Annedien Hoen

Dat bedoel ik. De branding van Yagua is net zo goed (grotendeels) opgeleukte onzin. Ik dacht dat jij zo'n skepticus was? ;D Wie als drankmerk het ingrediënt 'water' in z'n usp's weet op te nemen heeft het brandingkunstje goed begrepen...("levert 25% van je dagelijkse behoefte aan water"). Voor zover ik het kan beoordelen is de opstart misschien met guerrilla-aanpak gedaan, maar voor de rest zit hier nu een flinke scheut branding overheen, door ter zake kundige (prijzige) bureau's. Ik geloof wel dat cranberry en aloë vera goed zijn voor je gezondheid hoor. Vruchtvlees in vruchtensap is koolvezel. Op veel kant-en-klaar maaltijden zit "analoge kaas" (nepkaas). Zeezout in een duur potje is hetzelfde zout als de blokken voor koeien. Besjes en cactussen zullen best heilzame eigenschappen hebben, maar wie zijn "gezonde verstand" thuislaat wordt gewoon een poets gebakken. Ik heb regelmatig gelezen dat het drinken van melk botontkalking juist in de hand werkt, bijvoorbeeld. Dat vitaminesupplementen grotendeels onzin zijn omdat je alleen gebruikt waar je een tekort aan hebt, en wie weet er nou precies waar hij/zij een tekort aan heeft? Er drijven heel wat vitamientjes in ons rioolstelsel rond ;-) Andersom geldt, dat wie een drankje op de markt wil brengen, er tegenwoordig niet meer komt met eenvoudige 'productfeatures'.

Los van de mix; wil je dit meteen groots gaan opzetten en concurreren met grote spelers op de drankmarkt of wat is je benadering? Voor welke doelgroep wordt het drankje, welke lifestyle/trend past het in? Drankjes zijn bovengemiddeld op branding aangewezen om onderscheidend te zijn. Als je de meeste producten die er op de markt zijn op hun merites gaat beoordelen is er onderling niet zo bar veel verschil en zit het hem vooral in de suggestie van onderscheid. Effectief aan branding doen kost véél geld.

Een yes-moment voor een ander: ik kwam gisteren een oude HL-vriend tegen en zag dat hij heerlijk aan het "ondernemen in loondienst" is en dat hij daar zijn ei goed in kwijt kan. Echt een goeie peer en ik ben blij dat hij zijn ding nu voor heel veel andere ondernemers kan doen! ;D

Realiseer je ook dat als je je AV hard wil maken tegenover je klant wanneer deze de overeenkomst schendt je hier ook geld aan kwijt zou zijn voor een advocaat en eventuele proceskosten. Niet om je bang te maken ;-) maar ik denk dat het helpt om goed te weten hoe het in de praktijk gaat, meer dan 'op papier'. Met goede AV, op het juiste tijdstip verstrekt, mede bedoeld om je klant te helpen de spelregels te begrijpen en niet alleen om jezelf te 'beveiligen' maak je een statement dat helpt je verdere zakendoen te stroomlijnen. Als er een punt komt waarop je je er op moet beroepen is er een groep klanten dat dan denkt: "Oeps, oh, werkt het zo! Dan gaan we het zo doen." en een groep die denkt: "Bekijk het maar, sue me als je er een probleem mee hebt.". Meer dan nu ineens met AV op de proppen komen zou ik weliswaar alsnog AV meesturen, maar een mailtje schrijven waar bijvoorbeeld in staat: "Voor alle duidelijkheid nog even de spelregels in gewone taal: -Ik ontwikkel uitdrukkelijk voor gebruik binnen jullie organisatie -De code blijft mijn eigendom, hoewel het jullie uiteraard vrij staat dit zelf aan te passen voor jullie doeleinden -Het is niet de bedoeling dat jullie de code aan derden doorspelen."

Als ik het me het artikel en de uitslagen van het wetenschappelijk onderzoek dat hieraan gewijd is goed herinner duurt het effect zelfs maar drie maanden, zowel na positieve als na negatieve 'ingrijpende veranderingen'.

In de groentelogie heb je twee groenten: Komkommers en niet komkommers. Zo, is dat even lekker geclassificeerd? ;D - - Ik denk ergens wel dat je mensen op een ander niveau kunt indelen in gevers en nemers, en dat de mens daarin zijn puur dierlijke configuratie kan ontstijgen - hoewel er ook altruïstische dieren zijn, toch? Misschien kom je dan trouwens wéér bij die mieren uit, als ik het wel heb bouwen die bruggen van zichzelf, waardoor de rest van de kolonie kan oversteken en een aantal mieren de dood vindt in het water. Zo'n 'geistribueerde intelligentie' is toch wel iets fascinerends, als je moet constateren dat ze vee houden en bruggen bouwen ;-)

Ik voel me wel moreel miljonair in elk geval ;D Voor mij is identificeren waar je dan precies mee of tegen vecht essentieel in het leren. Ik wil best geloven dat mensen oorlogen beginnen omdat ze een oorlog in zichzelf hebben, dat er een verband is tussen mensen die een ander kwaad doen omdat ze zelf ooit slecht behandeld zijn, of zo'n groot ego hebben dat de schade die ze een ander berokkenen niet door ze gevoeld wordt.

*PROEST* :-X

Het lijkt mij voor winkeliers redelijk 'riskant' om een nieuw merk te gaan voeren en ik denk dat je ze het zo gemakkelijk mogelijk moet maken, bijvoorbeeld door ze de kleding in de winkel te laten hangen maar dat ze jou vergoeden per verkocht item. Dan draag jij het risico. Waarom loop jij achter met jouw collectie? Waarom wil je juist dít merk hier gaan verkopen? In welk land heeft dit merk zijn oorsprong en hoe loopt het in andere landen? Wat let je om zelf als vertegenwoordiger bij de weg te gaan? De kledingbranche is volgens mij best hard, lijkt mij dat je ook gewoon meedogenloos aan de weg moet timmeren, heel 'sales driven'.

Het is gewoon een jungle daarbuiten, Christine! Ik ken het gevoel en de verbazing: hoe kan een organisatie zó functioneren? Krijgen ze niet meer klachten? Wil niemand dat stroomlijnen, dan? Ik heb dat bijvoorbeeld ook als ik in België rij. De bordjes staan áchter de afslag en voor je het weet ben je 40km verder en nog geen meter dichter bij je doel. Oh, en af en toe hangen ze gewoon geen straatnaambordje op. Waarom niet is onbekend. Net als het gebrek aan uniformiteit met straatnaambordjes in Nederland. Die krengen zijn in Haarlem antiek reliëf en begroeid met mos, klimop en zo hier en daar een fossiel. In andere steden hebben ze bedacht dat ze het bord haaks op de weg zetten en 'naar de betreffende straat laten wijzen', zoals in Nijmegen (op sommige plekken) het geval is. Weer elders staat het bord wel op de betreffende straat maar dan zo gedraaid dat je het als je voorbijrijdt alleen kunt lezen als je er precies voor staat. Om te 'ontnederlandsen' (alles moet helemaal perfect geprestructureerd en logisch zijn) adviseer ik een verblijfje in Azië. ;D

Ik denk dat er ook ondernemers zijn die slachtoffers maken om hun doel te bereiken. Misschien niet altijd even zichtbaar, maar een ondernemer die zijn partner en/of kinderen door het runnen van zijn bedrijf te weinig aandacht geeft doet in zijn "strijd" andere mensen tekort. Hoe zwaar wegen die slachtoffers? Ik heb zelf erg veel gehad aan mijn 'zandbak' waarin ik mocht 'falen' van mezelf- ik denk dat je hiermee je eigen leerproces enorm kunt versnellen. Mensen zijn vaak bang hun eigen leven als laboratorium te zien en experimenteren dus nauwelijks, niet ten aanzien van hun eigen gedrag en inzicht, en niet in hoe ze het inrichten. Het mooie is dat als je anders leert omgaan met wat door het gros van de mensen als falen wordt gezien je veel sneller over dingen heen kunt stappen en verder gaan met iets anders.

Veel hangt natuurlijk af van je definities (eigenlijk alles)... Vechten kan betekenen dat je je strijdbaar blijft opstellen, maar een strijder weet ook wanneer hij moet weglopen bij een 'strijd', een meerdere moet erkennen of inzien dat het de energie niet waard is. Dat zou je kunnen zien als 'falen' of 'verliezen' of 'weglopen', het kan ook betekenen dat je binnen de lange termijn juist veel krachtiger staat- maar dan is de vraag weer wat je wil bereiken. Daarnaast is het meestal mogelijk om achteraf je idee over iets bij te stellen, of moet je constateren dat je met een gevecht bezig was terwijl je dacht dat je iets anders aan het doen was. Ik heb op het gevoel dat ik faalde wel eens gereageerd met dingen doen die me het gevoel gaven dat ik succes had terwijl ik eigenlijk heel veel energie aan het verspillen was aan het compenseren van iets dat eigenlijk helemaal niet het gewicht verdiende dat ik het gaf. Heel veel staat natuurlijk ook in een maatschappelijke context, en ik heb wel het idee dat de een er beter is daar niks van aan te trekken dan de ander. Daarnaast functioneren we in verschillende arena's, en als je zakelijk een uitglijder meemaakt zegt dat niets over je als mens, terwijl veel mensen zich er toch mee identificeren. Bovendien heeft veel te maken met een externe oriëntatie; falen of slagen heeft volgens mij in zich dat het er om gaat of je faalt of slaagt in de ogen van 'de ander', 'de maatschappij', 'je gelijken', 'je meerderen', enzovoorts. Daarnaast is de constructie in onze persoonlijkheid vaak dusdanig geconfigureerd dat we doodsbang zijn om te 'falen', alsof we dan iets kwijtraken of een minder mens zijn. Ook kan je zo geobsedeerd zijn met het op afstand houden van dat faal-gevoel dat je je successen niet ziet, wat bovendien aantoont dat 'succes' op zich betekenisloos is en het er om gaat wat voor betekenis je hier aan geeft. Ik dacht bij de afgelopen Olympische Spelen wel eens, kijkend naar de 'verliezers' die afdropen: eigenlijk hebben die als mens een veel grotere mogelijkheid op overwinning, maar dan op persoonlijk niveau. Mensen die het gevoel van verlies en verliezen kennen worden meestal wijzer, rijper. Niet altijd trouwens, sommige mensen worden verbitterde zuurpruimen en gaan nog een tandje harder vechten. Kijk maar eens naar degenen die worden afgewezen bij Idols. Hoe die ego's dan overuren gaan draaien als ze niet door zijn ;)

Eighty percent of success is showing up. Woody Allen

Wat mij raakt het juist is dat je, door alleen maar naar het gedrag van die vrouw te kijken zou denken dat het een zwakgebaafde vrouw is, en als ze iets vertelt ontdekt dat het een zeer intelligente vrouw is die op deze manier de emancipatie van autistische mensen probeert te bewerkstelligen. (Bij Rainman denk ik aan iemand die, voor zover bekend, ook zwakbegaafd is, en een bepaald talent heeft, de klassieke 'idiot savant'- maar misschien heb ik de film dan niet helemaal goed begrepen, enlighten me! ;D) Ik zie wél dat deze dame blijk geeft vanuitersten maar die 'uitersten' zitten ook alleen maar in ons idee van wat een weldenkend mens doet en wat niet. Ik begrijp denk ik niet precies wat je bedoelt met 'Rainman-gehalte'. @Hans Dat is natuurlijk een béétje een autistische reactie ;) Het staat toch in 'off topic'? Dat is nou juist het concept van 'off topic'. Ik vind het een mooie eye-opener... zijn mensen met autisme niet in staat om contact met óns te maken of wij niet met hen? En ook wat ze benoemt over de veronderstelde 'eenzelvigheid' van autisten, terwijl zij juist extreem in interactie met haar buitenwereld zijn. Dat dit haar hindert in haar (praktische) dagelijks leven kan ik me goed voorstellen. Dat dit filmpje misschien geen 'alles-in-één' uitleg en inzicht geeft in autisme wil ik aannemen, en dat niet iedereen met autisme en dat gedrag ook die bespiegelende cognitieve en sociale/emotionele intelligentie heeft is denk ik een goede kanttekening. Je vingers met het zonlicht laten spelen, volledig met je aandacht bij de straal water uit de kraan zijn, luisteren naar het geluid dat een springveer maakt - ik vind het wonderlijk ...

Dit artikel op Wired, The Truth About Autism: Scientists Reconsider What They Think They Know- of eigenlijk is zo prachtig én confronterend dat ik het jullie niet wil onthouden...

Begrijpelijke gedachte, maar wij willen natuurlijk niet failliet gaan op het opzetten en onderhouden van die site ;) Als we er in slagen mensen écht te helpen met de content van de site dan is er volgens mij geen probleem.

Ik lees in de meeste topics veel terug over "vechtlust" en wat een goede eigenschap dat is van ondernemers. Maar op welk punt wordt je vechtlust je vijand, als je er bijvoorbeeld mee voorkomt dat je inzicht krijgt in je eigen situatie? In hoeverre ontneem je jezelf een soort "reality check" die je helpt maatregelen te nemen in plaats van door te modderen in een niet goed functionerende situatie? In hoeverre zijn we dan in staat een probleem te analyseren vanuit een hoger niveau dan waarop het speelt, zodat we het adequaat kunnen oplossen? Volgens mij voelen mensen stoppen met vechten ook als "falen", en dat is een moeilijke kluif om te verwerken (of überhaupt onder ogen te zien). Wat is "falen" dan eigenlijk? Zijn we bang om af te gaan, hebben we onszelf iets voorgespiegeld? Bestaat "falen" eigenlijk wel, of is het een vermomde zegen omdat het ons helpt bescheiden te zijn, te leren dat "winnen" ook een erg wankel concept is? Ik las laatst ergens dat op Romeinse zegenwagens, als die terugkwamen van een succesvolle strijd, iemand naast de generaal stond om diegene in het oor te blijven fluisteren dat roem vergankelijk was, terwijl die gouden strijdwagen door een juichende menigte reed. Wie van jullie heeft ook zo'n stemmetje? Ik ben benieuwd welke ondernemers zich een situatie voor de geest kunnen halen waarbij ze zichzelf voor de gek hielden met "doorvechten" en hoe het voor ze was om daarmee op te houden. Of een situatie waarin ze zich met vechten hebben vastgebeten en doorgezet en daarmee iets bereikt hebben.

Je bent niet de eerste ontwerper van wie het ontwerp gestolen wordt, dit komt veelvuldig voor. Helaas is het zo dat je blij mag zijn dat het iemand in Nederland is die je logo misbruikt, als zo iemand in het buitenland zit valt er soms helemaal niets mee te doen. Als je eerdere uitspraken wilt nalezen, zie http://zoeken.rechtspraak.nl Het is de frustratie van iedere designer :). Het is voor mij ook niet de eerste keer dat mijn ontwerp gestolen wordt (zal het maar als compliment gaan opvatten ondertussen ;), en los van of ik er werk van ga maken ben ik wel heel benieuwd hoe het technisch nou precies zit. Dit zijn subtiliteiten in de wet die pas in uitzonderlijke gevallen aan het licht komen. En juist dan wil ik het naadje van de kous weten! 8) Ik vind het ook fascinerend om te zien hoe iemand het gewoon in z'n botte hersens haalt om het logo van een bekend iets te jatten en dat breed uitgemeten op z'n gevel te zetten, maar dat is meer als amateur-antropoloog ;D En misschien hebben beginnend ontwerpers iets aan zulke kwesties/informatie, er ligt een heel schemergebied waar de meeste ontwerpers zich niet aan wagen omdat ze zich laten intimideren of niet weten wat hun rechten zijn en hoe rechtzaken in zulke gevallen meestal uitvallen.

Ja, gelijk hebben en gelijk krijgen he? ;D

Je kunt niet simpelweg spreken van "eigendomsrecht", het gaat om wat in de Auteurswet 1912 bepaald is, waarbij delen van de rechten aan de 'gebruiker' van het logo worden overgedragen (auteursrechten; ze mogen het zo vaak ze willen reproduceren) en persoonlijkheidsrechten (ze mogen er niet zomaar alles mee doen wat ze willen; niet verminken, niet iemand anders als maker noemen, enz.) Het deel 'reproduceren' benadeelt partij A (mijn klant, die het auteursrecht heeft) en het deel 'aanpassen' benadeelt mij als ontwerper omdat er verwarring kan ontstaan. Het logo is namelijk echt identiek en ik sta bekend als de ontwerper van dat logo. Kan je je voorstellen wat het met je reputatie doet als mijn ontwerp ergens op de gevel van een winkel staat, waar ik helemaal niks mee te maken heb, en het staat nogal vreemd, hetzelfde logo op twee plaatsen, maar dan met een andere letter. @Xolphin Heb je een juridische verwijzing of onderbouwing waarom "er helaas weinig aan te doen is"? Dat zou betekenen dat je per definitie niks hebt aan je persoonlijkheidsrechten en dat hiertegen alleen kan worden opgetreden wanneer iemand recidiveert.

Het volgende is het geval: Ik heb een ontwerp gemaakt voor partij A. Deze hebben een licentie voor ruim gebruik, en daarmee in principe ook het auteursrecht in handen. Onlangs ontdekte ik een partij B, die mijn logo-ontwerp letterlijk heeft gekopieerd, hier een kleine wijziging in heeft aangebracht (een letter, die zich in het ontwerp bevindt, veranderd naar de initiaal van zijn bedrijf) en dit volop gebruikte op zijn website, raambestickering en in zijn winkel. Ik heb contact opgenomen met partij B, laten weten dat dit door mij is opgemerkt en na enig nadenken lijkt het me waarschijnlijk toch een goede zaak om hier werk van te maken. Deze persoon heeft het auteursrecht (dat ik dus heb overgedragen) van partij A geschonden (dat hebben zij onderling opgelost, voor hen was het blijkbaar genoeg als hij het gebruik van dit ontwerp staakte) maar in principe ben ik ook benadeeld. Hetgene waar ik nu inzicht in probeer te krijgen is in wat ik deze persoon precies 'ten laste kan leggen'. Ik kan mij verzetten, vanuit de niet te vervreemden persoonlijkheidsrechten, tegen verminking van mijn werk. Echter, de gespecialiseerde site hierover is er niet duidelijk over wat je kan doen als een derde (dus niet degene met wie je de overeenkomst hebt) je werk aantast. > http://www.auteursrecht.nl/auteursrecht/pagina.asp?pagkey=22232 Persoonlijkheidsrechten gaan vooral om het beschermen van ideële belangen, zodat je ook als je je werk verkocht hebt aan een partij je je goede naam, reputatie (iets wat nogal een asset is voor een ontwerper!) kunt beschermen. Iemand (liefst juridisch onderlegd, ervaringsdeskundig of goed op de hoogte - dus spreekwoordelijke 'vuisten op tafel' of tips om 'er geen energie aan te verspillen' zijn niet nodig ;-) hier een advies over?

Een "domme" vraag misschien, maar je staat dus zelf al die tijd in de winkel en je weet wat de huur van je winkel is en wat voor marges er op je producten zitten en ziet wat er over de toonbank gaat- hoe kan het dan dat je voor zulke verrassingen kunt komen te staan? Niet als oordeel, maar omdat ik probeer te begrijpen hoe die dingen zo met elkaar uit de pas kunnen lopen.

Let er ook op dat die 'deskundigen' je niks op je mouw spelden; als je een hamer bent zie je overal spijkers. Hou in de gaten of ze niet te onwaarschijnlijk snel een advies of plan van aanpak voor je hebben (dat ligt dan waarschijnlijk standaard op de plank) en of het niet indruist tegen je gezond verstand, want met gezond verstand kom je een eind. Ik heb bij jou eerder de indruk dat je niet weet hoe je het moet aanpakken en dat het je overweldigt. Misschien ben je bijvoorbeeld meer een beelddenker dan iemand die heel veel kan met dingen in taal vatten en plannen schrijven. Dan kan het zijn dat je meer hebt aan je ideeën op een andere manier ordenen, bijvoorbeeld met een mindmap (aanpak, zie hier voorbeelden). Als het ondernemen tot dusver min of meer vanzelf ging dan moet je nu de overgang maken van handelaar naar ondernemer die zelf een basis aan kaas gegeten heeft van strategie, communicatie en marketing. Dat zijn hele normale groeistuipen, hou zelf goed in de gaten of wat die experts, bureaus en deskundigen doen voor jou logisch klinkt, want als dat niet zo is zou het wel eens een onzinverhaal kunnen zijn. Anderzijds is weerstand een normaal verschijnsel als iemand van buitenaf zijn of haar wijsheid komt inbrengen, dus daar moet je dan ook rekening mee houden.

De doelgroep 'startende ondernemers' is al tricky, want die zijn niet zo van het geld uitgeven als het anders/goedkoper kan. Mensen 'lastig vallen' met een emailcampagne is tricky twee. ALS je het doet, maak het dan niet te schreeuwerig/goedkoop maar doe iets ludieks, opvallends en zorg voor een echt voordeel. Ik ben wel nieuwsgierig welk product je op deze manier wilt verkopen? Kan je daar meer over kwijt?

Precies! En als je er al allergisch voor bent dan is iemand confronteren met diens arrogantie juíst een recept om nog meer arrogantie over je uitgestort te krijgen ;D Dat is iets wat ik heb 'afgeleerd'- maar ik luister ook beter naar de eerste 'weak signals' die ik oppik en vaak komt er niet eens meer een gelegenheid voor.