R.I.P. - Benm

Omzetting naar https is niet altijd even eenvoudig. Bij één van mijn VPS'en moet daarvoor veel meer worden aangepast, wat weer negatieve effecten heeft op andere websites op diezelfde server. Uiteindelijk die website maar overgezet naar een nieuwere VPS, zodat de andere websites door kunnen draaien. De vraag is natuurlijk wel waarom de dienstverlener al dat werk uit eigen zak zou moeten betalen. Volgens mij hangt het ervan af wat er met de klant is overeengekomen en wiens verantwoordelijkheid het betreft... Ik zou als dienstverlener nooit kunnen garanderen dat een webshop het altijd blijft doen. Dat kan per onderdeel verschillen. Denk bv. aan geschiktheid voor nieuwe browsers, koppeling met diensen van derden, conformiteit met nieuwe wetgeving, etc. Dat is inderdaad wel een punt, soms ligt de oorzaak van meerwerk bij derden, bijvoorbeeld een hostingprovider die zonder overleg maar eens besluit een nieuwe php of mysql versie te installeren, en er ook maar even gratis een ssl certificaat met gedwongen redirect bij doet. Dat is reuze aardig, maar een site van zeg 10 of 15 jaar oud is er mogelijk compleet incompatible mee en dan kun je daar aardig wat werk aan hebben. Als de eigenaar van de site dan contact opneemt met de developer omdat de boel plots niet meer werkt met de instructie 'fix het zsm!' dan komt daar natuurlijk wel een rekening voor. In een complexe situatie kan die best een paar honderd euro zijn, al is het normaliter veel minder.

Het is wel een interessante zaak, technisch gezien is het niet gesteriliseerd in formele zin, maar het effect komt aardig in de buurt. Bij iets als sinaasappelsap concentreert men het sap voor transport (reductie tot ca 20% volume), weliswaar onder verlaagde druk, maar toch nog bij een forse temperatuur. Bij aankomst wordt dat weer opgelost in heet water, en gaat het heet een tetra-pak in. Zo kom je op een laag kiemgetal, en laag zuurstofgehalte, waardoor het idioot lang ongekoel houdbaar is. De consumentenbond heeft een keer een smaaktest gedaan met sap dat ruim een jaar over datum was, en men vond de smaak nog acceptabel. Maar voor jou is dat concentreren natuurlijk niet aan de orde. Pasteuriseren op kleine schaal is lastig, althans, als je dat doet om minimaal te hoeven verhitten. Steriliseren gaat vrij eenvoudig in een autoclaaf, waarbij je overigens niet per se de minimale duur en temperatuur voor daadwerkelijk steriliseren hoeft aan te houden.

Dit lijkt logisch maar is het niet helemaal. Je moet conserveren, pasteuriseren of steriliseren met zo weinig mogelijk bacteriën. Ten eerste omdat de kwaliteit met een besmetting achteruit holt, ten 2e omdat bacteriën/schimmels ook gifstoffen produceren die ongevoelig zijn voor warmte en ten derde omdat veel bacteriën de kans veel groter maakt dat er enkele toch gaan groeien. Het is dus essentieel om wel heel schoon en liefst gekoeld te werken. Uiteraard is het wenselijk om met een laag kiemgetal te beginnen voor pasteurisatie, maar dat is toch iets heel anders dan steriel hoeven te werken. Mijn ervaring ermee is overigens uit laboratoria, niet uit de food sector. Iets als een fruitsap leent zich denk ik ook wel voor sterilisatie: dat is wat met vrijwel ieder pak sap dat verkocht wordt gebeurd. Je hebt sappen die faken gekoelde opslag te behoeven (coolbest), maar die je feitelijk gewoon veilig ongekoeld kunt bewaren (of dat van invloed is op de smaak durf ik niet te zeggen, maar qua microbiologie en veilingheid is er geen wezenlijk verschil tussen coolbest en appelsientje).

Op zich is er niets bijzonders nodig om zaken te pasteuriseren in kleine hoeveelheden - verondersteld dat je de logische volgorde aanhoudt van eerst bottelen en daarna pasteuriseren. Wat eerder de vraag is is wat de NVWA van je aanpak zal vinden. Dat het steriel moet gebeuren lijkt me vrij onzinnig: het idee van pasteuriseren is juist dat je in iets dat micro-organismen bevat die schadelijk kunnen zijn/worden doodt door verwarming. Het is dus helemaal niet nodig steriel te werken tot het punt van pasteurisatie, zolang de verpakking maar hermetisch gesloten is en blijft bij het pasteuriseren zelf. Als je gaat voor een ongekoelde houdbaarheid van een jaar denk ik echter dat je eerder moet gaan steriliseren dan pasteuriseren, tenzij je het compleet onleefbaar maakt voor microorganismen door conserveermiddel of extreme pH (mosterd bederft tenslotte ook niet).

Je hebt diverse opties, er zijn open source pakketten die functionaliteit bieden in de buurt van wat je wilt, maar die zul je waarschijnlijk wel moeten laten configureren en styleren door een professional, tenzij je hier zelf heel bedreven in bent. Een andere optie zou maatwerk kunnen zijn, waarbij je het precies zo laat bouwen als je wilt, en het exact aansluit op je bedrijfsvoering. Het resultaat van die optie is meestal verreweg het beste, maar qua kosten heb je dan wel te maken met relatieve hoge kosten om het te bouwen. Eenmaal werkend zijn de kosten vervolgens erg laag - afgezien van hosting en dergelijke feitelijk nul tenzij je aanpassingen wilt. Wat verstandig is hangt ook een beetje af van op welke termijn je dit wilt doen: Je spreekt over een bedrag als 600 euro per jaar. Voor 600 euro zul je de maatwerk oplossing niet kunnen kopen, maar als je het over 4 jaar rekent kom je met 2400 euro een heel eind voor een mooi stuk maatwerk, inclusief 4 jaar kosten voor hosting. Overigens is het ook zo dat je dat hele systeem achter de inlog compleet los kunt koppelen van de website als je dat wilt - je behoudt dan je huidige website voor het klantwervende aspect en kunt dat zelf blijven beheren en verbeteren. Er zijn bedrijven die het zo aanpakken: een wervende site waarbij men inzet op SEO, werving en dergelijke, en een losstaand backend voor klanten die eenmaal over de streep zijn, en gewoon willen zien hoe het met de status van hun product is. Ik kan me voorstellen dat dat laatste niet eens heel complex hoeft te zijn: Een systeem waarbij een product een aantal stadia doorloopt, van 'ontvangen', 'wachtend op onderdelen', 'bezig met reparatie', 'reparatie voltooid en getest' en uiteindelijk 'verzonden' en na ontvangst 'afgerond'.

Is heel makkelijk in zaken waar de eiser een geluidsopname aanvoert als bewijs van overeenkomst. Daarin wordt onzettend veel niet gezegd. Eindeloos bewijs van misleidende omissie. ;) Wat het zou oplossen is alleen bewijs van telefonische overeenkomst accepteren als het complete gesprek wordt overlegd, vanaf het moment dat de ontvanger van het gesprek opneemt totdat de verbinding verbroken wordt. Op die manier kan er nooit gesteggel ontstaan over wat eerder wel of niet is besproken voordat de opname gestart is. Uiteraard kleven er wel bezwaren aan het opnemen van een gesprek zonder toestemming van beide gesprekspartners, maar na een intropraatje zou dan de eerste vraag -moeten- zijn of de gebelde persoon akkoord gaat met opslag van het telefoongesprek. Is dat niet het geval dan moet de opname op dat punt direct geheel gewist worden. Wat er nu veel gebeurd is dat men eerst een heel gesprek heeft dat nergens wordt vastgelegd, en de opname pas wordt gestart (of in ieder geval als bewijs wordt aangevoerd) vanaf het moment dat men vragen gaat stellen waarop de gebelde 'ja' en dergelijke moet antwoorden. Een compleet gesprek vanaf kiestoon tot en met verbreken van de verbinding zou veel nuttiger zijn voor bewijsvorming. Met die opname kan een rechter veel beter beoordelen of er sprake is van misleiding/dwaling en dergelijke.

Meestal worden SKU's gebruikt voor voorraadbeheer. Er is geen formele standaard voor SKU's, maar wat je vaak ziet is dat men de SKU van de leverancier overneemt. Dat kan overigens wel lastig zijn als je pakweg potloden besteld die in een doos met diverse kleuren tegelijk komen (zeg 50 rode en 50 blauwe). Als je die los van elkaar verkoopt moet je zelf SKU's maken voor de losse producten. Praktisch gaat dat meestal ongeveer zo: Leverancier heeft SKU Z12345 op de omdoos staan, en die pak je dan uit in 2 picklocaties, met nieuwe SKU's Z13245R en Z12345B. Zelfde gebeurd met dingen die in verschillende maten komen (kleding etc).

Zijn het wel 3 producten van dezelfde leverancier?

Even voor de goede orde: heb je die bestelbus nou prive, of staat deze op je eenmanszaak?

Ik weet niet of dat de reden is voor tegenvallende conversie, het was puur iets dat mij opviel. Als ik 200 bolletjes ijs wil laten serveren kost me dat evenveel als ik een bus bestel met 12 smaken dan een ijskar- of fiets met 6 smaken. Naar mijn idee zit er tussen die opties wel een waardeverschil, maar dat komt niet terug in de prijs. Ook snap ik niet wat je bedoelt met 'aantal personen'. Je benoemt dat aantal wel, maar wat betekent het? Maakt het enig praktisch verschil of je ergens staat met 10.000 mensen of 500, als er pakweg 300 van hen een ijsje bestellen met 1 a 2 bolletjes? Qua kosten lijkt het allemaal hetzelfde. Het minimum aantal lijkt domweg 200 bolletjes te zijn, zonder dat ik het verschil zie tussen 100 man die ieder 2 bolletjes afnemen op een bruiloft of iets dergelijks, tegenover 5000 man waarvan een klein percentage een ijsje koopt (op een festival oid).

Zolang het een vrijwillige keuze is vind ik alles prima ;) Ik kan me ergens wel voorstellen dat er enige behoefte is onder ondernemers op zich te kunnen verzekeren tegen bijvoorbeeld arbeidsongeschiktheid, maar waarvoor de marktpremies gewoon te hoog zijn. Veel risico's zie ik domweg als onderdeel van het ondernemen - te weinig opdrachten om voldoende te verdienen en dergelijke horen erbij. Maar als iemand domweg uitglijdt over een zooi herfstbladeren en daardoor permanent invalide raakt is het toch een beetje een andere situatie. Uiteraard is er dan uiteindelijk nog wel de bijstand als vangnet, maar dat is wel extreem karig.

Dat zou heel wel de oorzaak kunnen zijn. Als je eerst moest doorklikken om de prijs te zien terwijl die nu uitklapt zonder een nieuwe pagina te laden telt iedereen die afhaakt na het zien van de prijs meteen als een bounce. Wat mij een beetje opvalt is dat de prijzen voor alle opties waar de prijs in beeld komt precies hetzelfde zijn. Het lijkt erop alsof het altijd 0.75 per ijsbolletje is plus 100 euro vaste kosten. Ergens kan ik me voorstellen dat het logisch zou zijn dan een luxere optie (met meer smaken etc) wat hogere vaste kosten heeft dan een eenvoudige. Ik heb verder geen kennis van de ijsco-branche, maar naar mijn idee zou het goedkoper moeten zijn een simpele ijsco kar te huren dan een complete bus of bar. Zelf krijg ik er in ieder geval het idee bij dat de 'kleine opties' te duur zijn gezien het blijkbaar geen verschil maakt, maar dat is wellicht puur een persoonlijke kwestie.

Reken er wel op dat het hier niet gaat om geld verkregen door 'zwart te werken', dat kun je vrij eenvoudig witwassen door het als inkomsten op te geven, tegen de kosten van het geldende belastingtarief. Zwartwerkers zijn voornamelijk mensen die dat juist niet willen, en het geld contant ontvangen en uitgeven... zeg maar de mensen die contant afrekenen in de supermarkt ;) Witwassen gebeurd vooral met crimineel verkregen geld (de buit van een overval, inbraak, beroving oid). De kosten van dat witwassen zijn ook gewoon de inkomstenbelasting, maar in die gevallen wel de moeite waard: Als je pakweg met de buit van een misdrijf een huis wilt kopen zul je het moeten witten, tenzij de verkoper (en diens notaris) het helemaal niet vreemd vindt als je een paar ton cash afrekent.

Helaas is dat inderdaad mogelijk, het zijn 2 aparte disputen: In eerste instantie gaat de klant naar paypal om zijn geld terug te krijgen, en paypal beslist in jouw voordeel. Vervolgens gaat de klant naar zijn creditcard maatschappij en vecht daar de transactie aan, waarbij paypal moet bewijzen dat de transactie niet onterecht was. Hoewel je afhankelijk bent van de uitslag van dat conflict ben je er feitelijk geen partij in. Als paypal er niet in slaagt om naar de creditcard issuer te bewijzen dat de transactie terecht was wordt deze ongedaan gemaakt, en paypal verhaalt die terugboeking vervolgens op jou. Als acceptant van paypal betalingen die via creditcards worden afgehandeld sta je eigenlijk buiten spel - jouw uitkomst is afhankelijk van soebatten tussen paypal en de uitgever van de creditcard, maar jij loopt het financiele risico. Lastige is vooral day paypal eigenlijk geen risico loopt, en daardoor wellicht niet heel erg hard haar best zal doen de creditcard issuer te overtuigen van de terechtheid van de transactie... als dat niet lukt komen ze het bij jou halen, niet uit eigen zak betalen.

Dat is een beetje de vraag: De wet is natuurlijk bedoeld om te voorkomen dat bedrijven troep opsturen en vervolgens een rekening erachteraan, en de ontvanger dan dus -geen- moeite hoeft te doen om iets te retourneren. In dit geval heeft de klant er wel om gevraagd en het later weer geannuleerd etc, en heb je een behoorlijk overtuigende zaak, ware het niet dat die ontvanger in het buitenland zit en je daar moet gaan procederen. Redelijkheid en billijkheid zijn altijd van belang - de kans dat iemand me ongevraagd goederen toestuurt die daadwerkelijk 300 euro waard zijn is niet zo groot. Als diegene ook nog excuses aanbiedt en de verzendkosten retour wil betalen zou ik dat wel doen. Ik denk dat ik het ook bij wet zou moeten doen gezien het overduidelijk om een vergissing gaat.

De belastingdienst stuurt je wel herinneringen ja... CJIB geloof ik meteen met 50% verhoging, best lomp. Ook grappig dat andere instanties er juist heel netjes mee omgaan, bijvoorbeeld de RDW. Die sturen eerst een brief dat je binnenkort voor de APK moet. Door omstandigheden kon ik laatst mijn auto 1 (!) dag later goedkeuren dan de dag dat de APK verlopen was, en kreeg de brief op de mat een dag nadat hij al was goedgekeurd waarbij men ook nog aangaf hoe het zat met de regels rond alsnog rijden etc, en dat er de kans was dat ik automatisch een boete zou -kunnen- krijgen als ik er niets aan deed. Keurig toch?

Ik vrees dat je die 300 euro gewoon kwijt zult zijn. Wellicht heeft de klant getekend voor ontvangst en is daar zelfs wel een bewijs van te krijgen van de dropshipper, maar dan zit je nog met procederen in het buitenland. Uiteraard heeft die dropshipper wel een fout gemaakt door het naar het oorspronkelijke ipv nieuwe adres te sturen, maar echt belazerd hebben ze je niet (ze hebben het product tenslotte wel verzonden alleen je adres correctie niet verwerkt). Het is wel een naaistreek van die klant om te ontkennen en dus niet alsnog te willen betalen, maar die heb je er altijd tussen zitten... ergens een risico dat je moet incalculeren bij dit soort handel.

Inderdaad wel een leuke tip... maar zijn blogs zijn over het algemeen ook best interessant, dus had weinig minder verwacht ;)

Zo te zien is het opgelost ;) Dat de 1e en 3e factuur wel zijn aangekomen maar de 2e niet zegt verder weinig: Vergeten te verzenden of per ongeluk niet opengemaakt/zoekgeraakt/etc zijn even plausibel. Eerlijkgezegd denk ik toch dat de schuldeiser in dit verhaal zijn administratie niet helemaal lekker op orde had - het is en blijft raar de 3e opdracht gewoon uit te voeren en te factureren zonder iets op te merken over de factuur voor een vorige opdracht waarvan de betalingstermijn lang en breed verlopen is. En ja, er raakt echt wel eens wat zoek. Het is mij ook wel eens gebeurd dat een klant een factuur niet ontving (wellicht door een spamfilter of wat dan ook). Vervolgens nam ik contact op om eens te vragen waar de betaling bleef, met als wedervraag waar de factuur bleef... nogmaals gestuurd en volgende dag betaald, voor zover ik weet met de beste intenties, en behouden zakenrelatie.

Tja, heel vreemd verhaal, maar ik denk dat ze gewoon vergeten zijn die 2e factuur te maken of te versturen. Zeker omdat ze blijkbaar wel aan de slag zijn gegaan met nog een opdracht waar de 3e factuur uit voortkwam, die wel netjes verzonden werd, en ook betaald is. Dat is niet heel logisch: als iemand bij mij nog een factuur heeft openstaan waarvan de betalingstermijn verlopen is herinner ik ze daar toch wel aan als ze meer werk willen afnemen. En bij de 3e factuur zou het ook logisch zijn als daar iets op stond dat er nog een vorige factuur open stond oid. Maar goed, ik lees dat de incassokosten het bedrag verdubbelen, dus het gaat blijkbaar om een zeer klein bedrag. Dat incassobureau is inderdaad lachende derde als je ze betaalt. Wellicht heeft de schuldeiser het druk met iets anders en alle openstaande vorderingen verkocht aan dat incassobureau? Dat er dan ergens een zoekgeraakte tussen zit kan natuurlijk gebeuren.

Dat risico kun je inderdaad niet nemen, zeker niet met auto's in deze prijsklasse. Als het zou gaan om wagentjes van 10-15k heb je kans wat te kunnen verhalen, en anders dat verlies nog wel nemen. Maar bij 100k+ wordt dat denk ik een ander verhaal: Je kunt het proberen te verhalen op de huurder, maar die gaat dan waarschijnlijk acuut persoonlijk failliet en dan kun je alsnog naar je geld fluiten.

Tja, het zal zijn wat verzekeraars standaard doen. Of het hier heel gepast is valt te betwijfelen: iemand die zo'n elektrieke superauto huurt doet dat denk ik niet om er beschaafd mee te gaan rijden, gezien dat ook prima gaat met een huurauto die 1/10e van de prijs kost. Een dagje vermaak en wat tegels uit de weg trekken lijkt me een veel typischer scenario - verondersteld dat je met een huurauto niet op een circuit mag rijden.

Er zijn genoeg verhuurders die wel auto's verhuren aan mensen onder de 25 (en boven de 70) maar daar een meerprijs voor rekenen. Maar dat betreft meestal geen supercars oid maar gewoon een auto voor de vakantie of iets dergelijks.

Nogal, maar het ligt natuurlijk ook aan wat de inspecteur er van gaat vinden als hij naar de feitelijke situatie kijkt. Je hebt van die 'eisen' als tenminste 3 opdrachtgevers. Dat is over het algemeen best redelijk, maar stel dat je een dienst levert die uitsluitend gebruikt wordt in het ontwerp van vliegtuigen met meer dan 200 stoelen (bijvoorbeeld een evacuatie-test-procedure ontwerpen). Boeing.. Airbus.. oh shit. Ik denk niet dat je aanmerkelijk geloofwaardiger ondernemer bent als je daarnaast nog even een offerte eruit doet naar cessna om voor de prijs van 200 evacuees 12 passagiers te doen, of om een derde klant te hebben ook nog online potloden gaat verkopen ;)

Het geeft ook een beetje te denken of dit niet gewoon leeftijdsdiscriminatie is. Uiteraard is het de verzekeraar die het oplegt, maar strict genomen maak je wel onderscheid op basis van leeftijd in je tarieven of uberhaupt zaken doen met de potentiele klant. Wat eerlijker zou zijn is bijvoorbeeld eisen dat een klant minimaal 5 jaar in bezit is van rijbewijs B - dat levert impliciet natuurlijk ook wel een leeftijdsgrens van 23 aan, maar je behandeld iemand van 30 die net zn rijbewijs heeft gehaald exact hetzelfde, en daar is niets mis mee. Ik heb me altijd afgevraagd of het legaal is hogere tarieven te hanteren op basis van leeftijd alleen - het is heel gebruikelijk bij autoverhuur, en vaak is de grens zelfs 25.