Jeannine vdLinden

Eens. Maar in de huidige bedrijfsklimaat heb ik het gevoel dat het om time to market gaat en niet om kwaliteit; ik denk dat het tijd nodig heeft voordat mensen echt door hebben hoe de mogelijkheden te benutten. De kennis is er maar de visie vaak niet. En mensen maken er ook gebruik van op manieren dat de producent helemaal niet verwacht. Ken je die citaat van Henry Ford, "If I had asked people what they wanted, they would have said faster horses"? Ik weet het ook niet van privacy, maar ik denk dat het veel nuancerder is dan dat erover gesproken wordt. ik las laatste een artikel in Forbes over een winkel die voor reclame een formule bedacht hadden, om meer gericht te adverteren. Vrouwen met een klantpas die bepaalde artikelen kochten, kregen aanbiedingen van baby-artikelen ed, bijvoorbeeld. Nu een tienermeisje begint zulke reclame te krijgen; haar vader wordt boos. Hij belt de winkel te klagen, het is niet de bedoeling dat jullie ons spammen, slaat helemaal nergens op, een tienermeisje's kinderwens gaan stimuleren ofzo, bla bla. Manager van de winkel belt terug om excuses aan te bieden; het schijnt dat (je ziet het al aankomen, toch?) meisje toch zwanger is. De Hema, bij wijze van spreken, wist het voordat haar vader (of de vader van de baby) het wist. Efficiencie kan enigzins eng zijn. Maar is het privacygebrek? Meisje heeft een klantpas omdat ze juist aanbiedingen wil hebben.

Met slagroom? ICS maakt je tablet niet heel anders hoor, ik merk op telefoons niet heel veel verschil. ps ICS of "ice cream sandwich" is Android versie 4.0.x. Gewoon een nieuwe versie van Android. Natuurlijk met slagroom, het is nog niet vastentijd, hoor. Sjeez. :-) Ik had begrepen dat het switchen tussen Google gebaseerd apps verbeterd zou worden; ik gebruik huddle mobile, docs, en/of gmail chat op lokatie bijvoorbeeld en het switchen kan nogal verbeterd worden. Maar goed, de prijs/waarde verhouding blijft goed. Maar inderdaad, voor mij is dat ding niet veel meer dan een grote telefoon.

Ik heb een Chinese knockoff, een ZTE met Android, ben ook anti-apple niet in de doelgroep van Apple. Het voldoet uitstekend aan mijn eisen, maar de lat is niet hoog -- ik moet 1) social media onderhouden voor de Zomercarnaval op lokatie, 2) bepaalde mensen en teams coördineren op lokatie voor buitenlucht toneel, en 3) ook moet ik juridische documenten kunnen lezen en onderzoek doen soms op de gekste momenten omdat mijn contacten hiervoor uit Amerika komen en dan zit ik met de 6 tot 9 uur tijdsverschil. De mobiel telefoon is dan niet voldoende, omdat G+. FB, LI, YouTube bij elkaar teveel ruimte opnemen, de laptop net te groot en de verbinding niet betrouwbaar. DE batterijtijd is ook dan beter met het tablet. Ook moet ik erbij zeggen, ik ben oud geworden mijn ogen zijn niet meer zo goed als ze vroeger waren en het net grotere screen is dan een zaligheid als ik er lang naar moet kijken. Maar mijn gebruik is vooral statisch; videos en wisselende media hoef ik dan niet mee te werken. Als ik met films en video moet werken dan zit ik liefst naast mijn tower. Maar ik zit ook op ice cream te wachten.

Ik denk dat mijn gedachten al duidelijk zijn over "Stichingen, ja of nee". Maar ik ben ook moderator op meerdere fora (is toch fora, of niet?) geweest en ik begrijp waar de pijnpunt zit: Ga je een keer een vraag aanpassen of verwijderen of iemand vragen om het anders te verworden en dan moet je kijken wat voor gezeik je over je heen krijgt. Trouwens is HL relatief drama-vrij tot nu toe in mijn ervaring. Maar toch, gezien dat de moderatoren allemaal ook neem ik aan af en toe iets anders te doen hebben, kan ik me iets bij voorstellen dat ze graag een duidelijke richtlijn hebben. Bepalen op status is een, die als voordeel heeft dat het makkelijk te hanteren is en dat heeft toch wat. Nadelen zijn al besproken denk ik. Het is makkelijker als moderator om erom te gaan met bekende issues en nieuwe issues brengen nieuwe vragen op. Heb je zelf het gevoel dat bepaalde groepen niet meetellen of niet ondernemend zijn dan kijk je toch anders naar hun vragen. Maar eigennlijk vind ik dat het moet staan of vallen op de vraag zelf. Ik denk niet dat de richtlijnen moeten veranderen, tot op zekere hoogte gaat het vanzelf: mensen die een vraag stellen die niet op HL hoort, dan krijgen ze geen antwoord of een *koff* scherpe. Zo werkt het ook nu, of zie ik dat verkeerd?

Ook is arbitrair bepalen niet goed voor de gemeenschap; mensen willen eenmaal weten waar ze aan toe zijn, wat meg en niet mag. Maar kan het niet zo gebeuren? (van ronaldinho, ik ben niet zo goed in meerdere-citaat posten, excuses) Wat mij betreft is de vraag dus niet om welke rechtsvorm het gaat, maar moet de vraag worden gesteld welke definitie van ondernemen (en in het verlengde daarvan: innovatie) we willen hanteren. Ondernemen is net zoiets als de bekende citaat van de rechter over porno, die zei, "I cannot universally define it but I know it when I see it". Maar ik vind het zelf nog een betere basis dan op status beoordelen.

Ik denk dat wij nu middenin een maatschappelijke verandering zitten; ik krijg veel te maken met verenigingen en stichtingen die nu moeten leren ondernemen. Het is bij allen niet even aangenaam, hoor, maar het is nu gewoon zo en het wordt alleen maar meer zo. Ik ben ook betrokken bij een stichting (ben de enige Amerikaanse ooit in een Brabantse Carnavalsvereniging, lol) die onder andere twee evenementen per jaar organiseert. Het lijkt heel erg op evenementen organiseren als ondernemer; er komt er PR bij kijken, er komt er communicatie bij kijken, er komt er vrijwilligers relationele problemen bij kijken die heel erg op HR issues lijken, en ga zo maar door. Als je sponsoren wil aantrekken dan moet je je beslissingen nemen over commercie, en in hoeverre dat bij je missie hoort. Er zijn er marketing plannen en communicatieplannen en ontwerp vragen en weer zo maar door. Wel zijn er een paar puntjes die verschillen van het oeroud ondernemen maar ik denk dat door goede moderatie op basis van de vraagstelling in plaats van de vorm van organisatie is dit probleem eigenlijk relatief klein. Het holistische aanpak en grotere wereldbeeld van een vereniging heeft ook iets voor de ondernemerswereld, hoor.

Ik weet zelf niet wat die categorieën zijn. Maar het mag duidelijk zijn dat ik een grote voorstander ben van het bij elkaar brengen van stichtingen, verenigingen, culturele instanties en het bedrijfsleven, daar ben ik dagelijks mee bezig. Het levert innovatie op en zorgt voor een veel betere omgeving. Ik denk zelf dat het eerder op onderwerp gemodereerd hoort te zijn, dan op vorm.

Ik denk dat het wel degelijk invloed heeft en ik denk dat het de Nederlands economie en politiek positie negatief gaat beïnvloeden/aan het beïnvloeden is; maar niet in connectie met een boycott en niet in zijn eentje. Het gaat helemaal niet om Polen of niet Polen, het is een big-picture probleem.. Die artikelen worden vertaald, weet je, je kan geen scheet meer laten dat de gehele wereld het er niet over kan hebben. Xenofobische boodschappen werken geen goede beeld van een land op en het is nu eenmaal zo dat de Nederlandse economie internationaal handel nodig heeft. Nederland geniet op het moment niet meer van hare imago als aantrekkelijk bestemming voor buitenlanders; dat was waarschijnlijk de bedoeling maar het heeft ook invloed op mensen van de andere kant van de sociaal-economische ladder. Ik krijg nu regelmatig de raarste vragen over leven en werken in Nederland; mensen zijn gewoon zenuwachtig aan het worden om hier te komen werken of handelen. En de emigratie cijfers zijn ook aan het veranderen, wat naar een brain drain kan leiden. Misschien, zoals ik zeg, is dat de bedoeling. Isolationisme is mij niet vreemd, wij als Amerikanen gaan ook regelmatig door die golven. Maar het is voor ons een hele andere kwestie dunkt me.

Ik heb er ook nooit van gehoord en ik heb in het verleden nogal wat te maken gehad met franchise overeenkomsten. Maar hier een gratis tip: Als je niet weet wat het is dan onderteken het niet. Ook al zegt men dat "iedereen" het doet. Dit geldt dubbel of driedubbel als je het over internationaal relaties hebt, want wat volledig normaal is in een plaats kan volstrekt illegaal blijken te zijn in een andere. En dan zit je er met je overeenkomst. Het simpelste lijkt me een kopie van het overeenkomst te vragen. Maar ik denk niet dat een bedrijf die met brandblussers te maken heeft, contractvormen van Johnson & Johnson gebruikt, nee.

In Kamer52 hebben wij het iets breder getrokken, wij hebben een deelnemer die regelmatig mindfulness workshops en trainingen hier aanbiedt en met de leden haar expertise deelt. Er wordt er dan gewerkt met het gehele plaatje van wellness: lichamelijk en geestelijk. Yoga voor cowerk ruimte is trouwens heel erg in trek in de VS merk ik in discussies met andere eigenaren van cowerk ruimtes, zeker in de IT/startup cultuur merk je dat er streven voor balans is maar toch heb ik soms het gevoel dat ze een competitieve sport ervan maken. Aarde van de beest zou ik maar zeggen en het streven voor balans in het leven is in ieder geval een bredere competitie. :-)

Voordat je aan inkopen begint zou ik een plan opzetten voor het aanpak van cross channel detailhandel. Wat wil je bereiken met je tablets neerzetten? Cross channel is inspelen op het feit dat het niet meer het geval is dat mensen naar de betreffende winkel toe gaan, vergelijken wat er staat, en dan een beslissing nemen om het een of ander naar huis te brengen. Maar ook heeft cross channel te maken met het gebruik van de veel kanalen voor de backend, de supply chain. De consument is hongerig naar keuze, maar ook naar tijd en het is niet meer nodig (of acceptabel) om mensen te vertellen (ook al is het door middel van een tablet) dat het artikel die ze nu willen, staat wel in de winkel in een andere stad. Voor de consument is er niks multichannel; de consument ziet één brand, een product (als het goed is, tenminste). Om deze uit te voeren op een manier dat helpt, zal je meerdere digitale touchpoints willen gebruiken om een beleving te creëren die verder gaat dan het aanpassen van het proces naar "naar de winkel gaan, vergelijken wat er staat maar dan met touchscreen, een beslissing nemen, en het een of ander naar huis brengen". Zo wordt het beslissing niet meer gemaakt, het proces is anders geworden. Het kan makkelijk zijn dat het aanwezig maken van je informatie op de eigen smartphone van mensen, voor jou meer oplevert dan touchscreens kopen, en dus de wensen van je consument zou ik eerst gaan onderzoeken. Het valt me namelijk op dat binnen de detailhandel wordt er van alles aan gedaan om de wow factor van cross channel te benutten, zonder dat er naar de wensen van de consument bekeken wordt. Wat de consument wil, wat cross channel betreft, is beter logistiek. Ook al zijn touchscreens sexy op het moment. Online bestellen en lokaal kunnen ophalen bij een winkel is zeer gewenst onder consumenten, en de ketens hebben er baat bij ook want als mensen er eenmaal binnen zijn dan kopen ze ook nog wat (tot 40% meer, trouwens, bij winkels die hiermee bewust omgaan). Aanbieden van andere producten die bij een al gekochte product geassocieerd zijn ook, en zeker het op de hoogte stellen van een aanbieding op iets die binnenkort van toepassing zal zijn. Aanwezigheid van recensies van producten terwijl je binnen de winkel staat en ook uitgebreid informatie over een product en de concurrenten ervan staat ook op de wensenlijst van consumenten. Een lokatie bieden om items retour te kunnen brengen in plaats van terug naar de winkel (die kan verder van huis zijn) of het in de post te moeten storten en maar hopen dat het goed komt. Ik heb wat onderzoek naar hier liggen, alles heb ik online gevonden en dus niet bepaald geheim. Het is uitsluitend in het Engels omdat als Amerikaanse is mijn Google-fu in het Nederlands heel erg zwak. Maar als je het leuk vindt dan deel ik het graag, hoor, laat maar weten.

Het is me niet helemaal duidelijk precies wat je begrip van "makelaar" inhoudt; haar het geven van juridische advies (welke definitie varieert nogal) is in de VS in het algemeen wettelijk gereserveerd voor advocaten. Ook in Canada kan het een issue worden. In de VK, vreemd genoeg, zijn ze van deze aanpak helemaal weggedraaid en zijn dichter bij de Continental-systeem gekomen. Gratis tip: Ook is het, vanwege groot verschillen in het begrip "agent", raadzaam om op valkuilen hier te letten, bijvoorbeeld door heel erg duidelijk aan te tonen voor wie jij makelaar bent en voor wie niet -- dwz, wie vertegenwoordig je in de transactie? Als je met Amerikanen te maken hebt in transacties dan zal je deze culturele verschillen ook tegenkomen; en in verschillende jurisdicties kan je aansprakelijk gesteld worden voor een tegenvaller. Maar in de regel zullen ze met eigen advocaten aankomen omdat deze normaal is.

Oh, zo. Ik snap het nu beter. Bij Deskbookers.com hebben ze het zo geregeld dat mobiele werkers door hun website ruimte hier in kunnen boeken en betalen, ik krijg een melding ervan natuurlijk, en aan het einde van iedere maand stuur ik ze een factuur op voor wat door hun gekomen is. Deze betalen ze door aan mij. Misschien een idee?

Proficiat met je succes! Er zijn er zoveel mogelijkheden.... Ik ben hier een samenwerking aan het ontwikkelen voor kookworkshops met een speciaalzaak die buitenlandse ingrediënten aanbiedt, en diverse chef-koks. De winkelier trekt de kar en organiseert alles, ik zorg ervoor dat de ruimte bereid is, en de chef-koks geven de workshops. Zo is de kwestie van ingrediënten verkoop voor de hand liggend; wel heb ik het geregeld dat detailhandel mag in de ruimte om alles te kunnen verkopen. Ook hebben wij een bedrijf die high te en dergelijke soorten workshops geeft; een deel van haar aanbod is verse thee en zij heeft een relatie met de leverancier opgebouwd en de nodige kennis ervan. Ik heb het met haar geregeld dat verse thee door haar besteld mag worden voor andere workshops met een liefhebber (gewoon thee in een zakje is inbegrepen maar toch). Hoe je het regelt hangt er vanaf wat je in gedachten hebt: online is het makkelijk te regelen door je cliënten met een speciale link te voorzien naar hun website toe, waardoor je een bepaalde bedrag krijgt over hun bestelling. Als je ervoor een stukje logistiek zorgt door het tijdens de workshop aan te bieden is dat natuurlijk een andere kwestie.

Jullie kunnen dit het beste regelen door iemand te vragen die wat kennis van je huidige en toekomstige situatie heeft. Jullie hebben beide een KvK inschrijving als....? Jullie willen een aparte bedrijf hebben om ervoor te zorgen dat........? Zodat jullie eigen werk en de nieuwe onderneming netjes gescheiden blijft...in welke zin? Er is namelijk geen kant-en-klaar oplossing voor bedrijfsvormen. Een flowchart zou wel eens handig zijn maar helaas ligt dat niet zo eenvoudig. Maar als je je bedrijfsvoering en afspraken met je kameraad in je hoofd kan houden en niet op papier moet hebben dan moet het bedrijfsvorm geen probleem maken.

Even serieus, het zou me verbazen als .er zoiets was, en was het er, als zoiets nuttig zou zijn. Als je het over Europees linkbuilding heb, dan heb je het ook meteen over meertalig linkbuilding en dan is een een-maat-past-alles benadering minder behulpzaam. Ook hangt alles van je sector af. Voor een webshop zou ik bijvoorbeeld Pinterest gaan kijken. Wel zijn er tools om je link building makkelijker te maken, inclusief wat Google zelf ook aanbiedt.:

Die scholieren/studenten hebben tegenwoordig ook allemaal een mini-onderneming (zo blijft het toch ondernemersgericht.) Het is eigenlijk net zo'n uitdaging als de woodstove. Een boerenslimme oplossing waarmee je een groot probleem oplost. Zouden ze dat niet van te voren hebben dan daarna wel. Zullen wij het dan gaan organiseren? Heeft iemand een pun op Higher Level en dikke ijs voor de naam van onze toekomstige stichting? (ik ben bijna bang om op de "bericht plaatsen"knoop te drukken nu....) Ik vind het iets hebben om het hier vanuit het zuiden te organiseren, maar goed, er zal er wel een Fries ergens zijn die wijin kunnen schakelen. :-)

Nee. hoor, gewoon een wedstrijd opzetten: Bouw de lichtste en meest efficiente sneeuw-schuivende macine voor natuurijs. Gooi het open voor scholieren. Hou de wedstrijd iedere jaar dat er een elfstedentocht dreigt. Zo ontwikkel je een leuke evenement met meerwaarde, waarmee je jaren door kan gaan en nog meer innovatie voortbrengt.

Er zijn er verschillende manieren om iets gratis aan te bieden. Een is de bekende "If you're not paying for it, you are the product" model. Met freemium variatie, is deze dominant in bepaalde sectoren, zie aub Google Apps, Facebook, et al. Een businessmodel bouwen op mensen die per se niet willen betalen is hard werken en eist lange adem, de vaardigheid om een basisdoelgroep te vinden die deze mensen (hun gegevens, hun aandacht, hun doorkliks) willen inkopen, en een dikke portemonnee. Deze model eist een hoog niveau van vertrouwen (google en "Don't be Evil") of een grote mate van onwetendheid (Facebook, *koff*) onder je gebruikers. Een ander is de "proefperiode", zo geliefd onder (onder andere) drugshandelaars en tijdschrift uitgevers. Bij deze betaal je niks of weinig om vervolgens te vinden dat het tarief heel erg hoog is geworden. Deze eist dat je product geweldig genoeg resultaat oplevert dat mensen vinden de hogere tarief het waard. Een derde optie is sponsoring, ofwel de bloggers aanpak: en waardevolle bijdrage aanleveren, gratis, en ook erbij melden dat deze mogelijk gemaakt wordt door blabla die je nog betere van dienst kan zijn als je maar zou betalen. Deze aanpak eist kennis van je doelgroep en ook een gelimiteerde doelgroep. In mijn eigen sector stik ik van krijg ik regelmatig offertes van mensen die allemaal op het origineel idee zijn gekomen om de vele vormen van gedeelde kantoorruimte allemaal bij elkaar op een pagina te zetten, met verschillende opties en aanpakken -- maar allemaal hebben ze een een-maat-past-alles aanpak, allemaal mikken ze zich op de "mobiele kenniswerker", die eigenlijk niet de beste doelgroep voor deze vorm van huisvesting is, en tot nu toe ziet geen enkele wat de gebruikers -- zowel de persoon die de ruimte wil hebben als de aanbieder van de ruimte -- echt willen. En dus blijft de traffic weg en dus willen de aanbieders er niet voor betalen. Ik zit er wel op een paar, want ik vind ze iets hebben, maar behalve op "no cure no pay" basis heb ik er geen interesse in ervoor betalen. "No cure no pay" basis is ook een solide basis voor een dienst; zou je vertrouwen in je product hebben dan zou het geen probleem moeten zijn, en ik vind het alleen maar redelijk dat, a;s je dienst mij iets oplevert, dat ik er dan voor betaal. Eerst begrijpen wat mensen er bereid zijn om voor te betalen en wat niet, dan bieden wat ze er niet voor willen betalen, en dan pas toevoegen waar ze er wel voor gaan betalen. Maar mis stap 1 niet. Want de kansen om gratis te adverteren liggen op te rappen, zeker wat online betreft en dat is je concurrent.

Goed artikel. Wel blijft het binnen de grenzen en begrippen van de huidige situatie binnen de vastgoedmarkt, die mijn inziens zeker aan vernieuwing toe is; de vraag is als vernieuwing eindelijk ooit komt. Misschien is een nog diepere crisis nodig om deze sector wakker te schudden. Van de detailhandel tot multinational bedrijven, het gebruik van ontroerend goed is veranderd en er is volop innovatie...behalve dan wat vastgoed betreft. Die blijft nog vast in voorwaarden en benaderingen die in de middeleeuwen vastgelegd waren. Vastgoed is nu eenmaal cyclisch, zeggen ze dan. Maar ik denk dat de cyclus niet meer terug keert naar de vorige staand. De energiemarkt is veranderd, en er is niemand die denkt dat het ooit terugkeert naar wat het eens was geweest; technologie is veranderd en idem dito; werkwijzen en het aanpak van werken ook, an zo maar door. Maar de vastgoed markt blijft zitten. De overheid helpt niet, over het algemeen is gemengd gebruik nog altijd met wantrouwen en scheve ogen aangekeken; maar hier zijn er in ieder geval wat lichtpuntjes te zien. Als ondernemer denk ik dat de zekerheid zo gewenst door de vastgoed sector wordt alleen maar aangeboden door met de tijd mee gaan in plaats van zitten hopen op een terugkeer naar vroeger. Investeren in energieverbruik, in de infrastructuur die bij de huidige en toekomstige gebruik aansluit; de voorwaarden en condities van verhuur aanpassen; deze veranderingen bieden duurzame kansen in de crisis, en daarna.

I think you might be onto something.... http://www.businessweek.com/magazine/content/11_13/b4221031152832.htm http://jewelrynewsnetwork.blogspot.com/2011/09/report-tracks-dramatic-changes-in-us.html http://www.huffingtonpost.co.uk/2011/12/05/rise-in-demand-for-mangagement-rings-for-men_n_1123209.html Hoe je het aanpakt hangt er helemaal vanaf.....een groothandel of het exclusief en uniek houden. In de jaren '90 in de VS heb ik, samen met twee kennissen, wat handel gedaan in zegel ringen -- het gebeurde omdat ik zelf een bepaalde model wou hebben als aandenken van het afronden van mijn rechtenstudie en het was in een damesmodel niet verkrijgbaar. Ik ben zo'n dappere 154 cm op een lange dag, hoor, en op mijn handje zag de standaard model echt niet uit. Dan maar laten maken, wat leidde op een ontwerp door mijn kamergenoot (die kunstenaar was en is) en na een conversatie met het juwelier ging het groeien. Ik werd er niet rijk van maar het heeft de huur wel betaald in die tijd, niet slecht voor een studente met een hobbybedrijf voor de lol. Wij hebben besloten om het helemaal exclusief aan te pakken en de zegels uniek te houden; de ring zelf werd pas gemaakt na wat gesprek over het ontwerp, materialen, en je weet wel, een koekje bij de thee. Het is een kwestie van balans; je moet aandacht bieden aan deze segment maar dan mag je niet lastig vallen. Het was zowel een ervaring als een sieraad en het ervaring moet leuk blijven. Wij hebben het ook uitgebreid op manchet-knopen en dergelijke, maar alleen met zegels. Wij leverde ze aan met een stuk was erbij, waant allemaal moeten ze ook in principe als zegel te gebruiken moeten zijn. Zoiets raad ik je ook aan -- niet per se zegels, maar ik bedoel dat je het authentiek kan houden door bewust en zeker aan te tonen dat je niet alles voor iedereen kan of wil regelen. Relaties met andere diensten en producten voor hetzelfde segment zijn nooit verkeerd, wij hebben ook aangeraden (bijvoorbeeld) leveranciers van vulpennen en luxe papierwaren -- dat was allemaal de mode toen voor onze segment. Er zijn er natuurlijk andere benaderingen mogelijk; en ik zou er goed overnadenken -- je moet er voor een kiezen die bij jouw en je doelgroep past, en dat was toen de jaren '90 in de VS, Greed was Good en dergelijke. Begin maar bij je doelgroep, hun interesses en zorgen en gedachten, blijf er lekker dichtbij, en het komt toch goed. Ik begrijp dat nu is het ook de mode om herenringen van niet-traditioneel materialen te ontwerpen -- keramiek ringen, carbon fiber, titanium, tungsten, cobalt. Met een 3-D printer om de...argh, mijn nederlands is helemaal op, wat is "casting model"? een mal? In ieder geval, dat te laten maken, de mogelijkheden zijn enorm. Maar de doelgroep is klein, dus daarmee zou ik zelf beginnen. Grappig, deze draad, ik had die ring nog vandaag aan en zat er over na te denken. :-)

Het huren van een bureau hier in Utrecht is wel iets duurder dan dat, tenzij ik iets heb gemist. :) Het model bij mij is cowerken, waarbij de basislidmaatschap bestaat over het algemeen uit een vestigingsplaats, toegang tot gezamenlijk evenementen en projecten, toegang tot alle cowerk ruimtes binnen Open Coworking over de gehele wereld, korting op ruimtegebruik van welke aarde dan ook. Hier een voorbeeld van een van de aktief leden die met een basislidmaatschap begonnen is. Deze lidmaatschap groeit desgewenst met de onderneming mee, tot het moment dat het echt een eigen pand nodig heeft, en dan houden wij een leuke feest en worden leden overgezet naar "alumni-status" ofwel ereleden. Anderen blijven bij dezelfde lidmaatschap; ik heb een auteur bijvoorbeeld die hier komt om in alle rust te kunnen schrijven en ik denk niet dat haar werkwijze in de toekomst zal veranderen. Dat hoeft ook niet. Een basislidmaatschap bij ons kost 250 euro per jaar als ik de post niet fysiek door moet sturen (ophalen of scannen en electronische doorsturen is inbegrepen). Twee tientjes dus. Weliswaar is cowerken niet de dominante model in Nederland, waar een ontmoetings/vergadermodel de grootste speler is. Bij deze is huisvesting niet de bedoeling, want dat model gaat er juist om mensen/bedrijven die dat niet willen en geen behoefte aan hebben. Maar ik denk dat als je rond kijkt, zal je vinden dat ik niet onder de markt zit wat cowerken betreft. Is dat wel zo, dan nodig ik je wel uit om je bedrijf te vestigen in Oosterhout, het kloppende hart van welvarend Noord-Brabant. ;)

Ik heb wel leden die zich hier om die reden vestigen, maar dan ook omdat ze het bedrijf op Google Places ed. kunnen zetten en een kantoorpand laten zien in plaats van de eigen voortuin met de auto erbuiten geparkeerd. Want de KvK is allang niet de enige hoek waarvan het gebruik van een huisadres voor een bedrijf een probleem op kan leveren. Wel is het de enige verplichte, zou ik denken, en dat scheelt natuurlijk. Maar het is voor twee tientjes per maand op te lossen, dus ik denk dat het bij een principieel vraagstelling blijft. Toch?

Ik zou zelf een A/B test doen, maar ik sluit me bij John Bouwmans aan, een chatbox dat in volle beeld meteen opspringt veroorzaakt van mij tenminste een bounce weg, gewoon van de schrik. Een chat aanwezig vind ik juist leuk, maar ik heb ze ook gezien waar ze meteen beginnen met vragen stellen en dat hoef ik niet zo. Te jong 2001: A Space Oddyssey gezien, denk ik, ben altijd bang dat HAL mij achteraan komt. :-)

Helemaal ter zijde, ik had van de week een leuk gesprek over het onderwerp "Hoe weet je dat je met een Brabander te maken hebt?" en nu een paar dagen later krijg ik ook zo'n leuke voorbeeld voorgeschoteld....met zijn kostenbesparing gaat hij lekker uit eten. ;D