Ward van der Put

Gisteren sprak ik een ondernemer die zich keurig aan de meldplicht houdt. Hij had zojuist zijn derde datalek van het jaar gemeld. Hij is echter de enige in zijn branche, hoewel hij zeker weet dat zijn concurrenten precies dezelfde soorten datalekken hebben. Klanten, diensten, processen, hardware en software zijn grotendeels identiek. Hij vraagt zich daarom nu af of hij wel het braafste jongetje van de klas moet blijven. Hij overweegt of de reputatieschade van te boek staan als enige die data lekt wel opweegt tegen het risico op een eventuele boete vanwege niet meer melden. Leek me verontrustend genoeg om hier even als bijwerking te delen.

Zo ken ik inderdaad een ondernemer die vaag dacht dat gemiddeld één keer per week "zakelijk" uit eten gaan wel door de beugel kon. De inspecteur dacht daar later toch anders over: er stonden te vaak kindermenu's op de rekening. Kantines met Michelinsterren. ;D Maar je maakt inderdaad soms rare dingen mee, zoals een 5-koppig adviesbureau met 4 consultants plus 1 chef-kok. Twijfelachtig.

Nuttige column, compliment!

Even een directe link erbij: https://www.higherlevel.nl/extra/columns/view/623 Hmm, dat is wel een puntje voor een feature request. Op mobiel is er geen rechtsboven. Helemaal geen columns te bespeuren zelfs, ook niet als linkje: https://m.hl.nl/ Tenzij je de URL's combineert: https://m.hl.nl/extra/columns/view/623 Nuttige column overigens, compliment!

Overal waar ondernemers, directeuren en managers bij elkaar komen, wordt niet alleen over voetballen gesproken. Dat noemen we netwerken. Maar het zou niet mogen uitmaken. Een goed ondernemingsplan staat of valt nooit met het bewaren van een bedrijfsgeheim. Daarnaast kun je sommige bedrijfsgeheimen prima buiten het plan houden. Je kunt goed beschrijven wat je gaat doen, waarom je dat doet en wat je daarvan verwacht zonder tot in elk technisch of commercieel detail toe te lichten hóé je dat precies doet. Een ondernemingsplan is geen technische specificatie en in een strategisch plan horen geen operationele onderwerpen.

Als je zo naïef optimistisch in het leven staat, ben je vroeg of laat een illusie armer. Of je bent nog nooit op een borrel met bankiers geweest, dat kan natuurlijk ook. Two can keep a secret if one of them is dead.

Zonder er een accounting vs bookkeeping-discussie van te willen maken denk ik, als bedrijfskundige, dat je die twee wel enigszins uit elkaar moet trekken. Voor een ondernemer zijn verschillende vormen van accountability belangrijk. Te beginnen met zelfkennis en verantwoording afleggen aan team en thuisfront: hoe staan we ervoor? Daarvoor moet je jaarstukken kunnen lezen. Maar ook: waar willen we heen? En dan komen de investeringsbegrotingen, kostprijsberekeningen en cashflowanalyses om de hoek kijken. Tot slot uiteraard de verantwoording aan aandeelhouders, investeerders en de fiscus: alstublieft, dit hebben we afgelopen jaar gedaan. Een investeringsbegroting opstellen of een integrale kostprijs berekenen zijn typisch meer ondernemersvaardigheden en atypisch minder boekhoudvaardigheden. Misschien moeten we "boekhouden" daarom vervangen door bedrijfseconomie. Of, altijd beter: bedrijfskunde.

Het werkwoord boekhouden is duidelijk voor meerdere interpretaties vatbaar. Net zoals huishouden...

Als ik Afschrijven voor Dummies erop nasla, mag je niet meer dan 20% per jaar afschrijven. Je hebt echter een gebruikte pc ingebracht, dus daarop is al afgeschreven. Volgens mij kun je dan verdedigen dat je jaarlijks 20% afschrijft van de oorspronkelijke aanschafprijs, niet van de dagwaarde op het moment van inbreng. Op een 5 jaar oude privé-pc nog eens 5 jaar zakelijk moeten afschrijven, lijkt mij geen goed koopmansgebruik. Maar ik denk dat ik het anders zou doen, zoals Ron eerder aanstipte. Met een zakelijke aanschafwaarde van € 406 zit je onder het drempelbedrag van € 450 voor kosten van zaken met een geringe waarde die je direct in één keer mag boeken. En dan is de correctie ook makkelijk: de totale kosten zijn € 406 waarvan € 162,40 (40%) voor privégebruik en € 243,60 (60%) zakelijk.

Ik heb gewerkt met (en vroeger trainingen gegeven in) Microsoft Project. MS Project is ideaal voor grootschalige projecten met een groot aantal resources (mensen, middelen, budgetten) en complexe relaties (afhankelijkheden in tijd bijvoorbeeld). De prijs is er wel naar: ongeveer een euro per gebruiker per dag — en zo'n training per gebruiker is ook geen overbodige luxe. Voor een web-based SaaS-oplossing zou ik inderdaad naar Basecamp kijken. Basecamp is een meer open omgeving, wat zowel een voordeel als een nadeel kan zijn: vrijheid voor de projectdeelnemers versus controle en beheersbaarheid voor projectleiders. Zoals bij forums ontspoort het berichtenverkeer in campfires en op de message boards bijvoorbeeld wel eens, wat misschien niet handig is als klanten daar ook toegang tot hebben. Voor eenvoudiger projectmanagement is Smartsheet wel aardig, vooral als je nu al spreadsheets gebruikt. Dit is een app voor Google Drive die Google Spreadsheets omtovert voor projectmanagement.

Eerder al aangestipt, maar wat is dan toch die "inbreng" van de investeerder(s) dat je zelf je kantoor daarvoor moet verplaatsen naar een locatie die de twee ondernemers slecht uitkomt? Je moet zitten waar je handel en business zit, niet waar je investeerder zit. Een investeerder die dat niet inziet, is bedrijfje aan het spelen. Dat is inderdaad een breekpunt, maar dan anders.

Als je hebt leren tellen, kun je ook een leuke boekhouding bijhouden. #capgemini

Je moet de BelastingTelefoon drie keer bellen en daarna het gemiddelde nemen van de twee antwoorden die het minst van elkaar afwijken.

Iemand anders kan ook beargumenteren dat er sprake is van een verkapt dienstverband als je naast de 800 uur voor dit project allerlei andere werkzaamheden doet in het bedrijf van de opdrachtgever... Je kunt jezelf zien hoe je wilt, beauty is in the eye of the beholder, maar van (te) weinig facturen en helemaal niet factureren kan ook een verkeerd signaal zijn uitgegaan. Ik denk dat je deze patstelling alleen kunt doorbreken als je zelf een duidelijke stelling inneemt — wat wil je nou eigenlijk? — en die luid en duidelijk communiceert. Je doet er verstandig aan een advocaat in de arm te nemen: de betere zijn nooit slechts juridisch adviseur maar vooral ook een raadsman.

Vraagje aan anderen dan de TS: is dat een normaal bereik voor offertes voor 'complexe' producten? Ik geef zelf wel eens een urenschatting op voor een project en het gebeurt wel eens dat ik er een beetje naast zit en heel soms dat ik er gruwelijk naast zit, maar een factor 20 heb ik nog nooit gehaald. Op zijn ergst schat ik iets twee keer te licht of te zwaar in. Het is vooral een teken dat de offerteaanvraag waarschijnlijk niet specifiek genoeg is, want dan kan het "alle kanten op". Mensen onderschatten structureel hoeveel tijd iets kost. Daarop is de Wet van Hofstadter gebaseerd. Hofstadter's Law: It always takes longer than you expect, even when you take into account Hofstadter's Law. Vorige week sprak ik een éminence grise uit de softwarewereld die me vertelde dat bij de oplevering van een bèta vaak pas 10% van het werk is gedaan. Dus ja, afhankelijk van hoe je rekent, kun je er kennelijk een factor 10 naast zitten.

Dat kan inderdaad met stemrechtloze aandelen in een BV en met certificaten op aandelen in een BV met een STAK (stichting-administratiekantoor), maar uit het "stille vennoot" in de topictitel maak ik op dat je zelf meer denkt richting een commanditaire vennootschap (CV). Bij een CV zul je, meer nog dan bij een BV, duidelijk op papier moeten vastleggen hoe de samenwerking en zeggenschapsverhoudingen worden ingevuld. Dat is maatwerk voor een jurist. Wat voor inbreng? Daarover zul je eerst op één lijn moeten zitten. Jullie hebben vooral behoefte aan kort (vreemd) vermogen, maar de investeerder denkt aan lang (eigen) vermogen en andere "inbreng".

Voordat je de grenzen van het toelaatbare opzoekt, kan het soms verhelderend zijn om terug te keren tot de kern: Q: Wáárom wil je schoenen verkopen die op Nike lijken? A: Nou, omdat ze op Nike lijken. Stupid is as stupid does. — Forrest Gump

Je hebt het waarschijnlijk al gedaan, maar toch even noemen, ook voor andere geïnteresseerden: via http://www.ruimtelijkeplannen.nl/ kun je met postcode en huisnummer bestemmingsplannen en ander ongemak inzien. Als je in de planstukken doorzoekt, kun je terugvinden wat een gemeente verstaat onder definities zoals "winkel" of "winkelgebied" en waarop zij bepaalde besluiten baseert. De bestemmingsclausule in de huurovereenkomst is van belang voor plan B: eventueel toch moeten verhuizen. Aan de ruime bestemmingsclausule "bedrijfsruimte" heb je niets, maar met de veel preciezere omschrijving "makelaarskantoor" kan een jurist misschien wel wat indien blijkt dat de gemeente helemaal geen kantoren toelaat in het huidige of een vorig bestemmingsplan. En omdenken hè: is een makelaarskantoor eigenlijk geen huizenwinkel? Paar maquettes in de etalage zetten doet misschien wonderen.

Bevat je huurovereenkomst een bestemmingsclausule?

Nabootsen mag, zolang de overeenkomsten inderdaad maar niet tot verwarring leiden. Als de opdrachtgever hoopt te profiteren van mogelijke verwarring door een herkenbare illustratiestijl, zit je daar al gauw tegenaan te schurken (pun intended). Zie hiervoor Simba vs Hasbro over My Little Pony en de bijbehorende uitspraak van de Hoge Raad.

Met een eenmalige investering van € 8.000 realiseert je opdrachtgever € 100.000 tot € 1.000.000 omzet per jaar. Ga er dan maar van uit dat hem er alles aan gelegen is om de status quo te handhaven. Met deze omzet ben jij nu ook vervangbaar geworden en kan die "extra IT'er" wel eens je plaatsvervanger worden. Ik weet niet hoe sterk je in je schoenen staat bij conflicten (daar lopen goede ontwerpers namelijk vaak liever van weg), maar ik zou het openbreken met een tegenaanval: we gaan het 50/50 doen of ik neem de boel mee en begin voor mezelf. Je hebt weinig of niets te verliezen en veel te winnen.

Audi RS 7 ;D

Dit is een openbaar forum, maar zou je desondanks wat specifieker kunnen zijn? Met een fictief voorbeeld kun je er in merken- en auteursrecht gruwelijk naast zitten. Individuele vormelementen lijken minder belangrijk dan de totaalindruk. Is die totaalindruk verwarrend of misleidend, dan kan het slaafse nabootsing zijn. Om toch maar een ander voorbeeld te noemen (hoewel dat dus ook de plank kan misslaan): dat kan het geval zijn bij peuterboekjes over een piepklein konijntje die "alleen maar" in de stijl van Dick Bruna zijn geïllustreerd.

Tien centimeter lager: onderbuikgevoel. Anders is het net een machinevertaling.

Wij gebruiken daarvoor gedeelde mappen, documenten en spreadsheets op Google Drive. Deze leuke longread (voor het weekend) beschrijft hoe je dat zou kunnen aanpakken: https://moz.com/blog/use-google-docs-to-manage-your-digital-projects-from-freelance-to-large-agency Aan Google Drive kun je allerlei extra apps koppelen. Zo gebruiken wij bijvoorbeeld Draw.io (lijkt op Visio) voor allerlei diagrammen en schema's, en Smartsheet voor project- en timemanagement. En verder ook wel prettig: het synchroniseert goed met je smartphone, zodat iedereen er overal en altijd bij kan.