herman van der helm

Als hij met de US op dezelfde manier omgaat (en daar lijkt het van te gaan komen) kunnen de toeleverende bedrijven hun borst nat gaan maken.

Ik herken wel wat in je vader. Ik ben ook al jaren bezig om iemand te vinden die mijn taken kan overnemen. Ik ben bijna 63 en zou wel rustiger aan willen gaan doen. De laatste 7 jaar ben ik bezig geweest om goede mensen te vinden die de sales en het uitvoerende werk konden gaan oppikken. Sinds een jaar is iedereen die ik had aangetrokken vertrokken, omdat ze de verkoop toch niet voor elkaar kregen. Nu ben ik zo lang het maar weer zelf gaan doen. Dus kan het best zijn dat je jouw eigen kunnen overschat en jouw vader dit ziet en zich daar zorgen om maakt. Het bedrijfsbelang lijkt mij te prevaleren.

Dit is toch geen tegengeluid?

De groeicyclus van een opkomende economie verloopt altijd volgens een vast patroon. Eerst ontdekt een land of een regio dat ze sterk concurrerend producten of diensten op de wereldmarkt kunnen afzetten. De handelaren uit de rijkere landen hebben een neus voor de goedkope goederen en weten dit goed uit te buiten. De hoge arbeidslonen in eigen land kunnen niet concurreren tegen die in de opkomende. Dezen hebben nog geen last van allerlei arbeid en belastingregels of milieueisen. In eigen land mag maar een beperkt aantal uren per dag gewerkt worden, mag een arbeider niet meer ziek worden door het werk, en mag zware arbeid slechts binnen grenzen worden uitgevoerd. Kinderarbeid is er sowieso verboden en veel moet er via belastingen worden bijgedragen aan het algemeen belang zoals voor onderwijs en gezondheidszorg. Hier hebben de opkomende economieën nog geen last van, dus kan er naar hartenlust worden geproduceerd. De enige grens is het aantal handen dat kan worden ingezet, en die zijn er meest voldoende. Naarmate een economie ontwikkelt, veranderen ook de eisen die de mensen in die economie aan hun werkomgeving stellen. Ziek worden moet begrensd worden, men verwacht een goede scholing, de leefomgeving mag niet teveel vervuild worden, en het zwaardere werk moeten anderen maar gaan doen. Zo is het gegaan in de USA. Productie in eigen land van kolen, auto’s en andere goederen was niet meer aanvaardbaar op de manier van de vorige eeuw. Er moest gezorgd worden voor goede arbeidsomstandigheden, en als mensen ziek werden moest er een soort volksverzekering komen. Dit alles maakt arbeid duur en dus werd het noodzakelijk om de zware werkzaamheden niet meer in eigen land te doen, maar in opkomende economieën, en de zware beroepen in de dienstverlening moesten maar worden ingevuld door gastarbeiders. De eigen industrie verdween en maakte plaats voor een levendige handelscultuur, waar het dure ‘maken’ werd ingekocht. Dit is niet alleen in de USA zo gegaan, maar in alle westerse landen. Japan, Duitsland, Italië, Frankrijk, Nederland, zelfs ook in Australië en Canada. Het gaat ook gebeuren in de nieuwe economieën die al langere tijd draaien, zoals China, Brazilië en Mexico. Ook in deze landen wordt de arbeid in de loop der tijd duurder en komen er weer nieuwe economieën die het stokje gaan overnemen. Het is een illusie te denken dat, zolang er nog nieuwe economieën kunnen opstaan, dat productie waar zware arbeid voor nodig is, weer in eigen land uit te voeren valt. Het terughalen naar Amerika van de auto-industrie, kolenwinning et cetera is gedoemd te mislukken, of je moet allerlei dure regels voor het welzijn van werkers in eigen land afschaffen, zoals bijvoorbeeld Obama care of de NIOSH gezondheidsregels. En dan nog weten slimme handelaren wel weer een goedkopere weg uit een of andere opkomende economie te vinden. Het is zelfs een illusie te denken dat werkers die weer aan de gang mogen bij een van die terugkerende fabrieken dat werk zelfs nog maar kunnen of willen doen. Nee, ‘Amerika first’ is wel een mooie slogan om mensen politiek wakker te maken, maar de toekomst zal leren dat de geschiedenis op dit punt niet meer te herhalen valt.

Hoofdredacteur televisie VPRO Karen de Bok overleden Een echte 'zelfstandige' is heen gegaan

Frontaalnaakt

Main Stream Media. Overigens is het nieuws niet zozeer gekleurd, als wel dat het vaak te snel gebracht wordt, of moet worden. Dus worden bronnen gebruikt die het hebben van horen zeggen. Het voorbeeld Keulen van vorig oud jaar is daarbij tekenend. Ik gebruik als rectificatie op het nieuws altijd een paar blogs die redelijk wat nauwkeuriger de bronnen raadplegen, of duidelijk maken dat er geen echte bronnen zijn. Een dagelijkse blog is voor mij www.frontaalnaakt.nl By the way, typ hier eens Annabel Nanninga in.

Succes ermee.

En ter aanvulling: ook arbeidsomstandigheden zijn bij uitzendbureaus niet echt van toepassing. De opdrachtgever huurt vaak uitzendkrachten in om hier de hand mee te lichten. Voorbeeld: een van mijn relaties heeft een uitzendbureau in de tuinbouw en bij distributiecentra. Op mijn vraag hoe hij bij zijn werknemers om gaat met maximale belastingen van 23 Kg geeft hij als antwoord: "Als iemand niet bereid is om meer dan dit gewicht te tillen hoeft hij bij mij niet aan te komen. Onze opdrachtgevers huren juist daarom onze mensen."

En goed bewijs hebben dat de goederen inderdaad naar het buitenland gegaan zijn.

Ik gebruik mijn caravan al jaren fiftyfifty zakelijk en privé. Bij beurzen is het vaak heel relaxt om na de chaotica van de beurs niet in een hotel te hoeven overnachten, maar in de natuur. (meestal op een naturistencamping) Dus denk ik, zeker als je de overwegingen van anderen ook meeneemt, het geen probleem hoeft te zijn.

En ik luister momenteel naar het vuurwerk.

Volgens mij is het gewoon tienduizend keer op je bek gaan. En dan telkens denken: wat zou ik hier aan kunnen doen om het wel voor elkaar te krijgen. Daar dan ook telkens weer de moed voor vinden om dat dan te doen. Je hebt dan in ieder geval een positief en gelukkig leven gehad.

Ok verkeerd begrepen. Ik denk dat dat kwam door jouw voorbeeld als particulier.

De Duitse winkel moet, als hij aan particulieren verkoopt, de Duitse BTW berekenen, waar deze zich ook bevinden.

Die gedachte aan grote aantallen is juist mijn valkuil geweest. Ik ben hierop jaren aan het voorbereiden geweest en heb alle beslissingen in het 'groot' genomen. Dat heeft tonnen gekost. Helaas heeft niet één adviseur, fabrikant, verkooporganisatie, dealer, kvk (syntens), novu, of patentorganisatie me op dit potentiele probleem gewezen. Het probleem dat het weleens een hele kleine markt zou zijn. Iedereen zag een 'wereldproduct' en daardoor ikzelf ook. Met deze dure les als gevolg. Gelukkig heb ik het 'gat in de markt' gevonden en heb me daar nu op aan kunnen passen. Uiteraard zit er wel een risico aan. Het product blijkt ook aan mij vast te zitten, waardoor als ik uitval het product ook stopt. Maar dat probleem hebben, denk ik, vele ondernemers op dit forum.

Begin vorige zomer merkte ik dat het bedrijf, dat ik had gebouwd om mijn uitvinding heen, niet zou gaan lopen. Ik had er veel geld in gestoken, maar het is een product dat vrijwel niemand wilde hebben. Ik beschreef dit hier op 17 mei (9e bijdrage): https://www.higherlevel.nl/forum/index.php?board=25;action=display;threadid=31690;start=255 Ik ben toen gestopt met het me actief bemoeien met de bedrijfsvoering en ben mijn energie gaan stoppen in een stichting Gezond belast. Een organisatie waarin ik inventarisaties en adviezen ging geven aan bedrijven hoe ze het beste met fysieke belasting konden omgaan en de politiek op dit punt ging benaderen. Ik heb daarin veel praktische ervaring opgedaan en merkte dat daar bedrijven wel op zaten te wachten. Ik heb aan mijn (ex) collega’s in het bedrijf gezegd dat ik er geen geld meer in ging steken, dat ik nu ergens anders mijn inkomen vandaan zou gaan halen en dat ze vanaf nu hun eigen broek moesten gaan ophalen. Mijn dochter die altijd meehielp is in december iets anders gaan doen, en half februari dit jaar hebben de andere twee (waarvan er eentje directeur was), de pijp aan maarten gegeven. De stekker was er zo’n beetje uit. Na kort overdenken besloot ik de nazorg voor bestaande klanten en eventuele nieuwe aanvragen vanuit mijn nog aangehouden eenmanszaak, maar op te pakken. Niet dat ik er veel van verwachtte maar ik kan eenmaal niet zien gebeuren dat een klant een slecht gevoel zou krijgen. Ik ben geen verkoper maar als iemand iets aan me vraagt kan ik wel een oplossing aanbieden. De aanvragen via de website was al een aantal jaren stabiel. Een stuk of tien per week. Ben gewoon gaan doen wat er gevraagd werd. Demo’s doen, offertes maken, en nabellen. Bij afwijzing uit gaan zoeken wat er aan schortte. Factuur sturen en bij aflevering laten betalen. Tot mijn verbazing kregen veel mensen de smaak van het product te pakken en gingen tot aankoop over. Ik maakte maatwerk oplossingen, vertaalde aanvragen uit het buitenland met Google Translate, leverde af, gaf instructies en adviezen om alles in de bedrijfsprocessen in te passen. Ik gaf iedereen op zo’n kort mogelijk termijn antwoord en meestal in de eigen taal (met bij voorbaat excuses over de taalfouten erbij) Omdat het product toch niet in grote series over de toonbank zou gaan heb ik ook de productie bij mijn leverancier weggehaald en ben dit zelf gaan doen. Nieuwe afspraken met toeleveranciers gemaakt. En uiteindelijk het productieproces gestroomlijnd en geoptimaliseerd, zodat het me zo weinig mogelijk tijd zou kosten. Alle dealers en importeurs die eigenlijk in de loop der jaren niet veel hebben toegevoegd een veel kleinere marge aangeboden of afscheid van ze genomen, omdat ik toch al de demo’s en uitleg aan de eindklant zelf moest doen Het resultaat is tot mijn eigen verrassing dat mensen bij mij gingen bestellen. Geen grote aantallen, maar dat hoeft ook niet. Als men maar tevreden was, dan was ik het ook. Uiteindelijk na 10 maanden is de omzet van vorig jaar nu 2,5 keer zo groot dit jaar; Is dit het eerste jaar dat ik aan dit product wat verdiend hebt; en dat vind ik het belangrijkst: Ik slaap weer als een roos. Het blijkt dat dit soort producten een compleet andere aanpak nodig heeft dan het aloude fabriek/importeur/dealer/klant systeem. Persoonlijke binding van de uitvinder/fabrikant aan de eindklant is hierbij blijkbaar het enige wat werkt. Een behoorlijk koerswijziging dus.

Drink genoeg, maar til met mate! Fijne kerstdagen en een goede jaarwisseling gewenst.

'Tiller', weet u wel: die oplichter uit Den Haag.

1 Hoe komt de verzekering eigenlijk aan jouw medische gegevens? 2 Er zijn meer verzekerden die door eigen schuld in de uitkering zitten van een AOV. Ik ken er diverse die met sporten geblesseerd raakten. Ook krijgen mensen uitkeringen ondanks dat ze met juiste hulpmiddelen (betaald door de AOV) weer 80% of meer hun werk kunnen doen. Navraag omtrent dit laatste: Als we te streng zijn verliezen we onze leiderspositie op de AOV markt. 3 Zelf heb ik ook jaren een AOV uitkering gehad omdat ik psychische problemen had gekregen na de zelfmoord van mijn broer waar ik in mijn vrije tijd en 'vrijwillig' bij aanwezig was. Ik weet niet of dit je helpt, maar in ieder geval succes.

Ze doet haar administratie online Dan zit ze de komende 7/10 jaar dus nog aan een abonnement vast. een boekhoudprogramma is gereedschap. Dus moet je dat ook nog de komende jaren kunnen blijven gebruiken. De keuze om dat online te doen betekent dus dat je dat de komende tien jaar moet kunnen blijven gebruiken, met de financiële consequenties die daar bij horen. Dat is dus ook zo als je onverhoopt failliet zou kunnen gaan. Dan moet je ook achteraf van alles kunnen bewijzen. Dus zorg altijd voor een betrouwbaar programma op je eigen computer.

Kun je het programma niet gewoon op je computer laten staan, niet meer gebruiken en met een nieuw programma per 1 januari starten?

Mijn hovenier komt dan altijd bomen snoeien en eventueel omzagen. Als er ijs ligt doet hij het struikgewas en takken boven de sloot.

Forfaitair. Afhankelijk van soort BTW transacties. Iemand die veel verkopen naar EU doet en daarvoor veel paperassen moet overleggen een hoger percentage dan iemand die alleen facturen BTWverlegd stuurt.

Waarom zou de KOR niet gewoon zo hoog moeten zijn als de kosten die de ondernemer maakt voor zijn BTW administratie? Gewoon voor alle ondernemers. De BTW administratie en inning dient toch uitsluitend een publiekelijk doel?