r.i.p. Ruben van den Oord

Altan, Altan, Altan... Hoe presteer je het toch iedere keer weer om topics te kapen en er een negatieve draai aan te geven? Het is zo jammer om te zien hoe je telkens weer het beetje krediet dat je op dit forum hebt opgebouwd in één post de nek omdraait. En het ergste is nog dat je zelf niet beseft hoezeer je jouw eigen glazen ingooit. Je zou zo veel meer profijt kunnen hebben van de tijd die anderen bereid zijn in jouw bedrijf te steken. En tijd is geld, dat weet je toch wel Altan? Maar buiten dat, je zit er verschrikkelijk naast met je veronderstelling dat men hier elkaar op het forum alleen maar lippendienst bewijst. In de afgelopen paar jaar ben ik door tientallen forumleden onwijs geholpen. En heus niet alleen door enkele bemoedigende, maar vluchtige woorden die vanachter een computer worden getypt. Zomaar wat voorbeelden van de hulp die ik heb gekregen: [*]Er is mij kantoorruimte ter beschikking gesteld, zodat ik in alle rust mijn problemen te lijf kon gaan; [*]Ik heb diverse klussen mogen doen voor leden, waarvan sommigen overduidelijk bedacht waren om mij financieel te ondersteunen; [*]Meerdere malen een luisterend oor, onder het genot van een lunch, een etentje of gewoon een goed glas bier; [*]Tot tweemaal aan toe zijn leden te hulp geschoten en hebben mijn huurachterstand betaald om te voorkomen dat ik uit mijn huis gezet zou worden; [*]Iemand heeft de kosten van mijn autoverzekering op zich genomen; [*]Van een ander heb ik zijn oude iPhone gekregen, omdat mijn mobiele telefoon de geest gaf; [*]Diverse leden hebben gezamenlijk een paar honderd declarabele uren geïnvesteerd die ze net zo goed hadden kunnen besteden aan betalende klanten; [*]Leden hebben hun netwerk ingezet om mij verder te kunnen helpen; [*]Dankzij leden heb ik een start kunnen maken met mijn nieuwe bedrijf door mij te verzekeren van werk; [*]En last but not least had het crediteurenakkoord nooit tot stand kunnen komen zonder de financiering die mij door een forumlid is aangeboden. Deze lijst is bij lange na niet compleet. Dit heeft zich allemaal achter de schermen plaatsgevonden door ondernemers die andere ondernemers belangeloos de helpende hand toesteken. Waarom zouden ze dit nou doen, Altan? Niet om er wat aan te verdienen en niet om met de eer te kunnen strijken. Dit doen ze omdat het leven nu eenmaal zo werkt. Ik zet me op mijn beurt ook in om leden verder te kunnen helpen. Hier op het forum, maar ook direct, één op één. En daar verwacht ik ook niets voor terug. Wie goed doet, goed ontmoet. Dit is hoe de samenleving in elkaar steekt. Wie goed doet, goed ontmoet, Altan. Niet andersom. Het begint met helpen. En dan nog wat meer helpen. En uiteindelijk zul je beloond worden voor al je inzet voor anderen. Op manieren die je nu niet kunt bedenken, door mensen waarvan je het nooit zult verwachten. Ik zal je vertellen waarom ik dit allemaal voor je opschrijf. Om jou te helpen dit forum te begrijpen. Om je te helpen het leven en de wereld om je heen te begrijpen. Maar dit keer verlang ik er wel wat voor terug. Je hebt je in je post gericht tot iedereen die in dit topic heeft gereageerd. Daar zitten ook de mensen tussen die mij wel degelijk met geld, tijd (is geld!) en spullen (is waarde, dus is geld!) hebben geholpen. Deze ondernemers ben ik ongelofelijk dankbaar. Dit zijn innige vrienden van me geworden en met je "bullshit talks" post heb je mijn vrienden tot op het bot beledigd. Ik neem je dat uiterst kwalijk. Ik kan niet van je verlangen dat je de bovenstaande wijsheid gaat toepassen in je leven. Eerlijk gezegd zal me het een rotzorg zijn. Maar wat ik wel van je verlang eis is dat je in een uitgebreide post je excuses aanbiedt voor je botte gedrag en kwetsende opmerkingen. Daarnaast wil ik dat je je bekend maakt en je profiel aanvult met je bedrijfs- en contactgegevens. Wees maar niet bang, we komen niet bij je langs om verhaal te halen. Maar misschien helpt het je om nog eens goed na te denken voor je een reactie plaatst en kun je een begin maken met uitsluitend positieve bijdragen. Als je hier geen gehoor aan geeft, denk ik dat de admins voldoende reden hebben om je voorgoed van dit forum te verbannen. Begin maar met schrijven Altan, de helft van de lengte van deze post voldoet. Ik praat hier geen bullshit.

@Roel: Het moet toch niet al te moeilijk zijn om voor alle filialen een setje random readers te bestellen. Kosten zullen meevallen: €50,- tot €75,- per filiaal. Als je readers hebt van ING, Rabobank en ABN•AMRO zul je al 85% van de markt gecoverd hebben lijkt me. Dan maak je de drempel wel heel erg laag voor de klant. CC's zijn nu eenmaal minder ingeburgerd in de Nederlandse huishoudens. @René van Zandwijk: De sleutel tot succes bij iedere bedrijfsvoering -ongeacht of die zich online dan wel offline afspeelt- is gelegen in de toegevoegde waarde die men biedt. Ik las laatst een geweldige casus, maar kan het even niet terugvinden: Een supermarkt (ik meen in Japan) had op een treinstation een stuk of wat hele grote displays afgehuurd. Iedere display was een meter of 6 - 8 breed en 2 meter hoog. Op die displays waren foto's van de schappen geprint zoals die ook in de echte supermarkt staan. In de schappen waren de producten te zien, compleet met prijskaartje èn een QR-code. Wachtende reizigers konden met hun mobiele telefoon de QR-codes van de producten inscannen en meteen online bestellen. 's Avonds werden de boodschappen keurig thuisbezorgd. Een prachtig voorbeeld hoe je als retailer toegevoegde waarde kunt bieden en een logische link kunt maken tussen de virtuele en IRL wereld. Als je op deze manier zoveel toegevoegde waarde kunt bieden, is er geen hond die naar de prijs kijkt. Ik zal vanavond nog wel even verder zoeken, en als ik de foto's gevonden heb hier plaatsen.

Ik ken iemand in Haarlem die iets vergelijkbaars (maar dan net even anders) heeft opgezet. Deze jongen heeft zich gespecialiseerd in stervensbegeleiding, en heeft de samenwerking opgezocht met een huisarts. Zijn uren worden vergoed door ziektekostenverzekeraars. Ik weet dat wat jij in gedachten hebt totaal anders is, maar ik wil je toch een andere invalshoek meegeven. Uitvaartverzekeraars als Monuta en Yarden staan erom bekend dat ze alles in eigen hand willen houden. Verzekeringen, uitvaartcentra, rouwauto's, kistenfabrieken, rouwkaartendrukkerijen, begraafplaatsen, crematoria en zelfs de ovens van de crematoria worden in eigen fabrieken (in Frankrijk, meen ik) gebouwd. Bovendien denk ik dat je net te laat bent als je de samenwerking met de uitvaartbranche zoekt. Je zou eigenlijk net iets eerder op de hoogte moeten zijn van je work load dan na het moment van overlijden. Anders loop je onherroepelijk vast met je planning. Klinkt misschien hard, maar je hebt wel een business te runnen en klanten tevreden te houden. Anders is het snel gedaan met je bedrijf. Als oma komt te overlijden wil je tenslotte wel dat nabestaanden je herinneren omdat je zulk goed werk hebt gedaan na het overlijden van opa. Dan moet je gewoon tijdig weten dat er een klus onderweg is. Denk eens na over een samenwerking met huisartsen en bedrijven die actief zijn in stervensbegeleiding. Probeer een voet tussen de deur te krijgen bij ziektekostenverzekeraars. Die zijn veel minder self supporting en veel meer gewend om geld uit te keren aan derden. Succes met de ontwikkeling van je plan!

Ik zou het vooral op deze manier brengen bij de notaris. Het is een slimme vent en snapt precies wat je bedoelt. Een verzoek om de akte te verscheuren en een andere datum op een nieuwe akte te zetten zal ie minder kunnen waarderen dan deze diplomatieke benadering.

Ajax zal vooruitlopend op de uitkomst van deze zaak toch wel een nieuwe registratie hebben gedeponeerd / dat alsnog doen? Lijkt me een storm in een glas water.

Chardonnay-ijs... hmmmm... ;D Kijk eens wat ambachtelijk ijs met je zaak kan doen: In het lokale suffertje hier in Alphen a/d Rijn heeft Dennis Capteijn een wekelijkse column. Dennis is voor Alphen wat Peter Bonjernoor is voor Higherlevel ;D : Je mag 'm, of je hebt een hekel aan 'm, een tussenweg is er niet. Zijn column heet niet voor niets Stennis met Dennis. Dit heeft Dennis geschreven over de Alphense franchise van Talamini Gelato: Bel die gasten van Talamini eens. Wel ambachtelijk ijs, maar niet zelf hoeven maken. Best of both worlds?

Leuk, zo'n antieke brommer! Maar hou je 'm wel in tip-top conditie? Als je met een luid knetterende en oliewalmende uitlaat een recreatiegebied komt inrijden, zul je niet veel klanten trekken ben ik bang. Nog maar te zwijgen van de kilometers die je je kar moet duwen als het motortje er mee kapt... Maar verder eens met Wouter; een beetje ijsboer draait zelf zijn ijs. Het is niet moeilijk, het vereist enige handigheid, een paar ijsmachines en een grote vriezer. Je kunt dan uniek ijs maken dat verder gaat dan vanille-chocolade-aardbeien. Dropijs bijvoorbeeld, of mokka-met-koffieboontjes, amarene-kersen, vruchtenijs met vers fruit ipv vruchtensmaak. Mensen blijven altijd bereid om iets meer te betalen voor een kwaliteitsproduct. Een euro per bolletje voor een bak Makro huismerkijs is gewoon afzetterij, maar 1,50 voor ambachtelijk ijs heb ik er graag voor over.

Dank jullie wel voor de hartverwarmende reacties. En ja, ik zal er weer wat vaker zijn. Ik had gewoon even niets meer te melden, maar las af en toe wel mee. @Rene van Zandwijk: Ik zie die meningsverschillen niet zo scherp. En wat betreft webdesign: Dat heeft een hele praktische reden. Ik beheers het redelijk, hoef er niet voor te investeren (lukt prima op die ouwe Mac) en kan meteen aan de slag. Mijn eerste prioriteit is cash maken, en wel zo snel en zo veel mogelijk. Mede door het getreuzel van de curator is de map met onbetaalde rekeningen dikker geworden dan me lief is dus er moet zo snel mogelijk omzet gemaakt worden. Er zijn wel plannen voor de langere termijn, maar die vragen om een langere aanlooptijd of om redelijke investeringen. Die mogelijkheid heb ik gewoon niet. Eerst maar concentreren op de cashflow. De hemelbestormende ideeën gaan nog even in de ijskast. Mijn gezin heeft er genoeg onder geleden. Ik heb een behoorlijk 'schuld' opgebouwd bij mijn kinderen. Verjaardagpartijtjes die niet gehouden konden worden bijvoorbeeld. Ik kan er niet mee aankomen dat dat weer niet door kan gaan omdat 'papa moet investeren'. Zo'n beetje alles in huis is versleten, er is in de afgelopen jaren niets vervangen. Van potten en pannen tot aan bedtextiel. Ik heb veel nieuwe skills aangeleerd (meubelmaken, autotechniek) maar sommige dingen kun je niet zelf repareren. Als de eerste munten binnenkomen gaan we eerst maar eens de huiskamer schilderen. Als symbool van een frisse nieuwe start.

Dit is mijn YES moment. Om precies te zijn; dit is mijn larger than life YES moment. De afgelopen 2,5 jaar waren gekenmerkt door diepe Wsnp / faillissementsellende. Zonder er al te veel over te willen uitweiden, een kleine bloemlezing van wat gebeurtenissen: Een mislukt retail-avontuur; Een grote interimopdracht die dat allemaal weer goed moet maken; Een manager die zich budgettair verslikt heeft; Een interimovereenkomst die onjuist voortijdig wordt beëindigd; Een slapende intermediair die niet wil opdraaien voor de gevolgen van zijn fout; Een heel vervelend machtspelletje; De eerste burn-out; Een advocaat die de onrechtmatigheid van een persoonlijk faillissementsrekest niet heeft ingezien; Een gemeenteambtenaar die niet weet hoe BBZ werkt; Diezelfde gemeenteambtenaar die denkt dat Wsnp de oplossing voor alles is; De Wsnp bewindvoerder die -naar eigen zeggen in de rechtszaal- "geen verstand heeft van de faillissementswet"; Een andere advocaat die maar blijft hangen in correspondentie zonder tot actie over te gaan; Eindelijk een goeie advocaat; Rechterlijke dwaling; Een klacht bij het Europees Hof; Drie maanden zonder warm water terwijl je vrouw ongepland -maar wel gewenst- zwanger is; Clandestien bij een tennisvereniging douchen; Een falende gemeente bij het toekennen van een bijstandsuitkering; Een falende gemeente die diezelfde bijstandsuitkering weer intrekt; Een beroepsprocedure waardoor het college B&W de uitkering weer toewijst (na 5 maanden!); Voedselpakketten door famillie & vrienden; Trouwringen verpatst voor €40,- om luiers en hypoallergeen babymelk te kunnen kopen; Iedere twee weken een busreis van 3 uur heen en 3 uur terug naar het Juliana kinderziekenhuis; Een tweede burnout; Pillen om overdag te kunnen functioneren, drankje om 's nachts te kunnen slapen; Afkicken van beiden; Een verrot gebit als één van de bijwerkingen; Niet aanvullend verzekerd, dus jammer dan; Tweemaal de dreiging van een uithuiszetting; Een stuk of wat mentale en psychische klachten die nog behoorlijk wat tijd nodig hebben om te herstellen; En nog een dozijn bizarre rollercoaster-ervaringen... Gelukkig diende zich vorig jaar mei iemand uit onverwachte hoek aan die ons wilde helpen door een crediteurenakkoord te financieren. Het heeft uiteindelijk nog bijna een jaar geduurd voor dat akkoord tot stand kwam en op 18 maart jl. werd gehomologeerd. Dat de curator sindsdien niets heeft gedaan om dat akkoord verder uit te voeren mag de pret niet drukken; gehomologeerd is gehomologeerd. Dit heeft evenwel als bij-effect dat de postblokkade nog steeds van kracht is en wie het insolventieregister er op naslaat nog steeds kan lezen dat ondergetekende failliet is (terwijl dat dus niet zo is!). Maar goed; sinds anderhalve week ben ik weer ingeschreven bij de Kamer van Koophandel, en dat feit alleen maakt het voor mij het grootste YES moment van mijn leven. Vorige week had ik het al even aangekondigd via Twitter, en nu dan ook bij mijn vrienden van HigherLevel: I'm back in business Vanaf nu verdien ik weer zelf mijn brood als zelfstandig interface- en webdesigner. Ik ontwerp interfaces voor webapplicaties en websites/webshops. Dit doe ik voor start-ups, e-tailers en developers met een design handicap. Nu zijn er al een heleboel die zich webdesignert noemen, maar mijn toegevoegde waarde is mijn kennis over ondernemen en de daarbij behorende processen. Wat bijna niemand op dit forum weet: Ik ontwerp al websites sinds de internet-oertijd, sinds 1997. Met deze ervaring kan ik al in een vroeg stadium slimme en creatieve oplossingen aandragen die de gebruiksvriendelijkheid en de gebruikerservaring van websites en webapps drastisch verbeteren. Mijn ontwerpen kenmerken zich door een cleane, bijna minimalistische stijl met oog voor detail. Het resultaat is een goed doordachte structuur zonder onnodige opschmuck. Puur & Ongezoet dus. Hoewel ik geen echte developer ben, heb ik mij wel gespecialiseerd in het Wordpress framework / platform. Hierdoor ben ik in staat om kostenefficiënt websites en kleine applicaties te bouwen -voornamelijk voor het MKB. Al met al gaat voor mij het avontuur weer beginnen. En dat avontuur begint met de jacht naar klanten. Daar zal ik voornamelijk social media voor inzetten. De eerste vijf developers waarmee het tot zaken komt worden gebombardeerd tot launching customer. En het is een goed gebruik dat launching customers bepaalde privileges krijgen... Tot zover mijn YES-moment, en nu wil ik geen koffie meer. Ik heb het te warm, en dan is dat slapen helemaal gedoemd te mislukken. Ik wil een borrel. P.S.: Een aantal mensen hebben mijn gezin en mij ongelofelijk gesteund. Mijn dankbaarheid is onmetelijk groot. Twee wil ik echter met naam noemen: Steven Kroesbergen -door jouw tomeloze inzet en ontelbare uren is dit drama tot een goed einde gekomen. Constance, mijn vrouw -Als het waar is dat achter ieder groot man een sterke vrouw staat, is er nog een mooie toekomst voor ons weggelegd. Hoe jij je door deze jaren hebt heengeslagen getuigt van onbeschrijfelijke kracht en karakter. Ik hou van je. Meer dan ooit.

Famous last words...

@ithaca: Inderdaad off topic, maar voor alles wat met Altan te maken heeft maken we graag een uitzondering ;D Hier begon het allemaal mee... En voor het vervolg kun je de zoekfunctie gebruiken... En nu weer terug naar het onderwerp...

Ik denk toch dat een ten laste legging van medeplichtigheid op dit moment de minste van je zorgen is. De zaken worden pas ècht complex als je met betonnen sloffen op de bodem van het IJ ligt omdat je zo nodig "die handel wilt afhandelen". Tenminste... Als dit verhaal niet verzonnen is... !!!! Laten we ff rekenen... (ik zat er met mijn 135K per maand blijkbaar niet zo heel erg veel naast). Dit handeltje vindt dus al twee jaar plaats. Totaal is er dus 24x140K = 3,3Mio Euro gestort. Daarvan is grofweg 840K aan vennootschapsbelasting afgedragen (TS spreekt immers over een dividenduitkering). Blijft over: 2,5Mio cash. De verklaring van het dividend was dat de zaken "wel redelijk liepen". TS weet zelf wat er aan omzet in het bedrijf aanwezig was, voor de overdracht. Dus een hoog dividend omdat de zaken "wel redelijk" liepen zal ook weer niet zó hoog geweest zijn. Doe eens gek: 50K dividend de man. Blijft over: 2,4 Mio. Daar gaat nog wel virtuele inkoop (35%) vanaf, maar die wordt volgens TS niet betaald. Dus op de bank moet er een saldo staan van ergens tussen de 1,6 Mio en 2,4 Mio euro. Ik begin het gevoel te krijgen dat we hier weer te maken hebben met een trol. Er klopt geen reet van. A) Als ik de criminele zakenpartner was, zou ik alles in het werk zetten om TS er van te overtuigen dat de zaak geweldig loopt. Immers, zeggen dat de zaak slecht loopt betekent dat je kunt wachten op het moment dat er om de boekhouding gevraagd wordt. B) Ik kan me niet voorstellen dat er rond de 2Mio op de bank staat zonder dat de zakenpartner daar een riant privéleven mee financiert. Wie het breed heeft, laat het breed hangen. Een mooie ride, vette crib of wat dan ook. Als je hier in zit voor het geld, wil je ook wat met dat geld doen. C) Wie 140K per maand aan winst opstrijkt is nog maar een kleine jongen in dit circuit. Maar ook kleine jongens moeten om zichzelf denken. Moeten zorgen dat ze zich veilig kunnen bewegen. Eén of twee breedgeschouderde 'vrienden' uit het kickboxcircuit die continu om de zakenpartner heen hangen moet opvallen. D) Waarom dacht TS eigenlijk dat de zaken niet goed gingen? Hij kreeg tenslotte een hoger salaris dan toen hij nog alleen in de zaak zat, aangevuld met een vet dividend. E) Waarom kreeg TS eigenlijk überhaupt een salaris? Hij heeft 80% van de BV verkocht, en heeft zijn handen vol aan zijn beveiligingsbedrijf. Lijkt me sterk dat je dan zelf ook nog eens in de keuken staat. F) Of omgekeerd: Een chef van een klein restaurant draait met gemak een uurtje of 70 in de week. Om 10:00 beginnen met de mis-en-place voor de lunch, en vanaf 15:00 de avond voorbereiden. Om 22:00 sluit de keuken, dus dan eindigt werktijd om 23:30 als de keuken schoon is. Wanneer wil je dan een beveiligingsbedrijf runnen? G) Wie heeft er nu een zakenpartner waarvan hij niet weet wat deze in het verleden gedaan heeft? "Volgens een ex-medewerker (?)" was het "iets in de ICT". Hoezo volgens een ex-medewerker? Ik neem aan dat de zakenpartner zelf wel eens heeft verteld wat 'ie voorheen heeft gedaan voor de kost? Zeker als dat een miljoenenbedrijf was, zou dat toch een naam moeten zijn die (in ieder geval regionaal) bekend was? H) Als je partner bent in een restaurant, dan moet je toch periodiek (zeker eens per kwartaal) een overzicht krijgen hoe de zaken er voor staan? Als er dan in dat kwartaal voor een half Mio aan omzet wordt geboekt, dan kun je toch niet zeggen dat de zaken slecht gaan? Het is een schimmig zaakje, maar niet op de manier die TS ons wil voorspiegelen.

Hoooooo...... even pas op de plaats en niet meteen naar de fiscus of politie rennen. Als het een witwasoperatie is, moeten er namelijk ook inkomsten zijn die witgewassen moeten worden. 3000 klanten à €45,- gemiddelde besteding = €135.000,- per maand. Zijn die inkomsten structureel of éénmalig? Als het éénmalig is, zouden het illegale gokopbrengsten kunnen zijn (Hans weet hier vast meer van). Is het structureel dan kun je er van uitgaan dat er ergens een handeltje loopt. Ik kan me voorstellen dat dat een handeltje is dat de partner niet graag wil opgeven. Met zulke bedragen is de kans groot dat de zakenpartner daarin niet alleen handelt. Het probleem met een handeltje is so wie so dat er meerdere personen bij betrokken zijn. Wie zouden deze personen kunnen zijn? Denk eens goed na in welke kringen de zakenpartner zich zou kunnen begeven. Hebben jullie één leverancier of meerdere? Is de inkoop van drank (fusten bier, wijn) ook opgeklopt, of alleen de inkoop van voedsel? Ik neem aan dat er een contract loopt bij een brouwer, en dat er meerdere leveranciers het voedsel leveren. Als er meerdere leveranciers zijn is het wel heel toevallig dat alle virtuele inkoop bij één partij wordt gedaan. Je kunt er in dat geval niet vanuit gaan dat die leverancier niet betrokken is bij dit handeltje. Weet wie je tegenover je hebt, en zorg dat je in je ijver bewijsmateriaal te verzamelen geen sporen achterlaat die achterdocht kunnen opwekken. Als je normaal geen boekhouding mee naar huis neemt, doe dat nu dan ook niet. Zorg dat het niet zichtbaar is dat je in de computer aan het neuzen bent. Praat er met niemand over. Je kunt niemand vertrouwen op dit moment. Doe alsof er niets aan de hand is en confronteer je zakenpartner er voorlopig niet mee. Kun je dat niet opbrengen, meld je dan ziek. Zorg dat je een goede strafrechtadvocaat in de arm neemt. Dus niet ééntje die normaal alleen maar echtscheidingen e.d. doet, maar een advocaat die het klappen van de zweep in het criminele circuit kent. Die een reële inschatting kan maken in hoeverre jij gevaar loopt. Witwassen is een duister zaakje, maar meestal kid-stuff in vergelijk met de activiteiten waar het wit te wassen geld vandaan komt. Zorg dat je een 'verzekering' achter de hand hebt. Maak kopieën en back-ups van de boekhouding en stop dat in een verzegelde envelop dat je in bewaring geeft van je advocaat. Mocht er iets met jou gebeuren, dan heeft jouw advocaat de opdracht die info bij justitie af te leveren. Het klinkt misschien wat overdreven, maar er zijn nu eenmaal mensen om heel wat minder dan 135k het zwijgen opgelegd. Wat mij wel een beetje bevreemd, is dat de partner dit zonder jouw medeweten heeft gedaan. Een zakenpartner die hier niets vanaf weet is een verhoogd risico, zoals nu ook blijkt. Waarom heeft hij nooit geprobeerd jou hierin te betrekken? Wat is nu een paar duizend euro in de maand zwijggeld als je daarmee je handeltje veilig stelt? Blijkbaar is het hem niet te doen om het restaurant te redden, anders had hij jou hier wel over ingelicht. Wat zou zijn motivatie dan kunnen zijn? Dus: - Maak kopieën en back-ups van de administratie - Zorg dat dit niet opvalt, wis je sporen - Neem een advocaat in de arm die gespecialiseerd is in het strafrecht en bekend is met het criminele circuit - Geef hem de kopie-administratie in bewaring samen met de instructie dit bij fiscus en justitie af te geven als jou wat gebeurt - Overleg met je strafrechtadvocaat welke stappen je moet ondernemen. Succes met alles. Dit is niet eenvoudig.

Mae Culpa, dat wil zeggen: Mae Voiture Culpa. Ik had de hele dag gesleuteld aan de auto. Douchen, omkleden en toen... Ik was all dressed up toen ik er achter kwam dat beide koplampen van mijn auto het niet deden. Lampjes vervangen gaf geen soelaas. Dan maar weer de kluskleren aan, en proberen zo snel mogelijk de boel te herstellen. De tijd verstreek en mijn humeur zakte door het vriespunt. Om 23:00 (met een bouwlamp onder de motorkap) heb ik het maar opgegeven. Eus wist er van, dus ik hoopte maar dat hij de boodschap doorgegeven had. Ik had me de avond wel anders voorgesteld... :-\ Vandaag heb ik tijdens andere werkzaamheden de storing alsnog gevonden. Een of ander stekkertje dat los zat. Maar daarvoor moest wel eerst het luchtfilterhuis en een stuk of wat slangen eruit. Excuses.

Verwijs in je Algemene Voorwaarden op papier naar een URL voor vertalingen in 53 talen (Google Translate) en maak een disclaimer dat ingeval van een geschil de Engelse of Nederlandse voorwaarden leidend zijn. Opgelost.

Als je er per se wat tegen wilt doen, kun je een melding doen bij de fiscus. Eventueel kun je ook anoniem melden.

Hebben we het hier over WSNP-bewindvoering of over beschermingsbewind? Is nogal een verschilletje namelijk...

En juist om dit zinnetje draait het dus. Iets wat wij niet weten, daarom vroeg ik je om het even te mailen. Dan had ik je dat antwoord ook veel eerder kunnen geven.

Spam? Geen last van... * die zijn Google Apps account heilig heeft verklaard *

@coredump: mail mij die stukken eens door als je wilt, dan kan ik veel concretere antwoorden geven. Dit blijft giswerk met halve informatie.

Jij was dus niet tekenbevoegd, dus kunnen partijen zich beroepen op nietigheid van de overeenkomst. Blijft voor mij de vraag staan: Wat doet jouw pootafdruk onder dat papier als alle tekenbevoegden al hadden getekend? Bedrijf A VOF gaat een overeenkomst aan met Bedrijf B BV. Onder de overeenkomst staan de volgende handtekeningen: Vennoot 1 Bedrijf A VOF Directeur Bedrijf B BV Vennoot 2 Bedrijf A VOF Freelancer voor Bedrijf A VOF (jij dus) Begrijp ik het zo goed?

Nee, jouw vraag is niet heel simpel. Iemand heeft jouw faillissement aangevraagd. Over twee weken sta je voor de rechter en dan zijn er voor de rechter maar twee dingen belangrijk: Ben je in de toestand opgehouden te betalen en is het redelijk aan te nemen dat er meerdere schuldeisers onbetaald zijn gebleven? Ja en ja => dus failliet. Jouw handtekening staat blijkbaar onder die overeenkomst. Dat is alles wat wij weten. Het hele voortraject is ons onbekend. Waarom tekenen jij een overeenkomst waar je geen partij in bent? Is dat niet wat vreemd? Er is gewoon veel meer aan de hand dan je tot nu toe wilt / kunt vertellen.

Als de sodemieter een advocaat inschakelen.

Ik las daarnet dit stuk in de New York Times. Vooral de laatste zin vind ik erg treffend... The Tire Iron and the Tamale By JUSTIN HORNER Published: March 4, 2011 During this past year I’ve had three instances of car trouble: a blowout on a freeway, a bunch of blown fuses and an out-of-gas situation. They all happened while I was driving other people’s cars, which for some reason makes it worse on an emotional level. And on a practical level as well, what with the fact that I carry things like a jack and extra fuses in my own car, and know enough not to park on a steep incline with less than a gallon of fuel. Each time, when these things happened, I was disgusted with the way people didn’t bother to help. I was stuck on the side of the freeway hoping my friend’s roadside service would show, just watching tow trucks cruise past me. The people at the gas stations where I asked for a gas can told me that they couldn’t lend them out “for safety reasons,” but that I could buy a really crappy one-gallon can, with no cap, for $15. It was enough to make me say stuff like “this country is going to hell in a handbasket,” which I actually said. But you know who came to my rescue all three times? Immigrants. Mexican immigrants. None of them spoke any English. One of those guys stopped to help me with the blowout even though he had his whole family of four in tow. I was on the side of the road for close to three hours with my friend’s big Jeep. I put signs in the windows, big signs that said, “NEED A JACK,” and offered money. Nothing. Right as I was about to give up and start hitching, a van pulled over, and the guy bounded out. He sized up the situation and called for his daughter, who spoke English. He conveyed through her that he had a jack but that it was too small for the Jeep, so we would need to brace it. Then he got a saw from the van and cut a section out of a big log on the side of the road. We rolled it over, put his jack on top and we were in business. I started taking the wheel off, and then, if you can believe it, I broke his tire iron. It was one of those collapsible ones, and I wasn’t careful, and I snapped the head clean off. Damn. No worries: he ran to the van and handed it to his wife, and she was gone in a flash down the road to buy a new tire iron. She was back in 15 minutes. We finished the job with a little sweat and cussing (the log started to give), and I was a very happy man. The two of us were filthy and sweaty. His wife produced a large water jug for us to wash our hands in. I tried to put a 20 in the man’s hand, but he wouldn’t take it, so instead I went up to the van and gave it to his wife as quietly as I could. I thanked them up one side and down the other. I asked the little girl where they lived, thinking maybe I’d send them a gift for being so awesome. She said they lived in Mexico. They were in Oregon so Mommy and Daddy could pick cherries for the next few weeks. Then they were going to pick peaches, then go back home. After I said my goodbyes and started walking back to the Jeep, the girl called out and asked if I’d had lunch. When I told her no, she ran up and handed me a tamale. This family, undoubtedly poorer than just about everyone else on that stretch of highway, working on a seasonal basis where time is money, took a couple of hours out of their day to help a strange guy on the side of the road while people in tow trucks were just passing him by. But we weren’t done yet. I thanked them again and walked back to my car and opened the foil on the tamale (I was starving by this point), and what did I find inside? My $20 bill! I whirled around and ran to the van and the guy rolled down his window. He saw the $20 in my hand and just started shaking his head no. All I could think to say was, “Por favor, por favor, por favor,” with my hands out. The guy just smiled and, with what looked like great concentration, said in English: “Today you, tomorrow me.” Then he rolled up his window and drove away, with his daughter waving to me from the back. I sat in my car eating the best tamale I’ve ever had, and I just started to cry. It had been a rough year; nothing seemed to break my way. This was so out of left field I just couldn’t handle it. In the several months since then I’ve changed a couple of tires, given a few rides to gas stations and once drove 50 miles out of my way to get a girl to an airport. I won’t accept money. But every time I’m able to help, I feel as if I’m putting something in the bank.

Dat is stage lopen en valt sowieso buiten de scope van de column :) Ik ook :D