Ward van der Put

Mocht dat in de weg staan: de bonusvraag hoef je uiteraard niet te beantwoorden. Bij het doorlezen van dit topic viel me op dat iedereen een persoonlijke invulling geeft aan het antwoorden; de variëteit van kippen van ander pluimage in één kippenhok maakt dit topic juist zo interessant.

[offtopic] Yep, the Force is strong with this one. [/offtopic] Dat is keurig volgens het boekje hoor. Als een veranderende gebruikscontext meer rechten vereist (zoals hier van read-only naar read + write), moet je de gebruiker opnieuw laten inloggen. Eigenlijk zou je minimaal 2FA moeten gebruiken bij het wijzigen van gebruikersaccounts, maar dan krijg je nog veel meer gedoe met e-mail, sms, enzovoort. Gewoon houden zo.

(Er staan er nog meer op YouTube, maar deze had het meest toepasselijke liftmuziekje.)

De uitspraak van de Hoge Raad dateert van 2012, vóór de afschaffing van de geschriftenbescherming in de wetswijziging van 5 november 2014. De vergelijking met vrijstaande productfoto's gaat volgens mij wél op. Een foto van 1.600 x 1.200 pixels telt al bijna 2 miljoen pixels. Die kun je alle 2 miljoen veranderen door iets met de helderheid of het contrast te doen. Toch zegt dat helemaal niets over het al of niet bestaan van auteursrecht op een foto: het gaat vooral om het type foto. Daar zie ik een parallel met teksten. Met het verdwijnen van de geschriftenbescherming zijn bepaalde typen teksten niet langer beschermd. De vraag is alleen: welke? Het aantal woorden, het aantal zinnen of het aantal alinea's is geen criterium voor oorspronkelijkheid, net zoals het aantal pixels geen criterium is. Door het schrappen van "alle" uit "alle andere geschriften" zijn vooral bepaalde typen geschriften niet langer beschermd. De auteurswet noemt wel enkele typen, maar algemene voorwaarden vallen in de typologie onder de "andere geschriften" die nu mogelijk niet langer beschermd zijn. Het ziet ernaar uit dat we jurisprudentie nodig hebben die invult wat nu precies wordt verstaan onder "oorspronkelijk karakter" en "persoonlijk stempel" in de wetswijziging. (En in afwachting daarvan zou ik er voorzichtigheidshalve van uitgaan dat algemene voorwaarden toch auteursrechtelijk beschermd zijn.) Hoewel de wetswijziging vooral was gericht op programmagegevens, noemt Kamerstuk 33 800 ook een ander type tekst dat door de wijziging niet langer beschermd is: Als dat inderdaad opgaat voor bepaalde technische teksten, zou het ook wel eens kunnen gelden voor juridische teksten. Specifiek voor algemene voorwaarden kun je daaraan nog een argument toevoegen: ze moeten openbaar worden gemaakt en ze moeten naar hun aard gemakkelijk te vermenigvuldigen zijn. Bijvoorbeeld de bezoekers van een website moeten de algemene voorwaarden op eenvoudig kunnen downloaden of anderszins opslaan en bewaren; die wettelijke verplichting schoffelt een wezenlijk deel van auteursrechtelijke bescherming onderuit. Je kunt daarmee stellen dat het algemeen belang van algemene voorwaarden zwaarder weegt dan de auteursrechtelijke bescherming. Die is namelijk gericht op bescherming van het exploitatierecht en het vermogensrecht van de auteursrechthebbende, maar het is niet de bedoeling dat je algemene voorwaarden gaat zitten exploiteren: die moet je gratis openbaar maken. Ik ben ondertussen heel benieuwd hoe echte juristen tegen deze materie aankijken. Iemand?

Voor de Twitter-vrijen: https://twitter.com/hashtag/tegendebakker?src=tren https://twitter.com/search?q=%23tegendebakker

In theorie lijkt het wel te mogen sinds de afschaffing van de geschriftenbescherming. Het auteursrecht beschermt creatieve werken; de geschriftenbescherming breidde dat uit tot niet-creatieve werken (waaronder doorgaans erg onpersoonlijk en algemeen geformuleerde juridische en technische teksten). Vraag is of het wel altijd nodig is en of je het wel moet willen. Op internet vind je veel gratis algemene voorwaarden en voorbeelden van algemene voorwaarden waarbij expliciet wordt gezegd dat je ze mag overnemen. Nog belangrijker: veel beroeps- en brancheverenigingen bieden modelvoorwaarden of standaardvoorwaarden aan die zijn toegespitst op specifieke producten of diensten.

Dit wordt gedetailleerd beschreven in de Aanvullende toelichting Studiekosten of andere scholingsuitgaven (PDF) bij de voorlopige aanslag inkomstenbelasting 2014.

Goed plan. Het gecombineerde hosts-bestand van Steven Black bevat bijna 30.000 hostnamen, ook van advertentieservers en sites met malware. Het gebruikt het non-routable meta-adres 0.0.0.0 in plaats van het loopbackadres 127.0.0.1, wat het marginaal sneller maakt.

Ik denk dat je gelijk hebt, maar dan is het nog steeds wanprestatie. Om precies te zien: van dat bedrijf door toedoen van een werknemer. Ik zou dan verwachten dat dit bedrijf dat nu eens eindelijk oplost. Op eigen kosten. Daarom kunnen zaken zoals de overeenkomst met een handelsnaam en mediation rondom een domeinnaamconflict in tweede instantie misschien wel helpen, maar leiden ze ook af van wat het is: wanprestatie.

Tja, dat heb je soms. ;D

Die overeenkomst tussen handelsnaam en domeinnaam is een secundair argument. Je kunt dat er wel bijslepen, maar een belangrijker argument is dat de webbouwer wanprestatie heeft gepleegd. De opdrachtgever had in eerste instantie al houder moeten zijn, tenzij de webbouwer als bemiddelaar dat uitsluit bij overeenkomt of in algemene voorwaarden (dus lees dat even na). Als het trekken aan een dood paard blijft, vraag dan om de EPP-code, zodat je het domein zelf kunt verhuizen. Houd de boel in het vervolg strikt gescheiden om soortgelijk gedoe te voorkomen: • domeinnamen bij X • hosting bij Y • webdesign of webdevelopment bij Z

Dat is erg stellig, maar weet je dat wel zo zeker? HobbyKing.com is onderdeel van een Limited in Hongkong (HK) en heeft minstens één eigen fabriek in China. Als ze vervolgens nog alle tussenhandel omzeilen door direct-to-consumer te leveren vanuit hun eigen warehouses, zijn ze al gauw goedkoper dan een distributieketen waarin importeur en groothandel ook nog een boterham willen verdienen.

Als je een plaatje ziet van een AddThis-server, komt die van een AddThis-server. (Er staat wat er staat: zo heel ingewikkeld is het nu ook weer niet.) Die hits op de server registreert AddThis. Dat je daarnaast een tracking cookie van AddThis blokkeert, is niet voldoende, want je bent al gespot. Meer technisch: daarvoor gebruiken ze ook die fingerprint-techniek. Jij vraagt een uniek plaatje op van de AddThis-servers. Aan die request van je vingerafdruk ben jij te herkennen, ook zonder cookie.

Eens, maar het gemak waarmee je een AddThis-scriptje kunt copypasten is een wezenlijk onderdeel van de verleiding — én misleiding. A fool with a tool is still a fool. Maar ach, zelfs het Witte Huis wist niet hoe canvas fingerprinting werkt. Het esthetische argument hoor ik wel vaker voor met name Google Analytics pleiten, maar uit een minder gelikte open-source oplossing die je zelf host (bijvoorbeeld Piwik, Open Web Analytics en eAnalytics), haal je evenveel nuttige statistieken. (Als je adverteert via Google AdWords of voor advertentie-inkomsten afhankelijk bent van Google AdSense, dan zou ik Google Analytics aanbevelen, maar dat lijkt me voor Higherlevel niet aan de orde.)

Dat is zo. Een pageview op HL verzendt meerdere GET-requests naar: • m·addthis·com en s7·addthis·com van AddThis (voor de "share"-widget onder elke post); • fonts·googleapis·com van Google (voor lettertypen); • www·google-analytics·com van Google (voor statistieken). Vooral de Google Fonts zijn een "briljante" vondst: zelfs als je Google buiten de deur houdt (door vooral Google Analytics niet te gebruiken), kan Google zo via de achterdeur meekijken. Technisch is er voor HL geen reden om dit te doen: • knoppen voor delen op social media kun je zelf bouwen; • webfonts kun je zelf hosten; • site- en serverstatistieken kun je zelf bijhouden. Met andere woorden: nut en noodzaak om het zo te doen ontbreken. Daar wordt in discussies over privacy te makkelijk aan voorbij gegaan. Op een Duitse site heb ik wel eens een compromis für mehr Datenschutz gezien: daar moet je éérst op een plaatje klikken voordat de AddThis-widget wordt geladen. Zo laat je de keuze over aan de bezoeker.

Je leest het goed: ik bedoelde een basic app zoals inderdaad een puzzelspelletje of iets om afspraken met personeel op verschillende locaties in te plannen. (Van een dergelijk project heb ik offertes van verschillende ontwikkelaars gezien.) Voor "veel functies" moet je de Feature Creep inhuren. ;D

Het werkt alleen als je het doet zoals je het tot nog toe hebt gedaan: je moet andere relevante content voor de geografische locaties tonen, bijvoorbeeld informatie over een bepaalde vestiging. Als je alleen maar een lijst importeert van alle 393 Nederlandse gemeenten plus enkele duizenden deelgemeenten, dorpskernen, enzovoort om daarmee 2.300 verschillende webpagina's te produceren waarin alleen de titel varieert, dan ben je aan het spammen.

Een native app voor Android plus iOS die je ook offline kunt gebruiken begint bij ergens tussen € 3.000 en € 5.000. Daarboven hangt het af van wat er aan ingewikkelde dingen in moeten. Ik zou "veel functies" echter nooit als uitgangspunt nemen. Een goede app doet vooral één ding heel goed. Focus je in het begin op dat wat je app onderscheidend en hopelijk uniek maakt. In het ideale geval bouw je eerst zo snel en goedkoop mogelijk een prototype dat uitsluitend dat ene onderscheidende ding heel goed doet. De rest kun je er dan later nog omheen bouwen.

Hieruit lijkt te blijken dat de developer meer houvast zoekt: misschien is een "tweezijdige" intentieverklaring voor een samenwerking meer op zijn plaats dan enkel en alleen een "eenzijdige" geheimhoudingsverklaring. Maar hij wil wel delen in de winst. Dan zul je daarover toch vroeg of laat afspraken op papier moeten zetten. Wel de lusten maar niet de lasten werkt niet. Ja, dat zou ik doen. Goede app-ideeën worden uiteindelijk namelijk toch altijd gekopieerd. De kunst is vooral voorsprong opbouwen en behouden. Meer dan de helft van de ideeën die mij wordt voorgelegd, blijkt al te bestaan. Of is een paar ton te duur. Of is juridisch onuitvoerbaar. Of er is iets anders mee. Waarmee ik vooral wil zeggen: jouw developer heeft waarschijnlijk ook al vaker van die opgelaten ballonnetjes lek geschoten. Ik denk dat hij er meer zo in zit: eerst zien, dan geloven. Dus laat maar zien.

In het beleidsbesluit Omzetbelasting. Administratieve en factureringsverplichtingen (Belastingdienst/Centrum voor proces- en productontwikkeling, Sector brieven & beleidsbesluiten) van 12 februari 2009, nr. CPP2009/263M, Stcrt. nr. 32, staat de staatssecretaris van Financiën het aanhouden van meerdere nummerreeksen toe, zolang er binnen één reeks maar doorlopend wordt genummerd. Hoewel hierin aparte nummerreeksen per vestiging worden genoemd als voorbeeld, is kennelijk een aparte reeks per boekjaar ook acceptabel.

Starten met 001 is een voor menigeen te volgen logica. Starten met 007 doen de fraudegevoelige wenkbrauwen fronsen waar de eerste 6 facturen zijn gebleven. Dat klinkt logischer dan het is. Als je elk jaar begint met 001, doorbreek je de audit trail: er is niet meer vast te stellen met welk factuurnummer de voorafgaande reeks eindigde. Daardoor kunnen er aan het einde van élk jaar facturen "vergeten” worden. Per saldo is het effect dan hetzelfde: het maakt niet uit of nu de eerste 6 facturen of de laatste 6 facturen vergeten zijn. Dat is alleen te voorkomen als je tot in lengte der dagen één reeks doornummert.

Waarom dan niet een advies van Google volgen en een rel="nofollow" toevoegen? Je kunt dat zelfs afhankelijk maken van technische voorwaarden, bijvoorbeeld van een minimale postcount, van een minimumleeftijd van de gebruikersaccount of van het type content (zoals een column).

Niet per se: als je er een vereniging van maakt, kun je onder voorwaarden gebruikmaken van de vrijstelling voor collectieve belangenbehartiging. Ik ben ook geen belastingexpert, maar het lijkt mij dat gamers die samen een gameserver huren en een en ander ook nog formeel vastleggen in de statuten van hun vereniging daarvoor wel in aanmerking komen. Verder heeft dat natuurlijk weinig met ondernemen te maken. (Mod wink)

Het lijkt een halve waarheid. De bron van dat verhaal is een artikel in de Wall Street Journal uit 2012: bezoekers met een Mac kregen duurdere hotelovernachtigingen voorgeschoteld (omdat zij gemiddeld 20 tot 30 dollar meer besteden), maar voor één bepaalde hotelkamer betaalden Mac- en PC-gebruikers beide evenveel. Een recent Duits onderzoek trof wel een vergelijkbare prijsstrategie aan bij webwinkels, maar daarbij werd vooral onderscheid gemaakt tussen desktop en mobiel. Zo kostte een tv voor smartphone-gebruikers geen € 999 maar ineens € 1.149 en was een muts geen € 3,95 meer maar € 10. Inbellen met je oude Windows 98-pc is zo gek nog niet. ;)

Een vriend van me heeft onlangs een klus die een maat te groot was aangenomen en doorgeschoven. Nu is echter de opdrachtgever failliet, maar moet hij als de hoofdaannemer toch zijn onderaannemers betalen. Jij lijkt me het type ondernemer dat daar beter over nadenkt (en vandaar dat je deze vraag stelt), maar hij moet nu toegeven dat hij zich te veel liet verleiden door de grote opdracht met navenant hoge marge.