Frank v C

Een andere vraag is natuurlijk of je er zelf wel zin in hebt. Wil je wel groter? Nu gaat het - als ik het zo begrijp - best redelijk. Qua inkomsten net genoeg, maar wel genoeg. Waar zit jouw plus hier? De extra inkomsten? Wil je daarvoor inderdaad je werkwijze veranderen en gaan werken met personeel? En ook gaan overleggen met een derde? Relevant hierbij is ook, welke extra risico's jij loopt. Een huurcontract voor een pand en een leasecontract voor een bedrijfsauto, investeringen in machines zijn verplichtingen. Deze bij elkaar opgeteld kunnen forse bedragen c.q. schulden c.q. lasten voor de toekomst opleveren. Wat gebeurt er hiermee als het toch niet zo goed gaat lopen als verwacht? Wordt jij dan persoonlijk aansprakelijk? Daarbij, als je nu op je maximale productiecapaciteit zit en de vraag eigenlijk niet aan kunt, dan is een prijsverhoging mogelijk niet zo raar. Eventueel alleen voor nieuwe klanten? Zeker bij zakelijke klanten is de prijs niet altijd doorslaggevend, maar meer het niveau van service en het ontzorgen.

Dit is toch alleen van toepassing bij consumenten? Voor een ondernemer, zelfs zzp'er, meen ik dat er geen bedenktijd is. Een zzp'er/eenmanszaak kan natuurlijk wel als consument kopen, en dat vervolgens fiscaal zakelijk behandelen. Een eenmanszaak is immers gelijk aan de natuurlijke persoon.

De situatie die je schetst kunnen voor jezelf (en eventueel je familie) grote gevolgen hebben. Een persoonlijk faillissement is niet wat je wilt. Een privé-aansprakelijkheid wil je vermijden en een strafrechtelijke vervolging is ook niet waar je op zit te wachten. Mogelijk zijn er ook nog issues met de Wwft. Internationaal gelden andere regels en vangnetten dan in Nederland. Wat volgens mij wel behoorlijk universeel is, is dat wat jij met de holding afspreekt niet voor buitenstaanders van belang hoeft te zijn. Alleen als er een wettelijke bescherming is (zoals in Nederland voor normale werknemers), wordt je gevrijwaard. Een bestuurder (en dergelijke posities) kan mogelijk persoonlijk aansprakelijk zijn. Eventueel kan hij ook strafrechtelijk vervolgd worden. Dat is contractueel niet uit te sluiten. Jouw situatie heeft mogelijk raakvlakken in meerdere landen, dus meerdere rechtsstelsels. Dit is een complexe situatie. Goed advies is belangrijk. Daarom is het advies van Norbert Bakker van 4 juni (en van zojuist) ook mijn advies: neem een ter zake deskundige adviseur. Uiteraard in het rechtstelsel(s) waar het om gaat. Dit zal waarschijnlijk naast Amerikaans recht (staat NY) ook Nederlands recht zijn. De compliance regels van/voor de banken in de EU/NL zijn er met reden. Denk goed na of je inderdaad wilt helpen om deze doelbewust te omzeilen.

Zo op het eerste gezicht lijkt het afdoende. Er is een aanbod gedaan voor 2 trainingen, inclusief prijs per training. Er komt een reactie terug: doe maar 1 training. Als voor deze training nu de prijs per training gerekend wordt, lijkt mij daar weinig mis mee. (dus de helft van de oorspronkelijke offerte). Wat had de klant dan verwacht? Misschien daar ook nog navraag naar doen? (eventueel telefonisch) Ook de term: zoals gepland. Bij de planning zit logischerwijze ook het aanbod van de prijs. Vervelende situatie: werken en niet betaald worden.

Als Becia niet verschenen is bij de rechter (verstek), dan zal waarschijnlijk geen hoger beroep ingesteld moeten worden. In dat geval zal normaliter verzet moeten worden ingesteld. Het kennelijke feit dat de eisende partij niet de rechthebbende is, hoeft echter geen probleem te zijn. Dit hoeft geen reden te zijn om het vonnis aan te tasten. Overigens lijkt mij het niet een logische eis en veroordeling om de domeinnaam en website terug te moeten nemen door een gedaagde. Dan moet de eisende partij deze immers wel leveren (waarom zou een eisende partij vorderen dat hij zelf een verplichting krijgt?). Logischer zou zijn dat de eisende partij een vordering instelt om het betaalde geld terug te ontvangen. Wat er dan met de domeinnaam en website gebeurt, is voor de eisende partij minder interessant. Het gaat om concrete zaken waarbij de feiten van belang zijn. Mijn advies is dan ook om advocaat/jurist te raadplegen met verstand van zaken op dit onderwerp. De termijn om verzet aan te tekenen of een hoger beroep in te stellen is kort. Wacht dan ook niet te lang met het zoeken van adequaat en concreet juridisch advies.

Een juridisch kader is lastig te schetsen. Juristen willen namelijk altijd meer en meer informatie. Het product is gekocht toen Corona en de gevolgen ervan al bekend waren. Dat de levertijd van 3 weken door Corona niet gehaald kan worden, is geen overmacht. Je benoemt dat de koper het risico nam, is daar dan expliciet over gesproken? Of is dit risico aangegeven? De enkele wetenschap van Corona en de leveringsproblemen zal zwaarder bij de verkoper rusten dan bij de koper. De verkoper geeft immers aan - wetende van de leveringsvertragingen - een termijn van 3 weken. Mogelijk kan jouw leverancier zich ook niet op Force Majeure beroepen. Dat is echter een internationale aankoop, waarschijnlijk wel met algemene voorwaarden van toepassing. Hier is in het luchtledige weinig over te zeggen. Een vraag is of met jouw klant de afgesproken 3 weken een fatale termijn betreft of alleen een streeftermijn. Ook is belangrijk of de klant inmiddels een sommatie of ingebrekestelling heeft verstuurd. Als het geen fatale termijn betreft, kan het zijn dat je nog op tijd bent. Maar dan moet er er op korte termijn geleverd worden. Als de klant het juridisch correct doet of gedaan heeft, dan resteert niets anders dan het betaalde geld terug te betalen. De goederen zal je dan een andere bestemming moeten geven. Ook heeft de klant dan nog recht op vergoeding van alle schade die hij lijdt en geleden heeft. Misschien is enkel de aanbetaling retour dan niet eens zo slecht.

Op verzoek van TwaBla, levering is een juridisch begrip. Voor de liefhebber (zie www.wetten.nl): artikel 3:84 Burgerlijk Wetboek. De levering is één van de drie vereisten voor de overdracht van eigendom. Het betalen van de koopprijs is overigens geen eis voor de overgang van de eigendom. De levering die noodzakelijk is voor overdracht van de eigendom gebeurt normaal door het goed ter hand stellen. Denk aan het kopen van een brood bij de bakker. Een mogelijkheid is dat de levering, dus de overgang van eigendom, gebeurd zonder feitelijke overgave. Dit is de levering c.p. (constitutum possessorium). De verkoper is na deze levering geen eigenaar meer. Dat is voortaan de koper. Hiervoor is nodig een verklaring van koper en verkoper dat de verkoper voortaan voor de koper houdt. Deze verklaringen kunnen ook stilzwijgend zijn. Het kan zijn dat de twee kasten c.p. geleverd zijn. Ik benoem in mijn reactie ook behoudens uitzondering. Het is een specifieke figuur van levering, maar ik zie geen reden dat de uitzondering hier het geval is. Voor het ontbindingsrecht van een consument bij een koop op afstand is het moment van verkrijgen van de eigendom echter niet van belang. In art. 6:230o Burgerlijk Wetboek is namelijk niet het moment van het verkrijgen van de eigendom benoemd. Alleen het moment dat de consument of een door de consument aangewezen derde, die niet de vervoerder is, de zaak heeft ontvangen, start de termijn van veertien dagen. Uiteraard zitten er nog veel meer juridische lagen in deze casus. Gelet op het relatief geringe belang, verwacht ik niet dat die lagen c.q. complicaties erg relevant zijn of gaan optreden. Bij kostbare paarden of oldtimers kan dat uiteraard anders liggen. In dat geval is de inzet van juristen/advocaten immers financieel rendabel. Overigens zijn er vast juristen die anders over deze casus denken. In juristen-land kan men het gemotiveerd prima met elkaar oneens zijn. Er zijn bijna ook altijd uitzonderingen te vinden op ongeveer alles. De grote lijnen zijn echter meestal wel duidelijk te schetsen.

Onhandige situatie. Stel de kast wordt opgehaald door hun vervoerder (of door de klant zelf). Aangekomen bij de woning blijkt inderdaad dat de kast niet correct de trap opgaat. Dan wordt de kast waarschijnlijk retour gezonden. De (koop)overeenkomst op afstand wordt ontbonden door de klant en de kast retour. De koper draagt de rechtstreekse kosten van het terugzenden van de zaak, tenzij de verkoper heeft nagelaten de koper mee te delen dat hij deze kosten moet dragen. Vermoedelijk is dit niet vooraf (correct en bewijsbaar) medegedeeld. Als ik de casus lees, zie ik niet in waarom dit niet valt onder de regeling van (koop)overeenkomst op afstand. De eigen voorwaarden van TS geven blijkbaar aan dat de kasten opgeslagen moeten worden nu ze niet tijdig afgehaald worden. Dit is dus niet een annuleren oid van de koop. TS heeft zelf al aangegeven dat opslag ook mogelijk is, dus betogen dat opslag niet kan is daarmee afgesloten. Of de algemene voorwaarden verder nog iets kunnen betekenen voor TS is niet bekend. In dit geval lijkt mij dat de verkoper meer last dan voordeel heeft van zijn eigen voorwaarden. Staat nog vermeld dat de koper dan de kosten van opslag moet betalen? Misschien dat via die route een ontbinding door TS is te bewerkstelligen. De kasten worden - behoudens uitzondering, die hier waarschijnlijk niet van toepassing is - pas eigendom van de koper bij aflevering. Wat te doen is een dilemma. Geld terugstorten en kasten verkopen aan een andere is een wanprestatie (want kasten moeten opgeslagen, zeker nu de koper heeft aangegeven de kasten nog te willen afnemen). Eventuele schade die koper hierdoor lijdt, zal door TS vergoed moeten worden (waarbij natuurlijk de vraag is welke schade en hoe hoog die schade is, alsmede de vraag of de koper hiervoor gaat procederen). Kasten opslaan en later alsnog (laten) ophalen, zorgt voor veel extra kosten voor TS. Met het risico dat de koper de koop t.z.t. alsnog annuleert en dan waarschijnlijk zelf geen enkele kosten heeft gemaakt en gewoon recht heeft op het betaalde geld. In ieder geval lijkt het ook logisch dat TS haar algemene voorwaarden nog eens goed naleest of deze nog altijd goed zijn voor haar huidige bedrijfsvoering.

Als er een advocaat bij is betrokken, vind ik het vreemd dat de advocaat niet zelf de e-mail of brief schrijft. Treedt de advocaat nu wel of niet op namens de wederpartij? Dit blijft zo in het midden hangen. Iedereen kan wel in de cc gezet worden.

De exacte mogelijkheden zijn niet te beoordelen zonder de schriftelijke stukken. Daarbij is het onzeker wat de rechter zal oordelen als deze casus uitgevochten wordt. Er is op dit moment immers een onvoorziene omstandigheid. Mogelijk is het niet onredelijk van bedrijf X om tijdelijk op te schorten. Daarnaast kan behoud van de relatie mogelijk ook belangrijk zijn. Nu je "recht" opeisen en winnen (of verliezen) kan betekenen dat dit het laatste was wat je voor bedrijf x hebt gedaan.

Ik dacht dat de kosten van een bureau (hoe ergonomisch ook) niet af te trekken zijn bij een kantoor in huis. Via de rekenhulp van de belastingdienst (https://www.belastingdienst.nl/rekenhulpen/werkruimte/) lees ik bij een niet zelfstandige werkruimte in de woning: "U kunt de kosten van de werkruimte, inclusief de inrichtingskosten, niet aftrekken. Tot deze kosten horen: energiekosten, behang- en schilderwerk, stoffering en aanwezige inventaris (bureau, kast, lamp)."

Ten aanzien van een aangetekende brief. Als je een bevestiging krijgt dat de brief is ontvangen, dan is dat voldoende. Dus een handtekening voor ontvangst is prima. Ook als er een afhaalbericht is en de brief vervolgens is opgehaald (met handtekening). Uiteraard is een reactie van de andere partij, bijvoorbeeld per e-mail of sms/whatsApp, met verwijzing naar de betreffende brief ook goed. Het gaat om het bewijs van ontvangen zijn. Waar UwJurist en ik van visie verschillen is als de aangetekende brief retour komt. Als de geadresseerde betwist dat hij het afhaalbericht heeft ontvangen, dan is het volgens mij dat dat de afzender moet bewijzen dat de postbode dit afhaalbericht heeft bezorgd. (Dit laatste geldt niet voor de overheid, als deze een bestuursrechtelijk bericht verstuurd). De afzender moet immers bewijzen dat de brief is aangeboden op de manier zoals dat ter plaatse hoort. Bij een aangetekende brief is dat: aanbieden, geen gehoor: afhaalbericht achterlaten. Bij een gewone brief: dat de brief door de brievenbus is geduwd door de bezorger. Als het de afzender niet lukt om bij een aangetekende brief te bewijzen dat de postbode het afhaalbericht heeft bezorgd, dan geldt de aangetekende brief als niet aangekomen. Dit is ook logisch; zonder afhaalbericht weet de geadresseerde ook niet dat er een aangetekende brief voor hem was, dus hem kan geen verwijt gemaakt worden dat hij de aangetekende brief niet heeft opgehaald. Dit lijkt mij te volgen uit onder andere HR 14 juni 2013, ECLI:NL:HR:2013:BZ4104 (Centavos/Stichting Nieuwenhuis) Indien de ontvangst van de verklaring wordt betwist, brengt een redelijke, op de behoeften van de praktijk afgestemde, uitleg mee dat de afzender in beginsel feiten of omstandigheden dient te stellen en zonodig te bewijzen waaruit volgt dat de verklaring door hem is verzonden naar een adres waarvan hij redelijkerwijs mocht aannemen dat de geadresseerde aldaar door hem kon worden bereikt, en dat de verklaring aldaar is aangekomen. alsmede (hier wordt de aangetekende brief specifiek benoemd): HR 8 september 1995, NJ 1996/567 m.nt. Snijders (Tilburg/Schouten) (geen ecli nummer): 3.3.2 … Met betrekking tot aangetekende brieven geldt meer in het bijzonder dat de afzender daarvan, wanneer de geadresseerde stelt dat de brief hem niet heeft bereikt, dient te bewijzen dat hij de brief aangetekend en naar het juiste adres heeft verzonden, en bovendien aannemelijk dient te maken dat de brief aan de geadresseerde is aangeboden op de wijze die daartoe ter plaatse van bestemming is voorgeschreven. Ter voorkoming van misverstanden, dit geldt - volgens mij - in het privaatrecht. Bestuursrechtelijk gelden er andere regels.

Dat een geadresseerde zijn brievenbus nooit leegmaakt, komt voor zijn rekening en risico. Probleem is alleen als de geadresseerde betwist dat de brief nooit is aangekomen. De verzender zal dan moeten bewijzen dat de brief de postbus heeft bereikt. Dat is lastig, zo niet onmogelijk. Er is voor de overheid een uitzondering op dit beginsel, maar omdat Higher Level een ondernemersforum is laat ik die uitzondering buiten beschouwing. Ook van een aangetekende brief zul je (bij betwisting) moeten bewijzen dat deze is bezorgd, of dat het afhaalstrookje/bericht is aangekomen. Dit is eveneens ongeveer onmogelijk. De eis in de algemene voorwaarden van de vorm van de opzegging (bijvoorbeeld aangetekende brief) is een overeengekomen vormvoorschrift. Een dergelijk overeengekomen vormvoorschrift heeft geen absolute werking. Het gaat er slechts om dat bewezen kan worden (bij betwisting van ontvangst van de boodschap van de opzegging) dat de opzegging is aangekomen. Ter vermijding van discussie is de overeengekomen methodiek wel verstandig. Een specifiek adres kan aangewezen worden, maar mag niet onredelijk zijn. Dit adres kan zelfs met uitsluiting van alle andere adressen. (de uitzonderingen laat ik hier wederom buiten bespreking). Ten aanzien van de huidige situatie: het kantoorpand is leeg. De brief wordt wel bezorgd, maar (dus) niet tijdig gelezen. Voor wiens risico komt dit? Wiens probleem is dit? Als jurist is hier geen absoluut antwoord op te geven. Een dergelijke situatie als de huidige met Corona is immers niet recent voorgekomen. Maar als ik uitga van de normale risicoverdeling, komt dit zeer waarschijnlijk voor risico van de geadresseerde. Relevant is dat het kantoorpand/brievenbus er nog gewoon is. De geadresseerde mag en moet ook verwachten dat er mogelijk aan hem brieven met opzegging worden verstuurd. Hij zal er voor moeten zorgen dat hij deze periodiek ophaalt en verwerkt. Het niet (tijdig/periodiek) leeghalen van de brievenbus komt voor risico van de geadresseerde. De situatie is (juridisch) mogelijk vergelijkbaar met een vakantie. (Zie bijvoorbeeld Rb. Rotterdam 23 december 2015, ECLI:NL:RBROT:2015:9222). Zelfs als de verzender weet dat de geadresseerde niet aanwezig is wegens vakantie, en dus pas na diens vakantie kennis neemt van de inhoud, geldt deze toch als tijdig aangekomen. Het op vakantie zijn is een omstandigheid die voor rekening en risico komt van de geadresseerde. Wel is een verschil met vakantie, dat een vakantie vrijwillig is en de huidige Corona-situatie niet vrijwillig is. Mocht je zekerheid willen dat je opzegging (tijdig) aankomt, is het laten bezorgen met een deurwaarder te overwegen. (Er zijn echter ook andere mogelijkheden). Zeker als de belangen groot zijn (bijvoorbeeld doorlopen van de huur met 5 jaar van een bedrijfspand), dan zijn deze kosten verwaarloosbaar.

Ik begrijp dat de bv geld tegoed heeft van TS, terwijl de bank geld tegoed heeft van de bv. Een bank heeft nagenoeg altijd een volledig (stil) pandrecht op alles. Dit is namelijk opgenomen in de gebruikelijke voorwaarden die banken hanteren. De bank heeft daarom zeer waarschijnlijk ook een (stil) pandrecht op de vordering van de bv op TS. De bank kan zich daarom voor het geld dat TS van de bv heeft geleend, direct tot TS richten. [Dit is dus het geld dat TS schuldig is aan de bv; de bv heeft een vordering op TS en die is waarschijnlijk verpand]. Zolang er normaal betaald wordt, zal daar echter weinig reden voor zijn (en misschien zelfs niet toegestaan). De bank heeft geen faillissement nodig van de bv om deze lening van de bv aan TS te incasseren (op grond van haar pandrecht). De bank kan uiteraard niet meer incasseren dan zij op grond van dit pandrecht mag incasseren (de exacte afwikkeling na volledige of te grote betaling laat ik hier buiten beschouwing, lijkt voor deze vraag niet belangrijk.). De bank wil uiteraard graag een extra borgstelling. Dan kan TS ook aangesproken worden voor andere schulden die de bv heeft bij de bank. Zonder borgstelling is TS alleen gehouden zijn lening die hij heeft bij de bv af te betalen, en onder de voorwaarden die TS heeft afgesproken met de bv. Bij een borgstelling komen er misschien ook nog andere voorwaarden (ineens opeisbaarheid? of ander rentepercentage of ... ?). Stel de bv komt de verplichtingen jegens de bank niet na, dan kan zonder borgstelling (en zonder onbehoorlijk bestuur) de bank de lening uitwinnen, waarbij de bank zich aan de voorwaarden van die lening zal moeten houden. Stel de bv komt de verplichtingen jegens de bank niet na, dan kan met borgstelling de bank de lening uitwinnen én de borgstelling uitwinnen. Uiteraard slechts tot het bedrag waar de bank recht op heeft. Normaliter is het aan te raden om huiverig te zijn om een borgstelling af te geven. De gevolgen kunnen groot zijn, voor TS in privé. Ik sluit mij bij Rik · aan: Dit lijkt geen doe het zelf werk en advies van een deskundige is wel aan te raden.

Ziet er uit alsof je een definitieve toezegging hebt ontvangen, dat je (maximaal) een week mag nadenken nadat je de concept koop/aannemingsovereenkomst hebt ontvangen en de splitsingsakte. Hier kun je de makelaar aan houden. Of dat zinnig is, is natuurlijke een tweede. De wederpartij wil niet (meer). Dus als deze toch gebonden zijn, en gedwongen wordt een concept koop/aannemingsovereenkomst aan je te geven dan is het logisch dat er vervelende zaken in staat, alsmede een hoge prijs. Dan kies je er zelf voor om dit niet te aanvaarden. Zakelijk is de handtekening niet relevant, hoogstens handig als bewijs.

Een extra garantie is een extraatje. Het moment van vermelden dat er extra garantie is, doet dan ook niet ter zake. Hoogstens uit commercieel oogpunt dat je er meer nadruk op wilt leggen. Dan is het minder logisch dat een consument het pas na de aankoop weet. Bij het te laat meedelen aan de consument kan hij in het algemeen een beroep erop doen dat het hem niet tijdig genoeg is medegedeeld. Als hij daarvoor kiest, kan hij dan de regeling van de garantie buiten werking stellen. Het gevolg daarvan is dat hij geen recht meer heeft op zijn garantie. Aangezien die garantie een extra recht is, verliest hij daarmee een recht. Dit zullen niet veel consumenten doen. .iteraard behoudt hij zijn wettelijke rechten, maar die wilde je ook niet afnemen.

Wil je met je garantie de rechten van de consument uitbreiden of juist inperken?

Als ik dat zo lees, ben je adviseur van een groep mensen. Onderdeel van de advisering zal zijn welke rechtsvorm deze mensen kunnen kiezen. Wat zij kiezen, staat los van jouw rol. Ik zie niet in waarom dat niet vanuit een eenmanszaak kan. Hoogstens moet je denken aan een goede afspraken over de aansprakelijkheid en eventueel een verzekering. Het idee dat de cpo onder jouw bedrijf valt, begrijp ik niet. Een stichting of vereniging staat los. Hoogstens via bestuurders en/of de statuten is er specifieke zeggenschap mogelijk. Dit laatste zal niet zijn wat je bedoeld. Ik vermoed dat je deze cpo-stichting of cpo-vereniging gaat adviseren, daarmee zijn ze nog geen onderdeel van jouw bedrijf geworden. Anders graag uitleg over wat je eigenlijk bedoeld.

Mooi, dank voor de terugkoppeling.

Mij is geen rechtspraak bekend over het verweer: "ik heb op [datum] een envelop ontvangen, maar toen ik die openmaakte was deze leeg". Als iemand hier een of twee uitspraken over heeft, dan graag.

Een e-mail is rechtsgeldig, maar als de geadresseerde betwist dat hij de e-mail heeft ontvangen, dan zal de verzender moeten bewijzen dat de e-mail is ontvangen. Het is niet relevant dat bewezen kan worden dat de e-mail verzonden is. Een out-of-office melding, een leesbevestiging (en waarschijnlijk ook een ontvangstbevestiging) zullen normaliter afdoende zijn. Als dat er allemaal niet is, dan is er geen bewijs van de ontvangst.

Tja, een planning voor de bouwvak gereed. Als het in de periode voor de bouwvak net iets te vaak regent (of start bouw net te laat is), dan schuift de uitvoering zo over de bouwvak heen. Komen er vier weken bij dat de straat open ligt. Voor de gemeente is het ook een afweging tussen extra kosten om bij de uitvoering de kosten te beperken versus de extra kosten (overlast) die de bedrijven en burgers hebben.

Opschorten alleen doen na overleg met je eigen advocaat. Bij onterecht opschorten staat normaliter je eigen wanprestatie vast.

Yep, ik ben advocaat. Mijn specialisme is civiel bouwrecht (geschillen tussen opdrachtgevers en aannemers en/of architecten/adviseurs) en arbitrage. Een reden dat juristen "weinig" zullen reageren, is dat een fout zo gemaakt is én alleen binnen het (smalle) expertise het logisch is om te reageren. Zo zie ik bij nalezen, dat in mijn reactie het woord "niet" is weggevallen in de 2e regel. De uitspraak van de Hoge Raad gaat wel over duurovereenkomsten, maar niet (deze is vervallen) over hosting. Oeps. En natuurlijk nu te laat om mijn bijdrage nog aan te passen. Het wijzigt de inhoud van mijn bijdrage gelukkig maar beperkt. Ik heb speciale interesse in het leerstuk "uitleg" van de overeenkomst/rechtshandeling en in beëindiging/opzegging. Vandaar dat het logisch is dat ik op dit dogmatische onderwerp reageer.

Het is een mooie dogmatische discussie. Het lijkt erop alsof Higerlevel aan juridische wetenschapsbeoefening doet. Naar aanleiding van de post van Ward: de uitspraak van de Hoge Raad gaat over de vraag of een hosting wel of niet een duurovereenkomst is. Als het inderdaad een (oneindige) duurovereenkomst is, dan kom je in een (mooi) leerstuk terecht. Ik betwijfel echter of een normale hosting een (oneindige) duurovereenkomst is. Dat is ongebruikelijk bij dergelijke overeenkomsten, maar het is natuurlijk niet uitgesloten. De toelichting van Maxn geeft een aanwijzing dat de overeenkomst gewoon blijft doorlopen. Uitgaande van de domeinregistratie is dat logisch. Er moet dan specifiek opgezegd worden om van de overeenkomst af te komen. Dit lijkt overigens ook op wat bij verschillende lidmaatschappen van bijvoorbeeld verenigen normaal is: je betaalt wel vooruit (of aan het begin van het jaar), maar opzeggen moet apart. Een aanwijzing van wat bedoeld en/of begrepen is, kan zijn wanneer de betreffende verleningsfactuur wordt verzonden. Als deze verstuurd wordt als het nieuwe jaar reeds begonnen is, dan zou dat een aanwijzing zijn dat het factureren losstaat van het verlengen. Indien daarentegen de factuur (ruim) voor het nieuwe jaar verstuurd wordt, kan hier wel een correlatie uit gehaald worden. Nog een argument voor het automatisch doorlopen: in Nederland is het ongebruikelijk om de systematiek van verlengen van de overeenkomst door middel van betalen van de factuur te hanteren. Een argument tegen: bij verschillende diensten over internet, of andere telecom diensten, is het juist gebruikelijk om "vooraf" te betalen. Niet betalen, is einde overeenkomst. Wat mij betreft kun je beide kanten op beredeneren.