Hallo, Ik ben al even op zoek naar mijn antwoord maar ik krijg het volldige antwoord niet gevonden. Ik ben een opstartende zelfstandig ondernemer, nog zonder KVK inschrijving. Daarnaast werk ik in loondienst. Gemiddeld besteed ik 32 uren aan mijn onderneming en 24 uren aan mijn baan in loondienst. Ik ben al vanaf begin dit jaar bezig met het opstarten van het bedrijf en het volgen van opleidingen en hou daarom ook al een uren registratie bij. Die baan in loondienst verlies ik met ingang van 1 augustus 2016. Ik had dus al voor volgende week een afspraak staan voor het officieel inschrijven van mijn bedrijf. Ik ben voornemens om deze afspraak te laten doorgaan. Het volgende kan ik hierover vinden: Het kan zijn dat u naast uw werkzaamheden in loondienst al als zelfstandige werkte. Het gemiddelde aantal uren dat u per week als zelfstandige werkte in de 26 weken voordat u werkloos werd, zijn uw ‘vrijgestelde uren’. Dat betekent dat wij deze vrijgestelde uren niet van uw WW-uitkering aftrekken. Ik kan echter niet vinden of dit directe of indirecte uren moeten zijn en of er een inkomenseis aan vast hangt. Daarnaast zou ik ook graag willen weten hoe UWV dit berekend op het moment dat ik "pas" 6 weken zelfstandig ondernemer ben. Ik ben overigens voornemens om naast mijn bedrijf opnieuw een baan te zoeken voor 24 uur dus de startersregeling acht ik niet interessant. Wie kan helpen? Groeten Tanja!

Eindelijk Nederlandse Erkenning voor Alfred Peet Korte samenvatting: Starters zijn vaak al redelijk op leeftijd. Die hebben hun opleiding en bijscholing genoten, een halve loopbaan achter de rug en ervaring opgedaan, en maken (hopelijk) een afgewogen keuze. Met een beetje geluk hebben ze nog wat spaargeld ook, om de eerste maanden te overbruggen. Inspiratie zou gevonden kunnen worden in het levensverhaal van Alfred Peet. Een Nederlander die na omzwervingen in Nederlandsch-Indië, Australië en New-Zealand naar de Amerikaanse westkust reisde om daar als koffie-inkoper een nieuw bestaan op te bouwen. Dat lukte niet goed, dus begon hij in 1966 zijn eigen zaak in San Francisico. Uit die koffiebranderij annex schenkhuis is de hele specialty coffee beweging voortgekomen. Het was bovendien één van de originele broeiplekken voor slow food. Iemand zei al: wat Peet deed voor koffie was belangrijker dan wat Heineken heeft gedaan voor bier. Het levensverhaal van Alfred Peet is beschreven in een recent verschenen boek: De Man Die de Wereld Koffie Leerde Drinken. Een aanrader voor koffieliefhebbers en starters van middelbare leeftijd. Waarom vind je dit interessant of wil je dit delen?: Het is een fascinerend verhaal over een Nederlandse ondernemer. Die al een half leven achter de rug had toen hij zijn eerste zaak opende. Die leefde voor zijn passie, en dat was koffie. Okay, zeker ook thee. Maar met koffie heeft Peet naam gemaakt, met name de dark roast. Hij werd niet gedreven door geld, in tegendeel. En ook dat draagt bij aan zijn inspiratiekracht. De originele oprichters van Starbucks die het vak van Peet geleerd hadden, verkochten hun zaak aan de huidige eigenaars (die wereldwijde groei nastreefden) en gebruikten dat geld later om Peet's zaak over te nemen. Ga je nu naar een willekeurige coffee lounge dan bezoek je eigenlijk een zaak die mede bestaat dankzij Peet's werk. Vraag je dan af: wat kan ik voor karnemelksepap doen? Alfred Peet overleed in 2007. Zijn bedrijf is nu onderdeel van Jacobs Douwe Egberts (en het merk staat niet eens op de labelpagina). Titel ververst

Dat je met een goede opleiding CE ondernemers ambities hebt, is een logische gedachte, dat is mij ook overkomen. Maar het opstellen van een ambitie- en ondernemersplan om een idee uit te werken is dan in de opleiding toch ook wel meegenomen, hoop ik? Dat zou je beter eerst kunnen doen, met specifieke en concrete vragen kunnen we je hier dan wel verder helpen.

Kort advies: voor de directe route heb je de verkeerde opleiding gekozen. Het wemelt van de mensen die al op middelbareschoolleeftijd ervaring hebben opgedaan in de domeinen die jij noemt en/of gespecialiseerde opleidingen gevolgd hebben. Een cursus HTML is de slow lane. Veel beter is om eens goed te neuzen waar er vacatures zijn voor mensen met CE en dan een paar jaar als een gek mee te draaien bij één van die honderden nieuwe bedrijven die sites bouwen, apps maken, aan SEO doen, met mail en mobiel werken, video streamen of ergens een plekje innemen in dat enorme ecosysteem. Doe ervaring op in een baan, kijk rond, leer bij, hop job eventueel en kijk dan over een paar jaar nog eens opnieuw naar je kansen als ondernemer.

zo zou ik dat niet stellen. een accountant zal in principe je niet meer inkomstenbelasting besparen dan een goede boekhouder.. van een slechte boekhouder die vooral de "wet op de toegepaste luiheid" aanhangt kan iedere gemotiveerde doe het zelver het nog van winnen.. ik ga niet oordelen over jou boekhouder, kennelijk gebruikt hij wel software om de verdeling van aftrekposten tussen fiscale partners te verdelen. Het kan zijn dat hij zich gewoon ongelukkig heeft uitgedrukt over het doen van aangifte. Belangrijker zijn het toepassen van de regels tijdens het opstellen van jou jaarcijfers, - past hij de goede afschrijvingsmethodes toe op de investeringen - maakt hij optimale verdeling bij gemengde kosten die zowel zakelijk als prive gebruikt worden. voor een kleine ondernemer is een accountant meestal behoorlijke overkill en het feit dat hij accountant is garandeert nog niet dat hij fiscaal betere prestaties levert. Al maakt fiscaal recht wel deel uit van zijn opleiding. Aangezien iedere "gek" die een muis over een bureau kan duwen en kan typen zich boekhouder mag noemen is het risico dat je daar een prutser treft is dus groter. Belangrijkste verschil tussen accountant en een boekhouder is dus dat een accountant beter is opgeleid, dat hij aan beroepsregels moet voldoen en bij geschillen dus makkelijker aan te spreken is (geschillenregelingen). En hij moet om zijn titel te behouden zijn kennis op peil houden. Het risico op het treffen van "een prutser" is een stuk kleiner dan bij boekhouders

Beste mensen! Sinds begin dit jaar ben ik na een dienstverband van bijna 6,5 jaar, deels mede eigenaar geworden van een familie bedrijf welk bestaat sinds 1954. Om overname financieel mogelijk te maken gaat dit in stappen van 10% aandelen overdacht per jaar! Als scholier op middelbare school en tevens als student op een particuliere commerciele/management school was ik altijd al werkzaam tijdens mijn vrije uren en in mijn vakanties op het familie bedrijf. 1954-heden in korte lijnen Opa (vader van mijn moeder)begonnen om als kolenboer olieboer te worden Vader bedrijf ingegaan in 1980 en voortgezet rond 1993 (vanwege slechte verstandhouding met opa) Ouders in 2003 gescheiden en moeder heeft directie taken overgenomen (terwijl huisvrouw) In 2009 direct na opleiding op 19 jarige leeftijd het bedrijf ingestapt om direct als vertegenwoordiger aan de slag te gaan en jaar contract gekregen om mezelf te bewijzen. Inmiddels 7 jaar verder en verantwoordelijk voor 40% van omzet welke is vanuit eigen acquisitie Eerste 4 jaar alleen verkoop en relatie beheer gedaan waarna uiteindelijk een nieuwe collega een deel van relaties heeft overgenomen en nog steeds beheerd. 3 jaar geleden is mijn oudste broer bij het bedrijf gekomen vanwege werkeloosheid (ervaring in verkoop) Situatie laatste 3 jaar: Eerste jaar was een ramp wat te maken had met, ik noem het maar; 'biologisch/familiair leiderschap' of te wel 'de oudste is de baas'/ 'geen begrip/gezag voor mij als leidinggevende' Uiteindelijk geëscaleerd maar goed gekomen en rest van laatste 2 jaar gaat goed, stabiel en bevoordelijk qua zijn omzet en relatie/ verhouding broer / collega / meerdere Mijn reden hier: Via oud medestudent en tevens startend ondernemer ben ik gewezen op dit forum om moeilijke situaties te kunnen bespreken en om van meningen/ervaringen van andere (startende)ondernemers te kunnen leren. Hierbij mijn eerste vraag (roeping) naar andere jonge ondernemers die werkzaam zijn in familie bedrijf en bezig zijn met overname en daarbij tegen moeilijke situaties aanlopen bijv familiaire questies. Ik zou graag op dit forum, in deze topic met die mensen ervaringen en gedachten willen uitwisselen. Ik heb even gezocht en niet snel een andere topic gevonden met dit onderwerp maar ik ga er wel vanuit dat ik niet de enige ben die in deze situatie zit. Mvg Startende 2015

Dag healer, Als ik kijk naar de uren waar de fiscus geen rekening mee wil houden dan verbaast het me eerlijk gezegd niet. Het gaat erom dat je de uren aannemelijk kunt maken. Schattingen van uren (facebook en mailen) vallen daar niet onder. Wat je nog wel kunt doen is de berichten op facebook downloaden en de mails idem. Mogelijk kun je dan daarmee aannemelijk maken dat die uren echt aan je onderneming besteed zijn. Qua opleiding en studie gaat het idd om het op peil houden van vakkennis. Daaronder valt ook nieuwe kennis die binnen je vakgebied past. Als er een nieuwe reiki methode ontwikkeld is en je gaat daarvoor op les dan telt dat m.i. gewoon mee. Maar, als je voor 2014 nog geen enkele kennis had van reiki en je in 2014 lessen gevolgd hebt om reiki master te worden, dan is dat beslist aan te merken als uren besteed aan het opdoen van kennis ten behoeve van toekomstig inkomen, en dus niet vakkennis als ondernemer. Anders gezegd (uit de rechtspraak) als een accountant rechten gaat studeren dan zijn dat geen ondernemingsuren, ook al kan die kennis hem zakelijk uitstekend van pas komen. Gaat hij op voor de titel Registeraccountant terwijl hij nu een AA is, dan is het wel zakelijk. In hoeverre was jij voor aanvang van je onderneming al behept in reiki? Groet Joost

Ik las m in het Nederlands (titel "Verkocht!") shame on me, maar die staat al een jaartje of 2-3 op mijn lijstje, maar moet m nog steeds een keertje reserveren bij de bieb Back on topic: hoewel de meningen over zin en belang van een cursus of opleiding tot "ondernemer" worden verdeeld blijven, lijkt een aantal ondernemers hier niet te beroerd om af en toe een boek te lezen ter inspiratie , motivatie of aanscherping. Ik vraag me af of die "zelfstudie" naar de motivatie van jezelf en/of klanten niet een beetje op het zelfde neerkomt als een cursus of opleiding. Of is het een kwestie van permanente educatie voor ondernemers?

Bij gebrek aan een concrete training/workshop en inwerkprogramma op de site sta ik ook wat skeptisch tegenover de inhoud. Dat je jong als ondernemer bent hoeft geen probleem zijn, maar waar heb je dan jouw praktische vaardigheden en kennis op de thema's opgedaan? Die krijg je met jouw leeftijd niet automatisch mee van de opleiding, een ondernemersfamilie en ambitie. Om de bovenstaande dialoog te doorbreken, zou je je eens bij een serie UWV's als verkooptrainer kunnen presenteren. Harstikke actueel hoe oudere en jongere verkopers aan een baan te krijgen. Ik geloof trouwens ook dat iemand anders op HL daar werkervaring heeft. ;) Denk anders eens aan eigenaren, leidingsgevenden of werknemers van supportcenters of webshops als doelgroep. Of juist ondernemers die nieuw personeel gaan aannemen. Werving & selectie <> opleiding. Waar zitten de budgethouders en budgetten? Of richt je je op een doelgroep die bij risico helemaal geen potje bedacht heeft? Tenslotte krijg ik de indruk dat je al een seniore vakzuster hebt, die deze handelsnaam gebruikt. Groet, Highio

Bij gebrek aan 'echt ijs' ben ik met mijn kinderen wezen schaatsen op de Jaap Edenbaan in Amsterdam. Mijn zoon vroeg aan mij: “Waar heb jij leren schaatsen?” Ik zei dat ik het mijzelf had geleerd en bleef terwijl ik in de bocht werd ingehaald door een meisje van 10 nog maar net overeind. Mijn zoon keek haar vol bewondering na. Ik kwam ook nog mijn buurman tegen, die losjes met de handjes op de rug schaatsend vroeg hoe het ging. “Kan beter”, zei ik. “Maar waar heb jij zo leren schaatsen?”. “Oh, ik heb maar eens een paar lesjes genomen”, was zijn antwoord. Ik bedacht mij mij dat ik nooit een goede schaatser zou worden als ik op deze manier zou doorgaan. Ik ben – op meerdere gebieden – iemand die zichzelf vaardigheden aanleert en … ik zal het maar ruiterlijk toegeven: ik ben ook in heel veel dingen eigenlijk helemaal niet zo goed :-). Is dat erg? Ja en nee. Het is namelijk niet erg dat ik niet zo goed kan schaatsen. Ik vind het gewoon leuk om te doen en ik geniet ervan om zo met de kinderen bezig te zijn. Ik ging echter wel drie keer bijna op mijn gezicht. Eigenlijk was mijn balans gewoon niet helemaal in orde. En mijn zoon gaf aan schaatsles te willen, want dan kon hij het echt goed leren en beter worden dan zijn vader. Kinderen zijn zo slim… Autodidacten maken het zichzelf soms erg moeilijk. Ik wijs vooral naar mijzelf. Als je sommige dingen redelijk snel op denkt te pikken en je omgeving geeft daar ook nog eens een complimentje voor, dan denk je al snel dat je het goed kunt. Het gevolg is dat ik het dan niet nodig vind een les of training ergens in te volgen. En ja… dan kun je veel dingen, maar word je nergens echt goed in. En juist voor ZZP-ers is het heel erg belangrijk dat ze in elk geval heel goed zijn in hun vak. Beter dat je ergens specialist in bent, dan dat je van alles ‘een beetje’ weet. Dan gaat een klant je nooit inhuren. Een klant wil de beste websitebouwer, de beste loopbaancoach, de beste masseuse. En niet een redelijke websitebouwer die daarnaast ook nog een beetje verstand heeft van boekhouden. Hoe goed ben jij in wat je doet of aanbiedt? Kijk maar eens naar de mensen die jij zelf inhuurt. Blinken zij niet gewoon uit in één ding? En hoe komt dat? Hebben zij het zichzelf allemaal aangeleerd of hebben zij hun kennis en vaardigheden vergroot door opleiding en training? Hoe goed vind jij jezelf eigenlijk in wat je als zelfstandige doet? Maar wat nog veel belangrijker is, heb je het wel eens aan je klanten gevraagd? Klanten kunnen en willen best aangeven wat er goed was, maar vooral wat er nog beter kan. Door op deze manier met je klanten in gesprek te gaan, kun jij jezelf verbeteren. Kun je echt goed worden in je vak, zodat klanten voor je gaan kiezen en niet meer bij je weg willen. Stel jezelf steeds de vraag: "Hoe kan ik nog beter worden?" En zorg er dan voor dat je steeds beter wordt! Ook nog minder leuk nieuws Sorry, ik heb eigenlijk ook nog minder leuk nieuws voor je. Als ZZP-er is het onvoldoende om goed in je vak te zijn. En... sterker nog, het is onvoldoende om de beste in je vak te zijn. Want: je moet namelijk ook goed kunnen ondernemen: jouw doelgroep moet weten dat jij er bent en dat jij er voor ze bent. Maar hoe doe je dat? Je moet ervoor zorgen dat er meer geld je bedrijf binnenkomt, dan dat eruit gaat. Hoe zorg je daarvoor? En je moet er niet alleen voor zorgen dat je nu werk hebt, maar ook de komende maanden. Hoe pak je dat aan? Natuurlijk, een cursus of training in je vakgebied is interessant: het is je passie en je wilt er zoveel mogelijk van weten of je wilt er steeds beter in worden. Maar juist op het gebied van ‘ondernemen’ zijn veel starters echter ‘autodidact’: zij leren het zichzelf en denken dat het met wat tips van anderen wel lukt. De realiteit is anders: op deze manier word je nooit echt goed. Is dat erg? Ja. ZZP-ers die nooit echt goed worden in ondernemen, verdienen moeilijk hun geld. Zo kun je niet je droom waarmaken en blijf je krabbelen op de buitenbaan. Want stel je voor… Stel je voor dat jij echt een goede ondernemer bent. Je marketing staat als een huis, je financiën zijn op orde en je hebt voldoende afspraken en klanten. Hoe zou dat zijn? Wat zou je allemaal niet meer doen, gewoon omdat je daar eigenlijk helemaal geen zin in hebt? En, wat zou je dan juist wel gaan doen? Waar zou jij echt goed in willen zijn? Dat kan iets zakelijks zijn (in het kader van dit platform), maar het hoeft niet. En wat zou je eraan kunnen doen om daar dan goed in te worden? Ik ben benieuwd! En ik? Ik ga maar eens schaatslessen nemen…

opdrachten vinden kan lang duren dus zoalng een opdrachtgever nog geen verlenging heeft getekend moet je vanaf 2 a 3 maanden voor eidne van de overeenkomst volop bezig zijn met het zoeken naar andere opties. Als jij per 1 april een nieuwe opdracht aanneemt zal deze zonder twijfel accepteren dat jij nog 3 dagen andere verplichtingen heb, het is van mijn opdrachtgevers bijna standaard een vraag, vanaf wanneer kun je starten en ben je dan direct fulltime beschikbaar. opdrachtgevers snappen dat een zelfstandige lopende verplichtingen hebben die niet opeens aan de kant kunnen omdat zij toevallig op de deur kloppen. NEE! overmacht ontstaat door dingen waar je niks aan kunt doen.. een nieuwe opdracht accepteren doe je zelf en is geen overmacht. ook het reduceren van de uren leidt niet tot overmacht, het staat gewoon in het contract ze mogen jou tussen 0 en 40 uur inplannen.. correct. een intentie is niks meer dan dat, het verplicht hen tot niets (in de meeste gevallen) Ja een goed ondernemer stelt zijn opdrachtgever niet voor (onaangename) verrassingen, altijd open vizier, de tegenvallers die je nu hebt zijn jou eigen inschattingsfouten (ook wel bekend als leermomentjes) en geen verwijtbare fouten van je opdrachtgever, althans zo concludeer ik dat nu op de bekende feiten. Dus vraag de opdrachtgever of ze voornemens zijn de intentie tot verlening om te zetten in een daadwerkelijk contract. zeggen ze nee is het meteen duidelijk, zeggen ze ja dan geef je aan regel dan meteen dat je een minimum van bijv. 6 uur per week wilt worden ingezet omdat het anders niet (meer) haalbaar is voor jou. Onderhandel, wees ondernemend, communiceer wat jij als zelfstandige gaat doen Je toekomst ligt niet het optimaliseren van het aantal uurtjes in die laatste maand van een contract je toekomstig succes ligt in duidelijke afspraken waardoor jij jezelf niet in de problemen brengt. Ja want dat ben je mondeling overeengekomen. Maar je bent niet verplicht ze eraan te herinneren en je mag ook best zeggen dat het een onredelijk verzoek nu ze de intentie tot verlengen niet nakomen (dat is geen hard juridisch argument, maar je mag best een beetje voor jezelf opkomen) De volgende keer dat iemand jou een cursus wilt laten volgen om je werk te kunnen doen dan spreek je dus in het contract af dat als JIJ de overeenkomst binnen een jaar beëindigd je de cursus moet betalen, maar dat als ZIJ de overeenkomst beëindigen (of niet verlengen ondanks uitgesproken intentie) dat je dan niet hoeft terug te betalen. En als de cursus alleen of vrijwel alleen nuttig is voor die opdracht dan spreek je so wie so af dat zij de opleiding betalen omdat het in hun ogen noodzakelijk is om de werkzaamheden uit te voeren.

In de begindagen van het internet (de browser was net uitgevonden) deed ik onderzoek naar het nieuwe fenomeen van betaald doorlinken. Er was een bedrijf dat bemiddelde in links en een snel groeiende club jonge internet-ondernemertjes die aan het ontdekken was welke links het meeste opleverde. Dat bedrijf was Linkshare en die nieuwe ondernemers werden toen webmasters genoemd. Ik sprak er een paar in Nederland, overwegend MTSers die vanuit hun slaapkamer in het ouderlijk huis porno-portals aan het opzetten waren met plaatjes die doorlinkten naar pay-sites. Adult entertainment was destijds een lucratieve bron van inkomsten voor webmasters. Daar zaten weliswaar een paar morele vragen bij, maar daar leken die webmasters helemaal niet zo in geïnteresseerd. Revenue refreshen komt voor de moraal! Het waren geen onaardige jongens, want ze wilden gewoon een zakcentje verdienen. Gratis Geld was de gevleugelde kreet. En gratis geld was overal te vinden voor slimme webmasters. Grijpstuivers voor eyeballs. Hun ideaal was een passief inkomen. Je zet een portal op met backlinks naar goed betalende sites, en de revenuen stromen vanzelf binnen. Hoe of wat maakt niet uit. Euro's hebben voorrang op ethiek. Die Gratis Geld-beweging had al voorlopers. Noem het maar Gemakkelijk Geld-gemeenschap. Dat is ook een eigenaardig wereldje. Er zijn altijd mensen die speuren naar een bijverdienste, of zich aan werkeloosheid willen onttrekken door ondernemer te worden. Maar hoe? Op zoek naar een bron van inkomen belanden die al snel in de wereld van party-selling, netwerk-marketing en multilevel-marketing. Je kan daar zo in beginnen. Zonder opleiding of vakbekwaamheid jezelf opwerken tot miljonair. Het enige wat je moet doen om te beginnen is bijeenkomsten bijwonen, luisteren naar motivational speeches en op de terugweg je kofferbak volladen met afwasmiddel, gezondheidspillen of andere rotzooi. Die je dan aan vrienden en familie mag verkopen. Lukt dat niet meteen? Dan ben je aan coaching toe! Boven jou in de multilevel-piramide staan immers meer succesvolle ondernemers en die zijn graag bereid om hun ervaring en inzichten te delen per e-book, video of zelfs met persoonlijke begeleiding. Dat laatste tegen betaling uiteraard. Het is een kleine investering, maar er wacht een fortuin aan de horizon. Klinkt als een scam? Tupperware is gebouwd op parties. The Body Shop doet aan network-selling. En iedereen heeft toch afwasmiddel nodig? De realiteit van dit soort piramide-modellen is dat vele ondernemers aan de bodem het inkomen van de ondernemers aan de top financieren, de zogenaamde upline. Op HL worden de modellen van party-selling, netwerk-marketing en multilevel marketing (MLM) in verschilende topics behandeld. Deze modellen worden namelijk vaak misbruikt door oplichters die bestaan van het steeds opnieuw aantrekken van startende ondernemers. Vandaar dat de autoriteiten in oa de VS en GB regelmatig onderzoek doen en randvoorwaarden hanteren. Er moet wel een reëel aanbod gedaan worden (zoals bij Tupperware, Avon en The Body Shop) en het kan niet zo zijn dat de winst vooral van werving van nieuwe leden komt: de sukkel-opzet. Die sukkel-structuur blijkt ook uit de cijfers, waar ik in eerdere topics al naar verwezen heb. Vanwege dat sukkel-aspect heeft dit forum ook een regel dat er niet geworven kan worden voor iets wat maar riekt naar piramides, netwerken of MLM. Er is een topic over de Open Circles Academy waarin je heel wat aspecten van multilevel herkent. Verschil is dat daar geen plastic containers, vitaminepillen of afwasmiddels meegaan in de kofferbak, na weer zo'n enthousiasmerende bijeenkomst. Het draait nu om persoonlijke groei, inspiratie en motivatie. Dat kun je immers ook kopen en verkopen. Gewoon vanuit je huiskamer de goeroe-toverdoos inzetten. Je schrijft een boek dat je aanbiedt als whitepaper, e-book of zelfs in druk. Je begint een blog. Je maakt een paar motivational videos. Je vraagt een stel circle-collega's om een testimonial. En dan ga je op zoek naar je eigen sukkels die willen betalen voor coaching. Wat heeft dat nou met die webmasters te maken? Die zijn de afgelopen twintig jaar doorgegroeid, maar de lokroep van Gratis Geld is soms moeilijk te weerstaan. Een groot deel is actief in zoekmachine-optimalisering, in affiliate-marketing, in mail-marketing, als social media-expert. Een aantal is getrouwd, heeft zich voortgeplant en kijkt nu naar de wereld als een ouder die zich bewust is van oorzaak en gevolg. Een ander aantal is nog harder bezig om maximaal te verdienen met minimale inspanning. Een deel heeft zwarte hoedjes opgezet. Die komen we tegen in de spam-wereld, bij backlink-scams en in phishing. HL heeft diverse deelnemers die uit ervaring het verschil kennen tussen blackhats en whitehats. Die het grijze niemandsland verkend hebben. Die deelnemers nodig ik graag uit om in dit topic hun ervaring te delen en visie te geven. Vanuit de Gratis Geld-beweging zijn weer nieuwe guru's voortgekomen. De hogepriesters van het passief inkomen die een vierurige werkweek propageren. Met de theorie zelf is niks mis. Er zijn mensen met een talent. Die zingen erg mooi, schrijven spannende boeken of ogen goed op film en foto. Die werken een tijdje hard en plukken daar dan nog jaren vrucht van. Uitvinders kunnen dat ook. En dan zijn er een heleboel mensen die hetzelfde willen bereiken. Die dus graag nu wat geld en tijd investeren, in de hoop daarna nog lang te kunnen genieten van de passief-vruchten. Wat deze mensen helaas niet beseffen is dat ze onderdeel zijn geworden van andermans Gemakkelijk Geld-model. Dat ze bij gebrek aan dat talent de sukkel-laag in de piramide vormen. En de sukkel-sector in de economie. Ik snap ook wel dat het eigenlijk slachtoffers zijn. Dat deze mensen liefde en zorg nodig hebben. Dat hoon* de foute reactie is. Maar deze slachtoffers zijn besmet met een passief-virus dat ze onbedoeld verder verspreiden. Daarmee verzieken ze starter-gemeenschappen, vervuilen ze fora en bedreigen ze mijn kids. Wat mij betreft mogen ze daarom allemaal in quarantaine en voorzien worden van een tegengif. Verplicht handenwerk voor het dagelijkse brood. Actief inkomen op een eerlijke manier verdiend. Coaches zijn een van de grootste groep startups bij de KvK. Mijn suggestie is - zodra die zich melden voor een aanvullende uitkering - meteen door naar de Ambachtsschool. Actief Inkomens-assiel. Closed Circles Artisan Academy! Leer brood maken. Word terrazzo-werker. Begin een kaarsenmakerij. Word worst-master. Hard verdiend inkomen voelt immers zoveel beter dan Gratis Geld. (* mea culpa)

Ik heb familie met verschillende boerenbedrijven en volg altijd met belangstelling hun discussies. Dit zijn wel degelijk ondernemers Norbert en door overheidsbeleid hebben ze decennia lang beslissingen moeten nemen over het wel/niet switchen van hun bedrijfsdoel (koeien, varkens, etc.) en de opduikende verplichte investeringen. Als er één groep ondernemers is die is gekoeïneerd door de overheid (met name Brussel) dan is het deze wel. Maar zij zijn dan ook producent. Hun werk bepaalt de kwaliteit van ons voedsel...... En ja, de boeren profileren zich ook. Zij doen individueel het stinkende best om een zo goed mogelijk product te maken, omdat ze daar de beste prijs voor krijgen. En andere ondernemers profileren zich evengoed, omdat ze donderspoed weten dat een minder-goed product, binnen niet al te lange tijd ook minder-goed gaat verkopen. Daar is de hele maatschappelijke structuur op gericht. Het begint bij het volgen van een opleiding. Als je die opleiding volgt om die alleen maar als statussymbool aan je naam te hangen, hou je jezelf goed voor de gek! Je volgt een opleiding om kennis te vergaren, waarop je latere functioneren kunt uitbouwen. Dat is bij werknemers precies zo als bij ondernemers. Tenzij je ervoor kiest om handelaar te worden, op de markt gaat staan of spulletjes op het internet verkoopt. Dan komen er andere eigenschappen bij kijken, die ze (waarschijnlijk) op geen enkele school aanreiken. Een ondernemer die zich niet profileert, is gedoemd om zijn ondernemerschap op te geven. En zoals ik hierboven al aangaf, kan dat profileren op allerlei manieren gebeuren. Uiteindelijk ben je in een proces om je in de markt van andere ondernemers te onderscheiden d.m.v. jouw product of jouw kunstje. Als we dat loslaten is er dus geen ondernemerschap. En als een werknemer zich niet profileert, staat hij/zij tot aan zijn pensioen hetzelfde geestdodende werk te doen. Misschien heb ik nog een wat ouderwetse visie op ondernemerschap en moet ik me neerleggen bij een andere groep, die zich wil verenigen en die zich daarmee zelfstandigen willen noemen. Maar ook dat komt niet overeen met de basis van profileren en onderscheiden. Je kunt geen socialisme en ondernemerschap combineren Norbert.

sorry je moet niet zo veel praten. Het was dat de ander zei dat hij/zij niemand nodig had en geen enkel medium nodig heeft dus ook higerlevel niet? lees terug. dus kijk hoe ondermaats jij reageert want ik zou geen logisch denkvermogen hebben? en ik kan niet communiceren en ik kom warrig over. Dus wanneer ik dan een ander kinderachtig riooep moet jij maar even gaan gooien mer deze woorden. Je verlaagd jezelf als je zo goed bent als jij je nu voor doet hahahahahahahahahahahahaha Huhhh zijn daar nu dan meetinstrumenten voor. wat een gelul. lezen kan je ook al niet. Wat een onzin hahahahahaha ik zou dus nu beter moeten communiceren. Wat is er niet duidelijk aan dan? dat je niet die onderdanige antwoorden krijg. Jij bent geen ondernemer maar een onderdrukker. de meeste van jullie denken dat ze het zo goed weten dat je nogal eentonig over komt. compassie in plaats van repressie en ik heb idd eenmaal iemand kinderachtig genoemd en degen wilt zich nu met hand en tand verdedigen maar weet je wat iedereen kan dit terug lezen en dan zie je dat ik gewoon no nonse communiceer en dus straiht tot the point maar er zullen altijd figuren zijn die doen en denken dat ze iets te vertellen hebben en ik of een ander daar klakkeloos bij aansluit . tevens gaan ze mij beschuldigen dat ik niet goed zou communiceren maar vanwaar dan dez actie? ik communiceer beter dan jullie met je onzin en ondermaats iemand na trappen en wanneer hij het voor je brengt wil je slachtoffer zijn hahahahahahahah Als je zo warrig vind waarom reageer je uberhaubt nog? Donder op met je kut vragen daar ben ik allang voorbij hahahahahah damnnn ga met een ander spelen. Ik ben kok in het krasnapolsky geweest voor me juridiche opleiding dus wat lul je met ga ervaring opdoen in de horeca. HAHAHAHAHA je bent zo goed maar hangt op dit forum daar waar je claimt geen forum of medium raad te plegen hahahahahahahahahahahahahahahahahah ga spelen

In de loop der jaren heb ik voor verschillende klanten hun boeken geschreven. Daar zaten boeken tussen die later als studieboek werden gebruikt op opleidingen voor (online) marketing, maar ook boeken zoals Jeroen die beschrijft, waarbij de reis belangrijker is dan het eindproduct. Zelf heb ik nooit de behoefte gehad om een boek uit te brengen (ik blog liever), maar ik heb wel heel veel geleerd van de boeken die ik voor anderen geschreven heb. Uiteraard over de respectievelijke boekonderwerpen, maar ook over de manier hoe je nou het beste een visie uit iemand kunt trekken en dit opdelen in hapklare hoofdstukken. Daar heb ik ook nu nog tijdens strategische sessies met klanten profijt van. Het schrijven van andermans boeken heeft mij dus ook zeker iets gebracht. Wat dat betreft zou ik dus iedereen aanraden om tenminste eens na te denken over wat je eventueel als onderwerp voor jouw boek zou nemen en hoe je dat zou structureren en finetunen. Dat is een prima oefening voor elke ondernemer. :)

Een ondernemer komt zelf met een idee waarmee hij zijn bedrijf gaat beginnen, als je het idee van iemand anders wilt uitwerken of zelfs een uitgewerkt idee gepresenteerd wilt krijgen dan ga je best in loondienst.. :) Wat ook kan is dat je eerst een opleiding gaat doen in een richting die je leuk vindt, en daarna eventueel in die branche voor jezelf beginnen. Zijn al veel van dit soort topics hier op HL trouwens, zoekfunctie ;)

Willem, Er is al eea aangegeven naar aanleiding van jouw vraag. Toch het volgende advies, je droom is om ondernemer te worden, daar is niks mis mee. Echter je hebt al een zeer strak tijdspad uitgezet om die droom te verwezenlijken. Dat pad zou ik loslaten, waarom moet jouw onderneming voor je 25e gebeuren? Blijf ook kritisch kijken naar je opleidingswens, mogelijk kom je met een andere opleiding verder.

Goedendag mensen , ik ben Willem. Ik ben van plan om in de toekomst een importbedrijf te starten.Kan zijn dat het in de toekomst verandert , maar mijn 'onderneming' moet voor mijn 25ste jaar gebeuren. Ik ben nu 19 jaar. Momenteel volg ik deze zomer de zelfstudie tot boekhouder , waarvoor ik examen zal afleggen eind dit jaar. Aankomend (school) jaar zal ik de opleiding commercieel medewerker binnendienst mbo niv 3 (1,5 jaar)volgen. De jaar daarop Bedrijfsadministrateur ( sprinttraject 1 jaar)niv 4. Met vrijstellingen voor de HBO , hoop ik de opleiding Financial services management binnen 3 jaar af te ronden.Tussen de jaren door stages lopen en relevante werkervaring opdoen natuurlijk. Al deze opleidingen hebben met ondernemersschap te maken, in mijn ogen. Ik loop vooruit op de feiten , ik weet. Dit is kortgezegd wat ik mijzelf de komende vijf jaar (letterlijk visualiseren) zie doen. Mijn vraag is , en dit vraag ik uit oogpunt van een buitenstaander van de ''ondernemerswereld'' aan de wat oudere gasten hier, blink of onderscheid ik mijzelf voldoende hiermee om als ondernemer succesvol te worden, daar ik communicatief/competentie gewijs/vaardigheden en ruime kennis als allround financieel specialist , met daaraan gekoppeld een ontwikkeld ondernemingsgeest , een recept blijkt voor een allround succesvol internationaal ondernemer? Sorry mensen , maar deze ''theorie'' van mij , waar ik enkele weken mee zit , wil maar niet weg, hoe gek 'het ook klinkt :-[ Graag uw gedachtes.! (Edit: titel verduidelijkt)

Hallo Ser, De zaken die je noemt zijn precies de redenen waarom veel ondernemers doen aan risico-beheersing. Velen van hen doen dat on(der)bewust, anderen hebben dat ingebouwd in hun al dan niet gedocumenteerde processen. Om een voorbeeld te geven: als je een lijstje maakt van alle auto's met daarbij de APK datums, en dat lijstje bekijk je één keer in de maand - bijvoorbeeld als vast agendapunt op het werkoverleg - kan dat helpen om die keuringen niet over het hoofd te zien. Je kunt ook de garage waar je die APK laat doen vragen om je één of twee maanden van tevoren te herinneren. Op die manier zijn er veel mogelijkheden. Hoe kies je je leveranciers en je producten, hoe blijf je op de hoogte van ontwikkelingen, hoe ga je om met personeel (aannamebeleid, opleiding en coaching), hoe plaats je spullen in je winkel (bijv. "gevaarlijke" medicijnen apart), wie mag wat inkopen/verkopen, etc. Je zult nooit alle risico's op die manier kunnen uitsluiten. Ook zul je de kosten van bepaalde maatregelen moeten afwegen tegen de kans van optreden van het risico en de gevolgen daarvan. En sommige vormen van ondernemen zijn - financieel en emotioneel - veiliger dan andere. Ook daarin kun je een keuze maken. Groet, John

Om maar gelijk met de deur in huis te vallen, dit is geen gezellig onderwerp, dit artikel gaat over de negatieve impact die het uitblijven van zakelijk succes kan hebben op de psyche van de ondernemer. Niemand kan er omheen, al een tijdje zitten we in een periode van economische crisis. Bedrijven en particulieren hebben minder te besteden en dat vertaalt zich naar minder omzet in veel branches. Op dit moment ziet het er voorlopig nog niet naar uit dat we op korte termijn duidelijk herstel kunnen verwachten. Bedrijven zullen moeten zien te overleven door kostenbesparingen door te voeren. Veel ondernemers komen daardoor nu in de problemen. Het zal voor veel ondernemers moeilijker worden om de zakelijke en privé-eindjes aan elkaar te knopen. Minder omzet, minder winst, bezuinigen, het zijn allemaal rationele onderwerpen. Ratio is de manier waarop vele ondernemers het zakelijke leven benaderen. Het is ook een manier om je te distantiëren van je van emotionele gevoelens. En dat kan best handig zijn op het moment dat er beslissingen genomen moeten worden die zakelijk gezien gewoon moeten maar emotioneel gezien een grote aanslag plegen op de ondernemer. Bij die bedrijven waar het steeds moeilijker wordt om de eindjes aan elkaar te knopen, loopt de psychische druk voor de ondernemer op. Minder omzet betekent keuzes maken om alle rekeningen te kunnen blijven betalen. Als dat steeds moeilijker wordt dan kan het zijn dat er nog meer bezuinigd moet worden. Dat begint misschien met werktijdverkorting voor de werknemers. De volgende stap kan een kleinere bedrijfsruimte zijn om de kosten nog verder te drukken. Wordt lastig als je pas 1 jaar van de 5 contractjaren er op hebt zitten. De volgende stap kan zijn dat je tot de conclusie komt dat je misschien mensen moet gaan ontslaan. Nu ken ik ondernemers die daar weinig moeite mee hebben maar het ontslaan van medewerkers gaat mensen over het algemeen niet in de koude kleren zitten. Voor de eenpitters die geen downscale mogelijkheden hebben om bijvoorbeeld in personeel te snijden, is de kans aanwezig dat de onderneming zelf niet voldoende inkomsten genereert om alle kosten te kunnen betalen. Rationeel zijn deze moeilijke keuzes nog wel te maken maar gevoelsmatig kunnen al die beslissingen en de lange termijn gevolgen (onbewust) een behoorlijke aanslag zijn op de mentale reserves van de ondernemer (en zijn gezin). Doordat beslissingen veelal vanuit de ratio worden genomen, wil het gevoel nog wel eens in de knoop komen te zitten. Des te harder komt de klap dan aan als het doordringt tot de mens achter de ondernemer. Voor een aantal ondernemers is stopzetting of een faillissement onvermijdelijk. En daar sta je dan als stoere ondernemer met zijn onuitputtelijke doorzettingsvermogen; door het verlies van jouw bedrijf deelt het lot jou een psychologische dreun uit waar je even geen weerwoord op hebt. Dan zul je iets moeten doen wat veel ondernemers niet gewend zijn te doen, en dat is gaan praten over al je zorgen, en dat gaat over gevoel, daarover praten betekent kwetsbaar zijn. Vaak verlies je niet alleen het vertrouwen in je onderneming maar ook het vertrouwen in jezelf en daarmee ligt het gevoel te hebben gefaald om de hoek. Je zal echt niet de eerste zijn die het falen van de onderneming ervaart als een persoonlijk falen. Falen is dan al snel toe moeten geven dat het niet is gegaan zoals jij had verwacht. Er zullen vele 'had ik maar’ scenario’s door je hoofd gaan spelen. De gedachte die dan steeds maar weer terugkomt is de vraag; “who is to blame?” Voor veel ondernemers is hun bedrijf hun leven, want ZIJ zijn het bedrijf. Bedrijfsidentiteit en persoonlijke identiteit zijn vaak zeer nauw in elkaar verweven. Het failliet of falen van het bedrijf wordt een persoonlijk en mentaal faillissement en daarmee komt het erg dicht bij jezelf. Niet alleen ben je dan je bedrijf kwijt, ook het allergrootste goed wat een ondernemer (elk mens) heeft raakt de ondernemer kwijt: je raakt jezelf kwijt. Ondernemers die hun falen rechtstreeks koppelen aan hun eigen identiteit hebben grote kans depressief te worden en dat kan vervolgens snel een zware depressie worden. Uit crisisperioden van de afgelopen decennia weten we dat de geestelijke nood bij ondernemers enorm hoog op kan lopen. Wie de faillisementsverhalen op dit forum wel eens leest, kan zich misschien voorstellen hoe het is als de zoveelste deurwaarder voor de deur staat terwijl je weet dat het geld er echt niet is. Nadenken over de gevolgen van beslagleggingen doe je liever niet. Falen als ondernemer is tot daaraan toe, als het je gezin treft ben jij als kostwinner, en nog zwaarder, als vader, als man, ook nog eens een mislukking. Wie zich de faillissementen van de varkensboeren uit de jaren 80 kan herinneren, herinnert misschien ook nog aangrijpende reportages van mensen die er geen heil meer in zagen. Ook de MKZ crisis in de jaren 90 heeft beroepsgroepen tot wanhoop gedreven. En nu is het de agrarische sector die naast de economische crisis ook nog eens getroffen word door de Q-koorts. Maar deze economische crisis treft niet allen de boeren, nu worden vrijwel alle branches getroffen. Hoe het allemaal verder moet, is vervolgens aan jou om uit te zoeken. En alweer aan reacties hier op het forum is soms af te leiden hoe slecht een aantal ondernemers zijn voorbereid op de gevolgen die het staken van de onderneming heeft. Het zijn de onderwerpen waarin wordt gevraagd of er een soort van vangnet is zoals dat er voor werknemers is in de vorm van de WW. Maar helaas, daarvoor ben je ondernemer geworden, dat zijn de risico’s. De statistieken Dat een dergelijke crisis mensen tot wanhoop drijft, is goed te begrijpen. Voor sommige mensen gaat die wanhoop zover dat ze de hand aan zichzelf slaan. Cijfers zijn moeilijk te vinden. Voor de MKZ-crisis varieerden de aantallen tussen de 4 en de 10. Het werkelijke aantal zal nooit iemand weten. Toen was het een crisis die boeren trof, deze crisis treft vrijwel alle Nederlanders en dus ook de ondernemers. Afhankelijk van welke bron je raadpleegt, slikken in Nederland tussen de 500.000 en 1.000.000 mensen een antidepressiva. In totaal zijn er jaarlijks 400.000 mensen die denken aan zelfmoord. Ongeveer 100.000 van deze 400.000 mensen doet daadwerkelijk een poging tot zelfdoding. Daarvan belanden er 15.000 in het ziekenhuis. Officieel overlijden er jaarlijks ongeveer 1.350 mensen door zelfdoding. Ik denk echter dat het cijfer aanmerkelijk hoger ligt. Niet alleen is het niet meer verplicht een doodsoorzaak bij het overlijden op te geven - het jaar van invoering van deze maatregel gaf een daling in het aantal zelfdodingen te zien - ook zijn er zelfdodingen die niet als zodanig (h)erkend worden. Denk maar eens aan eenzijdige ongelukken. Een aantal van dit type ongelukken zijn een bewuste poging om te proberen het leven te beëindigen. Ook een overdosis medicijnen kan aangezien worden voor een natuurlijke dood als er geen duidelijke aanwijzingen zijn dat er iets anders heeft gespeeld. Er wordt vaak gedacht dat er bij elke zelfdoding altijd een afscheidsbrief is geschreven, dat is absoluut niet waar. Ik ken een aantal mensen die na hun poging tot hun eigen afgrijzen wakker werden. Van enkele van hen weet ik dat ze nooit een afscheidsbrief hebben geschreven. Sommigen hebben anderen zelfs nooit iets laten weten van de strijd die ze aan het strijden waren. Maar helaas zijn er meer mythes die helaas niet bijdragen aan het bespreekbaar maken van het onderwerp zelfmoord / zelfdoding. Om een ander zeer hardnekkig misverstand gelijk maar even naar het land der fabelen te verwijzen. Wie denkt dat zelfdoding alleen voor ‘losers’ is nog een ander stukje statistiek. Onder miljonairs komen 3 maal zoveel zelfdodingen voor dan het landelijke gemiddelde. Hun drijfveren om rijk te worden zijn tevens hun ondergang. Drijfveren die vaak ontstaan zijn door het gevoel alleen iemand te mogen zijn als je geslaagd bent (lees in hun geval, bezit hebt). Zij ontdekken op de harde manier dat geld het leven kan veraangenamen maar absoluut geen garantie is voor levensgeluk. Wie een laag zelfbeeld heeft blijft negatief over zichzelf denken ongeacht de verzameling sportauto’s in de garage of het grote aantal partners waarmee ze de lakens delen. Het zijn surrogaten die geen vervanging zijn voor echte liefde voor jezelf en liefde van anderen. In de onderzoeken wordt vaak gesproken over risicogroepen, die zijn (helaas) niet uitgesplitst naar beroepsgroep. Kijk je naar de karaktereigenschappen van deze risicogroepen dan lijken een aantal daarvan verdacht veel op eigenschappen die voor een ondernemer van belang zijn. Zo zijn mensen met suïcidale gevoelens vaak zeer gericht op de gevoelswereld van anderen, kunnen de behoeften van anderen behoorlijk goed aanvoelen en vervolgens invullen, en goh is dat niet een fijne eigenschap voor een ondernemer? Kunnen voelen waar je klanten behoefte aan hebben. Ook komt soms een doorgeschoten zorgbehoefte om anderen te helpen, een eigenschap die je met name in de zorgsector veel tegenkomt. Een andere eigenschap is het doorzettingsvermogen van deze mensen. Ze gaan door tot het einde, elke keer weer zien ze een lichtpuntje en weten ze weer te overleven. En ook deze eigenschap zie je bij veel ondernemers terug. Ze gaan soms zover dat je denkt: \"man stop er gewoon mee, verander je businessmodel\". Maar het is nu net dat doorzettingsvermogen dat maakt dat sommigen tegen alle verwachtingen in slagen en vervolgens op handen gedragen worden. Anderen uit dezelfde poel krijgen nooit iets van de grond, iets dat lang niet altijd aan de persoon zelf hoeft te liggen. Het is vaak ook een kwestie van op het juiste moment in tijd net die ene persoon of die ene oplossing vinden die jou verder helpt. Dat maakt de scheidslijn tussen zakelijk succes en persoonlijk falen in mijn ogen vaak flinterdun. De signalen Het meest moeilijke voor de omgeving, en door ontkenning en het almaar doorgaan soms ook voor jezelf, is het zien van signalen die kunnen wijzen op depressie en suïcidale gevoelens. Hieronder volgt een opsomming van een aantal signalen die een aanwijzing ‘kunnen zijn’ dat het in iemands leven niet verloopt zoals verwacht. Ik schrijf bewust ‘kunnen zijn’, waarnemingen zijn immers subjectief. [*]Obsessief bezig zijn met het leed van anderen. [*]Doorgeschoten behoefte om de wereld te veranderen. [*]Lichte obsessie voor aan de dood gerelateerde onderwerpen. [*]Een wens tot zelfdoding uitspreken, altijd serieus nemen, ook als het als grap gebracht word. [*]Sarcastische houding ten aanzien van onderwerpen die betrekking hebben op de dood. [*]Groot gebrek aan activiteit, nergens zin in hebben, geen energie. [*]Vermijdingsdrang in de breedste zin. [*]Ontkenningsgedrag als het gaat om (het nemen van) eigen verantwoordelijkheden. [*]Ontvluchten van de eigen verantwoordelijken door substitutie (zie bv het leed van anderen). [*]Teruggetrokken leven leiden, weinig contact met de buitenwereld. [*]Emotioneel overreageren als iemand direct of indirect kritiek uit. [*]Moeite hebben met het stellen van grenzen, teveel van zichzelf (weg)geven. [*]Snel wisselende stemmingen, het ene moment vol goede moed, 5 minuten later niks meer zien zitten. [*]Sterke identificatie van de eigen persoonlijkheid met maatschappelijke problematiek en sociale doelen. [*]Verandering van de persoonlijkheid in enkele maanden tijd. Het meest belangrijke signaal is misschien wel als je merkt dat iemand in een relatief korte periode, enkele maanden tot een half jaar, sterk van (sociaal) gedrag verandert. Het terugtrekken uit het sociale leven kan een sterke aanwijzing zijn dat er serieuze problemen zijn. Als mensen snel veranderen dan kun je dat mogelijk herkennen doordat ze vragen (en de antwoorden daarop) zoveel mogelijk willen ontwijken. Menig gesprek met een ondernemer begint vaak over het weer of voetbal maar gaat dan vaak snel over naar “hoe gaat het met je bedrijf ?”. Als het de ‘falende’ ondernemer teveel wordt dan zal hij allerlei tactieken gaan ontwikkelen om dit soort gesprekken te vermijden bijvoorbeeld door het gespreksonderwerp keer op keer te veranderen om zo vragen over zichzelf uit de weg te gaan. Het begint met de alledaagse gesprekken bij het schoolplein, het losse gesprekje bij de supermarkt op zaterdag. En zo langzaam vindt deze vorm van ontwijking van onderwerpen ook plaats binnen de eigen kring. Praten met het masker komt ook heel vaak voor, sterker nog, mensen die suïcidaal zijn, behoren eigenlijk tot de categorie top acteurs. Suïcidalen kunnen glashard zeggen dat het goed goed gaat, soms voel je alleen in je onderbuik dat er iets niet helemaal klopt. Als je op dit moment doorvraagt, kan het zijn dat je ineens een stoere ondernemer ziet veranderen in een huilend hoopje mens dat het niet meer ziet zitten en eindelijk eens zijn verdriet kwijt kan. Euforie gevolgd door zeer negatieve uitlatingen. Het ene moment nog allerlei kansen zien voor het bedrijf, het volgende moment verzuipen in de onoverzichtelijke bedrijfsvoering en het helemaal niet meer zien zitten. Bij sommigen zit deze bipolariteit gewoon in hun genen, anderen kunnen door omstandigheden dit gedrag (tijdelijk) vertonen. Stevige uitlatingen die gaan over onrechtvaardigheid. Daar waar het niet goed gaat, willen mensen zich nog wel eens richten op de problemen van anderen. Het kan gaan over een medewerker met wie het privé alleen maar tegenzit. Het kan gaan over het onrecht dat de eigen beroepsgroep wordt aangedaan of juist die beroepsgroep die overal mee weg lijkt te komen. Onderwerpen over politiek, regelgeving en onrechtvaardigheid. In privésituaties zie je dit soort mensen zichzelf helemaal verliezen doordat zij druk bezig zijn anderen te helpen met het oplossen van hun problemen. Lovenswaardig natuurlijk maar voor hen zuiver ontwijkend gedrag. Misschien ken je ze wel, mensen die alles voor anderen over hebben, vaak omringd zijn door de (tijdelijk) zwakkeren of (tijdelijk) hulpbehoevenden in onze maatschappij. Sarcastische uitlatingen met toespelingen op zelfdoding zijn een duidelijk signaal dat het goed mis kan zijn. Ook zeer emotionele reacties op soms relatief onbelangrijke zaken zijn een duidelijk signaal dat er meer aan de hand kan zijn Hoe ga je er dan mee om. Misschien ben je door het lezen van het voorgaande stuk wel in gaan zien dat er iemand in jouw omgeving is die wel heel erg past in het geschetste profiel. Ook kan het zijn dat je je ineens realiseert dat je zelf depressief bent alleen het tot nu toe niet hebt erkend. Wat als je deze signalen bij anderen herkent Zelfdoding is het waarschijnlijk een van de grootste taboes in onze maatschappij en daarmee een van de meest moeilijke onderwerpen om over te praten. Niet in de laatste plaats omdat de mensen die met deze gevoelens rondlopen de laatste zullen zijn die zich kwetsbaar op zullen stellen door toe te geven dat zij tegen deze gevoelens strijden. Wat erg belangrijk is in elk gesprek, maar zeker in gesprekken met iemand die bezig is een overlevingsstrijd te leveren, is deze een veilige omgeving te bieden. Daarmee bedoel ik niet dat je alle pillen op moet ruimen en de bestekla van een slot moet voorzien; iemand die er echt een eind aan wil maken, vindt altijd wel iets. Wat ik bedoel is een veilige omgeving om te kunnen praten. Als je iemand wil openen, moet je zorgen dat je afstemt op de juiste golflengte, dat contact legt met die ander. Laat maar zien dat jij je open durft te stellen, dat creëert een sfeer waardoor de bereidheid om te praten toeneemt. Verder is het erg belangrijk dat die ander voelt dat er van jou geen waardeoordeel uit gaat. Zoals ik het hier beschrijf, klinkt het allemaal vrij eenvoudig maar hou er rekening mee dat het even tijd kost om iemand het gevoel te geven dat er veilig gepraat kan worden over het onderwerp zelfdoding. Met de overgevoeligheid van iemand met suïcidale gedachten is een gesprek beginnen dan al een uitdaging op zich. Belangrijk is om te blijven benadrukken dat wat iemand anders ook voelt en hoe dat misschien ook tegen je eigen gevoel in gaat de ander te laten voelen dat dat oké is. Dat die gevoelens, hoe moeilijk ook, er mogen zijn en dat dat niks af doet aan de mens die deze persoon is. Suïcidale gevoelens accumuleren en als iemand er niet over kan praten, raakt het voorraadvat voller en voller. Een heel belangrijke uitlaatklep voor suïcidalen is de mogelijkheid om - zonder het gevoel te hebben te worden veroordeeld - te kunnen praten over deze gevoelens. Maak daarbij niet de fout dat je zegt dat je deze mensen begrijpt, want dat doen alleen die mensen die ook op de rand van de afgrond hebben gestaan. Wees daar dan ook gewoon eerlijk over. Het contact verbreekt echt niet als jij voorzichtig aangeeft dat je niet kan invoelen wat het is. Dat maakt ook niet echt uit omdat luisteren zonder veroordeling in een veilige omgeving voor meer dan 50% bijdraagt in het afblazen van de geaccumuleerde suïcidale gevoelens en het draagt bij aan het helingsproces. Ben je bereid deze mensen ook echt te helpen, laat ze dan weten dat ze op je kunnen rekenen en je altijd (24 uur 7 dagen per week) kunnen bellen. Besef wel dat dit committent ook betekend dat je niet na 2 telefoontjes midden in de nacht kunt zeggen, \"ja hoor es ik heb ook nog een leven\". Wat ook weer niet wil zeggen dat jij geen grenzen mag stellen. Naast deze vorm van sponsorschap is het erg belangrijk dat er gewerkt gaat worden aan de psychische oorzaken achter de depressie en suïcidale gevoelens. Help daarom deze mensen met het zoeken en vinden van de juiste hulpverleners en met het vinden van lotgenoten waarmee ze samen kunnen praten over hun gevoelens. Ga je op zoek naar hulp houdt dan voor ogen dat hulpverlening alleen zin heeft als er een connectie is tussen cliënt en hulpverlener. Als die er niet is, heeft het geen enkele zin om hier tijd in te steken. Een goede hulpverlener weet dit maar helaas zijn niet alle hulpverleners bij machte om hun onvermogen te erkennen als het niet lukt met een cliënt de voor het proces noodzakelijke vertrouwensband op te bouwen. Met die hulpverlener hoef je geen medelijden te hebben, geen click is op naar de volgende. Soms betekend dat even zoeken, soms is het bij de eerste meteen al raak. Wat als je jezelf herkent in de signalen en je (nu) weet dat het niet goed met je gaat? Belangrijk is om te beseffen dat je niet alleen bent en dat deze gevoelens ook niet raar zijn. Ik schreef het al eerder, alleen al in Nederland heb je 400.000 lotgenoten die ook weten wat het is om met de gedachten en gevoelens rond te lopen. Dat betekent praktisch dat ieder mens contact heeft met 1 of enkele mensen die ook met deze gedachten rondlopen. Laat je daarbij niet verblinden door succes, want succes wil nog lang niet altijd zeggen dat mensen ook gelukkig zijn door dat succes. Regelmatig zijn er op tv programma’s te zien waarbij mensen vertellen over de buitenkant en wat er werkelijk achter de schermen speelt. Schaamte, angst, wantrouwen, gebrek aan eigenwaarde, gebrek aan zelfvertrouwen, gebrek aan energie, negatief denken, het gevoel hebben in een vacuüm te zitten, allemaal gevoelens, kenmerken en gedachten die horen bij een zware depressie, met of zonder suïcidale gevoelens. Wat het ook nog eens lastig maakt is dat geen van deze verschijnselen optisch zichtbaar zijn. Iemand met een gebroken been heeft zichtbaar moeite met lopen. Iemand met een gebroken leven heeft gips om zijn hart. Mensen die geen idee hebben hoe dit voelt, komen met honderden adviezen, “ga er eens wat vaker uit”, “joh, een week vakantie en je kunt er weer tegenaan”. Dat gaat op voor fysieke vermoeidheid, maar een zware depressie gaat veel dieper dan alleen het fysieke vermoeidheid, het is mentale uitputting. Na jaren van roofbouw is de koek op, de batterij leeg. Er is geen reserve meer om nog op krachten te komen. Dat betekent dus ook vaak dat doorgaan op de huidige voet geen optie meer is. Om te beginnen aan het helingsproces zul je keuzes moeten maken. Dat kan betekenen verlies van werk en soms zelf gezin. Maak jij die keuzes niet dan doet het leven dat wel voor je. Spanningen lopen dan overal op tot het moment dat de bom barst en je daarmee weer iets verliest. Wie blijft doen wat ie altijd heeft gedaan, blijft altijd overkomen wat hem altijd al overkwam. Wie de film terugdraait, ziet dan vaak dat depressie een sluipmoordenaar is die langzaam je leven binnendringt. Achteraf kun je goed zien waar je steeds vaker jezelf tekort deed doordat je ver over je eigen grenzen bent gegaan. Daarmee doe je ook niet langer wat jij wilt maar ben je bezig in de behoeften van anderen te voorzien. Dat kunnen die klanten zijn die steeds meer eisen voor hetzelfde geld. Die werkgever die je een richting opdrijft die jij niet op wilt maar omdat je een hypotheek hebt ontslag niet wilt riskeren. Of het is die partner die veeleisender wordt en jij met vele kleine stapjes langzaam jezelf weggeven hebt. Later ga je pas inzien hoe ongelijkwaardig deze relaties waren. Zit je er middenin dat is dat je referentie. Net zoals je niet van de ene op de andere dag depressief kunt worden, ben je dus ook niet van de ene op de andere dag van je depressie af. Hoe snel dat proces van heling verloopt, daar heb je wel invloed op. Wie bewust kiest de confrontatie met de werkelijkheid aan te gaan, zijn verlies van toekomstperspectief te nemen, begint dan al aan de weg omhoog. Wie in de ontkenningsfase blijft hangen en doormoddert, komt feitelijk geen stap verder. Vanuit de ‘comfortzone’ lijkt het een aantrekkelijke optie, niks veranderen betekent dat alles blijft zoals het is en het niet erger kan worden. De dood lijkt soms een aantrekkelijke optie en is op dat moment de enige overgebleven optie die mensen nog zien als ze niet uit het leven kunnen halen wat er in zit. Wie daar geweest is, weet ook dat het geen optie is omdat niemand echt dood wil. Wat mensen wel willen, is een nieuw leven. Zodra er een nieuw levensdoel is, komt er focus en kan de energie gericht worden ingezet. De weg omhoog bestaat dus voor een belangrijk deel uit het herontdekken wie jij bent en wat er belangrijk is in jouw leven. Dat betekent uitzoeken naar waar jouw energie naartoe moet. Persoonlijke waarden zijn een hele goede indicator voor de richting waarin jouw nieuwe leven gestuurd moet worden en waar levensgeluk in het verschiet ligt. Vervulling van persoonlijke waarden om levensgeluk te ervaren lijkt een van de best bewaarde geheimen in onze maatschappij. Het is zo simpel maar bijna niemand kent dit geheim en past het ook toe. Dus vind je persoonlijke waarden en je hebt richting. De uitdaging zit hem er nu in om op zoek te gaan naar die waarden. Dat proces maakt ook weer heel veel los. Het is een weg van ups en downs, van vallen en weer opstaan. Het is ook een weg die je - als het even kan - moet zien te bewandelen met steun van anderen. Hoewel het niet eenvoudig is, raad ik je aan op zoek te gaan naar hulp. Misschien heb je in je eigen netwerk iemand die goed met mensen om kan gaan, misschien is het de huisarts waar je goed mee kunt praten. Belangrijk is dat je zelf op zoek gaat, de oplossing belt zelden aan. Ga zelf op pad, via huisarts naar GZZ of een andere hulpinstantie of kijk of je een therapeut, coach of counselor kunt vinden waar je een klik mee hebt. Twee zaken zijn belangrijk; 1 je moet er je echte gevoel kwijt kunnen zonder het idee te hebben dat bepaalde onderwerpen onbespreekbaar zijn; 2 je moet het gevoel hebben dat je vooruit gaat. Veel therapeuten schijnen nogal erg van aanhoren en praten te houden maar uiteindelijk gaat het ook om het verwerven van inzichten en het zelf doen. De juiste mensen zullen je met zachte dwang aansporen die wegen in te slaan. Jezelf weer uit die put trekken, is geen gemakkelijke weg maar ik weet uit eigen ervaring en die van anderen dat het leven een hele andere betekenis krijgt als je door dit proces heen bent. Geluk is dan de gewoonste zaak van de wereld en niet onhaalbaar zoals het nu lijkt. Een stukje over de schrijver van dit artikel Een aantal jaren geleden had ik een leuk klein winkeltje en een online webshop min of meer samen met mijn ex vrouw. We hadden toen het geld en de bedrijfsruimte om er iets leuks van te maken. Mijn ex-vrouw had het achteraf niet zo op het ondernemersleven door het ontbreken van bepaalde zekerheden die dat leven nu eenmaal met zich meebrengt. Het was bij haar veel ‘ja zeggen en nee doen’. De strijd waar we indertijd in belandden heeft er toen toe geleid dat mijn energie na een aantal jaren tot nul gezakt was. Uiteindelijk is ons huwelijk als vuurwerk uit elkaar gespat en was dat ook het einde van mijn onderneming die een belangrijke plaats in mijn persoonlijke leven innam. Het heeft in die tijd weinig gescheeld of ik had een eind aan mijn leven gemaakt. Na anderhalf tot twee jaar in eenzaamheid strijden tegen een zware depressie verdwenen deze gevoelens en kon ik weer langzaam na gaan denken over het opbouwen van een nieuw leven. Het was vooral een eenzame strijd op zoek naar manieren om te overleven en om in te gaan zien dat ik als mens oké was en daarvoor helemaal geen zakelijk succes nodig had. Met die levenservaring heb ik de afgelopen jaren een aantal lotgenoten gecoacht naar een nieuw leven. Dit artikel is dan ook gebaseerd op ervaringen van de afgelopen jaren en eigen onderzoek naar de achterliggende oorzaken van depressie en zelfdoding. In deze periode heb ik ook familie en nabestaanden begeleid maar toch vooral lotgenoten geholpen hun leven weer op de rails te krijgen. Ter afsluiting Zelfdoding, zelfmoord is een zeer complex onderwerp dat zich niet in een kort artikel even uit laat leggen. Dat blijkt ook wel uit het feit dat de hulpverlening in veel gevallen niet in staat is mensen met een doodswens goed te begeleiden. Vandaag de dag zijn er helaas nog veel psychologen, psychiaters, huisartsen, coaches, counselors, therapeuten, SPV’ers, enz. die het onderwerp zoveel mogelijk uit de weg gaan. Als een hete aardappel worden mensen met een doodwens doorgestuurd omdat hulpverleners de verantwoordelijkheid niet op zich durven nemen. Vanwege de complexheid van deze materie kan ik ook niet in dit artikel even de oplossing aanbieden. Ieder mens is uniek en daarom vraagt ieder mens om een eigen, unieke aanpak. Een mix van verschillende methodieken die afgestemd worden op de behoefte en noodzaken van het moment. Methoden die aanzetten tot ander gedrag met als eindresultaat een nieuw leven. Simpel gezegd willen mensen niet dood maar is het op een gegeven moment de enige uitweg die ze nog zien. Help mensen te ontdekken wie ze zijn. Analyseer hoe mensen zover hebben kunnen komen zodat ze meer inzicht krijgen in de achtergronden. Dat maakt dat mensen gaan snappen hoe het zover heeft kunnen komen. Met de juiste hulp kunnen suïcidalen, na een niet te onderschatten periode van strijd, een nieuwe draad oppakken en kunnen deze mensen aan een heel nieuw leven beginnen. In mijn omgeving ken ik velen die na een relatief korte periode van begeleiding weer in staat zijn zelf het leven op te pakken en vanaf dat moment weer te werken aan verandering van hun gedrag en heling van hun pijn. Met 'een relatief korte periode' bedoel ik enkele maanden. De strijd tegen depressie en suïcidale gevoelens is te vergelijken met een emotionele draaikolk waar mensen zonder hulp bijna niet uitkomen en er uiteindelijk ook in verdwijnen. Het is ook deze draaikolk die al hun energie opeist zodat er nauwelijks nog energie over is voor iets anders. Haal ze weg uit de draaikolk en er blijft energie over om aan andere zaken te werken. Toch blijft het nog een tijd opletten, mensen kunnen alsnog ineens kopje ondergaan maar de gevaarlijkste dreiging (de draaikolk) is dan geen direct gevaar meer. Dat loskomen/losmaken uit de draaikolk is dus cruciaal ! De rode draad bij suïcidaliteit draait om het verliezen van de eigen identiteit. Naast therapieën zijn er ook zelfhulpboeken. Twee boeken om mee te beginnen: Het Zin!boek te vinden op www.zinboek.nl Het boek IK, gezond egocentrisme, te vinden bij de managementboeken www.hetikboek.nl Zie deze als een eerste opstapje, loop verder gewoon eens de bieb in en kijk daar wat je aanspreekt. Je bent begonnen aan een nieuw avontuur waarbij je alleen zelf weet wat er te ontdekken valt. Luister ook naar wat anderen zeggen en schrijven. In 2 jaar tijd heb ik een kleine 2 meter boek met aan psychologie gerelateerde onderwerpen gelezen. Interessante boektitels kwamen als vanzelf op mijn pad. Daarnaast heb ik nog een counselors opleiding gevolgd. Het heeft voor mij geresulteerd in eindelijk snappen waarom de dingen zo zijn gegaan zoals ze zijn gegaan. Met wat googlen is er ook op internet wel het een en ander te vinden over dit onderwerp. Helaas is niet alles even zinvol en sommige sites staan vol met in mijn ogen bedenkelijke content. Hieronder enkele organisaties die zich bezighouden met zelfdoding. Zo is er het GGZ initiatief www.113online.nl. Hier kun je terecht op het forum en voor een live chat met vrijwilligers die een luisterend voor kunnen bieden en je verder kunnen helpen bij het vinden van een hulpverlener. Een aantal regionale GGZ instellingen organiseren zelf groepsgesprekken met lotgenoten. Daarnaast is er nu nog EX6, ooit begonnen als lotgenoten vereniging, nu langzaam onderdeel uit makend van 113online. Voor nabestaanden is er de Ivonne van de Ven Stichting www.ivonnevandevenstichting.nl In Belgie kun je terecht voor hulp en informatie bij het Centrum ter preventie van zelfdoding (CPZ) www.preventiezelfdoding.be. Naast de reguliere zorg kun je met je verhaal ook terecht bij coaches en counselors die je verder kunnen helpen. Struin rond op internet, kijk op fora wat men schrijft over het onderwerp zelfdoding en hoe lotgenoten daar mee omgaan. Hun verhaal kan jou helpen meer inzicht te krijgen in je eigen gedrag en daarmee helpen tot het verkrijgen van nieuwe inzichten. Ieders situatie is uniek en vraagt om een individuele benadering om te kunnen bepalen welke route genomen kan worden. Twijfel niet te lang, ga, probeer iets en ontdek of het wel of niet past. Ga alleen door met een hulpverlener als je voelt vooruit te gaan. Laat je zeker geen jaar of langer aan het lijntje houden want dan werkt de therapie gewoon niet. Het meest belangrijke wat deze periode mij heeft gegeven is vriendschap met mijzelf en daardoor een rotsvast vertrouwen in mijzelf en in de toekomst. Anoniem reageren op dit artikel Zoals op elk artikel kun je ook op dit artikel reageren. Nu kan ik mij voorstellen dat je misschien iets wil schrijven maar niet wil dat dit wordt gekoppeld aan jouw online identiteit. Om het toch mogelijk te maken een reactie te plaatsen kun je mij een PM sturen met het verzoek jouw reactie (of een deel) anoniem te plaatsen. Ben je bang dat ook dat teveel van jou prijsgeeft dan kan ik het nog verder anonimiseren door jouw reactie te herschrijven in mijn woorden. Aan jou de keuze welke optie je prefereert. Het spreekt voor zich dat jouw identiteit op geen enkele wijze naar buiten zal komen tenzij jij dat zelf aangeeft.

Het valt mij op dat vrij veel goedbedoelde initiatieven om meer innovatie in de economie te brengen niet 100% succesvol zijn of meer geld kosten dan ze opleveren. Toch is innovatie essentieel. Het is voor ons land zowel een van de weinige strohalmen in een veranderende wereld als een van de punten waarop we sterk kunnen zijn, met de nadruk op 'kunnen' Waarom werkt innovatie niet altijd goed? Daarvoor moeten we denk ik meer naar de persoonlijkheidsstructuren van onze innovators, onze uitvinders kijken. Als administrateur en belastingadviseur in de allerbreedste zin van het woord, en als ietwat atypische vrije geest in mijn vakgebied signaleer ik toch wel het een en ander. Waarom laten we niet eens wat psychologie los op het probleem? Een uitvinder is een creatief denkend iemand. De geest van de creatieveling balanceert op of over de rand van chaos. Dat is essentieel voor het creatieve proces. Lineair denken leidt niet tot nieuwe uitkomsten. Je gaat sneller van A naar B, maar je komt er nooit op dat er ook een C bestaat. Wat we moeten begrijpen is dat een dergelijke persoonlijkheidsstructuur zich(uitzonderingen daargelaten) vaak niet verdraagt met de eisen die worden gesteld aan ondernemen. Als ondernemer moet je: - Ondernemingsplannen maken - Marketingbeleid uitstippelen en uitvoeren - Financieringen regelen - Belastingen regelen - Omgaan met je geld(VEEL moeilijker dan het lijkt) - Huisvesting regelen - Omgaan met personeel - Vaak moet je extrovert zijn om mensen mee te krijgen Dat is niet één functie, dat zijn er wel tien of meer. En het zijn functies waarvoor de meeste innovatoren uit hoofde van hun persoonlijkheidsstructuur en de werking van hun geest bij uitstek ongeschikt zijn Voor wie mij niet gelooft, ik maak het dagelijks zelf mee. Een creatieveling zonder goede ondersteuning moddert maar wat aan. Het is geen onwil, het is onkunde. Opleiden, voorlichten en trainen helpt niet. Naheffingsaanslagen zijn ook geen effectief leermiddel. Alleen een close en realtime samenwerkingsverband met iemand die kan ondernemen heeft enige kans van slagen. Af en toe gaat het per ongeluk goed. Dan vindt een innovator een organisator/regelaar om mee samen te werken. Misschien is dat een zakenpartner, misschien een echgeno(o)t(e) Maar dit is heel vaak een kwestie van dom geluk, heel vaak gaat het fout. Het lijkt mij daarom tijd worden om met gebruikmaking van de hier aangestipte wetmatigheden te gaan zoeken naar effectieve structuren om innovatoren en uitvoerders/beleidsbepalers bij elkaar te brengen. Laat ons hier eens creatief meer omgaan. Een innovator moet ondernemingskundige kennis niet extern 'inkopen', dat is niet voldoende. De kennis moet voortdurend iedere dag ter plaatse ter beschikking staan. Ik denk dat hier zowel ruimte is voor particulier initiatief als wel faciliterend optreden zijdens de overheid.

Je gaf zelf aan dat je een opleiding als verkoopspecialist volgt. Een adviesbureau voor ondernemers op het gebied van verkoop? Je kan zelf overweg met computers. Zoek een kompaan die zich wel kan onderscheiden en maak er met zijn tweeën iets van. Hij op het technisch gedeelte, jij op het ondernemingsgedeelte. (Dit kan in principe op elk gebied) Ik kan hier wel meer gaan spuwen, maar een ondernemer fantaseert over alles wat niet kan en maakt het mogelijk. Niet andersom. Probeer ruim - out of the box om een populaire term erin te gooien - te denken en je zal zien dat er veel meer mogelijkheden zijn dan de voorbeelden die je hier noemt.

Het ondernemersplein bestaat inmiddels uit diverse thema pleinen en regiopleinen. Het is ontstaan omdat er behoefte bestond aan een portal waarbij alle zaken verrbonden werden. Te starten met de oriëntatie op ondernemerschap, m.n. Jongeren op de ROC,'s vinden hier informatie om de juiste opleiding te vinden, starten met een eigen bedrijf en te groeien, en uiteindelijk het beeindigen of verkopen van de organisatie. Door partnerorganisaties wordt de content de gewenste informatie aangeboden, dit is logisch gezien de gewenste expertise op de verschillende gebieden die bij de partners aanwezig is. Door de filmpjes van ondernemers en de informatie is ondernemersplein inmiddels een begrip. 27000 bezoekers vinden informatie en delen via de regiopleinen informatie met contactpersonen in deze regio's. De nieuwsbrief wordt aan 14.000 lezers gezonden waardoor nieuwe producten, zoals het ei van ondernemen, interviewvragen in diverse boekjes gepubliceerd en filmpjes onder de aandacht komen van geintresseerden. Ondernemers die willen starten met een onderneming vinden informatie mbt financiële aspecten en voorbeelden van organisatievormen en businessplannen. Kenniscentrum Handel is initiatiefnemer van het ondernemersplein omdat zij midden in grote netwerken, makelaar is voor koppeling van partijen en deskundigheden op het gebied van ondernemerschap. Kenniscentrum Handel doet onderzoek op verschillende werkgebieden, zo is er recent onderzoek gedaan naar ondernemers in de Handel en de behoefte aan ondernemende medewerkers, dit laatste ook wel ondernemendheid genoemt is een van de belangrijkste kenmerken waardor onganisaties zich onderscheiden en uiteindelijk de bedrijfsresultaten positief kunnen doen laten ontwikkelen. Kenniscentrum Handel heeft naast het beschrijven van diploma eisen, arbeidsmarktonderzoek en de contacten met leerbedrijven in de handel, thema,'s waarop zij actief is zoals ondernemerschap, internationalisering en examinering.

Beste ondernemers, :) wij zijn op zoek naar startende ondernemingen. Ik zal ons even introduceren: wij zijn vier jonge ondernemers van de ondernemersopleiding Team Academie in Haarlem. Een opleiding waar we gelijk in het eerste jaar een onderneming hebben opgericht en voornamelijk daarmee bezig zijn. Daarnaast ontwikkelen wij kennis en moeten daarbij gelijk de kennis die we krijgen toepassen in de praktijk. Nu hebben wij komende week een assessment week om aan te tonen dat we over de tot nu toe verworven competenties beschikken. Nu zijn wij op zoek naar een startende onderneming omdat onze teamopdracht luidt: 'vind een startende onderneming en adviseer deze onderneming over de meest geschikte ondernemersvorm en zijn/haar/hun businessmodel, en ontwikkel een visie voor dit bedrijf.' De opdracht bevat alle tot nu toe verworven competenties. Die bevatten: - oprichten van een (team)onderneming - herkennen en onderzoeken van businessmodellen - vaststellen en toepassen van een visie - verkopen van (eigen) producten of diensten Dus bent u bezig met een startende onderneming en zou u graag geholpen willen worden omtrent onze opdracht? Wij adviseren u graag en kunnen u verder helpen(kosteloos uiteraard). Reageer hier of mail naar pimberentzen(at)teamacademie.nl!

Vooropgesteld: het is absoluut niet zo dat een diploma essentieel is om een mooie leven op te bouwen, goede ondernemer te zijn of later veel geld te verdienen. Kijk naar o.a. Steve Jobs, mijn voorgangers hier, etc. Gezien de vorige reacties ga ik toch misschien een beetje advocaat van de duivel spelen. Op dit forum zul je veel ondernemers tegenkomen die hun diploma niet gehaald hebben, vrij vroeg begonnen zijn met ondernemen en daarin ook (redelijk) succesvol zijn geworden. Let dus een beetje op voor een te eenzijdig beeld... Succes en tevredenheid zijn echter niet vanzelfsprekend en dat geldt zeker voor iemand die nog relatief jong is. Voor hetzelfde geld zie je door een tegenslag het ondernemen over twee jaar helemaal niet meer zitten, wil je er even tussenuit - en dan? Met een afgeronde mbo, hbo of wo-opleiding zul je zeer zeker een interessantere baan vinden en niet onbelangrijk ook gewoonweg meer verdienen. Een havo of vwo diploma is geen goede startkwalificatie voor welke serieuze baan die je met plezier een aantal jaar gaat doen. Uitzonderingen daargelaten; als je nu veel in contact komt met bedrijven die je misschien later willen aannemen om je vaardigheden en niet op diploma heb je natuurlijk meer kans. Ik weet niet hoe ver je bent met MER, maar aan je leeftijd te vermoeden zul je al redelijk in een laatste fase zitten. Mijn advies is om gewoon even door te bijten en het (ook al is het met twee vingers in je neus) af te ronden. Dan krijg je er later zeker geen spijt van. Studeren is vaak prima te combineren met ondernemen, vooral als je een lekker flexibele opleiding hebt. Ik weet niet of dat ook zo is bij MER, maar ook al studeer je lekker op een laag pitje en doe je er een jaartje langer over: nu kan het nog. Zoals al eerder gezegd voel ik ook wel veel voor gewoon stoppen met studeren en lekker gaan ondernemen - alleen mijn ratio slaat momenteel naar meer 'verstandige' kant om.