burned out medewerker (opgeschoond en heropend)

[Christine]

Mijn kapster is 2.5 jaar geleden voor zichzelf begonnen. Het gaat wel goed met haar zaak, ze heeft twee parttime kapsters in dienst en werkt zelf part time, ze heeft ook kinderen. Nu is een van haar medewerksters, 30 jaar oud, sinds oktober thuis met burnout. Ze moet nu zelf extra werken en minder klanten aannemen omdat er minder capaciteit is, maar de kosten zijn niet lager omdat ze die zieke medewerkster wel normaal moet doorbetalen. We vroegen ons vanmiddag samen af:

 

- hoe kan een kapster van 30 een burnout hebben?

- hoe kan het dat die kapster na een maand niet weer aan het werk gestuurd wordt door de bedrijfsarts?

- waarom mag ze zo iemand niet gewoon ontslaan?

 

Ik begrijp dat dit politieke vragen zijn, maar het zijn wel vragen. Zoals jullie weten heb ik wel vaker vragen of opmerkingen voor het HL forum "HL vraagt aan de politiek", maar zo'n forum is er niet.

[renep]

Ze moet nu zelf extra werken en minder klanten aannemen omdat er minder capaciteit is, maar de kosten zijn niet lager omdat ze die zieke medewerkster wel normaal moet doorbetalen.

 

Ik ben wel met je eens dat de Nederlandse overheid de afgelopen decennia steeds meer risico's en lasten bij de werkgever heeft gelegd, waardoor het werkgeverschap voor ondernemers minder aantrekkelijk is geworden. In de verhalen over de bezuinigingsopties die deze weken in het Catshuis worden besproken is ook weer sprake van ww een tijd laten betalen door de ex-werkgever. Volgens de statistieken zijn er in Nederland steeds meer ondernemers, maar dat zijn voor het grootste deel zzp'ers die er niet aan moeten denken om personeel in dienst te nemen. Je kunt je dan ook afvragen of het "wentel alles af op de werkgever"-beleid goed is voor de werkgelegenheid.

 

Maar dat gezegd hebbende, heeft jouw kapster willens en wetens gekozen voor het werkgeverschap en heeft ze nu eenmaal te maken met de regels zoals die zijn. Daar horen risico's en/of verzekeringslasten bij, het is niet anders.

[P.J.]

Gewoon iedereen als zzp aan de slag en het probleem is alweer opgelost. En als dat niet kan dan maar de tarieven aanpassen, zodat alle alle overheadkosten ook goed zijn doorberekend. Zelfs voor een bedrijfje met 5 - 10 man personeel is het een bedrijfskundige ramp als er eentje door ziekte uit valt. Dit blijft altijd een spanningsveld want je wordt wel geacht op tijd te leveren, terwijl ineens, onvoorzien 25% van je personeel ziek thuis zit. In mijn optiek zijn er sinds 20 jaar geleden allerlei nevenkosten voor dit soort festiviteiten, op de nek van de werkgever geschoven. Misschien geen probleem voor de grotere bedrijven, die iets minder last hebben van het verzuimpercentage en helemaal geen probleem voor bedrijven waarvoor de kosten zelfs geen bal uitmaken, omdat de burger-schaapjes die toch wel opbrengen. Ook geen probleem als je Polen inhuurt van een "Pools" uitzendbureau voor 10 euro per uur.

[ErwinL]

Het juridische en verzekeringsgedeelte heb ik geen verstand van, maar ik zou als kapster toch wel heel voorzichtig zijn met dit soort smalltalk. Kans is groot dat deze werkneemster het via via ook zal horen.

Mochten deze verhalen overkomen alsof zij een 'mietje is die niets aan kan' tegen de vaste klanten, zou ik ook niet staan te trappelen om terug te komen mocht er wel weer verbetering in de persoonlijke situatie zitten.

 

Als de kapster nu veel klanten moet wegsturen kan een tijdelijke kracht wel uit lijkt mij. De loonkosten zijn de enige bijkomende kosten, de vaste bedrijfskosten heeft ze sowieso.

[member123]

Om te beginnen heel vervelend voor die vriendin van je dat haar personeel ziek is en ze moet doorbetalen.

 

Maar nog veel vervelender voor die kapster dat ze een BURN OUT heeft en dat ze thuis moet zitten.

Nog veel vervelender is dat ze thuis zit met een Burn out en kennelijk niet vertrouwd wordt door haar werkgever en een vriendin van haar werkgeefster die haar werkgeefster nog wat meer loopt op te jutten om haar werkneemster niet te vertrouwen en achterdochtig te zijn in plaats van te bekijken wat de oorzaak is en hoe ze haar werkneemster daarmee kan helpen om weer beter te worden.

 

Van de verzuimverzekering: indien niet afgesloten doet dat pijn ja, maar dat is een risico dat genomen is destijds (bewust of onbewust).

 

Verder is een tijdelijke kracht inhuren te duur?

Als het goed is maakt ze winst op het personeel en is inhuren van een extra kracht altijd nog goedkoper (levert meer op als het kost) als het wegsturen van klanten.

Als dat niet het geval is zit er structureel iets niet goed.

[herman van der helm]

Mijn vader als agrarier had vroeger hulp van de "buren" als er om een of andere reden werkuitval was. Later is deze burenhulp professioneel georganiseerd door de bedrijfsverzorgingsdienst. Een soort poel waar iedere agrarier een beetje voor betaalde en waar iedereen gebruik van kon maken indien het nodig was. Ook was het mogelijk om dan op vakantie te gaan met de ondersteuning van deze dienst. Is dit in de kapperswereld niet mogelijk? Jouw kapper kan er direct mee starten als ze een twintigtal kappers in de buurt benadert. Vroeg of laat kampen ze allemaal met hetzelfde probleem. En misschien zit hier een goede kans voor een nieuwe baan met afwisselend werk voor werknemers die een burnout hebben gekregen van hun oude baas.

[Marnix Wansink]

Echt tenenkrommend hoe jij (christine) hier in een paar enkele zinnetjes probeert aan te geven waarom jouw vriendin zo zielig is en (weer) de staat, de werknemer en alle anderen de oorzaak zijn. Een burn out is een psychisch probleem dat mensen die hier niet aan lijden nooit goed kunnen bevatten denk ik.

 

Zeggen dat JIJ (want zo veel beter steek jij in elkaar dan die kapster van 30) je werkgever tijdens een burn out nooit zo zou laten zitten en gewoon zou doorwerken is hetzelfde als bijvoorbeeld roepen dat jij in geval van anorexia gewoon wat extra zou eten om je gezondheid op peil te krijgen. Ik heb het gelukkig nooit meegemaakt maar in beide gevallen spelen er psychische factoren die zorgen dat je wellicht wat anders tegen zaken aankijkt. Mensen met een burn out willen over het algemeen niets liever dan beter worden en weer 'normaal' aan de slag gaan.

 

En dat het in de VS zoveel beter is geregeld op sociaal vlak is een heel andere discussie maar ik mag hopen dat jij ook de zwarte bladzijde kent van dat systeem.

 

Uiteraard is het mogelijk dat een werknemer zaken fingeert maar het zou je sieren om niet blind ergens van uit te gaan zonder kennis te hebben van de echte psychische/lichamelijke problemen waar een dergelijk persoon mee zit. In sommige andere topics ga je ook wel s vrij ongenuanceerd in de aanval omdat iemand of een bedrijf iets doet wat je eventjes tegenzit.

[Frans Sijtsma]

Ik denk dat Christine meer het feodaal ondernemerschap terug wil, met lijfeigenen enzo

 

Strookt niet helemaal met mijn gedachten over werkgever/werknemerverhoudingen

 

Frans

[P.J.]

Pas op met het sabelen heren. Ik denk dat er nog wel een persoonlijk laagje onder zit dat Christine niet zo duidelijk heeft laten zien.

 

Ik reageer dan ook "algemeen" op een dergelijke situatie en niet op de persoon. "Don't kill thé messenger" zou ik zeggen. Wacht maar tot er in Den Haag weer een andere kleur vlag komt te hangen en beleef dan maar mee wat er dan weer voor lasten naar de werkgevers geschoven worden. De lasten die van daaruit in het verleden naar de werkgevers zijn geschoven, hebben niet bepaald onze productiebedrijven laten floreren. Ze zijn overgenomen en een voor een geëlimineerd. En de weinigen die nog trachten er iets van te maken, kunnen zonder externe hulp geen beleid meer voeren. Alles wat simpel was, is tot een onoverzichtelijke brei vermaakt. Zelfs van de loonadministratie hebben ze een rommeltje gemaakt. Miljarden worden daardoor verkwanseld aan onnodige administratie en a-productiviteit. En het ziet er dus niet naar uit dat die situatie wordt teruggedraaid. De scholen/opleidingen zijn zodanig georganiseerd dat de stof van lagere scholen en het voortgezet onderwijs nauwelijks op elkaar aansluiten. MBO's en HBO's hebben opleidingen bedacht, waarmee in de maatschappij nauwelijks een boterham te verdienen is. Technische opleidingen van het eerste echelon zijn uitgekleed, waardoor er geen nijverheidswerkers meer aan de maatschappij worden afgeleverd. En dat ten koste van het feit dat het belangrijker is dat iedereen een nieuw lampje op zijn/haar fiets moet kunnen vervangen....... Er is geen ommekeer, geen herstel tot constructiviteit en het eind leidt tot niets. En helaas hebben de "ouderen" meegemaakt dat er met trots en betrokkenheid naar het werk werd gegaan om je boterham te verdienen. Je was begaan met je bedrijf en de mensen waarmee je werkte. En zelfs op dat vlak is er een rommeltje van gemaakt. We leven nu in een wereld van flexwerkers, uitzendkrachten en zzp-ers, die geen enkele binding met het zoveelste bedrijf kunnen opbouwen, omdat ze overmorgen wel weer ergens anders aan de slag kunnen zijn. De motivatie is dus van een gezamenlijke verschoven naar een individuele. En dat terwijl er steeds meer druk op de werkers kwam te liggen, omdat concurrentie ook steeds groter is geworden.

 

Misschien een zure beschouwing. Maar het is duidelijk dat we niet goed voor onszelf hebben gezorgd. De mens in opstand tegen globalisering, terwijl de samenhang in het nationaal functioneren wordt afgebroken. Verworden tot verpauperde vinexwijken, die perfect weergeven wat onze maatschappij nu nog inhoudelijk betekent.

 

Het wordt tijd dat we opstaan.

[Y Happy Level]

Pas op met het sabelen heren.

 

Pas op??? Ik vind het nog mild hoe er op haar gereageerd wordt.

 

Danny

[Marnix Wansink]

Pas op met het sabelen heren. Ik denk dat er nog wel een persoonlijk laagje onder zit dat Christine niet zo duidelijk heeft laten zien.

 

Ik reageer dan ook "algemeen" op een dergelijke situatie en niet op de persoon. "Don't kill thé messenger" zou ik zeggen. Wacht maar tot er in Den Haag weer een andere kleur vlag komt te hangen

 

De insteek van TS is niet 'algemeen' maar ook vrij persoonlijk. Ze beweert dat een werknemer van 30 die kapster is geen burn out kan krijgen en ontslagen moet kunnen worden omdat ze het 'dus' veinst. TS zelf zou bij een burn out gewoon blijven werken omdat de baas nu een probleem heeft wat ze blijkbaar niet wilde verzekeren vooraf. Is erg vanuit eigen oogpunt gedacht en niet erg politiek ingestoken lijkt me...

[Jeannine vdLinden]

Ik weet niet of het zozeer een politieke kwestie is als een maatschappelijke. Ook al zijn ze gerelateerd.

 

Uiteindelijk is de vraag: wie vinden wij als maatschappij voor de kosten verantwoordelijk? Als mensen niet kunnen werken, om wat voor reden dan ook, wie moet ervoor zorgen en wie moet er voor de kosten opdraaien?

 

Met burnout is de kwestie bot neergelegd want niemand kent de oorzaken en er is geen standaard geneesmiddel. En burnout is gewoon moeilijk vast te stellen; de instrumenten ervoor zijn op zijn zachtste gezegd niet heel erg objectief. Het zit er niet in de DSM IV noch in de ICD-10. Er is gewoon geen valide protocol om de diagnose vast te stellen.

.

Wat allemaal niet wil zeggen dat het niet bestaat, of dat het onbelangrijk is. Alleen, wanner hebben wij ermee te maken en hoe benaderen wij dat als maatschappij?

 

In de VS is het inderdaad een geheel andere kwestie; wij hebben als maatschappij een andere samenvatting van de relatie van mens, bedrijf, en overheid. Ik ga deze discussie niet graag aan, want het niveau van onwetendheid en onbegrip zo groot is aan beide kanten dat het eindigt eigenlijk nooit in een discussie. Wat mensen van vrienden of kennissen of de pers meenemen is niet onjuist; het is alleen niet compleet. Evenals de vreemde noties die Amerikanen hebben (gebaseerde op dezelfde bronnen) over Europa in het algemeen en Nederland in het specifiek.

 

Maar in het algemeen denk ik niet dat Nederland als maatschappij even hard wil worden op deze kwesties als de Amerikaanse is; en ik denk ook niet dat men dat wil. Gelukkig hoeft dat niet.

 

Dus, als maatschappelijke kwestie:

 

- hoe kan een kapster van 30 een burnout hebben?

 

Burnout heeft niet alleen te maken met werkomstandigheden; ook al uiten de symptomen zich op de werkvloer. Predictors van burnout zijn psychologische eisen van een baan -- dat wil niet zeggen dat het aan zich veeleisend is, maar dat de werknemer zelf het zo ervaart -- onevenwicht in werk-thuis verhouding en doorbraak van de ene op de andere, de mogelijkheid om eigen beslissingen te kunnen nemen en uitvoeren, en de wensen en verwachtingen van de werknemer zelf van een baan.

 

Dus, leeftijd en beroep zijn niet aan zich de belangrijkste factoren.

 

Deze discussie is omringd met taboe-onderwerpen; maar doorgaande maatschappelijke veranderingen en onzekerheid lopen hand in hand met een toename van gezondheidsproblemen, onder andere burnout. De cijfers zijn tellend; Nederland kent nu een burnout ratio die richting de 15% toe gaat, tegen 10% maar een paar jaar geleden. En ik denk dat als je de cijfers op zou zoeken, je zou een toename zien in mensen onder 35 en ook onder vrouwen.

 

- hoe kan het dat die kapster na een maand niet weer aan het werk gestuurd wordt door de bedrijfsarts?

 

Er is geen protocol voor de behandeling van burnout, en geen vaste termijn nodig om ervan te genezen. Als de werk en prive omstandigheden niet veranderd zijn, dan is het vragen om een herhaling.

 

- waarom mag ze zo iemand niet gewoon ontslaan?

 

Ik denk dat dicht bij de antwoord op deze vraag ligt het feit dat er in heel Nederland maar 2000 vaste contracten aangeboden werd in 2011. Er zijn er policy's die een pervers effect hebben; als alles goed geregeld moet zijn voor een werkgever maar niet voor een freelancer dan stimuleer je in economische mindere tijden freelancen.

 

Voor je kapster is het eigenlijk zonde dat ze een werkneemster aan wou nemen maar inderdaad haar verantwoordelijkheid ervoor niet goed geregeld heeft. Zij heeft de risico's aan zich genomen voor een ander en het viel tegen.

[Jeannine vdLinden]

 

De insteek van TS is niet 'algemeen' maar ook vrij persoonlijk. Ze beweert dat een werknemer van 30 die kapster is geen burn out kan krijgen en ontslagen moet kunnen worden omdat ze het 'dus' veinst. TS zelf zou bij een burn out gewoon blijven werken omdat de baas nu een probleem heeft wat ze blijkbaar niet wilde verzekeren vooraf. Is erg vanuit eigen oogpunt gedacht en niet erg politiek ingestoken lijkt me...

 

Ik denk dat TS zelf geen baas heeft om namens haar te kunnen verzekeren. En van de cijfers blijkt dat serial-entrepreneurs, mensen die blijven ondernemen, van alle beroepen de allerlaagste kans op burnout hebben. Misschien heeft het te maken met een ander manier van met het leven omgaan.

[P.J.]

Voor sommigen geldt: "Oogkleppen ophouden en gewoon doorgaan.....".

 

Kijk nu eens terug naar het verleden van Christine. Haar ervaringen hebben haar verbitterd en ertoe geleid dat zij deze boodschap op deze manier brengt.

 

Ten tweede zal de (nabije) toekomst duidelijk maken of de moderne succesvolle ondernemers nog wel potentieel klanten kunnen vinden in ons land. Ik zie b.v. op Linkedin hordes coaches, managers en interims hengelen naar een volgende job. Hoog opgeleide mensen, die hun markt zien afzinken zoals de Titanic dat in 1912 ook deed. Met hoop op alle (onzichtbare) oplossingen in de "cloud". Peptalk en pitchen...... Bizar geneuzel in randverschijnselen. "1984" is bewaarheid geworden, hetzij dan wel in een andere vorm, waarin de teloorgang tot uiting komt in individualisme en maatschappelijke verarming. Waarin de basis van het "zijn" en het als vanzelfsprekend zorgen voor elkaar, wordt verkwanseld. Arme zielen......

[Ard-Sc]

Christine brengt hier een onderwerp naar voren dat voor veel werkgevers herkenbaar is. Dat is toch een normaal onderwerp waar je over kunt discussieren? Ik vind het jammer om zo'n topic dan maar even "plat te gaan kneuzen".

 

Als je het wat verder inhoudelijk bekijkt is er weinig aan de hand (vanuit ondernemersperspectief). Het bedrijf bestaat 2,5 jaar. Er zijn (vermoedelijk) na de start enkele parttime personeelsleden in dienst gekomen. Dus laten we zeggen dat de zieke medewerkster er nu 1,5 jaar werkt voor 20 uur per week. In normale omstandigheden zit ze dan nu in haar 2e jaarcontract. Stel dat ze aan het einde van het contract nog steeds ziek is dan verlengt de werkgeefster het contract (meestal) niet. De zieke medewerkster wordt dan een "vangnetter" en ontvangt een zw-uitkering. Schade voor de ondernemer (wanneer hij alles zelf op moet vangen) 6 maanden x 20 uur = 6.000 euro? Niet een fijn bedrag, ga ik ook liever van op vakantie, maar ook niet meer dan dat.

 

De zieke medewerkster heeft naast haar burn-out klachten dus ook al het vooruitzicht dat haar contract niet verlengt gaat worden. Los van haar herstel levert het ook een deuk in haar "arbeidsmarktpositie" op.

 

Dus een situatie met 2 "verliezers".

 

[Sabra]

Christine brengt hier een onderwerp naar voren dat voor veel werkgevers herkenbaar is. Dat is toch een normaal onderwerp waar je over kunt discussieren? Ik vind het jammer om zo'n topic dan maar even "plat te gaan kneuzen".

 

 

 

Het moet zeker een normaal onderwerp van discussie kunnen zijn, maar het wordt in dit topic nogal scheef gebracht. Ik vind het jammer dat er zoveel achterliggende frustratie en verbittering spreekt uit het bericht en de reacties van Christine. Bij ziekte van een werknemer (en vooral dit soort ziektebeelden) speelt altijd wel de vraag of het allemaal wel waar is. Maar je moet ontzettend oppassen met dat soort beschuldigingen en om ze zonder onderbouwing op een forum te gooien vind ik waardeloos. Daarmee kwets je onnodig heel veel mensen, en ik vind dat geen professionele houding.

 

 

[Christine]

 

 

En van de cijfers blijkt dat serial-entrepreneurs, mensen die blijven ondernemen, van alle beroepen de allerlaagste kans op burnout hebben.

 

Dat moet toch ergens aan liggen.

[Ard-Sc]

Ik vind het jammer dat er zoveel achterliggende frustratie en verbittering spreekt uit het bericht en de reacties van Christine.

 

Daarmee kwets je onnodig heel veel mensen, en ik vind dat geen professionele houding.

Ik vind dat ook jammer en met name voor Christine zelf. Wat zij heeft moeten doorstaan afgelopen jaren, petje af! Dan kan ik me vanuit haar perspectief ook best een keer een reactie voorstellen van "een 30-jarige kapster, waar kan die nu een burn out van krijgen". Dat haar mening er dus niet helemaal "okselfris" uitkomt kan ik goed plaatsen. Daarnaast heb ik ook aangeven dat ik het nogal cru geformuleerd vind.

 

Het onnodige gebruik en misbruik van de sociale zekerheid in Nederland is één van de redenen waardoor het nu bijna helemaal kapotbezuinigd is. Daar mag toch gerust over gesproken worden? Het is een ondernemersforum.

[Peterverstr]

 

 

En van de cijfers blijkt dat serial-entrepreneurs, mensen die blijven ondernemen, van alle beroepen de allerlaagste kans op burnout hebben.

 

Dat moet toch ergens aan liggen.

Men zegt "hoop doet leven". Mensen met een doel voor ogen zijn gelukkiger, maar het kan echter op een burnout uitdraaien als dat doel toch niet behaald kan worden (het besef van het falen). En de beste medicijn is er weer tegenaan gaan, een nieuw doel dus. :P

[Christine]

 

 

Men zegt "hoop doet leven". Mensen met een doel voor ogen zijn gelukkiger, maar het kan echter op een burnout uitdraaien als dat doel toch niet behaald kan worden (het besef van het falen). En de beste medicijn is er weer tegenaan gaan, een nieuw doel dus. :P

 

Ik ben de laatste waar je dat tegen moet zeggen.

[Hans v N]

Christine vraagt hier duidelijk om kneuzen dus die moet je juist niet geven. ;) Een reus is trouwens ook niet op zijn plaats dus die ga ik ook niet geven.

Onconventionele manier om aandacht voor een probleem te vragen, dat wel. Maar het werkt. Erg goed zelfs.

 

Wat nu als de betreffende kapster een uitkering opstrijkt, overdag gaat tennissen en 's avonds de thuiskapper uithangt? Niet waarschijnlijk maar het zou zomaar kunnen. Wie doet haar wat? En zeg nu niet dat het niet gebeurd. En als daardoor een hardwerkende ondernemer failliet gaat?

 

Ja, dan had ze maar een verzekering moeten nemen.

En wat nu als de onderneemster daar geen geld voor heeft, of geen weet van hoe dat moet, of nog geen tijd voor, of er vanuit gaat dat een paar weken ziekte op te vangen is? Of een combinatie van deze zaken?

 

Ik denk dat het helemaal geen gek idee is om eens na te denken hoe we de kleine (vaak naïeve) ondernemer uit de wind moeten houden. Of dat nu is door een betaalbare collectieve verzekering of door betere voorlichting / begeleiding weet ik niet. Of door een betere begeleiding cq controle van de zieke werknemer? Wie het weet mag het zeggen.

[Dennis_van_Dijk]

Christine vraagt hier duidelijk om kneuzen dus die moet je juist niet geven. ;) Een reus is trouwens ook niet op zijn plaats dus die ga ik ook niet geven.

Onconventionele manier om aandacht voor een probleem te vragen, dat wel. Maar het werkt wel. Erg goed zelfs.

 

 

Knuppels en hoenderhokken ;D

 

 

Wat nu als de betreffende kapster een uitkering opstrijkt, overdag gaat tennissen en 's avonds de thuiskapper uithangt? Niet waarschijnlijk maar het zou zomaar kunnen. Wie doet haar wat? En zeg nu niet dat het niet gebeurd. En als daardoor een hardwerkende ondernemer failliet gaat?

 

 

Gelukkig hebben we daarvoor een systeem van bedrijfs- en verzekeringsartsen. Deze zijn misschien niet zo voortvarend als menig ondernemer zou willen, maar ik denk dat we heel blij moeten zijn dat we de medische indicatie m.b.t. arbeidsgeschiktheid overlaten aan medici en niet aan de werkgever.

Overigens is er natuurlijk zoiets als situationele arbeidsongeschiktheid. Men kan arbeidsongeschikt zijn om op een bepaalde locatie of in een bepaald team werkzaamheden uit te voeren en toch in staat zijn om de overeengekomen arbeid op een andere plaats wel te verrichten. Wederom voer voor medici en niet voor werkgevers.

 

 

Ja, dan had ze maar een verzekering moeten nemen.

En wat nu als de onderneemster daar geen geld voor heeft, of geen weet van hoe dat moet, of nog geen tijd voor, of er vanuit gaat dat een paar weken ziekte op te vangen is? Of een combinatie van deze zaken?

 

 

Als een ondernemer en voor kiest om werkgever te worden dan opent zich een heel nieuw speelveld met rechten, plichten en risico's. Je kunt je niet beroepen op onwetendheid in dezen, je wordt geacht die kennis te bezitten en als je die kennis niet bezit dan koop je die in.

Overigens zijn verzuimverzekeringen in allerlei soorten en maten. Je kunt er bijvoorbeeld voor kiezen om binnen korte tijd uit te laten keren, of pas na drie maanden. In dat laatste geval betaal je natuurlijk een stuk minder premie dan in het eerste geval. Je kunt er ook voor kiezen aan het einde van het jaar de schade van verzuim op te laten nemen en die kosten dan (gedeeltelijk) te verhalen op de verzekeraar. In ieder geval hoef je het voor de kosten van de premie niet te laten om het risico van (langdurig) ziekteverzuim te lopen.

 

 

Ik denk dat het helemaal geen gek idee is om eens na te denken hoe we de kleine (vaak naïeve) ondernemer uit de wind moeten houden. Of dat nu is door een betaalbare collectieve verzekering of door betere voorlichting / begeleiding weet ik niet.

 

 

Tja, wij hadden in dit land wat dat betreft een heel erg mooi systeem: verzuim was collectief verzekerd en de werkgevers werden uit de ziekengeldkas gecompenseerd door de bedrijfsverenigingen. Helaas is het zo dat de Nederlandse werkgevers dit prachtige systeem vakkundig om zeep hebben geholpen door massaal te frauderen profiteren van de zwaktes van dit systeem.

Werknemers die een week thuis waren vanwege de griep kregen vier weken later nog een controlebezoek aan huis: de werkgever had ze nog niet hersteld gemeld en streek dus een drietal weken extra ziekengeld op. Dat is dan ook één van de redenen waarom dit systeem uit de collectiviteit is getrokken en geprivatiseerd is.

 

Ik denk dat het huidige systeem goed werkt. Het appelleert aan de ondernemersvrijheid (koop ik het risico af of neem ik het zelf) en er zijn duidelijk financiële prikkels bij meerdere partijen (werkgever, werknemer en verzekeraar) om de werknemer zo snel als mogelijk te laten reïntegreren. Het is natuurlijk wel zo dat ieder spel zijn eigen regels heeft en als je het wilt spelen je die wel moet beheersen. En overigens, de premies zijn over het algemeen helemaal niet zo onbetaalbaar als sommige ondernemers soms denken.

[Nico Schouten]

De vraag of een 30 jarige een burn out kan hebben is al beantwoord met een volmondig ja.

 

In de psychologie wordt onderscheid gemaakt tussen een depressie en een burn out.

 

Eenvoudig gezegd, een burn out geneest door een aantal weken rust in te bouwen en vervolgens weer rustig aan te beginnen.

Een depressie is minder snel verdwenen en vraagt om meer dan alleen rust, psycho educatie en therapie zijn dan onderdeel van de oplossing.

 

Wat de oorzaak is van de burn out bij deze kapster of ze het wel of niet veinst doet eigenlijk niet (meer) ter zake.

Jouw collega ondernemer zit nu met de brokken en moet dat oplossen dus lijkt het mij zinvoller de discussie te laten gaan richting oplossing. Over het faillissement van het Nederlandse sociale zorgstelsel kan een ander topic gestart worden.

 

Welke rol de ondernemer in dit verhaal zelf speelt is niet duidelijk, misschien komt de burn out door werkgerelateerde zaken, misschien ligt de oorzaak in het privédomein, misschien is het een combi. Eerder werd al aangehaald dat er een plan moet komen hoe terugkeer naar de werkplek kan worden bevordert.

Dat betekent dat je op een constructieve manier bezig gaat zijn met het herstel van deze medewerker, een mogelijk uitzicht op een oplossing en verlaging van de werkdruk voor de mensen die wel aan het werk zijn. Hou daarom contact met de arts en probeer uit te vinden in hoeverre de werkneemster haar burn out wijt aan de werksituatie. Zorg ervoor dat je wat redelijkerwijs van je verwacht kan worden als ondernemer op orde hebt en kijk in hoeverre je zelf bij kunt dragen aan herstel. Is het iets tussen ondernemer en kapster, schroom niet er een mediator bij te halen.

 

Zodra de kapster weer terug is op de werkplek toch ook eens kijken naar de mogelijkheden van verzekeren tegen en voorkomen van uitval.

 

Wat nu in ieder geval absoluut geen zin heeft is op gaan zitten vreten, de situatie is nu eenmaal zoals deze is en ligt voor een deel buiten het beïnvloedbare voor de ondernemer. Focussen op de negatieve kant maakt de ondernemer zelf namelijk ook vatbaar voor burn out of depressie en dan is het helemaal over sluiten.

 

 

 

 

Persoonlijke waarneming, mensen met een burn out gaan in hun zorgbehoefte vaak over eigen grenzen.

Ze passen hun werkschema aan om die ene klant tegemoet te komen, ze blijven nog even extra om de rij klanten weg te werken. Ze lossen allerlei dingen op die niet bij hun taak horen, bijvoorbeeld op de vrije dag aanbieden om langs de groothandel te rijden omdat dat maar een beetje omrijden is. Als een van de andere medewerkers ziek is dan springt deze ene medewerker steevast in de bres om de anderen te ontlasten en de klanten toch te kunnen helpen.

Dit type mens is zeer ondernemend, heeft hart voor de klanten en voor het bedrijf waar ze werken.

Eigenlijk zijn het ondernemers maar dan zonder het zakelijke instinct.

Hele fijne collega's of medewerkers om te hebben alleen moet je bij dit type "de dood of de gladiolen' oppassen dat ze "geen burn out krijgen"

 

Als jouw collega ondernemer haar in deze typering herkent dan is het een typische zorgverlener. Geweldige mensen die je prima voor je kunt laten werken alleen zul je als ondernemer deze mensen soms even af moeten remmen om te voorkomen dat ze meer energie opstoken dan ze bij kunnen laden.

 

 

 

Nog even over de burn out, mensen in zorg beroepen zijn door hun zorgzame karakter vatbaarder voor problemen zoals burn out. Je denkt dan eigenlijk meteen aan de zorg maar ook een goeie kapster is een zorgverlener (en niet alleen om de damespraat).

Wie zich niet voor kan stellen dat je in een kapsalon door kan draaien zou eens moeten kijken naar Tabathas Salon Takeover

Eigenlijk interessante kost voor elke ambitieuze ondernemer.

[Ard-Sc]

Of er een hogere macht in het spel is weet ik niet, maar mijn oog viel zojuist op een aflevering van Jong (EO). Het gaat over jongeren die kampen met burn out. Er wordt gesproken met 2 jongeren 30 en 21 jaar. Terug te kijken via UitzendingGemist.

 

(Het programma is nogal "Veronica-style-1984" gemonteerd: drukke voice-over, onnodig veel achtergrondmuziek en snel camera knip en plakwerk dus ik heb het bij een sneak view gehouden. Maar misschien toch interessant voor deze of gene.)

[Jeannine vdLinden]

 

 

En van de cijfers blijkt dat serial-entrepreneurs, mensen die blijven ondernemen, van alle beroepen de allerlaagste kans op burnout hebben.

 

Dat moet toch ergens aan liggen.

 

Ik ben geen deskundige. Maar ik denk dat het ligt aan het feit dat mensen die blijven ondernemen, juist energie en voldoening trekken uit onzekerheid.

 

Ik was zelf vroeger van plan om administratieve jurist te worden, in environmental law. Niet gek, mijn vader is ingenieur en werkt al jaren voor de overheid in waterzuivering. En dan ontdekte ik de VS jury-systeem. Ik mocht dagen achter elkaar gaan optreden voor een zaal vol mensen, en ze mochten niet weglopen. Geweldig. ;D

 

Want ik ben niet bang om in het openbaar te spreken, ook al heb ik geen tijd gehad om te voorbereiden; ik vind het juist leuk. Mensen aan het lachen zetten, aan het denken zetten, ze laten boos worden en dan weer omdraiien. Het geeft energie, de connectie tussen mij en het publiek komt in golven aan en ik geef het vorm en spiegel het terug.

 

Ik begrijp niet wat er eng aan kan zijn: maar normaal mensen (heb ik begrepen) ervaren het niet zo, en vinden het eng. Ze gaan in de golven verdrinken en niet erop surfen. Dat moet ook toch ergens aan liggen.

 

Op zo'n manier gaat het met burnout; ik heb laatste gelezen over een theorie dat burnout en een paar andere angst-gebaseerde aandoeningen zijn eigenlijk het mis gaan van een gezonde functie van de brein. Het is als het ware een manier om de gemeenschappelijke situatie te testen. De mens is een kuddedier, wij hebben gemeenschap nu eenmaal nodig. Als wij het gevoel hebben dat wij een gemeenschap niet dienen of door de gemeenschap niet gewaardeerd worden, is dat (in een andere omgeving waarin wij ontwikkeld zijn) letterlijk als de dood. Zonder gemeenschap, stam, bende, wat dan ook, dan redt de mens het niet.

 

Zo redeneert de limbic system, die niks heeft aan mijn eigen ik en zelfontwikkeling en individualisme enzo. En dan gaat het mis.

 

In tijden van onzekerhied, vindt een serie ondernemer zijn kansen. Zo iemand gaat rond kijken: hoe kan ik de maatschappij veranderen? Wat doe ik eraan?

 

Maar een beetje een normaal mens begint angstig te worden; komt het wel goed?

 

 

[Christine]

Ik heb nog geen goed antwoord gezien op mijn vraag waarom het de ondernemer is die moet opdraaien voor ziekte van werknemers (door verzekering of anderszins) en niet de werknemer zelf. Ik verbaas me er een beetje over dat op een ondernemersforum de communis opinio lijkt te zijn dat de ondernemer verantwoordelijk is voor ziekte van werknemers, en niet de werknemer zelf.