kuifje

ja maar dat is nu juist wat jij doet. Jij stelt, na 10 keer duwen en trekken, dat het octrooisysteem niet werkt zoals het behoort te werken. Kom dan met bewijs, of zelfs maar met losse voorbeelden. Ik ben hier in de verdediging. Zoals de meeste mensen heb ik altijd aangenomen dat het octrooisysteem redelijk goed werkt, als jij mij wilt overtuigen van het tegenovergestelde ligt het intitiatief echt bij jou. Er zijn al een heel aantal voorbeelden voorbij gekomen waarin het wel werkte. En nog geen een waarin het niet werkte. Nee, maar dat is nu juist het verschil tussen strafrecht en privaatrecht. Op heel veel octrooien (misschien ook wel 95%) word geen inbreuk gepleegd. En nu vraag je je natuurlijk om bewijs en statistieken: Die heb ik niet. Niemand kan statistieken bijhouden van dingen die niet gebeuren.

Ik vind het prima dat we over dingen verschillend denken. We moeten ons realiseren dat het concept 'voldoende bescherming' inderdaad een mening is. Wat voldoende is voor jou, is dat misschien niet voor mij, en andersom. Wat 'voldoende' is, is inderdaad een mening. Maar wat de daadwerkelijke, actuele bescherming is, is geen mening, maar een feit. Je vraagt zelf om feiten, maar levert ze zelf ook niet. Waar haal je vandaan dat de bescherming van uitvinders in de praktijk slecht is. Ik heb nog geen statistiek, of zelfs maar een voorbeeld, gezien om dat ook maar enigszins te staven. ' Is er ook afdoende bescherming puur door het octrooi zelf. ' Ja natuurlijk is die er. Waaruit, concreet, leid jij af dat dat niet zo is? IK krijg uit jouw berichten de indruk dat je vindt dat 'onafhankelijke' uitvinders niet voldoende beschermd worden. Het kan best zijn dat je, geheel of gedeeltelijk, gelijk hebt, maar ik heb nog geen argumenten, zelfs nog geen voorbeeld gezien.

Nee. De meeste uitvinders vinden het prima om maar deeltijds uitvinder te zijn, en het grootste deel van hun tijd ondernemer, technicus in een mutinational, of wetenschapper aan een universiteit. We hebben in Nederland (en in Europe) een vrije-markt economie. Het octrooirecht is een zeldzame uitzondering daarop. Als je een inventieve uitvinding hebt gedaan krijg je een, door de overheid gegarandeerd, monopolie voor 20 jaar. Een van overheidswege gegarandeerd monopolie!!!! Hoeveel meer bescherming wil je hebben? Of jij dat monopolie winstgevend weet te maken... dat is aan jou. Maar waarom die randvoorwaarde? Die is kunstmatig. Wie zegt dat dat niet lukt? Een groot deel van die uitvinders is ongetwijfeld heel tevreden in zijn baan bij Phililps of Shell of TNO. Waar haal je dat nu weer vandaan? Je lijkt een persoonlijke frustratie te hebben. Geef dan eens een voorbeeld waarin een uitvinder niet, of onvoldoende, beschermd werd. Nee dat mag je niet concluderen. Wij zijn hier niet om jou raadseltjes op te lossen. Het feit dat je geen antwoord hebt gekregen KAN betekenen dat jouw specifieke voorbeeld onmogelijk is, maar KAN ook betekenen dat niemand zich geroepen voelde om te antwoorden. En zelfs als het betekent dat jouw specifieke voorbeeld onmogelijk is, dan leidt dat niet tot jouw conclusie 'Je kunt geen opdracht tot uitvinden geven, dat is onmogelijk.' Een specifiek voorbeeld kan nooit tot een algemene conclusie leiden.

De inhoud van die dossiers is inderdaad publiek. Maar de overige gedachten die ik daarover met de uitvinder gewisseld heb, inclusief eventueel succes of niet en de redenen daarvoor, zijn niet publiek en mag en wil ik ook niet publiek maken. Dat je gewoon betaalt krijgt voor je geleverde werk. Punt. Maar dat krijg je toch ook als je het uitvinderswerk in opdracht doet. En als je het op eigen houtje doet, dan krijg je alleen betaald als je het kunt verkopen, net zoals zoveel activiteiten. Als ik een gat graaf in mijn tuin krijg ik toch ook geen geld, alleen als ik er olie of goud in vind.

Nee hoor, het ligt helemaal niet anders. Software is in Europa niet te patenteren, in de US wel. En heel veel banale uitvindigen (zoals de 1-Click) waren door bijzonderheden in de US wetgeving zelfs een tijdlang heel gemakkelijk te patenteren als ze in software zaten. Inmiddels is dat al niet meer zo door een wijziging in de jurisprudentie in de US, en zijn heel veel van die patenten ook al weer nietig verklaard. En hoe behoort het dan te werken? Hoezo is de prijs die hij heeft moeten betalen extreem? Anderen hebben inbreuk gemaakt en hebben ongelijk gekregen, juist de prijs die zij hebben moeten betalen was extreem.

Bernard, Ik heb er ook nog 1, uit Belgie, de speculoospasta. Google maar eens 'speculoospasta uitvinding'. Ik heb niet 1 overzichtverhaal kunnen vinden hoe het precies zat, maar uit deelverhalen kun je de volgende lijn samenstellen: Een mevrouw had het aan de keukentafel gemaakt, en octrooi aangevraagd en gekregen, en aan Lotus bakeries verkocht of gelicencieerd, en verdient er blijkbaar aardig aan. Het product is een groot succes, maar later is het octrooi wel in een rechtszaak vernietigd, omdat er, blijkbaar, ooit al eens een gelijkaardig product in een kookforum op internet had gestaan. Ik denk nog steeds dat je de verkeerde vragen stelt en de verkeerde denklijnen volgt. Namelijk vragen die niet relevant zijn. Zoals al een paar mensen hebben opgemerkt: wat is een generalist en wat is een specialist? En zelfs al kun je dat verschil maken, dan weet je toch nog steeds niet of een uitvinder op een octrooi een generalist of specialist was. Dat is een naam op een blad papier, hoe moet je weten wat voor soort iemand, met welke achtergrondkennis, dat is? En hoe moet je weten of hij aan zijn uitvinding geld verdient? Meestal, een paar uitzonderingen nagelaten, zijn mensen en bedrijven daar stil over en hangen ze dat niet aan de grote klok, zowel een succes als een mislukking niet. En dan nog.... zelfs als verdient hij er geld aan, is dat dan aan zijn generalist-uitvinders-vaardigheden, of omdat hij een slimme ondernemer is die ook een matig idee tot een commercieel success weet te brengen? Dat verschil kunnen jij en ik niet maken. Je zult hoogstens wat anekdotische voorbeelden vinden op dit forum. De statistieken die jij zoekt zijn er gewoon niet. Voor wat jij wilt weten is waarschijnlijk de De Nederlandse Orde van Uitvinders (NOVU) (novu.nl) de beste bron. Als er een organisatie is die jou antwoorden kan geven, is het die wel. Uit mijn ervaring als octrooigemachtigde kan ik je zeggen dat ik regelmatig uitvindingen voorgeschoteld krijg van mensen die ik als generalisten beschouw. Maar ik kan je vanwege de vertrouwelijkheid geen voorbeelden geven. En soms krijgen die een sterk octrooi, en soms niet, omdat de uitvinding alreeds bestond. En soms verdienen ze er (naar mijn inschatting, want ze zeggen dat bijna nooit tegen me) geld mee, maar als dat zo is dan is dat meestal doordat ze zelf de producten maken/verkopen, niet doordat ze de uitvinding op zich als idee verkopen. Ik ben nog maar een enkeling tegengekomen die erin slaagde zijn uitvinding als idee te verkopen of uit te licentieren, en dan ook nog niet voor megabedragen (voor zover ik weet, natuurlijk). Maar wederom: mensen delen dat soort info meestal niet. Er zullen ongetwijfeld uitvinders rondlopen die kunnen rondkomen van hun uitvindingen, ik twijfel daar niet aan. Wellicht kan de NOVU je met dergelijke mensen in contact brengen. Maar of jij daarvan zou kunnen leven (en dat is uiteindelijk waar het om draait) hangt niet af van het feit of er anderen zijn die het doen, het hangt alleen af van hoe commercieel sterk jouw specifieke uitvindingen zijn, en hoe goed je erin bent om die aan de man te brengen. Uiteindelijk hoef je maar een keer in je leven een klapper te maken..... Maar wat ik me nu wel afvraag. Als je vraag alleeen is: 'Weten of je betaalt krijgt voor je werk als generalist, als externe uitvinder.', waarom begon je dan deze draad met een filosofisch verhaal over wat octrooieerbaar zou moeten zijn, en niet gewoon met je vraag? Ik had echt de indruk dat je persoonlijk een negatieve ervaring (een afwijzing van een octrooiaanvraag) had gehad, en dat je dat zeer onterecht vond en stoom wou afblazen.

Dit forum is meestal heel vriendelijk, ik ook, en je hoeft je niet keer op keer te verontschuldigen voor onervarenheid, maar de vraag komt elke keer terug : wat wil je nu eigenlijk weten, welk punt wil je maken, welke mening verkondigen? Wat wil je met die statistieken. Je wilt blijkbaar een punt maken, een issue onder de aandacht brengen, maar je blijft vaag over wat die issue is. Er worden 2-3000 octrooiaanvragen per jaar in Nederland ingediend (zie https://www.rvo.nl/sites/default/files/2020/02/Statistische informatie 2014 tm 2019 defintief.pdf. Dat had je met 10 seconden googlen ook zelf kunnen vinden) Daarvan zijn circa 80% van Nederlandse aanvragers, waarschijnlijk ook Nederlandse uitvinders. Dan zijn er ook nog Europese octrooien. Honderdduizenden per jaar, waarvangemiddeld een kleine 100 000 van Europese aanvragers (ook dit is gemakkelijk te vinden als je 'statistics european patent applications' aan Google vraagt.) Naar schatting zijn hiervan ook enkele duizenden van Nederlandse aanvragers en met nederlandse uitvinders. Er zit natuurlijk wat overlap in, en ook overlap tussen de diverse jaren, maar ik denk dat je redelijk veilig kunt zeggen dat er tussen 5 en 25 duizend uitvinders in Nederland zijn. Hoeveel kunnen ervan leven? Dat is een vraag die niet te beantwoorden is. Door mij niet en door niemand. Die mensen leven van hun werk als onderzoeker, en een deel van hun werk is uitvindigen doen. Of die mensen leven van hun werk als ondernemer, en hun uitvinding is een middel om hun onderneming beter te laten draaien. Wat bedoel je met 'leven van je uitvinding(en)'? Hoe kun je ooit zeggen of iemand leeft van zijn uitvinding, of van zijn ondernemersvaardigheden om van die uitvinding een commercieel succes te maken, of van zijn wetenschappelijke kennis die hem een gewaard onderzoeker maakt die om die reden een fatsoenlijk maandsalaris verdient? Zeg nu eens gewoon wat je wilt. Eerst kom je met een theoretisch betoog over wat als inventief beschouwd zou moeten worden en waarvoor een octrooi verleend zou moeten worden, dan over hoe moeilijk het is om een octrooi te verdedigen tegenover mensen met meer geld, dan vraag je om statististieken over aantallen uitvinders. Zeg nu eens duidelijk WAT je wilt weten en WAAROM dat voor jou als ondernemer nuttig/belangrijk/interessant is. Of beschrijf desnoods het CONCRETE probleem dat je als ondernemer hebt/ervaart. Niemand kan antwoord geven op theoretische beschouwingen of op vragen waar hij de relevantie niet van snapt. Je zegt dat je feiten en bronnen zoekt. Bronnen van wat? Feiten met betrekking tot wat? Niemand heeft ooit bijgehouden hoeveel octrooien er door generalisten aangevraagd zijn, waarschijnlijk omdat het niemand ooit genoeg geinteresseerd heeft om die statistiek bij te houden en niemand het onderscheid generalist/specialist wilde of kon maken. Niemand heeft ooit bijgehouden hoeveel uitvinders er zijn die van hun uitvindingen kunnen leven, omdat het onduidelijk is wat een uitvinder is, en wat 'ervan leven' is, dus ook daar is geen antwoord op. Leeft een visser van de vissen die hij vangt, of van de vissen die hij verkoopt, of van de dienstverlening van vissen vangen voor een ander?

Eerder ging het over hoe generalisten volgens jou moeilijk of niet een octrooi kunnen krijgen. Ik ben het daar niet mee eens, maar jij kunt daarover een andere mening hebben, geen probleem. En ik heb aangegeven dat als je in een individueel geval vindt dat je oneerlijk behandeld bent, je in beroep kunt gaan. En nu kom jij ineens af met 'Maar een octrooi is zo sterk als de financiële slagkracht van de octrooihouder'. Dat heeft er niets mee te maken. Dat is een generalisatie waar je niets aan hebt, maar die in elk geval niets te maken heeft met de vraag die je opwierp: hoe moeilijk of hoe makkelijk een generalist of een specialist een octrooi kan krijgen. Kan ik wel maar dan moet ik er een paar uur werk aan besteden. En ik weet niet eens wat een generalist (volgens jouw definitie) is. En wat is nu eigenlijk het punt dat je wilt maken, als ik je een voorbeeld geef? Ieder octrooidispuut is verschillend. Natuurlijk zijn er mensen die er wel in geslaagd zijn een inbreukmaker aan te pakken, en mensen die een inbreuk hebben weten te voorkomen. Alleen hoor je daar niets over, Over de mensen die dankzij een goed slot een inbraak hebben vermeden hoor je ook niet veel, ze weten het zelf waarschijnlijk niet eens. Maar dat zegt niets over jouw (concrete of theoretische) case die je voor ogen hebt. Ja, en de welbekende problem-solution approach, door het Europees Octrooibureau ontwikkeld, houdt daar inderdaad rekening mee. Kennis van de uitvinding wordt daarbij NIET gebruikt om te oordelen of de uitvinding inventief is. Maar dit staat los van wat je eerder schreef over inbreuk vermijden/inbreukplegers aanvallen. Ik ben het met je eens, en ook de problem-solution-approach van het EPO, de gouden standaard voor evaluatie van 'voor de hand liggend' is het met je eens. Iedereen met enig verstand van zaken is het met je eens. Wat is nu eigenlijk je punt? Heb je een concrete issue, of wil je gewoon filosoferen de octrooiwetgeving, of klagen over hoe oneerlijk de samenleving is?

Ook ik begrijp, net als Norbert, niet wat je nu eigenlijk wilt betogen. Is er een octrooiaanvraag van je afgewezen op (volgens jou) onterechte gronden? Er is in Europa een heel gedetailleerd uitgewerkte rechtspraak en jurisprudentie mbt wat voor de hand liggend is en wat niet, dus daar zit het probleem niet. En die jurisprudentie houdt volop rekening met wat de vakman realistisch geacht kan worden te weten. Er zijn natuurlijk altijd randgevallen, en er zullen bij die randgevallen best wel eens twijfelachtige beslissingen zitten, maar over het algemeen werkt het systeem goed. En als een uitkomst je niet aanstaat kun je altijd in beroep gaan. Ja dat is zo en dat gebeurt al tientallen, zo niet honderden jaren, en die uitvindingen worden ook regelmatig geoctrooieerd. Ja maar dat is onmogelijk. Wat is een generalist en wat is een specialist. Bovendien is het niet duidelijk wat je nu eigenlijk wilt. Wil je voorbeelden van generalisten (hoe je dat dan ook definieert) die een octrooi kregen? Makkelijk genoeg, zoek 100 recente Europese octrooien op en ik weet zeker dat er wel 5-10 bij zitten van 'generalisten'. En dan heb je die. Wat ga je er dan mee doen? Ik heb de indruk dat je voelt alsof er je onrecht aangedaan is, en hier probeert argumenten te vinden om die indruk hard te maken (ten opzichte van wie eigenlijk?). Maar dat zal niet werken. Het octrooiverleningsproces is sterk geformaliseerd en objectief gemaakt, en trekt zich niets aan van het fictieve onderscheid generalisten/specialisten dat jij lijkt te maken.

Ik zie heel regelmatig, bij klanten en potentiele klanten, gelijkaardige vragen en issues: Hierbij mijn input: 1) Bescherm je idee door middel van een octrooi (=patent) of een model ( 'registered design) of een merk. Dit is wettelijk geregelde bescherming, en de rest wordt een stuk makkelijker als je dit hebt. Lang niet alle ideeën lenen zich hiertoe, en het kost wel iets, maar als je serieus bezig bent dan moet je wel. 2) Een NDA kun je gewoon online vinden als je zoekt, maar ik weet niet of dat hele goede zijn. Of je kunt een jurist/advocaat vragen er een te maken. Ik zie echter een groter probleem: Het haalt de energie uit hte proces. Vaak moet je namelijk eerst in onderhandeling met de bedrijfsjurist voordat de NDA getekend mag worden door een van de werknemers, en vaak willen ze ook niet tekenen, omdat het bedrijfsbeleid zo is, of omdat ze bang zijn dat ze later een schadeclaims om de oren krijgen als ze een idee, dat ze al op de plank hadden liggen maar dat toevallig ook door jou gepitched werd, uitvoeren. Kortom: Ik ben geen voorstander van NDA's. Oftewel gebruik je een octrooi/model/merk, oftewel vertrouw je je potentiele partners. Zij weten ook dat als jij goede ideeën aanlevert, dat ze zichzelf in de voet schieten als ze met het eerste idee aan de haal gaan. 3) Veel mensen overscahtten de waarde van ideeën. Het gaat niet om de ideeën, maar om de uitvoering. Je zult daarom je idee zo goed en gedetailleerd mogelijk moeten uitwerken, met businessplan en met argumenten waarom het matcht met je business van je partner. En dan nog zal het moeilijk zijn om ideeën te verkopen (al weet ik natuurlijk niet wat je met 'innovatieve ideeën' bedoeld, hoe ver die uitgewerkt zijn). 4) Verder sluit ik me aan bij de anderen: Zo hoog mogelijk pitchen. Slechts heel weinig bedrijven hebben een 'idee-ontvangst en -evaluatieafdeling', dus je zult moeten binnenkomen op het juiste niveau bij de decision makers, en op een moment dat ze er open voor staan (en dat is misschien wel op de spreekwoordelijke golfbaan of op een conferentiediner, niet maandag om 10 uur als ze met hun kop in de andere beslommeringen zitten). Dat betekent ook: een hoop netwerken, en zorgen dat je serieus genomen wordt door die decisionmaker, voordat je zelfs maar kunt beginnen met pitchen.

Zie je nu echt niet in dat je bezig bent jouw waarden, en jouw bescheiden wensen (en dat siert je) op te leggen aan anderen? Voor jou is misschien Texel goed genoeg. Voor een ander niet. Die wil naar naar een warmere plek (of een koudere), of met lekkerder eten, of met goedkopere drank, of met meer rust, of met meer nightlife, of met meer bergen..

Ik ben helemaal voor 'eerlijk' belasten. Maar worden dan nu bijvoorbeeld autokilometers op een juiste grondslag belast? Wie zegt dat? Wat is een 'juiste' grondslag? Als ik zeg dat autokilometers alreeds te zwaar belast worden, kun jij bewijzen dat dat niet zo is? En overlast infactureren? Prima, maar volgens mij doen we dat al. Schiphol rekent behoorlijk wat aan (en een groot deel daarvan zijn, linksom of rechtsom, belastingen) aan de luchtvaartmaatschappijen. Dat zou je kunnen zien als compensatie voor de overlast. En hoe bereken je de milieuschade, in financiele termen, van een paar vierkante km luchthaven? En hoe bereken je geluidsoverlast als €? En dan nog... als je de negatieve factoren meerekent, dan moet je ook de positieve factoren meerekenen. Hoeveel mensen verdienen een mooie boterham in de luchtvaartindustrie, die ze anders niet zouden hebben? Hoeveel efficienter draait de economie omdat dankzij het autoverkeer het veel beter mogelijk is om de juiste mens de juiste baan te laten invullen, ipv iemand die maar 90% zo goed is? Hoeveel is het plezier van de mensen waard dat ze in het weekend naar de kust kunnen rijden om uit te waaien? Mobiliteit levert schade op, maar ook echte voordelen, zowel economisch als wat betreft levensvreugde.

Omdat Jan Modaal nu eenmaal een vrij burger is, en geen onderdaan van een koning of president of burger in een dictatuur. Jan Modaal mag hetzelfde als ieder ander. En wie mag het dan wel? Alleen Pieter-Jan tweemaal modaal of Roderik-Jan vijfmaal modaal? Het is wellicht niet nodig dat Jan Modaal daarheen gaat, en je kunt wel vinden dat Thailand overroepen is en Jan Modaal een marketing (of rat-race) slachtoffer, maar we leven in een democratische rechtsstaat, like it or not, en Jan mag net zoveel als ieder ander. Zo'n vlucht naar Thailand, en terug, produceert tussen de 1500-2000 kg CO2 per passagier. Aan de marktprijs van een CO2-emissierecht van vandaag (25.15€ per ton CO2) is dat minder dan 50€ aan emissierechten. Daar ga je zijn gedrag niet mee veranderen, zelfs al zou hij het volledig compenseren!. Ja de luchtvaart stoot veel uit, maar nou ook niet zoveel dat je iemand zijn pleziertje moet ontzeggen. Dan zijn er wel grotere vervuilers die je kunt aanpakken. Merk op dat die trip naar Thailand ongeveer net zoveel CO2 uitstoot als het verschil tussen een veganist en een vleeseter. Dus een veganist die 1 keer per jaar naar Thailand gaat, is verantwoordelijk voor net zoveel CO2 uitstoot als een vleester die niet gaat. Maak je ook zo'n enorme issue van vleeseters als dat je van de luchtvaart maakt?

Ja maar dat is nu juist de essentie van decadentie. Niet omdat het moet, maar omdat het kan. Anders was het geen decadentie. Ik zou het waarschijnlijk niet doen, omdat ik het ook overdreven vind, maar ik wil me ook niet met andermans zaken bemoeien. Wie weet wat hun drijfveren zijn/waren, en of die mijn morele test doorstaan (en dan nog, mag ik mijn morele test opleggen aan anderen?). Nu denk ik ook niet dat je dure fles champagne en Louis Vuitton tas veel beter voor het mileu zijn: Die extra winst, bovenop de pure kostprijs, komt dan in de zakken van marketeers & bestuurders en aandeelhouders van LVMH terecht. En wat doen die ermee? Reisjes naar Barcelona boeken.

Mijn deel van de taart is ook groot genoeg, maar zo'n weekendje F1 in Dubai zou toch wel een beetje pijn doen, hoewel ik het wel leuk zou vinden. En natuurlijk mag mijn puntje ook wel iets kleiner in ruil voor meer veiligheid en gezondheid (maar ik heb het dan meer over terrorrisme en geweld op straat en vijandigheid wegens religie/huidskleur/sexuele geaardheid). Nu ik er over nadenk... dat is voor mij nu echt waar ik mij de grootste zorgen overmaak:(in NL, Europa en de Wereld). De afname van de diepgewortelde overtuiging, in ieder van ons, dat iedereen mag zijn zoals die hij wil zijn, en waar hij wil zijn, zonder dat hij bang hoeft te zijn voor afwijzing of geweld of andere discriminatie. Dat, of de klimaatopwarming natuurlijk.

Ik vraag me meer af.... waar halen die meisjes van 17 die 25€ (en vergeet de drankjes van 4€/stuk niet) vandaan? En nog meer geld, want in het weekend willen ze ook nog wel een paar keer uit, en dan moeten er natuurlijk ook kleren gekocht worden.... En aan de andere kant.... Laat ze, ze doen niemand kwaad. Ze zitten niet aan de drugs en spuiten de hele stad niet onder de grafitti als ze in die sushitent zitten. Wat gaan die doen als ze 35 zijn? Naar de ouderavond op school waarschijnlijk, denkend aan de goede oude tijd, en een keer per jaar een reunie met sushi. Nou en? Laat iedereen lekker zijn eigen leven invullen en hobbies bepalen. Ja, het is in mijn boek ook een beetje decadent, ze kunnen immers net zo goed in Utrecht kaarten, maar het gaat natuurlijk niet om het kaarten. Ze willen graag eens naar Barcelona, en daar is niets mis me. En dat doen ze met de vrienden van de kaartclub, maar dat is niet relevant. En dat mannenweekend, of dat nu naar Dubai is of op de Veluwe, maakt ook niet veel uit, maar wederom, iedereen doet waar hij zin in heeft en kan betalen. Luxe is in principe per definitie overbodig. Maar het is wel fijn dat het kan, als je er de tijd en het geld voor hebt. En of je dat dan invult door te zeilen op de waddenzee of door naar de F1 in Dubai te gaan, maakt niet uit. Ik probeer erachter te komen waar precies je probleem zit. Stoort het je dat mensen luxe kunnen betalen? Dat zal toch niet? Stoort het je dan dat mensen 'luxe' invullen, elk op hun eigen manier, die misschien anders is dan jouw manier? Dat zal toch ook niet. Stoort het je dat 'wij' zoveel hebben en anderen zo weinig? Ook wat mij betreft mag het best wel een beetje minder exuberant. En ook ik denk vaak 'Sukkel, dat je daar je geld aan uitgeeft' Maar anderzijds... fijn dat het kan. En dan nog... waar ligt de grens? 100 jaar geleden was een week naar Zandvoort met de trein een belachelijke luxe. Je kunt geen norm stellen en zeggen: dit is acceptabel, en dit niet. Natuurlijk is het oneerlijk dat Griekenland kraakt onder de vluchtelingen, vooral voor de vluchtelingen, maar ook voor de Grieken. Ik heb veel medelijden met ze, maar kan er niets aan doen, dat ligt toch echt aan Assad en de geopolitieke topspelers. En Hongarije... ik vind het zorgelijk, zeker omdat het een EU staat is, maar we kunnen toch moeilijk met een Frans/Duits leger daar met harde hand orde op zaken gaan stellen? Als de meerderheid daar zulke ondemocratische ideeen en minachting voor de mensenrechten heeft, dan doet me dat pijn, maar wat kan ik doen? En Erdogan.. zelfde verhaal, really. Als landen (wel, ik denk vooral hun megalomane machthebbers) geen verantwoordelijke medeburgers van het Global Village willen zijn, tja, dan wordt het moeilijk. Wat we hadden moeten doen... Minder landen bij de EU, en meer integratie van de mensenrechten-liefhebbende democratieen met een voldoende economisch ontwikkelingsniveau, in plaats van de, (nota bene door de Britten erdoor gedrukte) expansie naar het Oosten met het idee van... als ze er eenmaal bij zitten zullen ze het goede voorbeeld wel volgen. Dan had de EU meer macht op wereldniveau gehad. We (onze leiders) hebben zitten slapen en ons de kaas van het brood laten eten.

Nee geen persoonlijke frustratie. Ik heb ook veel gefeest, maar ook veel gestudeerd, en heb het best aardig. Ik ben er alleen lang niet van overtuigd dat iedereen hard werkt, en dat ook wil (of dat nu tijdens de studie is, of daarna). Iedereen draagt dus niet naar eigen beste kunnen bij aan het groter maken van de taart. Maar zodra het op taart verdelen aankomt, wordt het een ander verhaal. Hoe moet je bepalen hoe groot ieders punt van de taart is? Op basis van inzet (hoe je die dan ook meet)? Op basis van werkuren (hoe je die dan ook meet)? Op basis van slimmigheid om 'gaten in de markt' te vinden? Op basis van verantwoordelijkheid? Op basis van leeftijd? Zeg het maar.

Ja natuurlijk is dat fout. Maar je focust te veel op de dingen die fout gaan/gingen om te betogen dat het allemaal zo slecht was. Het meeste is/was wel goed. Genoeg en veilig eten voor iedereen. Woonruimte voor iedereen. Gezondheidszorg en scholing voor iedereen. Alreeds 75 jaar vrede en veiligheid. Grote persoonlijke vrijheden. Voldoende geld voor leuke dingen (voor de meesten). Die paar dingen waarin het doorschiet.... niet ideaal, inderdaad. Maar om daar nu een doemscenario van te maken van een decadente, tot instorting gedoemde samenleving, dat gaat mij te ver. Ja, het water in Venetie is nu helderder. Om het heel bot te zeggen: so what? De natuurlijke staat is niet noodzakelijk de beste staat (vergeet bijvoorbeeld niet wat de gemiddelde leeftijd was zonder moderne voorzieningen, of hoeveel vrouwen er in het kraambed stierven).

Tuurlijk, laten we de crisis aangrijpen om leeftijdsdiscriminatie legaal te maken. Je haalt doel en middel door elkaar. Reizen moet minder milieubelastend worden, dat is het doel. Duurder maken is slechts een middel daarvoor (en naar mijn mening geen goed middel, omdat dat ook de hoeveelheid reizen reduceert, terwijl reizen op zichzelf goed is, want geestelijk en sociaal verrijkend (maar inderdaad ook wel wat nadelen heeft zoals vervuiling en verkeerslachtoffers)) Pas maar op. Ik ken jouw financiele situatie niet, maar ik durf te wedden dat je bij de rijkste 2 of 3 % van de wereldbevolking hoort. Stel je je leven eens voor als je op het gemiddelde van de wereldbevolking zou zitten!

Beter uitsmeert, misschien, maar al bij al niet groter maakt. En welvaart beter uitsmeren... prima, maar dan ook inspanning beter uitsmeren. De een werkt zich uit de naad om een fatsoenlijke opleiding te voltooien, en werkt daarna 45 of 50 uur per week, de ander gaat feesten in plaats van studeren en houdt daarna zijn hand op omdat er voor hem geen baan is waarin hij in 30 uur per weektwee maal modaal kan verdienen.

Je ziet het veel te nationaal. 'Italie levert aan Nederland', 'Italie dient van Nederland 1 miljard te krijgen'. Mogen de Italianen alsjeblieft zelf besluiten of ze olijfolie dan wel mondmaskers willen maken? Nee, we zijn allemaal broeders, en we helpen elkaar, maar we wijzen elkaar er ook op als we een ongezonde levenstijl erop na houden. En dat doen we uit liefde, maar dat komt misschien als bemoeizucht over. Ik zie ook in je andere berichten in deze post nogal een mentaliteit 'we als Nederland' naar voren komen. Ik ben zelf Nederlander in Belgie, en misschien is mijn blik daardoor gekleurd, maar waarom moet je je groepsgevoel, en primaire solidariteit, beperken tot de vrij willekeurige historische landsgrenzen? Misschien wil een Nederlands Limburger zich wel veel meer associeren met een Belgisch Limburger dan met een Groninger. Of misschien wil een Fries zich alleen associeren met andere Friezen (hoe je dat dan ook definieert). Of misschien wil een militant-feminist zich alleen met andere militant-feministen, waar ook ter wereld, associeren. Ikzelf zie me als Europees burger, meer dan Nederlander (of Belg). Berlijn en Lissabon en Parijs zijn net zo veel 'mijn' stad als Amsterdam dat is. Al dat grenzen sluiten binnen Europa, en dat terugtrekken op nationalisme doet me dan ook verschrikkelijk veel pijn.

Ik zie mensen dat wel vaker beweren hier op HL. Ik zie daar toch wel een probleem mee. Waarom een vakantie wel en een familiebezoek of een zakelijke reis niet? Wanneer wordt een reis een vakantie? Wil en kun jij dat onderscheid maken? Als ik de bron van de Rijn eens wil zien, kan dat zijn omdat ik een spirituele verbintenis met die rivier heb, of omdat ik een vakantie in de bergen wil. Ga jij dat bepalen? Als ik amateurhistoricus ben mag ik wel naar de pyramides, maar als nieuwsgierige toerist niet? En als ik vrienden ga bezoeken in Amerika, mag dat dan wel, maar als ik een middag Yellowstone daar aan vast plak mag het niet? En als ik Luxemburg woon wordt iedere reis al gauw internationaal, en dus bij voorbaat verdacht, terwijl ik in Duitsland of Frankrijk 10 uur kan rijden.... Reizen moeilijker maken... ik heb daar problemen mee, maar OK, misschien is het nodig. Maar het doel van de reis daarin meenemen?: Nee, faliekant tegen.

Ik vond het al bij al wel aardig, maar ook niet meer dan dat. De Engelse afleveringen zijn veel leuker, daar is er meer emotie bij zowel de dragons als de deelnemers, en de dragon's tonen ook veel beter dat ze snel zien waar de sterkte en de zwakte van een kandidaat zit. Hier was het meestal 'het past niet bij, ik twijfel, dus daarom niet' (maar misschien ligt dat aan de montage Ik vond het hier allemaal nogal vlakjes en droog en neutraal-zakelijk, met Michel als enige positieve uitzondering.

Voor de volledigheid: Ik zit in Belgie, ik kan niet eens nieuwe schoenen kopen, dus zo slecht is het in NL nog niet. Ja natuurlijk heb je gelijk, die consumpties gedurende de lockdown worden nooit meer ingehaald. Maar het verschilt niet zoveel met de producteneconomie als je denkt. De meeste gemaakte producten worden in verre buitenlanden gemaakt, dus zelfs de producteneconomie in Europa levert voornamelijk diensten als toegevoegde waarde. En de vraag naar producten zal ook flink dalen, niet eens door een recessie, maar doordat mensen zich nu realiseren dat producten waar ze drie maanden geleden echt niet zonder konden, nu ineens toch niet zo nodig blijken. Ook de producteneconomie is grotendeels een diensteneconomie: het leveren van koop-entertainment.

Ja dat is wel waar voor de horeca, maar ik denk dat voor bijna alle sectoren wel geldt. Mensen gaan echt niet alle kleren en schoenen die ze drie maanden niet hebben mogen kopen, in een keer inhalen. En ook die nieuwe auto's niet. En die niet-kochte bosjes bloemen, en die dagtrip naar de Efteling, etc. En ook de tennisballen en voetbalschoenen hebben nu rust, dus hoeven ook niet vervangen te worden. Dat inhaaleffect zal er misschien bij enkele uitzonderingen zijn, maar bij de meesten niet Zelfs als de maatregelen voorbij zijn, wordt de hand nog duchtig op de knip gehouden, wat ik je brom.