Annedien Hoen

Ik begrijp Christine DENK IK ook wel, ik vind alleen oprecht de informatie verwarrend en ben benieuwd wat de bottom line is; of misschien is die er niet (dat is misschien sowieso maar een illusie). De vraag is uiteraard ook of het er om te doen is dat er kennis of lessen worden overgedragen of dat ik ten onrechte probeer er lering uit te trekken en is af en toe een beetje blazen en afreageren ook heel functioneel. Maar... mocht Christine mijn bericht ook te 'hard van leer vinden' dan hoor ik dat graag (evt. PM) en kan ik daar op reageren. De schaamteloze hijack van HI is best 'grof', op z'n zachtst gezegd. Ik neem aan dat de oorlog die je waarneemt niet door jou verklaard is maar door de overheid? Zijn jullie de messen ook aan het slijpen? Hoe contraproductief is dit, of betekent het dat het innovatie per saldo zou kunnen accelereren (hoewel alle geld die naar 'een oorlog' gaat ten koste gaat van inhoudelijke innovaties uiteraard). Kunnen marktpartijen dit counteren of ligt de macht daarvoor te prominent bij een partij (namelijk de overheid)? Hoe voorzie je jouw eigen houding en rol hierin tussen nu en twee jaar?

Om over de hardwerkende goedgezinde Marokkaanse neurochirurgen, onderwijzers, architecten, ingenieurs en hoogleraren maar te zwijgen.

Heel stoer dat je orders hebt binnengepraat uiteraard -- maar de discussie is toch niet echt of je bezig zou moeten zijn met acquisitie en orders binnenpraten omdat de gang van zaken op beurzen en in het innovatie-veld in jouw ogen te weinig concreet is? Ik zie vaker dat je het een beetje zo doet voorkomen: terwijl wij (voor het gemak reken ik mij tot de door jou aangesproken toehoorders) zo naïef zijn om naar dat soort vaag geleuter te gaan zitten luisteren babbel jij de euro'tjes binnen want: "Been there, done that" en het geleuter slaat nog geen deuk in een pakje boter, terwijl jij ondertussen een nieuw product in elkaar aan het schroeven bent (bij wijze van spreken). Om te beginnen heb jij naar ik aanneem toch ook wel een achterban die je hebt opgeduikeld tijdens het leuteren op zulke meetings (die je naar eigen zeggen dan gelukkig niet meer nodig hebt?) en is een causaal verband met het wat grovere kam-, zeef- en harkwerk op beurzen (etc.) en je huidige situatie als entrepreneur toch niet zo heel moeilijk te vinden, of heb je dat allemaal "los daarvan" uit de grond gestampt? Ten tweede zijn het hele andere bewegingen; het hands-on met je innovaties bezig zijn of het mensen in een hok gooien en in een vrij rigide structuur kennisuitwisseling proberen te faciliteren -- waarbij de vorm misschien niet optimaal faciliteert maar het concept van een beurs nog altijd bestaansrecht heeft (QED). Enerzijds heb je flink je sporen verdiend en anderzijds krijg je blijkbaar niet de erkenning die je graag zou hebben; ik kan begrijpen dat dit een interessante paradox tot gevolg heeft, maar ik vraag me inmiddels een beetje af wat dan de crux is van je verhaal en hoe en of je ons minder ervaren, minder door de wol geverfde, misschien wat te klein of juist te groot denkende ondernemers ziet. Je bent daarmee trouwens een van de weinige wat (veel!) meer ervaren ondernemers die energie steken in dit forum, alle lof! Want die kennis en ervaring zijn (naar ik veronderstel, ik heb niet de 'luxe' van retrospect hierin, ik kan het alleen maar extrapoleren en vermoeden dat dit van waarde is) high-density materiaal en tussen alle blinden die welwillend (en gelukkig niet gehéél gespeend van kennis) de lammen leiden dus belangrijk. Is de boodschap dat je als doorgewinterde entrepreneur nog altijd in een oncomfortabele spagaat staat? Is de boodschap dat innovatie bullshit is, of op z'n minst voor jou niet meer de moeite waard is om in te investeren? Staat jouw definitie van innovatie mijlenver van die, van de overheid? Je hebt ook niet te behoefte om daar als "oudgediende" (no offense ;-) jongere entrepreneurs op weg te helpen? (Been there, done that?) Of komt het er na alle idealen en dromen en inspanningen op neer dat je aan het einde van de dag gewoon orders moet (mag/kan) binnenloodsen? Van jou wil ik 'het' aannemen; ik weet alleen niet zo goed wat ik moet aannemen? ???

Hoewel ik er vanuit mijn achtergrond natuurlijk niet helemaal achter kan staan ;): Prefab websites, inclusief code en css en de hele rataplan: http://www.oswd.org/

Een beetje historisch perspectief zou geen kwaad kunnen, echt innovatiever zal het hier niet worden van dit soort uitspraken en tendentieuze posts. Ik kan me daar in elk geval geen voorbeelden van voor de geest halen. Laten we het even hebben over het leegroven van andere landen- goed plan. Hoe deed Nederland dat ook alweer in het verleden? Laten we het hebben over de levendige slavenhandel waar ons fijne landje zich mee bezighield. Mooi product. Of de exploitatie van landen als Suriname en Indië. Nederland leert eenvoudigweg hele simpele wetten van oorzaak en gevolg kennen nu, we konden niet altijd en eeuwig onze vooraanstaande positie behouden. En al helemaal niet door dit soort "ons eigen belang" oraties- waarbij ik met name de combinatie met het aanwijzen van die gemene buitenlanders nogal slapjes vind. Bovendien, als puntje echt bij paaltje komt hebben toch andere landen nodig om ons te bevrijden want met die drie man en een paardekop die onze krijgsmacht telt schiet dat ook niet echt op. (En even for the record, dat zijn wel die "nationalistische" landen zoals Amerika en Engeland...) Verder lees ik op regering.nl de volgende, aan Balkenende toegeschreven uitspraken: Belevingsmonitor Uit het onderzoek blijkt dat mensen in het dagelijks leven een groot gebrek aan respect en 'goede omgangsvormen' ervaren. Veel mensen voelen een gebrek aan vertrouwen of zelfs angst voor anderen. Daarom zien ze voor zichzelf geen rol in de verbetering van de omgangsvormen in de samenleving. Volgens Balkenende kan de overheid wel een bijdrage aan de verbetering van het maatschappelijk klimaat, maar zijn het uiteindelijk de mensen zelf die het verschil maken tussen een 'kille maatschappij' en een 'betrokken maatschappij'. Prinsjesdag Balkenende wijst erop dat het debat over waarden en nomen niet verstomd is. Met Prinsjesdag maakt het kabinet plannen bekend, die de concrete invulling zijn van de voornemens uit het regeerakkoord. Zo wil het kabinet de opvoedingsondersteuning uitbreiden voor gezinnen, waarvan de kinderen dreigen af te glijden naar de criminaliteit. Verder komt het kabinet met plannen om de criminaliteit en de overlast in de publieke ruimte terug te dringen en om nieuwkomers beter te integreren in de samenleving. Volgens mij valt 'poging tot polarisering' en haat zaaien ten opzichte van andere etniciteiten daar niet echt onder, maar misschien lees ik niet goed. "Goede omgangsvormen" is subjectief, maar ik zie jouw "oplossing" niet echt zitten in elk geval.

Hoe relevant is naamsbekendheid in jouw specifieke vakgebied? Het kost bakken met geld en tijd om naamsbekendheid op te bouwen; als quick fix voor je marketing-uitdaging zou ik het zeker niet zien. Als jij in een specifieke niche naam kunt maken is dat misschien wel net zo veel waard als dat heel veel mensen je naam kennen maar slechts een klein percentage van die mensen is je potentiële doelgroep. Als ik de aantallen van de DM actie zie idem; dat zijn geen aantallen die impliceren dat je nu een enorm marketing/sales kanon in werking gaat zetten. Staar je dus niet blind op "naamsbekendheid". Vrouwen zijn erg goed in het smeden van relaties; érg belangrijk in een verkoopproces. Ik zou haar echter wel voorzien van meer informatie dan ze waarschijnlijk nodig zal hebben in de verkoop-praktijk. "Men" wil vrouwen nog wel eens onnodig onder vuur nemen om te kijken of ze het wel kan. Dat zou ze m.i. moeten kunnen pareren met superieure kennis over het product.

http://www.getclientsnow.nl/artikelen.html Echt ERG goeie artikelen over "moeilijke marketingmomenten", "Overvloed of schaarste: waar kies jij voor?", "Netwerken: hoe haal je er meer uit?"... Goud waard voor "ons ondernemers" denk ik.

uhrm... www.tompeters.com ? ;D Zijn boek Re-imagine! is ontzettend inspirerend. Of deze of deze van Changethis.com

Ik begrijp wat je bedoelt, maar ik heb wel het idee dat Duitsers het langer netjes (respectvol) houden dan Nederlanders ... sorry dat ik even je gechargeerde grapje ondergraaf maar vind het onrecht doen aan de Duitse "Höflichkeit". :) Het laagje beschaving bij kaaskoppen is er zó afgepeld... merk het verschil maar eens tussen op de nederlandse snelweg rijden of een stuk op de Autobahn, het verschil in mentaliteit is gewoon voelbaar. Ik rij een stuk prettiger auto in Duitsland.

Zo persoonlijk als maar kan op een drukbezocht forum als dit :o Overigens is Tom Peters helemaal VOOR persoonlijk, hoe persoonlijker hoe beter. Ik was redelijk geschokt op de voet te kunnen volgen hoe zijn moeder overleed, hoe hij een beetje overspannen raakte (niet in die volgorde trouwens), hoe hij ging mediteren en zijn bloeddruk omlaag kreeg. Ik vond het bijna genant, maar toch interessant en het schept ook een band. (Verdraaide sinterklaas, alles rijmt per ongeluk vandaag, helaas) Uiteraard is een contract bindend. Maar als het niet gaat, gaat het niet. Dat geldt voor huwelijken maar ook voor zakelijke overeenkomsten. (Of..."Dat geldt voor huwelijken en andere zakelijke overeenkomsten" ;))

Er wordt geen energie uitgewisseld, maar geinduceerd c.q. vernietigd. Er is in deze metaforen ook geen wet van behoud van energie, maar juist het omgekeerde: hoe meer energie er is hoe meer er bij komt. Ik verwoord het meestal zo: sommige mensen zijn energiebronnen, andere zijn energieputten. Mijd de laatsten als de pest, zoek de eersten op. De meeste mensen zijn overigens geen van beiden. dagdag Christine Maar...die energiebronnen, hoe zit dat dan in jouw theorie? Die induceren iets dat bij de ander aanwezig is? Dat maakt de ander tot een bron? In mijn ervaring zijn er mensen die 'leeglopen' op anderen en mensen die zelf geen energie verliezen terwijl ze wel energiebronnen zijn. Dat 'leeglopen' impliceert wel dat er iets uitgewisseld wordt... ???

Wat me opvalt is het gemak waarmee mensen het woord "energie" in de mond nemen; een jaar of 10 geleden keken mensen je niet-begrijpend aan als je je van die terminologie bediende. Nu is het gewoon. Misschien omdat je zelfs bij het Kruidvat Energie-shampoo kunt kopen? ;-) Misschien dat het door de destijds zo populaire Celestijnse Belofte komt (daarin wordt over energiediefstal gesproken bijvoorbeeld)? Hebben jullie een idee waarom mensen er geen moeite meer mee hebben te denken in termen van mensen waar je energie van krijgt of die je juist energie kósten? Hoe zit dat dan, is dat spreekwoordelijk of wordt er ook echt energie uitgewisseld? Ik heb hier zelf ooit eens iets op m'n weblog over gezet in deze vorm: "Those who have creative, proactive, venturing personalities tend to attract suckers. Whether they do so deliberately or not, these people will start clinging to you and suck the life out of you. They will lurk in your periphery, demanding attention one way or another and making sure you feed them with the juice of creativity and inspiration. Typically, when you oppose their tendencies these people start their guilt trip strategy or emotional blackmail activities to make sure you don't escape their little energy vampire fangs. Non-draining people respond by becoming more creative, proactive and venturing themselves. They only need your spark to light their own fire, instead of living off your source. Relentlessly throw out the vampires and cherish the sources. Vampires do have the potential to become sources (should you, like many kindhearted people, feel a bit worried what should become of them) but they have to figure this out themselves and deliberately decide to come from a place of inner strength and self-reliance before they can start contributing instead of hopping from host to host. They are not bad people and they deserve love, happiness and succes, but they don't deserve to live off YOUR energy. This selectiveness also results in beautiful friendships, nourishing relationships and mutually beneficient interations with people."

Dit prikkelende schrijfsel kreeg ik vorige week in mijn inbox. Met toestemming van de auteur zet ik het hier neer! Compromisloos Kan je weglopen als een klant gaat zeiken? Afgelopen weekeinde was ik bij vriend Luuk op bezoek die mij helpt met alle toestanden op mijn computer. Luuk is een computergenie en helpt al 25 jaar bedrijven met administratieve systemen. Tig jaar geleden schreef Luuk drie dagen lang een programma voor een bedrijf. Het bedrijf betaalde de rekening niet. In een gesprek begonnen ze te zeiken. ‘We vinden dat we teveel moeten betalen voor hetgeen geleverd was en willen je 60% van de rekening graag overmaken. Meer willen we niet betalen.’ Luuk stopte het gesprek en zei: ‘Dan betaal je toch niet’ En hij liep weg. Dit is voor mij een teken van vrijheid. Zulke mensen zijn gewoonweg je klanten niet. Je geeft waarde aan dat wat je doet en bent bereid weg te lopen als klanten jouw waarde niet zien. Gewoon weglopen en loslaten. Punt. Weglopen is moeilijk. We zijn geneigd te blijven hangen bij klanten die helemaal niet voor ons zijn. Klanten die bakken met energie kosten. Klanten die niet bij ons passen. We laten ons leiden door de noodzaak om geld te verdienen en lopen achter dingen aan. We kunnen het omdraaien: we gaan helemaal ons ding doen waardoor de klanten achter ons aan lopen. We willen niks anders meer dan ten volle de klanten dienen die voor ons zijn. Tom Peters zegt: Go to your job everyday ready to be fired. Da’s echte vrijheid. Autonomie. Oftwel: wees trouw waar het jou om te doen is. Geen compromissen. Het is beter om 3 dagen als bureaumedewerker aan de slag te gaan om je brood te verdienen en 2 dagen vol te gaan voor wat je echt wilt, dan om 5 dagen half te gaan voor wat je ongeveer wilt. En het gekke is, als je compromisloos bent, word je woest aantrekkelijk voor de klanten die voor jou bedoeld zijn. Een jaar gelden vertelde de grootste klant van Luuk spontaan dat ze 50% (!) meer gingen betalen voor Luuk zijn diensten. Vanuit een economisch gezichtspunt is dit moeilijk te verklaren. Vanuit compromisloze, liefdevolle aandacht, niet. Hele goede week, Patrick Meer spul: www.startvanuitjehart.nl

Dat lijkt me een existentiële paradox die niet alleen aan ondernemers voorbehouden is. Ik herinner me nog wel heel specifiek het moment dat ik echt besefte dat ik niet alleen "eigen baas" was maar ook "eigen ondergeschikte". Verwachtingen, behoeftes, noodzaak, overleven... allemaal factoren die de vrijheid danig beknotten. En zelfs als het even zou kunnen (vrij zijn) vergéten we het domweg, omdat we zo gewend zijn aan het stramien en de veiligheid van wat we hebben gebouwd. Ik moet ook vaak denken aan de oprichter van een groot multimediabedrijf dat voor alle grote omroepen werkt. Hij zei iets met de strekking van: "Ik werk zo hard omdat ik zo lui ben.". Je wil je vrijheid kopen en onafhankelijk zijn en de beste manier om iets te doen bedenken en neerzetten, en ondertussen...

~~~~BETONNNNNNNNNNNNN~~~~ PS: In de 'my Zen garden is bigger than yours!'-wedstrijd moet ik helaas afhaken.... ;D - - - - - - -

Druk, ik? Nooit! Wel bezig ;D (Was ondertussen ook een mind map aan het maken over 'strategie', een artikel aan het schrijven, mensen via email met elkaar aan het verbinden, met nog een collega aan het MSN'en, een to do lijst aan het updaten en een etentje aan het organiseren dus bezig wel!) Mijn ervaring is wel dat als ik veel met (mijn versie van) denkologie bezig ben ik ook veel 'bijproduct' heb in de vorm van o.a. dit. Het logische en het absurde liggen vlak naast elkaar (en misschien is het verschil ook arbitrair?).

Naast het (serieus) adviseren op dit forum zitten sommige mensen met elkaar te MSN'en...een typefout leidde tot het volgende gesprekje: Annedien zegt: Een aanmoen is een knolgewas uit Zuid-Amerika, geïmporteerd in de 18e eeuw en voor het eerst op de Nederlandse menukaart verschenen na een geslaagde introductie in het destijds befaamde restaurant "Den Koopren Keetel" Annedien zegt: Nu jij. Sanne zegt: Een toetsenbord is een plaatselijk gerecht met kleine hapjes, om je smaak te toetsen, voor het eerst geintroduceerd door Michelin in 1967 Annedien zegt: HAHAHAHAHAHAHAHAHA -- Pasten jullie ook eens wat opmerkelijks uit een MSN-conversatie met je collega's?.... ;D (Uiteraard in goed overleg, dit mocht van Sanne ;-)

Ik ben iemand die juist energie krijgt van dingen doen waar ik (nog) niet goed in ben en juist motivatie verliest als ik alleen maar dingen doe waar ik goed in ben; ik moet het gevoel houden dat ik iets nieuws leer. Af en toe vliegen er wat bijlages, brochures en gebruiksaanwijzingen door 't kantoor maar dat was vroeger ook al zo met mijn aardrijkskunde boeken ;) (en ik weet toch nog steeds alles over horsten en slenken) De eerste keer dat me dat door-of-af-gevoel overviel dacht ik dat ik het te druk had en ben het toen rustiger aan gaan doen, en toen waren de rapen helemáál gaar: ik had juist behoefte aan nieuwe uitdagingen, maar had het verkeerd geïnterpreteerd (en denk dat wel meer ondernemers die denkfout maken!). Je denkt al snel dat je juist plenty uitdaging hebt door de veelheid van taken die je moet verrichten als éénpitter. Valkuil daarbij is wel dat je zelf je uitdagingen kiest; een ander zal je eerder op je blinde vlekken willen uitdagen. Want...je hebt toch geen baas die je zegt wat je wel en wat je niet moet doen en dan is de verleiding toch te groot om het dan maar niet te doen en voor jezelf te valideren waarom je bepaalde dingen laat sloffen of ontwijkt. Maar een 'opgave' is niet hetzelfde als een 'uitdaging'. Ondernemers hebben bovendien vaak een web van collega's (mede-ondernemers) om zich heen verzameld waarin je steun zoekt bij elkaar, inspiratie, input, kennis, vriendschap, loyaliteit, vangnet. Maar: vaak valideren ondernemers elkaar óók weer in hun ontwijkende gedrag, of strategieën om met kwetsbaarheden om te gaan, omdat we het zo goed van elkaar begrijpen en bovendien ontbreekt er vaak een impliciete of expliciete context of "opdracht" om elkaar een schop onder 't ondernemersachterwerk te geven. Als je een coach inhuurt dan kan je daar op wachten; in informele steun-netwerken gebeurt dat niet zo snel, en dus kan je veel langer niet-functioneel gedrag vertonen en in patronen terechtkomen die je in een ontmoedigde mindset laten belanden. Wat ik ook denk is dat zulke demotivatie-momenten bij ondernemers veel meer opvallen. In een functie kan je gewoon door je off-days (en soms off-weeks) heensukkelen; voordat zoiets in de gaten loopt ben je wel weer even verder en kan het vanzelf bijgetrokken zijn. Daar komt bij: het LIJKT de droom van de ondernemer, een half jaar klussen die voor je klaarliggen maar dat geeft ook een grote druk (stress), die best wel eens de oorzaak kunnen zijn voor demotivatie. Ik merk bij mezelf vaak ook de dubbelheid van "Yes, een mooie opdracht!" en "Oh, nu moet ik leveren!". Ik kan dat managen (gelukkig) en ik ken meer mensen die van veel opdrachten juist uitstelgedrag gaan vertonen, zich onder druk voelen staan, ineens weer liever ergens werknemer zouden willen zijn omdat de verantwoordelijkheid zo groot is, enzovoorts. We zijn maar gewoon mensen, toch? Nadere bestudering van je 'coping mechanismes' (oftewel: hoe ga jij om met stress) zijn misschien in dit stadium belangrijk. Die kun je namelijk veranderen, aanpassen en verbeteren, zodat je werk weer leuk wordt-- er vanuit gaande dat je werk inhoudelijk nog altijd bij je past, en dat je motivatie verdween hoe groter de stress werd. Soms helpt het al om je kantoor uit te mesten, oude papieren weg te gooien en een sopdoekje over je bureau te halen. Heb je de neiging 'open eindjes' over te laten en alles uit je hoofd te doen? Maak een nieuwe gewoonte waardoor je alles in een vertrouwd systeem invoert en je je 'werkgeheugen' niet gebruikt om álles te onthouden maar om in het hier en nu mee na te denken (krijg je veel energie van!). Ren je teveel van hot naar her? Of zit je juist teveel vastgeroest achter je bureau? Maak je geen onderscheid tussen mensen waar je energie van krijgt en mensen die energie vreten? Heb je weinig plezier, onderhoud je je vriendschappen (die geven rust, zelfs als je niet de hele dag met iedereen contact hebt; een sociaal vangnet is een belangrijke voorwaarde om minder stress te voelen!), eet je wel gezond... Kortom; je kan je leven op alle fronten doorlichten en kijken waar je wat aan kunt doen om de boel weer vlot te trekken, danwel te constateren dat je iets aan het doen bent dat z'n houdbaarheidsdatum overschreden heeft...

;) Christine, meid, ik heb nóu wat ontdekt... PM me maar even voor 't verkoopadres.

Tsja...je hebt gewoon en je hebt Het hangt ook sterk van de situatie af wat je nodig hebt! Je kan wel een blik openen met een jachtmes en je kan ook wel een eland slachten met een zwitsers zakmes, maar het één werkt toch beter dan het andere. Misschien dat je in je leven wel kan veranderen. En je bent ook niet altijd, overal hetzelfde. Of misschien kan je het ook zó zien, dat je beide bij je hebt en naar behoefte kan kiezen? Ik ga persoonlijk voor de 'homo universalis' way of life :-) Naast ondernemen schrijf ik gedichten, componeer muziek (kan trouwens geen noten lezen), ben singer/songwriter, fotografeer , schilderen doe ik niet zo veel meer (tijd...), rap... (Hoe ik nou aan dat creatieve imago kom...? ;-)

hetnieuwsvanmorgen.nl? ;-)

In welk opzicht is de site eigenlijk ideeël ("een redelijke ideëele site voor ondernemers") , gezien het feit dat je er advertentieruimte op verkoopt? (Of misschien moet ik mijn eigen idee van "ideeël" maar eens gaan aanscherpen? ;-)

Ergens is dat wel een nadeel van als je veel gedaan hebt en je dus veel kan, dan ben je een 'generalist', terwijl dat de connotiatie heeft van iemand die van veel een beetje kan. Je kan na verloop van tijd ook een veel-specialist zijn, toch? Ergens proef ik toch dat een "allrounder" bijna per definitie niet de diepte in kan met iets. Toch? Ik weet uit de marketingtheorie ook dat veel zijn (als mens, als merk, als product) vaker in je nadeel werkt dan in je voordeel, commercieel gezien. Je moet je (een) kunstje een naam geven, wetende dat je maar een beperkt deel van je persoon daar in kwijtkan, maar ook wetende dat dàt nou eenmaal offers zijn die je moet plegen als je een zeker succes wil kennen met wat je doet.

En, Rob...wat is het geworden?

Heel herkenbaar- vanuit een andere aanvliegroute weliswaar maar het is nog steeds het geval. Structuren dwingen het ook af van oudsher: kies voor taal of kies exact, kies een vakkenpakket, kies een beroepsopleiding. Allemaal uitvloeisels van meetbaarheid en testbaarheid die hoog in het vaandel staan. Het heeft er ook mee te maken dat mensen het gewoon niet gelóven als je in meerdere dingen (heel) goed bent. Het paradigma van specialisatie zit zo ingebakken dat er geen structuren voor aanwezig zijn- niet maatschappelijk en niet in de geest van mensen. Nou moet ik er ook bijzeggen dat als je een béétje goed bent in logisch nadenken je over heel veel dingen wel iets zinnigs kunt ontdekken en vraagstukken kunt oplossen. Uiteraard zijn hier uitzonderingen (ik ga geen hersenpan openzagen en een neurochirurgische ingreep uitvoeren bijvoorbeeld) maar je komt met een beetje lef en een handige denkstrategie een eind met een hoop zaken. Getuige het boek "A Whole New Mind" van Dan Pink komen er andere tijden, waarin de MultiMind (veelzijdige geesten, androgyne denkers) zijn rol mag gaan vervullen. Overigens denk ik dat de Dan Pink indeling (eerst had je accountants en nu komen dichters aan de macht) een beetje te rigide is (een niet-MultiMind zienswijze van een MultiMind wereld) omdat het volgens mij eerder om een benaderingswijze en denkstrategie en creativiteit gaat dan om wel beroep je precies uitoefent-- in mijn optiek ontspruit een briljant technologisch idee aan eenzelfde vermogen als een briljante muzikale compositie. Het zijn allemaal producten van de geest. Ik denk ook dat het een kwestie is van processor-inzicht: als je als mens een iets sneller processortje hebt draaien dan de meeste mensen kan je het anderen ook niet kwalijk nemen dat ze denken dat de boel vast zal lopen als je meerdere programma's tegelijk open hebt staan, terwijl jij dat met gemak aankan en goed presteert op alle fronten. De één z'n "veel"-zijdig is de ander z'n "normaal"-zijdig. Hoe doe je dat dan nu? Ben je veelspecialist, ben je generalist, hoe verwerk je dat in je profilering of is het geen issue meer voor je?