Maxn

Kan je die niet gewoon leeg laten?

Dat begrijp ik niet helemaal. Je zegt -ook prive- niet de middelen te hebben om je leverancier aansprakelijk te stellen. Maar je kan het je wel veroorloven om meteen weer aan een nieuwe BV te denken? Lijkt me toch niet de rechtsvorm met de minste rompslomp en kosten.

Is er dan wel zicht op winst in de toekomst? Bedenk wel dat die zelf niet veel meer kunnen doen dan een blafbrief naar Z sturen. Proberen kan uiteraard altijd, maar heeft dat geen effect, dan zul je alsnog een echte advocaat nodig hebben om te procederen. Vordering is immers boven de 25k waarvoor je zonder advocaat bij de kantonrechter terecht had gekunt.

1) De BTW van de factuur die je nog niet betaald hebt, dien je wel in 2015 als voorbelasting af te trekken (er even vanuitgaand dat je niet volgens het kasstelsel moet werken). Zou de schuld omzetbelasting dus iets lager verwachten. 2) Eigen vermogen aanpassen naar activa - schulden. Je banksaldo behoort niet volledig aan jou toe als anderen nog centjes van je krijgen.

Heb je een reden om die kosten aan een later jaar te willen toekennen? Zo nee, en betreft het enkel een factuur die je zelf in 2015 nog niet betaald had, dan vul je deze als "schulden aan leveranciers" (crediteuren) in. Als je balans vervolgens niet klopt, dan klopt je "eigen vermogen" waarschijnlijk niet. Als het een factuur zou zijn waarin een vooruitbetaling wordt gevraagd voor diensten die in de toekomst nog geleverd moeten worden, en die niet betrekking hebben op 2015, dan kan je het wel als "overige vorderingen" bij de activa zetten.

Deze regels zijn in andere EU landen al een paar jaar geleden geimplementeerd. Fijn dat dat in Nederland nu ook het geval wordt. Toen ik vorig jaar de Micro Entity accounts van een Ltd bij de KVK wilde deponeren werdt deze in eerste instantie door de kamer van koophandel als onvolledig geweigerd. Dachten zeker: een voorblad met daarachter maar een half A4'tje, dat kan nooit alles zijn, maar dat was het wel. :)

Daar maken ze het dan niet bepaald makkelijker mee. In veel landen worden eenmanszaken (sole traders) nergens ingeschreven. Die hoeven alleen maar de winst achteraf bij de inkomstenbelastingen op te geven, vergelijkbaar met "resultaat uit overig werk" bij ons. Zou met die insteek zelf geneigd zijn iedere dienstverlener standaard als ondernemer te beschouwen.

Goed dat dit aangepakt wordt. Aan de andere kant vraag ik me ook wel eens af of witwassen er niet ook vaak standaard bij gezet wordt om de aanklacht wat aan te dikken, of zwaardere opsporingsmethoden te rechtvaardigen, als ze dat goed uitkomt. Vandaag was bijvoorbeeld ook in het nieuws dat een aanbieder van versleutelde mobieltjes is opgepakt, waarbij als enige(!) verdenking witwassen wordt genoemd: https://www.politie.nl/nieuws/2016/april/19/11groot-crimineel-communicatienetwerk-uit-de-lucht.html Dat vind ik dan wat minder correct...

Zat eerder te denken aan aparthotels (kamers met kookgelegenheid), het aanbod van airbnb, vakantiewoningen, en soortgelijke short term rent dan aan reguliere huur. Dat kan ik persoonlijk heel goed begrijpen ;) En wat dat betreft ben ik ook wel nieuwsgierig naar waar de grens van het toelaatbare ligt.

Dacht dat je bij etentjes en congressen e.d. de keuze had of je die drempel gebruikt en alles wat er boven komt voor 100% aftrekt. Of de drempel niet gebruikt, maar slechts een bepaald percentage mag aftrekken. Maar de exacte regels moet je even opzoeken, en weet uberhaupt niet of deze kosten wel in die categorie vallen. Als je ergens korte tijd verblijft heb je een punt. Maar als je er vier maanden zit, vraag ik me af of er op een gegeven moment niet van je verlangt kan worden dat je een appartement met fornuis neemt...

Zitten die collega's bij dezelfde "opdrachtgever" hetzelfde werk te doen? Anders vallen over verschillen met je eigen situatie weinig nuttigs te zeggen, zonder inkomen en aftrekposten van de betrokkenen te kennen. Zijn genoeg zzp'ers die niet zo heel veel verdienen, en alleen daardoor al minder dan 30% betalen.

Een drempel bedrag is een minimum bedrag, waarbij het bedrag dat erboven komt aftrekbaar is, geen maximum bedrag. Vraag is echter of dit wel onder dat kopje valt, en het niet eerder als huisvesting buiten de woonplaats af te trekken is als je er langere tijd zit... Maar thuis moet je toch ook eten? Of hebben we het hier over zaken dinertjes met de klant?

Daar heb ik me ook al over verbaasd. Verkoop je als normale ondernemer cadeaubonnen online, dan heeft de consument 14 dagen bedenktijd, en moet de bon minimaal 1 jaar geldig zijn. Maar PostNL noemt het postzegelcodes, en is van mening dat vijf dagen dan ook wel genoeg is... ::)

Bij Hotmail reageren ze netjes als je erover klaagt dat legitieme e-mail geweigerd wordt. http://go.microsoft.com/fwlink/?LinkID=614866 Gmail heeft ook zo'n formulier. Maar daar nooit een reactie gehad. Problemen kunnen ook ontstaan als het shared hosting is, en je dus een server met andere klanten van het hostingbedrijf deelt. Iemand hoeft maar ingesteld te hebben dat al de e-mail voor zijn domein doorgestuurd moet worden naar een @gmail.com adres, en de spam wordt ook meegestuurd. Dan wordt al snel alle e-mail -al dan niet tijdelijk- geweigerd met meldingen als:

Maar je bedrijfje domweg in het buitenland vestigen en vanuit daar naar de klant versturen (ala Proxis) is wel een ontsnappingsmogelijkheid. Dan ben jij immers niet de importeur in NL. Zo ook het commissariaat over een andere Belgische verkoper die het assortiment van een Nederlandse boekengroothandel aan Nederlanders verkocht (en waarbij je gewoon per iDeal kon afrekenen): http://www.cvdm.nl/wp-content/uploads/besluiten/10802-handhverz_kbb_inzake_shoppingplaza.pdf

Probleem kan ook zijn dat het wellicht niet alleen de overheid is waar je dan tegen moet procederen. Mochten er uitgevers tussen zitten die de huidige kartelvorming graag in stand houden, en je gaan tegenwerken door bijvoorbeeld niet meer te willen leveren, dan kan dat ook een probleem voor je bedrijfsvoering worden. Denk dat je er alleen aan moet beginnen als je medestanders van formaat hebt.

De BTW die PostNL/koerier int voor losse pakketjes uit het buitenland, kan je gewoon als voorbelasting aftrekken. Nadeel is alleen dat je alsnog geld kwijt bent aan de afhandelingskosten, en dat door de afhandeling de levering van je pakketje soms wel een week vertraging oploopt.

Of juist niet. Bij onze zuiderburen hebben ze deze onzin niet, dus bestellen prijsbewuste consumenten tegenwoordig hun boeken bij bijv. proxis.be en niet meer bij de Nederlandse boekenwinkels.

Zie ook de link die ik in mijn post geplaatst heb, naar de pagina "Digitale Diensten" op de site van de belastingdienst ;) Maar die pagina gaat voornamenlijk over MOSS dat je alleen mag gebruiken bij elektronische diensten geleverd aan particulieren in een andere lidstaat. Bij levering aan bedrijven in een andere lidstaat, is de dienst ook belast in land van afnemer, maar wordt dit bereikt door te verleggen.

TS omschrijft zijn afnemers als "bedrijven zowel binnenlands, binnen de EU als buiten de EU." Wellicht dat deze ten onrechte dachten dat de facebook pagina van een particulier die wat bijverdiende was, en daarom maar niet om een factuur gevraagd hebben?!

TS heeft het over kledingmerken als klant. Neem aan dat dat geen particulieren zijn. Indien de afnemer niet in NL, maar elders in de EU zit, klant om zijn BTW nummer vragen, en de BTW verleggen. Afnemer buiten de EU, geen Nederlandse BTW verschuldigd.

In de praktijk zitten de meeste landen buiten de EU niet zo op kleine BTW aangiften te wachten. Momenteel mogen staten alleen van bedrijven die daadwerkelijk in die staat gevestigd zijn verlangen dat ze sales tax afdragen. Er is een wetsvoorstel dat daar verandering in moet brengen (Marketplace Fairness Act), maar "kleine ondernemers" met een omzet onder de $ 1 miljoen zijn daarin vrijgesteld.

Dat is slechts van toepassing op bedrijven die niet in Nederland zijn gevestigd of voor bedrijven met een buitenlandse vestiging. In het oorspronkelijke topic werden meer criteria genoemd: Vind het overigens vreemd dat een bank kennenlijk ook op basis van de nationaliteit van een aandeelhouder hogere tarieven mag rekenen. In tegenstelling tot de rechtsvorm van je bedrijf, is dat niet iets dat je heel makkelijk verandert.

Dit betreft een campinghouder die in december de overeenkomst opzegt (nietig verklaard) die in november afgesloten is. Zijn dan al ruim 4800 euro aan kosten gemaakt? We zien steeds opnieuw dat een beroep op reflexwerking niet slaagt. Maar goed, als een particulier door een gehaaide huis-aan-huis verkoper te dure kozijnen was aangesmeerd, en een maand gewacht had alvorens de overeenkomst te herroepen, dan was de bedenktijd ook inmiddels voorbij (zover die uberhaupt van toepassing is op maatwerk) en was deze ook zwaar het haasje geweest. Wil je daar iets tegen doen dan zou er eerder een totaalverbod op dergelijke verkoopmethodes moeten komen, dan dat ondernemers aan particulieren gelijk gesteld worden. Zou ik overigens ook wel een voorstander van zijn. Of de hoogte van de vergoeding voor het leveren van een laptop, het opzetten van de hosting, en (beginnen met) het ontwerp van een website redelijk is, kan je je afvragen. Maar net zoals je kan aanvoeren dat het goedkoper kan, sluit ik niet uit dat de tegenpartij dat kan weerleggen en website bouwers kan vinden die nog duurder zijn.

In dit geval werd er verwezen naar het grijze lijst artikel dat een onredelijk hoge verbrekingsvergoeding als vermoedelijk onredelijk bezwarend bestempelt. Maar vond de rechter niet dat de hoogte daarvan daadwerkelijk onredelijk was. Als een voorwaarde uberhaupt niet in strijd is met de lijst, heb je niks aan eventuele reflexwerking, en had ook een consument gewoon moeten betalen. Sinds de invoering van het wetsvoorstel van Dam staan ook overeenkomsten >1 jaar zonder mogelijkheid om na het eerste jaar per maand op te zeggen op de grijze lijst. Toen deze (4 jarige) overeenkomsten liepen was dat nog niet het geval, dus kon daar geen beroep op gedaan worden. Maar misschien dat dit tegenwoordig wel meer mogelijkheden bied, mits reflexwerking toegepast wordt.