Jeannine vdLinden

Voor een aantal van onze coworkers is deze vraag van toepassing. Er zijn er een paar factoren, die je niet door elkaar moet halen die vaninvloed kunnen zijn. Adviseur ben ik niet; maar wat ik ervan begrepen heb als volgt: 1) Er is een Europees verdrag over BTW beleid, om carrousel fraude te voorkomen. In deze is de vuistregel dat een eenmanszaak gevestigd is waar de ondernemer woont, en daar hoort de BTW nummer afgegeven te worden. Want er is in principe geen verschil tussen een eenmanszaak en de ondernemer. Er zijn er een aantal uitzonderingen en verhalen over deze regel, deze hebben te maken met waar de werkzaamheden plaatsvinden. Het is een vrij recentelijk gebeuren dat de werkzaamheden heben op grote schaal kunnen plaatsvinden in een ander land dan de woonadres van de ondernemer; maar het is nu de normaalste zaak van de wereld, denk aan alle web-based ondernemingen waarvoor de woonadres van de ondernemer volledig irrelevant is. Maar als de werkzaamheden in een ander land plaatsvinden, is het ook normaal gesproken een vereiste dat de onderneming een vaste inrichting zou benutten. Want de Belastingdienst heeft helemaal geen zin in een ondernemer die over de grens zit en roept " pak me dan als je kan" als er vragen zijn over de aangifte. De BD mag namelijk de grens niet over. Een BV kunnen ze ontbinden, maar een eenmanszaak niet. Ze willen dus zien dat er iemand in Nederland aanwezig is, die namens het bedrijf kan spreken. 2) Ik meen gelezen te hebben dat onder dezelfde verdrag mag een opdrachtgever of leverancier geen BTW nummer van eigen land eisen, dat is in strijd met de principes van vrij economische verkeer enzo. Er was inderdaad een rechtszaak hierover die te maken had met uitgevers van tijdschriften als ik het nog goed weet. 3) Recentelijk zien we onder onze ondernemers dat de handhaving van bedrijfshuisvesting verscherpt is, zeker in België, dit heeft te maken met de WWFT en de zorg over terrorisme-gefinancierde ondernemingen. Ik zou een fiscalist inschakelen. There is more than one way to skin this cat maar ik ben helemaal niet bevoegd in de specifiek hoe en wat.

Er was landelijk wetgeving in 2006 geweest, als dat zo is dan is het een landelijke kwestie in het algemeen, de staat Delaware heeft er weinig over te zeggen.* Specifiek in de wetgeving is Fantasy Sport genoemd. Maar gegeven de hoeveelheid geld die erdoor sluist, heeft Fantasy Sport de aandacht van de gok-industrie recentelijk gekregen, wij zien wel hoe dat uitpakt. Maar voorlopig is er niks veranderd. Als buitenlander mag je in de VS en bedrijf oprichten en runnen, dat is geen probleem. Een visum is ook geen probleem. Een verblijfsvergunning is een heel andere kwestie. In 2012 was er een initiatief begonnen om buitenlandse bedrijven naar de VSA te trekken, die vind je hier: http://selectusa.commerce.gov/ Je kan ook hier kijken. Ook is een bezoek aan SCORE aan te raden, zoael als de SBA. En een email in de richting van de VS Consulaat in Amsterdam lijkt me niet overbodig. Delaware lijkt me niet voor de hand liggend behalve als je van plan bent om het weer in een korte tijd te verkopen. Niet erg, dat wil ik niet zeggen, maar niet een automatische keuze. Move fast and break things my brother. :-) *Het zit wat complexer maar goed, voor deze onderwerp is de informatie vrij eenvoudig te Googelen. En wat FS betreft is het een vrij actueel onderwerp.

Het gereedschap in zo'n deelproject zal toch redelijk 'mainstream' blijven denk ik: boormachine, bosmaaier,... zaken die iedereen wel eens nodig heeft. Gereedschap voor smeedwerk of glasblazen of iets dergelijks zal je daar nooit vinden omdat het te gespecialiseerd is. Er zijn er cowork ruimtes met een thema, een ruime gezamenlijk verhuurd voor gespecialiseerd werk zoals automonteurs, fabricage, machinisten, en dan ook design en dergelijke. Ze kopen dan ook de gespecialiseerde gereedschap in. En sommigen hebben de mogelijkheid dat niet-leden ook mee mogen doen. deze noemen zich vaak "Makerspaces". Je ziet soms ook dat ze cursussen aanboeden, certificatie enzo, voordat je de gereedshap mag gebruiken. Want het is ook niet ongevaarlijk natuurlijk.

Ik hou me dagelijks bezig met de deeleconomie, coworking en de deeleconomie vind je vaak samen gaan. Er is wel een duistere kant van de deeleconomie; er zijn er inderdaad modellen die zich voordoen als deeleconomie die dat helemaal niet zijn voor mijn mening. Een bedrijf die ridesharing aanbiedt is niet aan het delen als ze niet ook met de chauffeurs delen. Om zo maar een theoretische voorbeeld te noemen, ahem. De deeleconomie is onafscheidelijk van opmars van de freelance economie en dus komt er exploitatie om de hoek kijken; deze moeten we tegenwerken want het is niet de bedoeling om een nieuwe economie te zien ontwikkelen die verdacht veel op naakt exploitatie gebaseerd is. En het is natuurlijk voor sommigen een verleiding om oude nare praktijken onder de vermomming van vernieuwing aan te brengen. Maar het is wel degelijks iets nieuws, of beter gezegd, heel veel verschillende nieuwe dingen die met elkaar te maken hebben en elkaar verzwakken of versterken. Wij worstelen met de dag met vragen van policy, grenzen, het goed en het kwaad en waar gaat het allemaal naartoe in zo'n tempo. Zelf vind ik het daarom enorm boeiend en spannend om te doen. Net als de overstap van gewone winkel naar webwinkel, als je als ondernemer niet in meegaat dan moet je denk ik in ieder geval rekening mee houden; draai je je drie keer om en je vind de zekerheden die je altijd op gerekend heb, gewoon verdwijnen. Stilstaan is echt wel actheruit gaan momenteel.

Alle nieuwe initiatieven voor bank nieuwe stijl geven mijn inziens aan dat de bankencrisis nog steeds gaande is. Ze zijn de vertrouwen kwijt en mensen zijn bereid om van alles te proberen, ook initiatieven die vroeger gewoon ondenkbaar waren. Dit wil zeggen dat er ondertussen een hoop "banking lite" concepten de revue passeren. Vroeg of laat komt er iemand met een sterk initiatief en dan gaan de poppen pas dansen. Ik ben benieuwd.

Mensen blijven mij dat vertellen, maar ik maak geen fouten expres, en ik denk niet dat anderen dat doen. Wel heb ik van alles uitgeprobeerd met de insteek dat het nog fout kan gaan, want dat is denk ik altijd. En ik heb wel de neiging om altijd de catastrof-uitkomst te verzinnen en daar tegen te beschermen. Maar dat werkt ook niet voor mij want op een of andere manier is het alsof je het dan naar je toe trekt. Of ik tenminste. Maar werken tegen loss aversion valt niet altijd mee moet ik zeggen. Het eist een bepaalde beschaafdheid (is dat de juiste woord? Humility anyway) die voor mij niet natuurlijk is. Soms heb ik het idee dat ik heel de dag lang met angst kamp maar vader zei altijd, dapper is niet, niet bang zijn. Dapper is bang zijn en toch maar doen. :-)

De wetenschap laat zien dat iedereen op onderbuikgevoel beslissingen maakt, en dan daarna een verhaal verzint om het rationeel te onderbouwen. Zo zit de mens nu eenmaal in elkaar. Met confirmtion bias (je ziet de feiten die onderbouwen wat je al denkt) aan de ene kant en loss aversion (risico van verlies is als veel belangrijker ervaren dan kans op winst) aan de andere, om ervoor te zorgen dat wij eigenlijk noot een rationeel beslissing kunnen maken. Want rationeel beslissingen zijn niet bevorderend voor de kans op overleving, en daar zijn je hersenen voor ontwikkeld. Dan moeten we rekening houden met de neiging, als wij met anderen praten, om altijd het te vragen aan mensen die een beetje dezelfde zijn als wij zelf. Waarvan het problematiek alleen verdubbelt en zijn we nog verder van huis. Wat moet een naakte aap dan doen? :) Het is denk ik belangrijk om een milieu om ons heen op te bouwen waarin wij beslissingen kunnen bespreken met mensen die niet dezelfde zijn als wij zelf. En onszelf te beschermen natuurlijk, want openheid en transparantie zijn gewoon eng. Ook op zo'n forum, waar eigenlijk je alles bij de hand hebt om een goede zakelijke beslissing te kunnen maken, is het zo dat een soort kudde-mentaliteit kan vormen en je ziet op fora dat de eerste twee reacties, bepalend kunnen zijn voor de kwaliteit van de discussie. Di zie je interessant genoeg minder als de reguliere deelnemers van een forum vragen stellen. Veel mensen raden ook een Mastermind groep aan. En binnen coworking is het ook voor de hand liggend, het gaat toch om gemeenschap. Maar voor mij gaat het om een milieu creëren waarin beslissingen genomen kunnen worden, rekening houdend met het feit dat ik gewoon een naakte aap ook ben.

Ik ben een beetje DIY op dit gebied, want met de groei van het bedrijf was het dan nodig om gaandeweg aan te passen. Recentelijk ben ik aan het experimenteren met de mogelijkheden van combinaties van Trello + Zapier. Trello integreert trouwens direct met Harvest als ik het goed begrijp; dus heb je misschien Zapier niet nodig om ze te koppelen. Ik was op het idee gekomen door de suggestie van Alex Hillman, die een coworking space runt in Philadelphia. In het begin heb ik Boomerang gebruikt voor contact en follow-up, simpelweg een manier om de emails weer boven in de in-box te ontvangen op bepaalde momenten. Deze was later vervangen door Google Keep omdat het zo makkelijk te integreren was. Wat voor mij niet gewerkt heeft: Helpmonks, geen reden eigenlijk dat ik kan benoemen. Ik was ermee begonnen toen het nog in beta zat, mijn ervaring is dan misschien niet de beste voorbeeld want het is natuurlijk sindsdien gelanceerd. De organisatie is enorm attent en behulpzaam maar het sloeg maar niet aan, ik vond dat ik hem niet gebruikte ook voor functies waar hij goed voor geschikt was. Maar ik raad de organisatie aan, ook al was het mij niet gelukt. Ook sloegen een aantal andere CRM oplossingen niet aan; het probleem was dat een-maat-past-alles past bij ons vaak niet. En de meerderheid as gewoon te ingewikkeld of versoepelde handelingen die wij helemaal niet of nauwelijks verrichten. Er zijn er veel tools; maar het gaat niet om de tool. Het gaat om de gebruiker. De belangrijkste is denk ik om goed te definieren wat je nodig hebt/zal hebben en daarna gaan kijken. Want de tools zien er allemaal zo leuk en shiny uit (ik ben een serie-beta tester, lol) en dan denk ik iedere keer dat zo'n geweldige tool het hele proces zal verbeteren. Maar helaas gaat dat niet vanzelf, wij moeten hem ook kunnen en willen gebruiken. :-)

Mijn vader zei altijd: het verschil tussen een lekkere maaltijd en een stinkende massa ligt vooral in de timing. Op het moment dat je iets nodig hebt, of een kennis van je iets nodig heeft, is een column erover best handig en een geweldig aanwinst. Als je de fase voorbij bent dat je zoiets nodig hebt is het niet meer interessant en dan heb je de neiging om te denken dat het een poging is om interesse in de eigen diensten te creëren waar het anders niet bestaat. Op Higherlevel heb ik de kans om te zien hoe ondernemers met anderen omgaan, zonder het gevaar te lopen dat ik gearresteerd wordt voor door de ramen spieken. 8) Ik heb daadwerkelijk contacten doorgestuurd en zelf contact gelegd, en ik ga er vanuit dat dit ook de bedoeling is. Een beetje een normale mens wordt niet 's ochtends wakker te denken, "He, ik weet wat, ik ga gebakken lucht verkopen aan andere mensen die mijn waardeloze dientsen/producten helemaal niet nodig hebben, superidee!" Als ik de neiging heb om te denken da iets totaal onzinnigs is dan denk ik in mijzelf, nou, dan hoor ik vast en zeker tot de doelgroep niet en laat ik het maar gaan. Maar ik vind het meestal interessant om over na te denken wie nou de doelgroep wel is, waar hechten ze dat waarde aan en waarom voel ik het totaal niet. En zo ben ik regelmatig op goed ideeën gekomen voor mijn eigen bedrijf ook. Het is wel zo, als iemand te sterk het belang van zijn/haar diensten neerzet op zo'n forum, stuur ik mensen niet zo gauw door en neem ik geen contact op, want ik vind alles een beetje in proportie houden, beseffen wat een ander wel/niet nodig heeft, en de vaardigheid om het belang van de ander ook in acht te nemen, ook belangrijk in mijn overwegingen om iemand te benaderen. Want het is uiteindelijk de bedoeling om elkaar te ondersteunen en kennis te delen onderling, toch? Daar gaat het om. Zou wel gek zijn als dan de kennis niet gedeeld zou mogen worden omdat je kennis zou hebben.

Het is een zijdelings punt maar toch, die taalfreak was eigenlijk een thuiszitter die niet meer dan 6 jaar onderwijs in totaal gevolgd heeft, en geen enkele les Engels heeft gehad. (Destijds werd onderwijs in het Latijns gegeven). Toen hij 13 jaar oud was (luidt het verhaal) was hij van school gestuurd, of omdat zijn vader geen geld meer had, of omdat hij zich niet wist te gedragen. Hangt er vanaf wie het verhaal vertelt. Maar zeker is dat zijn verhaal niet zeldzaam is: onderwijs was in die tijd een groot chaos, want scholen waren door kerken opgericht en de kerken hadden het destijds een beetje druk met oorlog voeren en politiek gevolgen om onderwijs goed te kunnen organiseren. Hij brak alle regels, maar dat komt deels door het feit dat de regels aan het afbreken waren. Nieuwe en vernieuwende taal, kunst, techniek en ideeën vlooien soms uit chaos voort, en vanuit de meest onwaarschijnlijke bronnen. Maar als je nog verder in het citaat gaat wandelen maakt hij wel jouw put voor je: Tis but thy name that is my enemy; Thou art thyself, though not a Montague. What's Montague? it is nor hand, nor foot, Nor arm, nor face, nor any other part Belonging to a man. O, be some other name! What's in a name? that which we call a rose By any other name would smell as sweet; Omdat je zelf toegeeft dat je je graag met de vak bezig houdt, deze zijdelings verhaal ook voor jouw genot: Het verhaal luidt dat deze laatste couplet, enorm bekend ondertussen, eigenlijk een grap is over de naam van zijn concurrent. Zijn theater was natuurlijk The Globe Theatre, de concurrentie heette The Rose Theatre. Over the Rose Theater was bekend dat de....sanitaire regelingen niet zo geweldig efficiënt waren. Hij stonk, en was daar bekend om. Onder welke naam dan ook hij zou opereren stonk hij volgens Shakespeare. ;D

Ik heb wel gezeten denken dat een soort abonnement voor klusjes in huis een prima idee is; ik had in de VS een verzekering voor. Je belt het bedrijf als er iets kapot is in huis, ze komen het repareren. Ook schilderen 1x in de 3 jaar buiten en in de 5 jaar binnen zat erin als optie. Ik mis het eigenlijk, het was wel makkelijk. Ik zat laatste erover te praten met een groep klus- en vakmannen die in een van de Kamers binnen wandelde, wie weet, kan zijn dat ik het alsnog hier kan krijgen in de toekomst. Maar voor een dienst weet ik niet of ik het zou doen, eigenlijk. Ik denk het niet.

En tegenovergesteld, is de naam "Keurig" in 1990 voor een bedrijf gekozen door een paar studenten omdat ze hadden begrepen dat het "excellent" betekende. En dat staat nog in de officieel geschiedenis van het bedrijf zo opgeschreven trouwens, dat keurig, excellent betekent. De apparaat heet nog steeds Keurig, een op de drie Amerikanen heeft er eentje thuis staan, en hij doet nu rond 5 billion-met-een-b dollar per jaar omzet dus ja. Vertalingsfouten, onuitspreekbare klinkers en al, what's in a name, a rose by any other name would smell as sweet. :-) (Ze spreken het trouwens meestal uit als "KYOO-rig")

Hoffice is een extreem kant van de coworking beweging; ik zie tegenwoordig veel leuk initiatieven die nu voorbij komen op het gebied van woon-werk, en die zich bezig houden met een grijze gebied tussen werk en prive. Mensen die bij voorkeur niet van 9 - 5 werken, of die in meerdere tijdzones werken en dus wel 9-5 werken maar wanneer de 9 en de 5 valt relatief is aan waar de klant zit, vinden deze vaak leuk. Hoffice lijkt me een beetje een kruising tussen een Jelly en een Meetup. Voor ieder pot een deksel, er zijn er mensen genoeg die het leuk vinden, ik denk dat het (en andere initiatieven) in te toekomst vaker voor zal komen. Het is mijn ding niet maar dat hoeft gelukkig ook niet. Ik zou het zelf niet doen, de Kamers staan niet wagenwijd open voor heel de wereld om langs te komen juist omdat er hier gewerkt wordt en dat wordt lastig als mensen zo maar langs komen voor de gratis wifi en koffie. Maar ik denk dat voor veel freelancers en een aantal van de spreekwoordelijk office nomades het een leuk dagje zou kunnen zijn.

Ik ben geen deskundige in de wereld van merk registreren in Europa, mijn ervaring was in de VS. Ik ben dus benieuwd want dit: is een lekker bron van inkomsten voor advocaten eigenlijk in mijn ervaring, niet zo duidelijk als dat de ene sowieso sterker is dan de andere. Wel is het makkelijker om het bewijs te leveren als een trademark op een bepaalde datum geregistreerd was geweest en dan heeft het dat als voordeel. In het kort zitten er in de VS wat haken en ogen aan; is dat hier niet ook zo?

Ik heb het idee dat de reden dat het zo duidelijk is als zo'n opmerking plaatsvindt op social media is dat het in het openbaar gebeurt. Bestaat er een gedragscode of zoiets voor het bedrijf?

Veel van de platforms voor verkoop van handgemaakt en tweedehands artikelen houden een blog bij, en niet zelden vind je geweldig artikelen over fotos maken. Blijkbaar zijn er meerdere mensen die met dezelfde problemen kampen als jij hebt. Hier een exemplaar. En nog een. Weliswaar maakt de camera de foto, maar de fotograaf bepaalt. Werk met de verlichting, leer een beetje over scherpte en diepte, leer omgaan met een tripod en framing en fotos van dichtbij maken, en dan pas gaan kijken voor een dure camera. Het gaat niet om de hamer, om de foto zo te zien, maar om de timmerman. :-)

Er is een verdrag tussen NL en HK over deze materie. Ik zou even gaan lezen op belastingdienst.nl. :)

Gewoon voor de goede orde: Het is niet zo dat er in de VS geen algemene wetgeving is op landelijke niveau over productaansprakelijkheid. Het is wel zo dat de wet verschilt per staat, mits de landelijke overheid besloten heeft om een product of sector te regelen. In gevallen waar de landelijke overheid regelt, gaat de landelijke wet- en regelgeving voor. Maar de landelijke overheid is hierin heel erg terughoudend, en het geldt alleen voor beperkte sectoren: bepaalde medische apparaten, claims betreffend auto design en veiligheid, dat soort claims. Het kan een rol spelen als het gaat over voedselwaren, medicijnen, vitaminen & supplementen als ze geregeld zijn. Pesticides ivm landelijke wet- en regelgeving over milieubescherming. Ik ben persoonlijk benieuwd trouwens wat zal gebeuren met de e-cigarette vaping liquids straks als het zover is. Maar zover is het voor mijn weten nog niet; deze is nog per staat geregeld. Het is een ingewikkeld kwestie ivm de verhouding tussen de staten en de federale overheid onder de grondwet, waar de federale overheid zich wel en niet mee bezig mag houden. In de regel is het zo dat als de federale overheid iets regelt, en daarbij een landelijke lijn geeft, de staten mogen deze naar eigen inzicht uitvoeren. Maar het bestaat wel.

Ik had een client in de VS die met Fulfilltopia werkte voor supplementen. Maar toen was het niet nodig om een aparte rechtsvorm op te zetten; dan kan veranderd zijn in de laatste 10 jaar. Ik heb zelf geen afname in de diensten van de USPS gemerkt, het was voor mijn mening altijd traag. Of razendsnel juist, er zit er weinig tussen. :-) Wij zijn binnen de Kamers "in beta" bezig met zo'n dienst op te zetten maar het is nog niet kant-en-klaar en is nog niet aangeboden aan niet-coworkers. Met logistiek gaat het om volume natuurlijk, en met supplementen heb je te maken met groot maar licht verzendingen als voorraad. En dan heb je inderdaad te maken met wet- en regelgeving rond import en export onder andere. De kosten zullen van de volume afhangen, daar valt er niet zoveel over te zeggen anders. Ik zou zelf niet gaan met een ez-inc-achtige aanpak, want het creëren van een rechtspersoon in de VS betekent wel dat je met lange termijn verplichtingen te maken ook krijgt, en een belastingsysteem die anders in elkaar zit, andere concepten en andere manieren van transacties kijken. Je onderbuik gevoel is dan niet meer te vertrouwen en het is beter om een all-in pakket af te nemen. Een adres is niet zo belangrijk in de VS als een agent hebben. De regels in Delaware zijn ontwikkeld om een corporatie makkelijk te kunnen verkopen en veranderen; in jouw geval zou ik kijken naar de wet- en regelgeving om je product heen in een of andere staat, want dat zal per staat verschillen, naast de basisregels van de VS overheid. Ik zou kijken bij SCORE om te beginnen en zeker bij de mentors die ze daar hebben. En bij de SBA Of stuur me een PM, als je verlegen bent, misschien kan ik je verder mee helpen.

Hier, of in de VS? In de VS zou ik het denk ik als bedrijf doen, het zit daar anders in elkaar. Het wordt dan niet een subsidie maar de uitvoering van een overheidsfunctie, met nevenactiviteiten waarvoor je deels een subsidie aan zou kunnen vragen. Hier zou ik eerst moeten kijken wat voor subsidie aanwezig zou zijn, en onder welke voorwaarden. Ik ga er vanuit dat het via een stichting zou moeten gebeuren, zou je subsidies aan willen vragen. Maar mijn onderbuik gevoel is vaak fout wat dat betreft, ik was een oud immigrant en mis de overzicht regelmatig. Maar om terug te gaan naar de OP, want zij heeft het niet over asiel dieren maar huisdieren en oppas, er valt in principe meer te verdienen aan een oppas/b&b aanpak, want een uitlaatservice is allemaal uurtje factuurtje of zoals je zegt loondienst. It doesn't scale, hoe dan ook ik dat moet zeggen in het mooie Nederlands. Een om nog een stap achter te zetten, een platform die mensen en oppassers aan elkaar koppelt en ervoor zorgt dat er bepaalde grenzen voor de zorg en voor de betaling zijn? That scales. [aanpassing: quote gereset :-)]

Daarom heb ik het als vraag gesteld, ik durf geen direct antwoord te geven want de grenzen zijn in de VS anders; in dit geval had een bedrijf een overeenkomst met de lokaal overheid om voor onderdak voor de dieren te zorgen. In een stad met veel studenten hadden ze dan veel mensen die graag een huisdier zouden hebben, maar die het niet mochten, of voor wie het niet verstandig was: ik vond het als student zijnde niet verstandig om een huisdier zelf te nemen gezien de onzekerheid van de toekomst. Dan maar als pleeggezin; ik kreeg extra vergoeding omdat ik bereid was om met moeilijke dieren (gedragsproblemen, ziekte, verwarlozing, noem maar op) om te gaan. Ik heb wekenlang rondgelopen met een verwaarloosde poesje om mijn nek in een soort doek, meegenomen naar klas en alles, want ze kon haar lichaamstemperatuur niet regelen, zo ziek was ze. Het bedrijf ontving een maandbedrag van de stad, met deze betaalde ze een dag- of week- of maandbedrag aan de studenten. Ook was de voedsel door het bedrijf geleverd, en de dierenartsen waren bij de uni aangesloten, volgens mij ook dierenartsen in opleiding. Het was inderdaad eerder een soort huur dan een loon. Want er waren geen verplichte werkzaamheden en de tijd werd niet bijgehouden. De hoogte van de bijdrage werd per kop bepaald, en was wel hoger als er meer van je gevraagd werd kwa training of zorg. Nu ben ik bijna verleid om nog een bedrijf op te zetten.... :P

Even ter verduidelijking: gaat het om een vergoeding voor langere termijn oppassen op een huisdier? Ik heb vroeger katten bij mij thuis verzorgd voor en dierenasiel, die ter adoptie gesteld werden, want de stad was te klein om een asiel te hebben. De vergoeding was inderdaad ergens rond die koers. Ook werd bezoek bij een dierenarts, voer enzo vergoed of verzorgd. Voor honden was de vergoeding iets hoger, een hond is nu eenmaal mer werk. Het is dan niet zo zeer loon, die per uur verrekend wordt. Maar dat was in de VS, ik weet niet hoe dat hier bekeken zou worden.

Ik snap de vraag ook nog niet. Wat is de rechtsvorm van het bedrijf? Misschien dat het dan helder wordt. Is het dat je als agent voor de opdrachtgever optreedt, en dan vraag je je af of er belangenverstrengeling zou kunnen zijn? Of is je vraag of het een goed idee is om een lening aan je opdrachtgever te geven, om je een opdracht te kunnen geven? Of is je vraag of het een goed idee is om een pand aan jezelf te verhuren/huren?

Wat is de omvang van de bewindvoering? Neemt je bewindvoerder ook deel in de team? Wat voor rol heet de bewindvoerder hierin gehad tot nu toe?

Ik kom soortgelijke verhalen min of meer regelmatig tegen, met mensen van alle leeftijden. Er zijn er mensen genoeg die incidenteel werken, werken naast een gewone baan, et cetera. En vaak zie ik helaas dat de blind de blind leidt: de aanwezig werkzaamheden zijn vaak lokaal, in nieuwe ondernemingen, zonder zekerheid aan te bieden. En dan krijg je dit soort verhalen: de ondernemer met de webshop weet het waarschijnlijk ook niet en doet ook zelf maar wa'. Laten we trouwens duidelijk wezen, inhouden van je geld is foute boel vind ik; dat moet ze niet doen. De maatschappij verandert, en terwijl ik echt geen waarzegster ben, heb ik sterk het idee dat wij nooit meer terug gaan naar de oude. De ondernemer tegen wil en dank, de onzichtbare ondernemer, de persoon in ondernemerschap ingerold, is een verschijnsel van alle tijden natuurlijk. Maar at ik nu zie, is dat met de opmars hiervan in verband met de onzekere economische tijden, het eerder verbieden wordt dan verbinden. Ik denk dat het een studente loont om uit te zoeken hoe zij dit het beste aan wil pakken: door payrolling of door zelf als freelancer aan de slag te gaan, en de tijd erin steken. Want ik heb zelf het idee dat het vaker op zal komen, over je werkende leven gekeken. Een keer langs de KvK lopen of een startersdag bij de Rabo of zoiets meedoen, of met de Startersteam van de BD een gesprekje maken lijkt mij geen overbodige luxe, want er is ook heel veel onzin die de rondes doet op dit gebied vind ik. Payrolling is goed, freelancer worden is ook goed. Er zijn er tig boekhouders en diensten die hetzelfde zien als ik en dan specialiseren hierin; de papierwerk kan dan beperkt blijven tot het bijhouden van wat binnen komt en wat besteed wordt. Maar ik zou heel graag hebben dat men wist waar men allemaal aan toe was, aan het begin. Inkomsten kunnen bijvoorbeeld van invloed zijn op een studiefinanciering volgens mij, en dat wil je niet als verrassing hebben. Ik steun wat dat betreft de OP in haar idee dat ze het beste alles goed uit wil zoeken.