Wat willen ondernemers nog?

[TimK]

Vanochtend liep ik over de Rozengracht. Waar een kleine, gebruinde Italiaan met iets te dikke buik uit een vrij grote Duitse auto stapte van een wat ouder model. Onhandig trekkend aan twee goedgevulde boodschappentassen. Hij was waarschijnlijk op weg naar zijn kledingzaak even verderop en liet daarbij klunzig één van de twee tassen uit zijn handen vallen.

 

Twintig meter voor hem werd hij gadegeslagen door een vrouw. Dertig centimeter langer dan hij, veel te blond haar, veel te bruine huid. Haar te grote zonnebril kon niet verhullen dat ze wat aan de oude kant was. Twintig jaar geleden was zij waarschijnlijk nog zijn ideale prinses.

 

Ik wachtte op een sneer van haar aan hem dat hij moest opschieten. Maar die bleef uit. Ik zag in haar houding een soort gelatenheid over de situatie. Het zonnetje scheen en waarom zou ze zich op dit moment druk maken over haar man, terwijl ze daar in de afgelopen tien jaar geen zier mee opgeschoten was. Het ging niet goed met hun relatie, maar ook niet slecht genoeg.

 

Een aantal weken daarvoor was ik in de kledingzaak. De prijzen waren wat aan de hoge kant, het personeel wat onaardig, de gordijntjes van de pashokjes sleets en de merken die ze voerden waren vooral vroeger populair. Een beetje van het type zwart glanzend nep rubber met bontkraag.

 

In deze winkel was gelatenheid geslopen. Het gaat niet echt goed, maar goed genoeg om niet failliet te gaan. Niet goed genoeg om echt wat te veranderen.

Om mij heen zie ik veel ondernemers met dezelfde gelatenheid. Middenstanders met groeidoelstellingen van 10% of minder. Ze willen misschien wel groeien, maar weten niet wat of hoe, of hebben de energie niet om echt wat te veranderen. Ze durven het risico niet aan.

 

99,7% Van alle bedrijven in Nederland zijn MKB-bedrijven. 50% Daarvan met minder dan 10 personen. Dat zijn een kleine 400.000 bedrijven. Daaronder bevinden zich zeer veel slaapondernemers. Of beter gezegd: dromers. Hoewel...

 

Sinds kort zit ons nieuwe bedrijf aan het Singel 146 in Amsterdam. Samen met een tiental andere startups. Startups van ondernemers die ook dromen, maar wel van iets nieuws, iets groots. Mensen die echt nog ergens voor gaan. Onlangs zijn de Dutch Startup Awards door The Next Web uitgereikt. Van de 7 prijzen zijn er 3 gevallen op het adres Singel 146.

 

Nederland heeft meer van dit soort types nodig. Mensen met goede ideeën die deze economie uit het slop gaan trekken. Daarom een wake-up call voor alle ondernemers die in slaap dreigen te vallen. Inclusief mijzelf. Voorlopig even niet achteruit kijken naar wat je hebt bereikt, maar vooruit naar wat er voor je mogelijk is. Want voordat je het weet is je vrouw sleets, jij iets te dik, het Poldermodel een iets te oude BMW........ en je vage droom een nachtmerrie.

[Frans Sijtsma]

Een column waarin twee soorten ondernemers op verkeerde gronden tegen elkaar afgezet worden naar mijn mening.

 

Je verheft een 10% groeidoelstelling tot de norm en maakt een karikatuur van degenen die die norm niet hebben. De 10% mensen, dat zijn de mensen die de economie uit het slop gaan trekken, dat zijn de mensen met de goede ideeen.

 

Kun je op enigerlei wijze uitleggen wat de relatie is tussen 10% groei en innovativiteit?

 

Naar mijn mening zijn de mensen met goede ideeen eerst en vooral geinteresseerd in het uitwerken van hun goede idee. Zij halen hun voldoening uit het slagen van dat idee, het op de markt zetten ervan.

Mensen met een groeidoelstelling hebben geld als principiële drijfveer, innovatieven hebben dat meestal niet.

 

Op het moment dat geld verdienen je drijfveer wordt, word je eerder risicomijdend als risiconemend is mijn ervaring.

 

Maar goed, wellicht kun je eerst eens uitleggen waarom ik van jou 10% moet groeien om niet 'sleets en te dik'te worden?

[djluc]

Die bedrijfjes die met bijvoorbeeld "maar 10%" groeien zijn vaak wel redelijk stabiel. In goede tijden gaan ze wat harder, in slechte wat zachter, maar ze draaien, voegen waarde toe aan de economie. Die leuke start-ups met gave ideeën, nieuwe plannen, bekende prijzen zijn hartstikke tof maar hebben wel een hoog risicoprofiel. Niet gek dat ze dus meer groei *moeten* behalen, anders rendeert het niet. Maar of die paar toffe bedrijfjes nou de economie gaan redden? Mwah, denk het niet hoor. Maar ze zijn wel gaaf ;)

[odeon]

 

Ik denk dat hetgeen Tim bedoeld is, dat je als ondernemer altijd doelgericht moet bezig zijn en ambities hebben. Dit kan bv elk jaar 10% groei zijn, maar ook het verbeteren van je producten, het verbeteren van de service etc. Zolang je maar een duidelijk doel en een plan van aanpak hebt.

 

Op het moment dat je geen duidelijke doelstellingen meer hebt, komt er inderdaad de sleet op.

[Marjan]

Eerlijk gezegd heb ik nog nooit doelstellingen gehad als ondernemer. Ik grijp de kansen die op mijn weg komen en haal eruit wat ik leuk vind om te doen. Voel me hier 100% happy bij en verdien goed mijn brood. Och, misschien is mijn enige doelstelling wel om me als mens goed in mijn vel te voelen, blij dat het lukt en ik geloof niet dat de economie hier slechter van wordt.

[Hans van den Bergh]

Hè, triest verhaal eigenlijk, als je het snel leest...

 

Maar een groei van 10% als gelaten betitelen? Een structurele groei van 10% per jaar betekent een verdubbeling in 7 jaar! Oftewel een schitterend toekomstperspectief!

 

Succès en groet,

 

Hans

[StefanO]

Volgens mij bedoelt Tim alleen maar dat het wel wat ambitieuzer mag. Als je blijft doen wat je altijd deed, dan krijg je wat je altijd kreeg. Mensen zijn gewoonte-dieren en voor je het weet zit je in je eigen patroon vastgeroest. Op zich niets mis mee, maar veel meer is vaak mogelijk.

 

Ik kom vaak genoeg ondernemers tegen die inderdaad al tijden niet vernieuwd hebben en een bedrijf met 'achterstallig onderhoud' willen verkopen. Ook vinden veel klanten het jammer dat ze me niet jaren eerder hebben ingeschakeld. Er is gewoon meer mogelijk en als je dat wilt bereiken (wil niet iedereen) moet je blijven nadenken en kritisch naar jezelf, je business, je concurrenten en je klanten blijven kijken.

 

Zelf merk ik dat ondernemen veel leuker wordt als het pad naar groei wordt ingezet en de business (nog) succesvol(ler) wordt. Ik krijg daar energie van. Mijn klanten en compagnons hebben dat ook. Maar die zal ik wel aantrekken. Het bouwen en creëren geeft een kick wat alleen door het vaderschap kan worden overtroffen. Maar dat is niet zo gek... je bedrijf is immers ook je kindje!

[Hans van den Bergh]

Volgens mij bedoelt Tim alleen maar dat het wel wat ambitieuzer mag.

Benieuwd of Tim dat beaamt.

 

Succès en groet,

 

Hans

[TimK]

@frans en @djluc

 

Het is inderdaad zo dat snelle groei vaak ten koste gaat van winst (of in ieder geval cash) op korte termijn. Groeiende bedrijven moeten hun boekhouding goed op orde hebben. En omdat er zoveel gebeurd mag je ze van mij inderdaad minder stabiel noemen.

 

@hans

Een groei van 100% in 7 jaar vind ik, persoonlijk, niet voldoende om genoegen uit mijn ondernemerschap te halen. Mijn ervaring is dat het allemaal een stuk leuker begon te worden toen we boven de 30% groei kwamen. En het jaar waarin we 60% groeiden, daar krijg ik nog steeds een adrealinekick van als ik er aan denk.

 

@Stefan

Stefan raakt precies wat ik bedoel.

 

@iedereen. Begrijp me niet verkeerd. Het aantal stabielere minder hard groeiende bedrijven is veel groter dan het aantal hardgroeiers. Deze waardevolle groep hebben we nodig! Zeker als hardgroeiend bedrijf. Bovendien, als ieder bedrijf hardgroeiend was zou het best een chaotische boel kunnen worden. En die 10% is natuurlijk om jullie ondernemers te triggeren.

[P.J.]

Ik denk dat als ieder bedrijf alleen maar giga zou moeten groeien om te overleven, er ook een giga inflatie aan vast hangt. Elke branche is anders en heeft andere behoeften.

[TimK]

Hoi PJ,

 

Ik volg je commentaren altijd met veel genoegen. Nu toch even een kleine onduidelijkheid bij mij...

Wat bedoel je precies met groei van bedrijven in combinatie met inflatie?

 

Hoe zou dat volgens jou werken?

[Micha van Veen]

Goede en prikkelende column waarin ik parallellen zie naar de de huidige samenleving, mezelf en andere voorbeelden waarover ik zou kunnen gaan uitweiden in een uitgebreide reactie. Energie genoeg om het te zien en over na te denken, maar te weinig om het te doen.

 

Maar wel energie genoeg om je enorme complimenten te geven voor je prachtige bijna filmische sfeertekening. Ik zie de winkelstraat en de zweetdruppels parelen over de ietwat gezette italiaan. Ik hoor in de eerste alinea een zacht en onzuiver gespeelde "que si, que no" van Jody Bernal. David Lynch zou hier wel mee kunnen.

 

Dank,

 

Micha

 

 

 

[Hans van den Bergh]

@hans Een groei van 100% in 7 jaar vind ik, persoonlijk, niet voldoende om genoegen uit mijn ondernemerschap te halen. Mijn ervaring is dat het allemaal een stuk leuker begon te worden toen we boven de 30% groei kwamen. En het jaar waarin we 60% groeiden, daar krijg ik nog steeds een adrealinekick van als ik er aan denk.

 

Ik kan me er van alles bij voorstellen dat je daar meer dan tevreden op terugkijkt, waarschijnlijk werden je verwachtingen (groeidoelstellingen) overtroffen (Tevredenheid = concrete ervaring minus gestelde verwachting).

 

Stel dat je resp. 40% en 70% had beoogd en begroot, was het je achteraf toch tegengevallen. Had je je echter gericht op structureel 10% of in die orde van grootte, dan vier je terecht (!) het onverwacht grotere succes. De vraag is echter of je dat soort cijfers 7 jaar volhoudt. En zelfs 100% structurele groei per elke 7 jaar lukt niet veel bedrijven. Maar je hebt zeker gelijk dat de ambitie eraan ten grondslag moet blijven liggen. En dat het bij die toko met die sleetse uitstraling daaraan ontbrak, is goed en boeiend in je column beschreven.

 

Succès en groet,

 

Hans

[P.J.]

Hoi PJ,

 

Ik volg je commentaren altijd met veel genoegen. Nu toch even een kleine onduidelijkheid bij mij...

Wat bedoel je precies met groei van bedrijven in combinatie met inflatie?

 

Hoe zou dat volgens jou werken?

 

Ik stelde dat dan elk bedrijf ongeremd zou groeien door steeds vernieuwende producten op de markt te brengen die voorgaande producten moeten vervangen. Dan zou er een constante vorm van kapitaalvernietiging gaande zijn, doordat de oude producten heel snel worden afgeschreven. Je hebt die tendens gezien in de ontwikkeling en prijzenslag met b.v. harde schijven. Daar is de kapitaalvernietiging zo groot, dat er uiteindelijk nog maar een paar procent winst op het product wordt gemaakt door de fabrikant.

 

Het is dus niet wenselijk dat die ontwikkeling op elk gebied plaatsvindt. Het zou zelfs de maatschappij ontwrichten.

[Hans van den Bergh]

Hoi PJ,

 

Ik volg je commentaren altijd met veel genoegen. Nu toch even een kleine onduidelijkheid bij mij...

Wat bedoel je precies met groei van bedrijven in combinatie met inflatie?

 

Hoe zou dat volgens jou werken?

 

Ik stelde dat dan elk bedrijf ongeremd zou groeien door steeds vernieuwende producten op de markt te brengen die voorgaande producten moeten vervangen. Dan zou er een constante vorm van kapitaalvernietiging gaande zijn, doordat de oude producten heel snel worden afgeschreven. Je hebt die tendens gezien in de ontwikkeling en prijzenslag met b.v. harde schijven. Daar is de kapitaalvernietiging zo groot, dat er uiteindelijk nog maar een paar procent winst op het product wordt gemaakt door de fabrikant.

 

Het is dus niet wenselijk dat die ontwikkeling op elk gebied plaatsvindt. Het zou zelfs de maatschappij ontwrichten.

 

Ik probeer deze stellingname ook te begrijpen: in de markt zullen producten volgens jou sneller worden afgeschreven, doordat bedrijven vernieuwde vervangproducten op de markt brengen waar eigenlijk (nog) onvoldoende vraag naar is? Wat heeft dat voor invloed op de inflatie?

 

Succès en groet,

 

Hans

[P.J.]

Ik bedoel dit wel op grote schaal. Stel dat de vraag vanuit de consumptiemaatschappij enorm toeneemt en producenten ongeremd vervangende, nieuwere producten op de mart zetten, voor steeds lagere prijzen, dan worden de vervangende producten veel eerder afgeschreven dan ze technisch bruikbaar zijn. Bovendien worden op die manier hele voorraden vernietigd. Het is duidelijk dat dit kapitaalvernietiging is en dat leidt altijd tot inflatie.

[Hans v N]

Goed is de grootste vijand van beter. En wat vandaag nog goed is kan morgen matig zijn.

 

Twee tegeltjeswijsheden die bij me opkomen bij het lezen van deze boeiende column. Het heeft schijnbaar alles te maken met de bereidheid om risico te lopen. Met het stijgen van de jaren neemt die evenredig af. Althans bij de meeste ondernemers. Tot die ene grote klant die al jaren trouw voor brood op de plank zorgt er voor kiest om voor de firma “beter” te gaan. Of tot dat de markt niet meer zit te wachten op producten die gisteren nog goed waren.

 

Groeien kan je ook door juist minder risico te nemen bijvoorbeeld met een betere kwaliteit en goede nieuwe producten. Ook door verstandig te outsourcen kan je groei bewerkstelligen zonder extra risico’s.

[Henk de Greef]

Tja, het is wel stoer om in deze tijd van economische teruggang te roepen dat 10% groei toch wel het minimum is. De huidige realiteit is echter dat veel mkb bedrijven met weinig vlees op de botten bij een omzetdaling van 10-30 % plotseling de huur of het personeel niet meer kunnen betalen. Ik vraag me af hoe die ondernemers deze column ervaren en of ze na het lezen daarvan Tim gaan bellen voor een gedegen advies.

Dit neemt niet weg dat het verhaal wel grotendeels klopt, maar of dat een probleem vormt en of de economie gered gaat worden door startups, daar wil ik nog wel eens een boompje over opzetten.

[Marije Miggiels]

Apart om te zien dat velen reageren op de doelstelling van minimaal 10% winst. Ik neem die 10% winst niet letterlijk, maar denk aan excellent presteren. Als dat je doelstelling is, dan heeft dat z'n weerslag op je winst.

In Nederland heerst een zesjescultuur, "goed is goed genoeg". In de VS kom je hier echt niet mee weg. Trouwens, als ik die 10% letterlijk zou nemen, zou ik nog nergens zijn aan het einde van dit jaar (met een omzet van 0 in 2009 en op de valreep 1 klant ;) )

Als we er nou eens allemaal streven het beste uit onszelf en uit de onderneming te halen, dan zou Nederland er al veel beter uitkomen.

 

@Tim, leuke column, mooie beeldspraak. De reus is onderweg :)

[Jelis]

Goed voorbeeld,Al zal ik zelf erg blij zijn met 10%:D

[TimK]

Blij te zien dat deze column tot discussie leidt...

 

@micha, bedankt voor je compliment.

 

@Hans van Nijnaten, het gaat zeker om de bereidheid om risico te lopen. En dat doe je volgens mij voor de droom die je hebt en het plaatje van die droom wordt gevormd én vormt naar mijn mening je ambitie.

 

@Henk. Bellen mag altijd, alleen is dit niet de vorm van advies die ik (zakelijk) geef. Wel kan ik mijn ervaring delen, mocht iemand een vraag hebben. Die is altijd welkom.

 

@Marije. Bedankt ook voor je compliment. Een kleine opmerking... ik had het over groei en niet over winst, maar waarschijnlijk bedoelde je dat ook. Ik ben het eens met eerder gegeven reacties dat als je groeit, dit vaak op korte termijn ten koste van je winst gaat. Tenminste dat is wel mijn ervaring (...mijn advies zou zijn om je winst wel te laten groeien als het kan).

[Patrick Gerrits]

Misschien ben ik wel erg naïef en negatief. Maar je stelt in je column dat we meer mensen nodig hebben die vooruit denken en risico durven nemen. Maar ik denk toch echt dat alles eerst begint bij de consumenten behoefte.

 

Het lijkt me namelijk zo dat er bij heel erg veel branches zo is dat waar de ene groeit de andere krimpt. Als mijn onderneming met 10% groeit en de markt groeit niet, wil dat dus zeggen dat er bij andere ondernemers iets minder geworden moet zijn. Daardoor gaat een andere ondernemer misschien wel failliet. Dit kost de samenleving dan weer uitkeringen e.d. (voor het personeel). Dus worden we er slechter van met z'n allen.

 

Beetje negatief beeld, maar ik denk dat het in NL prima is zoals het gaat.

[TimK]

@patrick

 

Veel grote innovaties zijn voortgekomen uit latente behoeften. Van het vliegtuig (wie had 150 jaar geleden gedacht dat het voor zoveel mensen mogelijk was om te vliegen, laat staan dat er behoefte aan was) tot de pc. En zo zijn er nog wel vele voorbeelden te noemen... Als al die mensen eeuwenlang alleen hadden gemaakt wat er gevraagd werd dan reden we (even gechargeerd) nog steeds op houten karren met vierkanten wielen.

[StefanO]

Zoals Tim aangeeft ontstaan kansen in latente behoeften. Zodra de behoefte manifest is, springt iedereen erop en is de kans in no time verkeken. Visionair ondernemerschap is daarom nodig om kansen te kunnen pakken. En dat betekent ook een beetje risico durven nemen.

 

Aan de andere kant moet je er als ondernemer ook voor gaan om je maximaal in te zetten. Zeker als markten volwassen worden en het product of de dienst een commodity worden. Of je moet degene willen zijn die de laagste prijs neerlegt. Persoonlijk ga ik liever voor een hogere waarde en loop ik graag een stapje harder. Geen zesje dus...

 

Wees positief onderscheidend en blijf je dus vooral inspannen voor je klanten of liever nog je hele netwerk. Je bedrijf bestaat immers bij de gratie van je klanten.

 

[P.J.]

Om iets nieuws op de markt te brengen mag je best iets forceren. Met afwachten komt er niks van terecht. Maar er zijn zoveel ondernemers die spul verkopen dat op zoveel plaatsen verkocht wordt. Daar is toch ook een behoefte aan?

 

Ik ben zelf van de vernieuwende soort. Ik zou kapot gaan als ik wordt opgesloten.

[Patrick Gerrits]

Ja eens met jullie. Maar ik doelde meer op het voorbeeld in de column. Van de klerenzaak. Als ik besluit om een 4 tal kleding winkels te openen in Nederland zal de vraag naar kleding niet toenemen. Misschien zal ik wel veel gaan verkopen door een gunstige prijs e.d. Maar dat zal dan wel ten koste gaan van de omzet van iemand anders.