R.I.P. - Benm

Als je kwalitatief hoogwaardige producten kunt leveren is dat mogelijk wel het geval, maar dat haalt je eigen businessmodel ook wel een beetje onderuit natuurlijk. Als je ledlampen plaatst met een levensduur van 10 jaar is er weinig kans op een vervolgopdracht om deze te vervangen wegens 'doorbranden' in de toekomst. Zaken als gloeilampen, gebruikelijke spaarlampen en in zekere mate TL buizen hebben planned of predictable obsolence. Als je een gloeilamp of goede spaarlamp plaatst weet je dat je na resp 1000 of 6000 branduren terug moet komen om een defect exemplaar te vervangen. Bij goed ontworpen LED verlichting ligt dat een stuk complexer, iets als 30.000 of 50.000 branduren is bij -goed ontwerp- best mogelijk. Nadeel van zelfs goed ontworpen led verlichting is de failure mode: het gaat langzamerhand minder licht/rendement geven, maar gaat niet acuut stuk. Door deze langzame failure mode wennen mensen aan de geleidelijk afnemende hoeveelheid licht en hebben ze mogelijk pas interesse in vervanging als de output tot <50% gedaald is.

Dat lijkt me ook... zeker als het is kun je waarschijnlijk een autoindex aanpassen van 182 naar 40029. Met die U-prefix blijf je wellicht zitten, maar dat lijkt me niet onoverkomelijk en is bovendien niet zo moeilijk te verwijderen op de plaats waar de factuur gemaakt wordt.

Geen werkdagen, maar weekdagen? Dat is erg ongebruikelijk. En als iemand op donderdag getekend heeft, maar op zondag niks kan laten afstempelen? Ik gok erop dat er veel contracten gesloten worden op vrijdagen als de maandag een feestdag is? 3 werkdagen is al krap, maar kalenderdagen nemen is wel heel vuig.

Een periodiek contract kan aantrekkelijk zijn voor bedrijven die veel lichtbronnen hebben, maar lijkt me voor particulieren en kleine bedrijven niet zo geschikt. De economie van het vervangen van lampen is bijvoorbeeld lastig uit te leggen aan particulieren: als je eenmaal met een ladder onder een armatuur staat is het economisch zinnig om op dat moment alle lampen daarin te vervangen zodat je voorkomt er de volgende maand weer te staan. Maar leg een particulier maar eens uit dat het de goede beslissing is om vooralsnog prima werkende lampen te vervangen. Je ziet dit met meer lastig vervangbare lampen, bijvoorbeeld in auto's. Soms is het nogal complex om daar goed bij te komen en vereist het demontage van een paar onderdelen om daarna toegang te hebben tot beide koplamp-units. Op dat punt is het verstandig de lampen aan beide kanten te vervangen zodat je de boel niet nogmaals open hoef te halen als de andere lamp ook faalt. Een lampje vervangen kost 5 euro, het werk om erbij te komen 50, lijkt een done deal, maar vergeet het maar als je dat wilt uitleggen ;)

Tja, maar ze weten hun doelwitten natuurlijk wel te kiezen. Een BV die geen cent te makken heeft zullen ze wellicht eerder laten lopen dan een amateur met een simpele website die wel hoofdelijk aansprakelijk is voor de claim. Een omroep is meestal ook een stichting, maar wel een vermogende. Risico van daargeten procederen is dat het breed in de media wordt uitgemeten gezien ze die kanalen aan de vingertoppen hebben. De voornaamste slachtoffers van dubieuze IP claims zijn denk ik natuurlijke personen en kleinere bedrijven die zich het niet kunnen riskeren een zaak te verliezen.

Ze hebben er in ieder geval niet voor gekozen dat te doen. Dat zou natuurlijk best kunnen zijn omdat vechten tegen een consumentenprogramma best gevaarlijk is, wat als gevolg kan hebben dat de Tros wel moet betalen, maar vervolgens wekelijks op primetime een barrage aan handige tips geeft om onder dergelijke heffingen van Getty uit te komen. Overigens denk ik dat het kunnen verhalen van de juridische en onderzoekskosten van de eisende partij niet altijd even gelukkig uitpakt. Ik heb voorbeelden gezien van bijv stricting brein tegen websites waarbij men dreigde 20.000 euro aan kosten te verhalen terwijl men niet meer eiste dan een 'cease and desist'. Die sites kozen dan eieren voor hun geld, terwijl ik me toch wel afvraag wat er dan 20.000 euro moet kosten: het intimideren van een registrar of hostingprovider tot het punt dat ze gegevens van hun klant overleggen zal zo duur niet zijn. Nadeel is dat kleine partijen zo hun recht niet meer durven halen zelfs als ze het wel hebben. Het kleine risico om veroordeeld te worden voor vele tienduizenden euros belet de rechtsgang waarbij feitelijk zou moeten worden uitgemaakt wie er nu gelijk had.

Dat lijkt sowieso te zijn afgewezen, maar wie draait hier nou op voor de kosten van de rechtbank? Komt dat volledige voor rekening van de eiser (Getty) omdat zij het proces begonnen zijn? Ik zie eigenlijk nergens in de uitspraak dat Tros veroordeelt wordt voor het betalen ervan.

Dat is wel een interessante uitspraak, en bied mogelijk kansen om het te schikken voor 1,25 keer de normale vergoeding. http://uitspraken.rechtspraak.nl/inziendocument?id=ECLI:NL:RBAMS:2014:8092 In de uitspraak: Getty krijgt dus wel een vergoeding (waar ze m.i. ook recht op hebben), maar draait op voor haar eigen juridische kosten en de helft van de proceskosten. Je zou eruit kunnen concluderen dat Getty daarmee een knauw van de rechter krijgt voor het vragen van een idioot hoge vergoeding. Mocht je dus een rekening van Getty krijgen voor onterecht gebruik waar je je daadwerkelijk aan hebt schuldig gemaakt met een veel te groot bedrag kun je prima voorstellen het te schikken voor 1,25x de normale prijs ipv 2 of 3 keer plus kosten. Zijn ze het er niet mee eens kunnen ze altijd nog naar de rechter waar ze ongeveer het schikkingsbedrag zullen krijgen, maar wel de helft van de proceskosten (466 euro) moeten dragen.

Daar zijn nogal stricte voorwaarden aan verbonden. In beginsel mag je in nederland geen vergelijkende reclame maken, maar onder specifieke condities mag dat wel. Bij iets subjectiefs als een geur denk ik echter niet dat dat gaat lukken. Het is zoiets als coca cola dat met een reclameuiting komt die stelt dat het lekkerder is dan pepsi. Zelfs als je die claim met een onderzoek kunt staven mag je hem niet zomaar als reclame gebuiken, en wordt het eeder iets als "72.4% van de proefpersonen preferreerden coca cola boven het product van -de- concurrent".

Dat kan nog een lastige zijn. Informatie vergaren (bijv voor marketingdoeleinden) uit emails die overduidelijk niet voor jou bedoeld zijn is een dubieuze bezigheid. Dat let je natuurlijk niet om een canned-response of autoreply in te richten die duidelijk zegt dat de vorige eigenaar failliet is, maar dat je wel vergelijkbare producten/diensten kunt leveren zonder dat je daarvoor de inhoud van zo'n mail hoeft te bekijken.

Misschien is het wat voor een heel selectieve groep, collega's hebben is natuurlijk ook wel eens leuk. Anderzijds zie ik me niet in de file gaan staan om bij iemand anders thuis te gaan doen wat ik al voor die rit af had kunnen hebben, laat staan dat ik die hele polonaise hier aan huis moet hebben. Maar iedereen is anders, er zou best wel markt voor kunnen zijn, kwestie van verder onderzoeken?

Dat mag in dit voorbeeld inderdaad niet gezien het een originele naam is. Het mag wel als het om een generieke, beschrijvende domeinnaam gaat, iets als 'stofzuigerwinkel.nl', wat als merk niet echt te beschermen is. Als het je veel omzet oplevert zou je natuurlijk wel kunnen proberen de handelsnaam alsnog te bemachtigen. Daarvoor moet je bij de curator zijn. Die zou een bod op de handelsnaam toch moeten overwegen als dat wat oplevert voor de schuldeisers, zelfs als dat bod heel erg laag is gezien hij de domeinnaam al heeft laten verlopen en de handelsnaam zonder domein tegenwoordig niet zoveel meer waard is. Je zou gewoon heel cheeky 200 euro kunnen bieden, en vervolgens eens kijken waarom de curator dat niet wil aanvaarden (of de mazzel te hebben dat ie het wel doet).

Sympathisant is een heel breed begrip. Iemand die het men hun daden eens is is een sympatisant, maar dan op zichzelf lijkt me een lastige grond om ook maar iets te doen. Als iemand echter activiteiten onderneemt om zo'n organisatie te steunen (ronselen, geld geven, etc) dan is dat natuurlijk gewoon een misdrijf. Daar zou je qua ontslag wat mee kunnen doen, al lijkt het zinniger de informatie direct aan de aivd te geven. Detentie is tenslotte best een goede grond voor onstlag waarvan de documentatie zonneklaar is. Bij het maken van discriminerende opmerkingen ligt dat denk ik een stuk lastiger: Je zult dan toch m oeten aantonen dat iemand niet meer ingezet kan worden omdat bijvoorbeeld de meeste klanten niet meer met deze persoon te maken willen hebben. Dat is echter nogal lastig hard te maken: weten klanten er uberhaupt van, en als ze het weten, hebben ze er dan een dusdanig probleem mee dat ze die werknemer niet meer over de vloer willen hebben? Krijg je bewijs daarvoor niet rond moet je het op imagoschade oid gooien, en of dat met 1 bewezen (maar geweldloos) incident gaat lukken is twijfelachtig.

Om een partner te vinden die marketing gaat doen in ruil voor een vergoeding voor extra opbrengsten zul je je idee m.i. moeten pitchen naar zoiemand. Het kan best zijn dat je iemand treft die in je propositie gelooft en voor eigen risico tijd wil spenderen aan de marketing, maar dan moet je ook concreet afspreken hoe je de opbrengsten gaat delen. Meetbaarheid is hierbij natuurlijk wel een issue: hoe weet je bijvoorbeeld of een verkoop het resultaat is van de werkzaamheden van je marketingpartner en niet iemand die zonder die partner ook klant was geworden?

Als je je statistieken zuiver wilt houden is dan wel een idee natuurlijk. Referal-spam komt bij tijd en wijlen voor. Gelukkig is het niet schadelijk, tenzij ze de boel gaan overbelasten, maar zo hard heb ik het eigenlijk nooit zien gaan.

Dat kan in dit specifieke geval een verklaring geven. Maar breder genomen is bezoek door ip's uit het buitenland in het algemeen helemaal geen reden tot zorg. Dat kunnen allerlei indexerende bots zijn, en wellicht zelfs personen. Voor de gemiddelde website is het geen enkel probleem, tenzij het volumes aanneem die een ddos aanval doen vermoeden. Veelvuldig opvragen van bijv wordpress (of joomla, drupald etc) admin pagina's is waarschijnlijk wel een poging tot inbraak, maar als je je software goed up to date hebt hoort dat bij mislukte pogingen te blijven. Als je ervoor kies je wachtwoord 'password' te maken ben je uiteraard uiteindelijk het bokje, maar dat is vooral eigen schuld.

Ik weet niet of analytics het er 100% uitfiltert, maar als je naar de echte statistieken kijkt (geproduceerd door de server op basis van ip-adressen van http requests) dan zie je op veel sites een hoop traffic van chinese en russische zoekmachines. Uiteraard geldt dat ook voor amerikaanse ip adressen, maar dat is voornamelijk google zelf ;)

Hoewel ik in een heel andere brance werkt, dit: Als iemand pakweg een extra stopcontact wil aanleggen denk ik dat de interesse vooral naar het totaalbedrag uitgaat. Of je daar nou bijvoorbeeld 3 uur a 40 euro of 2 uur a 60 euro over doet maakt voor de klant helemaal niets uit, afgezien van een extra bakkie koffie ;) .

Tja, daar zit ergens wat in. Je zou bijvoorbeeld affiliate kunnen worden van dealextreme of iets dergelijks waarbij je provisie krijgt over wat jouw bezoekers daar vervolgens kopen. Overigens vraag ik me af of je ermee wegkomt. Hoewel je zelf niets verkoopt heb ik het idee dat het een onrechtmatige daad jegens de merkhouder kan zijn. Iets soortgelijks zag je ook bij procedures van de muziek en filmindustrie tegen websites die met magnet-links toegang gaven tot films: het faciliteren van inbreuk maken is niet zonder risico's.

Ik denk dat ik het hiermee eens moet zijn. Een lossless compressie die 30% kleiner is dan PNG is op zich best een prestatie (als het al werkt), maar niemand zal behoefte hebben aan een technologie die bestanden marginaal kleiner maakt als daar licentiekosten tegenover staan. Je ziet soortgelijke issues ook met bijvoorbeeld video codecs, waarbij wat mindere compressie geaccepteerd wordt omdat daardoor het product verspreid kan worden zonder probemen met patenten. Neemt niet weg dat je langs andere weg je vinding ter gelde kunt maken. Je zou bijvoorbeeld de decoder open source beschikbaar kunnen stellen, maar de encoder slechts deels. Een iets minder efficiente encoder maak je open source, maar de beste encoder niet. Iemand die echt geld over heeft om bandbreedte te sparen zal mogelijk betalen voor de beste encoder, terwijl iedereen compatible content kan genereren met de iets minder goede. Dat laatste uiteraard met het voorbehoud dan de iets-mindere versie het nog steeds aanzienlijk beter doen dan open source beschikbare alternatieven.

Misschien hebben ze bij de kvk gewoon een foutje gemaakt, bijv het verkeerde bedrijf uitgeschreven? Het lijkt me nl niet logisch dat deze persoon zich uitschrijft en vervolgens doorgaat met zijn werkzaamheden - ik kan me niet voorstellen welk voordeel hij daarmee zou behalen.

Uiteraard mag dat. Registeren mag overigens sowieso, de vraag is alleen of je er vervolgens iets mee kunt doen. Voor iets als stofzuiger.nl zie ik niet zo snel een probleem. Als je echter een situatie hebt waarbij iets als 'stofzuigershop.com' stofzuigers verkoopt en stofzuigershop.com als bedrijfsnaam gebruikt, kun je mogelijk in de problemen komen als je daar stofzuigershop.nl tegenover zet met vergelijkbare producten en vrijwel gelijke naam.

Zoiets... of gebundeld met hardware. Ik weet niet precies was je product is, maar aan het verhaal lees ik af dat het geleverd wordt op (incl?) een verwisselbare harddrive. Schijf + geinstalleerd pakket kun je gewoon als 1 geheel verkopen voor de prijs die je ervoor wilt vragen. Je mag de software namelijk niet verkopen, maar er is denk ik niets dat je verbied een harddisk met winst te verkopen. Groot nadeel is echter wel dat iemand anders je aangepaste OS gewoon mag kopieren. Je moet dus goed kijken wat je nou eigenlijk verkoopt: een aangepast ubuntu os (mag niet), of een gratis aangepast ubunto os, waarop een of andere eigen applicatie draait (mag wel).

Klopt, de verzendkosten retour mag je voor rekening van de klant laten zijn. Let wel dat dit alleen geldt voor de verzendkosten die klant afrekent op het postkantoor, je mag geen re-stocking fee's en dergelijke vragen, ook niet als die jou door bijv een fulfilment bedrijf daadwerkelijk in rekening worden gebracht.

Als je een systeem gebruikt waarbij op het moment van bestellen een factuur wordt gemaakt kun je dat in zeker zin zelf uitmaken. Je kunt bijvoorbeeld een factuur maken met een betalingstermijn van 30 dagen. Als er binnen die 30 dagen geen betaling binnenkomt kun je de overeenkomst ontbinden waarbij je geen product hoeft te verzenden, en de klant ook niet meer hoeft te betalen. Dit is een vrij gangbaar scenario voor webshops die betaling via overboeking accepteren: niet betalen is niet versturen en daarmee is de kous af. Uiteraard zou je de klant wel kunnen dwingen om de overeenkomst na te komen en dus te betalen, maar bij B2C heeft dat weinig nut gezien de klant ook het recht heeft binnen 14 dagen het product te retourneren voor restitutie zonder opgaaf van redenen. Zou je een klant dus houden aan zijn bestelling dan is het enige resultaat dat het goed heen en weer gezonden wordt, op jouw kosten.