In deze topic staat een stukje over een onderzoek uit Amerika.

 

Uit Amerikaans onderzoek blijkt bijvoorbeeld dat 50% à 80% van de technische starters ten minste één ondernemende ouder heeft (Roberts, 1991). Waarschijnlijk fungeren dergelijke ouders als rolmodel en geven zij doorslaggevende steun aan plannen om een bedrijf te starten.

 

Hoe staat het met jullie familie?

Mijn ouders hebben altijd voor een baas gewerkt, maar mijn opa en zijn vader waren ondernemers. I like to think I got it from them :D

M'n vader werkt in de metaal voor een baas, m'n moeder is huisvrouw. Ook in de rest van m'n familie is niemand zelfstandig ondernemer. Maar ze steunen me zeer sterk in alles en laten me helemaal vrij in mijn keuzes, dat heeft me wel gesterkt in mijn keuzes en beslissingen.

 

Wat ik wel merk is dat rondom mij en mijn bedrijf meer mensen serieus gaan overwegen om zelfstandig aan de slag te gaan. Ik krijg veel vragen van vrienden over concrete zaken die te maken hebben met het oprichten of het runnen van een bedrijf, en al een paar zijn bezig serieuze bedrijven op te richten. Die positieve invloed gaat er zeker van onze activiteiten uit, dat is wel grappig om te zien.

Mijn ouders zijn allebei onderwijzers, dus daar zit 't em niet in ;D

 

Ik heb wel twee ooms met ondernemingsdrift (en grote huizen en auto's) dus misschien dat dat in mijn leven een grote indruk heeft gemaakt

 

(tot dusver hier echter geen grote huizen en auto's... ;))

> Mijn ouders hebben altijd voor een baas gewerkt, maar mijn opa en

> zijn vader waren ondernemers. I like to think I got it from them

 

same here ja, van vaders kant dan. moeders kant zijn allemaal boekensnuffelaars (raboband, belastingdienst) wat wel eens lastig is: ze snappen niet dat je het niet zomaar kan opgeven als een normale baan... 'ow, dan stop je er toch gewoon mee?' als ik weer eens verzucht dat ik naar new zealand wil :)

 

ben wel de eerste in de huidige familie die het zo concreet aanpakt, heb hetzelfde als jeroen: je wordt een soort van vraagbaak.

Mijn vader is wisselend ondernemer en in loondienst geweest. Volgens mij deed hij altijd wat hem privé het meeste opleverde. Niet echt een ondernemer als wel een opportunist (goed bedoeld!!). Of zijn ondernemers in beginsel opportunisten? ;)

 

 

Ben veel meer techneut dan ras-ondernemer want verkopen zal ik wel nooit leren. Ik moet het hebben van het werk wat ik aflever, niet van de praatjes of m'n vriendjes.

Ik had weinig keus dan ondernemer te worden omdat ik niet wilde verhuizen of veel in de auto zitten.

M'n vader was melkboer en moeder deed de kruidenierszaak.

Opgegroeid met de deurbel en wat wijze levenslessen, ook al was ik meer aan het boekenwurmen dan aan het luisteren.

Mijn ouders zijnj beiden in loondienst....geen idee dus waar het vandaan komt...:)

 

Maar ik herken ook hetzelfde dat om me heen anderen ook een bedrijf op (willen) zetten. Enkele zijn al weer gecrashed en teruggegaan in loondienst, maar ze hebben het in ieder geval geprobeerd en er veel van geleerd! Ik verwacht dat ze het later nog wel een keer gaan proberen.

 

Ronald

Mijn Vader heeft altijd (veel) eigen bedrijven gehad, mijn moeder in nog steeds ondernemer, mijn zusje was het, ik was de enige in loondienst (14 werkgevers in 13 jaar). Zou het een chromosomale afwijking zijn? ;D

 

Overigens vind ik van mezelf niet dat ik een "die hard" ondernemer ben.

Een beetje hetzelfde verhaal als Den, pa + ma allebei niet, allebei m'n grootouders wel. Misschien dat m'n ouders het allebei niet meer durfden toen die bedrijven naar de knoppen gingen ;D

 

Broers zijn verder helemaal niet ondernemend, schoonzusje is wel net gestart, maar goed, dat heeft weinig met erfelijkheid of familiedrang te maken natuurlijk...

Opgegroeid in een gezin met een eigen onderneming. Heb de kans gehad deze over te nemen, had toen geen trek was nog jong en zag niet veel in de branche (transport). Toen is de onderneming verkocht 3 jaar voor mijn vaders welverdiende pensioen.

 

Het onderzoek klopt.

 

Cheers, Ron

Slagerszoon.

 

Verklaart mijn botte gehak in miin venture capital dagen. Indien men op woensdag lang kwam was het gehakt dag! :P

 

Zie zelf ondernemen meer als "free spirit", die vindt je overal, ook in loondienst, of als wereldreizigers. Volgens mij hebben ze allerlei soorten voorouders. Denk ook dat de tijdsgeest er weer mee te maken heeft. (Direct na de oorlog (wederopbouw) meer ondernemers, daarna meer corporate werknemers???)

 

K.

In mijn gehele stamboom is er geen ondernemer te vinden.

 

Mijn vader verklaarde mij eerst voor gek toen ik voor me zelf begon.

 

Later toen bleek dat ik succes begon te hebben veranderde zijn standpunt.

En zei hij niet tegen mij maar tegen andere dat hij het altijd wel wist dat het ondernemerschap in mij zat.

 

Dit was wel nadat ik er twee mislukte ondernemersplannen op had zitten.

 

1. E- commerce :-\

2. Jachtwerf in luxe jachten bouw :-\

Heden; Work Brokers een Belangen organisatie voor zelfstandigen ;D

 

Eerst was ik het zwarte schaap maar momenteel kan ik niet meer stuk.

 

Groeten Chris Béééé ;) ;)

 

 

Mijn vader werkt vanaf z'n 35e voor zichzelf, en mijn moeder sinds een paar maanden!

Ik heb echte entrepreneur ouders dus.

Mijn vader is begonnen met een bouwmarkt in Apeldoorn (huppelde ik vroeger rond, vraag me dus gerust de ins en outs van het doe-het-zelven ;D ) en importeert nu kunststof leidingen en vloerverwarming (en toebehoren) en mijn moeder is sinds kort Professional Organizer.

 

Ik denk wel dat het uitmaakt of je in zo'n 'sfeer' opgroeit. Er gaat iets heel prettigs van uit en ik heb het nooit geromantiseerd. Als je het dan nog steeds wil...... moest het zo zijn ;D

 

Groet,

Annedien

Toch nog even mijn doopcel.

 

Ik kom uit een arbeidersgezin met twee kinderen ik en mijn twee jaar jongere broer.

Mijn moeder was huisvrouw en mijn vader werkte als werkvoorbereider/ calculator in loondienst bij een aannemersbedrijf

En hij werkte zolang als ik me kan herinneren in zijn vrije tijd altijd zwart bij.

Ondanks dat hij in loondienst werkte was hij illegaal een ondernemer in hard en nieren.

Vanaf mijn twaalfde jaar werd ik dan ook (afgezien van de sport avonden en wedstrijden) door mijn vader opgeëist om mee te werken. Kinderarbeid ?? Nee, het was gewoon lekker ouderwets en voor mij leuk om te doen.

Het bracht mij er in ieder geval toe dat ik op mijn 15 mijn eerste onderneming opzette.

Terwijl andere jongeren een krantenwijk hadden had ik onder mijn vaders naam een kranten afhaal depot in de garage.

Ik verdiende daar een fl 1350,- in de maand mee terwijl ik er dagelijks maar 2 uur aan kwijt was.

En ik hoefde niet in wind en regen er op uit.

De komende jaren daar opvolgend hadden ik en mijn broer naast het sporten en school met het krantendepot en de werkzaamheden met onze vader een zeer goede verdiensten.

Zo goed dat ik tijdens mijn studenten tijd al geld genoeg had om op mijn twintigste een huis te kopen.

En met mijn vriendin kon gaan samenwonen.

 

Na de LTS / MTS en tenslotte de HTS doorlopen te hebben ben ik gaan werken bij GE plastics in Bergen op Zoom.

Na een 8 maanden dat ik daar werkzaam was kwam ik een internationale vacature van GE tegen.

Ik heb daar vervolgens op gereageerd en ben na een sollicitatie procedure van 7 dagen in Boston aangenomen als European communication manager.

Vervolgens ben ik uitgezonden naar Koeweit waar 3 maanden op en twee maanden af werkte t.b.v de wederopbouw van de industrie van het land. Ik verdiende een 6000 dollar per maand en ik werkte in de twee maanden dat ik thuis was ook nog door. Naast Koeweit heb ik ook nog gewerkt in Panama en tezamen met mijn vrouw (inmiddels ex-vrouw) en mijn dochter Kimberley heb ik een jaar gewoond en gewerkt in Mombassa Kenia ( waarvan mijn ex en mijn dochter omdat mijn ex haar minnaar miste maar een half jaar bleef).

Toen ik hiervan terug thuis kwam heb ik mijn vrouw en haar minnaar ( “mijn vriend”) mijn huis uit gegooid en ben ik gescheiden en heb ik de volledige voogdij over mijn dochter Kimberley verkregen.

Ik heb vervolgens mijn ontslag genomen en ben na vele financiële rompslomp met mijn huidige vrouw Annette opnieuw begonnen.

Daarna ben ik via uitzend en detacheringbureau`s overal gaan werken.

 

Ik kwam door mijn internationale ervaring terecht in verschillende scheepsbouw projecten in geheel Europa.

Zodoende kwam ik ook als troubleshooter terecht bij Damen shipyarts in Gorinchem waar ze een groot probleem ondervonden t.b.v het bijtijds afgewerkt krijgen van verschillende projecten.

Er zat hier een zodanige boeteclausule op dat ze in grote problemen kwamen en ik werd hiervoor als onafhankelijk adviseur ingehuurd om de oorzaak te vinden en te onderzoeken wat hierin de oplossing zou moeten zijn.

De oorzaak van dit probleem lag bij de ingehuurde contractors die hadden t.b.v de projecten geen voldoende gekwalificeerd personeel zodat ze van buiten af via uitzendbureau`s inhuurde die vervolgens geheel niet de juiste vakmanschap en ervaring beheerste. Zodoende duurde de werkzaamheden langer en liepen de projecten uit.

Dus de oorzaak had ik toen gevonden maar toen de oplossing nog.

Ik kreeg toen het heldere idee om het inhuren van kleine zelfstandigen te opperen.

Alleen hoe kon ik deze mensen traceren want in de techniek was er geen specifiek bureau in de Nederlandse markt aanwezig en adverteren deden deze kleine zelfstandigen niet.

Dus ik was hier genoodzaakt om zelf een netwerk op te zetten en contacten te gaan zoeken.

Bij de gesprekken kwam ik in aanraking met de problematiek van het inzetten van de kleine zelfstandigen zoals o.a naheffing en keten aansprakelijkheid.

Ik heb dit toen volledig onderzocht en voor Damen het opgezette netwerk werkzaam gemaakt.

 

In 2001 ben ik als zelfstandig ondernemer gaan werken omdat ik in bezit kwam van een opdracht voor het afmaken van twee casco`s van (reeds verkochte) jachten. Deze kon ik niet wegleggen bij Damen Shipyards dus besloot ik, door het starten van mijn eigen onderneming, de opdracht naar mijzelf toe te trekken. Na twee maanden voorbereidend werk koos de Amerikaanse klant echter toch voor een Amerikaanse werf. Hij wilde graag van mijn diensten gebruik blijven maken, maar dit zou betekenen dat ik naar Amerika zou hebben moeten verhuizen, wat voor mijn gezin geen optie was.

 

T.B.V Het probleem dat ik voorheen had opgelost bij Damen was er een ondernemersplan ontstaan.

Om dit gat in de markt te vullen heeft het mij anderhalf jaar geduurd voordat ik een bankvriendelijk ondernemersplan had ontwikkeld.

Momenteel zit ik diep in de shit. (zie terleurstellingen)

Maar ik heb goede hoop.

 

Groeten Chris Geus

Lieve Chris,

 

Ik ken je nu al zoveel jaar, maar die buitenlandse verhalen had ik nog nooit gehoord (voor alle outsiders, ik ben een erg goede vriendin van Chris en zijn vrouw Annette) Zo zie je maar, dat je me, ondanks onze vele, lange telefoongesprekken, nog steeds kan verrassen!

 

Ik heb een stelling: "Elke ondernemer heeft een zekere 'frustratie' waardoor hij/zij de drive heeft/vindt om een succesvol ondernemer te worden."

 

Wat is mijn frustratie? Naast dat ik een behoorlijk assertieve en ambitieuze tante ben en altijd vol zit met ideeen en plannetjes, denk ik dat een grote motivator voortkomt uit een stukje onzekerheid. Bang dat ik alleen erkenning krijg van anderen door mijzelf te bewijzen en dan vnl. van de familie. Ik ben altijd de steunpilaar van iedereen geweest. Altijd is het geweest:"Judith is een doorzetter, heeft wilskracht." Mijn oma schept altijd over me op in de bejaardensoos. Ik moet me dus wel bewijzen, anders ben ik de zekerheid kwijt van haar waardering voor mij. Dit is niet iets waar ik elke dag bewust aan denk. Maar ik denk dat het onbewust een grote rol speelt. Ook ben ik dol op een stukje veiligheid. Heel tweezijdig, want ik heb mijn baan opgezegd en richt me nu fulltime op het ondernemen. Maar ondernemen en eigen baas zijn staat voor mij ook gelijk aan een stukje macht en met die macht creeer ik mijn eigen veilige omgeving waarin ik controle heb over mijn eigen leven.

 

Ik ben benieuwd naar de reacties........

 

 

Beste Judith,

 

Aan de hand van onze gesprekken sta ik versteld van dat je dit niet wist Ik kan alleen de verklaring geven dat deze periode omwille van mijn ex een zwarte bladzijde is in mijn leven.

Waar ik en zeker mijn vrouw niet graag over praten.

 

Groetjes Chris