Ab Bauer

Wat voor mij nog niet helemaal duidelijk is wat jij zelf nu precies in de praktijk voor werkzaamheden hebt. Ik snap dat jij het oorspronkelijke idee hebt gehad maar wat doe je in de uitvoering? Kun je ons dit vertellen, dan kunnen we je beter helpen. Het is fijn om een bedrijf niet in je eentje te dragen, een twee of drietal kan elkaar enorm aanvullen, corrigeren, stimuleren, motiveren en ga zo maar door. Maar aan de andere kant kun je zelf ook bedenken dat een samenwerking ook zorgt voor onderlinge frustratie, tegengestelde belangen, verschillende visies en ga zo maar door. Heb je voor jezelf al eens uitgetekend of je het bedrijf helemaal alleen zou kunnen runnen? Waarom mensen aandelen geven als je ze ook (voor een faire prijs) kunt inhuren? Er is niks mis met het betalen van een nette vergoeding voor geleverd werk maar verder wel onafhankelijk blijven. Voor de pure motivatie kun je ook leunen op vrienden, familie, vakgenoten, netwerkevents en een platform als Higherlevel. Ik wil je ook wel af en toe een schop onder je kont geven of uitdagen. Geheel kosteloos ;)

Han, ik snap je niet helemaal. Zoals ik het begrepen had krijgt de investeerder zolang het bedrijf bestaat 25% van de winst. Omdat TS aangeeft dat de winst in jaar 1 al 60k was maakte ik het rekensommetje '€15k x 10 jaar' is al €150.000 na tien jaar. Daarnaast krijgt hij nog een kwart van de verkoopprijs van het bedrijf (wat dat is valt moeilijk iets zinnigs over te zeggen). Wat staat er precies dubbel in mijn verhaal?

Dat is uiteraard een schatting. Gebaseerd op de schatting van TS... Als het goed is zal de winst groeien met de jaren dus zal het veel meer dan die €150.000 worden. Wat ik wilde aangeven is dat 50.000 euro nu een goede deal kan lijken maar als je bedrijf zo goed gaat draaien als dat je denkt dan is het eigenlijk een veel te laag bedrag. Mijn tweede punt is dat het soms frustrerend kan zijn dat jij hard aan de slag gaat met je bedrijf en er iemand misschien wel jaren lang meeprofiteert van jouw harde werken. Hoe harder jij werkt, hoe meer de stille vennoot krijgt. Dat kan gaan wringen. TS zou eigenlijk moeten aangeven waar hij die 50k voor nodig heeft. Is het echt een investering, bijvoorbeeld een machine, of wordt die 50k gebruikt om een salaris aan jezelf te geven? Dat maakt nogal een verschil.

Als ik het goed begrijp wil je meteen al aan het begin van je bedrijf 25% van de aandelen uit handen geven voor 50.000 euro. Voor een bedrijf dat in zijn eerste jaar al 60.000 euro winst maakt? Dan zou ik zoals Joost aangeeft goed nadenken of je niet op de een of andere manier het zonder die investering kunt redden. Een eerste jaar moet toch te overbruggen zijn. Ga bootstrappen, werken naast loondienst, verkoop je huis, kijk je familie lief aan. Als je echt een bedrijfsconcept hebt wat uit 120k omzet 60k winst kan maken (al in jaar 1!) dan krijg je misschien voor eeuwig spijt dat je een kwart van je bedrijf uit handen hebt gegeven al voor de start. Stel dat je 10 jaar met het bedrijf doorgaat, dan krijgt de investeerder €150.000 terug voor zijn €25.000 plus nog een kwart van het verkoopbedrag van je bedrijf. Mijn ervaring is dat als jij voor de zoveelste keer een nacht doorhaalt om een deadline te halen je onbewust een hekel gaat krijgen aan die stille vennoot die zich voor een prikkie heeft ingekocht en nu een keer per jaar een kwart van de winst komt ophalen.

Those were the days! Maar dan heeft de site wel een mooie domain age. :)

Het korte tekstje (snippet) die in de zoekresultatienlijst van Google staat wordt door Google bepaald. Je kunt dit een beetje sturen maar Google is natuurlijk vrij om zelf een andere tekst te kiezen die ze beter bij je site vinden passen. Ik geloof dat in het verleden mensen als schrijver Tim Krabbé in een procedure tegen Google heeft geprobeerd dit aan te passen. Omdat hij vond dat hij zelf recht had om zijn eigen 'snippettext' te mogen schrijven. Google is hier niet op in gegaan (terecht vind ik). Zoek eens op de tekststring in Google en je komt vast op de site waar ze de tekst vandaan hebben.

PostNL 'heeft geluisterd' en komt in beweging zo te lezen: Van Richard begreep ik dat PostNL al een van de duurdere bezorgers is. Ben benieuwd of klanten die verbeteringen willen bekostigen als die wordt doorbelast. (Ik hoop van wel overigens)

Jeetje Norbert, ik dacht dat we "De Kriesis" al weer achter ons hadden en we met z'n allen weer gingen knallen? Als ik mijn persoonlijke kijk mag geven (deze is van mezelf en niet meneer Friedman).. Voor mij is ondernemen de vrijheid hebben om te werken op de manier die me het beste lijkt. Als je in dat bestaan bedreigd wordt door aanpak van een (onterecht of niet) financieel ondernemersvoordeel kun je twee dingen doen. Stoppen met ondernemen omdat het niet meer genoeg oplevert, of genoegen nemen met minder inkomen in ruil voor de vrijheid van het ondernemerschap. Wanneer je inziet dat de je als mens vrij weinig materiële zaken écht nodig hebt wordt je leven veel overzichtelijker. Verknip die creditcard, ruil je auto in voor een goedkopere, los af op je hypotheek en loop met een grote boog om een bank heen. Zorg dat je vaste lasten zo laag en laag mogelijk zijn, waardoor je maximaal kunt terugschakelen zonder in de problemen te komen. Ik ben gewoon doodongelukkig in loondienst. Als ik moet kiezen tussen een minimaal bestaan als ondernemer maar wel de vrijheid dan kies ik daar nog steeds voor.

Heerlijk was dat, "You've Got Mail!". In de tijd voor spam keek je echt uit naar email. We hadden ook als geheel gezin samen één mailadres. Dat leek ons wel een goed idee en goedkoper ook.

Those were the days! Vond laatst op zolder nog een doos met floppy disks en een boekje van Maurice de Hond over Planet Internet en 'de wereld die aan onze voeten zou liggen'. Maar 25 jaar is denk ik nog langer terug, de tijd van de Commodore 64 en de ZX Spectrum. Heb nog een keer mijn broer een hele zomer geholpen zelf een moederbord te solderen. Als resultaat was het enige dat dat ding kon vier ledjes aan en uit laten gaan. ::)

Hij was zo goed dat ik ergens wist dat ik m niet van mezelf had ;) Maar wat vind je van die theorie? Het is vaak wel een zwak punt van veel 'linksmenschen'. Geld uitgeven prima maar dan vooral andermans geld. Maar hoe kijk jij hier tegenaan? Ik schakel je overigens niet gelijk met alle 'linksmenschen' hoor.

Leuke discussie die alle kanten op gaat (“Kant noch wal raakt" zou je ook kunnen zeggen) Als je de bron van veel frustraties wil blootleggen moet je even met me meedenken. Stel je hebt twee assen, met de volgende vier situaties: 1. Je geeft je eigen geld uit aan jezelf: Dit is de leukste. Je koopt van je zuur verdiende geld dingen die jij graag wilt hebben. 2. Je geeft je eigen geld uit aan iemand anders: Ook nog prima, bijvoorbeeld als je een cadeautje koopt voor een kennis. 3. Iemand anders geeft mijn geld uit aan iets voor mij: Dit wordt al moeilijker, want nu gaat iemand anders eerst mijn geld afpakken en dan voor mij bepalen wat ik ervoor terug krijg. 4. Iemand anders geeft mijn geld uit aan iemand anders: Dit is de situatie die het meest frustrerend is. Iemand anders (overheid, belangengroep) neemt eerst je geld af en gaat het dan aan zaken besteden waar jij het misschien helemaal niet mee eens bent. Als je kijkt naar de achterliggende belangen van de mensen die dit soort discussies elke keer opstarten kan ik niet anders concluderen dat ze bijna allemaal in de vierde categorie vallen. Iemand wil jouw geld eerst hebben om vervolgens voor jou te gaan bepalen waar het geld naar toe moet. Dit is een spelletje dat van alle tijden is en alleen de heel slimmen of heel rijken kunnen de spelregels naar hun hand zetten. De overgrote meerderheid van de mensen is slechts een ‘poppetje’ in het spel. Je kan er je druk om maken, discussiëren, de politiek in gaan als je het er niet mee eens bent. Wat ook helpt is dit simpel te zien als één van de hordes waar je overheen moet springen om als ondernemer aan de slag te blijven.

Je hebt gelijk dat de echte ondernemers soms de dupe worden van maatregelen die slaan op aanpakken van schijnzelfstandigheid. Niet eerlijk maar als dat de prijs is die ik moet betalen voor het aanpakken van misstanden bij 'pseudo ondernemers' kan ik er wel mee leven. Zo sociaal ben ik dan weer wel. Bovendien, er zijn toch al belangenbehartigers zoals MKB Nederland of bestaat die club niet meer?

Zo is het probleem volgens mij niet ontstaan. Simpel gezegd had je vroeger heel duidelijk ondernemers en mensen in loondienst. De laatste jaren hebben slimme werkgevers flink kunnen besparen door mensen te ontslaan en een contract als (schijn)zelfstandige aan te bieden. De druk van de markt zorgt ervoor dat veel zwakke broeders (of 'pseudo-ondernemers') hier weinig tegen in kunnen brengen. Maar waarom moeten de mensen die wel 'ECHTE ondernemers' willen zijn hier plannen tegen inbrengen? Dit lijkt me nu juist een probleem wat de 'pseudo-ondernemers' moeten aanpakken want het gaat over hun situatie en niet over de situatie van de echte ondernemers. Ik zelf wil helemaal geen verplichte arbeidsongeschiktheid en verplicht pensioen. Dat wil ik zelf bepalen. Voor mij is juist een van de problemen met een verplicht pensioen dat iemand anders over mijn geld gaat beslissen. Zoals de FNV in besturen van pensioenfondsen zit, dat is voor mij echt een horrorscenario.

Goede punten zeker maar je kunt er ook weer heel veel tegen in brengen. Ik vraag mij bij deze discussie en de threads die hier op HL regelmatig voorbij komen over de bevoor- en nadeling van zelfstandigen altijd af of er überhaupt iemand is die zich door dit soort fiscale condities laat afbrengen of juist kiest voor het ondernemerschap. Voor mij is het ondernemerschap een bewuste keuze voor meer vrijheid. Als het goed uitpakt verdien je al snel meer dan in loondienst, als het slecht uitpakt val je veel harder terug dan bij loondienst. Als je kiest voor het iets rustiger bestaan in loondienst is daar wat mij betreft niks mis mee. Het ondernemerschap moet bij je als persoon passen, het zit in je bloed, of juist niet. Ik kan me niet voorstellen dat iemand die droomt van een eigen bedrijf zich laat afhouden van het ondernemerschap door het beperken van zo iets kleins als de zelfstandigenaftrek. €300 per maand is veel geld, maar laat je daardoor echt je droom op een eigen bedrijf los? Het schieten op het hele betoog van Heerts laat ik aan anderen over, maar ik wilde dit tussendoor even kwijt.

Goed punt. Hoe vaak mensen per dag hun Facebook checken is echt absurd. Daarnaast is Facebook na China en India het derde land ter wereld ::) Ik hoorde een marketingman zeggen: "Facebook heeft meer volgers dan Jezus Christus" ...

Je hebt alle recht om hier je vraag een beetje verdekt te stellen, je hoeft niet alles op Internet te zetten. Helaas wordt het voor de mensen die je willen helpen hierdoor een beetje een Mastermind spel. We moeten steeds raden wat voor soort bedrijf je hebt en waarom bepaalde dingen wel of niet kunnen. Als ik het goed heb neem je een bedrijf over en dan met name een bepaalde inventaris (machine?). Kun je de persoon van wie je het bedrijf overneemt niet vragen of je hem/haar mag afbetalen met de maandelijkse termijnen van je eerste klant? Een eerste klant is prachtig, maar je kunt niet een bedrijf bouwen op werken voor één klant. Zeker omdat je langere tijd voor één klant gaat werken en ook nog gereedschap voor die klant moet kopen ben je gevaarlijk afhankelijk van die ene klant. Bovendien begint het een beetje op een verkapt loondienst verband te lijken, maar daar ben ik geen specialist in. Een laatste vraag; ben je fulltime met die ene klant bezig? Anders zou je natuurlijk een bijbaantje kunnen nemen als je tijd over (en geld tekort) hebt.

Crowdfunding is naar mijn idee meer geschikt om mensen enthousiast te maken over een nieuw idee en dan dat enthousiasme te gebruiken om bij de groep (crowd) een voorfinanciering los te krijgen. TS is denk ik op zoek naar een eenvoudige lening om de tijd tussen investering en betaling te kunnen overbruggen. Ik dacht zelf meer aan 'even doorsparen', 'vakantiegeld gebruiken', 'je familie lief aankijken', 'je auto verkopen', 'alles wat je hebt op Marktplaats zetten', dat soort oplossingen. Als het echt niet lukt kun je denk ik het beste eerlijk naar je klant toestappen en zeggen dat je de opdracht alleen kan aannemen als je een bepaald percentage vooruit in rekening mag brengen. En anders gaat het helaas over. De meeste opdrachtgevers zitten hier niet op te wachten, maar misschien lever je zulk goed werk dat het geen probleem is. Vragen kan altijd. Stel dat je de opdracht alleen kan uitvoeren als je bepaald gereedschap hebt dan wordt het al makkelijker om aan je klant te vragen of ze vooruit willen betalen.

Zoals RiVe aangeeft hangt het voor veel ondernemers helaas toch ook een beetje van de economie af. Ik woon in de buurt van een winkelcentrum en daar staan een paar ondernemers achter de balie die daar puur staan omdat ze hun zaak niet verkocht krijgen. Ze hebben helemaal niks gespaard voor hun pensioen want het idee was dat ze de zaak wel voor een paar ton konden verkopen, dat was het pensioen. Tot voor een paar jaar terug was dit ook nog wel een begrijpelijk model. Maar sinds 'de crisis' zijn er weinig starters die zich in de schulden willen steken om de 'brick and mortar' zaak over te nemen van de oudere ondernemers. Je kunt aan de gezichtsuitdrukking zien dat ze niet meer echt voor hun plezier op hun 68ste nog in de winkel staan. Het is bittere noodzaak. Ze klampen zich vast aan het idee dat de economie toch eens moet gaan 'aantrekken' en ze eindelijk de toko kunnen verkopen. Zo zie je maar weer.. “Life is what happens to you, while you're making other plans.”

Het klopt dat de deeleconomie vaak op prijs je probeert aan te vallen maar volgens mij is er echt meer aan de hand. Iets als SnapCar is in de eerste plaats een aanval op prijs maar ten tweede gaat het uit van het idee dat een auto bijna de hele tijd ongebruikt stil staat en door een ander te gebruiken is. Wat ik vooral jammer zou vinden is dat ondernemers als een konijntje in de koplampen van de aanstormende auto blijven staren en dit soort ontwikkelingen afdoen als 'niets nieuws'. Nu wordt het allemaal te vaag, dat snap ik best. Niemand heeft een glazen bol. Maar ik zou graag ideeën horen over hoe ondernemers hun bedrijf toekomstbestendig maken, misschien is dat een betere vraag.

Zoals Ron aangeeft blijft horeca een grote gok. Ik ken een Chinees restaurant langs een doorgaande weg waar ze de parkeerplaats voller laten lijken door elk jaar een paar oude auto's op te kopen en voor de deur te zetten. Als jullie dat nou doen met fietsen ziet het er al snel gezellig uit. Misschien ook meteen een oplossing voor al die klagende fietsenwinkels hier op HL ;D

Leuk voorbeeld van de weegmachine Sandra. Ik had precies hetzelfde bij een vorig bedrijf. We leverden bij een bestelling bijpassende enveloppen. Die moesten we met de hand aftellen. Dat was een tijdvreter. Het ene argument was we kopen zo'n super weegschaal dan hoeven we niet meer te tellen maar gaan we wegen. Uiteindelijk is besloten het niet te doen want "er lopen hier heel veel mensen rond die soms ff niks te doen hebben, en dan gaan ze maar in die verloren uurtjes enveloppen tellen". Was dat een goede zakelijke beslissing? Ik vraag het me nog steeds af.

Hans, het wordt me duidelijk dat je het zo goed hebt afgehandeld. Ze hebben volgens de afspraken op papier geen punt en ook in de onderlinge verhoudingen claimen ze iets waar ze redelijkerwijs geen recht op hebben. Als ze zelfs al niet naar je doorverwijzen als ze zelf de klant niet kunnen bedienen is dat niet erg netjes. Mijn punt ging meer over pure affiliate leads waarcdiscussie kan ontstaan over wie de klant nu over de streep heeft getrokken. Je hebt het goed opgelost zo, maar dat had ik ook niet anders verwacht van iemand die cursussen hospitality geeft.

Zal ik daar dan een app voor maken? ;D Ik ben zelf ook nog verder gegaan met de business case. Stel hij koopt een printer van drie ton, wat dan als die in reparatie moet. Één printer is géén printer dus eigenlijk. En wat als hij de nieuwste 3D printer koopt en volgend jaar komt er een nieuwe techniek op de markt die sneller en goedkoper is? Dan is hij nog jaren een verouderde printer aan het leasen. Ik denk dat jullie gelijk hebben en grote zakelijke beslissingen bijna niet rationeel te maken zijn. Het afwegen van risico's tegen kansen is iets wat je met je ondernemersneus moet doen.

:) ik heb het idee dat ik al veel te veel zelfpromotie maak hier. Maar bijvoorbeeld dat Gereedschapdeelproject van Mathias. Prachtig voor de deelnemers maar hoe ga je hier mee om als bouwmarkt of gereedschapswinkel? Nog een voorbeeld: steeds minder jongeren nemen rijles. Een auto is te duur, het boeit ze niet of ze 'wachten wel op de zelfrijdende auto'. Voor mij was een eigen auto echt iets waar ik al vanaf mijn 14e over droomde. Voor veel mensen nu is een auto gewoon 'een jas op wielen'. Hoe wakker je de 'kooplust' nu aan bij mensen want er moet toch íets verkocht worden? Anders lijkt het mij ergens einde verhaal voor iemand.