Branko Collin

Hier is op dit forum wel vaker over gesproken, al kan ik zo gauw geen link vinden naar een topic dat het specifiek over aandelen heeft. Hier en hier zijn relevante discussies waar het erom gaat privégeld tot het ondernemingsvermogen te rekenen (of omgekeerd). De conclusie is als ik het goed begrijp dat wat je tot het ondernemingsvermogen rekent, een zakelijk doel moet hebben. Aandelen bemoeilijken deze discussie, neem ik aan, omdat je het dan niet meer over box 1 versus box 3 hebt?

Ik heb er zelf geen verstand van, maar heb je hier iets aan? Dit is wat de belastingdienst ervan vindt. Het lijkt me dat je de designs en de productieplannen niet weer gaat verkopen, alleen de meubels die je op basis daarvan maakt. Die plannen zijn dan bedrijfsmiddelen.

Ja en nee. Ja, je kunt een schuld binnen de verjaringstermijn opeisen (wettelijk 5 jaar voor de meeste b2b-transacties). Doe je dat, dan 'stuit' je tegelijkertijd de verjaring, wat wil zeggen dat de verjaringstermijn opnieuw begint te lopen. Nee, want jullie overeenkomst zegt blijkbaar dat je die 18.000 euro niet hoeft te betalen. Een schuld die niet bestaat, kun je ook niet opeisen. Het is dan wel handig als je daar een bewijs van hebt. Volgens de wet op de omzetbelasting is een factuur die later dan 15 dagen na de levering is gestuurd, geen geldige factuur voor de btw. Wat dit precies voor jullie betekent weet ik ook niet, dat zou je bij de belastingdienst moeten navragen. Mogelijk hoef je de btw niet te betalen. Het klinkt eerlijk gezegd als een misverstand. Misschien dat een boekhouder oude projectadministratie aan het bekijken was, zag dat 18.000 euro nog niet was gefactureerd, en wat al te overijverig actie ondernam? Wat zei de leverancier toen je hem hierover belde?

App-permisions: - read your USB storage. - read your phone status and identity. - full network access. Ik vind dat niet 'gratis'. Je betaalt met je persoonsgegevens en je moet er maar vanuit gaan dat de KvK daar geen misbruik van maakt.

In de wet staat al dat er minimaal 1 handtekening moet zijn, waarom zou de toelichting dat dan nog eens moeten herhalen? De vraag uit de toelichting komt erop neer, of twee partijen die al een getekend contract met elkaar hebben, de overdracht nog eens in een aparte akte moeten regelen. Dat hoeft niet, zolang het contract zelf maar een akte is. Die wetswijzigiging van 2015 is trouwens wel een interessante, omdat daarin een gat gedicht werd waarmee je de auteursrechtenoverdracht kon omzeilen. Door een exclusieve licentie af te dwingen, kon je min of meer dezelfde rechten verkrijgen als met een overdracht, maar op een makkelijkere manier. Een licentie kun je immers ergens achterin je leveringsvoorwaarden verstoppen. De wetgever lijkt daarmee te willen aangeven dat een overdracht een bepaald gewicht heeft. Het lijkt me daarom sterk dat je een niet nader gedefinieerd werk per akte kunt overdragen. Er zal iets meer moeten worden bepaald dan "alles wat de student tijdens zijn studie vervaardigt", anders heeft artikel 2 weinig betekenis.

Waarom denk je dat het belangrijk is?

Een beter voorbeeld is het 50 KM-bord onder het bord met de plaatsnaam. Dat laatste bord geeft namelijk aan dat je in de bebouwde kom zit en dus niet sneller dan 50 k.p.u. mag gaan. (Het verbodsbord heeft in dit geval een - mogelijk onbedoeld - bijeffect, namelijk dat fietsers tot aan de eerstvolgende zijweg niet sneller dan 50 k.p.u. mogen.)

Het ontbinden van een overeenkomst vanwege wanprestatie is mogelijk, maar er zitten allerlei haken en ogen aan. Je zult toch echt met een advocaat moeten gaan praten. Om wat voor bedragen gaat het ongeveer? Loop je honderden euro's mis of honderdduizenden?

Als het om 10 exemplaren gaat, zou ik dat gewoon op Facebook houden (of het zou om een extreem duur onderdeel moeten gaan). Bij meer dan 20 of 40 exemplaren zit je al gauw richting Kickstarter te denken.

In de VS schatten ze dat een bezuiniging op de federale belastingdienst van enkele honderden miljoenen heeft geleid tot een heffingstekort van enkele miljarden. Daar lijkt de conclusie: meer handhaving leidt tot grotere opbrengsten: "Historical collection results suggest that reductions to the IRS budget have resulted in the government forgoing more than $5 billion a year in enforcement revenue to achieve budget savings of a few hundred million dollars". In Nederland heeft de belastingdienst niet eens de capaciteit om te schatten hoeveel een uitbreiding van de capaciteit zou opleveren (PDF): "Over de doelmatigheid van de inzet van handhavingsinstrumenten, constateren we dat de Belastingdienst niet alleen een beperkt zicht heeft op de baten van (de inzet van) handhavingsinstrumenten, maar ook op de kosten. Dit heeft niet alleen gevolgen voor de onderbouwing van de keuzes in het handhavingsbeleid. Dit hindert de Belastingdienst ook bij de optimalisering van de omvang van de handhavingscapaciteit. De dienst kan namelijk niet aantonen in hoeverre met extra investeringen meer geld bij belastingplichtigen kan worden geïnd." Het toverwoord in beide gevallen is overigens tax gap, het verschil tussen het belastbare inkomen dat individuen en organisaties opgeven en hun werkelijke belastbare inkomen. Ik vind regels een handige kruk. Het is vaak makkelijker iets volgens de regels kunt doen (omdat je die kunt opzoeken en omdat ze vaak uitgebreid zijn gedocumenteerd) dan tegen de regels. Daarnaast is de regels volgen een soort van verzekering tegen latere vervolging. Dat is dan nog even afgezien van het morele aspect.

Over het kopiëren van een stijl is de afgelopen tien jaar een zaak tot in de Hoge Raad uitgevochten. Weliswaar besloot de Hoge Raad dat er op een stijl geen auteursrecht zit en dat het toekennen van een auteursrecht aan een stijl de creativiteit onnodig zou belemmeren, maar het simpele feit dat er drie instanties aan te pas moesten komen voordat die conclusie uberhaupt kon worden getrokken, geeft goed aan hoe grijs dat gebied is. Het zat de eerste twee rechters duidelijk dwars dat iemand zo overduidelijk iemand anders kopieerde. Daarnaast doet zich nog de vraag voor, wanneer kopieer je een stijl en wanneer kopieer je een werk? Je zult versteld staat wat in het verleden achteraf allemaal niet mocht. Je zult dus een strategie moeten bepalen op de mogelijkheid dat degene die je kopieert, alsnog achter je aankomt. Hou er ook rekening mee dat een dergelijke strijd in het IE-domein, zelfs al komt hij niet voor de rechter, duurder uitvalt dan op andere rechtsgebieden vanwege 1019rv.

Ik deel de mening van Sven dat het lastig is te bepalen of de 22 sites die je hebt geselecteerd om te scrapen na verloop van tijd de relevantste sites zullen blijven, maar heb niet zo gauw antwoord op de vraag hoe je dan sites zou moeten selecteren. Ik vermoed dat alleen het uitproberen al nuttig zou kunnen zijn. Na bepaalde tijd heb je genoeg gezien dat je zonodig je onderzoeksvragen kunt bijstellen. Ik kan me uit mijn studententijd herinneren (ik studeerde taalkunde) dat bij de automatische analyse van veel en grote teksten, eigenlijk alleen dit soort trendanalyses als moneymaker werd gezien. Maar hoe dat dan vermarkt werd, was mij destijds ook niet duidelijk. Ik vermoed dat je een soort nieuwsbrief aanbiedt en van tijd tot tijd rapporten verkoopt?

Vermoedelijk wel (ik was er niet bij). Ja. Daarnaast zijn ze verplicht om op jouw verzoek de geldende algemene voorwaarden op te sturen. Nee, een afnemer moet de overeenkomst aanvaarden, de algemene voorwaarden zijn dan automatisch van toepassing.

BW 1, artikel 234: Uit het feit dat een handlichting de uitzondering is, je moet er zelfs voor naar de rechter, zou je kunnen afleiden dat een zakelijk aankoop niet een gebruikelijk handeling in het rechtsverkeer is voor een minderjarige. Ik ben geen advocaat, dus ik heb geen antwoord op de vraag "wat nu?". Ik gok dat de overeenkomst simpelweg nooit tot stand is gekomen, en dat Streya dus jou je geld moet terugbetalen. Maar hoe je dat kunt afdwingen en hoe je de deurwaarder buiten de deur houdt, dat weet ik niet. (Ter aanvulling: het zou wel heel makkelijk voor een volwassene zijn om onder overeenkomsten uit te komen door zijn kind die overeenkomsten aan te laten gaan, dus aan de interpretatie van de bovenstaande wet zitten ook weer allerlei mitsen en maren vast. Maar dit terzijde.)

De waarde van het bedrijf zit dus 100% in de mensen, maar de mensen willen niet met het bedrijf verder. Wat verwacht jij hieruit te halen?

Kosten die met een zakelijk oogmerk zijn gemaakt, zijn aftrekbaar. Daar bestaan veel uitzonderingen op, maar 'reiskosten voor een medewerker' vallen daar volgens mij niet onder. Wat de situatie troebel maakt, zijn volgens mij twee dingen, namelijk 1) dat de medewerker geen medewerker is, maar je partner (ruikt als een vakantietje) en 2) de toekomstige samenwerking; als je partner een EMZ begint, dan vallen die kosten mogelijk voor haar onder de opstartkosten van haar onderneming. Ter vergelijking, ik reed vorige maand met een concullega naar een klant in het oosten van het land. De concullega had wat aanvullende werkzaamheden waarvan hij dacht dat ik ze beter kon uitvoeren en de klant wou even aan me snuffelen voordat hij me die opdracht gunde. Aan die reis zaten ook (benzine)kosten verbonden. Ik ga ervan uit dat de concullega die volledig zakelijk opvoert. Er is geen garantie dat ik die klus krijg en ik ben verder niet aan zijn onderneming verbonden, maar waarom zouden die kosten niet zakelijk zijn gemaakt?

Ik heb hier verder geen verstand van, maar met een faillissement voor de boeg nog gauw even 30.000 euro overhevelen naar het gezonde bedrijf, komt op mij wel raar over. Hopelijk reageert hier nog iemand die er wel verstand van heeft.

Zijn er misschien lotgenoten die iets soortgelijks is overkomen? Misschien kun je eens bij hen kijken wat zij hebben gedaan om hun conflict met Wirecard op te lossen.

Misschien een idee voor een column op Higher Level?

Over wat een elektronische dienst is en wat niet is bij de hervorming van de Europese btw-regeling veel geschreven. Dit was toen met name interessant, omdat je bij verkoop online met de vraag te maken krijgt wáár de verkoop heeft plaatsgevonden en in welk land dus btw moet worden afgedragen. Je hebt het over virtuele objecten. In het strafrecht zijn dat goederen, omdat ze ontvreemd kunnen worden. Arnoud Engelfriet schreef daar in 2012 (vóór de bovengenoemde hervorming) over dat dat niet automatische betekent dat virtuele objecten daarmee in het civiel recht automatisch ook goederen zijn, maar dat de advocatuur wel de neiging heeft ze dan als zodanig te gaan behandelen. Ik zou dus eens goed uitzoeken waar je staat en er niet zomaar vanuit gaan dat de belastingdienst gelijk heeft (al zou ik eerlijk gezegd niet weten hoe je een uitspraak van een inspecteur 'openbreekt'). Verder heb je het erover dat je een marge van 15-30% kunt realiseren met uitschieters naar 75% en dat je daar niet mee kunt ondernemen. Lage marges komen nu eenmaal voor. Is het misschien een mogelijkheid het gewoon te proberen? Zijn je financiële reserves groot genoeg en ben je bereid daar een deel van op te geven aan een experiment? Je gaat trouwens niet alleen concurreren met consumenten, maar ook met ondernemers die het met het belastingrecht niet zo nauw nemen. En je hebt te maken met speluitgevers die misschien helemaal niet willen dat je virtuele objecten bedrijfsmatig doorverkoopt. Misschien handig daarom eerst als onderdeel van een ondernemingsplan de concurrentie en bedreigingen in kaart te brengen.

Waarom wordt vee als bedrijfsmiddel gezien? Van een koe of een schaap kan ik me dat nog voorstellen, maar een varken fok je toch gewoon voor de verkoop?

Bij inkomen en vermogen ligt de bewijslast bij de Belastingdienst, bij aftrekposten ligt de bewijslast omgekeerd. Jaar 1: je geeft ter waarde van 1M EUR bitcoin aan. Jaar 2: je zegt dat je wallet verloren is. Fiscus slaat je voor 1M aan (of wat de courante waarde op dat moment is). Bewijs dat je dat hebt: je aangifte over het vorige jaar. Wat mis ik?

Spaninks over gemeenteraadsverkiezingen Korte samenvatting: Volgen lokale afdelingen van landelijke politieke partijen het nationale hoofdkantoor als het om ZZP-ers gaat? Pierre Spaninks keek naar wat de lokale afdelingen in Zwolle van ondernemers vinden en kwam tot verrassende conclusies. Waarom vind je dit interessant of wil je dit delen?: Ik zal zelf niet radicaal anders stemmen dan voor de landelijke politiek, maar dan nog is er een pool van 2 of 3 partijen waar ik uit kan kiezen, en dan kan het blijkbaar nuttig zijn hun programma's eens goed door te spitten en er niet zomaar vanuit te gaan dat ze de landelijke lijn zullen volgen.

Ik zie niet in waarom dit niet aftrekbaar zou zijn. Waarom wil jij een BBQ organiseren voor een klant waarvoor je ophoudt te werken?

Niet? Maar het is ook niet relevant. BW 6, Artikel 232: Of toch wel, want in artikel 234, lid 1, definieert de wetgever het kennisnemen als volgt: Met andere woorden, je hoeft niet te weten wat er in de AV staat en dan kunnen de AV toch van toepassing zijn. Maar je moet wel in gelegenheid zijn gesteld te weten te komen wat er in de AV staat en voor overeenkomsten waarbij dat lastig is, zoals telefonisch afgesloten overeenkomsten, is het voldoende als iemand achteraf kennis kan nemen van de AV. De onderstaande link is trouwens misschien interessant voor de slachtoffers van Streya. Er wordt jurisprudentie in genoemd die van een gedeeltelijk telefoongesprek zegt dat deze geen overeenkomst vormt. http://dirkzwagerondernemingsrecht.nl/2011/03/16/overeenkomst-per-telefoon-geluidsopname-als-sluitend-bewijs/ Zoals altijd in het recht, hangt het van de omstandigheden af, of dit ook voor de gedeeltelijke telefoongesprekken geldt die Streya als bewijs aanvoert. In het voorbeeld van Dirkzwager wordt er bijvoorbeeld niet aangegeven wat er afgesproken is.