prinsrachid

Zoals Ron al aangaf, mag je iedere auto die aan de voorwaarden voldoet op de zakelijke balans opvoeren. En die voorwaarden zijn m.i. erg 'soepel'. Als je namelijk meer dan 500 km per jaar privé rijdt met de wagen (in dit geval woon-werk en zakelijke ritten), dan mag je zelf kiezen of je auto op de zaak zet of niet. Als je minder dan 500 km per jaar privé rijdt, dan moet de auto op de zaak. Het gevolg is uiteraard wel dat je te maken krijgt met bijtelling voor ieder van die auto's. En een eventueel hogere bijtellingspercentage bij excessief privégebruik, hoewel dit percentage lager kan uitvallen bij een milieuvriendelijke auto (afhankelijk van datum van toelating). Verder heb je natuurlijk nog een btw-correctie voor privégebruik (1,5% of 2,7%). Afhankelijk van de totale kosten van de auto en het aantal zakelijke kilometers dat je rijdt, is het soms makkelijker om de auto simpelweg privé te houden en jezelf belastingvrij 19 cent per kilometer uit te keren. Pas op met deze redenering, want deze gaat niet op voor de btw! Woonwerkverkeer is voor de omzetbelasting namelijk privé en niet zakelijk. Het is een misverstand dat je geen bijtelling hoeft te betalen. Dat moet je namelijk wel. De bijtelling gaat alleen wat rechtlijniger dan bij een auto van de zaak. Je moet namelijk naar rato van je privégebruik bijtelling voor zowel inkomsten- als omzetbelasting. Maar voor het zover is, moet je eerst bepalen of de motor wel op de zaak mag worden gezet. In tegenstelling tot de auto, geldt bij de motor van de zaak de voorwaarde dat deze ten minste 10% gebruikt moet worden. Wordt de motor minder dan 10% zakelijk gebruikt, is deze verplicht privévermogen. Kijk ook even naar dit draadje.

Uiteraard mag je maandelijks geld storten van het ene bedrijf naar het andere. De vraag is alleen hoe je dat wilt gaan boeken en met welk doel. En wat is de rechtsvorm van dat investeringsbedrijf? Heeft de eenmanszaak (zakelijk) belang bij die betalingen? En wat krijgt die eenmanszaak terug voor dat geld? Of gaat het eigenlijk om privégeld? In dat geval moet je die overboekingen in de eenmanszaak waarschijnlijk eerst als privéonttrekking boeken (en dus niet als kosten) en in het investeringsbedrijf waarschijnlijk als kapitaalstorting (en dus niet als opbrengst). Maar eigenlijk is je omschrijving te summier om een werkelijk zinnig antwoord te kunnen geven.

Was dat serieus de conclusie die je trok op basis van mijn uitgebreide reactie? Overigens heeft een ontslag om bedrijfseconomische redenen geen invloed op het moeten betalen van een transitievergoeding. Dat moet je namelijk sowieso.

Allereerst moet je niet kijken naar minimaal 10% zakelijk gebruik. Het is dus niet zoals bij een normaal zakelijk actief. In feite zijn er bij auto's maar twee keuzes: [*]Als je minder dan 500 km privé rijdt met de auto, is het verplicht zakelijk of [*]Als je meer dan 500 km privé rijdt met de auto, mag je zelf kiezen of de auto op de balans opneemt of niet. Verder geldt er - als ik niet verkeerd heb - een aparte regeling met betrekking tot de bijtellingscorrectie bij excessief privégebruik, als het om 'milieuvriendelijke' auto's gaat. Het is inderdaad zo dat de bijtelling gewoon de daadwerkelijke kosten bedragen, maar dat er volgens gecorrigeerd mag worden met het percentageverschil tussen de hoogste en daadwerkelijke bijtellingsklasse. In dit geval zou de bijtelling dan 7% van de cataloguswaarde zijn óf de volledige werkelijke kosten zijn minus (25% - 7% =) 18% van de cataloguswaarde. Op die manier heb je dus toch fiscaal voordeel in de inkomstenbelasting, ook al is de auto nagenoeg volledig in privégebruik.

Mijns inziens moet je dan de portefeuille zelf alleen herwaarderen voor zover de waarde lager is dan de aanschafwaarde (het gaat dan puur om de aandelen). Die blijven dus voor 100K op de balans staan. De rentevergoeding zou ik echter wel als baat opnemen, en de beheervergoeding tegelijkertijd wel als kosten. Dat zijn namelijk lopende kosten, die verder niets met de waardering van de portefeuille zelf te maken hebben.

Een particulier kan niet voldoen aan de factuureisen, die stellen dat er juist wel van alles moet worden vermeld. Maar die factuureisen zijn slechts van toepassing voor zover er sprake is van omzetbelasting. De nota van een niet btw-plichtige particulier hoeft daar dus ook niet aan te voldoen. Voor de inkomstenbelasting mogen kosten in aanmerking worden genomen, als je die maar aannemelijk kunt maken. Daarbij is het dus niet nodig om een factuur te hebben die aan de btw-factuureisen voldoet. Theoretisch zou zelfs een overboeking van het bedrag en een uitdraai van je bankafschrift daarvoor al volstaan.

Op zich ben je helemaal vrij om een filiaal te sluiten of niet. Wat er met de personeelsleden moet gebeuren is een ander punt. Als je zegt dat je het filiaal sluit vanwege je leeftijd, is er in mijn ogen sprake van een gedeeltelijk bedrijfsbeëindiging. En dat wordt door het UWV als geldige bedrijfseconomische reden gezien voor een ontslagaanvraag. Je moet alleen wel van goeden huize komen om de boel te onderbouwen. Is de sluiting van het filiaal echt een reden om ook die mensen te ontslaan? Het lijkt me namelijk dat je eerst moet kijken of het mogelijk is om die personeelsleden in voorkomend geval te herplaatsen. Oftewel, als het filiaal is gesloten, kun je ze dan misschien in 1 van de andere filialen aan het werk zetten? Dat kan overigens via een heel geleidelijk pad. Ik heb zelf ook wel eens een traject voor iemand voorbereid, waarbij stapje voor stapje werd toegewerkt naar een ontslag, maar niet voordat alle stappen correct waren doorlopen. Veel werkgevers willen namelijk achteraan beginnen door meteen met de ontslagaanvraag op te sturen. Soms is dat namelijk niet eens nodig, omdat onder je eigen personeel misschien wel veel bereidheid is om werkuren of werktijden vrijwillig aan te passen. Mocht het uiteindelijk toch tot een ontslag komen, dan is de bereidheid tot een ontslag met wederzijdse goedkeuring ook groter. Wat je dus zou kunnen doen, is bij iedereen de vraag te stellen of ze eventueel meer of minder zouden willen werken.en wanneer ze zouden willen werken. Op basis daarvan zou je nieuwe planningen kunnen opstellen, waarbij je aanbiedt om je personeel te vespreiden over de andere filialen met een nieuwe planning, die wellicht meer voldoet aan wat ze eigenlijk willen (in plaats van wat historisch zo gegroeid is). Wat je vervolgens kunt doen, is bijvoorbeeld een zogenaamde 'Inventarisatie bedrijfsverhuizing' voorleggen. Stap voor stap stel je daar dan o.a. vragen als "Zou u eventueel mee willen naar één van onze andere bedrijfslokaties?" (Ja/Nee) en vervolgens "Kunt u zich vinden in de nieuwe planning" (Ja / Nee, ik wil meer uren / Nee, ik wil minder uren, Nee, ik wil helemaal niet). En als ze niet tevreden zijn met de nieuwe planning, kunnen ze eventueel ook nog zelf onderling proberen te ruilen met collega's. Mocht het zo zijn dat ze aangeven dat ze dan nog steeds niet akkoord gaan, kun je ook zelf laten kiezen hoe ze ontslagen willen worden: via een beëindigingsovereenkomst volgens het UWV-model, ontslag via een ontslagprocedure, of zelf ontslag nemen. En in dat laatste geval, kun je dan alsnog naar het UWV. Je kunt overigens ook meteen aantonen dat je al stappen hebt ondernomen om te herplaatsen, maar ook dat de werknemer zelf onbereidheid heeft getoond om een beetje mee te bewegen (dat wordt namelijk in redelijkheid wel verwacht). Vervolgens kan het ook zijn dat er nog verwacht wordt je probeert om mensen extern te herplaatsen. Overigens kan het ook zo zijn dat het herplaatsen van het personeel in de andere filialen tot een structureel verliesleidende situatie gaat leiden. Ook dát is een bedrijfseconomische reden tot ontslag. Je zult overigens ook dat weer goed moeten onderbouwen. Zorg dus in zo'n geval voor goede winst- en verliesprognoses en/of liquiditeitsbegrotingen. Het is zelfs mogelijk dat je zowel de gedeeltelijke bedrijfsbeëindiging als de eventuele verliesgevendheid voor de overblijvende delen tegelijkertijd benoemt, maar dat ontslaat je dus niet van de plicht om eerst prudent te proberen herplaatsen.

Wat is de oorzaak van het vergeten van de huisnummertoevoeging? Is dat een fout van de klant? Of is het een gebrek aan de website, waarop het bijvoorbeeld niet voldoende goed mogelijk is om een dergelijke toevoeging in te vullen?

Nee, hoor. Sterker nog, de Duitse fiscus zal je dankbaar zijn. ;) Maar als je de buitenlandse btw alsnog zou willen terugvragen, dan zou je je natuurlijk kunnen aanmelden bij de (Nederlandse!) belastingdienst. Let wel op dat er je de buitenlandse btw alleen kunt terugvragen als je op tijd bent en als je een bepaald drempelbedrag hebt gehaald. Het kan zijn dat je dit inderdaad als te veel rompslomp ziet. Dat is op zich geen probleem. Maar vergeet in dat geval niet dat je deze btw dan gewoon als kosten kunt inboeken! Als je de btw namelijk niet terugvraagt via de omzetbelasting, mag je die via de inkomstenbelasting van de winst aftrekken als onderdeel van de aankoop.

Dit is een misverstand, maar begrijpelijk. Inkomstenbelasting wordt over alles geheven. Het kan zijn dat je uiteindelijk geen inkomstenbelasting hoeft te betalen, omdat je recht hebt op allerlei heffingskortingen. Echter vooraf worden al wel loonheffingen ingehouden. Op de AOW-uitkering wordt inderdaad meestal geen loonheffingen ingehouden, en op een bijstandsuitkering wel. Maar die loonheffingen zijn slechts een schatting vooraf op basis van die ene inkomstenbron. Stel dat je een AOW-uitkering krijgt, dan zal de SVB voor de voorheffingen alleen rekening houden met die ene uitkering bij het berekenen van de hoogte ervan. Zij weten immers niet welke andere inkomstenbronnen er zijn. Eventuele pensioenfondsen zullen bijvoorbeeld onmiddellijk zo'n 40% loonheffingen en Zvw inhouden. Bij de uiteindelijke aangifte inkomstenbelasting zal blijken of die schattingen juist waren. Dat laatste sowieso niet. En zeker niet in een AOW-jaar. Het punt is namelijk dat alle voorheffingen worden berekend alsof je die inkomstenbronnen het hele jaar door ontvangt. De uiteindelijke inkomstenbelasting zal dan bijna nooit overeenstemmen met de gedurende het jaar ingehouden voorheffingen. Ook hier geldt dat het bedrag van de pensioenafkoop bij je belastbaar inkomen voor de inkomstenbelasting wordt geteld, maar vooraf wordt er alleen een schatting aan voorheffingen ingehouden. Bij een afkoop kan dit overigens 52% zijn. Als je bijvoorbeeld 1.000 euro aan pensioen afkoopt, kan het zijn dat je 480 euro netto ontvangt. Echter, als je al je inkomsten bij elkaar telt, zul je nooit aan dat tarief komen, dus is het waarschijnlijk dat je juist geld terug krijgt van de fiscus na het doen van je aangifte inkomstenbelasting. Welk effect dit heeft op je huurtoeslag is niet te zeggen, als je niet weet wat het afkoopbedrag is. Ik weet, het gaat allemaal om kleine bedragen, waar ik me vroeger geen zorgen om zou maken. Maar nu is dat voor mij het verschil tussen eten en niet eten. Wonen of op straat staan. Meer zit er voor mij niet meer in. Ik wil er overigens nog wel op wijzen dat het volgens mij zo is dat je bijstanduitkering doorloopt tot je AOW-leeftijd en niet tot de 1e van de maand. De bijstanduitkering zou dus 'geruisloos' moeten overlopen in de AOW-uitkering. Wat wel mogelijk is, is dat je gemeente en de SVB andere uitbetalingsdata kent. Mocht je verder nog onder het bestaansminimum uitkomen, dan is er altijd nog de aanvullende inkomensvoorziening ouderen (AIO).

Je kunt die keus niet meer maken. Voor zover de regeling al toegepast kon worden, gold die keuze sowieso (altijd al) alleen voor ondernemers die een onderneming begonnen of verhuisden naar een woning (die vervolgens al zakelijk werd aangemerkt). Je kunt het dus niet met terugwerkende kracht doen, omdat de fiscus een bestendige gedragslijn verlangt en verwacht. Dat is nog maar de vraag. Voor zover ik weet hoef je de inkomsten van de tijdelijke kamerverhuur fiscaal niet op te geven, zolang de huuropbrengsten niet uitstijgen boven de huurkosten. Voor koopwoningen geldt dat je 70% van de huuropbrengst moet opgeven, maar daar staat tegenover dat je meestal de hypotheekrente weer mag aftrekken. Per saldo komt dat min of meer op hetzelfde neer. Als je overigens een kamer verhuurt waarbij de huurder ook daadwerkelijk op jouw adres wordt ingeschreven, dan is er fiscaal sprake van een iets andere situatie. Maar ook dan betaal je waarschijnlijk geen inkomstenbelasting, omdat je dan gebruik kunt maken van de kamerverhuurvrijstelling. Let overigens in jouw situatie wel even op andere belastingen, met name de omzetbelasting en de toeristenbelasting. Omdat je al ondernemer bent, kan het zijn dat je eigenlijk gewoon btw in rekening moet brengen. De toeristenbelasting is iets dat je moet controleren bij je eigen gemeente. Maar zelfs als je het fiscaal hebt afgedekt, kun je een juridisch probleem hebben. Veel woningbouwverenigingen of woningverhuurders staat geen onder- of kamerverhuur toe. Er zijn zelfs gerechtelijke uitspraken waarbij de huurder z'n huis uit is gezet wegens illegale verhuur. Onlangs is nog iemand de dans ontsprongen, maar dat was waarschijnlijk omdat de aandacht op dit punt nog niet algemeen bekend was.

Als het goed is, heb je ook nog een extra invulveld verderop in de aangifte. Even uit het hoofd zou het eindvermogen '0' moeten zijn, maar tegelijkertijd kun je onder het kopje "Fiscale winst" in de Vpb-aangifte een vakje aanvinken bij "Terugbetaling van kapitaal of stortingen van kapitaal". Op deze manier kun je de terugbetaling van die ene euro verantwoorden.

Het overgangsregime is alleen van toepassing als het aandeel aflossingsvrij niet groter wordt. Als je dus een nieuwe lening afsluit die volledig aflossingsvrij is, dan is de rente van een dergelijke hypotheeklening in het geheel niet meer aftrekbaar in de inkomstenbelasting. Als je echter de lening oversluit en daarbij de verdeling annuïtair/aflossingsvrij in stand houdt, dan blijft de rente op beide leningdelen aftrekbaar. De rente op het aflossingsvrije deel is overigens ook in de tijd beperkt. Vanaf 2013 kopen nieuwe aflossingsvrije hypotheekleningen sowieso niet meer in aanmerking voor hypotheekrenteaftrek. En vanaf 2043 is ook de rente op vóór 2013 afgesloten (of overgesloten) aflossingsvrije hypotheken meer aftrekbaar.

Heel simpel gesteld: nee. Een kilometerregistratie is niet verplicht. Echter, als je geen kilometers bijhoudt, kun je uiteraard ook niet bepalen hoeveel recht je op een (fiscaal aftrekbare) kilometervergoeding je hebt. Zoals eerder gesteld, zul je die aftrek moeten kunnen onderbouwen met bewijs. Misschien is er wat verwarring tussen de loonbelasting en de inkomstenbelasting. In de loonbelasting is het zo dat een werknemer een belastingvrije kilometervergoeding mag ontvangen van de werkgever voor zakelijke ritten (voor de inkomstenbelasting is dat inclusief woon-werkverkeer) met de privé-auto van de werknemer op basis van wat 'gebruikelijk' is. Dat is de zogenaamde 'praktische regeling'. Voor zover ik weet heeft die regeling géén betrekking op de inkomstenbelasting, zodat je een soortgelijke regeling niet als ondernemer toepassen. Je zou het uiteraard wel kunnen voorleggen aan je belastinginspecteur en kijken wat hij zou vinden van het toepassen van de praktische regeling als ondernemer.

Dat durf ik te betwijfelen. Ik kan me ook niet voorstellen dat 2 accountants geen helderheid zouden kunnen geven, zeker niet omdat er helemaal geen onduidelijkheid is. En ik vraag me ook af waar die zogenaamde tegensprekende berichten dan uit zouden bestaan. Allereerst staan er toch echt vrij heldere hulpmiddelen op de website van de Belastingdienst: - Rekenhulp 'Digitale diensten in en uit het buitenland' - Rekenhulp 'Diensten in en uit het buitenland' Voor je particuliere klanten in de EU zul je je moeten aanmelden om aangifte te kunnen doen via het MOSS. Je moet al je klanten het btw-tarief van het land van de klant in rekening brengen en elk kwartaal daarvan aangifte doen (en afdragen). Je kunt deze btw niet tegelijkertijd aangeven met je gewone btw-aangifte. Voor zover ik weet, moet je zelfs ietsje sneller zijn dan bij de binnenlandse aangifte (voor de 21e i.p.v. voor de 1e van de volgende maand). Voor buiten de EU geldt uiteraard niet het Nederlandse btw-tarief (dus 0%), maar in toenemende mate wél de regels van het land van de klant zelf. Je moet je dus houden aan de btw-regels van die landen. In sommige landen gelden er drempels, zodat je niet meteen jezelf hoeft aan te melden. Maar in andere landen (Rusland, Zuid Korea) gelden géén drempels, zodat je meteen btw moet afdragen aan de respectievelijke Belastingdiensten. Hieronder een lijstje met landen, hun aangiftedrempels en invoeringsdatum: [*]Noorwegen - NOK 50.000 (sinds juli 2011) [*]Zuid Afrika - ZAR 50.000 (sinds 1 juli 2014) [*]Zuid Korea - KRW 0! (sinds 1 juli 2015) [*]Japan - JPY 10.000.000 (sinds 1 oktober 2015) [*]Nieuw Zeeland - NZD 60.000 (sinds 1 oktober 2016) [*]India - INR 1.000.000 (sinds 1 december 2016) [*]Rusland - RUR 0! (sinds 1 januari 2017) [*]Australië (in de planning) [*]Canada (in de planning)

Ik denk dat je de eisen voor de omzetbelasting en die voor de inkomstenbelasting mogelijk verwart. Die zijn namelijk verwarrend genoeg niet even streng. Om de btw te kunnen terugvragen (voor de omzetbelasting dus) moet je een fatsoenlijke factuur hebben (maar er zijn uitzonderingen). Echter, voor de inkomstenbelasting geldt dat je je kosten aannemelijk maakt. En dat hoeft niet per se met een factuur, maar mag ook aan de hand van een bankafschrift. Het kan dus zijn dat de HEMA-bon sowieso niet voldoende is om de btw op die aankoop terug te (mogen) vragen, maar die zelfde kan dus wel aannemelijk maken dat je die kosten voor zakelijke doeleinden hebt gemaakt. Je mag die dus wel van de winst aftrekken. In zo'n geval is de btw dus niet terug te vorderen via de omzetbelasting, maar mag je die btw wél aftrekken als kosten voor de bepaling van de winst.

Ik heb ook even wat gegoogled, en vond eigenlijk meteen een mogelijk relevante pagina. Deze situatie kan persoonsgebonden zijn, maar het geeft misschien een klein inkijkje in de (mogelijke) gang van zaken: Er is trouwens sinds januari van dit jaar een wet van kracht die het mogelijk maakt om - met een gerechtelijke uitspraak - beslag op je banktegoeden te leggen in heel Europa.

Het kan zijn dat ik het verkeerd begrijp, maar toch zou het volgens mij moeten kloppen. Je krijgt immers op 14 januari een bon met daarop 50 euro - met de goederen die je hebt gehouden. Qua cashflow zou het ook moeten kloppen. De aanvankelijke 100 euro kun je boeken als 'vooruit betaalde bedragen'. De terug ontvangen 50 euro eveneens. Per saldo heb je dan 50 euro 'vooruit betaald', welke dan kan worden gebruikt om de bon mee te 'betalen' in de administratie.

Voor middeling wordt er in het geheel niet gekeken naar latente verliezen. Een verlies in een bepaald jaar wordt volgens mij voor middelingen gezien als 0 euro inkomen. Voor middeling wordt verder heel droog naar maar 2 dingen gekeken: - je definitieve (papieren) belastbaar inkomen in box 1 - je betaalde inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen Meer niet. Overigens geldt er een hoge drempel van zo'n 500 euro, voordat je een keer geld terug krijgt door middeling. Tegenwoordig heeft middeling vaak alleen zin als je in enig jaar in de hoogste schijf (52%) hebt gezeten, terwijl je na middeling dat níet het geval zou zijn geweest. In jouw geval zou ik me ook niet te veel blind staren op de meest recente jaren. Als je een bepaald jaar wilt middelen, moet je namelijk eigenlijk naar 5 (!) jaren kijken, om te zien welke combinatie van jaren het voordeligst is. Het kan dus lonen om even wat verschillende berekeningen te maken. Stel dat je 2014 wilt middelen, dan kun je dat op een drietal manieren doen: - 2012, 2013, 2014 - 2013, 2014, 2015 - 2014, 2015, 2016 Het aanvragen van middeling is trouwens vormvrij, als er maar een duidelijke berekening bij zit. Je kunt uiteraard ook nog voorgaande periodes middelen. Houd er verder rekening mee dat je elk jaar maar één keer mag meenemen in een middeling. Als je dus 2 keer wilt middelen, dan moet die twee middelingen gebaseerd zijn op 3 jaren, waarbij geen enkele van die twee 3-jaarsperiodes elkaar overlappen.

No, you may not. Business property cannot be depreciated in only 5 years. The depreciation period is at least 5 years, not at most. An office building, however, will usually be written off in 30 to 50 years. Also, you can only write off to 50% of the base valuation of the immovable property (WOZ-waarde). If the business part of the property is valued at 400k, the write-off per year will most likely be something like 4k to 6,5k per year. (400k x 50% / 30-50 years). That is, if you choose to split up the property in half for income tax purposes. The above applies to the situation in which you qualify the property as a business asset for income tax purposes. However, you may also choose to qualify it as a personal asset. In that case it will be regarded as your home, which means you may deduct all interest payments personally. Alternatively, you may choose to qualify the entire building as a business asset. In that case you can activate the full property value, but you will have to correct your profit calculation due to the personal use of a business asset. I'm not sure what you mean by 'the following 5 years'. The 5 years following the first 5 years? But I think the answer is no either way. Yes, probably you can, depending on how you qualify the property for value-added tax purposes. However, please be aware of the fact you must also pay a so-called real estate transfer tax (overdrachtsbelasting). This tax is 6% for business property and 2% for residential property. This is a complex matter with various taxes involved. Also, one choice in one regard may have consequences for other types of taxes. In some cases you can also make a different choice for each of the taxes individually, which makes things more confusing. Please make sure you contact a tax professional, before making any definitive steps with regard to income, value-added and real estate transfer tax.

Privéopnames en -stortingen misschien vergeten?

Ook al staat er niets op de factuur, moet je toch btw aangeven. Het gaat hier namelijk om een Europese levering. Wat je doet, is het volgende: je geeft onder het kopje 'intracommunautaire verwerving van diensten' aan hoeveel je aankoop was in euro. Je berekent daar 21% btw over. Die btw moet je eigenlijk afdragen, maar je mag hetzelfde bedrag meteen weer optellen bij 'voorheffing'. Bij Europese, zakelijke aankopen is het dus zo dat je je aankopen wél moet aangeven, maar dat je uiteindelijk niets (extra) hoeft af te dragen.

Die btw boek je in feite hetzelfde, maar dan omgekeerd. Als een negatieve privéstorting dus, oftewel een privé-opname.

Misschien is het gewoon handiger om überhaupt het verschil tussen verschillende bronnen van arbeidsbeloning af te schaffen. Oftewel: de mkb-winstkorting, zelfstandigenaftrek en startersaftrek bijvoorbeeld samenvoegen met de arbeidskorting. Als mensen een hogere arbeidskorting willen, mogen ze zelf uitmaken of ze dat als zelfstandige of in loondienst doen. Dat haalt ook meteen 'kwaadwillende' werkgevers het argument uit handen door te stellen dat zelfstandig ondernemerschap belastingvoordeel zou opleveren. Maar dat zal wel niet haalbaar zijn. Als tussenoplossing zou het misschien aan te raden zijn om de overgang tussen niet- en wel ondernemerschap minder abrupt te maken. Het all-or-nothing toekennen van de ZA/SA zorgt er voor dat mensen zich in allerlei bochten willen wringen om maar (al dan niet terecht) aan de voorwaarden te voldoen. Je zou bijvoorbeeld alleen zelfstandigenaftrek kunnen toekennen bij een winst van meer dan 11.500 euro (~ 1225 uur WML). En dan alleen voor zover de winst bóven dat bedrag uitkomt én voor zover het meer bedraagt dan je looninkomsten. Dan kunnen het uren- en grotendeelscriterium meteen worden afgeschaft. Dat zou er voor zorgen dat je niet meer krampachtig je uren hoeft te halen, terwijl het ook niet meer zo is dat mensen met verwaarloosbare inkomsten tóch ZA/SA krijgen (terwijl die toch al grotendeels geen belasting betalen). *droomt nog even verder*

Het valt me inderdaad op dat de meeste reageerders wel erg makkelijk mee gaan in het argument van de fiscus. Ondernemerschap kun je ook verwerven door het streven naar winst, meerdere opdrachtgevers, continuïteit, etc. Van al die zaken was in dit geval sprake. In het eerste jaar waren er 2 opdrachtgevers, in het tweede jaar (potentieel) 3 opdrachtgevers en in het derde jaar 4 opdrachtgevers. Het feit dat het er uiteindelijk maar 1 was in het tweede jaar had te maken met persoonlijke omstandigheden, en niet met de onwil van de ondernemer om meerdere opdrachtgevers te verwerven. De ondernemer verloor door het moet afzeggen van de opdrachtgevers zelfs geld. Dát is ondernemersrisico. Wat me juist opviel aan deze zaak was de argumentatie van de Belastingdienst over het concept 'ondernemersrisico'. De fiscus leek te stellen dat er geen sprake van ondernemersrisico was omdat de ondernemer zijn rekeningen op tijd betaald kreeg én zijn opdrachtgevers financieel gezond waren. Als je dus fatsoenlijk betalende AAA-klanten hebt, dan zou dat meteen gelijk staan aan 'geen ondernemersrisico'. Van die redenatie zakte m'n broek eerlijk gezegd toch wel een beetje af.