r.i.p. Ruben van den Oord

Probeer eerst eens voor jezelf te definiëren wat je onder de begrippen "goede bekenden uit je netwerk", "vrienden" en "relaties" verstaat. Dit zijn voor mij drie verschillende niveaus, en daar werk ik heus niet allemaal gratis voor. En toch is duidelijk maken hoeveel gratis hulp iemand heeft gekregen, dè manier om de drempel iets op te hogen. Die 0-factuur is er juist bij niet-klanten voor bedoeld om de ontvanger wat ongemakkelijk te laten voelen ;-) Aan jou de keus bij wie je dat effect wilt bereiken :D Klanten zijn gewend facturen van je te krijgen, dus daar gaat de truc niet op.

Wat een geneuzel. Stel dat jouw product €2,50 kost. Waarom zou €3,- ineens geen "eerlijke prijs" meer zijn? En dat verschil verdwijnt nog sneller als de verkoopprijs van je product hoger ligt. Ik begrijp dat Max Havelaar toontje over eerlijke prijs sowieso niet. Je hebt kostprijs en marge, samen maakt dat je verkoopprijs. Die marge heb je nu eenmaal nodig om je continuïteit te waarborgen. Hoe meer marge je op een product kunt maken, hoe langer jij je business overeind kunt houden. Als jij jouw product kunt inkopen voor €1,- en de klant is bereid daar €25,- voor te betalen, wie hou je dan voor de gek met je "eerlijke prijs"? Gebruik die €24,- die je per item overhoudt om een onnavolgbare aftersales op te zetten. Daar hebben je klanten veel meer aan dan navelstaarderij over €0,50 transactiekosten.

Stap 1: Het gebruik van gele briefjes per direct afschaffen. Stap 2: Alle interne emails auto-replyen met de vraag waarom ze het zelf niet hebben opgelost. Stap 3: Zij die onvoldoende bevoegdheden hebben om het op te lossen meer bevoegdheden geven. Ja, af en toe zal er wel iets mis gaan, maar als jij nu een baaldag hebt, gaat er 61x iets mis. Vervolgens trek je de deur achter je dicht, rij je naar het strand en loop je minimaal 20 minuten tegen de wind in, dan stop je en geef je een oerkreet van minimaal 30 seconden. Tijd voor een kop hete choco. Na de choco loop je terug naar je auto, rij je terug naar kantoor en als een herboren mens begin je gewoon opnieuw aan je werkdag. Kost je een uurtje of twee, maar je kunt er dagen op teren.

Wat ik met mijn pensioen doe? Phoehee... Waarschijnlijk doorwerken. Enerzijds omdat ik na mijn faillissement mijn financiële toekomst weer helemaal opnieuw moet plannen. Maar dat heeft wel weer als voordeel dat alle opties open liggen. Anderzijds omdat ik van mening ben dat ik (dan wel mijn vrouw) er niet gelukkiger op wordt als ik achter de geraniums naar mijn duiventil ga zitten staren. Ik hoop toch echt dat mijn conditie, gezondheid en tegenwoordigheid van geest mij niet beletten actief te blijven. Zou ik tegen die tijd geen aanvullend inkomen nodig hebben, wil ik me in ieder geval via Ondernemersklanbord o.i.d. nuttig kunnen blijven.

Drie plaatsen beschikbaar vanuit Alphen aan den Rijn. Maar pas op: Meestal doe ik samen met Mikky het licht uit. Dus als je voor de klok 12 slaat weer thuis moet zijn omdat anders je bedrijf verandert in een poppenhuis zou ik even wat andere opties afwachten.

Yes! Ben er bij!

@P.J.Odems: Als jij een vierde reden hebt om wel gratis te werken, dan zou ik het vooral niet laten. Al denk ik dat jouw gratis servicebeurt wel onder mijn "marketingreden" valt. Maar ik neem aan dat jij de kosten van die servicebeurten wel ergens in je calculaties hebt meegenomen, dat linksom of rechtsom die beurten door je klanten uiteindelijk wel betaald zijn/ worden. Ik kan me er ook wel iets bij voorstellen dat de gratis servicebeurt slijtage aan onderdelen aan het licht brengt voordat de machine door een defect uitvalt. Dat levert toch ook weer de verkoop van nieuwe onderdelen op. Op die manier ben je de concurrentie hoe dan ook een stap voor. Goede strategie! @rk: Het is nooit te laat om nieuwe vrienden te maken. Ik denk dat het met je micro klein netwerk wel meevalt. Wat dacht je van al die HL-forumleden? Ook dat is onderdeel van je netwerk. Nu nog zien dat netwerk te verzilveren! [Edit: Dank aan Mikky die, gezien de actualiteit van deze column in een aantal topics, mij een beetje voorrang heeft gegeven. Excuses aan de andere columnisten die nu iets langer op de publicatie van hun schrijfsels moeten wachten.]

We houden allemaal wel van een uitdaging van tijd tot tijd. Een cognitieve wedstrijd met onszelf, al was het maar “omdat het kan” of om te ontdekken óf het kan. De één zoekt het in een legpuzzel van 1000+ stukjes, de ander in het oplossen van een zwarte band Sudoku. Sommigen onder ons lossen graag een technisch probleem op met een te patenteren uitvinding en anderen springen weer graag in de bres voor de medemens in nood. We houden allemaal wel van een aai over onze bol van tijd tot tijd. Een stukje erkenning van onze kwaliteiten, ijdelheid zo u wilt. En dat hoeft dan niet altijd een huldiging door de burgemeester op het dorpsplein te zijn. Een “goed gedaan jochie” of een reus op een forum voldoet vaak al snel. De combinatie van deze twee, de uitdaging en ijdelheid, zorgt er nog wel eens voor dat we snel “ja” zeggen als we worden uitgedaagd. Soms wel eens iets te snel. En dan gebeurt het dat we bereid zijn om een probleem van een ander gratis op te lossen. Doen we even. Appeltje - eitje. Voor een familielid, een goede vriend of een verre buur. En dat is funest. Het tast je cashflow aan, en dus ook je winstgevendheid. Maar er is meer. Hieronder 5 redenen om altijd geld te vragen voor je diensten (en drie reden om dat af en toe ook eens niet te doen). 1. Potje breken is potje betalen. Stel, repareren is “jouw ding”. En of dat nu het repareren van auto’s, computers of koffiezetmachines is, dat maakt niet zo veel uit. Maar iedereen die ooit eens in zijn leven iets gerepareerd heeft weet dit: Terwijl je het ene onderdeel repareert, sneuvelt het ander. Je laat iets vallen, er breekt een rotte bout of een week nadat je iets hebt gefikst laat een ander onderdeel het leven. En of je er nu wel of niet iets aan kunt doen; het is hoe dan ook jouw schuld. “Ik dacht dat je het zou maken? Hij doet het nog steeds niet hoor!” Het feit dat jij geen rekening stuurt, is voor de ander namelijk geen reden om af te zien van garantie. Jij zou het gratis maken, en gratis is gratis dus de onderdelen die in het proces breken komen voor jouw rekening. Als je wel een factuur voor je diensten stuurt, komen in sommige gevallen evengoed bepaalde onderdelen voor jouw rekening, maar dan heb je tenminste nog je reparatietarief om het leed enigszins te verzachten. 2. Geef ze één vinger, dan nemen ze je hele hand Voor je het weet is die ene geste om die nieuwe videokaart te monteren en installeren (een klusje van 5 minuten dat uitloopt tot een uur omdat de goede drivers er niet bijzitten en vervolgens uitloopt tot een halve dag omdat de videokaart niet compatible is met de geluidskaart maar gelukkig heeft iemand op een forum er een patch voor geschreven waar je alleen maar de EFI string voor hoeft aan te passen…) uitgelopen tot de verwachting dat je ook een update van de systeemsoftware uitvoert, 3 virussen verwijdert en toch maar een andere videokaart installeert omdat die eerste het toch niet zo lekker doet onder die nieuwe OS-versie… 3. Eens gratis, altijd gratis. Juristen noemen dat jurisprudentie. Als de vorige keer de rechtbank zus heeft geoordeeld in een bepaalde zaak, is de kans groot dat ze in een vergelijkbare zaak niet anders zal oordelen. Dus als je een keer een grote klus gratis hebt gedaan, kun je op verbaasde blikken en tegengas rekenen als je voor een klein klusje wel geld vraagt. En dat kun je de ander niet eens kwalijk nemen. Je hebt zelf tenslotte het precedent geschapen. 4. Het verzwakt je positie. Gratis werken is niet alleen slecht voor je cashflow en je winstgevendheid, het verzwakt je positie als professional ook nog eens. Veel professionals vinden het moeilijk om vooraf duidelijke afspraken te maken over hun beloning. Dus vaak volgt er na een klus een halfslachtige factuur in de hoop dat die betaald wordt. Als je als dienstverlener niet op voorhand hele duidelijke afspraken maakt over je tarieven en betalingsvoorwaarden, dan loop je de meeste kans uiteindelijk niet betaald te krijgen. De waarde van een product is voor de meesten wel helder. Maar wat is nu de waarde van tijd? Waarom krijgt een stratenmaker maar €45,- per uur voor lichamelijk zware arbeid terwijl een advocaat “alleen maar een beetje in zijn kantoor zit” voor dat honorarium van €250,- per uur? Achteraf rechtvaardigen van je de factuur is haast niet te doen. Nog lastiger wordt als je in een eerder stadium freebies hebt weggegeven. Juist die eerste klus definieert de grenzen voor zolang de relatie duurt. En als je het al moeilijk vind om over geld te praten, maak je het jezelf haast onmogelijk voor latere klussen. Wees vanaf het allereerste begin duidelijk over wat jouw tijd kost. Iedere volgende klus heb je daar alleen maar profijt van. 5. Mensen hechten geen waarde aan iets wat gratis is. En waarom zouden ze? We zijn er aan gewend dat een auto van een ton kwalitatief beter gebouwd is, meer comfort kent en sneller is dan een auto van €15.000,-. Een stereo-installatie van vijf ruggen geeft een beter geluid dan een midisetje van een meier. En zeg nu zelf; door wie laat jij je het liefst opereren? Door de chirurg die €20.000,- voor de ingreep rekent, of zijn collega die het wel wil doen voor een krat bier? Dus als we iets met een lagere prijs ook lager waarderen, wat moeten we dan denken van iets dat gratis is? En zo kan het voorkomen dat je een dag hebt besteed aan het maken van een adviesrapport (normale prijs zeg €1.250,-) en je klant er vervolgens niets mee doet “omdat hij het er niet mee eens is”. In feite trekt jouw klant dan jouw expertise in twijfel. Had deze klant de volle mep moeten betalen had hij het zonde van zijn geld gevonden als hij je advies niet zou opvolgen... Dit waren mijn vijf redenen om nooit gratis te werken. En toch heb ik altijd wel klussen gedaan zonder daar een vergoeding voor te vragen en zal ik dat altijd blijven doen. Ik heb drie goede redenen om mijn eigen regels aan mijn eigen laars te lappen: 1. Soms moet je wel, kun je niet anders. Het kan zijn dat een goede klant je om een gunst vraagt. In dat geval investeer je in de relatie. Het is mijn ervaring dat als je af en toe eens toegeeft aan een goede klant, je daarna veel minder moeite hebt je facturen betaald te krijgen. Misschien ben je vormgever en vraagt jouw klant een geboortekaartje te ontwerpen. Of krijg je als fotograaf het verzoek een groepsportret te maken van zijn kinderen. Zie het dan als relatiegeschenk, een manier om “dankjewel voor je klandizie” te zeggen. Hoe goed je ook je vak beheerst, soms lukt het gewoon niet. Soms loopt een project gewoon niet zoals je zou willen. In dat geval kan een beetje coulance wonderen doen. Je laat daarmee zien dat je met je klant samenwerkt. Dat jullie er samen in staan, en dat je het verlies als het allemaal even niet lukt tot op zekere hoogte deelt. En gedeelde smart, mijne dames en heren, is nog altijd halve smart. Wat wel in beide gevallen belangrijk is: maak je bijdrage inzichtelijk. Lang geleden, toen ik met mijn compagnons een reclamebureau dreef hadden wij dit tot beleid gemaakt. Alles werd gefactureerd, ook de gestes en gunsten. Dus het verzoek van het geboortekaartje werd netjes tegen het commerciële tarief gefactureerd, met hetzelfde bedrag als korting. Te betalen: €0,-. Maar wel een factuur sturen. Onzinnig? Misschien op boekhoudtechnisch niveau. Maar het maakte wel duidelijk dat dat geboortekaartje een cadeautje van onze kant was waar hij anders een paar honderd euro voor had moeten betalen. Een paar van dat soort cadeautjes per jaar (jubileumkrant voor de voetbalclub, golftoernooitje, verjaardagsuitnodigingen) liepen al snel op tot een paar duizend euro. En als je dat inzichtelijk maakt voor je klant doet dat wonderen voor de budgetbesprekingen voor het volgend jaar… ;-) 2. Het is de beste marketing die je maar kunt wensen. The proof of the pudding is in the eating. Laat zien wat je kunt. Deel je kennis, bijvoorbeeld op je eigen blog. Maak een tutorial, schrijf je in voor wedstrijden. Geef templates weg, leid een bezoeker aan de hand door het proces van wat je doet. Die kennis is toch wel te vinden via Google. Laat de wereld maar proberen aan de hand van jouw recept dat resultaat te behalen. Dan kunnen ze ervaren dat het nog best een hoop werk is / niet zo eenvoudig is als dat het lijkt. Het lijkt in eerste instantie wel of je omzet weggeeft, maar bij wie komen ze terug als de standaardoplossing toch niet voldoet? Juist. 3. Het komt naar je terug, altijd. Doe je het niet voor je klant of voor je marketing, doe het dan om iemand oprecht te helpen. Het komt naar je terug, al weet je nooit op welke manier en wanneer. Maar het komt terug. Noem het “The Secret”, noem het “Karma” noem het -als je niet zo van het boomknuffelen bent- “wie goed doet, goed ontmoet”. Maar geloof me, het komt hoe dan ook naar je terug. Op de meest onverwachte momenten en vanuit de meest onverwachte hoek. Ik vertel je er nog wel eens over, bij een kop koffie. (Deze column is eerder op mijn blog verschenen.)

Grappig dat je dit zegt. Er staat sinds een paar dagen een column in de wachtrij over dit onderwerp... Ehhhh.... Admins?

Zojuist kwam er een interessant nieuwsbericht binnen: Twitter in één klap 25% meer waard. http://www.mt.nl/95/28926/ict/twitter-stijgt-nog-eens-kwart-in-waarde.html

Morgen een compensatiereus geven, en overmorgen de feitelijke reus.

Met drie weken HL-celibaat is het nog beperkt gebleven. Ik moet nog ff warmdraaien voor ik er weer een "koffie-afsluiting" van kan maken :D Edit: Natuurlijk kan (en moet) het team veel breder samengesteld worden. Een marketeer, een productspecialist, een psychiater, een verre-oosten-deskundige... Ik had het ook over de minimale samenstelling...

Vijf pagina's reacties in twee dagen tijd... Met recht een "hot topic"! Ik denk dat noodhulp aan ondernemers niet door HL geïnstitutionaliseerd moet worden. In no time wordt deze HL knokploeg dan overspoeld met aanvragen die wegens beperkte inzetbaarheid van de knokploegerianen niet allemaal gehonoreerd kunnen worden. Tja, en wie dan wel en wie niet geholpen kan worden zal een eeuwig durende discussie blijven. Zo'n knokploeg zal dan minimaal moeten bestaan uit een coach, een accountant / fiscalist en een advocaat / jurist. Vervolgens is het de vraag hoeveel procent een ieder bereid is van zijn of haar declarabele uren in te leveren ten faveure van het pro bono helpen van anderen. Wie zich 4 uur per week beschikbaar stelt moet rekenen op een inkomstendaling van 10%. Per knokploeg zal er dus maar één zaak tegelijkertijd in behandeling genomen kunnen worden. Een beetje traject duurt snel een maand of drie, langer dan een half jaar is geen uitzondering. Drie zaken per jaar per knokploeg. Ik schat dat we niet meer dan drie knokploegen kunnen samenstellen. Negen zaken per jaar (laten we het om het positief te bekijken afronden op 12) die door The H-Team 'opgepakt' kunnen worden. Honderd zaken per maand die zich hiervoor aandienen. Dit gaat op een tombola lijken. Je schrijft je in, en dan moet je maar hopen dat je die ene gelukkige bent. Dat is bijna sadistisch, hoewel je wel een grotere winkans hebt dan bij de staatsloterij ;) *) Op het moment dat de teamleden hun uren gecompenseerd krijgen zullen er wel meer knokploegen samengesteld kunnen worden die meer zaken op kunnen pakken. Maar ja, de markt is groot en heeft geen geld. No-cure no-pay werkt niet, is mijn ervaring. Het bedrijf is gered, iedereen blij. Maar in negen van de tien gevallen is het 'lek' nog steeds niet gedicht. En is het voor de ondernemer krabben en bijten om per maand de rekening te voldoen. Daardoor heeft ie het gevoel niets te zijn opgeschoten van een kwakkelend bestaan naar een kwakkelend bestaan met een flinke rekening. En dan komen de discussies. "Zoveel heb ik er nou ook weer niet aan gehad", "Ja maar jullie hebben toen en toen dat niet goed ingeschat / fout gemaakt". En dan? Ga je die rekening dan evengoed met harde hand incasseren? Ik heb het altijd maar laten gaan, voor je het weet sta je bekend als lijkenpikker. Dat lek moet eerst dicht. Maar dat lek zit bij de ondernemer zelf. Onvoldoende skills, onverwerkte persoonlijke issues, onveranderde persoonlijke omstandigheden of een gigantische plaat voor de kop. Ik heb nog niet één ondernemer gezien die na 'gered' te zijn geweest vol vuur en passie binnen twee jaar nu wel een rendabele toko uit de grond heeft gestampt. Sterker, sommigen staan weer op hetzelfde punt als waar ze het proces destijds begonnen. Maar nu onder een andere handelsnaam. Wat dat aangaat heeft een faillissement wel een louterende werking. De bikkels met ballen blijven over en gaan ervoor, de rest schrijft zich nooit meer in bij de KvK. *) Hoewel hier misschien dan wel een businessmodel uit te destilleren valt. Wie een beroep wil doen op The H-Team moet bij zijn aanvraag een fee betalen van € 250,-. Vervolgens alle aanvragen in een grote grabbelton. We hebben hier nog wel een notaris rondlopen die dan de trekking mag verzorgen. Eén trekking per 50 aanvragen. Uit de ingelegde fee worden dan de out-of-pocket kosten betaald en worden de teamleden gecompenseerd voor hun tijd en worden de reiskosten vergoed. Er kunnen dan meer knokploegen samengesteld worden die meer zaken voor hun rekening nemen. Het zou zo maar kunnen werken...

We lopen allemaal wel eens tegen onze eigen smoesjes aan waarom we iets niet zouden kunnen. Herkenbaar? Dan heb ik hier een video om enige inspiratie en motivatie uit te putten. Het verhaal gaat over Bart, 49 jaar en eigenaar van Bart's Automotive and Towing, een piepklein garagebedrijfje in Illinois. Ik zeg: ZIEN!

Je kunt niet naar een leeg vel papier staren en besluiten een bestseller te schrijven. Je kunt niet achter een piano gaan zitten en besluiten een wereldwijde no.1 hit te componeren. Net zo min je je texteditor kunt openen en beginnen met <?php function('thenextfacebook'); ?> Na ja, je kunt het wel, maar het werkt niet. Iedere uitvinding (ik reken internetconcepten ook tot uitvindingen) begint met het invullen van een eigen behoefte. En als maar genoeg anderen blij zijn met jouw invulling heb je kans op klanten. Facebook is begonnen als wie-is-het-lekkerste-wijf-op-de-campus-volgens-bronstige-studenten-site. Twitter als van-web-naar-sms-berichtendienst. En Plentyoffish ontstond uit onvrede dat je overal voor moest betalen. Groupon begon als cloudfunding concept. Wat deze sites gemeen hebben is dat ze een eerste minimale functionaliteit boden en daarna goed naar gebruikers luisterden. Volg dat pad en je maakt net als een miljoen anderen die komend jaar een wereldidee hebben kans op werelddominantie.

Als je internationale contacten zoekt kun je niet om efactor heen. Opgericht door de Nederlanders Arie (vader) en Roeland (zoon) Reijnders en gevestigd in Sillicon Valley.

Ik snap wel wat je dwars zit, althans, ik herken wel het gevoel waar je mee worstelt. Het kerstpakket zelf zal je worst wezen. De ragout is niet te vreten, de paté over de datum en het flesje wijn zoals ieder jaar een Chateau Migraine 2009. En o ja, je hebt al een muismat. Maar daar gaat het niet om. Het kerstpakkettenritueel is een gecultiveerde manier om je waardering uit te spreken tegenover je medewerkers. "Dank je wel dat je deel uitmaakt van ons team". Als freelancer neem je net zo deel aan het sociale verkeer tussen collega's als de eigen medewerkers. Je krijgt ook een gebakje als er iemand jarig is, je neemt een rompertje-met-lollige-tekst mee voor een 'collega' die een kindje heeft gekregen en je staat net als ieder ander binnen het bedrijf in de rij voor een broodje kaas uit de bedrijfskantine. Dus de vergelijking met een willekeurige andere leverancier gaat niet in alle gevallen op. Maar als de Avery-etiketten uit de printer van de Human Resource Manager rollen om op de MAKRO kerstpakketten geplakt te worden, staat jouw naam er niet tussen. Het is de keerzijde van de medaille die freelance heet. Als je dat niet kunt/wilt accepteren moet je wat anders gaan doen. Aan de andere kant kun jij wel mooi je bonnetje van de Chinees in je boekhouding verwerken. En volgens mij is Fou-Yong-Hai-met-witte-lijst-op-kosten-van-de-zaak nog altijd beter weg te krijgen dan ragout uit blik.

Bijna goed. Een faillissement kan alleen uitgesproken worden als er meer dan 1 schuldeiser is én de schuldenaar verkeert in de toestand op te houden te betalen (lees: de rekening staat langer open dan de schuldeiser jou aan dagen de tijd geeft die rekening te voldoen). Dus voor een faillissement hoef je niet bang te zijn. De schuldeiser heeft wel andere middelen om zijn centen te vorderen. Zoals daar zijn: Beslag op bankrekeningen, bezittingen, loon en tegoeden bij derden. De gevolgen van de huur opzeggen en de sleutel inleveren laten zich niet raden. Als de huuropzegging niet conform de ontbindingsclausules in de huurovereenkomst plaatsvindt, heb je een boze huurbaas. Als je echter met hem in contact treedt, de situatie uitlegt en een regeling probeert te treffen (alle openstaande huurtermijnen + 3 maanden tegen onmiddellijke en onvoorwaardelijke ontbinding bijvoorbeeld) dan wordt je verder niet aan de volledige termijn van vijf jaar gehouden. Speel je verstoppertje, zal je huurbaas iedere cent willen zien. Ik weet natuurlijk niet wat er in de huurovereenkomst staat betreffende de inventaris. Daarvoor zou je de huurovereenkomst eens moeten mailen. Succes en sterkte. Bedenk dat je meer bereikt met goed overleg en wederzijds begrip dan met je kop in de wind de sleutel in te leveren.

Een veel interessantere vraagstelling is m.i.: Waarom ga je binnen een half jaar naar een ander pand? Wat ging er niet goed, en weet je zeker dat het aan de locatie ligt? Waarom denk je dat het in je nieuwe pand beter zal gaan?

Met mijn reclamebureau hebben we destijds hele goede resultaten gehaald door onze klanten op hun verjaardag iets persoonlijks te geven. Veel opdrachtgevers gooien alle kerstgeschenken op een grote hoop en laten het personeel dan lootjes trekken. Daar ligt dan die wijn van een geeltje... We hebben secretaresses ingeschakeld om de geboortedata te achterhalen, en fake-marktonderzoek uitgevoerd om persoonlijke voorkeuren los te peuteren. Maar het was de moeite meer dan waard. Een pen met inscriptie, een kistje hele goeie sigaren, kaartjes voor de opera... het was iedere keer raak. Liever 100,- uitgeven om de klant te laten blijken hoe waardevol je de relatie vind, dan een geeltje voor een fles wijn die op de tafel van de magazijnmedewerker belandt.

Die 88K van de bank hoef je waarschijnlijk niet binnen een maand op te hoesten. Die crediteuren is een ander dingetje. Die willen het liefst morgen geld zien. Zorg dat je de communicatie open houdt, verstop je niet maar vertel wat er aan de hand is en wat je er de komende tijd aan wilt en zult doen. Maak afspraken met je crediteuren over een betalingsregeling, maar wees realistisch daarin. Je kunt wel iedere crediteur toezeggen dat je 100,- per maand zult aflossen, maar als je 25 crediteuren hebt, moet er dus wel iedere maand 2,5K vrij besteedbaar zijn om af te lossen. Probeer zoveel als mogelijk te besparen op directe uitgaven en kijk wat je aan bezittingen kunt liquideren. Check eens je zolder, daar ligt een hoop verborgen kapitaal! Bel alle klanten op waar je ooit voor hebt gewerkt en biedt ze een korting aan als ze NU een project voor hebben. Biedt alle klanten waar je regelmatig voor werkt een deposito-korting aan. Bij aankoop van X uren die ze vooruit betalen krijgen ze X korting. Probeer werk in onderaanneming te krijgen van een collega-IT'er die er iets beter bij zit qua werk. Kijk eens of je de klanten van een andere noodlijdende IT-er kunt overnemen tegen X% van de omzet gedurende 2 jaar. Daar zijn jullie beiden bij gebaat. Trek als een malle aan je omzet. Die moet omhoog. Ofwel: ONDERNEEM!

Het lijkt mij raadzaam om maandag als eerste StevenK te bellen en een afspraak te maken. Zonder een advocaat die goed is ingevoerd in de insolventie wetgeving ga je dit allemaal niet redden.

En voor de gelegenheid heb ik mijn profiel foto ook maar aangepast*... ;D Reuze gezellig, beetje koud, maar altijd leuk om nieuwe mensen te spreken. @RickVeenstra: Dank je wel voor het meerijden @Peter Bonjernoor: In het eggie ben je toch wel een gezellige kl**tzak ;D @John Boumans: Keuzes, keuzes, keuzes... @iedereen: Dank je wel voor een leuke avond. *Het duurt even voordat die foto door het hele systeem is aangepast, blijkbaar

;)

Nee, geen goed idee. Als de KvK werkelijk zou verdwijnen, betekent dat in de praktijk dat slechts de naam boven het loket wijzigt. Alle medewerkers krijgen een ander email adres en er worden tonnen, zo niet miljoenen uitgegeven aan de invoering van de nieuwe huisstijl Loket van Ondernemers. Bovendien moet de naam Kamer van Koophandel blijven bestaan. Het is een internationaal geaccepteerde term om een overheidsorganisatie aan te duiden die zich bezighoudt met het registreren van bedrijven. Chamber of Commerce, Chambre de Commerce, Handelskammer. Als ik kijk hoe de Kamer haar functie op lokaal niveau (althans, hier in Alphen aan den Rijn) invult, denk ik dat de KvK an sich een goed instituut is. De directeur van KvK Alphen aan den Rijn is een hele goede netwerker, iemand die als een hub in het lokale bedrijvennetwerk connecties legt tussen ondernemers onderling. Hij weet heel erg goed wat er speelt, wie waar mee bezig is en gaat daar heel integer mee om. Een echte woordvoerder van de ondernemers naar de politiek. Iemand met het geduld van een goed lobbyist en het inzicht van een ondernemer. Zo iemand hebben de over het algemeen ongeduldige ondernemers wel nodig voor de lange termijn belangen. Nogmaals, dat is de situatie hier, ik kan me voorstellen dat het elders minder goed functioneert. Maar er moet wel iets veranderen. [*]Het inschrijfgeld van €170,- mag wat mij betreft flink omhoog. Het is een natuurlijke drempel om de ietwat onbezonnen ondernemer in spe aan de poort te kunnen schiften. Als je geen €300,- hebt om je in te schrijven, hoe wil je dan ooit een bedrijf succesvol opstarten? De cost gaat voor de baet uit. [*]De jaarlijkse contributie moet dan wel gehalveerd worden. Een paar tientjes per jaar, daar zal de gemiddelde ondernemer niet van wakker liggen. [*]Bovendien dient het bedrijvenregister en de depots jaarrekeningen 24 uur per dag, 7 dagen in de week gratis ingezien en geprint moeten kunnen worden. [*]Voor die gelegenheden waarbij er een gecertificeerd uittreksel of deponering nodig is, moet dat toch voor € 2,50 opgestuurd kunnen worden. De gecertificeerde uittreksels worden geprint op briefpapier met een hologram en/of een echtheidscode die geverifieerd kan worden via internet. Dan is die hele handtekening van een KvK medewerker niet meer nodig en kan het hele proces geautomatiseerd verlopen. Vóór 18:00 aanvragen is de volgende dag in je postbus / op de deurmat. [*]Alleen bij je inschrijving moet je nog naar de balie om je identiteit te controleren. Bij je inschrijving krijg je een inlogcode en wachtwoord om je bedrijfsgegevens te kunnen aanpassen. Niks formulieren, niks bij de balie langsbrengen. Dat deden we vroeger, back in 2005. Inloggen, aanpassen, klaar. Meteen even uittreksel printen en weer door. Sommige gegevens mogen niet vaker dan X keer per kwartaal gewijzigd worden om fraude te voorkomen. Denk aan vestigingsgegevens, statuair directeur en bedrijfsnaam. [*]Voorlichting is goed, maar de KvK mag niet oneerijk (lees: gesubsidiëerd) concurreren met het bedrijfsleven. [*]KvK zou als overheidsorganisatie geen commerciële activiteiten mogen ontwikkelen. [*]Adresbestanden zou tegen kostprijs geleverd moeten kunnen worden. (Kostprijs is nagenoeg nihil als je zelf via internet kunt selecteren en downloaden) Dit zijn zo even wat dingen die me het eerste te binnenschieten. Aanvullingen welkom. Laten we als HL de KvK vormgeven en als beleidstuk indienen bij het Ministerie van Economische Zaken. Wie weet luisteren ze nog eens naar ons...