerste jaar, ik zit te denken aan een computer die je in november koopt. je moet hiervoor wel goed in kunnen schatten hoe je (belastbare) winst zich gaat ontwikkelen de komende jaren. Maar doorgaans zou je voor het startjaar toch mogen verwachten dat het niet het vetste jaar is. want naast de 'echte' investeringen ben je vaak ook meer (kleine) kosten kwijt aan kantoormateriaal, reclamemateriaal, juridische kosten, etc.

Op br nieuwsradio hoorde ik een mooie langskomen: met de nu opgestelde modelovereenkomsten kunnen we de rode draad in die overeenkomsten volgen, kijken waaraan een z(z)p'er dus minimaal en allemaal aan moet voldoen, en aldoende kunnen we een nieuwe definitie opstellen wat een zzp'er is. Volgens de definitie van de belastingdienst dan. De definitie 'een zzp'er is iemand die nauwelijks hoeft te investeren' vind ik ook de lading niet dekken. Hij moet juist vel investeren in marketing, netwerken, naast vakkennis ook beetje juridische, fiscale kennis, bedrijfseconomie, etc. Vaak moet je nog kosten maken om je zaakjes goed geregeld te hebben, alg. voorwaarden, een paar standaard contracten, etc etc, oprichtingskosten. Investeringen in geld, maar ook heel veel in tijd en moeite, en risico. (en voor velen een wissel trekken op je gezin). "echte investeringen" (zoals ook in de zin van de KIA voor de belastingdienst) moeten vaak gemaakt worden in een (speciale) auto, denk maar eens aan de zzp-bouwvakkers. Speciale apparatuur (denk maar eens aan onze bakfritesondernemer) en gereedschap. In deze beroepsgroepen heeft de zzp'er juist veel meer gereedschap per persoon dan iemand in een samenwerkingsverband. Investeringen in huis, van het reserveren van een eigen plekje tot het ombouwen van de garage. Neen, ik ben het niet erg met deze definitie eens.

boekhoudtechnisch zie ik het niet als kosten maar als gewoon minder omzet. het wordt ook wel (een van de ) verschillen tussen 'netto omzet' en 'bruto omzet 'genoemd, maar dus omzet. geen kosten. Zou je dit als kosten willen boeken dan lijkt me dat ook niet echt bezwaarlijk trouwens.

is het ook mogelijk zonder dat gastouderbureau te werken? Je hebt maar één kind, later een tweede. bij wat ik gehoord heb strijkt het bureau gemakkelijk 25% op, bijna zonder enig werk ervoor te doen.

Laat ik het eens meer van een macro-kant bekijken. Je bent econoom tenslotte. Ik onderscheid twee partijen: bedrijven, als vragers naar arbeid, en het aanbod van arbeid, en nu uitgesplitst naar vaste loonarbeiders en zzp'ers, De sectoren overheid, buitenland laten we in dit verband even buiten beschouwing, net als de financiële sector. In het vraagstuk hoeveel arbeid de bedrijven vragen (en van wie) speelt overigens wel het buitenland, als concurrent op de arbeidsmarkt én de afzetmarkt, een rol, maar laten we die afkappen, evenals de stand van de arbeidsbesparende technologie. We beschouwen daarmee de hoeveelheid werk als een constante. Gaat het nu enkel nog over de verdeling van dat werk over beide beroepsgroepen, en de beloning daarvoor. In ruime zin, dus inclusief secundaire arbeidsvoorwaarden, en gerekend per jaarcontract van zeg 1672 uur. In een vrije markt zal vraag en aanbod elkaar ontmoeten op een evenwicht, zodat er geen arbeiders meer zijn die werk zoeken maar niet kunnen vinden (werkloosheid), en geen bedrijven die mensen zoeken. Het prijsmechanisme zorgt ervoor dat de markt 'geruimd wordt': als er nog aanbieders over zijn, verlagen die hun prijs; als bedrijven vacatures hebben, verhogen ze hun prijs. De arbeidsmarkt werkt echter niet zo. Door langlopende CAO-contracten zijn prijsbewegingen naar beneden niet mogelijk, sticky wages - Keynes zei het al. In een tijd van economische neergang passen de lonen zich slechts langzamer aan: door faillissementen raken mensen hun baan kwijt, en gaan elders aan de slag tegen een lager loon, én er is de mogelijkheid dat lonen niet mee gaan in de inflatie(geen prijscompensatie) waardoor de nominale lonen niet dalen, maar de reële dus wel (een beetje). In dit spel van vrije markt zullen de banen, of beter de taken, verdeeld worden tussen loonarbeiders en zelfstandigen. De eersten hebben een vast loon, en zullen waar mogelijk uit de markt gedrukt worden door zzp'ers indien de eersten te zeer vast houden aan hun verworven rechten. Want de zzp'er gaat daar onder zitten. Niet te veel, want hij/zij moet meenemen dat zij ook een opslag berekent voor vrije dagen, ziekdagen, aov, pensioen, etc. Dat dit niet altijd gebeurt, is een van de redenen waarom de zzp'er er onder duikt. Dat dat scheve gezichten geeft, is al zo oud als nou ja niet de weg naar Rome, maar is wel precies zo oud als de tijd van de collectieve arbeidsovereenkomsten. Ten tijde van dergelijke loononderhandelingen, en dan met name kracht bijgezet door collectieve stakingen, werd dat duidelijk door de mensen die wél door wilden werken, om de fabriek draaiende te houden, te bekogelen met niet alleen woorden, maar vrijwel alles wat de stakenden ter beschikking hadden. Je was, als dagloner, niet solidair met het systeem, hún systeem het systeem van collectief organiseren en er zo meer loon uit slepen dan het alleronderste bestaansminimum wat de werkgever graag zag. Nu introduceren we als derde partij de overheid. De sticky wages worden, zeker aan de onderkant van de markt, nog een keer versterkt door met allerlei regels de arbeidsmarkt verder tracht te reguleren, in dit verband met name door het minimumloon. Toch is er een diepgeworteld verlangen van vrijwel iedere ondernemer op zoek te gaan naar die laagste kosten, niet in het minst ook op de arbeidsmarkt. Daar waar mogelijk zullen overheidsregels aan de laars gelapt worden, we zagen het gisteren bij het tv-programma Rambam nog zo mooi (hotelwereld) Bottomline: De zzp'er duikt onder de markteisen van het collectief. Dat zien we heel duidelijk aan de onderkant van de markt, waar geschurkt wordt aan grenzen van minimuloon, aan reiskostenvergoedingen, aan de verhouding gewerkte uren-betaalde uren, etc. Aan de bovenkant van de markt is dat wat minder duidelijk, omdat de zzp'er nog steeds een behoorlijk loon voelt, en daarmee in de veronderstelling is, dat hij//zij er beter uitspringt dan zijn collega in vaste loondienst. Ik waag echter ten zeerste te betwijfelen of dit werkelijk ook zo is. Nemen we alle daadwerkelijk gewerkte uren mee, én de pensioenpot, en de auto van de zaak, en de aov, de kinderopvang en wat dies meer zij, dan waag ik het zeer te betwijfelen. Men neme immers ook nog mee de bonus bij beëindiging van de overeenkomst, alsmede de kans op zo'n beëindiging. Besef daarbij, dat in alle andere markten dan de arbeidsmarkt fors betaald moet worden voor flexibiliteit: een huurhuis is duurder dan een koopwoning, de huurauto is duurder dan kopen, alsmede de huurboormachine, etc etc. Alleen het kortstondige krantenabbonnement is goedkoper, maar dat is een ander verhaal....de losse verkoop is daarentegen superflexibel maar weer duurder. Enfin:vanwege het ontbreken van een organisatiegraad is dus de flexibele arbeid goedkoper, deze duikt onder de marktprijs die vaste partijen overeengekomen zijn. Nu brengen we de overheid verder ten tonele (zij zat er al een beetje vanaf de zijlijn bij), en wat doet de overheid: zij tracht de boven ontstane werkelijkheid, die haar niet bevalt, wat te modelleren. dat kan zij in beperkte mate doen en zij doet dit graag middels de belastingen. Dit systeem werkt, in Nederland althans, vrij goed, en het is een uitstekend middel om precies aan die mensen geld te geven voor wie je het ook daadwerkelijk bedoeld hebt. Bovendien, en nog veel belangrijker, je hoeft niet echt geld over te maken, dat is altijd lastig vraag maar aan de gemeente Amsterdam, neen, je hoeft alleen maar van die mensen wat minder geld te innen, dat is veel eenvoudiger. Bovendien, de mensen die heel slim jouw systeem van belasting innen weten te ontlopen, krijgen dan in ieder geval niet jouw sturingsgelden daar bovenop. De overheid constateert op de arbeidsmarkt, om wat voor reden dan ook, dat het MKB zorgt voor banengroei, en wil dit dus stimuleren. Middels een geheel van belastingmaatregelen. Constateert tevens, dat juist de kleine ondernemer te weinig kan profiteren van andere belastingmaatregelen, zoals de BV, investeringsregelingen, etc. Om dit gat te dichten komt zij met een zelfstandigenaftrek. En een startersaftrek. En een KIA en KOR wat mij betreft. We hadden echter bovenstaand al geconstateerd dat de zzp'er niet georganiseerd is, en zich in een ratrace had gestort van voortdurende competitie, met soortgenoten maar ook met vaste loonarbeiders, tot de bodem van wat mogelijk is. Bij iedere belastingmaatregel is het altijd maar zeer de vraag bij wie het nadeel, of in dit geval het voordeel, uiteindelijk terecht komt: het afwentelingsvraagstuk. Het is aannemelijk, en we zien dit dus ook, dat geboden belastingvoordelen die in eerste instantie bij de zzp'er binnenkomen, via een nóg lager tarief uiteindelijk terechtkomen bij de opdrachtgevers. Dat is geen kwestie van 'dom handelen', van 'dan moet je maar een hoger tarief hanteren', neen, dat is iets wat we heel veel tegenkomen bij belasting-en subsidiemaatregelen: bij wie komt het terecht? Soms zelfs is dit 'doorgeven' van belastingvoordelen zo sterk beoogd, dat de overheid expres een extra tax geeft (omdat dat gemakkelijker uitvoerbaar is) met het beoogde doel dat dit nadeel doorgegeven wordt. Een extra benzineaccijns is zo'n goed voorbeeld: men maakt de accijns hoger, maar echt niet met het doel de pomphouder aan te pakken: die moet het nadeel doorgeven aan de autorijder. dat in de grensstreek de pomphouder dan wel voelt dat hij aangepakt wordt, is daar een uitwas van, maar ook het bewijs dat het elders wel doorgegeven wordt. Het ligt dus voor de hand te veronderstellen, dat de zzp'er ook geboden belastingvoordelen zal doorgeven aan de klant teneinde mee te kunnen in de ratrace naar steeds lagere tarieven. Goed, we hebben dus nu de zelfstandigenaftrek enerzijds, en de zzp'er die de marges laag houdt anderzijds. En de stelling is nu: de zzp'er richt de economie te gronde. Onderliggend komen twee stellingen naar voren: - de zelfstandigenaftrek is een onterecht voordeel voor de zzp'er, en , en mede daardoor - de zzp'er pakt banen af van de vaste loonarbeider De vraag die als eerste beantwoord moet worden is, wat is dan de economie? Maar laten we beginnen met het derde punt, daar kunnen we toch kort over zijn: jazeker, het is een ratrace, opdrachtgevers zullen zoeken naar de goedkoopste oplossing, en als de zzp'er goedkoper is dan de vaste arbeider, zal men daarvoor kiezen. Het is in die zin ook een beetje een open-deurstelling. Net zo goed als Polen, stagiaires, 66+'ers, scholieren of huismoeders banen afpakken van de loonarbeider, doet ook de zzp'er dit. Omgekeerd is overigens ook net zo goed het geval: al die vaste loondiensters pakken erg veel banen af van de zzp'er. Komen we op de hamvraag: is dit goed voor de economie. Als econoom doet het mij pijn aan het hart, maar laat ik het in dit verband maar even houden op de stelling dat 'de economie' gemeten wordt aan de hand van het versimpelde criterium van het BNP. We hadden al eens geconstateerd, ook in dit topic kwam het uitvoerig langs, dat belasting op arbeid best omlaag moest. Goed voor het milieu, er gaan andere prikkels van uit, en werkloze arbeiders geven we, in tegenstelling tot werkloze machines, tóch een tegemoetkoming in de kosten voor levensonderhoud. Kun je ze maar net zo goed aan de praat houden. En dat proces moet je dus niet met hoge belastingen frustreren. In die zin is dus elk belastingvoordeel op arbeid goed voor de economie, goed voor het aantal banen, goed voor de consumptie en goed voor het BNP. Komen we op de laatste vraag: is dit een onterecht voordeel voor de zzp'ers? Nadat we even geconstateerd hebben dat werkelijk iedere belastingmaatregel altijd wel iets oneerlijks herbergt, het betreft altijd te grote groepen mensen om van een geheel eerlijke verdeling te kunnen spreken, resteert toch de minder feitelijke vraag. Wat is terecht? De stelling herbergt echter een kleine, bijna tussen neus en lippen door opmerking dat het een voordeel is voor de zzp'er, en het voorgaande laat zien dat dat maar zeer, zeer de vraag is. Afhankelijk van de mate van afwenteling is het naar mijn mening zo, dat minimaal het grootste deel van het voordeel doorgegeven wordt aan het bedrijfsleven. Het is dus een maatregel die via de zzp'er (door)gegeven wordt aan het bedrijfsleven, aan winstgevendheid en concurrentiekracht met het buitenland. En daarmee zélfs ook aan de vaste medewerker, die constateert dat zijn collectief afgesproken vaste salaris in stand kan worden gehouden. Conclusie: ik ben eens lang van stof geweest, moest eens in deze materie vond ik. Op een conclusie te kort door de bocht werd ik eerder dit topic aangevallen, terecht. Maar mij visie op de door Yvonne Hofs gestelde vragen: - ja, de zzp'er concurreert met de kracht in vaste dienst - ja, de ZA zal dit proces versterken - neen, dat is niet slecht voor de economie, maar juist heel goed. Iedere verlaging van belasting op arbeid is goed - voor zover het ZA-voordeel terecht komt bij de bedrijven is dat niet terecht: het is dan een vorm van oneerlijke concurrentie met het buitenland. Ik geloof niet dat mevrouw Hofs dit bedoeld met onterecht. - voor zover de ZA blijft bij de zzp'er is dit oneerlijke concurrentie vergeleken met de vaste kracht, maar... - voor zover deze vaste kracht per saldo meer verdient dan de zzp'er (en dat is zo, alles meenemende), wordt de eerste meer beschermd door, mede door de overheid in stand gehouden, wetten en regels ter bescherming van de vaste krachten. En is de ZA hooguit een voorzichtige compensatie voor deze oneerlijkheid.

bij zo'n 'autoaanjezelfverkooptransactie' (autoautotransactie zou een mooier doch verwarrender woord zijn) moet je natuurlijk een prijs bepalen. Bovaglijsten, of hierboven genoemd een marktplaats.nl vergelijking (autoscout kan ook) geeft vaak twee prijzen: de bied- en de laatkoers. Welke moet je nemen?

Nou,het is niet 'moeilijk doen' als daarmee een lekkere fiscale vis te vangen is, en dat vraat TS zich dus af. Het antwoord daarop luidt: neen, die is er niet, het is te weinig voor een investeringsaftrek. En daarom dus: gewoon EMZ, etc, zie bovenstaande.

Toch even naar mij persoonlijk toetrekken (maar als casus net zo goed voor iedereen interessant) - ik heb dus een modelovereenkomst genomen ("de muziekschool) - ik heb hem zelfs op twee punten nóg minder 'gezagsrelatie' gemaakt - dit heb ik voorgelegd aan docent, en ondertekend teruggekregen voor mij is de kous nu af, maar voor de discussie leek het mij ook wel interessant dit ondanks dat toch eens voor te leggen. Niet om te 'sarren', maar meer om eens te kijken hoe dat werkt. Mocht dit allemaal inderdaad goed werken, dan wil ik nogmaals stellen dat het er eigenlijk alleen maar op vooruit is gegaan. De duidelijkheid van de afspraken per contractsituatie, in plaats van een 'algemene beschrijjving van de werkzaamheden van je bedrijf', zónder op die ene relatie (vaak natuurlijk de grootste) in te gaan. Want dat was natuurlijk aan de hand: de pseudo-ondernemer, die vijf kleine klantjes had, maar daarnaast gewoon bijkluste als adviseur, niet zelden voor een overheids-gelieerd orgaan, voor 70% van haar inkomsten.

ik hoor en lees hier van die negatieve verhalen over, maar ik heb alvast een modelovereenkomst als leidraad genomen, en kon er eigenlijk prima mee uit de voeten. Ik kon er ook meer specifieks in kwijt dan in zo'n Var, die ook maar een paar kanten uit kon. Wat me alleen onduidelijk is, is hoe de BD hier akkoord mee gaat (of niet). Met de VAR had je een schijn van een akkoord vooraf. Vanwege de reeds gememoreerde drukte bij BD kan ik me niet anders voorstellen dat zo'n contract alleen achteraf beoordeeld kan worden. Met meteen de naheffing erbij.

Nog even een schepje op het vuur: Als de zelfstandige een uitgemergeld hongerloontje krijgt, en niet hij maar het bedrijf waar hij de opdracht uitvoert steekt de fiscale voordelen uiteindelijk in haar zak, dan profiteren....uiteindelijk ook de vaste medewerkers van zo'n bedrijf daar aan mee.

Dat vraag ik mij af. Ik vind het allemaal niet zo interessant om dure belastingmedewerkers van €70-80.000 per jaar Varretjes van een paar tientjes belastinggeld te laten napluizen. En de BD waarschijnlijk zelf ook niet. Het zou zelfs een van de redenen kunnen zijn van de hele discussie van schijnzelfstandigheid, want zoals hier al gezegd moet er daarop gewoon meer gehandhaafd worden. Maar...is dat wel zo eenvoudig?

inderdaad zijn er hele uiteenlopende zaken waar men nu als zzp'er wordt gezien. Ben het met Marjan eens dat deze discussie langs elkaar heen gaat als je daar verschillende typen contracten mee bedoelt. 1. de schijnzelfstandige aan de onderkant van de markt (postbode, thuiszorg, koeriers, de bouw) vaak langdurig maar één werkgever, die zichzelf opdrachtgever noemt. 2. de projectmedewerker aan de bovenkant (of soms middensegment) van de markt (interimkracht) Vaak maar één, twee opdrachtgevers tegelijkertijd, wel vaak wisselend na afloop van het project na enkele maanden 3. de loondienstmedewerker die er in de avonduren bijklust als zzp'er 4. de echte (kleine) zelfstandige. Eigenlijk vind ik alleen 1 maar schijnzelfstandig. 2 is vanwege het vaakgeopperde criterium van aantal opdrachtgevers ook niet echt zelfstandig, en ook al helemaal niet op het gebied van persoonlijke arbeid. Toch loopt zo iemand erg veel risico, acquisitie is steeds een terugkerend probleem, en hij moet erg veel zelf doen in het bijhouden van kennis. In die zin is het zeker een ondernemer. 3 is iemand die we hier op forum nogal eens tegenkomen 4 is mi het kind van de rekening: de echte zelfstandige waar de gehele discussie maar gaat over 1 en 2

Dat is...aangenomen dat een ambtenaar één aanvraag per jaar kan beoordelen. Zelfs in het veronderstelde tempo van de veelbeschimpte ambtenaar lijkt me dit toch een boude veronderstelling

Dat s inderdaad een van de opgeworpen vragen. En om dan meteen Norbert daarin aan te vallen: waarom hebben wij een ZA? Naar mijn mening is dat ter compensatie van al die uren die een zelfstandige ondeclarabel erin moet steken. Uurtjes voor acquisitie, administratie etc. In die zin mag een minder verdienende zzp'er best dezelfde compensatie krijgen dan zijn veel omzet draaiende buurman. Bovendien zit er via de schalen IB wel enige mate van staffel in. Dat gezegd hebbende vind ik ook wel dat juist bij de kleine zelfstandige allerlei regelingen (KIA, KOR, ZA) een beetje het all or nothing gehalte hebben. Dat maakt het systeem bijna minder 'eerlijk', zelfs zo erg dat je er je bedrijfshuishouding indien mogelijk op gaat sturen. Dat kan en mag nooit de bedoeling zijn. Een beetje gradueel verloop zou goed zijn, en dat mag dan ook best voor de ZA gelden. Daarnaast was de vraag ook, of zzp'ers anderen 'uit de markt' duwen. Dan zeg ik ja, alleen al wijzend op de groei van die beroepsgroep. Maar ik wijs er ook op, welke uit zijn evenwicht geschoven markt we het dan hebben: een arbeidsmarkt, waarin lonen erg star zijn, en verworven rechten nog meer rigide. Waarin een werkgever geen kant meer op kan eenmaal iemand in dienst nemend. Die kijkt dus wel tien keer uit. Ik zag laatst eens een lijstje van aantal aangeboden vaste contracten in een heel jaar in heel nederland, was iets van 2000 of zo. Ik zie in de klaagzang nu aangeheven door Y. Hofs, maar vaker gehoord in de maatschappij, vooral het klagen van de vaste loondiensters tegen de zzp'ers.

ja hoor, ben het daar ook hartgrondig mee eens: uren in loondienst zijnde gewerkte uren, dus je berekende 1386. waarbij het dan nog vervelend is dat je in een bedrijfstak werkt waarbij dat zo goe geadministreerd wordt, want persoonlijk vind ik het nóg veel, met alle ziekte, verlof kleinverlof etc erbij. Bedenk, dat de EMZ ook geen enkele van die uren op kan geven om bij de 1225 te komen. Of in jouw geval dan bij 1385. Nogmaals benadrukt hier dat de BD alleen naar uren kijkt, nooit naar inkomsten, om dit soort grenzen te bepalen. Nedzhibe refereert hier wel even aan, maar ik zie het echt nergens terug, en wel hierom: Stel je maar eens een bedrijf voor niet zoals de doorsnee zelfstandige in diensten, maar iemand met een zaak en een duur pand, of personeel. dan is het heel, heel goed mogelijk in een slechter jaar, wanneer vaste kosten doorlopen maar de omzet niet, dat je ook met veel uren tot een zeer geringe netto winst komt. het zou dan wel erg sneu zijn als je in zo'n slechter jaar ook nog eens je ZA kwijt bent.

Dat is een mooie manier van weerleggen van Hofs theorie: We nemen opnieuw even de zzp'er die eigenlijk hetzelfde werk doet als de loonmedewerker. De een 'krijgt' een deel van de werkgever; de ander 'krijgt' een deel van de overheid. Maar die profiteert daar niet van, vanwege de lagere tarieven, vanwege minder onderhandelingsmacht Zo lang de situatie nog zo is dat de flexibele kracht minder krijgt dan de vaste, moet de vaste niet klagen. In alle andere denkbare economische contracten kost flexibiliteit altijd geld, alleen hier levert het geld op (voor de opdrachtgever). Iets van have your cake and eat it too. @herman: du moment dat ik schreef dat sociaal vangnet niet gereserveerd zou moeten zijn voor hen in loondienst, zat ik ook aan een basisinkomen te denken. Wilde dat niet nog erbij betrekken ook. Wel is het zo, en daarmee sluit ik aan op bovenstaande meningen, dat er op een of andere wijze het verschil tussen brutoloonkosten en de nettobeloningen(met die term in het midden latend of dat loon of winst is) te groot is. De maatschappij is in rap tempo aan het veranderen, vaste banen zijn aan het verdwijnen, en het is juist het MKB (of laat de M maar zitten) die maakt dat mensen op zoek gaan naar ander werk. De arbeid moet dus flexibeler, als gevolg van steeds sneller veranderende wereld, en het is juist de zelfstandige die hier op inspringt. In die zin is de zzp'er dus het gevolg van maatschappelijke/technologische veranderingen, en niet van fiscale redenen.

ik denk dat norberts opmerking er een was om niet als zodanig uit te voeren, maar om aan te geven dat er ook bij de bescherming van de werknemer keuzes gemaakt worden, alleen....die keuzes maakt hij niet zelf en hij is zich daar ook niet van bewust. Het komt er op neer, dat we in Nederland iedereen sociale zekerheid gunnen, als hij tenminste aan één voorwaarde voldoet: hij is ergens in loondienst. En daar gaat het dus mis. Ik kan me dan ook bijzonder ergeren aan berichten als 'massaontslag bij fabriek X, 200 man eruit, maar gelukkig, o o wat gelukkig toch, geen gedwongen ontslagen! Poeh, stel je toch voor zeg, nounou, dat is maar goed ook. Dat er per saldo gewoon bij 200 man inkomen weg valt, wordt niet beseft. Bijna dezelfde opluchting als wanneer ergens een vliegtuig neerstort, maar gelukiig zijn er geen Nederlanders bij betrokken. Ieder stelsel van sociale zekerheid kan alleen maar werken als ook iedereen, of toch tenminste een groot deel van de mensen, eraan meedoet. Anders verzekeren alleen 'de slechte risico's " zich nog maar. Als er dus twee mensen op (bijv)de redactie van een krant werken, zou de een dezelfde zekerheid moeten hebben dan de ander. Juist dat is nu niet zo. De zzp'er krijgt dus én minder betaald, én minder zekerheid.

Ik zie toch in bovenstaande reacties veel terug van wat ik wilde horen bij het plaatsen van dit topic. Ik wil slechts met een paar frasen reageren. Zo stapte ik laatst binnen bij de plaatselijke bakker, en kreeg woorden met hem toen ik hem een profiteur noemde, een luis in de pels van de vakbonden, een charlatan. Waarom, o waarom sluit deze man zich immers niet aan bij een Bakker Bart, en gaat gewoon in loondienst zijn broodjes en praatjes verkopen? Gisteren was ik ziek, voor het eerst in dik twee jaar. (Vandaag ook nog een beetje). Ik heb gisteren klanten af moeten bellen, geen probleem. Van zeker drie keer dat ik in loondienst me ziek meldde, leverde dat grote problemen op, en dito verwijten en argwaan, kan ik mij herinneren. Ik ben nog nooit meer dan vier dagen per jaar ziek geweest, terwijl het landelijk gem. rond 10 ligt dacht ik. In veel gevallen (persoonlijke arbeid, meer dan drie klanten, gezagsrelatie) is er echt wel sprake van zelfstandigheid die niet te vervangen is door een dienstverband. in die gevallen waar dat wel zo is, moet er inderdaad gewoon gehandhaafd worden. En daar waar dan niet gehandhaafd wordt, gaat het uiteindelijk allemaal om dat ene bedrag: wat de werkgever/opdrachtgever per maand kwijt is. Ik ben het met bovenstaande reacties hartgrondig eens, dat wanneer je alles, maar dan ook alles meerekent, van belastingvoordeel tot ww-uitkering, van onkostenvergoedingen, aov-gelden, ziektedagen, nationale feestdagen etcetc, en als volstrekt onbeduidende cherry on the cake het kerstpakket aan toe, de zzp ér voor hetzelfde werk minder, herstel beduidend minder betaald krijgt. En hoe kan dit? Het is gewoon de markt van vraag en aanbod. Lonen, en met name de bruto loonkosten (dus incl alle premies en belastingen ook het werkgeversdeel) liggen dan in die bedrijfstak te hoog. De werkgever, vrager van arbeid, wil daar graag onder, maar kan niet vanwege bestaande CAO's en afspraken met zijn huidige personeelsbestand. Er zijn anderen die hetzelfde werk voor veel minder willen doen. Dat was altijd al zo in de markt van vraag en aanbod. Iedere markt die niet 'geruimd' wordt, bijvoorbeeld door een extern ingestelde minimumprijs, kent per definitie een aanbodoverschot. De werklozen in dit geval, een goed voorbeeld zijn de tientallen afgestudeerde studenten journalistiek. Die kwamen er niet tussen, ook op de redactie van Yvonne Hofs. En als ze dan een bijbaantje kregen, werden ze niet alleen financieel met de nek aangekeken, maar ook ingezet voor de nare klusjes. Maar meer nog dan deze overall bekeken maandlasten zal een werk/opdrachtgever kijken naar de flexibiliteit. Vooral in grotere bedrijven gaat dat helemaal niet zo rationeel per geval bekeken, maar meer zo: op een hoger niveau wordt vastgesteld dat het personeelsbestand moet krimpen. Dit kan met van alles te maken hebben, maar vooral vanwege toekomstige inkrimpingen, en dan moeten er mensen herplaatst worden. Herplaatst, dus A moet blijven, en het werk van B gaan doen, en B vliegt eruit want was flexibel. Op een lager niveau, waar de taken verdeeld worden, komt men er achter dat er teveel werkzaamheden zijn. Een vacature uitschrijven mag echter niet, dan kom je er al heel snel op uit om flexibele krachten in te huren. Het zijn juist de toegenomen ontslagregels, en bijv de regels omtrent arbeidsongeschiktheid, die maken dat de flexibele arbeid gunstiger uitvalt. En daarmee kom ik dan aan op het volledig onderschrijven van de opmerking van Nezhibe, het is vooral het afkalven van de macht van de vakbonden waartegen hier geprotesteerd wordt.

http://www.volkskrant.nl/economie/waarom-zzp-ers-de-economie-te-gronde-richten~a4230474/?hash=d852877027acf2a73dc50f7e1d5186182718ce58 Een interessant en nu eens wat langer artikel in deze discussie.Ik heb hem, op zoek naar een relevant topic, maar onder 'fiscaal' geschaard, omdat de schrijfster, met wie ik het zeker niet altijd eens ben, nogal ingaat op de fiscale kant van de zaak. Met name loopt zij erg te hoop tegen de, vermeende, fiscale voordelen van de ondernemer-zzp'er. waarbij ze in mijn ogen veel te veel een zzp'er een op een vergelijkt met iemand die dat werk anders ook net zo gemakkelijk in loondienst had kunnen doen, een sterk versimpelde en daarom ook meestentijds volstrekt onjuiste voorstelling van zaken. Waar ik het wel mee eens ben, is de rat race van de tarieven. Wat ik echter daar met name zie, is dat het tarief van de eenpitter door (potentiële) klanten en opdrachtgevers nog veel te veel vergeleken wordt met wat iemand in loondienst verdient, daar waar dezelfde klanten wel grif grote bedragen neertellen voor producten en diensten waarbij deze relatie veel minder 1 op1 vergelijkbaar is. Een beetje weinig economisch onderricht is de stelling, dat bij de keuze voor de zzp'er altijd gewezen wordt op diens flexibiliteit, en nooit op diens lage kosten. Terwijl dit gewoon op hetzelfde neerkomt: juist vanwege die flexibiliteit zijn de kosten op langere termijn het laagst. Mevrouw Hofs vergeet dat de bakker, de slager en de timmerman altijd al kleine zelfstandigen waren, en dat er tegenwoordig vele nieuwe beroepen bijgekomen zijn in een dienstensector, maar wel met geheel zelfstandige mensen. Gezien haar woordkeuzes en wijzend op 'oneerlijke concurrentie' steekt haar dat een beetje.