Hoe afstand houden van personeel?

[Chrizzel]

Dag allemaal,

Ik zit met een probleem. Een probleem dat elke ondernemer/manager in zijn bedrijf wel tegen zal komen...

 

Momenteel ben ik direct leidinggevende van een persoon, die we voor het gemak "Tjeerd" noemen. Tjeerd is een harde werker, maar probeert zich voornamelijk te manifesteren als een "vriend" voor mij. Ergens leuk natuurlijk, maar het gaat de productiviteit van ons beiden onderuit halen op lange termijn.

 

Vandaag deed zich een situatie voor, waar ik niet blij mee ben. Tjeerd belde me op met de mededeling, dat hij vast in Antwerpen zat. Ik reageerde daarop, dat dat niet echt slim was. Meteen kreeg ik het verwijt naar mijn hoofd geslingerd, dat ik zelf een keer ergens ben blijven hangen. Ergens ging er toen een bel rinkelen dat me zei dat ik dit niet moest toloreren. Niet als mens, niet als leidinggevende.

 

Momenteel sta ik voor de keus: wat moet ik doen? Vriendschap beeindigen, hem voor de keus stellen, dat hij normaal doet of exit is, wat??

 

[titel aanpassen - mod]

[Christine]

je zegt "vriendschap beeindigen", maar hij was toch een personeelslid? Het is goed om heel vriendschappelijk met elkaar om te gaan, zo lang maar duidelijk is wie de baas is. In Nederland wordt er al gauw raar opgekeken als de baas op z'n strepen gaat staan, en gewoon opdrachten geeft. Niet mee eens? Dan ga je maar ergens anders werken.

 

 

[Alef Arendsen]

je zegt "vriendschap beeindigen", maar hij was toch een personeelslid? Het is goed om heel vriendschappelijk met elkaar om te gaan, zo lang maar duidelijk is wie de baas is. In Nederland wordt er al gauw raar opgekeken als de baas op z'n strepen gaat staan, en gewoon opdrachten geeft. Niet mee eens? Dan ga je maar ergens anders werken.

 

Helemaal mee eens! Je bent toch z'n manager: dat moet hij ook accepteren. Laten we met z'n alleen vooral niet een geheel Angelsaksisch model nastreven (waar je functietitel bijna belangrijk is dan je salaris), maar een beetje die kant op mag het van mij wel in Nederland.

 

Ondertussen lekker met mekaar een biertje drinken, das idd alleen maar goed, vooral niet vergeten te doen.

[Chrizzel]

Bedankt voor de titel aan te passen, als eerste.

Ten tweede: ik heb aangegeven op de eerste plaats zijn direct leidinggevende te zijn, maar blijkbaar wil dat niet tot hem doordringen. Buiten werktijd vind ik het allemaal niet zo'n ramp. Behalve als je zaak en prive door elkaar heen laat lopen (en daar heeft-ie wel een handje van).

 

Met een groot deel van mijn team kan ik buiten werktijd vriendschappelijk omgaan. Dat levert ook geen problemen op....

[Nils de Witte]

Tja, wij hebben ook een keer meegemaakt. Een personeelslid waar we vriendelijk mee omgingen, ging een machtsstrijd aan met "de directie". Na diverse keren uitleggen dat die machtstreid maar door één partij gewonnen kon worden hebben een laatste gesprek gehad met het thema "you'r fired!".

 

Jammer, het was een prima werknemer. Helaas waren door de vriendelijke omgang de grenzen vervaagd.

 

Terug naar jouw geval, vriendschappelijk omgang is geen enkel probleem, zolang het maar duidelijk wie de baas is. Heb je moeite met het handhaven van je gezag. dan moet je meer afstand nemen.

[Rikkert Walbeek]

Het verschil zit ‘m ook in vriendschappelijk met je werknemers omgaan en vriendschap hebben met je werknemers. Vriendschappelijk met hen omgaan is prima, zolang je maar, daar waar nodig, ook ‘minder vriendschappelijk’ kunt zijn.

 

Vriendschap hebben met je werknemers is iets anders. Dat kan prima, indien je daar zelf goed mee om kunt gaan. Indien je zelf sterk in je schoenen staat en ook in staat bent om op momenten even ‘de baas’ te kunnen zijn.

 

Vriendschap met werknemers kan ontstaan in de loop van de tijd. Prima zolang beide de vriendschappelijke relatie en de werkgever-werknemers relatie dan maar van elkaar kunnen scheiden. Kan 1 van beide (of allebei) dat niet, niet doen dan. Dan is het vragen om problemen.

 

[TwaBla]

 

Omgekeerd komt ook voor. Word je uitgenodigd voor bruiloften en baby showers. Dan moet je hard optreden. Met je vingers eten, foute kleding aantrekken en op de versiertoer gaan met schoonouders. Is het zo opgelost.

[Sasu]

Wees simpelweg eerlijk tegen "tjeerd". Hij is over een grens heen gegaan. Geef hem dit aan wees duidelijk en oprecht.

 

Don't blame him, waarschijnlijk was het niet zijn intentie om over jou grens heen te gaan. Zo wel dan kom je daar snel genoeg achter en kun je hem alsnog vaarwel zeggen.

 

Succes!

[djluc]

Wat betreft "Don't blame him" is het denk ik zeer belangrijk dat je eens goed kijkt naar je manier van leiding geven. Wellicht ben je wel net wat te vriendelijk en niet duidelijk genoeg. Aan de andere kant kan het natuurlijk ook zijn dat hij het gewoon niet snapt.

[Christine]

Ten tweede: ik heb aangegeven op de eerste plaats zijn direct leidinggevende te zijn, maar blijkbaar wil dat niet tot hem doordringen.

 

Dan past zoals Nils al aangeeft maar één ding: "you're fired!". Ik heb hetzelfde bij de hand gehad, duidelijke gemaakt waar welke grenzen liggen, en nooit meer last gehad.

 

 

[Hans van den Bergh]

Deze situatie is herkenbaar. Mijn vraag hierover ligt ook wel in de lijn van djluc, hoe zie jij jouw rol en hoe creëer en bewaak je zelf die gezonde afstand? Coachen en leidinggeven gaat grofweg maar over één ding: Beïnvloeding van het gedrag van je medewerkers. Gewenst gedrag moedig je aan en ongewenst gedrag keur je af. Jij ondervindt echter zelf blijkbaar invloed op het emotionele - en relationele vlak en staat daar ook voor open en dan zijn er ook mensen die daar als vanzelfsprekend op ingaan. Ik zou je adviseren je eens te verdiepen in wat coaching literatuur.

 

Succès en groet,

 

Hans

[Chrizzel]

Wees simpelweg eerlijk tegen "tjeerd". Hij is over een grens heen gegaan. Geef hem dit aan wees duidelijk en oprecht.

 

Don't blame him, waarschijnlijk was het niet zijn intentie om over jou grens heen te gaan. Zo wel dan kom je daar snel genoeg achter en kun je hem alsnog vaarwel zeggen.

 

Succes!

 

Coachingsliteratuur zou goed zijn om idd door te nemen.

ik heb altijd de intentie gehad dat het geen probleem is om vriendschappelijk met elkaar om te gaan. Ook buiten werktijd. alleen sommige figuren maken daar hard misbruik van. Nu gaat-ie zich ook al met mijn priveleven bemoeien....

 

ik heb hem zojuist gemaild dat ik een toch ernstig gesprek met hem wil. Gaat hij daar niet op in, dan is het jammer maar helaas. Exit for him...

[Hans van den Bergh]

ik heb hem zojuist gemaild dat ik een toch ernstig gesprek met hem wil. Gaat hij daar niet op in, dan is het jammer maar helaas. Exit for him...

 

Prima, zo snel mogelijk feedback geven op zijn gedrag en duidelijk zijn over de (jouw) verwachtingen. Zonder op je strepen te gaan staan (kan een zwaktebod zijn), kun je het gesprek beginnen met te zeggen: "Ik wil nu even vanuit mijn rol als jouw leidinggevende serieus met je praten..." Dan is dat in elk geval helder.

 

Succès en groet,

 

Hans

[Alef Arendsen]

Walkon,

 

ik denk dat je berichtje in een ander draadje thuishoort (bij het coachingsdraadje in hetzelfde subforum).

 

Ik kan hem niet verplaatsen, misschien dat je dat zelf even kan doen?

 

Alef

 

 

[TwaBla]

 

Walkon reageert waarschijnlijk op opmerkingen over coaching. 8)

[walkon]

:o Sorry. Bericht is verplaatst

[Peter Bosse]

Ik zou toch op je strepen gaan staan.

Heb een goede vriendin die ik jaren ken en op mijn kantoor werkt.

Als ik haar briefen lees in het Engels, wat voor mij mijn moeder taal is, laat ik het haar weten dat er vele fouten in staan.

De eerste keer reageerde ze heftig maar naar een korte email vanaf mijn bureau dat ze of mijn (positieve) kritiek kan waarderen en er iets van leren, of dat ze ook een andere baan kon gaan zoeken.

 

Crue?

We zijn nog steeds hele goede vrienden en ze weet nu heel goed dat ik werk en privé goed gescheiden houd.

 

[Blz.Gerard]

Deze ervaring met Tjeerd is natuurlijk wel waardevol. Vriendschappelijk omgaan met personeelsleden mag je natuurlijk niet verwarren met "vrienden zijn".

 

In mijn ogen betekent dat; wel samen een biertje drinken na werktijd, of een terrasje pakken maar geen inzage in bedrijfsgegevens of maar beperkt kennis van jouw privéleven.

 

Wij hebben daar in de loop van de tijd ook van geleerd; geen vrienden of familieleden aannemen, geen buren, geen directe familie van vrienden enzovoort. Afstand houden zodat je positie als werkgever duidelijk is.

 

Ik vindt dit ook wel eens moeilijk; op de zaak hoor je er niet echt bij, er is immers een afstand.

 

Terug naar Tjeerd; ik zou (als ik in jouw schoenen zou staan) in een gesprek met Tjeerd aangeven dat ik het heel moeilijk vindt om op het werk als vrienden met elkaar om te gaan terwijl ik geacht wordt om als leidinggevende met hem om te gaan.

 

Waar je rekening mee moet houden is dat die Tjeerd na zo'n gesprek wel behoorlijk vervelend kan reageren. Jij laat hem immers in de steek en hij zal zich afgewezen voelen. Maar dat kan best goed komen als jij voet bij stuk houdt; vriendelijk maar geen vrienden.

 

Coaching is geen slecht idee; het is goed om af en toe een personal coach als klankbord te gebruiken. Zodat jij niet het gevoel krijgt om alleen te staan.

 

succes !

[marcels]

Ik betrap mezelf er ook weleens op dat ik net iets TE veel tolereer van een der 60 werknemers. Gevoel voor humor doet het altijd goed, een opmerking als "wie betaald er eigenlijk jouw salaris ??????"

of "vroeger had personeel nog respect voor de salarisbetaler"

en vorige week had "lief zijn tegen de baas, want ik trek zo een paar uur van het salaris af DAT IK BETAAL !!!!!" meteen het gewenste effect.

 

Ik heb ook wel eens mijn visitekaartje laten zien aan de werknemer waarop staat "directie" met de vraag wat er op zijn kaartje stond.

 

Als dat niet helpt, dan ga ik direct met de persoon op de directiekamer in gesprek. Verder ben ik gestopt met vriendschappelijk met elkaar omgaan buiten werktijden, dat schept scheve ogen en "jurisprudentie"

[global]

Dag allemaal,

Ik zit met een probleem. Een probleem dat elke ondernemer/manager in zijn bedrijf wel tegen zal komen...

 

Momenteel ben ik direct leidinggevende van een persoon, die we voor het gemak "Tjeerd" noemen. Tjeerd is een harde werker, maar probeert zich voornamelijk te manifesteren als een "vriend" voor mij. Ergens leuk natuurlijk, maar het gaat de productiviteit van ons beiden onderuit halen op lange termijn.

 

Vandaag deed zich een situatie voor, waar ik niet blij mee ben. Tjeerd belde me op met de mededeling, dat hij vast in Antwerpen zat. Ik reageerde daarop, dat dat niet echt slim was. Meteen kreeg ik het verwijt naar mijn hoofd geslingerd, dat ik zelf een keer ergens ben blijven hangen. Ergens ging er toen een bel rinkelen dat me zei dat ik dit niet moest toloreren. Niet als mens, niet als leidinggevende.

 

Momenteel sta ik voor de keus: wat moet ik doen? Vriendschap beeindigen, hem voor de keus stellen, dat hij normaal doet of exit is, wat??

 

[titel aanpassen - mod]

 

Wat ik hier uit afleid is dat "hij" je eerder ziet als vriend en je dit wel leuk vind maar je vreest zelf dat de productiviteit hieronder zou leiden,dan heb je hierin "zelf" de verantwoordelijkheid om wat minder close en vriend te zijn om zijn harde produktiviteit te behouden,waar het toch om te doen is,niet?;-)

Ik ben van mening dat je deze situatie had kunnen vermijden dat je verwijten naar je hoofd hebt mogen voelen slingeren...

succes verder!

[Bart Joling]

Belangrijk is dat personeel graag voor je wil werken, dat verhoogd de arbeidsproductiviteit en de betrokkenheid. Omdat optimaal te bereiken moet je naar mijn inziens het ''Guus Hiddink-model'' nastreven: tussen de groep staan en als het moet erboven. Op het moment dat dat duidelijk is, leert mijn ervaring, dat vriendschappelijk/ vrienden zijn prima is te combineren met zakelijke beslissingen.

 

Als dat niet geaccepteerd wordt moet je of duidelijker zijn of je afvragen of je capabel genoeg bent om dat model na te streven.

 

Ik geloof dat deze manier van werken, je kan meer en vaker wat van personeel ''iets extra's'' vragen en de gezelligheid in het bedrijf zal groter zijn. Dus vindt iedereen het leuker om in een bedrijf te werken, wat natuurlijk goed is voor de productiviteit.

[Christel FM]

Ik ben absoluut een voorstander van een geintje, een persoonlijk gesprek en een drankje of even napraten als er hard gewerkt is, maar.... ik ben ook een groot voorstander van duidelijkheid.

 

Een van mijn beste vriendinnen werkt in het veld. Dit hebben we vooraf besproken. Zij is op dat moment werknemer en de vriendschap die wij privé hebben speelt op dat moment geen rol. Zodra zij aan het werk is en ik ben erbij of kom langs is er voor de klant niet te merken dat wij privé ook met elkaar omgaan. Daar reppen we ook met geen woord over dan. Privé is privé, zakelijk is zakelijk.

Dit vind ik het prettigst werken.

 

Werknemers spreken mij met m'n voornaam aan, tutoyeren me. Dat vind ik prettig. Ik ben bereid om veel voor hen te doen en dat is gelukkig wederzijds. Maar, ze moeten geen met me gaan nemen. Dat is gelukkig ook nog niet gebeurd.

 

Er is bij ons gelukkig (!) wel sprake van een wederzijds respect.

 

Heel veel succes met het gesprek! Ik hoop dat het goed opgelost kan worden!

[Anoniem56]

Veel hangt toch altijd af van de cultuur binnen de onderneming. En als werkgever bepaal je die toch in hoge mate zelf. Informeel omgaan met elkaar of juist formeel is niet alleen van belang als er niets aan de hand, is, het gaat er m.i. juist om hoe je elkaar behandelt als er zaken onder druk staan. Wat wordt er dan voor 'toon' aangeslagen? Dat is dan blijkbaar de werkelijke cultuur in het bedrijf.

Zoals een aantal van jullie zeggen: duidelijkheid boven alles. Maar lees je Judtih Mair - Het is mooi geweest (ISBN 9055943509) dan kun je ook doorschieten.

Ik heb geen personeel maar heb in mijn pre-ondernemersleven met veel verschillende mensen samengewerkt. Typisch in de Nederlandse cultuur is het alles-moet-blijkbaar-kunnen-en-mag-ook, zolang-er-niets-aan-de-hand-is vertrekpunt. Zijn er moeilijkheden, dan hebben we ineens een baas boven ons, die duidelijk op z'n strepen staat. Dat maakt het in mijn ogen onduidelijkheid.

Zoals Christel FM hierboven mij schrijft: maak het vooraf absoluut duidelijk wat je verwacht en welke spelregels je hanteren wilt. Het is zelfs mogelijk om de medewerkers daarop te testen en te bekijken of ze dat gedrag ook werkelijk zullen (willen) vertonen.

[Pawelotti]

Ik ben het op zich eens met wat hierboven als "Hiddink model" wordt genoemd - tussen de groep en boven de groep staan. Dat is alleen verdomde lastig. Ik ben zelf net 25 jaar oud en had enkele (7)bmaanden werknemers onder me in Polen. Dus neem gerust wat ik schrijf met een korrel zout.

 

Ik denk dat er veel zaken goed zijn gegaan, maar zeker in een start-up is het soms lastig het informele en formele te scheiden. Het belangrijkst is uiteraard dat je als werkgever, of manager, altijd het meeste karakter moet tonen. Je kan soms een scala aan negatieve emoties ervaren waarvan ik denk dat de gemiddelde persoon zich compleet verslagen voelt- en zich dan of terugtrekt of uitbarst. Je moet daarmee leren omgaan. De sleutel is dat "karakter" hebben. Je laat niet over je heen lopen, maar je moet kunnen incasseren als een "machine". Ik heb in de laatste weken in Polen een keer een heftige situatie gehad met werknemers, en we hebben daarna de planning uiterst helder en rustig doorgesproken onder leiding van mij - ik heb heel toevallig van een werknemer gehoord dat hij grote bewondering had voor hoe ik dat deed, zo direct na een explosieve situatie. Uiteraard was dit handelen puur op ratio,want qua gevoel had ik zin om eens iedereen het hoofd van hun romp te schreeuwen. Dat is een voorbeeld van een uiterst natuurlijke drang in vervelende situaties, die gewoon geen ruimte mag krijgen in die vorm en op dat moment. Ga dan maar lekker naar de sportschool na je werk of tussendoor en ram een boks zak aan gort. Even ter contrast: een compleet ander voorbeeld kan zijn als een werknemer ontzettend veel privé zaken betrekt bij de zaak. Wat empathie op enig moment naar zwaarte van de situatie moet je kunnen aanvoelen: een dag vrij als iemand overlijdt al heeft iemand geen vrije dagen of iets doe je gewoon. Iemand die telkens zeurt om eerder weggaan omdat ie veel moet regelen en die iets te vaak te laat komt moet je op het matje roepen. En dan heb je dus afstand nodig om niet te diep in te gaan op allerlei prive zaken die bij die persoon spelen.

 

Wat je bij je werknemers moet hebben is een zekere mate van passie maar absoluut ook volwassenheid. Als het laatste mist, dan zul je zien dat speelse en informele momenten, later een soort voorloper blijken te zijn van een onbehoorlijke toon die wordt aangeslagen. Ik hou zelf absoluut van een positieve en vrolijke sfeer, en m'n werknemers vonden het heerlijk dat ze met een prettig gestoorde baas werkten - maar dan viel het ook vies tegen als het resultaat minder was en ik daar niet blij mee was. En een leuke sfeer behouden, maar ook serieus op mindere resultaten aanspreken is een ware kunst. Bij dat soort situaties komt ook naar voren hoe goed je "systeem" in elkaar zit. Zaken als bonussen kun je aan denken - als medewerkers het gevoel hebben dat het niet veel uitmaakt of ze 60 of 100 procent presteren voor hun beloning - dan gaat het dus mis. Een lang verhaal kort is flauw, maar je moet toch echt mensen hebben die wat passie hebben, capabel zijn, volwassen zijn.

 

Leeftijd speelt geen rol hierbij overigens - je hebt zeer wijze, intelligente en uiterst capabele en volwassen mensen van 22.. maar ook capabele mensen van 30 die sporadische informaliteit als excuus zien om je als een maat te behandelen en niet als baas.

 

Het is in elk geval ontzettend zwaar, in een start-up vooral zo zwaar dat het moeilijk in woorden te vatten is. In elk geval is naast het eerder genoemde onkreukbare karakter, de motivatie van werknemers en hun rol in het bedrijf de sleutel tot de balans van afstand en een goede en leuke verstandhouding met werknemers.

 

Ik raad daarom de volgende twee boeken aan:

 

Werknemers motiveren - Bruce & Pepitone

Het managen van teams - Lawrence Holpp

 

Overal te krijgen en niet duur.